Η συντριπτική πλειονότητα των Μαρτύρων του Ιεχωβά βρίσκονται σε πνευματικό λήθαργο. Διαβάζουν και βλέπουν τα της οργάνωσης, αλλά δεν αναρωτιούνται για τους άλλους. Τι ακριβώς δηλαδή πιστεύουν οι άλλοι;

Αρέσκονται να δέχονται μόνο ό,τι τους λέει η οργάνωση ότι πιστεύουν οι άλλοι και να μην το ψάχνουν οι ίδιοι, να βεβαιωθούν ότι πράγματι οι άλλοι πιστεύουν αυτά που τους λέει η οργάνωση. Και άραγε, βάσει ποιων επιχειρημάτων οι άλλοι πιστεύουν αυτά που πιστεύουν;

Στην πραγματικότητα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά βολεύονται σε τραπεζώματα και βόλτες σε συνελεύσεις, ακόμα και σε θρησκευτικό τουρισμό διεθνών συνελεύσεων, (και έτσι αυξάνουν και τα νούμερα των παρευρισκομένων στις στατιστικές τους, γιατί παρακολουθούν οι ίδιοι άνθρωποι πολλαπλές διαφορετικές συνελεύσεις για να φαίνονται πολλοί, ενισχύουν τις μεταξύ τους σχέσεις) και δυναμώνουν περισσότερο αυτό το οποίο ονομάζω κοινωνική λέσχη. Κοινωνική λέσχη καλοπερασάκηδων.

Δεν είναι σαν τους Βεροιείς, τους οποίους η Αγία Γραφή επαινεί επειδή κάθε μέρα εξέταζαν τις Γραφές, για να δουν αν αυτά τα οποία τους έλεγαν οι Απόστολοι ήταν αλήθεια. Άλλωστε, αν το κάνουν, κινδυνεύουν από επιτροπές και από αποκοπές. Γιατί σε αντίθεση με τους Αποστόλους και την Αγία Γραφή που επαινούσαν τους Βεροιείς επειδή τους έλεγχαν, η οργάνωση της Σκοπιάς τους απειλεί σε περίπτωση που την ελέγξουν και την αμφισβητήσουν. «Άσ’ το», σου λέει λοιπόν, «μην μπλέξουμε». Και αυτό τους γίνεται συνήθεια.

Βολεύονται σε μία ρουτίνα συναθροίσεων και μονομερών αναγνώσεων και ερμηνειών της Αγίας Γραφής, χωρίς να ακούνε τι λένε και οι άλλοι, χωρίς να έχουν μία ολοκληρωμένη και σφαιρική άποψη του τι πιστεύουν οι διάφορες θρησκείες, για να επιλέξουν ποιος λέει την αλήθεια. Δεν ελέγχουν αν τους λένε την αλήθεια. Κάνουν μία μονομερή ανάλυση της Αγίας Γραφής και έχουν μόνο μία μονομερή άποψη του τι λέει η Αγία Γραφή. Αν, ας πούμε, ένα εδάφιο έχει δέκα ερμηνείες, αυτοί ξέρουν μόνο τη μία. Δεν ξέρουν τις άλλες εννέα τι λένε. Και αποδέχονται αυτή τη μία, με κλειστά τα μάτια. Γουρούνι στο σακί.

Λένε όχι στην αμφισβήτηση της οργάνωσης. Είναι επικίνδυνο. Όχι διατάραξη της ψυχικής ηρεμίας τους, που έχουν τη βεβαιότητα της σωτηρίας. Θέλουν να νιώθουν σωσμένοι. Σαν το παράδειγμα της ίδιας της Σκοπιάς, όταν μιλάει για το ψάξιμο των άλλων· για τον οδηγό εκείνον ο οποίος δεν κοιτάει τον χάρτη, από φόβο μήπως δει ότι πάει σε λάθος δρόμο.

Δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την περίπτωση ο άλλος να έχει δίκιο. Θέλουν το μυαλό τους να έχει ηρεμία, ότι είναι σωσμένοι, ότι είναι εντάξει, ότι έχουν την αλήθεια. Και φυσικά να μην έχουν κανέναν κίνδυνο, ότι η οργάνωση με την αποκοπή τους θα τους διαλύσει την οικογένεια.

