Όπως κάθε ιός, έτσι και ο ιός της Σκοπιάς αναζητά στο θύμα του «κενά» ασφαλείας για να εισβάλλει στη σκέψη του. Αναζητά τους ειδικούς εκείνους υποδοχείς, που θα του επιτρέψουν να «προσδεθεί» στη σκέψη του θύματός του, και να εισάγει τα θανατηφόρα στοιχεία του στη σκέψη του υποψήφιου θύματός του. Στη συνέχεια επιχειρεί να εγκατασταθεί ολόκληρος, ή έστω ακόμα να εισάγει και εν μέρει στοιχεία του, ώστε να γίνουν αυτά γέφυρα για μελλοντικές προσπάθειες πρόσδεσης.

Είναι καιρός όμως να δούμε πώς προσβάλλει ο ιός της Σκοπιάς τα θύματά του, και τι μεθόδους χρησιμοποιεί. Γιατί όσο καλύτερα γνωρίζουμε έναν παθογόνο ιό, τόσο ευκολότερο είναι να προστατευθούμε απ’ αυτόν, ή να τον θεραπεύσουμε.

Τρία είναι τα είδη σημείων πρόσδεσης που αναζητά ο ιός της Σκοπιάς σε ένα υποψήφιο θύμα του:

Α. Λογικά κενά ασφαλείας.

Β. Συναισθηματικά κενά ασφαλείας.

Γ. Ενστικτώδη κενά ασφαλείας.

Ας τα δούμε αυτά πιο αναλυτικά:

Α. Λογικά κενά ασφαλείας:

Λογικά κενά ασφαλείας, είναι κενά στη γνώση και τη λογική του υποψήφιου θύματος. Τέτοια κενά είναι: η άγνοια, η παραπληροφόρηση, η έλλειψη κριτικής σκέψης, κλπ. Ας δούμε πώς δουλεύουν αυτά τα τρία βασικά παραδείγματα λογικών κενών:

Άγνοια: Όταν για παράδειγμα ο οπαδός της Σκοπιάς έρχεται να κηρύξει στο υποψήφιο θύμα και του δίνει μια ψευδή πληροφορία, το θύμα από άγνοια αδυνατεί να αντιλογήσει και να αρνηθεί αυτή την πληροφορία. Αν για παράδειγμα  ο οπαδός της Σκοπιάς, του πει ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 π.Χ., και αυτή την ημερομηνία τη χρησιμοποιεί ως βάση για να του αναπτύξει την εσχατολογία της Σκοπιάς, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος που να έχει μελετήσει το θέμα, ή να θυμάται ότι αυτή η ημερομηνία είναι ΨΕΥΔΗΣ, και ότι η Ιερουσαλήμ στην πραγματικότητα κατά τους ιστορικούς και την Αγία Γραφή, καταστράφηκε το 587 π.Χ., ώστε να αποκρούσει εξ αρχής την ψευδή πληροφορία. Και παρόμοιες ψευδείς πληροφορίες θα του πει πάρα πολλές ο φορέας του ιού, προκειμένου να του εισάγει τον τρόπο σκέψης και την κοσμοθέαση της ίωσης της Σκοπιάς. Και όσο λιγότερο πληροφορημένος είναι ο άνθρωπος, τόσο ευκολότερο είναι να βάλει τον εαυτό του στη θέση του «μαθητή», και να ανοίξει τις την πόρτα της διανοίας του στη μόλυνση του ψεύδους της Σκοπιάς.

