• 1. Περί τού άρθρου αυτού

• 2. Η προϊστορία αυτής της συζήτησης για τον Κανόνα της Αγίας Γραφής

• 3. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν

• 4. Απόκρυψη τών πραγματικών Ορθοδόξων θέσεων

• 5. Αντιφατικότητα

• 6. Άλλα άρθρα που απαντούν στα λάθη τού βιβλιαρίου αυτού

"...για να μη είμαστε πλέον νήπιοι, με το να κυματιζόμαστε και να περιφερόμαστε με κάθε άνεμο της διδασκαλίας, μέσα στη δολιότητα των ανθρώπων, μέσα στην πανουργία προς μεθόδευση της πλάνης, αλλά, ζώντας την αλήθεια με αγάπη, να αυξηθούμε σ' αυτόν σε όλα, αυτός που είναι η κεφαλή, ο Χριστός" (Εφεσίους 4/δ: 14,15).

Ο κος Χαλκιάς, συγγραφέας τού βιβλίου αυτού, (προς τιμήν του), φαίνεται ότι έχει συνειδητοποιήσει ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να σταθεί έτσι αυθαίρετα, χωρίς την ιστορική συνέχειά της από τους Αποστόλους, ως διαχρονικό Σώμα τού Χριστού. Γι' αυτό και επιδίδεται σε ανάγνωση τών Πατερικών έργων. Μόνο που αυτό δεν το κάνει στα πλαίσια τής Ορθόδοξης Ιεράς Παραδόσεως, αλλά με τρόπο που προσιδιάζει σε Προτεστάντες.

Στο άρθρο αυτό θα γίνει μια ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ αναίρεση τού βιβλίου αυτού, και σε άλλα άρθρα μας που μπορείτε να βρείτε στο τέλος, αναπτύσσονται περισσότερα επί μέρους σημεία με τα οποία καταπιάνεται. Έτσι ο αναγνώστης θα έχει ήδη εξ αρχής την απάντηση στα προβληματικά σημεία τού βιβλίου, χωρίς να χρειάζεται άμεσα την αναλυτική αναίρεση μίας προς μία τών παρερμηνειών και τών λογικών αλμάτων του.

Στο πρώτο αυτό εισαγωγικό άρθρο, θα ασχοληθούμε με τα εξής:

1. Γιατί γράφτηκε το βιβλιάριο αυτό, στο οποίο απαντάμε;

2. Ποια προβλήματα οδήγησαν στην ανάγκη να το εκδώσουν;

3. Ποια ήταν τα προβλήματα που ήθελε επειγόντως να δώσει απάντηση;

4. Ποια μεθοδολογία ακολούθησε για τη συγγραφή του;

5. Σε ποιες εσφαλμένες τοποθετήσεις προέβη;

6. Πόσο σωστές ήταν οι θέσεις που παρουσίαζε ως Ορθόδοξες;

7. Ποιες είναι οι απαντήσεις (περιληπτικά), στα ζητήματα που προσπάθησε να δώσει λύση;

2. Η προϊστορία αυτής της συζήτησης για τον Κανόνα της Αγίας Γραφής

Γύρω στο 2004, δύο μέλη της ιστοσελίδας της ΟΟΔΕ (μεταξύ των οποίων και εγώ ο γράφων), ενεπλάκησαν σε εκτενή συζήτηση με Πεντηκοστιανούς, σε Ελληνικό Πεντηκοστιανό Φόρουμ, με θέμα τον Κανόνα της Αγίας Γραφής.  Ήταν μια συζήτηση που κράτησε πολύ καιρό, και τελείωσε με το κλείσιμο  του Πεντηκοστιανού Φόρουμ, (προφανώς λόγω αδυναμίας του να απαντήσει στα Χριστιανικά επιχειρήματα περί Αγίας Γραφής), και με τη μεταστροφή στην Ορθόδοξη Εκκλησία, ορισμένων Πεντηκοστιανών που παρακολουθούσαν τη συζήτηση. Αν και η ηγεσία των Πεντηκοστιανών μας διαβεβαίωνε διαρκώς ότι «κάποτε» θα απαντούσε στα επιχειρήματά μας, ποτέ δεν το έκανε.

