Στο παρελθόν, από τα προχριστιανικά ήδη χρόνια, επικρατούσε η φιλοσοφική άποψη ότι το σύμπαν είναι άναρχο και σταθερό, είτε αμετάβλητο, είτε κάνοντας κύκλους σε επαναλαμβανόμενες καταστάσεις. Από τον 20ό αιώνα όμως και μετά, διαψεύσθηκε η φιλοσοφική αυτή άποψη, την οποία αποδέχονταν στην πλειονότητά τους και όσοι επιστήμονες ήταν άθεοι. Και επικράτησε πλέον οριστικά και τεκμηριωμένα, η Χριστιανική θέση, ότι το σύμπαν έχει αρχή, μαζί με τον χώρο και τον χρόνο του.

1. Το σύμπαν έχει ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ αρχή

Η αποδεδειγμένη διαστολή τών γαλαξιών στο σύμπαν, μαρτυράει ότι όλα ξεκίνησαν από το ίδιο σημείο. Μάλιστα όταν μιλάμε για "διαστολή", δεν μιλάμε για απομάκρυνση απλώς τών σωματιδίων τής ύλης τού σύμπαντος, το ένα από το άλλο, αλλά για κυριολεκτικό ΞΕΧΕΙΛΩΜΑ τού ίδιου τού χωροχρόνου! Μιλάμε για διαστολή τών ιδίων τών διαστάσεων τού σύμπαντος, που έτσι αποδεικνύονται να είναι φυσικά ΕΛΑΣΤΙΚΑ μεγέθη και όχι απλώς αφηρημένα: "ο τρόπος που μετράμε αποστάσεις".

Σε προηγούμενο άρθρο μας, δείξαμε την επιστημονική τεκμηρίωση ότι το σύμπαν, (μαζί με όλες τις διαστάσεις τού χώρου και τού χρόνου του), είχε την αρχή του πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια, γι' αυτό δεν θα το επαναλάβουμε εδώ αναλυτικότερα. Αυτή είναι μια τεκμηρίωση, που απαντάει οριστικά στο επιχείρημα τών Αθεϊστών εκείνων, που ισχυρίζονταν ότι "σε ένα άναρχο σύμπαν, δεν υπάρχει και φιλοσοφική αναγκαιότητα αποδοχής Δημιουργού, που να το έφτιαξε".

Μάλιστα, η αποδεδειγμένα ΕΠΙΤΑΧΥΝΟΜΕΝΗ διαστολή τού σύμπαντος, απαντάει και σε εκείνους που έλεγαν ότι λόγω τής βαρύτητας το σύμπαν κάποτε θα συσταλεί εκ νέου, και επ' άπειρον θα πάλλεται σε διαδοχικές διαστολές και συστολές, καθιστάμενο έτσι άναρχο. Όμως όχι! Η βαρύτητα ΔΕΝ επαρκεί για να σταματήσει τη διαστολή τού σύμπαντος, η οποία όχι μόνο δεν επιβραδύνεται από τη βαρύτητα και άλλες πιθανές δυνάμεις συστολής (σαν τη σκοτεινή ύλη), αλλά αντιθέτως θα επιταχύνεται για πάντα! Αυτό θέτει την ταφόπλακα και τής θεωρίας τού παλλόμενου άναρχου σύμπαντος!

Η παραδοχή ότι το σύμπαν έχει αρχή, (όπως θα δούμε), είναι το πρώτο από 7 φιλοσοφικά βήματα, που οδηγούν αναπόδραστα, στην παραδοχή, όχι μόνο ότι "κάτι" έφτιαξε το σύμπαν, αλλά ότι αυτό το "Κάτι", είναι εντελώς ανόμοιο με οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στο σύμπαν, αλλά και κατ' ανάγκην ΝΟΗΜΟΝ!

Πρόκειται για την Πρώτη Αιτία τού σύμπαντος, που εμείς οι Χριστιανοί ονομάζουμε: "Θεό".