Παραπληροφόρηση: Ο ιός της Σκοπιάς γνωρίζει τις αδυναμίες του. Γνωρίζει ότι υπάρχουν τρωτά σημεία στον «λογικό του κώδικα», που ένας ερευνητής μπορεί να τα ανακαλύψει και να «σπάσει» τη λογική συνοχή του κώδικα αυτού, ώστε να ελευθερωθεί απ’ αυτόν. Γνωρίζει ο ιός της Σκοπιάς, ότι στηρίζεται πάνω σε σαθρές γνωστικές βάσεις. Και αυτές τις σαθρές βάσεις, προσπαθεί να τις αποκρύψει έντεχνα, τόσο από τα υποψήφια θύματά του, όσο και από τους φορείς του. Για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι η βασική του ημερομηνία, πάνω στην οποία στηρίζει όλο του το δογματικό οικοδόμημα, (το 1914), βασίζεται εξ ολοκλήρου σε μία ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΨΕΥΔΗ από την επιστήμη της αρχαιολογίας, χρονολογία, το 607 π. Χ. Και αυτή την ψευδή χρονολογία την περιφρουρεί με νύχια και με δόντια! Όχι μόνο διαρκώς στα έντυπά της η Σκοπιά αναφέρεται στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ δήθεν το 607 π.Χ., σαν να πρόκειται για αναμφισβήτητο γεγονός, αλλά έχει εκπονήσει και πονηρές μελέτες, με στόχο να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη, και να τον πείσει ότι η Σκοπιά έχει δίκιο και όχι οι ιστορικοί.

Αυτό το κάνει με πολλούς τρόπους:

α. Αναδιατυπώνοντας την Αγία Γραφή σε λέξεις (ή και φράσεις ολόκληρες) κλειδιά, στη δική της αλλοιωμένη μετάφραση της Αγίας Γραφής, (τη ΜΝΚ), για να λέει αυτό που συμφέρει τη Σκοπιά, και να αποκρύπτει από τον αναγνώστη τη σωστή έννοια του χωρίου.

β. Επιχειρηματολογώντας στα έντυπά της, (σε επισταμένο ή ανύποπτο χρόνο), εναντίον των θέσεων που φοβάται, με τη διαφορά ότι αντί να αποκρούει τα αληθινά επιχειρήματα των αντιπάλων της, αποκρούει άλλα ψευδή και αστεία, και έτσι δίνει στο θύμα της την εντύπωση ότι απέκρουσε τα αληθινά επιχειρήματα, και ότι έχει δίκιο. Δίνει έτσι επίσης στο θύμα της, την εσφαλμένη εντύπωση ότι το θέμα «το έχει ψάξει καλά» και από την άλλη πλευρά.

γ. Αναθέτοντας σε «δικούς της» ανθρώπους να εκπονήσουν στημένες έρευνες, δήθεν ανεξάρτητα απ’ αυτή, έτσι ώστε μετά να παραπέμπει σε αυτούς, για επαλήθευση των ψευδών πληροφοριών που διαδίδει.

δ. Συκοφαντώντας όσους αντιστρατεύονται την ιώδη ιδεολογία της, για να κλείνουν τα αυτιά τους τα θύματά της, θεωρώντας τους διεφθαρμένους.

ε. Παρουσιάζοντας στους έξω μια ψευδή εικόνα δήθεν ελευθερίας και ανοικτής διάνοιας, που όμως δεν έχει καμία σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα μέσα σε αυτή. Όταν για παράδειγμα ο φορέας του ιού λέει σε κάποιον: «πρέπει να ερευνήσεις όλες τις πλευρές για να μπορέσεις να διακρίνεις την αλήθεια, και πρέπει να ερευνήσεις κι εμάς», ο ίδιος αυτός φορέας που τα λέει αυτά, ΘΑ ΑΡΝΗΘΕΙ να ερευνήσει τα βιβλία κάποιου πρώην μέλους της Σκοπιάς, δείχνοντας το πραγματικό τους πρόσωπο.

στ. Χρησιμοποιώντας ως δόλωμα την «ακριβή ερμηνεία της Αγίας Γραφής» πείθει τους άσχετους, αποκρύπτοντας, όχι μόνο τα συμφραζόμενα των κακοποιημένων χωρίων, αλλά και το πλήθος των ερμηνειών που μπορεί κάποιος να δώσει σε αυτά, αν τα αποκόψει από το σύνολο της Αγίας Γραφής. Αποκρύπτει ότι δεν δέχεται 10 βιβλία της Αγίας Γραφής, αποκρύπτει ότι αυτά τα βιβλία κανονίσθηκαν από Ορθοδόξους επισκόπους του 4^ου αιώνα μ.Χ. τους οποίους αποκαλεί «αποστάτες», και αποκρύπτει επίσης, ότι αν κάποιος γίνει θύμα της, στο εξής δεν θα έχει το δικαίωμα να κατανοήσει την Αγία Γραφή με το αβίαστο νόημά της, αλλά μόνο με το κίβδηλο νόημα που του δίνει ο ιός της Σκοπιάς.

ζ. Χρησιμοποιεί «στημένες» συζητήσεις, με φράσεις φτιαγμένες έτσι που να στραμπουλούν τη λογική, και να την αποπροσανατολίζουν. Όταν για παράδειγμα δείχνουν στο χωρίο Έξοδος 6^ο: 3 τη λέξη: «Ιεοβά» της Ελληνικής μετάφρασης του Βάμβα, λένε: «το Θεός είναι τίτλος, και όχι όνομα. Να ποιο είναι το όνομα του Θεού». Και είναι τόσο πονηρή αυτή η διατύπωση, που δεν σκέφτεται ο ακροατής τους, ότι το ίδιο εκείνο το εδάφιο που του διάβασαν, αποκαλεί ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΤΛΟ, το «Θεός Παντοκράτωρ»! Ή διαβάζοντας από το Ματθαίος 24/κδ΄, λένε ότι εκεί μιλάει για ένα σύνθετο σημείο του τέλους. Και το λένε συνδυάζοντας τα λόγια αυτά με τις διεθνείς ειδήσεις, αποπροσανατολίζοντας τον ακροατή τους, ο οποίος δεν προσέχει στο ίδιο εκείνο κεφάλαιο, ότι όλα αυτά κατά τον Ιησού Χριστό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ, αλλά «ΑΡΧΗ ωδίνων»! Η μέθοδος αυτή μοιάζει με τις γνωστές ερωτήσεις που είναι έτσι διατυπωμένες να στραμπουλούν τη λογική του ακροατή μας, οδηγώντας τον σε εσφαλμένες απαντήσεις, προς διασκέδασιν της παρέας.

Κάτι χρήσιμο με το οποίο επιτυγχάνει να αποπροσανατολίσει και να παραπληροφορήσει τα θύματά της σε γνωστικό πεδίο, είναι η εκμετάλλευση της Υπερπληροφόρησης. Όταν ψάχνουμε μία καρφίτσα σε ένα σταύλο από άχυρα, είναι πολύ δύσκολο να την εντοπίσουμε. Όταν αναζητούμε ανάμεσα στα βότσαλα, ένα μπαλάκι του ίδιου χρώματος με αυτά, είναι επίσης δύσκολο. Εξ’ ίσου δύσκολο είναι να αντιληφθεί κάποιος χωρίς σχετικές βασικές γνώσεις, ανάμεσα σε 30.000 περίπου Χριστεπώνυμες θρησκείες, ποια είναι αυτή που αρχικά άφησαν οι απόστολοι! Μοιάζει επίσης με ένα περίπτερο γεμάτο με δεκάδες εφημερίδες, τις οποίες κοιτάει ο αναγνώστης και αναρωτιέται ποια θα ήταν χρησιμότερη για την ενημέρωσή του, ή με ένα βιβλιοπωλείο γεμάτο βιβλία κάθε είδους που απαιτούν το χρόνο του αναγνώστη, αλλά που λίγα εκ των οποίων έχουν να του δώσουν αληθινά χρήσιμη γνώση.

Σε έναν κόσμο γεμάτο με βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, διαφημιστικά, εκπομπές τηλεόρασης και ραδιοφώνου, εκατομμύρια ιστοσελίδες του Ίντερνετ και κάθε μορφής κήρυκες και απόψεις, ο αδαής ερευνητής κυριολεκτικά «πελαγώνει». Ξοδεύει τον πολύτιμο χρόνο του να ψάχνει «βελόνες στ’ άχυρα»! Συχνά νιώθει να κολυμπάει μόνος σε έναν ωκεανό πληροφόρησης, που όμως αδυνατεί να κατατάξει, να επιλέξει και να δομήσει σωστά στη σκέψη του, χωρίς κακές επιλογές. Και ο ιός της Σκοπιάς συμβάλλει σε αυτή την υπερπληροφόρηση, βομβαρδίζοντας τον πλανήτη με δεκάδες εκατομμύρια εντύπων κάθε μήνα, και με εκατομμύρια ψευδο-κήρυκες του δικού του «ευαγγελίου». Με μία τόσο ογκώδη σπορά, όλο και κάποιοι αναγνώστες παγιδεύονται από τη μολυσματικότητά της.