Για την ακρίβεια, ανέλαβε κάποιος απ’ αυτούς (μαζί με άλλους) να δώσει απάντηση, αλλά όταν καταρρίφθηκαν όλα τους τα επιχειρήματα εμφανώς, αναδιπλώθηκαν, αρνούμενοι ότι αυτή ήταν η επίσημη απάντηση που περιμέναμε από την ηγεσία τους. Και επειδή η ηγεσία σιωπούσε, το φόρουμ έκλεισε.

Αρκετούς μήνες αργότερα, σε άλλο Πεντηκοστιανό φόρουμ, (που στο μεταξύ είχε αντικαταστήσει εκείνο το προηγούμενο), εμφανίσθηκαν έτεροι Πεντηκοστιανοί, και ανακίνησαν το θέμα, ζητώντας εκείνες τις απαντήσεις που είχαν προαναγγελθεί. Είχαν βαρεθεί οι άνθρωποι να περιμένουν απάντηση από την ηγεσία της θρησκείας τους, και ένιωθαν (με το δίκιο τους) εκτεθειμένοι απέναντι σ’ εμάς τους Ορθοδόξους.

Στη δεύτερη αυτή συζήτηση, εμφανίσθηκαν και κάποιοι Προτεστάντες άλλων αιρέσεων, οι οποίοι ενέπλεξαν (φραστικά) για μια φορά ακόμα τα μέλη της ιστοσελίδας μας (ΟΟΔΕ), και εμένα προσωπικά, γράφοντας πολλές ανακρίβειες περί κειμένων αγίων Πατέρων. Μάλιστα επιχείρησαν τότε, τις ανακρίβειες αυτές να τις παρουσιάσουν ως τις υποτιθέμενες απαντήσεις που περιμέναμε.

Όταν για μια φορά ακόμα απαντήσαμε σε ΟΛΑ όσα έλεγαν, και μάλιστα διορθώσαμε επίσημα τις ανακρίβειες που είχαν κάνει σχετικά με τα κείμενα των αγίων Πατέρων, το φόρουμ έκλεισε για μια φορά ακόμα μέχρι καιρού, ώσπου βαρεθήκαμε να περιμένουμε να ανοίξει, και έκτοτε δεν ξαναμπήκαμε.

Φαίνεται όμως είχαμε θίξει ένα πολύ ΚΑΥΤΟ θέμα μεταξύ των Πεντηκοστιανών, και τους έκαιγε πολύ. Γι’ αυτό αρκετούς ακόμα μήνες αργότερα, έκανε την εμφάνισή του, το παρόν βιβλιάριο, στο οποίο απαντάμε σήμερα εδώ, με τίτλο: «Δευτεροκανονικά και Απόκρυφα»,  με προφανή σκοπό να δώσει πειστικές απαντήσεις στα μέλη τών Πεντηκοστιανών, αλλά και άλλων Προτεσταντών, για ποιο λόγο δέχονται την Αγία Γραφή όπως τη δέχονται, και μάλιστα με 10 βιβλία λιγότερα, απ’ ό,τι τη δέχεται η Χριστιανική Εκκλησία, από την αρχή της ίδρυσής της ως σήμερα!

Το βιβλιάριο αυτό, όταν εκδόθηκε, το ζήτησε από τον κο Χαλκιά προ ετών, ένας Χριστιανός συνεργάτης μας, πρώην Πεντηκοστιανός, αλλά ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΕΔΩΣΕ. Όμως πρόσφατα μας το έδωσε μία οικογένεια που μεταστράφηκε από τον Πεντηκοστιανισμό στην Εκκλησία του Κυρίου, και πλέον έφθασε η ώρα να απαντηθούν τα λογικά άλματα των βασικών δογμάτων της Προτεσταντικής αυτής επιχειρηματολογίας.

Η αναίρεση του παρόντος βιβλιαρίου λοιπόν, δεν είναι κάτι νέο, αλλά έχει μια προϊστορία, και το άρθρο αυτό, (αν και εισαγωγικό εκτενέστερων άρθρων), είναι κατά κάποιον τρόπο η ανταπάντησή μας, στην επίσημη απάντηση που μας είχε υποσχεθεί η ηγεσία της εκκλησίας των Πεντηκοστιανών στα 2 φόρουμ, τότε στο 2004 και μετά!

3. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν

Τα επιχειρήματα τού βιβλίου στην ανάπτυξη τού θέματος τών λεγόμενων "Δευτεροκανονικών" και Αποκρύφων, είναι τα εξής:

1. Σαθρές και αυθαίρετες βάσεις συζήτησης, που δεν μπορούν να σταθούν σε σοβαρή κριτική. (π.χ. το Προτεσταντικό εφεύρημα τής δήθεν "αποστασίας" τής Εκκλησίας, ή τής ισχύος αρχαίων κανόνων, ή θέσεων ορισμένων προσώπων, ή δογμάτων που χαρακτηρίζει αυθαίρετα και συκοφαντικά ως "ειδωλολατρικά").

2. Ανακριβείς ισχυρισμοί, ως προς το τι πιστεύει πραγματικά η Ορθόδοξη Εκκλησία πάνω στο θέμα τού Κανόνα τής Αγίας Γραφής. (π.χ. γενικεύει προχειρογραμμένες θέσεις ορισμένων θεολόγων, και τις προσαρμόζει αυθαίρετα ως γενικά ισχύουσες).

3. Παρερμηνείες αρχαίων κειμένων, ώστε να λένε αυτό που θέλουν να λένε. (π.χ. αντικατάσταση τής λέξης: "κανονιζόμενα", που χρησιμοποιεί ο άγιος Αθανάσιος, με τη λέξη: "κανονικά".

4. Παρερμηνείες λόγων αρχαίων και νέων κειμένων. (π.χ. τής έννοιας "αποστασία", ή τής έννοιας "θεοπνευστία").

5. Απόκρυψη στοιχείων  που αναιρούν τις θέσεις τους, τόσο από αρχαία κείμενα, όσο και από νέα. (π.χ. τής ύπαρξης υποτιθέμενων "Δευτεροκανονικών" βιβλίων, σε κανόνες ή αναφορές στις οποίες ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχουν!)

6. Συκοφάντηση μαρτυριών, που στρέφονται ενάντια στις θέσεις τους. (π.χ. αυθαίρετη συκοφάντηση τής Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, επειδή σε αυτή υπάρχει η απάντηση ΟΛΩΝ τών επιχειρημάτων τους!)

7. Αστήρικτες δηλώσεις, για τη σημασία που έδιναν και δίνουν διαχρονικά οι Χριστιανοί στα βιβλία τής Αγίας Γραφής. (π.χ. η παρουσίαση από μέρους τους τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής, με τον "μονολιθικό" όρο: "θεόπνευστα", ενώ γνωρίζουν πολύ καλά, ότι η αληθινή Εκκλησία τού Χριστού, διαιρεί τα βιβλία τής Αγίας Γραφής σε πολλές "ποιότητες", και όχι μόνο σε Θεόπνευστα).

Στη συνέχεια, θα δούμε πώς αναπτύσσονται οι ανωτέρω μέθοδοι με συστηματικό τρόπο, ώστε να οικοδομηθεί μία εσφαλμένη εικόνα τού θέματος από τον αναγνώστη που διαβάζει το εν λόγω βιβλίο:

4. Απόκρυψη τών πραγματικών Ορθοδόξων θέσεων

Οι δύο σαθρές βάσεις τού βιβλίου είναι οι εξής:

α. ο αστήρικτος ισχυρισμός, ότι δήθεν η Εκκλησία αποστάτησε κατά τον 4ο αιώνα, και

β. η αλλοίωση τής έννοιας τών λόγων τού αγίου Αθανασίου, όπου η λέξη: "κανονιζόμενα", (σε συνεχή χρόνο), μεταφράζεται από τον κο Χαλκιά ως: "κανονικά"!

