• 1. Η φωνή τού Θεού

• 2. Η ενότητα Θεού-Χριστού-Εκκλησίας

• 3. Φωνή λαού: Οργή Θεού

• 4. Πίνακας εδαφίων

Ο Θεός δεν έχει ανθρώπινη φωνή. Δεν χρειάζεται καν ανθρώπινη φωνή για να εκφρασθεί. Παρ' όλα αυτά, στην Αγία Γραφή συχνά διαβάζουμε για κάποιες περιπτώσεις, που ο Θεός ακούστηκε από τους ανθρώπους. Ας δούμε μερικές τέτοιες περιπτώσεις, καθώς και κάποια συμπεράσματα που εξάγονται από αυτές.

1. Η φωνή τού Θεού

Όταν ο Θεός έδωσε στον Ισραήλ τις δέκα εντολές, τους μίλησε από το όρος Σινά: "Και πας ο λαός έβλεπε τας βροντάς και τας αστραπάς, και την φωνήν τής σάλπιγγος, και το όρος καπνίζον". (Έξοδος 20/κ΄ 18). Τόσο τρομερό ήταν το φαινόμενο αυτό, που οι Ισραηλίτες παρακάλεσαν το Μωυσή να τους μεταφέρει αυτός τα λόγια τού Θεού, "για να μη πεθάνουν". Τότε ο Μωυσής τους εξήγησε πως "αυτό γινόταν για να φοβηθούν το Θεό και να μην αμαρτάνουν, και πως δεν επρόκειτο να πάθουν κακό". (εδ. 19,20).

Η φοβερή φωνή τού Θεού, ήταν γνωστή και στον Ελιού, το φίλο τού Ιώβ, όπως φαίνεται από την περιγραφή του στο Ιώβ 37/λζ΄ 2 - 5: "Ακούσατε προσεκτικώς την τρομεράν φωνήν αυτού, και τον ήχον τον εξερχόμενον εκ τού στόματος αυτού... Κατόπιν αυτού βοά φωνή. Βροντά με την φωνήν τής μεγαλωσύνης αυτού".

Κατά τον ίδιο τρόπο, περιγράφει τη φωνή τού Θεού ο Δαβίδ: "Η φωνή τού Κυρίου επί τών υδάτων. Ο Θεός τής δόξης βροντά. Ο Κύριος είναι επί υδάτων πολλών. Η φωνή τού Κυρίου είναι δυνατή. ... συντρίβει κέδρους... σείει την έρημον..." (Ψαλμοί 29/κθ΄ 3 - 10).

Έτσι, ως βροντή ακούστηκε η φωνή τού Θεού όταν απάντησε στον Ιησού Χριστό: " Ήλθε λοιπόν φωνή εκ τού ουρανού: "Και εδόξασα, και πάλιν θέλω δοξάσει". Ο όχλος λοιπόν ο παρεστώς και ακούσας, έλεγεν ότι έγεινε βροντή". (Ιωάννης 12/ιβ΄ 28,29).

2. Η ενότητα Θεού-Χριστού-Εκκλησίας

Όλα αυτά, ήταν γνωστά στους Ισραηλίτες. Γι' αυτό ο Θεός περιέκλεισε μέσα στις προφητείες του ορισμένα στοιχεία, χρήσιμα για την κατανόησή τους, που είχαν σχέση με τον τρόπο που έκανε να ακούγεται η φωνή του. Έτσι, εκτός από τον Ελιού και τον Δαβίδ που είδαμε προηγουμένως, έδωσε στους προφήτες: Δανιήλ, Ιεζεκιήλ και Ιωάννη το Θεολόγο, κάποιες οράσεις, με τις οποίες θα ασχοληθούμε στη συνέχεια τής μελέτης μας.

Ο Ιεζεκιήλ στο 1/α΄ 24, περιγράφει τον ήχο τών φτερών τών χερουβείμ ως εξής: "και ήκουον την φωνήν τών πτερύγων αυτών εν τω πορεύεσθαι αυτά ως φωνήν ύδατος πολλού..." Εδώ, η φωνή υδάτων πολλών, ακούγεται από τα φτερά τών χερουβείμ.

Γιατί άραγε, εφ' όσον αυτός ο ήχος είναι χαρακτηριστικός τής φωνής τού Θεού;

Αυτό θυμίζει χωρία τής Αγίας Γραφής, όπου αναφέρεται ο Θεός ως "καθήμενος επί τών χερουβείμ", "επί πτερύγων ανέμων". (Ησαϊας 37/λζ΄ 16. Ψαλμός 18/ιη΄ 10).