Έλλειψη κριτικής σκέψης: Η έλλειψη κριτικής σκέψης, είναι ένα σημαντικό «αγκυροβόλιο» για τον ιό της Σκοπιάς. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τα ιδανικά θύματα! Γιατί δεν ξέρουν πώς να αξιοποιήσουν τις πληροφορίες που δέχονται. Δεν ξέρουν πώς να τις χειρισθούν, πώς να τις συγκρίνουν, πώς να τις επαληθεύσουν ή να τις απορρίψουν, και πώς να τις δομήσουν σε συνάφεια με το γνωστικό τους υπόβαθρο. Δεν ξέρουν πού να ψάξουν, πώς να ψάξουν, ποιον να ρωτήσουν, και πώς να τον βρουν. Είναι «ακυβέρνητοι νόες», που γυρεύουν τον μπελά τους! Γιατί δεν φρόντισαν εγκαίρως να μάθουν να σκέφτονται λογικά.

Όταν για παράδειγμα ο φορέας του ιού της Σκοπιάς του λέει ότι η Ιερουσαλήμ καταστράφηκε το 607 π.Χ., μπορεί βέβαια να είναι λογικό το να μην γνωρίζουν την αληθινή ημερομηνία, εκτός και αν είναι ιστορικοί ή αριθμομνήμονες. Είναι όμως παράλογο, να αποδέχονται κάτι που επηρεάζει (υποτίθεται) τη ζωή ή το θάνατό τους, χωρίς ποτέ να κάνουν τον κόπο να ελέγξουν τον ισχυρισμό αυτό από μία εγκυκλοπαίδεια! Αυτό ακόμα και ένας εντελώς αστοιχείωτος θα μπορούσε να το δει, ότι τον κοροϊδεύουν. Αλλά ΔΕΝ το ψάχνουν. 6.500.000 άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, δεν κάνουν τον κόπο να ανοίξουν μια εγκυκλοπαίδεια και να αντιληφθούν την απάτη!

Όταν επίσης, ο φορέας του ιού τους λέει: «Μην πεις ακόμα τίποτα σε κανέναν, για να μη δεχθείς εναντίωση, αλλά πρώτα μάθε και μετά τους τα λες», το υποψήφιο θύμα, δεν έχει τη στοιχειώδη λογική να σκεφθεί: «Κάποιο λάκκο έχει η φάβα! Τι φοβούνται;». Ή όταν του λένε: «Μην συζητήσεις με πρώην μέλη μας, γιατί είναι αποστάτες», χρειάζεται τόνους κουταμάρας, για να μη σκεφθεί κάποιος: «Μα, αυτοί για να φύγουν μήπως γνωρίζουν κάτι που δεν γνωρίζω; Και τι φοβούνται οι άλλοι; Τι δεν θέλουν να μάθω;»

Οι άνθρωποι που πείθονται από τη Σκοπιά, πάσχουν πραγματικά από βασικά «κενά ασφαλείας» της νοητικής τους λειτουργίας. Είναι οι άνθρωποι που παίρνουν τη λάθος απόφαση στη λάθος στιγμή, και ανοίγουν διάπλατα τις πύλες της σκέψης τους, στον καταστροφικό ιό, που θα διαφθείρει τη σκέψη τους, τη λογική τους, τα συναισθήματά τους, την ελευθερία τους και κυρίως τη ζωή τους!

Τους λείπουν αναγκαία αντισώματα, και δεν αντιστέκονται στον ιό. Τον αφήνουν να «αλωνίζει» στη σκέψη τους, και να τους διαστρέφει ολόκληρο το γνωσεολογικό υπόβαθρο.

Β. Συναισθηματικά κενά ασφαλείας

Όλοι οι άνθρωποι χρειαζόμαστε να νιώθουμε αγάπη, ασφάλεια, μέλη μιας κοινωνίας φίλων, χρήσιμοι, ικανοί… Ως κοινωνικά πλάσματα έχουμε ανάγκη από «τους άλλους», στους οποίους αναζητούμε την κάλυψη αυτών των συναισθηματικών μας αναγκών. Και συχνά κάτι απ’ αυτά μας λείπει.