Γιατί γίνονται αυτές οι δύο αλλοιώσεις τής αλήθειας;

Ο λόγος είναι, αφ' ενός για να μη δοθεί σημασία στις ΣΥΝΟΔΙΚΕΣ αποφάσεις, τής συκοφαντημένης ως δήθεν αποστατικής Εκκλησίας, οι οποίες ξεκαθάρισαν οριστικά και πλήρως το θέμα τού Κανόνα τής Αγίας Γραφής, και να θεωρηθεί ότι τον κανόνα τον κατάρτισε οριστικά ο άγιος Αθανάσιος!!! Αυτό βολεύει την Προτεσταντική μυθοπλασία, γιατί έτσι μπορεί να κόβει και να ράβει ό,τι θέλει, και να ισχυρίζεται ότι η Εκκλησία πιστεύει όσα ισχυρίζεται ο καθένας! Είναι η γνωστή μέθοδος όλων όσων, επειδή δεν μπορούν να αναιρέσουν το αληθινό δόγμα τής Εκκλησίας, πρώτα κατασκευάζουν ένα ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ δογματικό κατασκεύασμα, ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, κατόπιν ισχυρίζονται ότι αυτό είναι το δόγμα τής Εκκλησίας, και στη συνέχεια το αναιρούν εύκολα, αναιρώντας δήθεν τις θέσεις τής Εκκλησίας, που όμως στην πραγματικότητα είναι δικές τους ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ θέσεις και όχι τής Εκκλησίας!

Από τη στιγμή λοιπόν που το βιβλιάριο βασίζεται σε αυτή την εσφαλμένη μέθοδο, ήδη εξ αρχής αυτοακυρώνεται. Γιατί αυτό που καταπολεμάει, ΔΕΝ είναι οι θέσεις τής Εκκλησίας περί τού Κανόνα τής Αγίας Γραφής, αλλά ένα διαφορετικό κατασκεύασμα, το οποίο σερβίρεται σε όσους δεν γνωρίζουν, ως δήθεν Ορθόδοξη θέση!

Το ότι ο άγιος Αθανάσιος μιλάει για "κανονιζόμενα" και όχι για "κανονικά" βιβλία, (όπως ισχυρίζεται εσφαλμένα το βιβλίο), δείχνει ότι ο Κανόνας στην εποχή του βρισκόταν ακόμα υπό διαμόρφωσιν, και ΔΕΝ είχε οριστικοποιηθεί. Γι' αυτό και ο άγιος Αθανάσιος, διαχωρίζει τα "κανονιζόμενα" βιβλία, (αυτά δηλαδή που μέχρι στιγμής μπήκαν στον κανόνα), από τα υπόλοιπα, που δεν είχαν ακόμα επιβεβαιωθεί από την Εκκλησία ως κανονικά, στην εποχή του. Το βιβλίο όμως, αλλάζοντας τη λέξη, παρουσιάζει τον Κανόνα ως ήδη τελειωμένη υπόθεση!

Εφ' όσον λοιπόν ο άγιος Αθανάσιος, έζησε τον 4ο αιώνα, το βιβλίο κάνει τον εξής ανυπόστατο συνδυασμό: "Η Εκκλησία ήδη είχε κλείσει τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής στον καιρού τού αγίου Αθανασίου, ΠΡΙΝ αποστατήσει οριστικά, άρα δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα οι Προτεστάντες, με το να δέχονται μία Αγία Γραφή που καταρτίσθηκε από μία Αποστατική Εκκλησία"!!!

Όμως, αφού στην πραγματικότητα ο άγιος Αθανάσιος μιλούσε για ΚΑΝΟΝΙΖΟΜΕΝΑ βιβλία και όχι για "κανονικά", ο κανόνας ήταν ΑΝΟΙΚΤΟΣ, και οι σημερινοί Προτεστάντες, (μεταξύ τών οποίων και το Πεντηκοστιανό παρακλάδι τους), κάνουν το ατόπημα, να αποδέχονται έναν κανόνα, που ΔΕΝ είχε ακόμα κλείσει, όσο η Εκκλησία υποτίθεται ότι δεν είχε αποστατήσει. Αυτό φυσικά έχει τεράστιες προεκτάσεις στο θέμα τών βάσεων τής Χριστιανικής πίστης!

