Λογική κριτική σε ανορθολογικό άρθρο ενός... "ορθολογιστή"

Η δικαιοσύνη απαιτεί, οι επικαλούμενοι τον Ορθό Λόγο, να κρίνονται από αυτόν!

1. Παρορμητικός ανορθολογισμός

Στο εξαιρετικό (κατά τα άλλα) επιστημονικό περιοδικό Ντισκάβερυ εντ Σάιενς τεύχος Νο 12 Μαϊου 2006, σε κάθε τεύχος φιλοξενείται ένα άρθρο του συμπαθέστατου αυτοαποκαλούμενου "ορθολογιστή" Νίκου Δήμου. Πέρα από τα εξαιρετικά επιστημονικά άρθρα του περιοδικού αυτού, σε κάθε τεύχος, μέχρι και το τεύχος Νο 11, μπορούσε ο αναγνώστης να απολαύσει ένα προσεγμένο και πράγματι ορθολογικό άρθρο του Νίκου Δήμου, όπου εξέθετε ένα σωρό ανορθολογισμούς, από το Φενγκ Σούι ως την Ομοιοπαθητική. Όμως στο τεύχος Νο 12, η ευχάριστη αυτή παράδοση σοβαρότητας από μέρους του αρθρογράφου αυτού, έσπασε! Στο τεύχος Νο 12 σελ. 10,11, ο Νίκος Δήμου ξεσπαθώνει ενάντια σε ένα σωρό Χριστιανικές πρακτικές, σε ένα δισέλιδο άρθρο του με τίτλο: "Τα λείψανα μας έλειψαν!"

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το εν λόγω περιοδικό φιλοξενεί αντιχριστιανικό άρθρο. Ένα εξ' ίσου αντιχριστιανικό άρθρο άλλου αρθρογράφου υπήρχε σε μόνιμη στήλη του προηγούμενου τεύχους, όπως και εκτενέστατο αντιχριστιανικό και εν πολλοίς αναξιόπιστο άρθρο υπήρχε σε ακόμα παλαιότερο τεύχος, που στόχο είχε την ιστορία του Χριστιανισμού. Μια αντιχριστιανική τακτική, συνήθης σε άρθρα του ΔΟΛ (Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη), ακόμα και στην ιστοσελίδα του στο Ίντερνετ! Ένας οργανισμός που κατά τον μήνα Απρίλιο (και εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας) κορυφώνει μια αντιχριστιανική επίθεση, με παραπλανητικές δηλώσεις σχετικά με το Γνωστικό ψευδεπίγραφο λεγόμενο "ευαγγέλιο του Ιούδα" του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ, το οποίο εκπροσωπείται στην Ελλάδα από τον ίδιο οργανισμό (ΔΟΛ).

Εν πάση περιπτώσει, πέρα από τις όποιες σκοπιμότητες πιθανόν να υπάρχουν από τη μεριά του ΔΟΛ, ή πέρα από τα όποια ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ συμφέροντα του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ από την προώθηση της αποκλειστικότητας του Ευαγγελίου του Ιούδα που αγόρασε, θα περιμέναμε από τον αγαπητό Νίκο Δήμου, περισσότερη σοβαρότητα. Ως "ορθολογιστής" που θεωρεί ότι είναι, θα έπρεπε να προσέχει διπλά στο τι γράφει ενώπιον τόσου κόσμου. Γιατί και οι "ορθολογιστές" κρίνονται από τον ορθό λόγο των αναγνωστών τους. Και ο ορθός λόγος δεν χαρίζεται σε κανέναν, μόνο και μόνο επειδή θέλει να αυτοαποκαλείται "ορθολογιστής".