Και τότε εμφανίζεται ο «ασφαλιστής»!

Αν ήταν ο ασφαλιστής που πουλάει συμβόλαια ζωής, ή οδικής, ή αντιπυρικής ασφάλειας, δεν θα ήταν τόσο δραματικά τα πράγματα. Γιατί αυτός πουλάει συμβόλαια που συνήθως έχουν ένα αληθινό αντίκρισμα σε ένα συμβόλαιο προστατευμένο από τον νόμο. Ο «ασφαλιστής» της Σκοπιάς όμως, που χτυπάει την πόρτα σας, είναι ένας φορέας του ιού της! Σας πουλάει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», και εκμεταλλεύεται τις συναισθηματικές σας ανάγκες για να σας μεταδώσει την καταστροφική ιδεολογία του! Και το χειρότερο είναι ότι ούτε ο ίδιος το συνειδητοποιεί αυτό, γι’ αυτό και είναι πειστικός! Τα «ληγμένα» που σας προσφέρει, τα «καταναλώνει και ο ίδιος»! Νιώθει ασφαλής και πλήρης! Και αυτό θέλει να πουλήσει και σ’ εσάς. Μόνο που η ασφάλεια που νιώθει και αυτός, και που επιθυμεί να νιώσετε κι εσείς, είναι χωρίς αντίκρισμα! Είναι μια ασφάλεια επίπλαστη, σαν αυτή που θα σας μετέδιδε ο πιλότος ενός αεροπλάνου που πέφτει, και που σας λέει στα μεγάφωνα: «Μην ανησυχείτε, έχουμε κάποιες αναταράξεις. Απλώς προσδεθείτε, και είναι όλα καλά». Απλώς σας καθησυχάζει, για να πεθάνετε χωρίς αγωνία!  Ή είναι σαν εκείνο τον τσαρλατάνο, που σας πουλάει τα ματσούνια του για τον καρκίνο, γνωρίζοντας ότι μόνο την τσέπη του ωφελούν, αλλά σας διαβεβαιώνει ότι η θανατηφόρα αυτή ασθένεια που πάθατε θα περάσει σίγουρα. Τέτοια «ασφάλεια» είναι αυτό θέλετε;

Το υποψήφιο θύμα του ιού της Σκοπιάς λοιπόν, προσκαλείται σε μία ομήγυρη ανθρώπων ευγενικών, γελαστών, περιποιημένων, που δείχνουν χαρούμενοι από τη ζωή τους. Καθημερινές συναντήσεις μεταξύ τους «σπάει» τη ρουτίνα της καθημερινότητας με ευχάριστη παρέα, που επιπλέον δίνει την εντύπωση ότι ωφελεί κιόλας, όχι με χρονικό ορίζοντα μια ζωή, αλλά μια αιωνιότητα! Και επειδή τα θύματα του ιού είναι συνήθως άνθρωποι ΧΩΡΙΣ Χριστιανική συντροφιά, οι συγκρίσεις με τις παρέες απίστων που γνωρίζει το υποψήφιο θύμα, είναι αναπόφευκτες! Εδώ υπάρχει μια ποιοτική ανώτερη συντροφιά από των απίστων που γνωρίζει και συναναστρέφεται ως τότε. Συνεπώς, οι παρέες αυτές καλύπτουν ένα συναισθηματικό κοινωνικό κενό του ανθρώπου, και επιπλέον του εμφυσούν την πεποίθηση ότι τον σώζουν από τον θάνατο!