Προφανώς γνωρίζοντας λοιπόν ο κος Χαλκιάς ότι ο Κανόνας έκλεισε στην Πενθέκτη Οικουμενική σύνοδο, σε ανύποπτο χρόνο, (στον επίλογο τού βιβλιαρίου του), την κατασυκοφαντεί, γράφοντας τα εξής συκοφαντκά, ανιστόρητα και αστήρικτα: "Η λεγόμενη Πενθέκτη οικουμενική σύνοδος εν Τρούλλω του 691 μ. Χ, μολονότι συγκλήθηκε υπό την αιγίδα και τον έλεγχο των εξουσιαστών και τα αποτελέσματά της δεν είναι προϊόν μιας ελευθέρας και ζώσης Εκκλησίας, επικύρωσε στο 2ο κανόνα της, τους προαναφερθέντες κανόνες των Αθανασίου, Γρηγορίου Θεολόγου, Αμφιλοχίου Ικονίου και των τοπικών συνόδων Λαοδικείας και Καρθαγένης". Και συνεχίζει αναφέροντας δικές του ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ θεωρίες, σχετικά με την υποτιθέμενη σχέση Ορθοδόξων δογμάτων, με ειδωλολατρικά κατάλοιπα. Μόνο που αυτοί οι Προτεσταντικοί, αστείοι, και εύκολα αναιρούμενοι ισχυρισμοί, (με τους οποίους σε άλλα άρθρα ασχολούμαστε εκτενέστερα), δεν αποτελούν αξιόπιστο κριτήριο συκοφάντησης τής Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, αλλά απλώς προφάσεις εν αμαρτίαις!

Αφού η απάντηση στο θέμα τού Κανόνα τής Αγίας Γραφής από την Ορθόδοξη αρχαία Εκκλησία, βρίσκεται στην Πενθέκτη Οικουμενική σύνοδο, κάποιος που δεν τον συμφέρει αυτό το γεγονός, συκοφαντεί την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, για να μειώσει την αξία της, και έτσι παρουσιάζει τις δικές του ΠΛΑΣΤΕΣ θέσεις, ως δήθεν θέσεις τής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ώστε να τις αναιρέσει!

Πιστεύοντας λοιπόν ότι έχει στηρίξει το δικό του κατασκεύασμα ο κος Χαλκιάς, επιδίδεται σε μια επίδειξη εγκυκλοπαιδικών γνώσεων στο βιβλίο του, στα πλαίσια τών οποίων, δίνει έντεχνα, στους αναγνώστες εκείνους που δεν ξέρουν, μια σειρά εσφαλμένων πληροφοριών, που θεωρεί ότι στηρίζουν τις θέσεις του.

Στα πλαίσια αυτά, αλιεύει "σπαράγματα" φράσεων διαφόρων, ασχέτων με την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, (η οποία περιέχει τη θέση τής Εκκλησίας περί του Κανόνος τής Αγίας Γραφής), και αποσιωπά πλήρως οποιαδήποτε Ορθόδοξη και σωστή ανάλυση τού ζητήματος, όπως είναι το βιβλίο τού καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτη Ι. Μπούμη, δ. Θ., με τίτλο: "Οι κανόνες τής Εκκλησίας περί τού Κανόνος τής Αγ. Γραφής". (Αθήνα 1986), περίληψη τού οποίου υπάρχει στην ιστοσελίδα τής ΟΟΔΕ, σε σχετική σειρά άρθρων μας.

Στα πλαίσια τής σειράς αυτής άρθρων μας, έχουμε καταδείξει ξεκάθαρα, και μάλιστα με βάση τους κανόνες τής Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου, ότι ο Κανόνας τής Αγίας Γραφής περιέχει πολλές και διάφορες ποιότητες βιβλίων, και ΔΕΝ είναι όλα Θεόπνευστα, αλλά ορισμένα έχουν καθαρά παιδαγωγικό και διδακτικό χαρακτήρα, χωρίς καμία δογματική αξία. Αυτό όμως ο κος Χαλκιάς δείχνει σαν να μην το γνωρίζει, και δεν το αναφέρει καθόλου. Αντιθέτως, παρουσιάζει την Αγία Γραφή ως ένα δήθεν ενιαίο βιβλίο και αλάθητο κατά τη Θεοπνευστία, και κατά γράμμα Θεόπνευστο.