Ορθός λόγος, είναι ο λόγος που όχι μόνο λέγεται (ή καταγράφεται) με ορθό τρόπο, αλλά και που εκφράζεται με λογική και συνέπεια. Λόγος πλήρης αντιφάσεων, αοριστιών, αναληθειών και "ετσιθελισμών", δεν μπορεί να κατονομάζεται "ορθός λόγος". Καθώς λοιπόν διάβαζα το εν λόγω άρθρο του Νίκου Δήμου, αναρωτιόμουν, τι έπαθε ξαφνικά ο άνθρωπος αυτός, και μετά από μια τόσο μεγάλη σειρά εξαιρετικών και πράγματι λογικών άρθρων, βρέθηκε σε έναν τέτοιο κυκεώνα παραλογισμού. Και η μόνη απάντηση που μπόρεσα να βρω, είναι ότι το θαύμα των ημερών αυτών, με τη διατήρηση του σκηνώματος του μοναχού Βησσαρίωνος σε σχετική αφθαρσία Χαριτι Θεού, πρόσβαλλε τόσο έντονα τον νομιζόμενο ορθολογισμό του Νίκου Δήμου, που τον έκανε να γράφει παρορμητικά, και όχι λογικά. Όταν κάποιος έχει συνηθίσει να σκέφτεται με έναν συγκεκριμένο  τρόπο, και κάτι του χαλάει την ηρεμία και την αυτοπεποίθηση της νομιζόμενης "ορθολογικής" του βεβαιότητας, ο άνθρωπος αυτός συχνά αντιδρά συναισθηματικά, με αποτέλεσμα να καταπατάει κάθε έννοια λογικής και συνέπειας στα όσα "ορθολογικά" γράφει. Κι εδώ, ένα απλό θαύμα, τίναξε στον αέρα ολόκληρο το υπόβαθρο της σκέψης του Νίκου Δήμου, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί παρορμητικά να βγάλει τα απωθημένα του σε αυτό το άρθρο, με τόσο ανορθολογικό τρόπο.

Ας δούμε όμως και το ίδιο το άρθρο, ώστε να περάσουμε τον εν λόγω "ορθολογισμό" από την κριτική του ορθού λόγου.

2. Ένα επιτηδευμένα επιθετικό άρθρο

Το πρώτο πράγμα που προσέχει ένας αναγνώστης στο άρθρο αυτό, είναι (εκτός από τις εικόνες), και δύο πλαίσια με μεγάλα γράμματα, ένα στην αρχή, και ένα στο τέλος. Το πρώτο πλαίσιο λέει τα εξής:

"Τι είπατε; Θίγω το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού; Ποιο αίσθημα; Ποιας θρησκείας; Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί. Μπορείτε να μου πείτε πού, σε ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να προσκυνάμε ιερά λείψανα;"

Και το δεύτερο πλαίσιο λέει τα εξής:

"Διότι τι άλλο από μαγική σκέψη είναι η ιδέα πως ένα λείψανο μπορεί να κάνει θαύματα; Δεν επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως χριστιανός".

Τα δύο αυτά πλαίσια, αναπαράγουν δύο σημεία του άρθρου με μεγάλα εμφανή γράμματα. Γιατί άραγε ΕΙΔΙΚΑ αυτά τα δύο σημεία;

Μα νομίζω ότι είναι προφανές. Είναι τα δύο μοναδικά σημεία του άρθρου, όπου ο αρθρογράφος Νίκος Δήμου κάνει τον εαυτό του να φαίνεται ως Χριστιανός! Και για να μη θυμώσουν οι Χριστιανοί από τα λεγόμενά του, (όπως προβλέπει από την αρχή ακόμα, γι' αυτό βάζει τα πλαίσια αυτά, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις), φροντίζει να εμφανίζεται ως "ένας από εμάς τους Χριστιανούς"!!!

Σε κατ' ιδίαν αλληλογραφία του γράφοντος με τον Νίκο Δήμου, όπου του εντόπισα το ατόπημα αυτό, ως το πλέον ανορθολογικό του άρθρου του, μου απάντησε ότι οι θέσεις του είναι γνωστές, και ότι έγραψε πως "επιχειρηματολογεί ΩΣ Χριστιανός", και θα μπορούσε να γράφει "ως Μουσουλμάνος" χωρίς να είναι. Και ότι αυτό το "ως", δείχνει ότι δεν προσπαθεί να παραστήσει τον Χριστιανό. Η απάντηση που του έδωσα σε αυτό ήταν:

"Πρέπει όμως να σου θυμίσω επίσης και αυτό που λες με μεγάλα γράμματα στο πλαίσιο στην αρχή: "Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί". Πιστεύω ότι η πιο αβίαστη ερμηνεία αυτής της φράσης είναι ότι "νομίζεις πως θέτεις τον εαυτό σου μεταξύ των Χριστιανών", μια και χρησιμοποιείς πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Τουλάχιστον ο αναγνώστης σχηματίζει (έστω και εσφαλμένα) την εντύπωση ότι "νομίζεις τον εαυτό σου Χριστιανό". Θα μπορούσες βέβαια να βάζεις μέσα τον εαυτό σου υπονοώντας "την Ελληνική κοινωνία". Αλλά κάπως παράξενο είναι ένας μη Χριστιανός να γκρουπάρει έτσι την Ελληνική κοινωνία με τον εαυτό του μέσα.

