Ο σφαγιασμός της Αθωότητας. Οι Αποκρυφιστικές ρίζες τής έκτρωσης

* Στις 4 Αυγούστου 1992, δύο υπάλληλοι της κλινικής αμβλώσεων Ενήμερων Γυναικών, η Βερόνικα Τζόρνταν και η Ρεβέκκα Μόρις, επικύρωσαν την ίδρυση μιας μη κερδοσκοπικής θρησκευτικής εταιρείας, γνωστής με το όνομα Wiccan Religious Cooperative of Florida - WRCF (Θρησκευτικός Συνεταιρισμός Wicca της Φλόριντα) Ο δηλωμένος σκοπός του συνεταιρισμού WRCF είναι να αποτελεί μια εταιρεία-ομπρέλλα για συναθροιζόμενους μάγους-μάγισσες, για την επικράτεια της Φλόριντα. Τα ιδρυτικά έγγραφα αναγράφουν τις δύο υπαλλήλους της κλινικής αμβλώσεων ως διευθύνοντα στελέχη του οργανισμού Wicca.

* Λίγο μετά την ίδρυση της οργάνωσης αυτής, η Κάρολ Έμπρινγκ – άλλη μια υπάλληλος της κλινικής αμβλώσεων Ενήμερων Γυναικών – παρήγγειλε ένα βιβλίο με τον τίτλο: «Το Ιερό Μυστήριο της Έκτρωσης.»

* Το βιβλίο, γραμμένο από την Τζινέτ Πάρις – μάγισσα στη Γαλλία – παρουσιάζει την έκτρωση ως «ιερή πράξη». Η Πάρις περιγράφει την έκτρωση ως: «μία θυσία στην θεά Άρτεμη, η οποία αρνείται να δώσει ζωή, αν η προσφορά δεν είναι αγνή» (δηλαδή, πρέπει να είναι μια νεαρή ή αγέννητη ζωή).

* Η έκδοση Ιανουαρίου του 1993 της Ανοιχτής Εγκυκλίου των Wicca περιέγραφε την ίδρυση του Θρησκευτικού Συνεταιρισμού των Wicca της Φλόριντα: «Πριν ένα χρόνο, το όνειρο μιας ομάδας-ομπρέλα υπό της οποίας θα λειτουργούσαν πολλές συναθροίσεις και θα ήσαν αφιερωμένες στην ειρήνη και την αρμονία ‘Για Το Καλό Όλων’, ήταν ακριβώς αυτό – ένα όνειρο. Όμως τώρα είναι πια πραγματικότητα, και αποτελεί ένα μεγάλο, μεγάλο κομμάτι της ζωής πολλών ανθρώπων.»

* Αυτή η έκδοση της Ανοιχτής Εγκυκλίου, που κυκλοφόρησε την εποχή που η οργάνωση «Υπέρ Ζωής» -η επονομαζόμενη Εθνική Επιχείρηση Διάσωσης- επρόκειτο να κάνει μια διαδήλωση στην Μελβούρνη της Φλόριντας, ενημέρωνε τις μάγισσες Wicca και τους Παγανιστές της ευρύτερης περιοχής της Φλόριντα, πως «... λαμβάνονται μέτρα, προκειμένου να προστατέψουν όχι μόνο την κλινική Ενήμερων Γυναικών, αλλά και το δικαίωμα της γυναίκας να επιλέγει (σ.τ.μ.: την έκτρωση). Γίνονται εργασίες κοσμικά, οικονομικά και μαγικά, προκειμένου να αντέξουμε τους επόμενους μήνες, και ακόμα πιο πέρα.»

* Οι αναγνώστες της Ανοιχτής Εγκυκλίου ενθαρρύνονταν να γίνουν «συνοδοί της κλινικής» και τους υποδείκνυαν πώς θα μπορούσαν να βοηθήσουν την οικονομική ενίσχυση του προγράμματος του Οργανισμού του Νότιου Μπρεβαρντ για Γυναίκες, που θα «βοηθούσε τις γυναίκες χαμηλών εισοδημάτων να κάνουν εκτρώσεις.»

* Οι μάγισσες Wicca επίσης ενθαρρύνονταν να κάνουν τα μαγικά τους στην περιοχή που περιέβαλλε την κλινική αμβλώσεων Ενήμερων Γυναικών: «... πολλά άτομα και ομάδες έχουν βοηθήσει να προστατεύεται μαγικά το κτίριο και η πέριξ περιοχή του… Αυτό έγινε με μαγική και με ψυχική θωράκιση, που απλώθηκε πάνω και γύρω από το ίδρυμα....»

Ο ΣΦΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ:

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗΣ

Εξετάζοντας το θέμα της άμβλωσης, διαπιστώνουμε πως πολλά έχουν υποστηριχθεί από ιατρικής και κοινωνικής πλευράς. Όμως, όταν σηκώσουμε το πέπλο αυτό, και εξετάσουμε την άμβλωση με τις βιβλικές και πνευματικές προοπτικές του, διαπιστώνουμε πως οι επιπτώσεις των αμβλώσεων είναι απείρως βαθύτερες, και συγκλονιστικές.

Καθώς μελετούμε τους δεσμούς ανάμεσα στην αποκρυφιστική θρησκεία και την βιομηχανία αμβλώσεων, το συμπέρασμα θα γίνει εμφανές. Η προώθηση της άμβλωσης δεν είναι απλώς ένα ζήτημα πολιτικό ή κοινωνικό: είναι μέρος μιας θρησκευτικής και πνευματικής ατζέντας – είναι μια θρησκεία της μαγείας και της θυσίας παιδιών.

Μέρος 1^ο

Η ΕΚΤΡΩΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΙΒΛΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Υπάρχουν πολλές ιατρικές αποδείξεις ότι η ζωή αρχίζει πολύ νωρίς - κατά τον σχηματισμό του εμβρύου. Στις έξι έως οκτώ εβδομάδες του σχηματισμού του, γίνεται φανερό πως το σχηματιζόμενο έμβρυο δεν είναι απλώς ένα «σβωλαράκι από ίνες» -όπως θέλουν οι υποστηρικτές των αμβλώσεων να πιστεύουμε- αλλά ένα καταπληκτικά σχηματισμένο αγοράκι ή κοριτσάκι.

Όμως, οι ιατρικές και οι επιστημονικές αποδείξεις σίγουρα δεν αποτελούν την κύρια πηγή Αλήθειας. Η Αγία Γραφή, πρέπει να είναι η πηγή που καθορίζει την ιερότητα της ζωής από την στιγμή της σύλληψης.

Στην πραγματικότητα, το ίδιο το όνομα του Θεού μας κατευθύνει προς την ιερότητα της ζωής από την στιγμή που συλλαμβάνεται μέσα στην μήτρα. Πρώτα απ’ όλα, ας δούμε με συντομία τι λέει η Αγία Γραφή για την ανθρώπινη ζωή μέσα στην μήτρα.

Στην Έξοδο, κεφ. 34 στίχοι 5-7:

«5 και κατέβη Κύριος εν νεφέλη και παρέστη αυτω εκεί· και εκάλεσε τω ονόματι Κυρίου. 6 και παρήλθε Κύριος προ προσώπου αυτού και εκάλεσε· Κύριος ο Θεός οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός, 7 και δικαιοσύνην διατηρών και έλεος εις χιλιάδας, αφαιρών ανομίας και αδικίας και αμαρτίας, και ου καθαριεί τον ένοχον, επάγων ανομίας πατέρων επί τέκνα και επί τέκνα τέκνων, επί τρίτην και τετάρτην γενεάν.»

αναφέρεται το όνομα του Κυρίου, συνοδευόμενο από την αποκάλυψη του ‘χαρακτήρα’ Του και την ‘ιδιοσυγκρασία’ Του, ήτοι, Jehovah Rachum, (Γιαχβέ Ραχούμ) ή «Θεός οικτίρμων».

Η ρίζα της Εβραϊκής λέξης «οικτίρμων» (rachum) και «ελεήμων» (rachamim) ήταν η πρώτη «γεύση» του χαρακτήρα του Θεού, που αποκαλύφθηκε στον προφήτη Μωϋσή, στο όρος Σινά.

Η λέξη racham είναι επίσης η ρίζα της Εβραϊκής λέξης rachum, που σημαίνει «μήτρα».

Συνεπώς, η μήτρα – στα πλαίσια του αρχικού Εβραϊκού νοήματός της – νοείται ως «έδρα του ελέους»· είναι ο τόπος όπου το παιδί –το οποίο έχει δημιουργηθεί «κατ’ εικόνα» του Θεού- συλλαμβάνεται, σχηματίζεται, τρέφεται κα γεννιέται.

Ο Ιησούς είχε δηλώσει (Κατά Ματθαίον, 5: 7): «7 μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται.» Ισχύει όμως και το αντίστροφο: Όταν οι άνθρωποι -για τους όποιους προσωπικούς λόγους- διαπερνούν με το σπαθί τους εκείνον τον τόπο της ζωής και του ελέους, βεβηλώνοντας έτσι την ιερότητα της ζωής μέσα στο recham – την μήτρα – και αλλοιώνοντας τον σκοπό της, μάλλον θα πρέπει να αναλογισθούν τα άλλα λόγια του Χριστού, για εκείνους που ζούνε με το σπαθί: «52 …….πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται.» (Κατά Ματθαίον, 26: 52).

Δεν είναι σύμπτωση, πως ο Ιησούς - ο Μεσσίας – έμελλε να συλληφθεί μέσα σε μήτρα, και να γεννηθεί μετά από μια κανονική, ολοκληρωμένη κύηση.

Δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πιο πέρα από την ιστορία της σύλληψης του Ιησού, για να διαπιστώσουμε πόσο ιερή είναι στ’ αλήθεια η ζωή, εξ αρχής, από μέσα από την μήτρα: Ο ίδιος ο Ιησούς ήταν ένας τέλειος άνδρας και τέλειος Θεός, από την πρώτη στιγμή της αμώμου σύλληψής Του: «35 και αποκριθείς ο άγγελος είπεν αυτή· Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι· διο και το γεννώμενον άγιον κληθήσεται υιος Θεού.» (Κατά Λουκάν 1:35).

Παρατηρούμε επίσης ξεκάθαρα περιγραφόμενη την ιερότητα της ζωής μέσα στην μήτρα, και στο Κατά Λουκάν 1: 26-41. Λίγο μετά τον Ευαγγελισμό, όταν η Θεοτόκος έμαθε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ για την άμωμο σύλληψη του Ιησού, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας λέει: «39 Αναστάσα δε Μαριάμ εν ταις ημέραις ταύταις επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, 40 και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. 41 και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής· και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ.»

Στο Κατά Λουκάν 1: 26, μαθαίνουμε πως η σύλληψη του Ιησού έγινε ακριβώς έξι μήνες μετά από την σύλληψη του υιού της Ελισάβετ, του Ιωάννη του Προδρόμου. Θυμίζουμε, πως ήταν ο Ιωάννης αυτός που «εσκίρτησε» μέσα στην μήτρα της Ελισάβετ, όταν άκουσε τον χαιρετισμό της Θεοτόκου και αντιλήφθηκε την είσοδο (του αγέννητου ακόμα Λυτρωτή) μέσα στην οικία του πατέρα του, Ζαχαρία.

Η Αγία Γραφή μας λέει πως ο Ιησούς συνελήφθη μέσα στην μήτρα έξι ολόκληρους μήνες μετά από τον Ιωάννη. Δηλαδή, το έμβρυο Ιησούς θα έπρεπε να διένυε το πρώτο τρίμηνο της κύησής Του (το ίδιο στάδιο που γίνονται το 88% των εκτρώσεων στην χώρα μας), όταν ο Ιωάννης «σκίρτησε μέσα στην μήτρα» κατά την άφιξη του Λυτρωτή.

Είναι επίσης αξιοσημείωτο, πως το πρώτο χαρμόσυνο νέο του Ευαγγελίου κηρύχθηκε με την Έλευση του Χριστού, ενόσω Αυτός ήταν ακόμα στο πρώτο τρίμηνο του σχηματισμού Του μέσα στην μήτρα. Τα «Καλά Νέα» εγκαινιάσθηκαν από ένα αγέννητο βρέφος -τον Ιωάννη- το οποίο, «προαναγγέλλοντας» την αγιότητα του βρέφους Ιησού, πιστοποιούσε πως ερχόταν στον κόσμο ο Σωτήρας.

Είναι ξεκάθαρο παντού μέσα στις Γραφές, πως η ζωή ξεκινά από την στιγμή της σύλληψης, μέσα στην μήτρα:

«..ότι συ εκτήσω τους νεφρούς μου Κύριε αντελαβού μου εκ γαστρός μητρός μου. εξομολογήσομαί σοι ότι φοβερώς εθαυμαστώθην θαυμάσια τα έργα σου και η ψυχή μου γινώσκει σφόδρα.» (Ψαλμοί 139: 13,14) (Διότι Εσύ κατασκεύασες τα εσωτερικά μου όργανα Κύριε, και ήδη με αναγνώριζες, μέσα από την κοιλιά της μητέρας μου. Θα Σε ομολογώ, διότι τα έργα Σου τα θαύμασα πολύ, και η ψυχή μου το αναγνωρίζει πολύ καλά)

«5 προ του με πλάσαι σε εν κοιλία επίσταμαί σε και προ του σε εξελθείν εκ μήτρας ηγίακά σε, προφήτην εις έθνη τέθεικά σε.» (Ιερεμίας 1:5). (Πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στην κοιλιά σε επιστατώ, και πριν εξέλθεις από την μήτρα, σε προόρισα για προφήτη των εθνών)

«ούτως λέγει Κύριος ο Θεός ο ποιήσας σε και ο πλάσας σε εκ κοιλίας έτι βοηθηθήση μη φοβού παις μου Ιακωβ και ο ηγαπημένος Ισραήλ ον εξελεξάμην.» (Ησαίας 1:5). (Έτσι λέγει ο Κύριος ο Θεός, ο Οποίος σε δημιούργησε και σε έπλασε μέσα στην κοιλιά: πως πάλι θα σε βοηθήσει. Μη φοβάσαι, παιδί μου Ιακώβ και αγαπημένος μου Ισραήλ, τον οποίον εξέλεξα)

Σύμφωνα με την Αγία Γραφή, η έκτρωση είναι αμάρτημα κατά του Θεού - είναι παραβίαση της 6^ης εντολής: «Ου φονεύσης».

Είναι ο αναίτιος φόνος μιας αθώας ανθρώπινης ζωής, μέσα στην μήτρα – στον τόπο που είχε σχεδιαστεί από τον Θεό ως καταφύγιο ζωής και ελέους.

Μέρος 2ο

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ ΒΡΕΦΩΝ

Καθώς εστιάζουμε στην αμαρτία της έκτρωσης, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την πνευματική πλευρά αυτής της εστίασης. Η Αγία Γραφή μας λέει:

«12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Προς Εφεσίους 6:12). (Διότι για μας, η πάλη δεν είναι εναντίον του αίματος και της σάρκας, αλλά προς τις αρχές, προς τις εξουσίες, προς τους κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνα αυτού, και προς τα πονηρά πνεύματα των ουρανών)

Ο εχθρός μας στον πόλεμο κατά των εκτρώσεων συνεπώς δεν είναι ούτε ο άνθρωπος που διεκπεραιώνει την έκτρωση, ούτε τα δικαστήρια, ούτε εκείνοι που υπεραμύνονται του «δικαιώματος» να γίνονται εκτρώσεις. Ο εχθρός μας είναι εκείνος που υπήρξε εξ αρχής δολοφόνος: ο Σατανάς, και οι πνευματικές δυνάμεις που βρίσκονται κάτω από τις διαταγές του.

Κατά την διάρκεια της ιστορίας, έχουν υπάρξει κάποιες παγανιστικές κουλτούρες οι οποίες θυσίαζαν ανθρώπινα βρέφη στους δαίμονες, ως μέρος μιας πολύπλοκης τελετής, σε ανταπόδοση για τις χάρες που τους ζητούσαν.

Αν και σήμερα είναι ελάχιστοι εκείνοι που συνειδητά διαπράττουν ανθρωποθυσίες βρεφών, στην ουσία όμως, αυτό ακριβώς διαπράττουν με την έκτρωση – δηλαδή, θυσιάζουν μια ανθρώπινη ζωή για την διευκόλυνση ή την ανάγκη κάποιων άλλων. Από την άποψη αυτή, δεν είναι λιγότερο βάρβαρη μια έκτρωση από μια ανθρωποθυσία που γινόταν για να –ας πούμε- εξασφαλισθεί μια καλή σοδειά.