2. Ολόκληρο το σύμπαν, είναι μια ενιαία χωροχρονική οντότητα

Το δεύτερο βήμα, είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ΤΑ ΠΑΝΤΑ στο σύμπαν, βρίσκονται μέσα στην ίδια χωροχρονική οντότητα και συνδέονται από τους ίδιους φυσικούς νόμους και τις ίδιες διαστάσεις τού σύμπαντος. Δεν υπάρχει οποιοδήποτε συστατικό τού σύμπαντος, που να μην βρίσκεται μέσα στον ίδιο αυτό χωροχρόνο, και να μην έλκει την καταγωγή του στη Μεγάλη Έκρηξη πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια.

Τα πάντα στο σύμπαν "βιώνουν" τον ίδιο χωροχρόνο. Και ο χωροχρόνος ο ίδιος, είναι μία καμπύλωση που προκαλείται από την (κάθε είδους) ύλη που περιέχει!

3. Η αιτιότητα οδηγεί προς τα πίσω, προς την αρχή

Αυτό σημαίνει ότι κάθε παρούσα κατάσταση τού σύμπαντος, προϋποθέτει κάποια προηγούμενη, από την οποία προέκυψε. Κάποια παλαιότερη αιτία, που φθάνει ως αυτό το ίδιο το ξεκίνημα τού σύμπαντος. Ακόμα και τα δυνάμει σωματίδια, εκφράζονται βάσει ΝΟΜΩΝ πιθανοτήτων, και όχι άναρχα και χωρίς αιτία και περιορισμούς.

4. Το σύμπαν μεταβάλλεται από το απλούστερο στο συνθετότερο

Η χωροχρονικότητα τού σύμπαντος, είναι άρρηκτα δεμένη με τη ΜΕΤΑΒΟΛΗ. Τα πάντα αλλάζουν καθώς κινούνται στη διάσταση τού χρόνου.

Έχοντας ξεκινήσει από την πρώτη εκείνη αφετηρία τής "Μεγάλης Έκρηξης", από την αρχική ομοιομορφία, οι δυνάμεις τής φύσης χωρίσθηκαν, υποατομικά σωματίδια εμφανίσθηκαν και σχημάτισαν άτομα Υδρογόνου, με τη σειρά τους αστέρια μεταστοιχείωσαν το Υδρογόνο σε Ήλιο, σε Άνθρακα, σε Σίδηρο και σε όλα τα άλλα γνωστά στοιχεία που γνωρίζουμε, και με τη διάλυσή τους, εμπλούτισαν το σύμπαν με βαριά στοιχεία.

Αυτά με τη σειρά τους ενώθηκαν σε χημικές ενώσεις, ανόργανες αρχικά και μετά οργανικές, και εξελίχθηκαν σε όλες τις μορφές ζωής που γνωρίζουμε, από τις μονοκύτταρες ως τον ίδιο τον άνθρωπο.

Ο δεύτερος νόμος τής Θερμοδυναμικής, επιτρέπει στα ανοιχτά συστήματα να αυξάνουν την πολυπλοκότητά τους, ως αντιστάθμισμα μείωσης αυτής τής πολυπλοκότητας αλλού. Στο σύνολό του το σύμπαν, μπορεί να οδεύει προς τον "θερμικό θάνατο", αλλά σε επί μέρους σημεία, η πολυπλοκότητα αυξάνει.

Ακολουθώντας λοιπόν προς τα πίσω αυτή την εξέλιξη τής πολυπλοκότητας, βρίσκουμε προς το παρελθόν όλο και απλούστερα συστήματα, τόσο στη ζωή, όσο και στην ίδια τη σύσταση τής ύλης και τών δυνάμεων, οι οποίες προς τα πίσω ενοποιούνται σε μία μόνο!

Αν δεν υπήρχε χρόνος στο σύμπαν, δεν θα υπήρχε μεταβολή. Και τα πάντα στο σύμπαν, υπόκεινται σε μεταβολές, κάτι που μαρτυράει τη χωροχρονικότητά τους.