Δεν κάνει καν τον κόπο να αναιρέσει τη σαφέστατη διάκριση που κάνουμε εμείς οι Ορθόδοξοι μεταξύ τών βιβλίων τής Αγίας Γραφής, σε Σεβάσμια, Αναγνωστέα, Αναγινωσκόμενα στην Εκκλησία, Αναγινωσκόμενα από τους προσερχομένους, Κανονικά, Κανονιζόμενα, Έγκριτα, Άγια, Θεία και Θεόπνευστα. Γιατί μια τέτοια διάκριση, θα απαντούσε στην πολυσέλιδη ανάλυση που κάνει, για να αποδείξει, ότι δήθεν "αφού κάποια βιβλία έχουν λάθη, και έχουν συμπληρώματα από άλλες μετέπειτα εποχές, άρα δεν είναι Θεόπνευστα, και δεν μπορεί να περιλαμβάνονται στον Κανόνα τής Αγίας Γραφής". Εάν όμως η έννοια τής Θεοπνευστίας δεν ισχύει για ΚΑΘΕ βιβλίο τού Κανόνα, (όπως το πιστεύουμε πράγματι εμείς οι Χριστιανοί), τότε το επιχείρημά του ακυρώνεται πλήρως, μαζί με τη μισή περίπου ύλη τού βιβλίου του, που προσπαθεί να δείξει λάθη στα 10 βιβλία τής Αγίας Γραφής, τα οποία δεν αποδέχονται οι περισσότεροι Προτεστάντες.

5. Αντιφατικότητα

Πέρα όμως από όλα αυτά, το βιβλίο πέφτει και σε αμέτρητες αντιφάσεις!

Γράφει για παράδειγμα αναληθώς, ότι οι άγιοι Απόστολοι δεν χρησιμοποιούσαν αποσπάσματα από τα 10 αυτά κανονικότατα βιβλία, τα οποία το βιβλίο προσβάλλει ονομάζοντάς τα "Δευτεροκανονικά". Έχουμε δείξει κατ' επανάληψιν παρόμοια παραδείγματα τέτοιων αναφορών σε άρθρα μας. Όμως ο κος Χαλκιάς "πληροφορεί" τους αναγνώστες του ότι τέτοια παραδείγματα που εμείς έχουμε παρουσιάσει... δεν υπάρχουν!

Μάλιστα, φθάνει σε εξώφθαλμες αντιφάσεις! Γράφει για παράδειγμα τον κανόνα βιβλίων τού Κυρίλλου Ιεροσολύμων, όπου εκεί ΥΠΑΡΧΕΙ το βιβλίο τού Βαρούχ και η επιστολή Ιερεμίου, και σχολιάζει μετά το εξής: "Αποκαθιστά την Εσθήρ, ακολουθεί τον Αθανάσιο για τα περιεχόμενα στον Ιερεμία και δεν κάνει μνεία σε κανένα "δευτεροκανονικό", ή "αναγιγνωσκόμενο"". Δηλαδή λες και δεν ξέρουμε καν να διαβάσουμε, ότι εκεί υπάρχει ξεκάθαρα το Βαρούχ και η Επιστολή Ιερεμία, τα οποία οι Προτεστάντες θεωρούν "δευτεροκανονικά"! Μάλιστα πέφτει στην αντίφαση να μιλάει για "αποκατάσταση" τής Εσθήρ, όταν ενωρίτερα ισχυριζόταν ότι στον καιρού του Αγίου Αθανασίου ο κανόνας είχε ήδη κλείσει! Και ούτε καν κάνει λόγο για τις προφητείες που υπάρχουν για τον Ιησού Χριστό, στα βιβλία εκείνα που απορρίπτει! Λες και οι εκπληρωμένες προφητείες στον Ιησού Χριστό, μπορούν να μην είναι από Θεού!

Κατά τον ίδιο τρόπο κάνει πλήθος άλλα λογικά άλματα, γράφοντας για τον Κανόνα τής Συνόδου τής Καρθαγένης τα εξής: "Εδώ παρατηρούμε μια προσπάθεια διεύρυνσης του Κανόνα με την πρόσθεση ενός 4ου -μη κατονομαζομένου- βιβλίου στον Σολομώντα, τον Τωβία και την Ιουδήθ. Εν τούτοις παραλείπονται ο Βαρούχ που άλλοι κατάλογοι αναφέρουν χωριστά, το Α' Έσδρα, οι Μακκαβαίοι και η Σοφία Σειράχ. Όμως μια σύνοδος ή ένας πατέρας της Εκκλησίας δεν μπορεί να υπερβεί την γενική παράδοση. Γι’ αυτό σήμερα σ' Ανατολή και Δύση, Τωβίας και Ιουδήθ είναι «δευτεροκανονικά» απορρίπτοντας τον εδώ κανόνα".