Πέραν αυτού όμως, υποβόσκει μια πνευματική, σατανικά εμπνευσμένη διάσταση, η οποία προσδίδει ένα τρομακτικό ρεαλισμό στο φαινόμενο της αναγνώρισης των εκτρώσεων ως πραγματικές ανθρωποθυσίες βρεφών.

Η Αγία Γραφή υποστηρίζει πλήρως αυτήν την άποψη, καθ’ όσον βλέπουμε πολύ συχνά μια τέτοια ενέργεια να θεωρείται από τον Θεό ως φανερά αποκρυφιστική από την φύση της. Η ανταρσία ονομάζεται και μαγική ενασχόληση, η ανηθικότητα παρομοιάζεται με ειδωλολατρία, το μίσος συγγενεύει με τον φόνο, συνεπώς και η έκτρωση αποτελεί θυσία βρεφών.

Για να ανακαλύψουμε την προέλευση της θυσίας βρεφών, μπορούμε να εξετάσουμε ένα κείμενο-κλειδί της Αγίας Γραφής. Στην Γένεση, στο κεφάλαιο 19, βρίσκουμε την αφήγηση με τον Λωτ και τις κόρες του, που ήσαν παλαιοί πρόγονοι της ανθρωπότητας:

« 30 Ανέβη δε Λωτ εκ Σηγώρ και εκάθητο εν τω όρει αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ' αυτού· εφοβήθη γαρ κατοικήσαι εν Σηγώρ. και κατώκησεν εν τω σπηλαίω, αυτός και αι δύο θυγατέρες αυτού μετ ‘ αυτού. 31 είπε δε η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν· ο πατήρ ημών πρεσβύτερος, και ουδείς εστιν επί της γης, ος εισελεύσεται προς ημάς, ως καθήκει πάση τη γη.» (Και ανέβηκε ο Λωτ από το χωριό Σηγώρ και κάθησε στο βουνό, αυτός και οι δύο κόρες του μαζί του. Διότι φοβήθηκε να μείνει στην Σηγώρ, έτσι, κατοίκησε μέσα σε ένα σπήλαιο, αυτός και οι δύο κόρες του μαζί του. Και είπε η μεγαλύτερη κόρη προς την μικρότερη: ο πατέρας μας είναι γέρος, και δεν υπάρχει κανείς επάνω στη γη, ο οποίος θα μας πλησιάσει έτσι όπως συνηθίζεται παντού στη γη)

Λοιπόν, σημειώστε, πως μόλις λίγα γεωγραφικά χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο που είχαν καταφύγει, θα μπορούσαν κάλλιστα να βρούνε άνδρες οι κόρες του Λωτ. Όμως, αυτές εννοούσαν κάτι άλλο. Η «γη» που αναφέρουν αυτές, αποτελεί σύμβολο -σε ολόκληρη την Αγία Γραφή- ενός ξεπεσμένου, μη αναστρέψιμου χώρου.

Ο Ιάκωβος μας πληροφορεί πως «15 ουκ έστιν αύτη η σοφία άνωθεν κατερχομένη, αλλ' επίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. 16 όπου γαρ ζήλος και εριθεία, εκεί ακαταστασία και παν φαύλον πράγμα. 17 η δε άνωθεν σοφία πρώτον μεν αγνή εστιν, έπειτα ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, μεστή ελέους και καρπών αγαθών, αδιάκριτος και ανυπόκριτος.» (Επιστολή Ιακώβου 3:15,17). (Αυτή η σοφία δεν κατεβαίνει από επάνω, αλλά είναι επίγεια, ζωική, δαιμονιώδης. Όπου υπάρχει ζήλος και εριθεια, εκεί υπάρχει ακαταστασία και κάθε τι φαύλο. Η δε άνωθεν σοφία είναι πρωτίστως αγνή, μετά είναι ειρηνική, επιεικής, ευπειθής, γεμάτη έλεος και αγαθούς καρπούς, είναι χωρίς διακρίσεις και ανυπόκριτη)

Με το ίδιο λοιπόν σκεπτικό, όπου πολλές φεμινίστριες επιθυμούν τον άνδρα αλλά –επιβλητικά- με τους δικούς τους όρους, έτσι και οι κόρες του Λωτ επιθυμούσαν έναν άνδρα, ως καθήκει πάση τη γη (=όπως συνηθίζεται παντού στη γη.)

«33 επότισαν δε τον πατέρα αυτών οίνον εν τη νυκτί εκείνη, και εισελθούσα η πρεσβυτέρα εκοιμήθη μετά του πατρός αυτής εν τη νυκτί εκείνη, και ουκ ήδει εν τω κοιμηθήναι αυτόν και εν τω αναστήναι. 34 εγένετο δε εν τη επαύριον και είπεν η πρεσβυτέρα προς την νεωτέραν· ιδού εκοιμήθην χθές μετά του πατρός ημών· ποτίσωμεν αυτόν οίνον και εν τη νυκτί ταύτη, και εισελθούσα κοιμήθητι μετ' αυτού, και εξαναστήσωμεν εκ του πατρός ημών σπέρμα.» (Γένεσις 19:29-38). (Πότισαν τον πατέρα τους κρασί εκείνο το βράδυ, και προσερχόμενη η μεγαλύτερη κόρη, κοιμήθηκε με τον πατέρα της εκείνη την νύχτα, και αυτός δεν κατάλαβε τίποτε, ούτε στον ύπνο του, ούτε όταν ξύπνησε. Συνέβη την επόμενη μέρα να πει η μεγαλύτερη κόρη στην νεότερη: δες, κοιμήθηκα χθες με τον πατέρα μας. Ας τον ποτίσουμε με κρασί και αυτή την νύχτα, και πλησίασέ τον και κοιμήσου μαζί του και εσύ, για να αναστήσουμε γενιά από τον δικό του σπόρο)

Αυτή η πράξη ήταν ανταρσία του χειρίστου είδους - και εναντίον του πατέρα τους, και εναντίον του Θεού. Ως αποτέλεσμα, και οι δύο κόρες απέκτησαν παιδιά. Ο γιος της μεγαλύτερης κόρης ονομάσθηκε Μωάβ. Οι απόγονοί του, οι Μωαβίτες, τελικά έγιναν έθνος ειδωλολατρικό, που ήταν και ένας από τους κυρίαρχους εχθρούς του λαού του Θεού – του Ισραήλ.

Ο γιος της μικρότερης κόρης, ο Μπεν Αμμί, έγινε ο πατέρας των υιών του Αμμών.

Στο Βασιλειών Α’ 11:7, ο Μολώχ χαρακτηρίζεται ως «το αντιπαθέστατο είδωλο των Αμμωνιτών»: «7 τότε ωκοδόμησεν Σαλωμών υψηλόν τω χαμως είδωλω Μωάβ και τω βασιλεί αυτών ειδώλω υιών Αμμών»

Το όνομα Μολώχ στα Εβραϊκά σημαίνει: «αναρρίχηση στον θρόνο», ή, με άλλα λόγια, σφετεριστής του κύρους του Θεού.

Στο Λευιτικό 20:2, πληροφορούμεθα πως η λατρεία του Μολώχ συμπεριελάμβανε και θυσίες των γόνων τους: «2. και τοις υιοίς Ισραήλ λαλήσεις εάν τις από των υιών Ισραήλ ή από τών προσγεγενημένων προσηλύτων εν Ισραήλ ος αν δω του σπέρματος αυτού άρχοντι θανάτω, θανατούσθω το έθνος το επί της γης, λιθοβολήσουσιν αυτόν εν λίθοις.» (=και στους υιούς Ισραήλ να πεις, πως εάν κάποιος από τους υιούς Ισραήλ ή από τους προσήλυτούς τους μέσα στο Ισραήλ (παρα)δώσει το σπέρμα (=παιδί) του στον άρχοντα του θανάτου, θα θανατωθεί αυτό το έθνος που είναι επί της γης. Θα τον λιθοβολήσουν με πέτρες.)

Αν και οι Αμμωνίτες κυρίως θυσίαζαν γεννημένα βρέφη, δεν είναι τυχαίο, που ο Θεός καταδικάζει τους Αμμωνίτες (στο Βιβλίο του Αμώς) για ένα συγκεκριμένο είδος αιμοδιψίας:

«13 Τάδε λέγει Κύριος· επί ταις τρισίν ασεβείαις υιών Αμμών και επί ταις τέσσαρσιν ουκ αποστραφήσομαι αυτόν, ανθ' ων ανέσχιζον τας εν γαστρί εχούσας των Γαλααδιτών, όπως εμπλατύνωσι τα όρια αυτών·» (=Ο Κύριος λέει τα εξής: Για τις τρεις ασέβειες των υιών του Αμμών, και για τις τέσσερις, δεν θα ανακαλέσω την τιμωρία τους, επειδή ξέσχιζαν (τις κοιλιές) των εγκύων γυναικών των Γαλααδιτών, διαπλατύνοντας έτσι τα όριά τους.) (Αμώς 1:13).

Η «διαπλάτυνση των ορίων» είναι μια βιβλική αλληγορία, που δεν εχρησιμοποιείτο μόνο για τις εδαφικές εκτάσεις, αλλά και για τα όρια της αποδεκτής ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Αλήθεια, πόσο μοιάζει αυτό με τις σημερινές φωνές, που διαλαλούν «Είναι επιλογή μου!» και «κράτα την θρησκεία σου μακριά απ’ την ζωή μου!»…….

Η λατρεία του Βάαλ και του Μολώχ

«35 και ωκοδόμησαν τους βωμούς τω Βάαλ τους εν φάραγγι υιού Εννόμ του αναφέρειν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών τω Μολόχ βασιλεί,…..» (Ιερεμίας 39:35). (Και έχτισαν τους βωμούς του Βάαλ στο φαράγγι του Υιού του Εννόμ, για να παρουσιάσουν τους γιούς και τις θυγατέρες τους στον βασιλιά Μολώχ...)

«5 και ωκοδόμησαν υψηλά τη Βάαλ του κατακαίειν τους υιούς αυτών εν πυρί, α ουκ ενετειλάμην ουδέ διενοήθην εν τη καρδία μου. 6 δια τούτο ιδού ημέραι έρχονται, λέγει Κύριος, και ου κληθήσεται τω τόπω τούτω έτι Διάπτωσις και Πολυάνδριον υιού Εννόμ, αλλ' ή Πολυάνδριον της σφαγής.» (Ιερεμίας 19:5-6). (Και έχτισαν βωμούς στον Βάαλ για να κάνουν ολοκαύτωμα τους υιούς τους στην φωτιά, για τα οποία δεν τους έδωσα εντολή, και ούτε τα διανοήθηκε η καρδιά μου…..)

Εδώ η Αγία Γραφή υπονοεί αυτό που οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι και ανθρωπολόγοι έχουν πρόσφατα ανακαλύψει, δηλαδή, πως ο Μολώχ και ο Βάαλ αντιπροσωπεύουν τον ίδιο παγανιστικό θεό. Η σύζυγος του Βάαλ είναι η Ασηράχ, και η σύζυγος του Μολώχ είναι η Ασταρώθ. Η Ασηράχ και η Ασταρώθ αντιπροσωπεύουν την ίδια θεά της αναπαραγωγής/ γονιμότητας. Το δαιμόνιο αυτό ήταν γνωστό στους αρχαίους Έλληνες ως Αφροδίτη, στους Αιγυπτίους ως Ίσις, και στους Φοίνικες ως Τανετ.

Μέρος 3ο

Η ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Όσο φρικτό και αν ακούγεται, η ανθρωποθυσία υπήρξε μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές λατρείας ανάμεσα στους αρχαίους λαούς. Όχι μόνο στην Χαναάν, αλλά και στην βόρειο Αφρική, στην Ινδία, στην Ευρώπη, και στην Αμερική, οι αρχαίοι πίστευαν πως το αίμα από τις θυσίες ανθρώπων ήταν αυτό που κατεύναζε τους θεούς τους.

Η παγανιστική πρακτική της αιματοθυσίας είναι στην πραγματικότητα μια διαστροφή των ιεροτελεστιών που παρέδωσε ο Θεός στον λαό του της Παλαιάς Διαθήκης, του Ισραήλ.

Ο Θεός είχε δώσει εντολή στο ιερατείο του Ισραήλ, μέσω του Μωϋσή:

«11 η γαρ ψυχή πάσης σαρκός αίμα αυτού εστι, και εγώ δέδωκα αυτό υμίν επί του θυσιαστηρίου εξιλάσκεσθαι περί των ψυχών υμών· το γαρ αίμα αυτού αντί ψυχής εξιλάσεται.» (=Διότι η ζωή του κάθε πλάσματος είναι το αίμα του, και εγώ σας ενέτειλα αυτό - να το προσφέρετε επί του θυσιαστηρίου για τον εξιλασμό των ψυχών σας – διότι είναι το αίμα αυτού (του πλάσματος) που εξασφαλίζει τον εξιλασμό της ψυχής.) (Λευιτικόν, 17:11)

Η θυσία σε οποιονδήποτε άλλο θεό ήταν καταδικαστέα, ως ειδωλολατρία:

«7 και ου θύσουσιν έτι τας θυσίας αυτών τοις ματαίοις, οίς αυτοί εκπορνεύουσιν οπίσω αυτών· νόμιμον αιώνιον έσται υμίν εις τας γενεάς υμών.» (=Και δεν θα θυσιάσουν πια τις θυσίες τους στα μάταια, πίσω από τα οποία πορνεύουν. Αυτό θα παραμείνει αιώνιος νόμος σας, για γενεές.) (Λευιτικόν, 17:7)

Καθώς μελετάμε την πρακτική της ανθρωποθυσίας στα έθνη των αρχαίων εποχών, να έχουμε πάντα κατά νουν πως –σύμφωνα με την οπτική γωνία του Θεού- αυτές οι θυσίες γίνονταν στους δαίμονες, στους ψεύτικους θεούς των παγανιστικών εθνών.

Καρθαγένη

Η αρχαία πόλη της Καρθαγένης υπήρξε πρωτεύουσα της Φοινικικής αυτοκρατορίας. Ο πολιτισμός αυτός ήταν πολιτισμικά προηγμένος και πολύ μορφωμένος. Δυστυχώς όμως, κάποιες πρόσφατες αρχαιολογικές εκσκαφές φανέρωσαν πολλά περιστατικά βρεφικών ανθρωποθυσιών. Έχουν ξεσκεπαστεί αρχαιολογικά ευρήματα, όπως οι βωμοί επάνω στους οποίους θυσιάζονταν τα παιδιά, καθώς και πέτρινοι δείκτες που ήσαν τοποθετημένοι στα σημεία ταφής των πτωμάτων τους. Σημάδια χαραγμένα επάνω στους πέτρινους δείκτες απεικονίζουν τα παιδιά που θυσιάστηκαν. Χρησιμοποιούσαν πήλινα δοχεία για την φύλαξη των λειψάνων αυτών. Ολόκληρα νεκροταφεία, γεμάτα από σφαγμένα παιδιά, έχουν ξεσκεπαστεί....

Όσο βάρβαρο και αν μας ακούγεται αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως κάνουμε ακριβώς το ίδιο και σήμερα, με τις εκτρώσεις. Με μια μόνο ολοφάνερη διαφορά όμως: εμείς δεν τιμούμε, ούτε θάβουμε, τα παιδιά που δολοφονούμε.

Οι Καρθαγένιοι ήσαν απόγονοι των αρχαίων Χαναανιτών, και λάτρευαν τον ίδιο θεό – τον Βάαλ ή Μολώχ. Οι αρχαιολόγοι έχουν εξακριβώσει πως η κυρίαρχη θεότητα στην οποία θυσίαζαν τα παιδιά τους ήταν η θεά Τανετ – μια ονομασία που είναι τοπική εκπροσώπηση της πιο οικουμενικής Ασταρώθ. Με φρίκη ακόμα και σήμερα, οι αρχαιολόγοι ξεθάβουν πτώματα παιδιών, το ένα μετά το άλλο, που είχαν θυσιαστεί σ’ αυτό το ασύλληπτο ολοκαύτωμα. Γραπτές αφηγήσεις μας λένε πως οι ιερείς του Βάαλ βροντούσαν με δύναμη τα τύμπανά τους κατά την διάρκεια των τελετουργικών ανθρωποθυσιών, για να καλύπτεται ο κοπετός των μητέρων που θρηνούσαν τα παιδιά τους.

Ο Άγγλος ιστορικός Γ.Κ. Τσέστερτον γράφει: «Υπήρχε η συνήθεια να επικαλούνται πνεύματα τρόμου και εξαναγκασμού. Πάντα υπάρχει μια αμυδρή αντίληψη πως αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις θα δράσουν πραγματικά, χωρίς καμία αμφιβολία. Στην βαθύτερη ψυχολογία των φυλών αυτών, αυτή η περίεργη μορφή απαισιόδοξης πρακτικότητας είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις. Στην Νέα Πόλη, την οποία οι Ρωμαίοι ονόμασαν Καρθαγένη –όπως στις γονικές πόλεις της Φοινίκης- ο θεός εκείνος που τους τα διεκπεραίωνε όλα ονομαζόταν Μολώχ, ο οποίος είναι πιθανότατα ίδιος με την άλλη θεότητα που γνωρίζουμε, τον Βάαλ, τον Κυρίαρχο. Στην αρχή, οι Ρωμαίοι δεν ήξεραν πώς ακριβώς να τον ονομάσουν, ή τι να υποθέσουν γι’ αυτόν. Χρειάστηκε να ανατρέξουν στους πιο χυδαίους μύθους Ελληνικής ή Ρωμαϊκής προέλευσης, και να τον παραλληλίσουν με τον Κρόνο, που καταβρόχθιζε τα παιδιά του. Όμως οι λάτρεις του Μολώχ δεν ήσαν χυδαίοι, ούτε πρωτόγονοι. Ήσαν μέλη ενός ώριμου και λειασμένου πολιτισμού, πλούσιου σε εκλεπτυσμένα και πολυτελή πράγματα. Πιθανότατα να ήσαν και πολύ περισσότερο πολιτισμένοι από τους ίδιους τους Ρωμαίους. Και ο Μολώχ δεν ήταν απλώς ένας μύθος γι’ αυτούς. Αυτοί οι εξαιρετικά πολιτισμένοι άνθρωποι όντως συναθροίζονταν, επιζητώντας να προσελκύσουν την ευλογία του ουρανού στην αυτοκρατορία τους, ρίχνοντας εκατοντάδες από τα βρέφη τους μέσα σε ένα τεράστιο καμίνι. Ο μόνος τρόπος να εννοήσουμε ένα τέτοιο σκηνικό, είναι να φανταστούμε ένα πλήθος μεγάλο-επιχειρηματιών με τα ψηλά καπέλα και τα στριφτά μεγαλόπρεπα μουστάκια τους να πηγαίνουν κάθε Κυριακή να προσευχηθούν στην εκκλησία στις δέκα η ώρα, και να παρακολουθούν.... το ψήσιμο ενός ζωντανού βρέφους..»

Ο μέσος ορθολογιστής θα απέδιδε τις τελετές στον Μολώχ, στην δεισιδαιμονία, και θα επέμεναν πως η επιστήμη και η πνευματική πρόοδος θα επέφερνε την μείωση και τελικά την παύση αυτής της ατυχούς συμπεριφοράς. Όμως οι αρχαιολόγοι έχουν διαπιστώσει πως κατά την διαδρομή της ιστορίας της Καρθαγένης, το φαινόμενο της ανθρωποθυσίας βρεφών –παρά τις σεβαστές πνευματικές προόδους- στην πραγματικότητα ογκωνόταν, μέχρι την στιγμή που αιφνιδίως σταμάτησε.

Πώς σταμάτησε; Όταν ο Θεός έκρινε την Καρθαγένη. Τα Ρωμαϊκά στρατεύματα επέδραμαν και ξαφνικά κατέστρεψαν ολόκληρο τον πολιτισμό της. Τα βλοσυρά απομεινάρια της Καρθαγένης είναι η μαρτυρία πως ο Θεός δεν εμπαίζεται.

Θρησκευτικές Πρακτικές των Καρθαγενίων

Η Καρθαγένη κάτω από την διακυβέρνηση των Φοινίκων ήταν διαβόητη στους γείτονές της για τις θυσίες παιδιών που έκανε. Ο Πλούταρχος (περίπου 46-120 π.Χ.) αναφέρει την πρακτική αυτή, όπως επίσης και ο Τερτυλλιανός, ο Ορόσιος και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης. Ο Λίβιος και ο Πολύβιος δεν αναφέρουν τίποτε. Οι νεώτερες αρχαιολογικές εκσκαφές θα μπορούσαν κάλλιστα να αναδειχθούν ως επιβεβαίωση των απόψεων του Πλουτάρχου. Σε ένα μόνο παιδικό νεκροταφείο που ονομάζεται "Tophet" (Τοφέτ), βρέθηκαν θαμμένα από το 400 έως το 200 π.Χ. περίπου 20.000 αγγεία, η οποία πρακτική συνεχίστηκε, μέχρι τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια. Τα αγγεία περιείχαν τα καρβουνιασμένα οστά νεογέννητων βρεφών, και σε ορισμένες περιπτώσεις, τα οστά από αγέννητα έμβρυα, αλλά και από 2ετή παιδιά. Τα υπολείμματα αυτά έχουν ερμηνευθεί, πως στις περιπτώσεις γέννησης νεκρού παιδιού, οι γονείς θυσίαζαν το μικρότερο από τα υπάρχοντα παιδιά τους. Υπάρχει πάντως μια σαφής σχέση ανάμεσα στην συχνότητα των θυσιών και της ευμάρειας της πόλης. Σε "κακές" εποχές (πόλεμοι, κακή σοδειά), οι θυσίες ήσαν πιο συχνές, πράγμα που υποδηλώνει μια επιμέλεια στην επιδίωξη για εξευμενισμό του θείου.

Υπάρχει βέβαια και η γνώμη, πως αυτά τα λείψανα ήσαν τα αποτεφρωμένα υπολείμματα παιδιών που είχαν πεθάνει φυσιολογικά, αν και -εν όψει άλλων αποδείξεων από την Χαναάν- είναι μάλλον απίθανο. Τα ελάχιστα κείμενα της Καρθαγένης που έχουν διασωθεί σήμερα δεν περιέχουν καμία αναφορά για ανθρωποθυσίες παιδιών. Κάποιοι νεότεροι μελετητές ισχυρίζονται πως οι αποδείξεις περί παιδικών ανθρωποθυσιών στην Καρθαγένη είναι πολύ αχνές, και πως μάλλον πρόκειται για ένα από τα είδη Ρωμαϊκής προπαγάνδας εναντίον των Καρθαγενίων, για να δικαιολογήσουν την κατάκτηση και την καταστροφή που εκείνοι επέφεραν στον τόπο εκείνο. Οι διαφωνίες μεταξύ νέων αρχαιολόγων και των άλλων αρχαιολόγων συνεχίζονται και σήμερα...

Αν και τα διασωθέντα κείμενα δεν αναφέρουν πρακτικές θρησκευτικών θυσιών, είναι πάντως αρκετά λεπτομερή, και δίνουν μια ακριβέστατη απεικόνιση μιας πολύ καλά οργανωμένης κάστας από ιερείς και τους βοηθούς αυτών, οι οποίοι ασκούσαν διάφορες λειτουργίες, για μια μεγάλη ποικιλία αμοιβών.

Η Καρθαγένη είχε πολλές θεότητες. Το ανώτατο θεϊκό ζεύγος ήσαν οι Τανιτ και Βάαλ Αμμών. Οι ιερείς τους ήσαν πάντοτε καλοξυρισμένοι, αντίθετα με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Στους πρώτους αιώνες, οι τελετουργικές γιορτές συμπεριελάμβαναν ρυθμικούς χορούς, που προέρχονταν από Φοινικικές παραδόσεις. Η θεά Αστάρτη έμοιαζε να είναι πολύ δημοφιλής την εποχή εκείνη. Στο ζενίθ της κοσμοπολίτικης περιόδου της, η Καρθαγένη φαίνεται να φιλοξενούσε μεγάλο πλήθος από θεότητες, από τους γειτονικούς πολιτισμούς της Ελλάδος, της Αιγύπτου και των Ετρουσκικών πόλεων-κρατών.

Χρειάζεται να αναρωτηθούμε λοιπόν: Πόσο απέχουμε και εμείς από την κρίση του Θεού, για το δικό μας ολοκαύτωμα των εκτρώσεων;

Αζτέκοι

Όταν οι Ισπανοί κονκισταδόρες έφτασαν για πρώτη φορά στον Νέο Κόσμο στα 1500, εξεπλάγησαν με την ανακάλυψη ενός πάρα πολύ ανεπτυγμένου πολιτισμού, των Αζτέκων του Μεξικό, η αυτοκρατορία των οποίων κάποτε εκτεινόταν σε ολόκληρη την κεντρική και την Νότιο Αμερική. Η πρωτεύουσά τους μάλιστα είχε να επιδείξει πανύψηλες πυραμίδες και πανέμορφα παλάτια.

Όμως οι κονκισταδόροι έφριξαν, όταν ανακάλυψαν πως οι Αζτέκοι ασκούσαν μια βαρβαρική θρησκευτική τελετή ανθρωποθυσίας. Μάλιστα, οι Αζτέκοι από την αρχαιότητα μέχρι και το 1500, πιθανόν να είχαν θυσιάσει περισσότερους ανθρώπους στους θεούς τους από οποιαδήποτε άλλη κουλτούρα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν ο μεγάλος ναός αφιερώθηκε το έτος 1487, οι ιερείς θυσίασαν χιλιάδες ανθρώπους μέσα σε μία μόνο ημέρα. Οι Αζτέκοι θυσίαζαν σε όλους τους θεούς και θεές, συχνά δε, με την έκχυση ζωντανού αίματος στα ψηλά επίπεδα των πυραμίδων. Και πάλι διαπιστώνουμε πως δεν επρόκειτο για ένα πρωτόγονο πολιτισμό, συγκρινόμενος με τον υπόλοιπο κόσμο της εποχής εκείνης. Ήταν μια πολύ προηγμένη κοινωνία ζωγράφων, τεχνιτών και ιερέων. Και όμως, έχυσαν περισσότερο ανθρώπινο αίμα στους θεούς τους, από οποιαδήποτε άλλη κουλτούρα μέσα στην ιστορία.

Σε μια αφήγηση Ισπανού κονκισταδόρα αναφέρεται ένα ράφι που περιείχε τα κεφάλια 136.000 θυμάτων που είχαν τελετουργικά δολοφονηθεί. Οι Ισπανοί έφριξαν. Σαν αντίδραση, κατέσφαξαν τους Αζτέκους, γκρέμισαν τον ναό τους και έχτισαν στη θέση του ένα καθεδρικό ναό.

Το Τείχος των Κρανίων στο,Tenochtitlan

Ινδία – λατρεία της θεάς Κάλι

Η Κάλι ήταν η θεά του θανάτου και του σκότους, και απαιτούσε ανθρώπινη σάρκα. Από τις αρχαίες εποχές, οι ιερές γραφές των Ινδουιστών – οι Βέδες – μιλούσαν για την επιθμία των θεών για ανθρωποθυσίες: Ο τελών την θυσία θα θυσιάζει πρώτα έναν άνδρα, καθ’ ότι ο άνδρας είναι ο πρώτος μεταξύ όλων των ζώων. Έτσι, σφάζει το θύμα σύμφωνα με την μορφή και την υπεροχή του.» (Σαταπατα Βεδα)

Σημειώστε την εξαπάτηση που περιέχεται στην πονηρή αυτή διαστροφή μιας Βιβλικής αλήθειας. Η Γένεσις 1: 26, 27 μας λέει για το πρωτείο του ανθρώπου στην δημιουργία του Θεού. Μόνο που ο άνθρωπος δεν είναι ζώο, σύμφωνα με την Βίβλο. Ο άνθρωπος πλάσθηκε κατ’ εικόνα του ίδιου του Θεού, και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που η θανάτωση μιας αθώας ανθρώπινης ζωής αποτελεί ύψιστη προσβολή στα μάτια του Θεού. «Όστις χύνει ανθρώπινο αίμα, από άνθρωπο θα χυθεί το αίμα αυτού, καθ’ ότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν τον άνθρωπο» (Γένεσις 9:6)

Αν και οι Ινδουιστικές Βέδες συχνά αναφέρουν την ανθρωποθυσία, η συχνότητά τους καθώς και η πιθανότητα να έχουν γίνει καν αυτές οι θυσίες, αποτελεί θέμα αντιγνωμίας. Όταν ο Βρετανικός στρατός έφθασε στην Ινδία στα 1820, ο τόπος έβριθε από ιστορίες περιπλανώμενων ομάδων τελετουργικών δολοφόνων, οι οποίοι αιχμαλώτιζαν ξένους και τους θυσίαζαν στην θεά Κάλι (Thugees).

Η Κάλι είναι μια τρομακτική μορφή – είναι μια θεά πολέμου, θανάτου, σκότους και βίας. Απεικονίζεται με την πιο σκούρα απόχρωση δέρματος, είναι ολόγυμνη, και φοράει ανθρώπινα έμβρυα σαν σκουλαρίκια και κοσμήματα.

Ιστορίες ανθρωποθυσιών στην Κάλι διατηρούνται στην Ινδία, μέχρι και τις ημέρες μας. Πολλές είναι ολοφάνερα φήμες, όμως, αν τύχει και είναι αληθινές, τότε η Ινδία δεν διαφέρει από τις πολλές άλλες κουλτούρες της οικουμένης που ασκούν ανθρωποθυσίες.

Είναι πολύ πιθανό, η θεά Κάλι να είναι το ίδιο δαιμόνιο που λατρευόταν από τους ανθρώπους της Χανάαν και της Καρθαγένης.

Οι Κελτικές και Γερμανικές φυλές της βορείου Ευρώπης

Στην δεκαετία του 1950, σε κάποιο ανθρακούχο βάλτο της Δανίας, ξεθάφτηκε από εργάτες το πτώμα ενός μεσήλικα. Η άψογη κατάσταση του πτώματος επέτρεψε τις τοπικές αρχές να πιστέψουν πως επρόκειτο για το πτώμα κάποιου δολοφονημένου πολίτη μιας τοπικής κοινωνίας.

Όταν όμως το πτώμα εξετάσθηκε πιο λεπτομερώς από τους ειδικούς, διαπιστώθηκε πως το θύμα είχε δολοφονηθεί πριν από την εποχή του Χριστού – 2000 και πλέον χρόνια πριν. Η θαυμαστή διατήρηση του σώματος οφειλόταν στο ταννικό οξύ που είχε παραχθεί από peat moss (βρύα του βάλτου), που σκλήρυνε το δέρμα του άνδρα και του έδινε μια ποιότητα πέτσινη όσο παρέμενε μέσα στον βάλτο.

Στην αρχή, το εύρημα θεωρήθηκε μοναδικό στο είδος του. Σύντομα όμως, σε διάφορα μέρη της βορείου Ευρώπης, από την Ιρλανδία μέχρι την Γερμανία, ανακαλύπτονταν και άλλα παρόμοια συντηρημένα πτώματα.

Οι επιστήμονες έχουν φτάσει στο συμπέρασμα πως οι ομοιότητες στα τραύματα που έφεραν όλα τα πτώματα, είναι ένδειξη τελετουργικών ανθρωποθυσιών. Οι άνθρωποι εκείνοι πίστευαν πως οι θεοί ή τα πνεύματα ζούσαν πέρα, στις ελώδεις τοποθεσίες και στους βάλτους. Έδεναν τα μάτια του θύματος με ένα πανί, και έδεναν ένα σχοινί στον λαιμό του. Το θύμα δεχόταν χτυπήματα ροπάλων και μερικές φορές του έκοβαν το λαρύγγι διάπλατα. Το θύμα πετιόταν μετά σε κάποια απόμερη λίμνη ή βάλτο, ως προσφορά στους θεούς.

Άλλοι ιστορικοί μας λένε πως οι Κελτικές και βόρειες Γερμανικές φυλές, οι πρόγονοι των Αγγλικών, Γερμανικών και Σκανδιναβικών λαών, υπήρξαν βάρβαροι, παγανιστές ειδωλολάτρες, οι οποίοι θυσίαζαν τους δικούς τους ανθρώπους στους θεούς και τις θεές.

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος καταγράφει πως οι πρόγονοι των Αγγλόφωνων λαών – οι Άγγλοι – θυσίαζαν στην θεά Μητέρα-Γη. Το έργο του «Γερμάνια: Περί της Προέλευσης και της Γεωγραφίας της Γερμανίας», ο Τάκιτος περιγράφει αυτήν την άγρια τελετή ως «μια τελετουργία που πραγματοποιόταν από σκλάβους, τους οποίους έπνιγαν αμέσως μετά, μέσα στην λίμνη.»