5. Η απλούστατη κατάσταση τού σύμπαντος είναι η αρχική

Διερευνώντας έτσι το σύμπαν προς τα πίσω, προς την αρχή του, (αφού αποδεδειγμένα έχει αρχή), και οδηγούμενοι αντίστροφα στην εξέλιξή του, οδηγούμαστε στην πρώτη, αρχική μορφή του, την απλούστερη, από την οποία ξεκίνησε με τη Μεγάλη Έκρηξη.

Εκεί βρίσκονταν "δυνάμει" τα πάντα, όσα θα διαμορφώνονταν στη συνέχεια.

6. Η πρώτη αιτία, δεν μπορεί να παρήχθη από άλλη συμπαντική αιτία

Έχοντας καταλήξει με την έρευνά μας, στην αρχή τού σύμπαντος, εκεί που βρισκόταν στην απλούστερη και "ανεπεξέργαστη" μορφή του, είναι προφανές ότι η ΠΡΩΤΗ φυσική διαδικασία που συνέβη στο σύμπαν, δεν μπορεί να παρήχθη από άλλη φυσική διαδικασία, αφού ήταν πρώτη!

Το ότι όμως το σύμπαν βρισκόταν στην απλούστερη αρχική μορφή του, στην αρχή τού χρόνου, δεν αφήνει περιθώρια, ούτε προγενέστερης αιτίας, ούτε προγενέστερης διαδικασίας, ούτε προγενέστερης μεταβολής, ούτε προγενέστερης πολυπλοκότητας, εκ τής οποίας θα μπορούσε να προέλθει οποιοσδήποτε "μηχανισμός" και ώθηση τής Μεγάλης Έκρηξης.

Ακόμα και η λεγόμενη "κβαντική διακύμανση" που ακούμε συχνά από Αθεϊστές φυσικούς, η οποία υποτίθεται ότι ξεκίνησε τη Μεγάλη Έκρηξη, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ την προΰπαρξη φυσικών νόμων και προγενέστερου χρόνου για να συμβεί! Επειδή αν δεν υπήρχε καν χωροχρόνος και φυσικοί νόμοι, έστω και σε στοιχειώδη μορφή, πώς είναι δυνατόν να υπήρξε οποιαδήποτε διακύμανση;

Κατά φιλοσοφική ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΛΟΓΙΚΗ αναγκαιότητα, οφείλουμε να δεχθούμε ότι η Πρώτη Αιτία που ξεκίνησε το σύμπαν, δεν μπορεί παρά να ΜΗΝ ανήκε στον ίδιο τον χωροχρόνο τον οποίο δημιούργησε.

Είναι απόλυτα παράλογο, να θεωρηθεί ότι οποιαδήποτε ενδοσυμπαντική (άρα χωροχρονική) αιτία μέσα στο σύμπαν μας, έδωσε ύπαρξη στον... εαυτό της! Το "τίποτα", δεν παράγει "κάτι", και η Πρώτη Αιτία τού σύμπαντος δεν μπορεί παρά να βρίσκεται "εκτός" τού σύμπαντος.

7. Η παραδοχή τού "Εντελώς Άλλου Όντος" που ονομάζεται Άκτιστο

Κατά λογική και φιλοσοφική αναγκαιότητα, καταλήγουμε λοιπόν στο ότι η Πρώτη Αιτία που ξεκίνησε το χωροχρονικό μας σύμπαν, ΔΕΝ ανήκε σε αυτό.

Αφού τα πάντα στο σύμπαν μας είναι χωροχρονικά και υπόκεινται σε μεταβολές, και έλκουν την ύπαρξή τους στο ξεκίνημα τού σύμπαντος πριν από σχεδόν 14 δισεκατομμύρια χρόνια, και αφού το "τίποτα" δεν παράγει "κάτι", κατ' ανάγκην πρέπει να αποδεχθούμε ότι εκτός από τις χωροχρονικές οντότητες τού σύμπαντός μας, υπάρχει και κάποια άλλη οντότητα, μη χωροχρονική, η οποία έδωσε την πρώτη ώθηση στη δημιουργία τού σύμπαντος.