Ο Δανιήλ, στο 10/ι΄ 5,6, περιγράφει την όραση που είχε, στην οποία είδε τον Ιησού Χριστό: "...το σώμα αυτού ως βηρύλλιον, και το πρόσωπον αυτού ως θέα αστραπής, και οι οφθαλμοί αυτού ως λαμπάδες πυρός, και οι βραχίονες αυτού και οι πόδες αυτού ως όψις χαλκού στίλβοντος, και η φωνή τών λόγων αυτού ως φωνή όχλου".

Με τον ίδιο τρόπο περιγράφει και ο απόστολος Ιωάννης στην Αποκάλυψη 1/α΄ 10 - 15 τον Ιησού Χριστό: "...ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος λεγούσης... γράψον ... και επιστρέψας είδον... εν τω μέσω τών λυχνιών όμοιον υιόν ανθρώπου ... η δε κεφαλή αυτού και αι τρίχες λευκαί ως έριον λευκόν ως χιών και οι οφθαλμοί αυτού ως φλοξ πυρός και οι πόδες αυτού όμοιοι χαλκολιβάνω ως εν καμίνω πεπυρωμένης και η φωνή αυτού ως φωνή υδάτων πολλών"

Στα παραπάνω, παρατηρούμε ότι η φωνή του Θεού και οι ήχοι που ακούγονταν σε αυτές τις εμφανίσεις και τις οράσεις, είχαν τα χαρακτηριστικά "υδάτων πολλών", "σάλπιγγος", "βροντής", και "όχλου πολλού".

Το ότι ο Ιησούς Χριστός έχει φωνή με τα χαρακτηριστικά τής φωνής του Θεού, εκτός από το ομοούσιό του με τον Πατέρα, μας δείχνει και κάτι άλλο: Το λόγο που η φωνή του είναι "ως όχλου πολλού", και "ως φωνή υδάτων πολλών".

Ας θυμηθούμε τα λόγια του προς τον Πατέρα, όπως αναφέρονται στο Ιωάννης 17/ιζ΄ 10,11: "...τα εμά πάντα σα εστιν και σα εμά..." (δηλαδή: "...τα δικά μου όλα δικά σου είναι, και τα δικά σου δικά μου...")

"...τήρησον αυτούς εν το ονόματί σου... ίνα ώσιν εν καθώς ημείς..." (δηλαδή: "...φύλαξε αυτούς στο όνομά σου... έτσι ώστε να είναι ένα όπως εμείς...")

Σύμφωνα με αυτά τα λόγια, όσα έχει ο Πατέρας, (ακόμα και η φωνή του), είναι τού Υιού και Λόγου του, τού Ιησού Χριστού. Ομοίως, σε μία τέτοια ενότητα οδηγούνται και τα μέλη τής Εκκλησίας Του, καθώς ντύνονται τον Ιησού Χριστό: "όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε". (Γαλάτας 3/γ΄ 27). Εφ' όσον λοιπόν στον Ιησού Χριστό συμπεριλαμβάνεται το σώμα του, (η Εκκλησία), η φωνή τού Κυρίου Ιησού είναι και φωνή τής Εκκλησίας. Αντιστρόφως, η φωνή τής Εκκλησίας, είναι και φωνή τού Κυρίου.

Γι' αυτό η φωνή Του αναφέρεται "ως όχλου πολλού". Επειδή η Εκκλησία είναι πολύς όχλος. Το ίδιο φαίνεται και από τη φωνή "ως υδάτων πολλών". Τα ύδατα σημαίνουν "λαούς και όχλους και έθνη και γλώσσες", σύμφωνα με την Αποκάλυψη 17/ιζ΄ 15. Και πράγματι, η Εκκλησία αποτελείται από όχλους όλων τών λαών εθνών και γλωσσών.

