Στο έβδομο άρθρο τού «Συμβόλου τής Πίστεως» γίνεται λόγος για την δεύτερη έλευση τού Χριστού, για να κρίνη τους ανθρώπους.

Ομολογείται: «Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς ού τής βασιλείας ου έσται τέλος», δηλαδή «και πάλι θα έλθη ο Χριστός ενδόξως, για να κρίνη ζωντανούς και νεκρούς και η Βασιλεία Του θα είναι αιώνια, δεν θα έχη τέλος».

Στο άρθρο αυτό τού «Συμβόλου τής Πίστεως» καταγράφονται και ομολογούνται τρεις μεγάλες αλήθειες.

Η πρώτη αλήθεια είναι ότι ο Χριστός θα έλθη πάλι στον κόσμο, όπως ο Ίδιος το είπε: «Όταν δε έλθη ο υιος τού ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού...» (Ματθ. κε΄, 31). Το ίδιο βεβαίωσαν οι άγγελοι κατά την ημέρα τής Αναλήψεως τού Χριστού: «Άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν» (Πράξ. α΄, 11).

Η έλευση αυτή τού Χριστού αντιδιαστέλλεται από την πρώτη έλευσή Του. Κατά την πρώτη έλευση τού Χριστού, που είναι η ενανθρώπησή Του, έγιναν όλα ταπεινά, μυστικά από τους πολλούς, και ήταν γνωστά μόνον στην Παναγία, τον Ιωσήφ, τους Ποιμένες, τους Μάγους. Ο Χριστός γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο τής Βηθλεέμ και μεγάλωσε ταπεινά στην Ναζαρέτ χωρίς να καταλάβουν οι άνθρωποι αυτό το μεγάλο γεγονός. Όμως, η δεύτερη έλευση τού Χριστού θα γίνη με μεγάλη δόξα, αφού θα έλθη με τους αγγέλους Του, όλοι οι άνθρωποι θα παρασταθούν μπροστά Του για να τους κρίνη.

Αυτή, η δεύτερη έλευση τού Χριστού θα γίνη ξαφνικά. Κανείς δεν γνωρίζει το πότε θα γίνη αυτό το μεγάλο γεγονός. Ήδη, μετά την Ανάσταση τού Χριστού οι Μαθητές Τον ρώτησαν: «Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ; είπε δε προς αυτούς· ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ους ο πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πράξ. α΄, 6-7). Αυτό το έλεγε ο Χριστός επανειλημμένως στους ακροατές Του, όσο συναναστρεφόταν μαζί τους.

Η δεύτερη αλήθεια που τονίζεται στο άρθρο αυτό είναι ότι η ένδοξη έλευσή Του θα συνδυασθή με την κρίση, αφού θα κρίνη όλους τους ανθρώπους, και αυτούς που θα ζουν τότε, αλλά και αυτούς που θα έχουν πεθάνει.

Είναι γνωστή η διδασκαλία τού Χριστού για την Μέλλουσα Κρίση ότι θα χωρισθούν οι άνθρωποι, και άλλοι θα σταθούν στα δεξιά Του και άλλοι στα αριστερά Του και θα διεξαχθή ένας διάλογος, για το αν έδειξαν ή όχι αγάπη προς τους αδελφούς τού Χριστού. Πρόκειται για την ανιδιοτελή αγάπη που είναι αποτέλεσμα απαθείας. Οι δίκαιοι θα διακριθούν τότε για την αρετή τής αυτομεμψίας, αφού και τότε που θα τους επαινή ο Χριστός, αυτοί δεν θα καυχηθούν για την αγάπη τους. Αντίθετα οι αμαρτωλοί θα εκφράσουν την αυτοδικαίωσή τους, αφού κατά την φοβερή εκείνη στιγμή θα δικαιώνουν τον εαυτό τους, ότι δεν Τον κατάλαβαν στα πρόσωπα τών ανθρώπων που είχαν ανάγκη για να τους βοηθήσουν.

Ενώ στα σχετικά χωρία τής Αγίας Γραφής η Μέλλουσα Κρίση παρουσιάζεται με την εικόνα τού Δικαστηρίου, για να γίνη κατανοητή από τους ανθρώπους, όμως στα πατερικά κείμενα παρουσιάζεται με την ιατρική διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός θα εμφανισθή με όλη την δόξα Του και όσοι έχουν αποκτήσει πνευματικό οφθαλμό θα Τον δουν ως Φως, ενώ οι άλλοι, που θα είναι πνευματικά τυφλοί, θα αισθανθούν την θερμότητά Του και θα καούν.

Κατά τον Μέγα Βασίλειο, τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και πολλούς Πατέρες τής Εκκλησίας, το φως έχει δύο ιδιότητες, την φωτιστική και την καυστική, δηλαδή φωτίζει και καίει. Όσοι έχουν οφθαλμό φωτίζονται και βλέπουν, ενώ όσοι δεν έχουν οφθαλμό αισθάνονται την καυστική ενέργεια τού Φωτός. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής χρησιμοποιεί το παράδειγμα τού πηλού και τού κηρού. Αν βάλουμε τα δύο αυτά υλικά στοιχεία κάτω από τις ακτίνες τού ηλίου, ο μεν πηλός θα σκληρυνθή, το δε κερί θα λυώση. Έτσι η φιλόθεη ψυχή θα αισθανθή την αγάπη τού Θεού, η δε φιλόϋλη ψυχή θα αισθανθή τον Θεό ως σκληρό. Ο Θεός θα αγαπά όλους, αλλά αυτή η αγάπη τού Θεού θα βιώνεται διαφορετικά στον καθένα, ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση. Έτσι, θα γίνη η κρίση τών ανθρώπων.

Η τρίτη αλήθεια που τονίζεται στο άρθρο αυτό τού «Συμβόλου τής Πίστεως» είναι ότι μετά την Κρίση, κατά την Δευτέρα Παρουσία τού Χριστού, θα ακολουθήση η Βασιλεία τού Θεού, η οποία θα είναι αιώνια, δηλαδή δεν θα έχη τέλος.

Η φράση Βασιλεία τού Θεού είναι μια εικόνα από την αισθητή πραγματικότητα, είναι η εξουσία και η δύναμη τού επιγείου βασιλέως. Είναι μια δυνατή εικόνα για να χαρακτηρισθή η μέλλουσα δόξα, η οποία άρχισε από τώρα με την ενανθρώπηση τού Υιού και Λόγου τού Θεού.

Όμως, Βασιλεύς είναι ο Χριστός και Βασιλεία είναι η δόξα τής θεότητός Του. Γι’ αυτό ο Ίδιος ο Χριστός άρχισε το επίγειο έργο Του, κηρύσσοντας: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία τού ουρανών» (Ματθ. δ', 17). Η Βασιλεία τού Θεού πλησιάζει, ήλθε και θα έλθη. Οι τρεις Μαθητές τού Χριστού επάνω στο όρος Θαβώρ είδαν την Βασιλεία τού Θεού, μετείχαν τού Φωτός τού Θεού. Έτσι, η Βασιλεία τού Θεού είναι άκτιστη και αιώνια, αΐδια. Όσοι ενώνονται με τον Χριστό, κατά διαφόρους βαθμούς, προγεύονται από τώρα τής δόξης τής Βασιλείας τού Θεού. Γι’ αυτούς η δεύτερη έλευση τού Χριστού, δεν θα είναι φοβερή, λυπηρή, αλλά ένδοξη, γεμάτη Χάρη και χαρά.

Ο Μητροπολίτης