Και φυσικά, αν έγραφες εκεί: "Νόμιζα πως ΕΙΣΑΣΤΕ Χριστιανοί", θα ήταν πιο τίμιο. Αλλά θα φαινόταν ως επίθεση. Προφανώς έβαλες τον εαυτό σου μέσα, χωρίς να είσαι, και χωρίς να νομίζεις πως είσαι Χριστιανός, για να απαλύνεις τις εντυπώσεις για την επίθεση που έκανες ενάντια σε ένα σωρό Χριστιανικά δόγματα και πρακτικές. Ως τακτική είναι έξυπνη. Αλλά παράλληλα συνηθισμένο και καθόλου τίμιο τέχνασμα.

Και πώς γίνεται άραγε, να έχουν γραφτεί με μεγάλα γράμματα ειδικά τα δύο σημεία όπου τονίζεις ότι "μιλάς ως Χριστιανός", ή ότι "νόμιζες ότι ήμασταν Χριστιανοί" (μ' εσένα μέσα φυσικά); Αυτό κάτι λέει για την πρόθεση των φράσεων αυτών.

Διευκρινίζω, ότι δεν πιστεύω ότι το έκανες από κακία. Το έκανες από απλή σκοπιμότητα για να περάσεις τις απόψεις σου χωρίς να προκαλέσεις εντύπωση επιτιθέμενου, και να μετριάσεις τις αντιδράσεις. Όμως, όσο ευγενικά και αν το έκανες, η επίθεση έγινε, και φυσικά πρέπει να απαντηθεί σε κάθε σημείο, γιατί είσαι λάθος. (Θέλω να απαντήσω, όχι μόνο για τον κόσμο που μπέρδεψες, αλλά και για εσένα, γιατί κι εσύ μπερδεμένος είσαι σε αυτά τα θέματα, και πιστεύω ότι έχεις πολύ καλά ελατήρια). Για παράδειγμα, δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει η λέξη: "είδωλο", και τι σήμαινε η εντολή της Εξόδου για την κατασκευή ειδώλων. Όπως δεν έχεις ιδέα της θεολογίας που υποκρύπτεται πίσω από την τιμή των ιερών λειψάνων. Μίλησες ανορθολογικά εν βρασμώ ψυχής. Εν καιρώ όμως...

Επιπλέον, τα όσα είπες, ΟΥΤΕ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ θα μπορούσες να τα πεις. Γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ Χριστιανός δεν θα έγραφε τόσα αντιχριστιανικά πράγματα. Προτεστάντης ναι. Χριστιανός όχι. Ξέρω ότι έχεις ζήσει στο εξωτερικό, και είναι προφανές ότι έχεις "μεταφέρει" προτεσταντικές νοοτροπίες στο τι νομίζεις ότι πιστεύει, ή πρέπει να πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τη γνώμη σου. Το πώς αντιλαμβάνεσαι ΕΣΥ τη Χριστιανική πίστη, δεν έχει καμία σχέση με το τι ΕΙΝΑΙ η Χριστιανική πίστη, και με το τι ΟΦΕΙΛΕΙ να αποδέχεται απόλυτα ένας Χριστιανός".

Αυτά λοιπόν, σχετικά με τα μεγαλογράμματα πλαίσια του Νίκου Δήμου, και τους προφανείς λόγους που τον ώθησαν να γράψει εκεί αυτά που έγραψε. Ας δούμε όμως πλέον και το ίδιο το κείμενο, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να το αναλύσουμε με πραγματικά ορθολογική κριτική.

3. Τι διαφορά έχουν οι λέξεις: "άλιωτος" και "άφθαρτος";

Το άρθρο του Νίκου Δήμου ξεκινάει με μια πρόσκληση προς κάποιον Χριστιανό, λέγοντας τα εξής:

"Άλιωτος; Ας μου εξηγήσει κάποιος δυνατός στα εκκλησιαστικά: Σε τι διαφέρει ο άγιος από τον αφορισμένο; Στην ακολουθία του αφορισμού αναπέμπεται η κατάρα να μη λίωσει το πτώμα. Την παραθέτω: <<Εν τω ονόματι της αγίας τριάδας έχομεν και κηρύττομεν αυτούς αφορισμένους, κατηραμένους και ασυγχώρητους παρά Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος και έστωσαν μετά θάνατον άλυτοι και τυμπανιαίοι, αι πέτραι και ο σίδηρος λυθήσονται αυτοί δε ουδαμώς>>. (Όταν το είπαν αυτό στον αφορεσμένο Ανδρέα Λασκαράτο, είπε: "Μήπως μπορούν να αφορίσουν και τα παπούτσια μου, που συνεχώς λιώνουν;)".