Το ότι η φωνή τού Θεού και τού Ιησού Χριστού ακούγονται ως φωνή όχλου πολλού και ως φωνή υδάτων πολλών λοιπόν, σημαίνει ότι εκφράζει την ταυτότητα τής άποψής του με την Εκκλησία του. Αυτό φαίνεται στην Αποκάλυψη 19/ιθ΄ 1,6, όπου ακούγεται από τον ουρανό η εν ουρανοίς Εκκλησία, με τα χαρακτηριστικά τής φωνής τού Θεού: "Μετά ταύτα ήκουσα ως φωνήν μεγάλην όχλου πολλού εν τω ουρανώ λεγόντων: "Αλληλουϊά"... ...Και ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού και ως φωνήν υδάτων πολλών και ως φωνήν βροντών ισχυρών λεγόντων: "Αλληλουϊά"".

Γι' αυτό χρησιμοποιείται η λέξη: "ως". Επειδή αν και η Εκκλησία αποτελείται από όχλους και έθνη και λαούς και γλώσσες, αφ' ενός δεν πρόκειται μόνο για επιγείους ανθρώπους με ανθρώπινη φωνή, αφ' ετέρου αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο, ένα σώμα, το σώμα τού Ιησού Χριστού. "επειδή όλοι τους είναι ΕΝΑΣ εν Χριστώ Ιησού". (Γαλάτας 3/γ΄ 28).

Επιπλέον, η ίδια έκφραση χρησιμοποιείται σε όλη την Αγία Γραφή σε σχέση με το Θεό, και έτσι ο Ιωάννης διατηρεί τον ίδιο φραστικό τύπο που ήταν γνωστός στους πιστούς από τις προφητείες τής Παλαιάς Διαθήκης, για να μας θυμίσει την ταύτιση φωνής, Θεού και Εκκλησίας.

3. Φωνή λαού: Οργή Θεού

Η ταύτιση αυτή, φαίνεται και στην Αποκάλυψη 8/η΄ 3 - 6, όπου ο άγγελος ενεργεί με βάση "τις προσευχές τών αγίων", καθώς ρίχνει στη γη από τη φωτιά τού θυσιαστηρίου, "...και εγένοντο βρονταί και φωναί και αστραπαί".

Αυτά, εκπορεύονται από τον ουράνιο θρόνο, σύμφωνα με το 4/δ΄ 5. Οι προσευχή τών ψυχών τών εσφαγμένων αγίων, ήταν σύμφωνα με την Αποκάλυψη 6/ς΄ 9 - 17, και 18/ιη΄ 20, να γίνει εκδίκηση τού αδικοχυμένου αίματός τους. Έτσι αρχίζουν οι πληγές εναντίον τών εχθρών τους. Οι ψυχές τού πολλού όχλου τών πιστών τής μεγάλης θλίψης, σαν μια αμέτρητη ανθρωποθάλασσα από κάθε έθνος και φυλή και λαό και γλώσσα, εμφανίστηκαν ήδη στο κεφάλαιο 7/ζ΄ 9 - 17 τής Αποκάλυψης. Πρόκειται για τον ίδιο όχλο που είδαμε και στο 19/ιθ΄ 1,6, που φώναζαν με τα χαρακτηριστικά τής φωνής τού Θεού.

Οι ίδιοι αυτοί, μαζί με την υπόλοιπη εκκλησία τού Κυρίου, έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε κάθε επέμβαση του Θεού στη γη, όπως φαίνεται στα εδάφια Αποκάλυψη 11/ια΄ 15,19, 12/ιβ΄ 10 - 12.

Μετά την ψαλμωδία τής εν ουρανοίς Εκκλησίας στην Αποκάλυψη 14/ιδ΄ 1 - 3 και 15/ιε΄ 2, κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία της, στο 16/ις΄ 18, και 19/ιθ΄ 1,6.

Κατά το τέλος τής Αποκάλυψης, στα εδάφια 20/κ΄ 4 - 6, η Εκκλησία εμφανίζεται ως βασιλείς και κριτές, να κάθονται σε θρόνους, με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Τώρα πια, μένει μόνο η τελική ανταμοιβή τους, ο γάμος τους με την κεφαλή τους το Αρνίο, όπως περιγράφεται στο 21/κα΄ 3 - 5.

4. Πίνακας εδαφίων

Στον παρακάτω πίνακα, μπορείτε να συγκρίνετε τα σημεία στα οποία η Αποκάλυψη επαναλαμβάνει τις παραπάνω χαρακτηριστικές λέξεις, ώστε να γίνουν κατανοητές οι ταυτίσεις τών συμμετεχόντων στην Ουράνια αυτή Θεία Λειτουργία:

Παραλληλισμοί χωρίων για την εν Ουρανοίς Εκκλησία: