1. Ο Απόστολος, όμως, μεταξύ των άλλων λέγει και το εξής: «Ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται»¹. Είναι αυτό που όλοι οι αιρετικοί λέγουν ως ανόητοι και επιχειρούν με αυτό να αποδείξουν ότι δεν σώζεται το πλάσμα του Θεού. Δεν καταλαβαίνουν ότι τρία είναι αυτά, από τα οποία αποτελείται, όπως δείξαμε, ο τέλειος άνθρωπος· το σώμα, η ψυχή και το πνεύμα. Το ένα, δηλαδή, το πνεύμα, σώζει και μορφοποιεί. Το άλλο, που ενώνεται και μορφοποιείται, είναι το σώμα. Εκείνο, όμως, που είναι ανάμεσα σε αυτά τα δύο, δηλαδή, η ψυχή, άλλοτε ακολουθεί το πνεύμα, που την ανυψώνει, και άλλοτε συμφωνεί με το σώμα και καταπίπτει στις γήινες επιθυμίες. Όσοι, λοιπόν, δεν έχουν αυτό που σώζει και μορφοποιεί και δεν είναι ενωμένοι με αυτό, αυτοί κατά συνέπειαν θα είναι και θα ονομάζονται «σαρξ και αίμα». Δεν έχουν το Πνεύμα του Θεού μέσα τους. Γι' αυτό και ο Κύριος τέτοιους ανθρώπους τους ονομάζει νεκρούς· «άφετε τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς»²· επειδή ακριβώς δεν έχουν το Πνεύμα που ζωοποιεί τον ανθρωπο³.

2. Όσοι φοβούνται τον Θεό και πιστεύουν στην έλευση του Υιού του και με την πίστη εγκαθιστούν στις καρδιές τους το Πνεύμα του Θεού, αυτοί δικαίως θα μπορούσαν να ονομασθούν άνθρωποι και καθαροί και πνευματικοί και ζώντες τω Θεώ⁴. Διότι έχουν το Πνεύμα του Πατρός, που καθαρίζει τον άνθρωπο και τον ανυψώνει στη ζωή του Θεού. Όπως, δηλαδή, «η σαρξ ασθενής», έτσι «το πνεύμα πρόθυμον»⁵, κατά τη μαρτυρία του Κυρίου· δηλαδή, μπορεί να επιτέλεση όσα προθυμοποιείται να κάνει. Εάν, λοιπόν, κάποιος με την προθυμία του Πνεύματος εμβολιάσει την αδυναμία της σάρκας, είναι οπωσδήποτε, απαραίτητο το ισχυρό να νικήσει το ανίσχυρο και έτσι να καταποθεί η αδυναμία της σάρκας από τη δύναμη του Πνεύματος και αυτός ο άνθρωπος να είναι όχι πλέον σαρκικός, αλλά πνευματικός, διότι μετέχει του Πνεύματος. Έτσι μαρτυρούν οι μάρτυρες και περιφρονούν το θάνατο. Και αυτό οφείλεται όχι στην αδυναμία της σάρκας, αλλά στην προθυμία του Πνεύματος. Η αδυναμία της σάρκας καταπόθηκε και το πνεύμα αποδείχθηκε ισχυρό. Το Πνεύμα, πάλι, εξαφανίζοντας την αδυναμία, κληρονομεί και κατέχει τη σάρκα. Και από τα δύο έγινε ο ζωντανός άνθρωπος. Είναι ζωντανός, διότι μετέχει του Πνεύματος. Και είναι άνθρωπος, διότι έχει σώμα.

3. Η σάρκα, λοιπόν, χωρίς το Πνεύμα του Θεού είναι νεκρή. Δεν έχει τη ζωή και δεν μπορεί να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού. Το αίμα είναι χωρίς λογική και σαν το νερό που χύνεται στη γη. Γι' αυτό λέγει: «Οίος ο χοϊκός τοιούτοι και οι χοίκοί»⁶. Όπου, όμως, είναι το Πνεύμα του Πατρός, εκεί και ο άνθρωπος είναι ζωντανός και το αίμα είναι λογικό και το φυλάγει ο Θεός, για να τιμωρήσει τους ασεβείς⁷. Η σάρκα κατέχει το Πνεύμα, διότι λησμόνησε μεν τα δικά της, πήρε, όμως, την ποιότητα του Πνεύματος και έγινε σύμμορφη με τον Λόγο του Θεού. Και γι' αυτό λέγει: «Καθώς εφορέσαμεν την εικόνα τού χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου»⁸. Ποιο είναι, λοιπόν, το χοϊκό; το σώμα που πλάσθηκε. Ποιο είναι το επουράνιο; το Πνεύμα. Όπως, λοιπόν, χωρίς το επουράνιο Πνεύμα ζήσαμε κάποτε «εν παλαιότητι σαρκός» και δεν υπακούσαμε στον Θεό, έτσι τώρα που πήραμε το Πνεύμα ας περιπατήσαμε «εν καινότητι ζωής»⁹, υπακούοντας στον Θεό. [Επειδή χωρίς το Πνεύμα του Θεού δεν μπορούμε να σωθούμε, προτρέποντάς μας ο Απόστολος με την πίστη και την αγνή ζωή μας να διαφυλάξωμε καλά το Πνεύμα του Θεού, για να μη χάσωμε το Άγιο Πνεύμα και μείνωμε έξω από τη βασιλεία των ουρανών, διεκήρυξε μεγαλοφώνως ότι δεν μπορεί μόνη η σάρκα και το αίμα να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού¹⁰.

4. Διότι για να πούμε την αλήθεια το σώμα δεν κληρονομεί, αλλά κληρονομείται]¹¹, καθώς και ο Κύριος λέγει: «Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην»¹². Σαν να κληρονομούμε στη βασιλεία του Θεού τη γη, από όπου είναι και η αρχή του σώματός μας. Και γι' αυτό θέλει να είναι ο ναός¹³ (δηλαδή, το σώμα μας) καθαρός, για να ευφραίνεται σε αυτόν το Πνεύμα του Θεού. Όπως ο γαμβρός δίπλα στη νύμφη. [Όπως, λοιπόν, η νύμφη δεν μπορεί να νυμφευθεί, μπορεί, όμως να παντρευθεί, όταν έλθει και την πάρει ο γαμβρός, έτσι και το σώμα· μόνο του δεν μπορεί να κληρονομήσει τη βασιλεία του Θεού. Αλλά μπορεί να κληρονομηθεί από το Πνεύμα στη βασιλεία του Θεού. Αυτός που ζει, κληρονομεί όσα είχε αυτός που πέθανε. Και άλλο μεν είναι το να κληρονομούμε, άλλο δε το να μας κληρονομούν. Ο μεν κληρονόμος προηγείται και εξουσιάζει και διαθέτει όσα κληρονομεί, όπου ο ίδιος θέλει. Αυτά που κληρονομεί, είναι υποταγμένα και υπακούουν και τα εξουσιάζει ο κληρονόμος. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό που ζει; το Πνεύμα του Θεού. Ποια είναι τα υπάρχοντα εκείνου που πέθανε; τα μέλη του ανθρώπου, που φθείρονται σε αυτή τη γη. Και αυτά τα κληρονομεί το Πνεύμα, μεταφέροντάς τα στη βασιλεία των ουρανών]. Γι' αυτό, όμως και ο Χριστός πέθανε, ώστε, αφού ανοιχθεί η διαθήκη του ευαγγελίου και τη διαβάσει όλος ο κόσμος, πρώτα μεν να ελευθερώσει τους δούλους του, μετά δε να τους ορίσει κληρονόμους των υπαρχόντων του, διότι κληρονομεί το Πνεύμα, όπως αναφέραμε. Κληρονομεί αυτό που ζει, δηλαδή, το Πνεύμα και κληρονομείται αυτό που φθείρεται, δηλαδή, το σώμα. Για να μη χάσωμε το Πνεύμα που μας κληρονομεί και έτσι χάσωμε τη ζωή, μας προτρέπει ο Απόστολος στην κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, για το λόγο που είπαμε πριν. Λέγει: «Ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύνανται»¹⁴. Σαν να έλεγε: Μη πλανάσθε. Αν ο Λόγος του Θεού δεν κατοίκηση μέσα σας και το Πνεύμα του Πατρός δεν μείνει σε σας, «εική και ως έτυχε» συναναστραφήκατε, σαν να είσθε μόνο σάρκα και αίμα· δεν θα μπορέσετε να κληρονομήσετε τη βασιλεία του Θεού.

Σημειώσεις

1. Α΄ Κορινθίους 15,50.

2. Λουκάς 9,60.

3. Ιωάννης 6,63.

4. Ρωμαίους 6,11.

5. Ματθαίος 26,41.

6. Α΄ Κορινθίους 15,48.

7. Αποκάλυψη 6,10· 19,2.

8. Α΄ Κορινθίους 15,49.

9. Ρωμαίους 6,4.

10. Α΄ Κορινθίους 15,50.

11. Ιωάννου Δαμασκηνού, εις τα Ιερά Παράλληλα (όπως και το παρακάτω). Εξέδωκε Halloixms.

12. Ματθαίος 5,5.

13. Α΄ Κορινθίους 3,16· 6,19.

14. Α΄ Κορινθίους 15,50.