Εάν ο άνθρωπος είναι ανύπανδρος, εντυπωσιάζεται από τη (συνήθως πλαστή) εικόνα των μελών της Σκοπιάς, που δείχνουν μια επίπλαστη ηθική και καθαρότητα, και πείθεται ότι εκεί θα μπορούσε να βρει έναν σύντροφο που να διαφέρει από τους ηθικά έκκλυτους απίστους που γνωρίζει στις δικές του παρέες. Μάλιστα τα μέλη της Σκοπιάς, του επιτείνουν αυτή την αίσθηση, γενικεύοντας τα πράγματα. Του παρουσιάζουν τους άνδρες και τις γυναίκες «όλων των άλλων» έξω από τη θρησκεία τους, ως πόρνους και πόρνες, ως έκφυλους και ακάθαρτους. Και ο άνθρωπος αυτός δεν έχει τη στοιχειώδη λογική να κατανοήσει ότι εκείνη τη στιγμή του βρίζουν έμμεσα, όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά τη μητέρα του, τον πατέρα του, την αδελφή του, τους φίλους του… Μία συνηθισμένη ρήση μεταξύ των θυμάτων της Σκοπιάς, είναι: «Ο καλύτερος κοσμικός είναι χειρότερος από τον χειρότερο Μάρτυρα». (Τους έξω τους ονομάζουν «κοσμικούς» υποτιμητικά). Συχνά λοιπόν ο άνθρωπος κάτω απ’ αυτή την έντεχνη προπαγάνδα, αρχίζει να ονειρεύεται μια όμορφη οικογενειακή ζωή, με μια ηθική και ευγενική οικογένεια, με εξασφαλισμένο μέλλον και δοκιμασμένη πνευματική κατεύθυνση από… τη Σκοπιά! Και συχνά δένεται με κάποιο πρόσωπο της ομάδας, με τις χονδρές αλυσίδες του γάμου, που δύσκολα σπάνε…

Παράλληλα, νιώθει να καλύπτεται και το έμφυτο αίσθημα του ανθρώπου «να προσφέρει» στο κοινωνικό σύνολο. Τον πείθουν ότι μπορεί να είναι ένας «ξεχωρισμένος» άνθρωπος από τη «μάζα» ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, και ότι μπορεί να συμβάλλει στη βοήθεια των συνανθρώπων του, και στη σωτηρία τους, κηρύττοντάς τους και αυτός τον… ιό της Σκοπιάς! Έτσι ο άνθρωπος αρχίζει να θεωρεί τον εαυτό του αρχικά «προνομιούχο», και αργότερα «ανώτερο» από τη «μάζα» των συνανθρώπων του, προς τους οποίους ήδη νιώθει ως «εκπρόσωπο του Θεού», «δάσκαλος» και «σωτήρας». Η υπερηφάνεια αρχίζει και φουσκώνει μέσα του, και νιώθει «ξεχωριστός» με μια «ειδική αποστολή» για τη σωτηρία του κόσμου.

Το υποψήφιο θύμα της Σκοπιάς λοιπόν, κάποια στιγμή νιώθει πως καλύπτονται οι ανάγκες του για ασφάλεια, για ψυχική ειρήνη, για καλή συντροφιά, για μάθηση, για καλή οικογένεια, για σκοπό της ζωής, έλλειψη υπευθυνότητας στην έρευνα, (γιατί άλλοι ψάχνουν γι’ αυτόν), για χρησιμότητα μεταξύ των συνανθρώπων του, για κοινωνική προβολή, για αυτό το «διαφορετικό» που υποτίθεται ότι «χτυπάει το κατεστημένο». Και ανοίγει τα αυτιά του διάπλατα στην προπαγάνδα του ιού της Σκοπιάς, χωρίς να εξετάζει προσεκτικά και χωρίς να ελέγχει το κάθε τι που ακούει εκεί. Υποσυνείδητα ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ κάτι αρνητικό για το δρόμο που ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΕΠΙΛΕΞΕΙ.

Αφήνει λοιπόν τον ιό να προσδεθεί πάνω σε αυτές τις συναισθηματικές του ανάγκες, και να αρχίσει να του μεταδίδει ανεμπόδιστα το θανάσιμο γνωσεολογικό του κώδικα.