Θέλουν να είναι σίγουροι ότι πάνε στη σωτηρία με την οικογένειά τους πλήρως, έστω κι αν αυτό είναι ένα παραμύθι, ένα ψυχοναρκωτικό που βρίσκεται μόνο στη φαντασία τους. Είναι η ακίνδυνη άσκηση θρησκεύματος, σύμφωνα με την ψυχολογία τους.

Και έτσι καταπνίγουν και βασικά στοιχεία της χριστιανικής πίστης, όπως η αγάπη όχι μόνο για τους τωρινούς Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και για τους πρώην αδελφούς τους, τους πρώην Μάρτυρες του Ιεχωβά, με τους οποίους ούτε μιλάνε ούτε τους χαιρετάνε. Επειδή και εδώ δέχτηκαν μία μονομερή και σαφώς λάθος ερμηνεία του εδαφίου εκείνου της Αγίας Γραφής που λέει «μη λέτε χαίρετε», που αποδεικνύεται με πάρα πολλούς τρόπους ότι είναι λάθος αυτή η ερμηνεία. Αλλά αυτούς τους τρόπους δεν τους ξέρουνε, γιατί καταπνίγουν το ενδιαφέρον για έρευνα της αλήθειας. Δεν θέλουν να ξέρουν άλλον τρόπο ερμηνείας· μόνο ό,τι τους λέει η οργάνωση, επειδή αυτό είναι η αλήθεια.

Τώρα, πώς είναι αλήθεια κάτι που διαρκώς αλλάζει και γίνεται από μέρα νύχτα και από νύχτα μέρα, σύμφωνα με το «νέο φως» της οργάνωσης, αυτός είναι ένας τομέας που μόνο η ψυχιατρική μπορεί να δώσει απάντηση. Γιατί αν είναι κάτι αλήθεια, δεν αλλάζει. Η αλήθεια είναι πάντα σταθερή, πολύ δε περισσότερο όταν πρόκειται για την Εκκλησία, η οποία τη λέει, που είναι του Χριστού και μιλάει εν Αγίω Πνεύματι. Διαφορετικά, δεν είναι αγωγός του Θεού· είναι κακός αγωγός του Θεού. Περνάει λάθος την πληροφορία μέσα από αυτήν, για να φτάσει στον κόσμο. Άρα δεν μπορεί να είναι η Εκκλησία.

Αυτό όμως δεν το σκέφτονται. Η Εκκλησία πρέπει να έχει από την αρχή, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα, την ίδια ακριβώς πίστη. Αναλλοίωτη!  Διαχρονικά επί δύο χιλιάδες χρόνια.

Και αυτό να μπορούν να το αποδείξουν κιόλας. Όχι μόνο να το λένε έτσι αόριστα και φανταστικά, αλλά υπάρχουν κείμενα χριστιανικά σε όλη την ιστορία, από τον πρώτο, τον δεύτερο, τον τρίτο, τον τέταρτο αιώνα, μέχρι σήμερα, κάθε αιώνα. Να δούνε τι πίστευε η Εκκλησία σε όλα αυτά τα χρόνια.

Και σε κανέναν αιώνα, καμία Εκκλησία σε όλο τον κόσμο δεν πίστευε αυτά που πιστεύουν σήμερα οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Άρα, πού είναι η διαχρονικότητα της Εκκλησίας από την εποχή των Αποστόλων; Πού είναι η σταθερότητα του Ευαγγελίου που λέει στην προς Γαλάτας, ότι οποιοσδήποτε, "είτε εμείς οι Απόστολοι είτε και άγγελος από τον ουρανό, σας κηρύξει άλλο Ευαγγέλιο, διαφορετικό από αυτό που σας κηρύξαμε, να είναι ανάθεμα";

Πώς γίνεται οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να λένε ότι έχουν την αλήθεια και να κηρύττουν σήμερα διαφορετικά πράγματα από τους Αποστόλους; Για δύο κλήσεις, όταν οι Απόστολοι μιλούσαν για μία κλήση, μία πίστη, ένα βάπτισμα, μία πρόσκληση της ελπίδας.