Ο αγαπητός Νίκος Δήμου, παρ' όλη την ορθολογική ικανότητα ανάλυσης που διαθέτει, εδώ απέτυχε να διακρίνει τη λεξούλα: "τυμπανιαίοι". Γιατί ο αφορισμός μιλάει όχι απλά για "άλιωτο", αλλά επίσης και "τυμπανιαίο" μαζί. Με άλλα λόγια, μιλάει για ένα άλιωτο ΤΟΥΜΠΑΝΙΑΣΜΕΝΟ πτώμα, που βρίσκεται σε αυτή τη φρικτή σαπισμένη κατάσταση διαρκώς, ως "όλεθρο της σαρκός". Ένα σαπισμένο πτώμα που φέρει πάνω του την ομοίωση της ψυχικής σαπίλας του κατόχου του. Γι' αυτό και το αστείο του Λασκαράτου δεν είναι και τόσο έξυπνο αν το καλοσκεφθεί κάποιος. Δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν να φοράει δύο άλιωτα μεν, αλλά ταυτόχρονα τουμπανιασμένα και σαπισμένα παπούτσια, που βρωμάνε πτωματίλα.

Αυτή είναι λοιπόν η διαφορά του άλιωτου ΚΑΙ τυμπανιαίου αφορισμένου, και του (όχι άλιωτου, -εδώ πρόκειται για ορολογία -αλλά) ΑΦΘΑΡΤΟΥ αγίου. Ο άγιος, όχι μόνο δεν βρωμάει, όταν ο Θεός ευδοκήσει να του δώσει αυτή τη χάρη της σχετικής αφθαρσίας, όχι μόνο δεν ξεθάβεται τουμπανιασμένος και σάπιος, αλλά επιπλέον συχνότατα εκπέμπει και ΕΥΩΔΙΑ. Και δεν χρειάζεται κάποιος να είναι "δυνατός στα εκκλησιαστικά" για να καταλάβει τη διαφορά αυτή. Αρκεί να χρησιμοποιήσει στοιχειωδώς τη λογική κρίση, για να διακρίνει μεταξύ των δύο αυτών εννοιών. Όταν όμως κάποιος θέτει το ερώτημα αυτό μόνο και μόνο για να βρει στήριγμα του υποτιθέμενου "ορθολογισμού" του, δεν χρησιμοποιεί τον ορθολογισμό ως εργαλείο κρίσης, αλλά χρησιμοποιεί  τον ορθολογισμό ως δογματισμό. Απλώς αρπάζεται από την πρώτη ομοιότητα που θα βρει, χωρίς να σκεφθεί περαιτέρω. Δεν ζητάει πραγματικά απαντήσεις. Δεν ρωτάει για να μάθει, γιατί νομίζει ότι ξέρει! Ρωτάει ρητορικά, ακριβώς επειδή νομίζει ότι δεν θα βρεθεί κανείς να του απαντήσει. Γι' αυτό και ο Νίκος Δήμου, δεν φρόντισε να ρωτήσει κάποιον ειδικό πριν γράψει το άρθρο του. Έγραψε το άρθρο του κατ' ευθείαν με την ερώτηση. Αυτό όμως δεν λέγεται ορθολογισμός. Γιατί άρθρο χωρίς πρότερη έρευνα, δεν αποτελεί άρθρο του ορθού λόγου.

Συνεχίζει ο αρθρογράφος ως εξής:

"Λοιπόν, ωραία. Έχουμε ένα περιστατικό μουμιοποίησης που, σύμφωνα με την ιατροδικαστική επιστήμη, συμβαίνει συχνά. Και λοιπόν; Το είδε και ένας υπέργηρος ιατροδικαστής, του οποίου μάλλον έχει αλλοιωθεί η όραση, διότι περιέγραψε το λείψανο ως λευκό και ροδαλό - ενώ στις φωτογραφίες φαίνεται κατάμαυρο. Και λοιπόν;"

Έχουμε λοιπόν εδώ, άλλη μία αυθαίρετη ανορθολογική συσχέτιση του νομιζόμενου "ορθολογιστή" αρθρογράφου: Αυτή της αφθαρτοποίησης με εκείνη της μουμιοποίησης. Στο μυαλό του Νίκου Δήμου, όλα είναι ίδια. Τι μούμια, τι άφθαρτο λείψανο. Ο μόνος τρόπος να διατηρήσει την πνευματική του ηρεμία, είναι να κάνει αυτή την ταύτιση, μήπως και του γκρεμιστούν όλα όσα πιστεύει από ένα απλό θαύμα!

Δεν κάνει καν τον κόπο ο Νίκος Δήμου να μας εξηγήσει ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ που πιστεύει ότι ο μοναχός Βησσαρίων είναι ένα "περιστατικό μουμιοποίησης". Τους θεωρεί ανορθολογικά "δεδομένους". Δεν κάνει καν τον κόπο να μελετήσει λίγο, ότι στη μουμιοποίηση υπάρχουν ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, οι οποίες όμως στο σκήνωμα του μοναχού Βησσαρίωνα απουσιάζουν εντελώς! Διαφορετικά, αφού είναι τόσο συχνό φαινόμενο, ας το κάνει και ο ίδιος. Ας βάζει ένα νεκρό ζώο σε παρόμοιες συνθήκες σαν του μοναχού Βησσαρίωνα, και ας το ξεθάψει μετά από (όχι 15 χρόνια, αλλά μετά από έναν χρόνο), για να δούμε τι θα συναντήσει. Και τότε, ας μας πει. Ο ορθολογισμός δεν μιλάει χωρίς πείραμα. Διαφορετικά είναι ανορθολογική αυθαιρεσία.

Μάλιστα, επικαλείται και την ιατροδικαστική επιστήμη, για να δώσει ισχύ στα λόγια του. Μόνο που ο ιατροδικαστής που εξέτασε το σκήνωμα του Βησσαρίωνα, (ένας επιστήμονας με πολυετή πείρα), είπε εντελώς διαφορετικά πράγματα από τον Νίκο Δήμου. Είπε ότι ΔΕΝ πρόκειται για μουμιοποίηση. Είπε ξεκάθαρα (ώστε τον ακούσαμε όλοι), ότι τέτοιο πράγμα (που για τον Νίκο Δήμου είναι κάτι που για την ιατροδικαστική επιστήμη "συμβαίνει συχνά"), δεν έχει ξαναδεί σε όλη την πολυετή καριέρα του! Δηλαδή, ο ιατροδικαστής, ο επιστήμονας που εκπροσωπεί την ιατροδικαστική επιστήμη, είπε τα εντελώς αντίθετα από αυτά που λέει ο Νίκος Δήμου, επικαλούμενος την... ιατροδικαστική επιστήμη!!! Αυτό και αν είναι ανορθολογισμός. Αλλά ως γνωστόν, ένας άπιστος "ορθολογιστής", είναι ο πιο εύπιστος άνθρωπος, και είναι διατεθειμένος να πιστέψει οτιδήποτε, ή να οδηγηθεί στα πιο αντιφατικά συμπεράσματα, προκειμένου να διατηρήσει την απιστία του!

Βεβαίως κάπου μέσα στη σύγχυσή του, ο Νίκος Δήμου αντιλαμβάνεται ότι "κάτι δεν έγραψε σωστά", και προσπαθεί να τα μπαλώσει, αφ' ενός διογκώνοντας την ηλικία του ιατροδικαστή, και κάνοντάς τον "υπέργηρο", έτσι ώστε να υπονοήσει αλλοίωση της αντιληπτικής του ικανότητας, και να "φιμώσει" την αξία της μαρτυρίας αυτού του επιστήμονα. Και βέβαια ο Νίκος Δήμου δεν κάνει τον κόπο να μας πει, ποιος άλλος ιατροδικαστής έδωσε διαφορετική διάγνωση για το σκήνωμα του Βησσαρίωνα. Πάντως, ο ιατροδικαστής που δεν συμφωνεί μαζί του, ξαφνικά γίνεται "υπέργηρος", και ας μη φαίνεται να έχει σοβαρή διαφορά ηλικίας από τον ίδιο τον Νίκο Δήμου! Πολύ δε περισσότερο όταν ο ιατροδικαστής εμφανώς τα είχε τετρακόσια! (Αχ, σε τι αντιφάσεις οδηγούν έναν "ορθολογιστή" αυτά τα άτιμα τα προχωρημένα γεράματα!)