Οι αρχαίοι Χαναανίτες, Καρθαγένιοι, Ινδοί, Αζτέκοι και βόρειοι Ευρωπαίοι πραγματοποιούσαν ανθρωποθυσίες, ως προσφορές στους παγανιστικούς θεούς και θεές τους. Και κάθε μια από αυτές τις κουλτούρες εξαλειφόταν ολοκληρωτικά από κάποιον επιδρομέα-στρατό.

Αυτό μας υποδεικνύει σήμερα πως οι κουλτούρες –ακόμα και ολόκληρων εθνών- οφείλουν να πειθαρχούν στον αιώνιο Νόμο του Θεού περί της ιερότητας της αθώας ανθρώπινης ζωής, αλλιώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συνέπειες της παράβασής τους.

Μέρος 4^ο

ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ

Πρόφερε την λέξη «μαγεία», και η σκέψη των περισσοτέρων πηγαίνει στις δίκες των μαγισσών του Σάλεμ, ή, σε ένα ξέσπασμα θρησκευτικού παραληρήματος μεταξύ δεισιδαιμόνων ανθρώπων.

Ο όρος «κυνήγι μαγισσών» εγείρει τις πιο αρνητικές εικόνες μέσα μας. Πάντως, από την αρχή κιόλας της έρευνάς μας για την μαγεία, πρέπει να ξεχάσουμε τις Χολλυγουντιανές μορφές ζαρωμένων γραιών που γνωρίσαμε στα παραμύθια όπως της Χιονάτης, ή του Μάγου του Οζ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πολλοί από αυτούς που εκτελέστηκαν για μαγεία στον Μεσαίωνα ήσαν αθώα θύματα μιας υπέρογκης δεισιδαιμονίας, όμως, είναι δύσκολο να αντέξουμε τα γνήσια περιστατικά δαιμονικά εμπνευσμένων ενεργειών, που έχουν καταγραφεί με πλήρη στοιχεία.

Η βιβλική νουθεσία «φαρμακούς ου περιποιήσετε.» (Έξοδος 22:18) δεν είχε καμία σχέση με την μεσαιωνική ή την σύγχρονη αντίληψη περί μαγείας. Στην βιβλική εποχή, όσους εκτελούσαν για μαγεία, δεν ήταν επειδή απλώς έκαναν γητειές και επικλήσεις. Επιβαλλόταν η ποινή θανάτου μέσα στο Ισραήλ, σε εκείνους που ασκούσαν την μαγεία και την ειδωλολατρία, εξ αιτίας της τερατώδους πρακτικής τους: της ανθρωποθυσίας παιδιών.

Ο Θεός είχε προειδοποιήσει τον Ισραήλ, να μην συσχετίζεται με τις φυλές των Χαναανιτών οι οποίες λάτρευαν τον Βάαλ, την Ασηράχ, τον Μολώχ και την Ασταρώθ, καθ’ ό,τι αυτοί ασκούσαν τέτοιες ανθρωποθυσίες παιδιών.

Οι αρχαίοι Ισραηλίτες είχαν προσελκυσθεί για πρώτη φορά στην σεξουαλική ασυδοσία μέσω της λατρείας του Βάαλ και της Ασηράχ – τον θεό του ήλιου και την θεά της αναπαραγωγής / γονιμότητας. Τα τέκνα αυτής της γενιάς μεγάλωσαν σε ένα κόσμο όπου οι παγανιστικές σεξουαλικές τελετές εθεωρούντο «φυσιολογικές». Σε λίγο, το Ισραήλ απορροφήθηκε και στην λατρεία του Μολώχ και της Ασταρώθ (τις υποτιθέμενα ίδιες θεότητες, μόνο πιο σκοτεινές και πιο ύπουλες, με απαιτήσεις ανθρωποθυσιών).

Σαν τους αρχαίους Ισραηλίτες, οι Αμερικανοί του 20^ου αιώνα πρωτογοητεύτηκαν από την σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του 60. Λίγα μόλις χρόνια μετά, την εποχή της περιβόητης δίκης (Ρόε εναντίον Ουέηντ το 1973), η έκτρωση κωδικοποιήθηκε ως «στοιχειώδες δικαίωμα» και έκτοτε, σφαγιάζουμε περισσότερα του ενός εκατομμυρίου αγέννητα μωρά κάθε χρόνο.

Όπου γίνεται αποδεκτή η παγανιστική πρακτική της σεξουαλικής ανηθικότητας, οι εκτρώσεις και οι ανθρωποθυσίες παιδιών γίνονται ανάγκη, προκειμένου να «θάβονται» οι καρποί της αμαρτίας αυτής….

Καθώς παρατηρούμε τις αναβιώσεις του νέο-παγανισμού στην σύγχρονη ιστορία, η σχέση μεταξύ έκτρωσης, θυσίας παιδιών και μαγείας γίνεται όλο και πιο εμφανής.

Η Γαλλία του 17ου αιώνα

Η αναβίωση του «νέο-παγανισμού» συνέβη πριν από περίπου τριακόσια χρόνια, στην Γαλλία. Η Γαλλία του 17^ου αιώνα ενώ δεν ήταν τόσο «επιρρεπής» στην ισότητα όσο είναι σήμερα, πάντως έμοιαζε πολύ με την σημερινή Δυτική κοινωνία. Διέθετε σημαντικό υλικό πλούτο, και μια μεγάλη κάστα των απολαύσεων, η οποία είχε ολότελα παραδοθεί στην ψυχαγωγία και τις σεξουαλικές επιδόσεις. Διακρίνεται ένας μεγάλος εκλεπτυσμός στις τέχνες και μια άθλια πτώση στην ηθική. Ο φιλόσοφος του αιώνος εκείνου ήταν ο Βολταίρος, ο οποίος πρόσφερε το υπόβαθρο για την «Εποχή της Λογικής». Η φιλοσοφία αυτής της εποχής ήταν μια αναπροσαρμογή της παλιάς ιδέας πως ο άνθρωπος δεν έχει ανάγκη τον Θεό, και πως, με τις δικές του δυνάμεις – σε συνδυασμό με την επιστήμη – μπορεί να σώσει τον εαυτόν του.

Ο βασιλιάς τότε ήταν ο Λουδοβίκος 14^ος, ο οποίος είχε παραγγείλει πίνακα του εαυτού του, να παριστάνει ένα θεό που κρατά μια δέσμη κεραυνούς σφιγμένους στο ένα χέρι του. Αυτό ήταν και η ουσία του κοσμικού ουμανισμού: δηλαδή, ο άνθρωπος που προσπαθεί να είναι ο Θεός. Όπως πολλούς από τους «αριστοκράτες» της εποχής του, ο Λουδοβίκος ήταν σεξουαλικά ασύδοτος. Μία από τις ερωμένες του, η Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, ήταν τόσο πολύ «προτιμώμενη» από τον Λουδοβίκο, που πολλοί την θεωρούσαν ανεπίσημη βασίλισσα της Γαλλίας. Στο διάστημα της βασιλείας της, συνέβη κάτι ανησυχητικό. Πολλά αρσενικά μέλη της βασιλικής αυλής του Λουδοβίκου άρχισαν να πεθαίνουν, από μη εμφανείς λόγους. Προκειμένου να ερευνήσει αυτό που έμοιαζε να είναι δολοφονίες, ο Λουδοβίκος προσέλαβε ένα κατάσκοπο, τον Γκαμπριέλ Ντε Λα Ρεϋνιέ, Αρχηγός της Αστυνομίας στις Βερσαλλίες. Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε μια μάγισσα με το όνομα Λα Βουαζέν, η οποία προμήθευε τα δηλητήρια που ήσαν υπεύθυνα για τους θανάτους. Η ίδια έρευνα επίσης αποκάλυψε ολόκληρο δίκτυο με υπηρεσίες αμβλώσεων που συσχετίζονταν με σατανικές τελετές. Τα ακόλουθα είναι η μαρτυρία της κόρης της Λα Βουαζέν, στην δίκη που ακολούθησε:

«Σε μια από της ‘λειτουργίες’ της Μαντάμ Ντε Μοντεσπάν, είδα την μητέρα μου να φέρνει ένα βρέφος, εμφανώς πρόωρο, και να το τοποθετεί πάνω από μια λεκάνη, επάνω στην οποία κόπηκε το λαρύγγι του, και το αίμα του να στραγγίζεται μέσα στο δισκοπότηρο…» «Το βρέφος το κρατούσε επάνω από τον βωμό, ύστερα, ένα γρήγορο κόψιμο της λεπίδας, μια πνιχτή κραυγούλα, και ζεστές σταγόνες έπεφταν μέσα στο δισκοπότηρο… Το πτώμα παραδινόταν στην Λα Βουαζέν, η οποία το εκσφενδόνιζε άκαρδα μέσα σε ένα φούρνο που είχε κατασκευαστεί για τον σκοπό εκείνο, και ο οποίος, πυρακτωμένος, έλαμπε σχεδόν κατάλευκος από την αγριεμένη φωτιά του…».

Σημειώνουμε πως το βρέφος ήταν πρόωρο, προφανώς θύμα κάποιας έκτρωσης. Το κύπελλο, αφού γέμιζε με αίμα του βρέφους, ανασηκωνόταν προς τον ουρανό, και ψαλλόταν η εξής επίκληση: «Χαίρε, Ασταρώθ και Ασμοδαίε, Πρίγκηπα της Φιλίας. Σε καλώ, να δεχθείς την θυσία αυτού του παιδιού, με αντάλλαγμα αυτά που θα ζητήσω από σένα..»

Η Ασταρώθ ήταν η θεά-σύζυγος του Μολώχ. Ο Ασμοδαίος είναι μια αναγραφή του Εβραϊκού ονόματος ενός δαίμονα που κανονικά συνδέεται με την ακολασία. Τα εκτρωμένα έμβρυα θυσιάζονταν σε μια σατανική τελετή, σχεδιασμένη να ενδυναμώνει τους ασκούμενους.

Στην δίκη, προέκυψαν μαρτυρίες για συχνή «κίνηση» επί σειρά ετών, με ζητιάνες και τις πιο ευτελείς πόρνες, οι οποίες πωλούσαν τα παιδιά τους για τον σκοπό αυτό. Στην δίκη της, η Λα Βουαζέν ομολόγησε πως περισσότερα από 2500 βρέφη τα είχαν ξεκάνει με αυτόν τον τρόπο.

Θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει: Γιατί αγέννητα παιδιά; Γιατί, πρώτα απ’ όλα, είναι πιο εύκολο να κακομεταχειριστούμε κάποιον που δεν έχει την ίδια εμφάνιση με εμάς. Αυτό είναι και η ρίζα της φυλετικής διάκρισης, καθώς και της άποψης πως τα αγέννητα παιδιά δεν θεωρούνται τόσο πολύ «ζωές» όσο εμείς. Δεύτερον, αφού δεν έχει κανένα νόημα η διάκριση μεταξύ εμβρύου και βρέφους (σε σχέση με την ανθρώπινη υπόστασή τους), η θυσία ενός εμβρυϊκού παιδιού εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό με την θυσία ενός γεννημένου παιδιού, ή ενός ενήλικα.

Οι μάγοι-μάγισσες Wicca του 20ου αιώνα

Στην δεκαετία του 30, ο Δρ. Τζέραλντ Γκάρντνερ ανακάλυψε μια ενεργό συνάθροιση μαγισσών στην Αγγλία. Ο Γκάρντνερ, ανθρωπολόγος, είχε μελετήσει διάφορες ομάδες που ασκούσαν θρησκειο-μαγεία ή «συμπαθητική μαγεία» ανά τον κόσμο, όμως είχε την πεποίθηση πως η μαγεία είχε εκλείψει επί αιώνες. Ο Γκάρντνερ ανακάλυψε αυτό που εκείνος πίστευε πως αποτελούσε την τελευταία επιβιώσασα συνάθροιση μάγων στον κόσμο. Έγινε ο ίδιος μάγος, αφού μυήθηκε στην συνάθροιση αυτή. Έγινε γνώστης των τελετών της αρχαίας θρησκείας, και είχε την πίστη πως πολλές από αυτές τις τελετές επιβίωσαν, μέχρι τις μέρες μας.

Την χρονική στιγμή της ανακάλυψης του Γκάρντνερ, η μαγεία ήταν όντως στα πρόθυρα της εξαφάνισης. Δεν υπήρχαν ενδείξεις για ύπαρξη συναθροίσεων στην Αμερική, καθώς και ορισμένες χώρες όπως η Αγγλία είχε νόμους που καταδίκαζαν βιβλία της μαγικής τέχνης. Με την έκδοση του βιβλίου του Γκάρντνερ, Witchcraft Today (=Η Μαγεία Σήμερα), άρχισαν να επικοινωνούν μαζί του πολλές συναθροίσεις από όλη την Ευρώπη, οι οποίες είχαν επίσης επιβιώσει. Ο Γκάρντνερ αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του γράφοντας για τις Wicca και να προωθεί την μαγική τέχνη σε ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρείται ο παππούς της νεώτερης μαγείας Wicca, και ο αποκλειστικός υπεύθυνος για την αφή της φλόγας που ξαναζωντάνεψε την μαγεία Wicca μέσα στον 20^ο αιώνα.

Ένας από τους οπαδούς του Γκάρντνερ, ο Ρέημοντ Μπάκλαντ, ο οποίος είχε μυηθεί στην τέχνη ένα χρόνο πριν από τον θάνατο του Γκάρντνερ το 1964, εισήγαγε την μαγεία Wicca στις Ηνωμένες Πολιτείες την δεκαετία του 60. Ο Γκάρντνερ και ο Μπάκλαντ πίστευαν πως στην Wicca της νέας εποχής, επιβίωσαν και οι τελετές της αρχαίας θρησκείας της γαίας.

Λέει ο Μπάκλαντ για τις τελετές Wicca: «Αν και δεν γνωρίζουμε το ακριβές τυπικό που χρησιμοποιούσαν οι μάγισσες της παλιάς εποχής, είναι βέβαιο πως πριν από αιώνες, οι περισσότερες από αυτές, αν και ζώντας μακριά από οποιοδήποτε χωριό ή άλλη συνάθροιση, θα ακολουθούσαν το ίδιο τυπικό, αφιερώνοντας τους εαυτούς τους, στις θεότητες που πίστευαν. Σε παγκόσμια κλίμακα, είτε μιλάμε για μύηση στα αρχαία Ελληνικά μυστήρια, είτε για την μαγεία Wicca της νέας εποχής, είτε για τελετές εφηβείας Αυστραλών ιθαγενών, είτε Αφρικανικών τελετών, ή μύηση στο Βουντού της Αϊτής, ή τις τελετές ενηλικίωσης των Αμερικανών Ινδιάνων, ή Αιγυπτιακών μυστηρίων, ή οτιδήποτε άλλο, σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθούν το ίδιο μοτίβο.»

Τι ακριβώς είναι τότε η Wicca της νέας εποχής;

Οι σύγχρονοι μάγοι Wicca αντλούν την θρησκευτική τους ιδεολογία από τις λατρείες της Μητέρας-Γης των Κέλτικων και των Βορείων-σκανδιναβικών λαών της προ-Χριστιανικής Ευρώπης.

Ο όρος «Wicca» πρωτοεμφανίστηκε σε ένα πρώιμο χειρόγραφο ενός Άγγλο-Σάξωνα γραφέα, στην παρηχητική φράση: wyccan and waelcyrian, (μάγοι και βαλκυρίες). Στα Παλαιά Αγγλικά, η λέξη υποδηλώνει άνδρες και γυναίκες που κάνουν χρήση της μαγικής τέχνης. Οι νέο-εποχίτες μάγοι Wicca δηλώνουν πως το όνομά τους αυτό σημαίνει «ο/η σοφός» και πως ήταν το όνομα μιας μητριαρχικής αρχηγού κάποιας φυλής έμπειρης στην θεραπεία, στην βοτανολογία και τις μαγικές τέχνες.

Σε ένα έγγραφο που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο για την Βουλή των Θρησκειών του Κόσμου, γράφει ο Μάϊκλ Θορν: «Η Μοντέρνα Μαγεία (ή Wicca) είναι η πιο κοινή έκφραση του θρησκευτικού κινήματος που το ξέρουμε ως Νέο-Παγανισμό… Οι εφαρμοστές του έχουν αναβιώσει τις αρχαίες Παγανιστικές πρακτικές και τα πιστεύω της προ-Χριστιανικής Ευρώπης, και τα προσαρμόζουν στην σύγχρονη Αμερικάνικη ζωή… Οι μάγοι Wicca εστιάζουν την ‘λειτουργία’ και την λατρεία τους γύρω από μια θεά και ένα θεό. Οι τελετές και οι λειτουργίες είναι συντονισμένες με τις φάσεις της σελήνης και στον Τροχό του Χρόνου, δηλαδή, τα ηλιοστάσια, στις ισημερίες, και τις ημέρες που πέφτουν στο μέσον αυτών, όπως η Πρωτομαγιά και το Halloween (Hallow Evening = Αγία Εσπέρα, παραμονή των «αγίων πάντων» 31^η Οκτωβρίου). Οι περισσότεροι μάγοι-μάγισσες εκλαμβάνουν την πρακτική τους ως ιεροσύνη, κάτι σαν τις μυστικές λατρείες της κλασσικής Ελλάδας και Ρώμης, με χρόνια εκπαίδευσης και με διαδρομή μέσω μυητικών τελετών που αλλάζουν τις ζωές τους».

Ο Ρέημοντ Μπάκλαντ εξηγεί αυτό που είναι γνωστό ως το «Wiccan Rede» (Ρητό), δηλαδή: «Όλες οι μάγισσες συμφωνούν στον ηθικό κώδικα που ορίζει ‘Εφ’ όσον δεν βλάπτεις κανένα, κάνε ότι θέλεις’.»

Με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς, υπάρχουν περίπου 200.000 γυναίκες και άνδρες που ασκούν την μαγεία Wicca στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο. Το Ινστιτούτο Μελετών της Αμερικάνικης Θρησκείας στην Σάντα Μπάρμπαρα Καλιφόρνιας , δηλώνει πως η Μαγεία και ο Παγανισμός είναι οι δύο πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες θρησκείες στην χώρα σήμερα.

Οι οπαδοί της Wicca λατρεύουν τον Σατανά;

Αν και οι μάγοι-μάγισσες δηλώνουν πως δεν πιστεύουν στην Χριστιανική αντίληψη περί Σατανά, οι ίδιοι λατρεύουν «τον Ευρωπαίο Παγανιστικό Κερασφόρο Θεό, ο οποίος έχει ονομασθεί Παν. Ο δικός μας ο Κερασφόρος Θεός δεν είναι ούτε κακός, ούτε πηγή κακού: είναι η ενέργεια της φύσης, της φυτικής και της έμβιας ζωής, η οποία ενέργεια εκδηλώνεται στον άνθρωπο μέσα στην μουσική και στον χορό, στην μέθη και στην έκσταση, σε κάθε χαρμόσυνη πράξη, συμπεριλαμβανομένης και της ερωτοτροπίας.»

Και η τελετουργική αιματοχυσία;

Οι μάγοι-μάγισσες Wicca αρνούνται πως κάνουν χρήση ζώων και ανθρώπων στις τελετές τους, όμως παραδέχονται πως «κάνουν σπονδές…. Μερικές μάλιστα Μάγισσες χρησιμοποιούν το δικό τους αίμα από εμμηνόρροια όταν κατασκευάζουν μάγια. Άλλες τρυπιούνται, και προσφέρουν 1-2 σταγόνες από το αίμα το δικό τους. Πάντως, το μόνο αίμα που μπορεί να προσφέρει ένας Wicca είναι το δικό του.»

Δέχονται οι νέο-εποχίτες μάγοι Wicca την έκτρωση ως ανθρωποθυσία παιδιού;

Για να είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να πούμε πως κατά την διάρκεια των ερευνών μας, έχουμε λάβει κυριολεκτικά εκατοντάδες επιστολές και ηλεκτρονικά μηνύματα από Μάγους απ’ όλον τον κόσμο. Η πλειοψηφία των Wicca και των Παγανιστών αρνούνται πως έχουν σχέση με θυσίες ανθρώπων ή ζώων. Επίσης αρνούνται πως η θρησκεία Wicca έχει σχέση με την βιομηχανία αμβλώσεων, και δεν θεωρούν την έκτρωση ως θυσία του αγέννητου στις τελετές τους.

Όμως όλοι οι σύγχρονοι Wicca ομολογούν ελεύθερα πως η μοντέρνα θρησκεία αυτή ανάγεται στους αρχαίους Κελτικούς και Βόρειο-Γερμανικούς λαούς.

Στο βιβλίο «Power of the Witch», (Δύναμη της Μάγισσας) η εκπρόσωπος του Συνασπισμού Μαγισσών για την Δημόσια Ενημερότητα, η Λώρι Κάμποτ, εκθειάζει τον παγανισμό του αρχαίου Κέλτικου κόσμου όπου η πορνεία, η μοιχεία και η ομοφυλοφιλία ήσαν «φυσιολογικά» πράγματα. Η λατρεία της Μητέρας-Θεάς παρουσιάζεται ως μια «χαρμόσυνη, παιχνιδιάρικη, αισθησιακή, φιλειρηνική κουλτούρα.»

Η Κάμποτ περιγράφει την μεταλλαγή της Μητέρας-Θεάς σε μια γριά μέγαιρα, και τον Κερασφόρο Θεό σε ένα αδηφάγο ζώο. Η περιγραφή της Κάμποτ με ακρίβεια αντικατοπτρίζει την μεταμόρφωση αρχαίων θεοτήτων από αισθησιακούς ηλιακούς θεούς και θεές γονιμότητας, σε δαιμόνια τελετουργικής ανθρωποθυσίας. Η ανθρωποθυσία βρεφών και η έκτρωση εφαρμόζονταν κανονικά, και ήσαν αποδεκτά, σαν ένα δεδομένο της καθημερινής ζωής, όπως και η απαραίτητη τέλεση της ασύδοτης σεξουαλικής ανηθικότητας.

Αν και η μεγάλη πλειοψηφία αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με την πρακτική της ανθρωποθυσίας παιδιών, οι Wicca μάγοι-μάγισσες δυσκολεύονται να εξηγήσουν την εμφάνιση μιας μειονότητας μαγισσών –όπως η Τζινέτ Πάρις- η οποία γράφει στο βιβλίο της «The Sacrament of Abortion» (Το Ιερό Μυστήριο της Έκτρωσης):

«Είναι ηθικά αποδεκτό, πως η γυναίκα που δίνει ζωή μπορεί επίσης να την καταστρέψει».

«Δεν είναι ανήθικο να επιλέγεται η άμβλωση. Δεν είναι παρά ένα άλλο είδος ηθικής, της παγανιστικής».

«Προφανώς όλοι έχουν δικαίωμα στα πιστεύω του/της, όμως τι γίνεται, αν τα δικά μου πιστεύω είναι παγανιστικά;»

«Μπορεί κανείς να καταφύγει στην έκτρωση περιστασιακά, όταν χρειαστεί να θυσιαστεί το έμβρυο για κάποιον ανώτερο σκοπό».

«Η άμβλωση ως θυσία στην θεά Άρτεμη. Η άμβλωση ως ιερό μυστήριο, για να μείνει αγνό το δώρο της ζωής»

[Ginnette Paris, The Sacrament of Abortion, Εκδόσεις Spring Publications, P.O. Box 222069, Dallas, TX 75222, 1992, pp.53, 56, 107 & οπισθόφυλλοr. ]

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στους μάγους Wicca και την κλινική αμβλώσεων Ενήμερων Γυναικών στην Μελβούρνη της Φλόριντα;

Διαπιστώσαμε πως η ταχυδρομική θυρίδα μιας εργαζόμενης της κλινικής αυτής, της Βερόνικα Τζόρνταν, (P.O. Box 060192, Palm Bay, FL 32906) είναι η ίδια θυρίδα που αποστέλλεται η Ανοιχτή Εγκύκλιος των Wicca, με την οποία επιστρατεύθηκαν εθελοντές για να εφαρμόσουν μαγικά γύρω από το κτήμα της κλινικής των αμβλώσεων.

Αφού η θρησκεία Wicca δεν παραδέχεται πως οι εκτρώσεις είναι μέρος του θρησκευτικού τους πιστεύω, τότε γιατί αυτή η εγκύκλιος να επιστρατεύει «υποστηρικτές της κλινικής αμβλώσεων» και γιατί καλεί τους Wicca να κάνουν διαδηλώσεις υπέρ των αμβλώσεων ;

Και τι έχουν να πούνε, για τα αυτοκόλλητα αυτοκινήτων που εμφανίζονται πάνω στα οχήματα των εργαζομένων σε κλινικές αμβλώσεων, που αναγράφουν «Η ΘΕΑ ΖΕΙ, ΚΑΙ Η ΜΑΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ» και «Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΑ»;

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία, πως υπάρχει μια συνειδητή ταύτιση ανάμεσα στην θρησκεία των Wicca και των υποστηρικτών του λεγόμενου «δικαιώματος στην άμβλωση».

Μέρος 5ο

ΟΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

ΚΑΙ

Ο ΓΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΣΑΝΓΚΕΡ

Ναζιστική Γερμανία

Αν αμφιβάλλετε πως η αναβίωση των νέο-παγανιστικών θρησκειών αποτελεί απειλή σε μια εξευγενισμένη χώρα όπως είναι η Αμερική, σκεφθείτε την Ναζιστική Γερμανία του 20^ου αιώνα – ήταν ένας από τους πιο προηγμένους πολιτισμούς που εμφανίστηκαν ποτέ στη γη, και όμως αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα του πώς η αναβίωση του νέο-παγανισμού οδήγησε στην ανθρωποθυσία.

Στο έργο του Ουίλιαμ Λ. Σίρερ, «The Rise and Fall of the Third Reich», (Η Άνοδος και η Πτώση του 3^ου Ράϊχ), διαβάζουμε για ένα νόμο «στείρωσης» που ψηφίστηκε το 1933, που αποτέλεσε το γεγονός που ξεκίνησε τον διωγμό εναντίον των Χριστιανών και των Εβραίων μέσα στην επικράτεια της Γερμανίας.

Συντάχθηκαν ψηφίσματα που απαιτούσαν να πάρουν όλοι οι πάστορες έναν όρκο αφοσίωσης στον Χίτλερ, και όλες οι εκκλησίες να καθιερώσουν την Αρεία διάταξη και να εξαιρούν τους μεταστραφέντες Εβραίους. Οι πάστορες που αρνήθηκαν, φυλακίσθηκαν.

Σύμφωνα με τον Σίρερ: «Δεν έχασαν και πολύ ύπνο οι Γερμανοί, εξ αιτίας της σύλληψης ολίγων χιλιάδων ιερέων και παστόρων, ούτε εξ αιτίας των καβγάδων ανάμεσα στις Προτεσταντικές σέκτες. Και ακόμα λιγότεροι στάθηκαν να αναλογισθούν πως, κάτω από την ηγεσία των Ρόζενμπεργκ, Μπόρμαν και Χίμλερ, οι οποίοι υποστηρίζονταν από τον Χίτλερ, το Ναζιστικό καθεστώς σκόπευε να καταστρέψει την Χριστιανοσύνη στην Γερμανία –ει δυνατόν- και να τον αντικαταστήσει, με τον αρχαίο παγανισμό των Γερμανικών θεών των πρώιμων φυλών, και τον νέο παγανισμό των εξτρεμιστών Ναζί. Όπως είχε δηλώσει ο Μπόρμαν, ένας από τους πιο «κοντινούς» του Χίτλερ, το 1941: ‘Ο Εθνικός Σοσιαλισμός και ο Χριστιανισμός είναι ασυμβίβαστοι’».

Το ολοκαύτωμα των Ναζί γίνεται περισσότερο ανατριχιαστικό, όταν εξετάσει κανείς πιο προσεκτικά τις αποκρυφιστικές ρίζες του Τρίτου Ράϊχ. Πολλοί βλέπουν την προέλευση του Ναζιστικού οράματος στις διδασκαλίες της ευγονικής επιστήμης όπου μόνο με την διασταύρωση των φυλετικά καθαρών, θα μπορέσει να αποκατασταθεί το μεγαλείο της Αρείας φυλής. Η δημιουργία της Πραιτωριανής Ναζιστικής Φρουράς –τα ΕΣ-ΕΣ- βασίσθηκε στον νομικό έλεγχο ανθρώπινης αναπαραγωγής. Μόνο τα πιο πολύτιμα μέλη της κοινωνίας – οι καθαρόαιμοι Γερμανοί – θα μπορούσαν να γεννήσουν τα περισσότερα τέκνα.

Η Ναζιστική πίστη στον προορισμό της Γερμανικής/Αρείας φυλής δεν είναι εφεύρημα του Αδόλφου Χίτλερ, ούτε βρίσκεται μέσα στην ιδεολογία της ευγονικής. Οι ρίζες της βρίσκονται στις διδασκαλίες των μυστών, των οραματιστών και των μυστικών εταιρειών που ήσαν αφιερωμένοι στην μελέτη του αποκρυφισμού.

Από τα τέλη του 1800, είχε σαρώσει την Γερμανική αριστοκρατία και τις τάξεις των μορφωμένων μια αυξανόμενη γοητεία για τον αποκρυφισμό. Αυτό έγινε τόσο διαδεδομένο, ώστε ένας από τους πιο υψηλόβαθμους στρατηγούς της Γερμανίας, ο Έριχ Λούτεντορφ, πίστεψε πως η εθνική σωτηρία της Γερμανίας βρισκόταν πλέον στην αναβίωση της λατρείας του Νορβηγού θεού, Woden (Βόντεν). Ο Λούτεντορφ απροκάλυπτα μιλούσε για την «ψυχική κοινωνία» που είχε με το Νορβηγικό «πνεύμα της φυλής».

Όταν ο Λούτεντορφ ηγήθηκε ενός πολιτικού πραξικοπήματος στην Βαυαρία, ο σύμμαχός του τότε ήταν ο ακόμα άγνωστος ταραξίας, ο Αδόλφος Χίτλερ.

Πολλοί άνθρωποι μέσα στον στενό κύκλο του Λούτεντορφ ήσαν μέλη μιας αποκρυφιστικής ομάδας με την ονομασία «Edda Society» (Εταιρεία Εντα).

Η Εταιρεία αυτή πίστευε πως, με την αποκωδικοποίηση των αρχαίων Ισλανδικών γραφών που ονομάζονται "Runes" (Ρουνικό αλφάβητο) και την μελέτη των μυστικών που κρύβονται μέσα στην Νορβηγική μυθολογία που περιέχεται μέσα στην «Συλλογή Έντα των Γηραιών», θα μπορούσαν να ξαναβρούν την μαγική κληρονομιά των εξαφανισμένων Αρείων θεανθρώπων. Δημοσίευαν σε ευρείας κυκλοφορίας περιοδικά πως ίχνη του αίματος των Αρείων θεών συνέχιζε να υπάρχει, μέσα στους Γερμανικούς λαούς.

Αυτό το πιστεύω υιοθετήθηκε από κάποιον Χάϊνριχ Χίμλερ, Αρχηγό των ΕΣ-ΕΣ. Ως νέος, ο Χίμλερ διάβαζε αχόρταγα τα γραπτά των Γερμανών αποκρυφιστών. Ήταν πωρωμένος με την αστρολογία, τον πνευματισμό και την βοτανολογία.

Υιοθέτησε το μυστικό δόγμα του Αρείου. Σκέφτηκε πως αν το αίμα των Αρείων κυλάει πιο δυνατά στις φλέβες των Γερμανών, τότε λογικά, με την απαλοιφή των ατελειών των φυλετικά κατωτέρων λαών, θα μπορούσε να παράξει μια γενετικά ανώτερη, κυρίαρχη φυλή, μέσα στην οποία η ψυχικές δυνάμεις των Αρείων θα ενισχύονταν ακόμα περισσότερο.

Ο Χίμλερ χρησιμοποίησε την Αρειανική απαίτηση για στρατολογημένους άνδρες των ΕΣ-ΕΣ, πως μόνο όσοι έχουν 100% Γερμανική καταγωγή μπορούν να καταταγούν στο σώμα αυτό των ελίτ. Ο άνδρας του ΕΣ-ΕΣ υποβαλλόταν σε σκληρή εκπαίδευση ενός έτους σε στρατόπεδο και όφειλε να εμπεδώσει μια σειρά δογμάτων της κατήχησης των ΕΣ-ΕΣ, που δίδασκαν πως ο Θεός είναι συνώνυμος με τους υποτιθέμενους προγόνους τους, την Αρεία φυλή.

Ερ: «Γιατί πιστεύουμε στην Γερμανία και στον Φύρερ;»

Απ: «Επειδή πιστεύουμε στον Θεό, πιστεύουμε στην Γερμανία την οποία Εκείνος δημιούργησε, και στον Φύρερ, τον οποίον Εκείνος μας έστειλε.»

Κανένας άνδρας των ΕΣ-ΕΣ δεν μπορούσε να πάρει για σύζυγο μια γυναίκα που δεν είχε εγκριθεί από το Γραφείο Φυλής και Επανεγκατάστασης των ΕΣ-ΕΣ η καταγωγή της. Η οικογένεια του άνδρα των ΕΣ-ΕΣ τότε υποχρεωνόταν να φορέσει το πολυπόθητο σήμα μέλους της οικογένειας των ΕΣ-ΕΣ – ένα ηλιοτρόπιο που έφερε το «Ρουνικό σύμβολο της γονιμότητας».

Μέσα σε λίγους μήνες από την εκλογή του Χίτλερ στην θέση του Καγκελάριου, περάστηκαν νόμοι του κράτους που ρύθμιζαν την αναπαραγωγή του Γερμανικού πληθυσμού των πολιτών.

Όσοι υπέφεραν από διάφορες σωματικές ή διανοητικές ασθένειες, στειρώνονταν. Μέσα σε 10 χρόνια, 400.000 Γερμανοί είχαν στειρωθεί. Επίσης είχε κηρυχθεί παράνομη η έκτρωση για όσους ανήκαν στην «Αρεία» φυλή των Γερμανών, αλλά νομιμοποιήθηκε και ενθαρρυνόταν, για τους μη-Αρείους.

Οι πολίτες που επιθυμούσαν να παντρευτούν έπρεπε να υποβληθούν σε ιατρικές εξετάσεις. Ο γάμος απαγορευόταν σε εκείνους που είχαν ασθένειες που εθεωρούντο κληρονομικές. Μικτοί γάμοι μεταξύ Εβραίων και μη-Εβραίων απαγορεύονταν. Το έργο της απόφασης ποιος μπορούσε να παντρευτεί, το είχαν εμπιστευτεί στο Γραφείο Φυλής και Επανεγκατάστασης. Περάστηκαν νόμοι που απαιτούσαν οι κρατικοί λειτουργοί να έχουν παιδιά. Στα άτεκνα ζευγάρια επιβαλλόταν πρόστιμο, μετά από πέντε χρόνια. Οι λόγοι διαζυγίου διευρύνθηκαν, για τους Γερμανούς που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν. Χαλάρωσαν άλλους νόμους, προκειμένου να διευκολύνονται οι Γερμανίδες γυναίκες να τεκνοποιούν εκτός γάμου.

Ο Χίμλερ ξεκίνησε μια αλυσίδα από κέντρα αναπαραγωγής και μαιευτήρια για τους ελίτ των ΕΣ-ΕΣ. «Θερμοκήπια» ιδρύθηκαν, για την εκτροφή των βρεφών με καθαρό Γερμανικό αίμα. Σε μια τελετή μύησης, τα παιδιά ελάμβαναν το όνομά τους με το άγγιγμα στο μέτωπό τους ενός εγχειριδίου των ΕΣ-ΕΣ, συμβολίζοντας έτσι την βύθισή τους στο μυστικιστικό τάγμα του Χίμλερ.

Όμως το όραμα του Χίμλερ για την δημιουργία μιας κυρίαρχης φυλής ξεπερνούσε την ευγονική. Σκόπευε να δημιουργήσει ένα θρησκευτικό τάγμα, που θα ήταν εμποτισμένο στον Αρειανικό μυστικισμό και την λατρεία των Νορβηγικών θεών.

Με την βοήθεια Γερμανών μυστικιστών και οραματιστών, ο Χίμλερ έκανε σχέδια για την δημιουργία ενός πνευματικού κέντρου για το τάγμα του των ΕΣ-ΕΣ. Το κάστρο Βέντελσμπουργκ στα ανατολικά σύνορα της Γερμανίας είχε χτιστεί γύρω στα 1600, πάνω στα ερείπια ενός παλαιού Σαξονικού φρουρίου. Οι ΕΣ-ΕΣ αγόρασαν το κτήμα και άρχισαν την ανακατασκευή. Οι ερευνητές του Χίμλερ είχαν βρει μια γραπτή προφητεία, ένα μύθο, όπου το Βέντελσμπουργκ επρόκειτο να γίνει οχυρό εναντίον μιας Ασιατικής επέλασης, μετά από την τελική αναμέτρηση της οποίας θα άρχιζε η χιλιετής βασιλεία του Τρίτου Ράϊχ.

Για να κυβερνήσει τα ΕΣ-ΕΣ, ο Χίμλερ όρισε ένα συμβούλιο από 12 από τους πιο υψηλόβαθμους ηγέτες των ΕΣ-ΕΣ. Το κέντρο τελετών του συμβουλίου είναι το κάστρο Βέντελσμπουργκ. Στον βόρειο πύργο του κάστρου υπάρχει μια κυκλική αίθουσα περιστοιχισμένη από 12 κολώνες και μια μωσαϊκή σβάστικα που κοσμεί το δάπεδο. Στην αίθουσα αυτή, ο Χίμλερ και τα μέλη του συμβουλίου του κοινωνούσαν με … «το πνεύμα της Αρείας φυλής».

Το Βέντελσμπουργκ ήταν να γίνει πόλη. Ο βόρειος πύργος ήταν να γίνει το κέντρο ενός τεράστιου κυκλικού περιβάλλοντος χώρου. Τριγύρω, θα χτιζόταν ένα απέραντο σύμπλεγμα από διοικητικά κέντρα, βιβλιοθήκες και ινστιτούτα ερευνών για αστρολογία, αστρονομία και Τευτονική ιστορία.

Αυτή ήταν η πνευματική ώθηση που έφερε στο προσκήνιο την αναβίωση και της ανθρωποθυσίας, σε συνδυασμό με τις αρχαίες Τευτονικές τελετές. Πριν το Ολοκαύτωμα είχαν προηγηθεί κολοσσιαίες παρελάσεις, τις οποίες ο Χίτλερ χρησιμοποιούσε για να προωθήσει την δική του εκδοχή του νέο-Παγανισμού.

Το επακόλουθο του ξέφρενου μυστικισμού του Χίμλερ ήταν το ολοκαύτωμα των Ναζί, το οποίο ήταν μια προσπάθεια να ιδρυθεί μια Αρεία αυτοκρατορία, με την κατάκτηση των «κατωτέρων φυλών». Στις χώρες που εισέβαλλε ο Χίτλερ, εξαπολυόταν μια διακυβέρνηση τρόμου εναντίον των δασκάλων, των ιατρών, των αξιωματικών, των αριστοκρατών, των Ρωμαιοκαθολικών ιερέων και άλλων υψηλών ηγετών των εθνών. Τελικά, περάστηκε ένας νόμος που όριζε πως οι Εβραίοι είναι «μη-άνθρωποι». Ήταν η τελική λύση του Χίτλερ: η επιδιωκόμενη γενοκτονία των Εβραίων ξεκίνησε, με όλη της την δύναμη.

Όμως θα μπορούσε ένα τόσο γελοίο σενάριο να προκύψει στις ΗΠΑ;

Αναλογισθείτε τα εξής:

Όπως έκαναν ο «επιτυχημένος» και μορφωμένος κόσμος της Ναζιστικής Γερμανίας, έτσι και η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών έχει μείνει σιωπηλά απαθής, και μάλιστα έχει κιόλας ενθαρρύνει την εξάπλωση αυτού του ιατρικού ολοκαυτώματος.

Σαν τους Γερμανούς, πέσαμε θύματα μιας καμπάνιας από ρητορική και προπαγάνδα που μας τύφλωσαν στην αλήθεια αυτού που συμβαίνει.

Σαν τους Γερμανούς, τα δικαστήριά μας έχουν την αλαζονεία να ορίζουν μια ολόκληρη τάξη ή ομάδα ανθρώπων ως «μη-άνθρωποι».

Σαν τους Γερμανούς, αφού το κοινό απο-ευαισθητοποιήθηκε και αφού παρασχέθηκαν οι νομικές καλύψεις, σχεδόν τα πάντα έγιναν δυνατά: Εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας συμπεριλαμβάνουν πλέον και τους πειραματισμούς επάνω σε ζωντανούς ανθρώπους. Μέχρι και την χρήση ανθρωπίνων μελών για καλλυντικά και για άλλους νεωτερισμούς.

Σε ένα προς ένα σημείο, παρατηρούμε σήμερα την επανάληψη της ιστορίας της Ναζιστικής Γερμανίας.

Μάργκαρετ Σάνγκερ

Η Μάργκαρετ Σάνγκερ, ιδρύτρια της οργάνωσης «Planned Parenthood» (=Προσχεδιασμένης Μητρότητας), είναι πιθανότατα το πιο τρανό παράδειγμα του 20^ου αιώνα της καταστροφικής δύναμης της πνευματικής εξαπάτησης που εμπεριέχεται σε αποκρυφιστικές θρησκείες. Το ότι η ίδια ήταν βουτηγμένη μέσα στην απάτη, διακρίνεται μέσα σε ένα βιβλίο που γράφτηκε από κάποιον θαυμαστή της: «Είχε προσπαθήσει να ξεπεράσει την κατάθλιψή της με το σεξ, τα ταξίδια, τους Ροδόσταυρους (μυστικιστική λατρεία), αριθμολογία, και τώρα δοκιμάζει μια νέα πανάκεια, την αστρολογία.»

Η Σάνγκερ ήταν μια επιβεβαιωμένη μοιχαλίδα, η οποία με συνέπεια υποστήριζε δημοσίως το «δικαίωμα της γυναίκας να καταστρέφει». Σύναψε μια βαθύτατη σχέση με τον Χάβελοκ Έλλις, ένα σύγχρονο ψευδοπροφήτη ο οποίος συνηγορούσε υπέρ μιας ποικιλίας εκκεντρικών σεξουαλικών πρακτικών, με την πεποίθηση πως αποτελούσαν κλειδιά πνευματικής φώτισης και δύναμης. Για την Μάργκαρετ Σάνγκερ και τον (σχεδόν θρησκευτικά) μαχητικό ακόλαστο τρόπο ζωής της, η έκτρωση έγινε απαραίτητη εφεδρεία, για τις ανάγκες των αποτυχημένων περιπτώσεων αντισύλληψης.

Η κληρονομιά της οργάνωσης «Προσχεδιασμένης Μητρότητας» γίνεται ακόμα πιο δυσοίωνη, όταν παρατηρούμε τον θαυμασμό που είχε η Σάνγκερ για τον Χίτλερ, και τις πολιτικές ευγονικής της Ναζιστικής Γερμανίας. Είχε πεισθεί πως οι «κατώτερες φυλές» ήταν πράγματι «ανθρώπινα ζιζάνια» και «απειλή για τον πολιτισμό».

Λαχταρούσε να έλθει το τέλος εκείνης της περιόδου που η ίδια αποκαλούσε Χριστιανική κυριαρχία της φιλανθρωπίας προς τους «ακατάλληλους».

Η ευγονική ιδεολογία της Σάνγκερ φαίνεται ολοκάθαρα στα άρθρα που έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό «Birth Control Review» (Επιθεώρηση Ελέγχου Γεννήσεων).

Το 1920, δημοσίευσε μια ευνοϊκή επιθεώρηση του εραστή της Χάβελοκ Έλλις «The Rising Tide of Color Against White World Supremacy» (Το Αυξανόμενο Ρεύμα του Χρώματος εναντίον της Λευκής Παγκόσμιας Επικράτησης) του Δρ. Λόθροπ Στόνταρντ. Έγραφε ο Έλλις: «Η φθίνουσα αξία των φυλετικών μας αποθεμάτων αντικατοπτρίζεται στην μωρία των πολιτικών μας, οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται πως η κρίση που πλησιάζει είναι δικό τους δημιούργημα, και στην αφροσύνη τους, που, αν επιτρέψουν άλλον ένα λευκό εμφύλιο πόλεμο, ολόκληρος ο πολιτισμός μας θα καταρρεύσει, ένεκεν του καθαρού βάρους της βλακείας του.»

Στην αρχή, οι προσπάθειες της Σάνγκερ δεν ήταν φανερά ρατσιστικές – εστίαζαν μόνο στους διανοητικά καθυστερημένους και αυτούς με κληρονομικές ασθένειες. Επιδίωκε να ενθαρρύνει μόνο τους «υγιείς» να κάνουν μεγάλες οικογένειες. Απεδείχθη πως οι «υγιείς» ήσαν οι άκρως ευφυείς λευκοί, στα «ανώτερα στρώματα» της κοινωνίας.

Το "Positive Plan of Eugenics" (Θετικό Σχέδιο Ευγονικής) ή "Plan for Peace" (Σχέδιο για Ειρήνη) της Σάνγκερ στόχευε να ενθαρρύνει εκείνους που η ίδια θεωρούσε «διανοητικά, ηθικά και σωματικά κατάλληλους για γάμο και για αναπαραγωγή, με σκοπό την βελτίωση της ράτσας, αν όχι την τελειότητά της.»

«Τα καλύτερα δείγματα πρέπει να ενθαρρύνονται να παντρευτούν και να αναπαραχθούν, διότι, σε ό,τι αφορά την ευημερία της κοινωνίας, τίποτε δεν συγκρίνεται με την σπουδαιότητα των Ευγονικών γάμων.» (Επιθεώρηση Ελέγχου Γεννήσεων, Δεκέμβριος 1924).

Μεταξύ άλλων μέτρων, η Σάνγκερ υποστήριζε την «Άδεια για Μητέρες να Κάνουν Παιδιά» και «Εγκρίσεις για να Γίνουμε Γονείς».

Μέχρι το 1939, όμως, η Σάνγκερ είχε αρχίσει αυτό που ονόμασε «Negro Demonstration Project» (Σχέδιο Παραδείγματος με Νέγρους), που στόχευε να κερδίσει την εμπιστοσύνη των νέγρων σε ορισμένες πολιτείες-κλειδί στον νότο, προκειμένου να εισάγει τον έλεγχο γεννήσεων στον πληθυσμό των Μαύρων. Ένα μέρος της στρατηγικής της Σάνγκερ ήταν να επιστρατεύει νέγρους ιατρούς και ιερείς, που θα υποστήριζαν τις πολιτικές της Ευγονικής της με ενθουσιασμό, και να λειτουργούν ως σύνδεσμοι μεταξύ της Ομοσπονδίας Προσχεδιασμένης Μητρότητας και τις νέγρικες κοινωνίες. Σε κάποιο σημείο μιας επιστολής της, ανησυχεί μήπως διακρίνουν άλλες, πιο σκοτεινές βλέψεις μέσα στο «Σχέδιο Παραδείγματος με Νέγρους». «Δεν επιθυμούμε να κυκλοφορήσει η φήμη πως θέλουμε να εξοντώσουμε τον νέγρικο πληθυσμό. Γι’ αυτό ο ιερέας είναι ο μόνος που μπορεί να ισοπεδώσει μια τέτοια ιδέα, αν τύχει να υποψιαστούν κάτι τέτοιο τα πιο αντάρτικα μέλη τους.»

«Το Νέγρικο Σχέδιο» πέτυχε. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, οι κλινικές ελέγχου γεννήσεων της Προσχεδιασμένης Μητρότητας μοίραζαν προφυλακτικά στους Νέγρους. Από τότε που νομιμοποιήθηκε στην Αμερική, τα μακροχρόνια αποτελέσματα του «Νέγρικου Σχεδίου» της Σάνγκερ απεδείχθησαν ακόμα πιο εξασθενητικά για τους Μαύρους Αμερικανούς. Σύμφωνα με μια αναφορά της Διοίκησης Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών:

* 43% όλων των εκτρώσεων γίνονται σε Νέγρους.

* Το ποσοστό στείρωσης ανάμεσα στους Νέγρους είναι 45% υψηλότερο από αυτό των λευκών.

* Στις περισσότερες Νέγρικες κοινότητες, οι αμβλώσεις ξεπερνούν τις ζωντανές γέννες, 3: 1.

Η συνολική επίδραση ήταν η πραγματική μείωση του Μαύρου πληθυσμού στην Αμερική, από 12% το 1973 σε 8% στην δεκαετία του 1990.

Πρόσφατα, χιλιάδες έγγραφα έχουν δοθεί στην δημοσιότητα, μέσα από τις ανέκδοτες μέχρι τώρα συλλογές της Μάργκαρετ Σάνγκερ. Ένα από τα πιο ανατριχιαστικά ντοκουμέντα είναι η ακόλουθη αλληλογραφία ενός μέλους του Δ.Σ. της Σάνγκερ, Καρόλου Ντάϊτ, και του ομοϊδεάτη «ευγονιστή» Αδόλφου Χίτλερ:

1^η Αυγούστου, 1933

Καγκελλάριο Αδόλφο Χίτλερ
Βερολίνο, Γερμανία.

Εντιμότατε Καγκελλάριε,

Σας εσωκλείω ένα απόκομμα του Περιοδικού της Μινεσότα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, σχετικά με –και επαινώντας - το σχέδιό σας για την εξάλειψη της διανοητικής κατωτερότητας ανάμεσα στον Γερμανικό λαό.

Ευελπιστώ πως θα δεχθείτε την ένθερμη ευχή μου να ευοδωθούν οι προσπάθειές σας στην κατεύθυνση αυτή να τύχουν μεγάλης επιτυχίας και να ενθαρρύνουν το ευγονικό κίνημα σε άλλες χώρες, καθώς και στην Γερμανία.

Ευπειθώς

Σ.Φ.Ντάϊτ
Πρόεδρος Εταιρείας Ευγονικής της Μινεσότα

Η Προσχεδιασμένη Μητρότητα λοιπόν μοιραζόταν την ίδια ατζέντα με τον Αδόλφο Χίτλερ. Χρειάζεται να πούμε περισσότερα;

Μοντέρνος Φεμινισμός

Ένα πιο πρόσφατο παράδειγμα πνευματικής πλάνης -που τόσο συχνά οδηγεί στο ποδοπάτημα της ιερότητας της ζωής- βρίσκεται σε μια εγκύκλιο που εκδόθηκε από την Εθνική Ομοσπονδία Αμβλώσεων (!!!) Παρέχει μια περιγραφή του εθνικού συνεδρίου το 1985. Ένας από τους ομιλητές ήταν η κυρία Κάρτερ Χέηουορντ, μία «χειροτονημένη» Επισκοπελιανή «ιερέας», και ενεργή επί πολλά έτη στο κίνημα το φεμινιστικό. Τα λόγια αυτά είναι από την ομιλία της: «Αν οι γυναίκες διηύθυναν τα πράγματα, η άμβλωση θα ήταν ένα μυστήριο, μια στιγμή με βαθύτατο και σοβαρό και ιερό νόημα» Το να ξεστομίζει ένας υποτιθέμενος ηγέτης μιας εκκλησίας (που υποτίθεται πως εκπροσωπεί τον Χριστό ενώπιον του κόσμου) πως η ανθρωποθυσία παιδιών θεωρείται ένα ιερό μυστήριο, ή τελετή της εκκλησίας, και να μην αντιμετωπίζει αφορισμό, είναι μια συγκλονιστική απεικόνιση της μαζικής πλάνης που υφιστάμεθα ως έθνος.

Αρκετά άλλα παραδείγματα βρίσκονται στο παράρτημα Δεκεμβρίου 1985 του περιοδικού «Ms.» (Κυρία) – ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης των φεμινιστικών εκδόσεων. Το συγκεκριμένο τεύχος ήταν ολότελα αφιερωμένο στην διερεύνηση της νεοεμφανιζόμενης πνευματικότητας του μοντέρνου φεμινισμού. Διατέθηκε ένας σεβαστός χώρος στο θέμα της λατρείας θεαινών, ή την κολακεία των ποικίλων δαιμόνων που σχετίζονται με ανθρωποθυσίες παιδιών (συμπεριλαμβανομένης της Ίσιδος και της Αφροδίτης). Το κεντρικό άρθρο του τεύχους αυτού είναι γεμάτο από μαρτυρίες που αποδεικνύουν την καταφανή πλάνη που έχει ήδη αιχμαλωτίσει μεγάλο μέρος του έθνους μας – άνδρες και γυναίκες.

«Το κίνημα της φεμινιστικής πνευματικότητας άρχισε να διακρίνεται στα μέσα της δεκαετίας του 1970, και έχει γίνει ένα από τα μεγαλύτερα υπο-κινήματα εντός του φεμινισμού. Είναι άμορφο, και συνδυάζει ένα εκπληκτικά ομαλό αμάλγαμα ριζοσπαστικού φεμινισμού, ειρηνισμού, μαγείας, Ανατολικού μυστικισμού, λατρεία θεαινών, ανιμισμού, ψυχικής θεραπείας, και μια ποικιλία πρακτικών που κανονικά συσχετίζονται με όσα «λένε την μοίρα». Υπάρχει σε όλη την επικράτεια, και έχει πάρει την μορφή μεγάλων, ολοήμερων εργαστηρίων, μικρών ομάδων διαλογισμού, ακόμα και συναθροίσεις (μαγισσών), οι οποίες συνέρχονται για να επεξεργασθούν τα μάγια τους, και να κάνουν τελετές κάτω από την πανσέληνο. Όμως, για την γυναίκα της φεμινιστικής πνευματικότητας, η πρακτική της μαγείας έχει ακόμα πιο θεμελιώδες νόημα. Είναι μια γυναικεία θρησκεία, που διαβαλλόταν από τον πατριαρχικό Χριστιανισμό, και τώρα, επί τέλους, έχει ανακτηθεί.»

Η Λώρι Κάμποτ, το έργο της «Power of the Witch» (Δύναμη της Μάγισσας), συμφωνεί με την άνοδο του φεμινιστικού ακτιβισμού εντός των συναθροίσεων των Wicca, οι οποίες λατρεύουν την Θεά Άρτεμη: «Στις Αρτεμικές συναθροίσεις, δίνεται μεγάλη έμφαση στην θεά και στον ρόλο των ιερειών. Συναθροίσεις και οργανισμοί είναι γυναικο-κεντρικές και εστιάζουν σε γυναικεία ζητήματα. Το σύγχρονο γυναικείο κίνημα έχει εμπνεύσει ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού ακτιβισμού που εφαρμόζουν ορισμένες συναθροίσεις….. Ριζοσπαστικός φεμινισμός, συμπεριλαμβανομένου του λεσβιασμού, έχουν βρει μια θέση στις Αρτεμικές συναθροίσεις….»

Αυτό είναι μονάχα η κορυφή του παγόβουνου, καθώς γινόμαστε μάρτυρες μια έκρηξης βιβλίων, περιοδικών, εγχειριδίων με διάφορα «Πώς να», έργα τέχνης, και τα αναπόφευκτα σύνεργα που συνοδεύει την κάθε οργανωμένη θρησκεία.

Σήμερα, έχουμε δώσει νέα ονόματα στους δαίμονες της ανθρωποθυσίας: «Καριέρα», «Βόλεμα», «Χρήμα», «Λαγνεία», «Εαυτός». Αλλά, πέραν αυτού, έχουμε διαγράψει ένα πλήρη κύκλο. Ο σημερινός ορθολογισμός έχει παραχωρήσει την θέση του σε μια νέα φεμινιστική πνευματικότητα η οποία τιμά εκείνους τους ίδιους δαίμονες, με το να τους καλεί με τα σωστά, βιβλικά και ιστορικά τους ονόματα.

Είναι απλή σύμπτωση, που το πιο «καυτό» υπο-κίνημα (του ολικού φεμινιστικού κινήματος, που άρχισε να εμφανίζεται αμέσως μετά την δικαστική απόφαση Roe v. Wade) είναι η λατρεία θεαινών; Μια από τις κύριες θεότητες που λατρεύεται είναι η Αφροδίτη, θεά των βρεφικών θυσιών.

Μέρος 6ο

ΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΕΖΑΒΕΛ

Ένα από τις λίγα σημεία που συγκλίνουν οι απόψεις του περιοδικού «Ms.» και της Αγίας Γραφής, είναι ο χαρακτηρισμός αυτών των συνδυασμών πνευματικής πλάνης ως «μαγεία». Βιβλικά, η μαγεία συσχετίζεται με την ανταρσία, και συγκεκριμένα με την ανταρσία εναντίον της εξουσίας του Θεού.

Αυτό διαπιστώνεται, από το φεμινιστικό σλόγκαν: «Όχι η εκκλησία, όχι το κράτος – οι γυναίκες να αποφασίζουν την μοίρα μας!» Είναι αλήθεια πως το κράτος θα έπρεπε να έχει ελάχιστο λόγο στην απόφαση για την μοίρα οποιουδήποτε ανθρώπου – ανδρός ή γυναικός. Όμως η επέμβαση του κράτους στην μοίρα μιας γυναίκας (με το να απαγορεύει την άμβλωση) είναι απείρως μικρότερη, σε σύγκριση με την απόφαση των εκτρωτών πως η μοίρα του αγέννητου παιδιού πρέπει να είναι ο θάνατος.

Η Εκκλησία θα έπρεπε όμως να έχει λόγο, όταν πρόκειται για αποφασισθεί η μοίρα όλων όσων επιθυμούν να κάνουν το θέλημα του Θεού. Η μόνη εναλλακτική είναι να «επιλέγουμε την δική μας μοίρα», ή να κάνουμε το δικό μας θέλημα. Εδώ βρίσκεται η ανταρσία – το θεμέλιο κάθε είδους μαγείας.

Όταν σκεφτόμαστε την λέξη «μαγεία», έρχεται στον νου μια Βιβλική προσωπικότητα – η Ιεζάβελ. Στο Βιβλίο Βασιλειών Γ’, 18:19, ο Προφήτης Ηλίας αναφέρει την Ιεζάβελ μαζί με ορισμένες από τις θεότητες που γνωρίζουμε:

«19 και νυν απόστειλον, συνάθροισον προς με πάντα Ισραήλ εις όρος το Καρμήλιον και τους προφήτας της αισχύνης τετρακοσίους και πεντήκοντα και τους προφήτας των αλσών τετρακοσίου εσθίοντας τράπεζαν Ιεζάβελ.»

Ζητά να δει «τους 450 προφήτες του Βάαλ και τους 400 προφήτες της Ασηράχ, οι οποίοι τρώγουν στο τραπέζι της Ιεζάβελ». Η Ιεζάβελ αντιπροσωπεύει την διαβρωτική επιρροή της μαγείας.

Ο Ιησούς είχε αναφέρει στην Εκκλησία των Θυατείρων και μια άλλη Ιεζάβελ:

«20 αλλά έχω κατά σου ολίγα, ότι αφείς την γυναίκά σου Ιεζάβελ, ή λέγει εαυτήν προφήτιν, και διδάσκει και πλανά τους εμούς δούλους πορνεύσαι και φαγείν ειδωλόθυτα.»

(Όμως έχω εναντίον σου ένα πράγμα: ότι ανέχεσαι εκείνη την γυναίκα, την Ιεζάβελ, που λέει πως είναι προφήτις, και που διδάσκει και πλανά τους δούλους Μου, να πορνεύουν και τρώνε ειδωλόθυτα.» (Αποκάλυψη 2:20).

Αυτή η επίπληξη χτυπά την εκκλησία της Αμερικής στην καρδιά της. Είναι αλήθεια πως η εκκλησία -στην Αμερική και σε ολόκληρο τον κόσμο- έχει εξελιχθεί σε μια μοντέρνα εκδοχή της Εκκλησίας των Θυάτειρων. Η Ιεζάβελ όχι μόνο έχει γίνει αποδεκτή, αλλά χειροτονήθηκε κιόλας.

Σύμφωνα με το περιοδικό WORLD: «Ένας από τους πρώτους οργανισμούς της Θρησκευτικής Αριστεράς είναι ο Θρησκευτικός Συνασπισμός για το Δικαίωμα της Άμβλωσης. (Θ.Σ.Δ.Α.). Η οργάνωση αυτή είναι ένας σκληροπυρηνικός υποστηρικτής των κρατικά επιδοτούμενων (!!!) εκτρώσεων, και του Νομοθετικού Διατάγματος για την Ελευθερία Επιλογής (σ.τ.μ. =της έκτρωσης). Η οργάνωση αντιπροσωπεύει ομάδες φιλελεύθερων Πρεσβυτεριανών, Επισκοπελιανών, Λουθηριανών, Αδελφών, Μοραβιανών, Εβραίων, Ουμανιστών και Ουνιταριανών (Steve Beard, WORLD magazine, 22/05/1993).

Η εντολή του Θεού είναι να «μετανοήσει η Εκκλησία για τις πράξεις της» και να εκδιώξει την Ιεζάβελ από την Εκκλησία και από την χώρα μας. Για να πάρουμε μια ιδέα του μεγέθους της πάλης αυτής, ο προφήτης Μαλαχίας μας λέει πως ο Θεός θα στείλει τον Προφήτη Ηλία πριν από την μεγάλη και φοβερή ημέρα του Κυρίου. 400 χρόνια μετά, ο Χριστός ταυτίζει τον Ιωάννη τον Βαπτιστή με την «διακονία» του Ηλία. Το διακριτικό γνώρισμα στην ζωή του Ιωάννη και του Ηλία ήταν η παρρησία τους όταν αντιμετώπιζαν την διαφθορά, και η εντολή τους να μετανοήσουμε.

Η Αγία Γραφή ονομάζει την διακονία αυτή «Ετοιμασία της Οδού του Κυρίου». Με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπιζε ο Ηλίας τους διεφθαρμένους ηγέτες της εποχής του, και με τον ίδιο τρόπο που ο Ιωάννης προετοίμαζε την άφιξη του Χριστού, έτσι θα πρέπει ο άνθρωπος επί της γης – η Εκκλησία – να ισιώνει τον δρόμο για την επιστροφή της κοινωνίας στις Ευαγγελικές αρχές και στον Κύριο.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που έχει κληθεί η Εκκλησία να «ετοιμάσει την οδό». Ο πιο σπουδαίος είναι η διάδοση του Ευαγγελίου σε όλη την υφήλιο. Όμως, όπως η Ιεζάβελ αποδείχθηκε η πιο μεγάλη πρόκληση για τον προφήτη Ηλία, έτσι και εμείς πρέπει να αντιμετωπίζουμε και να νικούμε τις δυνάμεις της μαγείας που έχουν φανερωθεί μέσω των εκτρώσεων. Και όπως ο Ηλίας σχεδόν νικήθηκε από την Ιεζάβελ και ο Ιωάννης θανατώθηκε από την μαγεία της συζύγου του Ηρώδη, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως αυτή η πάλη είναι θανατηφόρα. Δεν μπορεί να υπάρξει νίκη χωρίς την συνειδητή διάθεση να καταπολεμήσουμε την μαγεία.

Πνευματικός Πόλεμος

Το πνευματικό πρότυπο που οδήγησε στο Αμερικάνικο ολοκαύτωμα των εκτρώσεων συνοψίζεται ως εξής:

Οι δαίμονες κέρδισαν έδαφος επί της γης, μέσω της αιμομιξίας που διέπραξαν οι κόρες του Λωτ. Οι απόγονοί τους, οι Αμμωνίτες, καταλήφθηκαν και λάτρευαν ένα πνεύμα (που ταυτίστηκε με ποικίλα ονόματα όπως Ασηράχ, Ασταρώθ, Μολώχ, Βάαλ), μέσω των ανθρωποθυσιών βρεφών. Οι θεοί και οι θεές της αναπαραγωγής-γονιμότητας λατρεύονταν από όλο τον αρχαίο παγανιστικό κόσμο, σαν μέρος μιας ευρύτερης λατρείας της «Μητέρας-Γης». Στην Γαλλία του 17^ου αιώνα, η ίδια θεά αναδύθηκε πάλι, ως Ασταρώθ. Η Μαγεία, ως οργανωμένη θρησκεία, αναβίωσε στην Ευρώπη και την Αμερική στις δεκαετίες 1950-1960. Τέλος, η λατρεία θεαινών αναδύθηκε και πάλι, μέσα στην νέα, φεμινιστική πνευματικότητα του 20^ου αιώνα. Και δεν είναι τυχαίο, που η έκτρωση (η σημερινή μορφή ανθρωποθυσίας βρεφών) ήρθε μαζί της, χέρι-χέρι.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε σήμερα την ιστορική λογική εκείνων που στην αρχαιότητα πρόσφεραν τα ίδια τα παιδιά τους σε είδωλα, πως η θυσία αίματος ανανέωνε και δυνάμωνε την θεότητα στην οποία το πρόσφεραν, ενώ ταυτόχρονα την δέσμευαν την θεότητα έναντι του προσφέροντος την θυσία. Με άλλα λόγια, όταν θυσίαζαν τα παιδιά τους σε κάποιο είδωλο, οι ίδιοι γίνονταν πνευματικά υπόδουλοι στο δαιμόνιο που αντιπροσώπευε το είδωλο εκείνο. Ακόμα πιο τρομακτική ήταν η επίδραση επάνω στο δαιμονικό εκείνο πνεύμα, καθ’ όσον ελευθερωνόταν ακόμα μεγαλύτερη δύναμη μέσω της έκχυσης αθώου αίματος.