Γ. Ενστικτώδη κενά ασφάλειας

Ο ασφαλιστής εμφανίζεται μετά από μια φωτιά, μετά από έναν σεισμό, μετά από έναν θάνατο, και σας λέει: «Κοίτα τι μπορείς ΕΣΥ να γλιτώσεις! Η ζωή είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ. Ασφαλίσου! Δεν ξέρεις τι σε περιμένει αύριο!». Σε τέτοιες τραγικές περιστάσεις το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, είναι στον άνθρωπο πανίσχυρο! Μα ο φορέας του ιού της Σκοπιάς, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτά. Δημιουργεί ο ίδιος ανασφάλεια στο υποψήφιο θύμα του! Του μιλάει για ό,τι χειρότερο μπορεί. Για πολέμους, για πείνες, για καταστροφές, για θανάτους, για μόλυνση… Του μαυρίζει την καρδιά! Τον κάνει να νιώθει ευάλωτος και να θέλει ενστικτωδώς κάπου να «πιαστεί». Και τότε «του σκάει το παραμύθι»: «Μπορείς να τα γλιτώσεις όλα αυτά. Το μόνο που χρειάζεσαι, είναι να είσαι μέλος στην οργάνωσή μας! Εκεί θα έχεις εξασφαλισμένο μέλλον, ακόμα και από τον θάνατο!» Για να τον πείσει, του διαβάζει και μερικά εντελώς διαστρεβλωμένα χωρία από την Αγία Γραφή, αντιστρέφοντας εντελώς το νόημά τους! Μάλιστα, του λέει ότι δήθεν υπάρχουν προφητείες που προσδιορίζουν το τέλος, που είναι (εδώ και ενάμισι σχεδόν αιώνα της ιστορίας της Σκοπιάς) «πολύ κοντά».

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, κάνει τον άνθρωπο ΝΑ ΒΙΑΣΤΕΙ. Δεν έχει αρκετό χρόνο να ελέγξει καλά αυτά που άκουσε. Το τέλος πλησιάζει. Πρέπει να μπει στην οργάνωση για να σωθεί από τον καταστροφέα – Θεό που θα έρθει από στιγμή σε στιγμή να σκοτώσει τα παιδιά του που δεν έγιναν Μάρτυρες της Σκοπιάς! Και βιαστικά πιάνεται στην παγίδα!

Και άλλα ένστικτα, κατώτερα, εκμεταλλεύεται φυσικά ο ιός της Σκοπιάς, όπως το ένστικτο να θέλουμε να μας υπολογίζουν οι άλλοι, ή να νιώθουμε σπουδαίοι και ξεχωριστοί. Το «κυριλέ» ντύσιμο και κόμμωση που εφαρμόζει η Σκοπιά στα μέλη της, τα λεγόμενα «προνόμια» (διάφορες υπηρεσίες στις τοπικές τους συναγωγές) στα οποία αποβλέπουν συνήθως οι άρρενες Μάρτυρες, τα οποία επιφέρουν μαζί τους ΕΞΟΥΣΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ στο χώρο τους, και η διαρκής ΑΥΤΟΕΞΥΨΩΣΗ που κάνουν οι Μάρτυρες για τα μέλη της θρησκείας τους, εξυπηρετούν αυτά τα κατώτερα ένστικτα.

Το αστήρικτο υποψήφιο θύμα, που δεν έχει σκεφθεί ποτέ για όλα αυτά, και αδυνατεί να διακρίνει τα κατώτερα αυτά ένστικτα που τονίζει ο ιός της Σκοπιάς στα μέλη του, «πέφτει σαν ώριμο φρούτο». Με μια απλή προσχώρηση σε έναν θρησκευτικό χώρο, υποτίθεται καλύπτει όλες τις ανάγκες του: Γνωστικές, επιβιωτιστικές, κοινωνικές, και ενστικτώδεις. Γιατί λοιπόν να μην αφήσει τον ιό να κάνει μια αποικία και στο δικό του μυαλό;

Σύντομα μπαίνει κάτω από διδασκαλία μελών της οργάνωσης, που αναλαμβάνουν να «αναπλάσουν» τη σκέψη του, και να την ταυτίσουν με τον τρόπο σκέψης του ιού της Σκοπιάς. Όταν ο άνθρωπος θα είναι έτοιμος, θα γίνει επίσημα μέλος της, με όλα τα υποτιθέμενα προνόμια, αλλά και με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που δεν γνωρίζει, στη ζωή του.

Ακολουθεί το τρίτο μέρος με θέμα: Πώς ο ιός τη Σκοπιάς αλλοιώνει και ελέγχει το θύμα του (Υπό κατασκευήν)