Στη συνέχεια, για να δώσει ο Νίκος Δήμου σοβαροφάνεια στην υποτίμηση του ιατροδικαστή, συγκρίνει την άμεση εξέταση που έκανε ο ιατροδικαστής, με το τι είδε ο ίδιος σε... φωτογραφίες! Τις μαυρισμένες φωτογραφίες που είδε ο Νίκος Δήμου για το λείψανο του Βησσαρίωνα, τις θεωρεί απόδειξη για το ότι ο ιατροδικαστής δεν βλέπει πλέον καλά!!! Και αυτό το λέει πιστεύοντας ότι είναι ένας "ορθολογικός" τρόπος κριτικής στον ιατροδικαστή που διαφωνεί με τις ιδέες απιστίας του! Πολύ απλά, είναι τόσο πεπεισμένος για το δίκιο του, που και ο Θεός ο ίδιος να κατεβεί και να του το πει, θα τον βγάλει και Αυτόν (με το δίκιο του αυτή τη φορά) ηλικιωμένο! Αν μας έλεγε ο Νίκος Δήμου ότι πήγε και είδε ο ίδιος το λείψανο, και ότι δεν ήταν όπως το περιέγραψε ο ιατροδικαστής, τότε θα μπορούσαμε να του δώσουμε λίγο δίκιο (ειδικά αν δεν ήταν κι αυτός "υπέργηρος" σαν τον ιατροδικαστή, και δεν φορούσε γυαλιά). Αν μάλιστα μας έλεγε ότι επικοινώνησε με τον ιατροδικαστή και τον ρώτησε τον λόγο που στις φωτογραφίες είδε άλλα πράγματα, και μας παρουσίαζε την απάντηση του ιατροδικαστή επαρκώς αναλυμένη και "ξεδοντιασμένη", τότε θα μπορούσαμε να του δώσουμε και πλήρες δίκιο ως προς το χρώμα του Βησσαρίωνα. Αλλά έτσι από φωτογραφίες (sic) τι να πει κανείς για τον "ορθολογισμό" ενός ανθρώπου που αντιτάσσεται στον ιατροδικαστή ο οποίος έκανε και επιτόπια εξέταση;

4. Η εκμετάλλευση της πίστης

Φυσικά από ένα κείμενο επίθεσης προς τη Χριστιανική πίστη, δεν θα μπορούσε να λείπει και η συνήθης δικαιολογία της απέχθειας προς την εκμετάλλευση της πίστης. Αυτό είναι ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΤΕ το άλλοθι όλων όσων επιτίθενται στη Χριστιανική πίστη. Όσοι δεν το κάνουν ενσυνείδητα ως προκάλυψη, βαυκαλίζουν έτσι τους εαυτούς τους, ως "κατήγορους της διαφθοράς", και νιώθουν καλά με αυτό που κάνουν. Έστω και αν αυτό που κάνουν είναι μια χονδροειδής ανορθολογική πράξη, εξ' αιτίας των γενικεύσεων και των αοριστιών που χρησιμοποιούν! Γιατί μαζί με τα ξερά, καίνε πάντοτε και όλα τα χλωρά!

Αναφέρεται λοιπόν στη συνέχεια ο Νίκος Δήμου στην τιμητική μεταφορά της Αγίας Ζώνης, και "διαπιστώνει" με εντελώς ανορθολογικό και δογματικό τρόπο, (έτσι αυθαίρετα και αναπόδεικτα), ότι ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι για "να αρμέξει τους αφελείς". Ο Νίκος Δήμου, θεωρεί αφελείς όλους εμάς τους Χριστιανούς που σπεύδουμε να μοιρασθούμε λίγη από τη Χάρη ενός ιερού αντικειμένου, πληρωμένου με το Άγιο Πνεύμα. Αυτά δεν τα χωράει το ρηχό δοχείο του ορθολογιστικού μυαλού του. Εμείς όλοι είμαστε αφελείς. Γιατί; Επειδή έτσι το πιστεύει αυτός! Φοβερός ορθολογισμός!

