Αδελφοί, κουράγιο! Ο Κύριος έρχεται. Βρισκόμαστε στο τέλος του τέλους!

Tις εσχατολογικές πλάνες των Πεντηκοστιανών τις ένοιωσα πολύ αισθητά, γιατί έτυχε να παρακολουθήσω από κοντά κάποια γεγονότα. Θα σας διηγηθώ μία σύγχρονη ιστορία.

Κάποια κοπέλα από τα μέρη της Αρκαδίας, από το Γυμνάσιο της Τριπόλεως βρέθηκε στην Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές. Σπούδαζε οικονομικές επιστήμες. Η Ιωάννα (έτσι είναι το μικρό όνομά της) αφού πήρε το πτυχίο της, παντρεύτηκε κάποιο νεαρό επιστήμονα. Ο γάμος έγινε το 1977.

Τον πρώτο χρόνο του γάμου ο σύζυγός της γνώρισε μία Πεντηκοστιανή ομάδα, η οποία μάλιστα προσπαθούσε να δείχνει Ορθόδοξη, και παρακολουθούσε τις συγκεντρώσεις της. Μέσα σε δύο χρόνια προσχώρησε οριστικά σ’ αυτήν. Εν τω μεταξύ η οικογένεια έγινε τετραμελής. Γεννήθηκαν δύο αγόρια.

Το πρώτο παιδί γεννήθηκε στα τέλη του 1977. Συζητώντας γι' αυτό, ο Πεντηκοστιανός σύζυγος έλεγε στην Ιωάννα. Το παιδί μας δεν θα προλάβη να πάη σχολείο, διότι θα γίνη η αρπαγή της Εκκλησίας. Δηλαδή πίστευε ότι πολύ σύντομα, στο έτος 1983 θα ερχόταν ο Χριστός να παραλαβή τους δικούς του. Αυτό βέβαια δεν πραγματοποιήθηκε, και τα παιδιά πήγαν κανονικά σχολείο.

Κατόπιν η αρπαγή προσδιορίστηκε για το έτος 1988.

Η Ιωάννα δεν προσχώρησε στους Πεντηκοστιανούς, αλλά ορισμένες φορές παρακολουθούσε τις συναθροίσεις τους για να είναι κατατοπισμένη, για να προστατεύη τα παιδιά της. Μας διηγήθηκε ότι είχε ακούσει πάρα πολλές ψευδοπροφητείες. Μεταξύ των άλλων μου ανέφερε: Έλεγε ο αδελφός Ζηνόπουλος στην εκκλησία κάτω στην κεντρική, Μενάνδρου και Σωκράτους, ότι στα δάχτυλα του ενός χεριού, αδελφοί, μετρούνται τα χρόνια ως την αρπαγή. Αυτό το είχα ακούσει το 1983.

Η νέα λοιπόν χρονολογία της Β Παρουσίας τοποθετήθηκε στο 1988.

Το 1986 η οικογένεια αγόρασε οικόπεδο ενός στρέμματος στην περιοχή των Θρακομακεδόνων και άρχιζε να χτίζη σπίτι. Ο άνδρας έλεγε: Μόλις τελειώσει το σπίτι, μόνο έξι μήνες θα προλάβουμε να μείνουμε. Ήταν βέβαιος ότι το 1988 θα αρπαζόταν στο μεσουράνημα όπου θα κατοικούσε για επτά χρόνια.

Κατά την περίοδο αυτή ακούγονταν μέσα στην οικογένεια και κάποιοι ασυνήθιστοι χαιρετισμοί. Ο άνδρας της Ιωάννας έμπαινε στο σπίτι και χαιρετούσε τον πεθερό του με τα εξής λόγια: Γεια σου, πατέρα. Άντε σε δύο χρόνια φεύγουμε!

Μετά από χρόνια, το ένα, το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά έλεγε: Θυμάσαι, μητέρα, πως ο μπαμπάς χαιρετούσε τον παππού το 1986; Θυμάσαι που του έλεγε ότι σε δύο χρόνια φεύγουμε!

Καθώς πλησίαζε το 1988, τα δημοσιεύματα στην μηνιαία εφημερίδα τους, τον Χριστιανισμό, σφυροκοπούσαν τις ψυχές των Πεντηκοστιανών με την αγωνία του ερχομού του Χριστού: Βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες, Η ημέρα του Κυρίου είναι πλησίον, Εγγύς η ώρα, Ο Χριστός έρχεται να πάρη μία ζωντανή Εκκλησία. Ο Αντίχριστος ετοιμάζεται να κάνη την εμφάνισί του.

Λοιπόν και το 1988 δεν έγινε τίποτε. Προσανατολίσθηκαν για το 1990. Τα κηρύγματά τους και τα δημοσιεύματά τους ήταν εγερτήρια σαλπίσματα. Στην εφημερίδα τους τα πρωτοσέλιδα άρθρα φιλοξενούσαν τίτλους γραμμένους με πελώρια τυπογραφικά στοιχεία: Χριστιανοί ετοιμασθείτε. Ο καιρός έφθασε. Ο Κύριος έρχεται (Δεκεμ. 1989). Και συνέχεια το ίδιο βιολί, όλα φανερώνουν ότι ό Κύριος έρχεται.

Παράλληλα και οι απλοί άνθρωποι που παρασύρθηκαν από την αίρεση έλεγαν μεταξύ τους τα ίδια. Κάποιος που έκανε την ομολογία του και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα τους, τελείωνε με τις φράσεις: Τώρα αισθάνομαι ευτυχής και ασφαλής γιατί έχω προσανατολισμό και ξέρω που να πάω- τώρα περιμένουμε τον Κύριο να έρθει να μας παραλάβει. Δόξα στο άγιο όνομά Του (Οκτώβριος 1990).

Για τους Πεντηκοστιανούς ποιμένες όλα έδειχναν ότι αύριο, μεθαύριο φθάνει το τέλος. Το βλέπουμε αποτυπωμένο στα δημοσιεύματα τους: Γίνεσθε έτοιμοι, ο Χριστός θα κάνη γρήγορα την παρουσία του, Επιτέλους θα έρθη ο Κύριός μας, Τα περιθώρια στενεύουν, ο Χριστός θα έρθει παρά πολύ γρήγορα. Το τελευταίο παράθεμα είναι από τον Χριστιανισμό της 1-11-1990. Και όλα γύρω τους μιλούσαν για το επικείμενο τέλος. Και το ότι κατεδαφίσθηκε το τείχος που χώριζε το Βερολίνο, και το ότι συνέβη πολιτική αλλαγή στην Πολωνία, όλα αυτά έδειχναν ότι έφθασε ο καιρός της Β Παρουσίας! Μάλιστα!

Στο φύλλο της εφημερίδος του Οκτωβρίου 1990 σε άρθρο του Λεωνίδα Φέγγου με τίτλο Η Γερμανία ενώθηκε, ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς το τέλος, δόθηκε το σύνθημα, Αγαπητοί αδελφοί, φθάσαμε στο τέλος του τέλους. Ετοιμασθείτε. Φεύγουμε. Μ αυτό κατακλειόταν το δημοσίευμα. Φθάσαμε στο τέλος του τέλους! Μάλιστα!

Οι ταλαίπωροι. Όλο στο τέλος φθάνουνε, και όλο ξεκινάνε πάλι από την αρχή!

Οκτώβριος του 1989. Στο σπίτι της Ιωάννας. Ακούστε ένα περιστατικό. Είχε έλθει στο σπίτι δασκάλα ξένων γλωσσών και μάθαινε τον μεγάλο γιο, που τότε ήταν δεκατριών ετών, γερμανικά. Επιστρέφοντας ο σύζυγος της Ιωάννας από την εργασία του, είπε ότι ο γιος του δεν τα χρειάζεται τα γερμανικά, αφού το επόμενο έτος αναμενόταν η αρπαγή της Εκκλησίας. Και φυσικά, από εκείνη την ημέρα σταμάτησε η εκμάθησις της ξένης γλώσσας.

Ο χρόνος κυλάει. Ήλθε και το περιπόθητο 1990. Δεν συνέβη τίποτε. Πάλι οι Πεντηκοστιανές προφητείες αποδείχθηκαν ψευδοπροφητείες. Ούτε ερχομός Χριστού ούτε αρπαγή της Εκκλησίας ούτε εμφάνισις του Αντίχριστου. Ούτε οι καλοί υποδέχθηκαν τον Χριστό ούτε οι κακοί τον Αντίχριστο.

Ο χρόνος προχωρεί και νέα προφητικά μηνύματα εμφανίζονται μέσα στην εκκλησία που ισχυρίζεται ότι έχει το Άγιο Πνεύμα. Τα μεγάλα γεγονότα θα γίνουν το 1993. Σίγουρα το 1993.

Ας κάνουμε τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά στην μηνιαία εφημερίδα τους, σε τεύχη των ετών 1991 και 1992, δηλαδή πριν από το 1993:

Ιανουάριος 1991, «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Ο Κύριος έρχεται».

Φεβρουάριος 1991, «Επληρώθη ο καιρός και επλησίασεν η βασιλεία του Θεού». «Είμαστε στην τελική ευθεία... Η βασιλεία του Θεού ήδη είναι έτοιμη... Αγαπητοί αδελφοί όλα τα σημεία της παρουσίας του και της συντέλειας του αιώνος εκπληρώθηκαν».

Μάρτιος 1992, «Οι πιστοί ετοιμάζονται για τον Χριστό και οι άπιστοι για τον Αντίχριστο». «...Ο Ιησούς Χριστός ετοιμάζει τους δικούς του και προσπαθεί να σώση όσους πιο πολλούς μπορεί». Το τελευταίο θέλει να πει ότι πρέπει οι Πεντηκοστιανοί να προσηλυτίσουν όσους πιο πολλούς γίνεται, ότι πρέπει να εντατικοποιήσουν την προπαγάνδα τους.

Αύγουστος 1992, «Η μεγάλη ημέρα επλησίασε». «...Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία σε μας, ότι σε λίγο θα δούμε τον Ιησού Χριστό να έρχεται».

Ήλθε το 1993 και τίποτε δεν έγινε.

Πέρασε και όλη η δεκαετία του 1990, και όσα προφητεύθηκαν γι' αυτήν αποδείχθηκαν ψευδή.
Εδώ καλό θα ήταν να αναφέρουμε τι μας είπε πρώην Πεντηκοστιανός —τον αναφέραμε και προηγουμένως. Το μικρό του όνομα Αναστάσιος. Ήταν δώδεκα χρόνια μαζί τους:

«Είδα τρομερά λάθη, φοβερές αμαρτίες, παρόλο πού κηρύττουν αγνότητα και αγιότητα. Είναι μόνο λόγια. Τα έργα απέχουν πολύ. Ψεύτικες διδασκαλίες πού μερικές φορές δεν τις άντεχα, πού δεν μπορούσα να τις δεχθώ. Ψεύτικες προφητείες. Έλεγαν για πράγματα που θα συμβούν και δεν συνέβαιναν ποτέ. Έχουν πολλούς προφήτες. Κάτι σαν μέντιουμ. Είπαν προφητείες για το πρόσωπο μου, για την ζωή μου, που δεν βγήκαν αληθινές.

»Είπαν προφητείες για τις έσχατες ημέρες, για πράγματα που θα γίνουν πάνω στον πλανήτη μας και δεν συνέβησαν ποτέ. Ένα παράδειγμα. Έχουν μια διδασκαλία, για την αρπαγή της Εκκλησίας. Από το 1987 που τους ακολούθησα, άκουα καθημερινά, Έρχεται ο Κύριος, αδελφέ! Έρχεται ο Κύριος! Να ετοιμασθούμε να φύγουμε για τον ουρανό. Μάλιστα προσδιόριζαν και την ημερομηνία περίπου. Με βάσι την χρονολογία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πρόσθεσι σ’ αυτήν εβδομήντα ή ογδόντα ετών, αφαιρώντας, προσθέτοντας, πολλαπλασιάζοντας, κατέληξαν ότι το 1993 θα έλθη ο Ιησούς Χριστός και θα πάρη στο μεσουράνημα μόνο εμάς τους Πεντηκοστιανούς. Μόνο εμάς που είμαστε αναγεννημένοι, βαπτισμένοι με Άγιο Πνεύμα, που λέμε τα ακαταλαβίστικα, που λέμε ο ένας στον άλλο προφητείες. Περιμέναμε λοιπόν την αρπαγή της Εκκλησίας, η οποία φυσικά δεν συνέβη. Πέρασε το 1993 και αρπαγή δεν ήλθε. . . Να μη σας το πολυλογώ. Στο ότι απομακρύνθηκα από αυτούς, μία σημαντική αιτία ήταν οι ψευδοπροφητείες. . . . »

Τα προηγούμενα ήταν προφορικός λόγος. Ας δούμε όμως και τον γραπτό. Είχαν γράψει στην εφημερίδα τους ότι η δεκαετία του 1990, θα είναι ιδιαίτερα σημαντική για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κατ’ αυτήν θα γινόταν η αρπαγή της Εκκλησίας. Κατ' αυτήν θα ερχόταν ο Αντίχριστος που θα εγκαινίαζε μία τρομερή περίοδο, στο τέλος της οποίας θα διοργάνωνε τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, πυρηνικό, που θα επέφερε πρωτοφανή καταστροφή στην ανθρωπότητα.

Είχαν γράψει ότι το 2000 θα τελείωνε η επταετία του Αντίχριστου, και θα ερχόταν πάλι ο Χριστός στην γη — τρίτη Παρουσία. Για τους Πεντηκοστιανούς δεν τελειώνουν τα πράγματα με την Β’ Παρουσία. Αυτοί περιμένουν και τρίτη και τέταρτη. Κι έπειτα μας λένε δήθεν ότι δέχονται το Σύνολον της Πίστεως, το πιστεύω.

Μα το πιστεύω λέει και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς. Το πιστεύω κηρύσσει ότι όλα τελειώνουν με την Β’ Παρουσία.

Λοιπόν, επανερχόμεθα. Είχαν γράψει ότι το 2000 θα ερχόταν ο Χριστός στην γη για να στήση τον θρόνο του στην Ιερουσαλήμ και να εγκαινίαση την χιλιόχρονη βασιλεία του. Ω! και τι ελπίδες έτρεφαν οι ποιμένες και οι κήρυκες των Πεντηκοστιανών για την χιλιετή βασιλεία! Δεν μπορείτε να το φαντασθήτε.

Περίμεναν ότι θα γίνονταν επίγειοι άρχοντες εξουσιάζοντας πέντε ή δέκα πόλεις, μικρές ή μεγάλες περιοχές, ανάλογα με το πόσους ανθρώπους θα είχε προσηλυτίσει ο καθένας. Αυτά πιστεύουν!

Ήρθε το 1993 και οι φίλοι μας οι Πεντηκοστιανοί δεν αρπάχθηκαν στο μεσουράνημα. Κι εμείς εδώ κάτω στην γη ούτε Αντίχριστο είδαμε ούτε το πυρηνικό ολοκαύτωμα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου.

Ήρθε και το 2000 και δεν φάνηκε η χιλιόχρονη βασιλεία των Πεντηκοστιανών. Οι ελπίδες τους ήταν κούφια καρύδια και άχυρα που τα πήρε ο άνεμος. Οι καρδιές τους πάγωσαν.

Κι άλλες θρησκευτικές κινήσεις περίμεναν να γίνη το 2000 το τέλος του κόσμου. Κι αυτοί απογοητεύτηκαν. Παρόμοια φαινόμενα είχαν συμβή και παλαιά το 1000 μ.Χ. και το 1666 μ. Χ. Βλέπετε κάποια νούμερα ευνοούν εσχατολογικές παρακρούσεις.

Ένας ηλικιωμένος Πεντηκοστιανός στις αρχές του 2000 ακούσθηκε να λέει: Αχ αυτή η αρπαγή πότε θα έρθη; Γιατί αργεί;

Βομβαρδίζονται οι ψυχές με ψεύτικες ελπίδες.

Τέλος του 2000. Ερωτώ κάποιους ενορίτες μου, που έχουν μέσα στην οικογένεια τους ένα Πεντηκοστιανό. Τελείωσε το 2000. Δεν αρπάχθηκε στον ουρανό. Τι σας λέει; Μου απάντησαν: Μάς βεβαιώνει ότι η αρπαγή της Εκκλησίας θα γίνη το 2001.