Δηλαδή, ενώ μας είχε πει ότι ο Κανόνας είχε δήθεν κλείσει από τον καιρό τού Αγίου Αθανασίου, (αλλάζοντας όπως είδαμε τη λέξη "κανονιζόμενα" με τη λέξη: "κανονικά"), εδώ παρουσιάζει μία ολόκληρη σύνοδο, (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΘΕΚΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ, πράγμα που της δίνει Οικουμενική Ισχύ), ως αμελητέα, που "δεν μπορεί να υπερβεί την γενική παράδοση". Και όλα αυτά, ενώ κατά τη γνώμη τού συγγραφέα τού βιβλιαρίου αυτού, ο άγιος Αθανάσιος, (επειδή τον βολεύει αφού άλλαξε τα λόγια του από "κανονικά" σε "κανονιζόμενα"), ΔΕΝ είναι "μεμονωμένος πατέρας", αλλά εκφράζει "την γενική παράδοση"!!! Και από πού και ως πού, κάποιος που ΔΕΝ αποδέχεται την ΠΑΡΑΔΟΣΗ τής Εκκλησίας αποδέχεται μόνο όσα νομίζει ότι τον συμφέρουν από την Παράδοση, ενώ άλλα τα αποκαλεί "αποστατικά";

Στα ίδια πλαίσια αυθαιρεσίας και αντιφάσεων, χρησιμοποιεί ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ θέσεις πολύ μεταγενεστέρων Χριστιανών, προσδίδοντάς τους γενική ισχύ, ενώ απορρίπτει χωρίς κανέναν λόγο προγενέστερες αποφάσεις τής Εκκλησίας, και μάλιστα Οικουμενικές, παρά το ότι η Εκκλησία εκφράζεται επίσημα, ΜΟΝΟ δια τών Οικουμενικών Συνόδων!

Αν ήθελε ο κος Χαλκιάς να αποδείξει τις Πεντηκοστιανές (και Προτεσταντικές γενικά θέσεις), που συκοφαντούν 10 βιβλία τής Αγίας Γραφής και την ίδια την Εκκλησία και την Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδο, αντί να δημιουργεί εκ τού μη όντος δικές του άσχετες θέσεις, και να τις αναιρεί ως δήθεν Εκκλησιαστικές, θα έπρεπε να αναιρέσει τις αληθινές Εκκλησιαστικές θέσεις, όπως έχουν καταγραφεί σε βιβλία και ιστοσελίδες που γνωρίζει καλά!

6. Άλλα άρθρα που αναιρούν τα λάθη τού βιβλιαρίου αυτού

Επειδή εδώ απλώς κάνουμε μια περιληπτική αναφορά, σε άλλα επί μέρους εκτενέστερα άρθρα, καταρρίπτονται και όλα τα βασικά σημεία αυτού τού εντελώς ανυπόστατου, συκοφαντικού και αντιφατικού βιβλιαρίου.

Ακολουθούν μερικά από αυτά τα άρθρα, για περαιτέρω αναίρεση τών Προτεσταντικών αυτών παρανοήσεων:

Οι διαβαθμίσεις των βιβλίων της Αγίας Γραφής

Η διάκριση Θείων και Θεοπνεύστων βιβλίων

Τα βιβλία τής Αγίας Γραφής

Ο Κανόνας τού αγίου Αθανασίου

Έννοια Θεοπνευστίας και πηγές κανονικότητας

Εισαγωγή στο Βιβλίο τού Τωβίτ

Ο ΙΧΘΥΣ τού βιβλίου τού Τωβίτ: Δεισιδαιμονία ή Προφητική Προεικόνιση;

Η προφητεία του Βαρούχ για την ενανθρώπιση τού Κυρίου

Τα απόκρυφα ευαγγέλια

Αποστάτησε ποτέ η Εκκλησία;

Ο Προτεσταντικός μύθος τής Αποστασίας τής Εκκλησίας

Ποια είναι η "αποστασία";

Από πού πηγάζει το κύρος τών Συνόδων;

Η Οικουμενικότητα μιας Συνόδου και συγκεκριμένως της εν Τρούλλω ή Πενθέκτης

Ν. Μ.