Μιλάνε για τα λάθη των άλλων όταν πάνε στις πόρτες. Πάνε με μία Αγία Γραφή και λένε «ελάτε να σας δείξουμε μέσα από την Αγία Γραφή ότι αυτό το οποίο πιστεύετε είναι λάθος». Και ο άλλος υποτίθεται ότι πρέπει να το δεχτεί, να το πιστέψει, και να γίνει Μάρτυρας του Ιεχωβά για να σωθεί.

Όταν όμως ο άλλος γνωρίζει την Αγία Γραφή και τους δείξει από την Αγία Γραφή ότι αυτοί έχουν το λάθος, δεν αποδέχονται ότι πρέπει να φύγουν από τη δική τους θρησκεία, επειδή ο άλλος τους απέδειξε ότι έχουν λάθος, αλλά λένε: «Αν έχεις δίκιο θα περιμένουμε να μας το διορθώσει το Κυβερνόν Σώμα και δεν πρέπει να προτρέχουμε από την οργάνωση».

Ο άλλος δηλαδή γιατί πρέπει να προτρέξει από τη δική του θρησκεία και να δεχτεί αυτό που του λένε αυτοί;

Δεν το καταλαβαίνουν. Καταπνίγουν τη λογική τους, η οποία είναι και κυκλική εκτός από παράλογη.

Τι σημαίνει κυκλική; Για παράδειγμα: "Δεχόμαστε ότι το 1914 είναι σωστό επειδή πράγματι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 π.Χ., έστω κι αν οι ιστορικοί και οι εγκυκλοπαίδειες λένε διαφορετικά πράγματα, ότι καταστράφηκε το 587 π.Χ. Εμείς δεχόμαστε το 607 π.Χ. γιατί μας το λέει η οργάνωση.

Και την οργάνωση τη δεχόμαστε, επειδή το 1914 ο Χριστός, που ήρθε στη Βασιλεία Του, έλεγξε κατόπιν τις διάφορες θρησκείες και επέλεξε ως «πιστό και φρόνιμο δούλο» την οργάνωση των Μαρτύρων τού Ιεχωβά".

Μα το 1914 το στηρίζεις σε αυτό που σου λέει η οργάνωση. Αλλιώς δεν βγαίνει. Αλλά και χωρίς το 1914 πάλι δεν βγαίνει ότι αυτή είναι η οργάνωση, γιατί προϋποθέτει ότι είναι αλήθεια το 1914. Κυκλική λογική. Το ένα στηρίζεται πάνω στο άλλο και τα δύο στον αέρα.

Και έτσι, πιστεύοντας σε έναν κακό αγωγό της αληθείας, την οργάνωση, βρίσκονται σε ένα πνευματικό τέλμα. Ξεχνάνε και οι ίδιοι τι πιστεύουν, από τις διαρκείς αλλαγές και από τα τόσο αυθαίρετα δόγματα της οργάνωσης που δεν στηρίζονται σε καμία λογική. Άρα μόνο παπαγαλία μπορείς να τα ξέρεις, γιατί δεν προκύπτουν με λογική σκέψη από τίποτα.

Και τα παπαγαλίζουν στους άλλους ανθρώπους, ακόμα κι όταν οι ίδιοι τα ξέρουν πολύ αποσπασματικά. Τόσο αποσπασματικά που δεν μπορούν να έχουν μία ολοκληρωμένη και σφαιρική εικόνα της Αγίας Γραφής. Γι’ αυτό όλο και κάτι τους ξεφεύγει. Τι κάτι δηλαδή; Τα 9 στα 10 από τα δόγματα που λένε οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, είναι αποδεδειγμένα λάθος. Ξεκάθαρα και λογικά και αγιογραφικά και με κάθε τρόπο λάθος.

Για παράδειγμα, τον ειδωλολατρικό Θεό τον οποίο λατρεύουν. Και λέω «ειδωλολατρικό» γιατί λένε ότι είναι μέσα στον χώρο και μέσα στον χρόνο. Αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των ειδωλολατρικών θεών. Μόνο ο Χριστιανικός Θεός είναι έξω από τον χώρο και έξω από τον χρόνο, γιατί έφτιαξε τον χώρο και τον χρόνο. Ο δικός τους Θεός όμως δεν είναι έξω από τον χώρο και τον χρόνο. Είναι μέσα. Δεν τον έφτιαξε, αφού εξαρτάται από Αυτόν.