Αυτή η αρχή είναι ορατή στην Αγία Γραφή. Στο Βασιλειών Β’ 3: 26, 27, ένας από τους απογόνους των θυγατέρων του Λωτ – ο βασιλιάς του Μωάβ – επρόκειτο να υποστεί βεβαία ήττα στα χέρια των Ισραηλιτών.

Για να το αποτρέψει αυτό, πρόσφερε τον μεγαλύτερό του γιό ως θυσία. Το γεγονός πως ήταν ολοκαύτωμα η θυσία αυτή, μας λέει πως ήταν αναμφισβήτητα θυσία στον Βάαλ, ή στον Μολώχ, ή στην Ασταρώθ. Αυτό που συγκλονίζει όμως, είναι πως «το κόλπο έπιασε»: οι Μωαβίτες κατατρόπωσαν τους Ισραηλίτες…

Η πνευματική κληρονομιά των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών πέρασε στις μέρες μας, μέσω των αμβλώσεων. Η Εκκλησία σήμερα μάχεται εναντίον των ίδιων πνευματικών δυνάμεων του κακού, για την επιβίωση του έθνους μας.

Χωρίς μια ολοκληρωτική πάλη, τι πιθανότητες έχουμε να νικήσουμε, όταν η ακόρεστη δίψα των δαιμόνων για αίμα τροφοδοτείται, όχι με το αίμα ενός μόνο παιδιού, αλλά με το αίμα ενός εκατομμυρίου παιδιών που σφαγιάζονται κάθε χρόνο;

Η χώρα της επαγγελίας που επέλεξε ο Θεός για να τοποθετήσει τον λαό Του, μετά από την μακρόχρονη δουλεία του στην Αίγυπτο, ήταν γεμάτη από έθνη που ασκούσαν την ανθρωποθυσία. Ποια ήταν λοιπόν η εντολή του Θεού προς τον Ισραήλ;

«51 λάλησον τοις υιοίς Ισραήλ και ερείς προς αυτούς· υμείς διαβαίνετε τον Ιορδάνην εις γην Χαναάν 52 και απολείτε πάντας τους κατοικούντας εν τη γη προ προσώπου υμών και εξαρείτε τας σκοπιάς αυτών και πάντα τα είδωλα τα χωνευτά αυτών απολείτε αυτά και πάσας τας στήλας αυτών εξαρείτε.» (….θα διασχίσετε τον Ιορδάνη ποταμό προς στην γη Χαναάν, και θα εξαφανίσετε από εκεί όλους τους κατοίκους του τόπου από μπροστά σας. Και θα καταστρέψετε όλα τα χυτά είδωλά τους και θα γκρεμίσετε όλα τα μνημεία τους.» (Ιησούς Ναυή 33:51,52).

Αυτό το εδάφιο μας προσφέρεται ως πρότυπο, για την αντίδραση που πρέπει να έχουμε στην εποχή μας ως προς τις ανθρωποθυσίες των βρεφών. Η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι απλώς μια ανθολογία αφηγήσεων: μας παρέχει κοσμικά παραδείγματα αυτών που πρέπει να κατορθώσουμε στον πνευματικό χώρο.

Με τον τρόπο που –παραδείγματος χάριν- ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ, ακολούθησαν έναν άνδρα, τον Ιησού του Ναυή μέχρι την χώρα της επαγγελίας, έτσι και η Εκκλησία, ο πνευματικός Ισραήλ, ακολουθεί τον άλλο Ιησού, μέχρι την άλλη χώρα της επαγγελίας, την επουράνια. Όλα όσα υπέστησαν οι Ισραηλίτες έχουν ένα άμεσο αντίκρυσμα και στην Καινή Διαθήκη. Στο εδάφιο αυτό, ο Θεός διατάζει τον λαό Του –του παρελθόντος και του παρόντος- να καταστρέψει κάθε μορφή ειδωλολατρίας.

Πώς θα το κατορθώσουμε αυτό, υπό το φως της Καινής Διαθήκης; Να επιτεθούμε, όπως οι αρχαίοι Ισραηλίτες, στα άτομα που ήταν υπεύθυνα για την ειδωλολατρία; Φυσικά όχι. «12 ότι ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευματικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις.» (Προς Εφεσίους 6:12)

Την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, το Άγιο Πνεύμα δεν μας είχε δοθεί με τον τρόπο που Τον βιώνουμε σήμερα. Ο άνθρωπος δεν είχε ούτε το χρίσμα, ούτε το κύρος να αντιμετωπίσει τις δαιμονικές δυνάμεις απ’ ευθείας. Προκειμένου να νικήσουν τις δυνάμεις του κακού, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να καταστρέψουν τους ανθρώπους μέσω των οποίων δρούσαν οι δυνάμεις.

Όμως με τον ερχομό του Ιησού, ολόκληρο το σκηνικό άλλαξε. Για πρώτη φορά, βλέπουμε έναν άνθρωπο να έρχεται αντιμέτωπος με τις δυνάμεις του σκότους. Στο Κατά Λουκάν 11:20, ο ίδιος ο Ιησούς επισημαίνει πως αυτό είναι ένα από τα πρώτα σημάδια πως έφθασε η βασιλεία του Θεού επί της γης:

«20 ει δε εν δακτύλω Θεού εκβάλλω τα δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ’ υμάς η βασιλεία του Θεού»

Επί τέλους, οι άνθρωποι του Θεού στρέφουν τις προσπάθειές τους στο πραγματικό πρόβλημα – τον πνευματικό χώρο. Αντί να καταστρέφουν τους ανθρώπινους εχθρούς τους, μπορούν να αρχίσουν να τους αγαπούν και να εργάζονται για την σωτηρία τους.

Ο Ιησούς περιμένει από την Εκκλησία του να επιδείξει το ίδιο κύρος και δύναμη όπως έκανε ο Ίδιος κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής Του ως άνθρωπος. Στο Κατά Ματθαίον 28: 18, ο Χριστός λέει:

«18 και προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων· εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης.»

Διέταξε τους μαθητές Του να πορευθούν στον κόσμο, και να τον αποτραβήξει από τον έλεγχο του Σατανά και των δυνάμεών του. Στο Κατά Ιωάννην 14: 12 ο Ιησούς είπε:

«12 αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει, ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι,»

Στο Κατά Μάρκον 16:17, είπε:

«17 σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει· εν τω ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι· …..»

Στο Κατά Λουκάν 7:28, λέει:

«28 λέγω γαρ υμίν, μείζων εν γεννητοίς γυναικών προφήτης Ιωάννου του βαπτιστού ουδείς εστιν· ο δε μικρότερος εν τη βασιλεία του Θεού μείζων αυτού εστι.»

Διευκρινίζει ξεκάθαρα μεταξύ των κόσμων των δυνάμεων της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής, λέγοντας ότι απ’ όλους τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, κανείς δεν ήταν τόσο μέγας όσο ο Ιωάννης, αλλά πως τώρα, ακόμα και ο ελάχιστος Χριστιανός (αυτό συμπεριλαμβάνει εμένα και εσένα) μπορεί να είναι μεγαλύτερος σε δύναμη από τον Ιωάννη.

Μόλις τους έφερε ο Ιησούς του Ναυή μέσα στην γη της επαγγελίας, άρχισαν να τηρούν τις εντολές του Θεού με ζήλο. Συχνά, ο ζήλος τους οδηγούσε στον αφανισμό ολόκληρων πόλεων. Με τον ίδιο ζήλο μας θέλει ο Θεός να είμαστε αφοσιωμένοι σ’ Αυτόν, και το ίδιο άτεγκτοι όπως ο Ιησούς του Ναυή και τα στρατεύματα του όταν κατέστρεφαν τις δυνάμεις της ειδωλολατρίας στον κόσμο.

Μόνο που τώρα, οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στον αληθινό εχθρό: τις πνευματικές δυνάμεις του κακού.

Η ανυπακοή του λαού του Θεού

Τελικά, τι έγινε με τους Ισραηλίτες;

Το Βιβλίο των Κριτών αφηγείται τα αρχικά τους βήματα προς την αποστασία. Αντί να καταστρέψουν ολότελα και να εκδιώξουν τους Χανανίτες, άρχισαν να τους υποδουλώνουν. Το αποτέλεσμα της ανυπακοής τους φαίνεται, μέσα στα πιο τραγικά εδάφια της Γραφής:

«28 και εγένετο ότε ενίσχυσεν Ισραήλ, και εποίησε τον Χαναναίον εις φόρον και εξαίρων ουκ εξήρεν αυτόν.» (Κριταί 1:28)

«. 34 ουκ εξωλόθρευσαν τα έθνη, α είπε Κύριος αυτοίς, 35 και εμίγησαν εν τοις έθνεσι και έμαθον τα έργα αυτών· 36 και εδούλευσαν τοις γλυπτοίς αυτών, και εγενήθη αυτοίς εις σκάνδαλον· 37 και έθυσαν τους υιούς αυτών και τας θυγατέρας αυτών τοις δαιμονίοις» (Ψαλμοί 105:34-37)

Με τις αμβλώσεις, έχουμε ακολουθήσει ακριβώς την ίδια ολισθηρή οδό προς την καταστροφή μας. Για να μην πούμε πως ήδη είμαστε εκεί. Ο Ιεζεκιήλ μας παρέχει ακόμα περισσότερη διαβεβαίωση της σημερινής μας ενοχής:

«20 και έλαβες τους υιούς σου και τας θυγατέρας σου, ας εγέννησας, και έθυσας αυτά αυτοίς εις ανάλωσιν, ως μικρά εξεπόρνευσας.» (Ιεζεκιήλ 16:20)

Και τι εννοεί η Αγία Γραφή, όταν λέει «τους γιούς και τις θυγατέρες (μου) που γέννησες»; Η ίδια η Γραφή μας δίνει το κλειδί. Στην Έξοδο, διαβάζουμε:

«2 αγίασόν μοι παν πρωτότοκον πρωτογενές διανοίγον πάσαν μήτραν εν τοις υιοίς Ισραήλ από ανθρώπου έως κτήνους· εμοί εστιν.»

Το πρωτότοκο το θεωρούσαν παραδοσιακά ως «γεννημένο στον Θεό». Η ιστορία και η αρχαιολογία μας έχει δείξει πως η θυσία παιδιών –όπως στο παράδειγμα του βασιλιά των Μωαβ- εστίαζε στο πρωτότοκο παιδί. Είναι μήπως ειρωνεία -ή ίσως σύμπτωση- πως η πλειοψηφία των παιδιών που θα βρεθούν κάτω από το νυστέρι του εκτρωτή στην χώρα αυτή είναι επίσης τα πρωτότοκα, που τα… «ξεχώρισαν για τον Κύριο»;

«20 και έλαβες τους υιούς σου και τας θυγατέρας σου, ας εγέννησας, και έθυσας αυτά αυτοίς εις ανάλωσιν, ως μικρά εξεπόρνευσας, 21 και έσφαξας τα τέκνα σου και έδωκας αυτά εν τω αποτροπιάζεσθαί σε εν αυτοίς. 22 τούτο παρά πάσαν την πορνείαν σου, και ουκ εμνήσθης της νηπιότητός σου, ότε ήσθα γυμνή και ασχημονούσα και πεφυρμένη εν τω αίματί σου» (Ιεζεκιήλ 16:20, 22) (Και πήρες τα παιδιά που σου έδωσα, και τα πρόσφερες στα είδωλα, θυσιάζοντάς τα στην φωτιά, και σαν νεαρή εκπορνεύθηκες. Και τα έσφαξες τα τέκνα σου και τα έδωσες επειδή ένοιωθες αποτροπιασμό με αυτά. Και αυτό το έκανες, παρ’ όλη την πορνεία σου, και δεν θυμήθηκες την δική σου νηπιακή ηλικία, όταν ήσουν γυμνή και άσχημη, και αιματοβαμμένη από την γέννα (Ιεζεκιήλ 16:21,22).

Καλό θα ήταν, όλοι μας – προ παντός εκείνοι που είναι στο κατώφλι μιας έκτρωσης – να θυμόμαστε πως και εμείς ήμασταν κάποτε γυμνοί, ακάλυπτοι, και εξαρτημένοι από κάποιους πιο μεγάλους από εμάς για την ευκαιρία να ζήσουμε.

Οι Ισραηλίτες είχαν επιλέξει ως τόπο τέλεσης τελετουργικών θυσιών ένα μέρος που λεγόταν «Κοιλάδα του Υιού της Γέεννας». Η κοιλάδα αυτή, που συνεχίζει να έχει το ίδιο όνομα και σήμερα, βρίσκεται λίγο πιο έξω από την Ιερουσαλήμ. Το όνομα «Γέεννα» και στα Ελληνικά χρησιμοποιείται ως «Κόλαση». Είναι σημαντικό να προσέξουμε, πως ο ίδιος ο Ιησούς εισήγαγε και χρησιμοποίησε την λέξη αυτή, που ήταν πλήρως κατανοητή από τους απλούς ανθρώπους της εποχής Του, πως ήταν το όνομα της κοιλάδας όπου ελάμβαναν χώρα οι ανθρωποθυσίες βρεφών. Χρησιμοποίησε την λέξη αυτή, για να περιγράψει την αιώνια κατοικία του ίδιου του Σατανά...

Η χρήση της λέξης «Γέεννα» από τον Ιησού φανερώνει ξεκάθαρα πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη έκφανση της κόλασης επί της γης, από την θυσία μικρών παιδιών.

Σήμερα, έχουν ανεγερθεί πνευματικά και φυσικά τείχη για να προστατέψουν αυτό το δήθεν «δικαίωμα». Ο Ιησούς μας έχει καλέσει να γκρεμίσουμε τα τείχη αυτά, και να προσφέρουμε την λύτρωση σε εκείνους τους αιχμάλωτους, και να μην διστάσουμε να ελευθερώσουμε εκείνους που οδηγούνται προς τον θάνατο δια πυρός:

11 ρύσαι αγομένους εις θάνατον και εκ πρίου κτεινομένους, μη φείση· (Παροιμίες Σολωμ. 24:11 ).

Η ιστορία μας λέει πως ο νέο-Παγανισμός έχει βιώσει σποραδικές αναβιώσεις, αλλά επίσης πως η Εκκλησία έχει επιδείξει μεγάλη επιτυχία στην απ’ ευθείας αντιμετώπιση της μαγείας και της πρακτικής των ανθρωποθυσιών.

Παγανιστικές κουλτούρες που προσκυνούσαν ψεύτικους θεούς και τελούσαν ανθρωποθυσίες, ήτοι, οι Χανανίτες, οι Καρθαγένιοι, οι Κέλτικες και οι Νορβηγικές φυλές, οι Αζτέκοι, και οι Ναζιστές Γερμανοί, όλοι αντίκρυσαν τον επικείμενο αφανισμό τους.

Το ίδιο σενάριο παίζεται και σήμερα. Σήμερα έχουμε νόμους που καθιστούν ομοσπονδιακό κακούργημα (!!!) την ειρηνική παρεμπόδιση μιας κλινικής εκτρώσεων από Χριστιανούς, και είμαστε στα πρόθυρα να νομιμοποιήσουμε την ευθανασία (τον «σπλαγχνικό φόνο»).

Βλέπουμε την σταδιακή «παγανοποίηση» της ζωής μας.

Επόμενο είναι, να γευθούμε και εμείς την αναπόφευκτη κρίση του Θεού.

Δεσμοί με σχετικές πληροφορίες:

http://arcadia.ceid.upatras.gr/arkadia/arcadia-hist/topics/likaiolikosoura.htm

http://www.koutouzis.gr/8isies.htm

http://www.wynja.com/arch/aztec.html

http://www-unix.oit.umass.edu/~clit387/kaligypsy.htm

http://www.kalimandir.org/news/newshome.asp;page=news

http://www.hinduism-today.com/archives/1994/9/1994-9-20.shtml

http://www.awakenedwoman.com/kali_in_art.htm

http://www.americanreligion.org/cultwtch/index.html

http://condor.depaul.edu/~mskelley/BarcelonaPages/Parliament.htm