Κάνει λοιπόν παραλληλισμό του σκηνώματος του μοναχού Βησσαρίωνα με την Αγία Ζώνη, και καταλήγει ότι όλα αυτά, ανήκουν στις ευκαιρίες που βρίσκουν "τα κοράκια για να μασάνε"! Λες και δεν υπάρχουν "κοράκια" σε κάθε πλευρά του βίου μας. Λες και δεν μασάνε πάντα κάποιοι από το πορτοφόλι μας, από τη στιγμή που θα ξυπνήσουμε "με την τσίμπλα στο μάτι", ως τη στιγμή που θα ξαναπέσουμε στο κρεβάτι μας κουρασμένοι (και "ρέστοι"). Όταν θα ανοίξουμε το ραδιόφωνο για να ακούσουμε τις πρωϊνές ειδήσεις, όταν θα πάρουμε τη συγκοινωνία για να πάμε στη δουλειά μας, ή θα σταματήσουμε στο φανάρι της γειτονιάς μας, πάντοτε κάποιος ελπίζει στα χρήματα που θα αποκομίσει από εμάς. Είτε αυτός είναι ο διαφημιστής του ραδιοφώνου, είτε ο ζητιάνος που θα θελήσει να καθαρίσει τα (πιθανόν καθαρά) τζάμια του αυτοκινήτου μας. Όταν θα πάμε να εργασθούμε, ο εργοδότης μας θα περιμένει από εμάς "το κέρδος", ή αν εμείς οι ίδιοι είμαστε εργοδότες του εαυτού μας, θα επιζητούμε το ίδιο από τους πελάτες μας. Και είτε σταματήσουμε στο περίπτερο να πάρουμε μια εφημερίδα ή ένα πακέτο τσιγάρα ή μια  τσίχλα, πάντα κάποιος θα κερδίζει απ' αυτό! Και από όλους αυτούς τους "κάποιους", πάντα θα υπάρχει και "κάποιος" που θα κερδίζει αναξίως και αισχροκερδώς. Σε κάθε στιγμή και πλευρά της ζωής μας! Γιατί όχι και στην πίστη; Γιατί δηλαδή στην πίστη δεν θα υπήρχαν και οι ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ (ευτυχώς) αισχροκερδείς; Όταν στους 12 μαθητές υπήρχε ένας προδότης που πρόδωσε τον Χριστό για 30 αργύρια, γιατί φαίνεται στον Νίκο Δήμου τόσο παράδοξο, το ότι "κοράκια" υπάρχουν και στην πίστη; Μήπως γνωρίζει κανέναν τρόπο να πάψουν να υπάρχουν κοράκια σε κάθε έκφραση της ζωής μας;

Σύμφωνα λοιπόν με την "ορθολογιστική" κρίση του Νίκου Δήμου, επειδή ΠΙΘΑΝΟΝ κάποιοι να κερδίζουν από την Αγία Ζώνη ή από το λείψανο του μοναχού Βησσαρίωνα, (κάτι που ούτε προσπαθεί, ούτε μπορεί φυσικά να το αποδείξει), οφείλουμε να πάψουμε να τιμούμε την Αγία Ζώνη και το άφθορο λείψανο του Βησσαρίωνα, για να πάψει η... (πιθανή) εκμετάλλευση!

Ωραία! Σύμφωνοι! Τότε να καταργήσουμε το ραδιόφωνο, να καταργήσουμε τα φανάρια στο δρόμο, να καταργήσουμε τα τσιγάρα και τις τσίχλες και τα περίπτερα, να καταργήσουμε τις συγκοινωνίες, τα αυτοκίνητα, τις εργασίες μας, επειδή σε όλα αυτά, πάντα κάποιος αισχροκερδεί (ή πιθανόν να αισχροκερδεί)!!! Τρομερός ορθολογισμός! Εξ' αιτίας κάποιων (πιθανών, για να μην ξεχνιόμαστε) "κορακιών", πρέπει να καταργούμε την κάθε πλευρά της ζωής μας που (πιθανόν) εκτρέφει κοράκια!!! "Πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι!"  Μα πόσο φοβερή λογική έχουν αυτοί οι "ορθολογιστές"!!!

Το πλέον ανορθολογικό όμως, είναι το ότι ο Νίκος Δήμου, δεν ζητάει να καταργηθεί η κάθε πλευρά της ζωής μας, που πιθανόν να εκτρέφει "κοράκια". (Πώς θα μπορούσε άλλωστε, μια και θα έπρεπε να καταργήσουμε τα πάντα, ακόμα και τον... θάνατο, ώστε να μην κερδίζουν τα "κοράκια" του γραφείου κηδειών!) Ο Νίκος Δήμου, θα ήθελε (περιέργως) να καταργηθούν μόνο οι εκφράσεις του θρησκευτικού βίου! Να μην τιμούμε εικόνες, να μην τιμούμε άγια λείψανα, να μην τιμούμε την αγία ζώνη, να μην υπάρχουν "κομποσχοίνια", να μην γίνονται γνωστά τα θαύματα, να μην υπάρχουν ιερατικά εμπορεύματα... Λες και σε όλες τις άλλες εκφράσεις του ανθρώπινου βίου, όλα γίνονται σωστά, και δεν υπάρχουν "κοράκια". Λες και μόνο η πίστη είναι αυτή που εκτρέφει εκμεταλλευτές. Όλα τα άλλα είναι καλά και άγια, και κανένας δεν θα εκμεταλλευθεί κανέναν. Αλλά η πίστη διαφέρει! Γιατί άραγε; Επειδή τις εκφράσεις της πίστης, δεν τις χωράει το ορθολογιστικό μυαλό του Νίκου Δήμου! Με άλλα λόγια, ο τομέας της πίστης διαφέρει από όλους τους άλλους τομείς της ζωής, επειδή... διαφωνεί με τις ιδέες του! Ζήτω ο "ορθολογισμός"!!!