Τα έχουμε αναλύσει όλα αυτά σε ξεχωριστές ομιλίες, μπορείτε να τις βρείτε και να δείτε αναλυτικά γιατί είναι λάθος όλα αυτά. Πώς μπορεί δηλαδή ο αληθινός Θεός να έχει φτιάξει τα πάντα και να μην έχει φτιάξει τον χώρο και τον χρόνο, και να εξαρτάται από αυτά για να υπάρξει;

Πώς γίνεται ο Χριστός να είχε αρχή στον χρόνο, όταν η Αγία Γραφή λέει ότι έφτιαξε τον χρόνο, "έφτιαξε και τους αιώνες";

Α, ξέχασα! Το «αιώνες» η Οργάνωση της Σκοπιάς το έχει αλλάξει στη «Μετάφραση Νέου Κόσμου» και το έχει κάνει «συστήματα πραγμάτων». Δεν τους αρέσει το «αιώνες» γιατί δείχνει ότι πρόκειται για χρονικά συστήματα πραγμάτων.

Άσε το ότι ο Θεός τους δεν είναι παντογνώστης, γιατί «δεν θέλει να ξέρει» λέει. Αν τους κάνεις την ερώτηση: «Γιατί έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα αφού ήξερε ότι θα αμαρτήσουν και δεν έφτιαξε κάποιους άλλους στη θέση τους;», τι σου λένε; «Δεν ήθελε να ξέρει», λέει. Εδώ πέρα αυτό είναι το αποκορύφωμα της ανευθυνότητας.

Και μετά πώς να μην είναι και οι ίδιοι ανεύθυνοι, με έναν τέτοιο ανεύθυνο Θεό; Γιατί τον έχουν ως υπόδειγμα. Και με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται κι αυτοί και η ηγεσία τους με τον ίδιο ακριβώς ανεύθυνο τρόπο, όσον αφορά τα δόγματα, την κρίση τους για τους άλλους ανθρώπους, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά τα οποία χρησιμοποιούν για όλους τους άλλους και για τους εαυτούς τους, τη δικτατορική αντιμετώπιση του κόσμου από έναν Θεό που θα έρθει να τον καταστρέψει στον Αρμαγεδδώνα, επειδή δεν του κάνουν τα χατίρια, - Άρα, είναι «σωστό» και η οργάνωσή τους να λειτουργεί με αυτόν τον ίδιο δικτατορικό τρόπο, αποκόπτοντας τον κόσμο και μην επιτρέποντας έλεγχο σε αυτά τα οποία λέει-. Φαρισαϊσμός, κατάκριση του τύπου: «Εμείς είμαστε οι καλύτεροι άνθρωποι και οι άλλοι πόρνοι», όπως ο φαρισαίος που έλεγε τα ίδια στον τελώνη, και τελικά ο τελώνης δικαιώθηκε.

Και όλη αυτή η σχετική νοοτροπία που κάνει τον Θεό ανεύθυνο και σκληρό δικτάτορα, ενώ ο Θεός είναι αγάπη.

Και δεν σκέφτονται ότι όλα αυτά είναι μια βλασφημία προς τον Θεό, έτσι όπως τον παριστάνουν.

Η βασική τους διαφορά από έναν άπιστο είναι μία απλή ομολογία ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν ζουν για την αλήθεια. Έχουν μορφή ευσεβείας, αλλά αρνούνται τη δύναμή της, όπως λέει και η Αγία Γραφή.

Δεν σκέφτονται τον κίνδυνο, ο οποίος όμως θα έρθει αναπόφευκτα για αυτούς, για να κριθούν με τα δικά τους μέτρα για τους άλλους.

Υπάρχουν βέβαια συγκριτικά ελάχιστοι που αγαπάνε την αλήθεια, που διακατέχονται από αγωνία αληθείας και αναζήτησης Θεού – του αληθινού Θεού – με τον σωστό τρόπο, και της αναλλοίωτης αλήθειας που δεν αλλάζει με τα καπρίτσια ενός κυβερνώντος σώματος κάθε τόσο.