Ο μεγάλος όμως ποιμένας των Πεντηκοστιανών που γράφει και τα πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα Χριστιανισμός, έστειλε διαφορετικό μήνυμα. Λοιπόν, εφημερίδα Χριστιανισμός, φύλλο Ιανουαρίου του 2001. Ω, μη μου πήτε πως δεν είναι ξύπνιος αυτός ο άνθρωπος. Ανακάλυψε ένα χωρίο από τον προφήτη Ωσηέ, του έδωσε αλληγορική και προφητική ερμηνεία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ερχομός του Χριστού και τα άλλα συγκλονιστικά γεγονότα θα γίνουν την τρίτη χιλιετία.

Δεν συνέβησαν στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας. Θα πραγματοποιηθούν όμως στην τρίτη χιλιετία. Βρήκε χωρίο από την Αγία Γραφή. Κατοχύρωσε αγιογραφικά την θεωρία του. Κι έτσι φάνηκε με πρόσωπο καθαρό στους δικούς του.

Παρόμοια δεν ενεργούν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά; Αφού ο Αρμαγεδδώνας δεν συνέβη στα χρόνια που είχαν υπολογίσει (λογάριαζαν με βάσι το 1914 μία χρονική περίοδο ίση με την διάρκεια της ζωής μιας γενεάς ανθρώπων), βρήκαν μία περικοπή από το 24ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ματθαίου, και βάσει αυτής έδωσαν ευρύτερη έννοια στην λέξι γενεά, και έτσι ξελάσπωσαν.

Το τραγούδι λέει, θα’ ρθη κάτι άλλο και θα ξελασπώσουμε, κι αυτοί, οι Πεντηκοστιανοί και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά λένε θα βρούμε άλλο χωρίο, είτε από τον Ωσηέ είτε από τον Ματθαίο, και θα ξελασπώσουμε.

Όπως καταλαβαίνετε δεν πρόκειται για θεοσεβούμενους ανθρώπους, αλλά για απατεώνες, για εμπαίκτες των θείων. Αντί να πούνε, μας συγχωρείτε, άνθρωποι είμαστε, κάναμε ένα λάθος προχωρούν σε νέα ψευδοπροφητεία. Και καθώς περνούν τα χρόνια το καλάθι με τις ψευδοπροφητείες γεμίζει.

Η Αγία Γραφή (Πρβλ. Δευτερ. ιη 20-22) δηλώνει κατηγορηματικά ότι όποιος πει προφητεία και δεν βγει αληθινή, διακατέχεται από ασέβεια και υπερηφάνεια.

Οι Πεντηκοστιανοί που προφητεύουν είναι μπαλόνια γεμάτα εγωισμό. Εμείς βρήκαμε την αλήθεια! Εμείς βαπτισθήκαμε με Άγιο Πνεύμα! Εμείς είμαστε άγιοι! Εμείς μιλάμε ξένες γλώσσες! Εμείς καταπατούμε τον διάβολο! Εμείς είμαστε οι καταφερτζήδες, και μόλις έλθουν τα μεγάλα κακά στην γη, θα την σκαπουλάρουμε- μόλις έλθη ο Αντίχριστος θ’ ανεβούμε στο μεσουράνημα και θα γλυτώσουμε. Εμείς έχουμε αναγεννηθή! Εμείς είμαστε η Αποστολική Εκκλησία! Εμείς!. . . .

Το Άγιο Πνεύμα δεν συνεργάζεται με εγωιστές. Το πονηρό πνεύμα όμως τα πάει καλά μαζί τους. Κι επειδή το πονηρό πνεύμα αγνοεί το μέλλον, γι' αυτό οι δικοί του προφήτες διαψεύδονται. Όσες προφητείες δεν προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού πέφτουν στο χώμα.

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός που είχε το ταπεινό φρόνημα που στολίζει την Ορθόδοξο Εκκλησία, συνεργαζόταν με το Άγιο Πνεύμα και όσες προφητείες είπε βγήκαν αληθινές, και συνεχίζουν να βγαίνουν.

Στους αιρετικούς, στους εγωιστές, δεν δίδεται τέτοια χάρις.