Αφού όμως η Πρώτη αυτή Αιτία δεν ανήκει στον χωροχρόνο, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από οτιδήποτε γνωρίζουμε και μπορούμε να σκεφθούμε στο χωροχρονικό μας σύμπαν. Κατ' ανάγκην, αυτή η Πρώτη Αιτία, πρέπει να έχει εγγενώς κάποιες ιδιότητες, εντελώς διαφορετικές από αυτές που έχει κάθε χωροχρονική οντότητα, και αυτές οι ιδιότητες είναι κατ' ανάγκην οι εξής:

α. Πρέπει η Πρώτη Αιτία να είναι άναρχη, όχι μόνο επειδή δεν ανήκει στον χωροχρόνο, αλλά και επειδή αν είχε αρχή, ΔΕΝ θα ήταν η Πρώτη Αιτία, και θα έπρεπε να αναζητήσουμε μια άλλη. Αυτή λοιπόν η Αιτία που είναι όντως Πρώτη, κατ' ανάγκην είναι άναρχη και αυθύπαρκτη.

β. Πρέπει κατ' ανάγκην να είναι ΑΜΕΤΑΒΛΗΤΗ, αφού δεν υπόκειται σε χρόνο.

γ. Πρέπει κατ' ανάγκην να μην περιορίζεται σε χώρο, αφού δεν ανήκει στον χωροχρόνο.

δ. Πρέπει κατ' ανάγκην να είναι Νοήμων. Επειδή αν δεν ήταν, θα χρειαζόταν κάποια "εκτός αυτού αιτία" για να ενεργήσει, πράγμα άτοπο, αφού δεν ανήκει σε χρόνο και είναι αμετάβλητο, αλλά είναι και Πρώτη Αιτία.

Μόνο αν κάτι είναι Νοήμον, μπορεί να χαρακτηρισθεί "Πρώτη Αιτία", επειδή μόνο κάποιο είδος Νόησης, θα μπορούσε να ενεργήσει αφ' Εαυτού τη δημιουργία τού σύμπαντός μας, χωρίς να χρειάζεται άλλη αιτία, και χωρίς καμία χρονικότητα.

Αυτό χωρίζει κατ' ανάγκην τα όντα σε δύο κατηγορίες: 1. Τα κτιστά, που έχουν την αρχή τους στο σύμπαν, και 2. Το Άκτιστο, που δεν έχει καμία αρχή, και που ξέρουμε (φιλοσοφικά) ότι υπάρχει, επειδή μόνο έτσι εξηγείται λογικά το ξεκίνημα τών δικών μας κτιστών οντοτήτων που έχουν αρχή.

Έτσι λοιπόν, συμπερασματικά και κατά λογική και φιλοσοφική ανάγκη, καταλήγουμε ότι εκτός από τις χωροχρονικές οντότητες τού σύμπαντός μας, που είναι κτιστές, έχοντας την αρχή τους στον χωροχρόνο, υπάρχει και κάποια οντότητα που είναι Άκτιστη, που δεν έχει την αρχή της στον χωροχρόνο, που είναι αμετάβλητη και αναίτια. Και όπως εμείς οι κτιστές οντότητες έχουμε κάποια χαρακτηριστικά, έτσι και το Άκτιστο, έχει κάποια χαρακτηριστικά, που διαφέρουν ριζικά από οτιδήποτε χωροχρονικό γνωρίζουμε.

Είναι αυτή η Πρώτη Αιτία, που σ' εμάς τους Χριστιανούς έχει αποκαλυφθεί ως "Θεός", για να μας διαφωτίσει για τον λόγο που μας έπλασε.

Γ. Κ.