Αν και σε άλλο μας άρθρο παρουσιάσαμε τις αρχαιολογικές αποδείξεις για τα ψεύδη των Νεοπαγανιστών, ότι δήθεν ο Θεοδόσιος δίωξε τους ειδωλολάτρες, εδώ θα παρουσιάσουμε περισσότερα στοιχεία, αυτή τη φορά ιστορικά, από κείμενα του Παγανιστή Λιβάνιου. Έτσι ώστε, οι Νεοπαγανιστές, να διαψευσθούν ΚΑΙ από ομόθρησκό τους. Παράλληλα, θα δούμε από τα παρακάτω κείμενα, και άλλα πολλά ενδιαφέροντα...

Μονότονο έχει καταντήσει το παραμύθι των Νεοπαγανιστών, ότι δήθεν ο Θεοδόσιος δίωξε τους αρχαίους ομοπίστους τους. Γιατί η αλήθεια είναι, ότι ΕΚΟΥΣΙΑ, και μάλιστα με κίνδυνο της ζωής τους, οι αρχαίοι μας πρόγονοι γύρισαν την πλάτη στους δαιμονικούς θεούς του παγανισμού, και εντάχθηκαν στην ευλογημένη Εκκλησία του Χριστού.

Δυστυχώς γι' αυτούς, τα ψεύδη τους εκτίθενται ακόμα και από αρχαίους ομοθρήσκους τους, οι οποίοι έγραψαν για το θέμα αυτό, πράγματα εντελώς ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που ισχυρίζονται σήμερα κατόπιν εορτής οι Νεοπαγανιστές. Και στην εποχή εκείνη, σημαντικός αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, υπήρξε ο Παγανιστής Λιβάνιος. Ας δούμε λοιπόν μέσα από τα γραπτά του, μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία.

Τα παρακάτω κείμενα του Λιβάνιου, θα τα παραθέσουμε με σκούρο πράσινο χρώμα, και με μαύρο θα τα σχολιάζουμε κομμάτι - κομμάτι, ώστε να εντοπίσουμε τα σημεία που μας ενδιαφέρουν:

ΠΡΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ

1. Πολλές φορές, Βασιλέα, όταν σου πρόσφερα συμβουλές στο παρελθόν (...) σε πείσμα εκείνων που έλεγαν και επιδίωκαν τα αντίθετα, υπερίσχυσαν οι δικές μου παραινέσεις, όντας ορθότερες. (...) αν μη τι άλλο, υπολόγισε πόσο με έχεις τιμήσει στο παρελθόν (...)

Ξεκινάει ο Λιβάνιος την επιστολή του προς τον Μέγα Θεοδόσιο, θυμίζοντάς του πόσο τον τίμησε, αυτόν, έναν Παγανιστή, ο Χριστιανός βασιλιάς! Μάλιστα, τον τίμησε τόσο, ώστε μαρτυράει ότι προτιμούσε τις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥ συμβουλές, παρά άλλων!

Αυτό μας δίνει μια εικόνα, εντελώς αντίθετη, από αυτή την ψευδή εικόνα που προσπαθούν να παρουσιάσουν οι σημερινοί Νεοπαγανιστές για τον Θεοδόσιο και την κατάσταση που επικρατούσε στην εποχή του. Οι σημερινοί απατεώνες Νεοπαγανιστές, προσπαθούν παρουσιάσουν τον Θεοδόσιο ως διώκτη των Παγανιστών. Αντιθέτως, βλέπουμε όχι μόνο το σεβασμό του και την απροκατάληπτη στάση του μπροστά σε έναν Παγανιστή, αλλά και την ιδιαίτερη θέση και τιμή που διατηρούσε γι' αυτόν ως σύμβουλό του.

2. ...ενώ ο ήπιος, ο φιλάνθρωπος και πράος άνθρωπος -κι αυτά είναι τα δικά σου γνωρίσματα- απλώς αρνείται να δεχτεί μια συμβουλή που δεν την εγκρίνει.

Βλέπουμε επίσης έναν εκθειασμό του Θεοδόσιου από τον Λιβάνιο. Τον αποκαλεί "ήπιο, πράο και φιλάνθρωπο", κάτι δηλαδή εντελώς αντίθετο από το "τέρας" που παρουσιάζουν οι απατεώνες Νεοπαγανιστές στη θέση του Θεοδόσιου. Όμως ο ομόθρησκός τους Λιβάνιος και εδώ τους διαψεύδει.

6 ... (Ο Κωνσταντίνος) δεν επέφερε καμία αλλαγή στις καθιερωμένες λατρείες (...) μπορούσε κανείς να δει ότι γενικά όλες οι άλλες λειτουργίες τους εκτελούνταν στο ακέραιο.

Τι ισχυρότερη μαρτυρία θα μπορούσαμε να λάβουμε από αυτή, ότι ο Κωνσταντίνος σεβάστηκε και ΔΕΝ δίωξε στο παραμικρό τους Παγανιστές και τη λατρεία τους; Τι ισχυρότερη μαρτυρία θα μπορούσαμε να έχουμε από αυτή, για το πόσο ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ είναι οι σύγχρονοι Νεοπαγανιστές, που μιλούν για διωγμούς που δήθεν έκανε ο Κωνσταντίνος εναντίον των Παγανιστών;

8. Βέβαια εσύ ο ίδιος δεν έδωσες διαταγή να κλείσουν οι ναοί και δεν απαγόρεψες ούτε την είσοδο σε ναούς ούτε το ιερό πυρ των ναών ούτε το λιβάνι ούτε τις προσφορές άλλων θυμιαμάτων σε ναούς και βωμούς.

Και η μαρτυρία αυτή του Λιβάνιου, επεκτείνεται και στον Θεοδόσιο. Σαφέστατα, ο Λιβάνιος διαψεύδει τους Νεοπαγανιστές, που ισχυρίζονται ότι δήθεν ο Θεοδόσιος δίωξε τη θρησκεία τους, την απαγόρευσε και σκότωνε ειδωλολάτρες για θρησκευτικούς λόγους. Εντελώς τα αντίθετα συνέβησαν. Και το μαρτυρεί όχι Χριστιανός αυτό. Το μαρτυρεί ένας Παγανιστής, πιστός στην αρχαία ειδωλολατρία! Ένας Παγανιστής, λέει μέσα από τα γραπτά του με σαφήνεια στους Νεοπαγανιστές: "Κύριοι, είσαστε ΨΕΥΤΕΣ!"

9. Τέτοιες πράξεις (καταστροφές ναών) αποτολμούνται και μέσα σε πόλεις, όμως κυρίως στην ύπαιθρο...

Εδώ αρχίζει να ξεκαθαρίζει ο Λιβάνιος, τι ακριβώς συνέβαινε στην εποχή του, με τις καταστροφές ειδωλολατρικών ναών από Χριστιανούς. Ήταν ένας καιρός πολύ κοντά στους διωγμούς των Χριστιανών από ειδωλολάτρες. Υπήρχαν πολλοί Χριστιανοί που είχαν χάσει γονείς και παππούδες από τη βαρβαρότητα των ειδωλολατρών, που τους δίωκαν και τους δολοφονούσαν με τη συγκατάθεση του κράτους. Και όλη αυτή η συσσωρευμένη οργή, έβγαινε ενάντια στους ηθικούς αυτουργούς αυτών των διωγμών, ενάντια στα αγάλματα των δαιμόνων και στους ναούς τους. Γιατί οι Χριστιανοί δεν στρέφονταν ενάντια σε ανθρώπους, αλλά ενάντια στα άψυχα.

Οι Χριστιανοί που το έκαναν αυτό ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ, και το έκαναν ΠΑΡΑΝΟΜΑ και κρυφά. Τα λόγια του Λιβάνιου είναι σαφέστατα. Κυρίως στην ύπαιθρο τις έκαναν, στην ερημιά, όπου κανείς δεν τους έβλεπε. Στις πόλεις μόνο σπάνια "αποτολμούσαν" να καταστρέψουν κάποιον ναό ειδωλολατρών. Αυτό δείχνει ότι ο νόμος ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ τους εθνικούς, από αυτούς τους ελάχιστους παράνομους θερμόαιμους Χριστιανούς.

Στην πλειοψηφία τους, οι Χριστιανοί κατέστρεφαν τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ είδωλα, και τους ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ειδωλολατρικούς ναούς, που όταν γίνονταν Χριστιανοί, έμεναν έρημοι και χωρίς πιστούς. Όσοι ναοί άξιζαν, μετατρέπονταν σε Χριστιανικούς ναούς, για να εξυπηρετούν τη νέα πίστη των παλιών ιδιοκτητών τους. Ομοίως, όσα αγάλματα άξιζαν για την τέχνη τους, χρησιμοποιούνταν ως στολίδια της πόλης. Και όσοι ναοί ή αγάλματα δεν είχαν καλλιτεχνική αξία, καταστρέφονταν, από τους ίδιους τους ιδιοκτήτες τους που γίνονταν Χριστιανοί. Δεδομένου, ότι οι ιδιοκτήτες τους, είχαν κάθε δικαίωμα να το κάνουν αυτό, εφόσον τα αντικείμενα αυτά δεν είχαν τότε αρχαιολογική αξία όπως σήμερα. Όμως δεν είχαν κανένα δικαίωμα να καταστρέψουν ΞΕΝΑ είδωλα και ναούς, που χρησιμοποιούνταν ΑΚΟΜΑ από κάποιους παγανιστές. Τέτοιους ναούς και είδωλα βανδάλιζαν αυτή η μικρή παράνομη ομάδα για την οποία μιλάει ο Λιβάνιος. Περισσότερα όμως ξεκαθαρίζει στη συνέχεια...

10. ...γιατί πιστεύουν (οι εθνικοί της υπαίθρου) πως θα πάνε οι κόποι τους χαμένοι, αφού στερήθηκαν τους θεούς που θα βοηθήσουν ώστε οι κόποι τους να ευοδωθούν.

Με το δίκιο του ο Λιβάνιος παραπονιέται, εφόσον οι καταστροφές αυτές που γίνονταν κυρίως στην ύπαιθρο, στεναχωρούσαν τους χωρικούς, που λόγω της αγραμματοσύνης τους, πίστευαν ακόμα στα είδωλα στην ύπαιθρο. Η αναφορά αυτή είναι σημαντική, γιατί δείχνει ότι ο Λιβάνιος μιλούσε για καταστροφές ΞΕΝΩΝ ναών και αγαλμάτων, τους οποίους υπήρχαν ακόμα κάποιοι άνθρωποι που ευλαβούνταν. Και που κανείς Χριστιανός δεν είχε δικαίωμα να τους τα στερήσει, εφόσον δεν ήταν δικά του. Ήταν πράγματι μια απαράδεκτη ενέργεια.

Από την άλλη, στα λόγια του Λιβάνιου, φαίνεται ότι ο λόγος που οι χωρικοί δεν ήθελαν να καταστραφούν οι ναοί, δεν ήταν τόσο η αγάπη τους προς τους αρχαίους δαίμονες, αλλά ο ΦΟΒΟΣ τους, ότι η σοδειά τους θα πήγαινε χαμένη. Ή αν θέλετε ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ τους, να κρατούν τους "θεούς" ευχαριστημένους, για να ζουν καλά. Αυτό που κρατούσε ακόμα και αυτούς τους τελευταίους Παγανιστές στην αρχαία ειδωλολατρία, ήταν ο φόβος και το συμφέρον. Όχι η αγάπη για τους μιαρούς δαίμονες. Με τον φόβο και το υποτιθέμενο συμφέρον κρατούσε το ειδωλολατρικό ιερατείο δέσμιους τους τελευταίους Παγανιστές.

27. Αν πάλι το γκρέμισμα των ιερών ήταν αρκετό ώστε να αλλάξουν μυαλά οι άνθρωποι, τότε εσύ ο ίδιος θα είχες διατάξει να γκρεμιστούν εδώ και πολύ καιρό· γιατί θα σε χαροποιούσε μια τέτοια μεταστροφή. Ήξερες όμως ότι δεν το μπορούσες, γι' αυτό και δεν έβαλες χέρι στους ναούς...

Τι να σχολιάσουμε εδώ; Ξεκάθαρες δηλώσεις του Λιβάνιου, που αθωώνουν πλήρως τον Μέγα Θεοδόσιο, από τις συκοφαντίες των Νεοπαγανιστών. Ούτε γκρέμισε ιερά, ούτε έβαλε χέρι στους ναούς. Γιατί γνώριζε ότι μόνο με την πειθώ είναι εφικτό κάτι τέτοιο, και όχι με τη βία, όπως τη μεταχειρίσθηκαν επί τρεις αιώνες οι Παγανιστές κατά των Χριστιανών, και νικήθηκαν. Ο Λιβάνιος είχε πάρει το μάθημα και το γνώριζε. Ομοίως, μαρτυράει ότι το γνώριζε καλά και το ΕΦΑΡΜΟΖΕ και ο Θεοδόσιος, όσο και αν επιθυμούσε να δει να εξαφανίζεται η ασεβής ειδωλολατρία από τον κόσμο.

29. Τι καλό έχουν πετύχει λοιπόν (οι μοναχοί που καταστρέφουν), όταν πρόκειται μόνο για λόγια κι όχι για πράξεις; Σε τέτοια ζητήματα, βέβαια, χρειάζεται να πείθεις τον άλλον, όχι να τον εξαναγκάζεις. Κι αυτός που χρησιμοποιεί εξαναγκασμό επειδή δεν μπορεί να πείσει, δεν πετυχαίνει τίποτα· απλώς έτσι νομίζει. Έχει ειπωθεί ότι κάτι τέτοιο είναι έξω από τους κανόνες και τις συνήθειές τους, ότι τιμούν την πειθώ και αποδοκιμάζουν τον εξαναγκασμό. Τότε γιατί σας πιάνει τρέλα με τους ναούς; Αν δεν μπορείτε να πείσετε, είναι ανάγκη να καταφύγετε στη βία; Δεν είναι ολοφάνερο ότι έτσι παραβαίνετε τους δικούς σας κανόνες;

Καταπληκτική επιχειρηματολογία από τον Λιβάνιο, υπέρ της πειθούς και εναντίον της βίας και των βανδαλισμών. Και εδώ πλέον ξεκαθαρίζει, ότι αυτοί οι φανατικοί που έκαναν τις καταστροφές, ήταν μια παράνομη ομάδα μοναχών. Επρόκειτο λοιπόν για ένα μεμονωμένο περιστατικό μεταξύ μιας αυτοκρατορίας Χριστιανών! Και ήταν τόσο παράνομο και μεμονωμένο, που είχε την τόλμη να ζητήσει την προστασία του Θεοδόσιου γι' αυτό! Μια προστασία που φυσικά έλαβε στη συνέχεια. Αν ο Θεοδόσιος ήταν αυτό το τέρας που παρουσιάζουν οι ψεύτες Νεοπαγανιστές, θα τολμούσε ποτέ ο Λιβάνιος να ζητήσει τη βοήθειά του; Θα μιλούσε για την παράνομη αυτή και κρυφή ομάδα φανατικών μοναχών, ή θα μιλούσε για οργανωμένη κρατική βία; Τα συμπεράσματα δικά σας!

35. ...Κι η σοδειά της Αιγύπτου είναι έργο του Νείλου και προς τιμήν του Νείλου γίνονται γιορτές όπου τον προτρέπουν να πλημμυρίσει τα χωράφια· κι αν δεν διοργανωθούν οι γιορτές στην εποχή που πρέπει κι απ' αυτούς που πρέπει, ο Νείλος δεν πρόκειται να πλημμυρίσει...

Με  την ευκαιρία, είναι καλό να δούμε τη δεισιδαιμονική φοβία και καταναγκασμό που κρατούσε στην Παγανιστική λατρεία τους τελευταίους Παγανιστές της αυτοκρατορίας. Φόβος και ψυχρό συμφέρον. Αυτή τη δεισιδαιμονία νοσταλγούν οι σύγχρονοι Νεοπαγανιστές!

37. ...αφήνω κατά μέρος ότι (ο Κωνσταντίνος) εκείνος δεν παρεμπόδισε τις θυσίες...

Δεύτερη μαρτυρία του Λιβάνιου, ότι ο Κωνσταντίνος δεν παρεμπόδισε την ειδωλολατρική θρησκεία, και δεύτερη τεκμηρίωση ότι οι Νεοπαγανιστές που ισχυρίζονται το αντίθετο, είναι ψεύτες.

52. Θα μπορούσες, εσύ βασιλιά, να εκδώσεις ένα διάταγμα: «Κανένας απ' τους υπηκόους μου να μην πιστεύει στους θεούς ούτε να τους τιμά ούτε να τους ζητά ευλογία για τον εαυτό του ή τα παιδιά του παρά μόνο σιωπηλά και κρυφά. Όλοι να τιμούν το Θεό που λατρεύω εγώ, να παίρνουν μέρος στις τελετές προς τιμήν του, να προσεύχονται σ' αυτόν και να σκύβουν το κεφάλι κάτω απ' το χέρι του επισκόπου. Κι όποιος δεν υπακούει να θανατώνεται οπωσδήποτε».

53. Θα ήταν εύκολο για σένα να εκδώσεις ένα τέτοιο διάταγμα, αλλά βέβαια αρνήθηκες να το κάνεις και δεν επέβαλες τέτοιο ζυγό στις συνειδήσεις των ανθρώπων. (...)

Δείτε πόσο σαφής είναι ο Λιβάνιος! Δείτε πόσο ψεύτες είναι οι σύγχρονοι ομόθρησκοί του, που ισχυρίζονται το αντίθετο από αυτόν, που ήταν ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΣ για την ανεξιθρησκεία του Θεοδόσιου! Ποιον πρέπει να πιστέψουμε; Αυτόν που ήταν μέσα στα πράγματα και τα ήξερε από πρώτο χέρι, ή τους Νεοπαγανιστές, που θέλουν να τον παριστάνουν ως δήθεν διώκτη, για να δικαιολογήσουν το ότι ο κόσμος γύρισε την πλάτη στη μιαρή τους θρησκεία;

Και ο Λιβάνιος συνεχίζει για να πει ακόμα περισσότερα...

Ούτε βέβαια απέκλεισες τους πιστούς της (ειδωλολατρικής θρησκείας) απ' τα αξιώματα, αλλά και τους έδωσες εξουσίες και συνέφαγες μαζί τους και συχνά μάλιστα ήπιες στην υγειά τους κι ακόμα και τώρα συναναστρέφεσαι με κάποιους, έχοντας την πεποίθηση πως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της βασιλείας ένας άνθρωπος που ορκίζεται στους θεούς μπροστά σε άλλους και σε σένα. Δεν αγανακτείς ούτε θεωρείς αυτούς τους όρκους σαν προσβολή απέναντί σου ούτε θεωρείς απαραίτητα κακόν άνθρωπο κάποιον που εναποθέτει τις μεγαλύτερες ελπίδες του στους θεούς.

Όχι μόνο δεν δίωξε το Θεοδόσιος τους αρχαίους Παγανιστές, αλλά κατά τη σημαντική μαρτυρία του συγχρόνου του Παγανιστή Λιβάνιου, που τον γνώριζε προσωπικά, και τα αξιώματά τους διατήρησε, και εξουσίες τους έδωσε! Και φίλοι του ήταν, και συνέτρωγε μαζί τους, και συνεργαζόταν μαζί τους για τα συμφέροντα του κράτους.

Σε απόλυτη αντίθεση από τα ψεύδη των Νεοπαγανιστών, οι ιστορικές μαρτυρίες επιβεβαιώνουν ότι ο Θεοδόσιος όχι μόνο δεν δίωξε τους ειδωλολάτρες, αλλά αντίθετα, τους είχε φίλους και συμβούλους, ελεύθερους να λατρεύουν τους ψευτοθεούς τους, και να τελούν τα καθήκοντα της θρησκείας τους. Μάλιστα τους προστάτευσε από μια ομάδα φανατικών μοναχών που κατέστρεφαν τα ιερά τους!

Αθώος ο Θεοδόσιος! Ένοχοι ψεύδους οι Νεοπαγανιστές, που νομίζουν ότι με τα ψεύδη τους, θα δικαιολογήσουν την αποτυχία της δαιμονικής τους θρησκείας. Εσείς μπορείτε μετά από αυτό να εμπιστεύεστε στις απάτες τους;

Επιλογή στοιχείων: Γ. Τ.

Σχολιασμός: Γ. Κ.