Για τον Νίκο Δήμου, όλα τα χρήματα που μαζεύουν τα μοναστήρια και οι εκκλησίες από τις ΕΚΟΥΣΙΕΣ (για να μην ξεχνάμε) εισφορές των πιστών, είναι "άχρηστα έξοδα εκμετάλλευσης". Γιατί άραγε; Μα είναι προφανές! Επειδή όλα αυτά τα χρήματα, εκτρέφουν την Εκκλησία και την πίστη του λαού. Αλλά η πίστη είναι κάτι (υποτίθεται) ξένο προς το "ορθολογιστικό" μυαλό του Νίκου Δήμου. Επειδή εκείνος ΠΙΣΤΕΥΕΙ στις αρχές του Διαφωτισμού! Επειδή το δικό του ΔΟΓΜΑ είναι πως όλες αυτές οι θρησκευτικές εκφράσεις είναι άχρηστες και χωρίς αποτέλεσμα. Επειδή έτσι θέλει να πιστεύει! Και όλοι όσοι μαρτυρούν τις ευεργεσίες που βίωσαν από τη θρησκευτική ζωή της Εκκλησίας, είναι (επειδή έτσι θέλει) αναξιόπιστοι μάρτυρες. (Ίσως υπέργηροι με προβλήματα όρασης...)

Κατά τη λογική του Νίκου Δήμου, δεν είναι άχρηστα τα τραγούδια, η μουσική, τα κέντρα και οι ταβέρνες, (λες και δεν έχουμε σπίτια να φάμε), δεν είναι άχρηστες οι μορφές διασκέδασης κάθε είδους. Διαφορετικά θα μιλούσε για τη μη αναγκαιότητα και εκμετάλλευση όλων των μορφών διασκέδασης. Αλλά ενώ γι' αυτόν η διασκέδαση είναι χρήσιμη, για τον ίδιο είναι άχρηστη η έκφραση της Χριστιανικής πίστης με τους τρόπους που εκφράζεται. Και δεν σκέφτεται, ότι αυτός που θέλει να ξοδέψει τα χρήματά του στα μπουζούκια, είναι ελεύθερος να το κάνει εφ' όσον το επέλεξε. Αλλά ομοίως, αυτός που ΘΕΛΕΙ να δώσει τις εισφορές του αγοράζοντας κεριά, εικόνες, κομποσχοίνια, ή απλώς προσκυνώντας την Αγία Ζώνη ή ένα άφθαρτο λείψανο, δικαίωμά του είναι να δίνει τις εισφορές του εκεί που επιθυμεί, και εκεί που τον εκφράζει. Και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν υποτιθέμενο "ορθολογιστή" για το πού θα ξοδέψω εγώ τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ χρήματα!

Το ότι ο Νίκος Δήμου δεν μπορεί να κατανοήσει τη χρησιμότητα αυτών των θρησκευτικών εκφράσεων, δεν του δίνει το δικαίωμα να τις κατακρίνει, και να τις αποκαλεί αδιακρίτως "εκμετάλλευση". Ή μάλλον για να ακριβολογούμε, το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του το έχει. Αλλά ομοίως, εκφραζόμενος έτσι παράλογα, δίνει σε όλους εμάς που διαφωνούμε, το δικαίωμα να περάσουμε τις ιδέες του και τη λογική του από το κόσκινο του ορθού λόγου.

Με γενικεύσεις λοιπόν, του τύπου: "όλα αυτά είναι εκμετάλλευση", με τον αναπόδεικτο και δογματικό τρόπο που τα παρουσιάζει όλα αυτά ως άχρηστα, με αοριστίες, δεν δικαιολογεί ούτε στο ελάχιστο την ιδέα που έχει για τον "ορθό του λόγο". Πολύ δε περισσότερο, όταν οι εισφορές των πιστών στηρίζουν τα μοναστήρια, που είναι πνεύμονας ζωής όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά και για την ανθρωπότητα. Τα μοναστήρια και οι ναοί μας, έχουν ανάγκη από τις εισφορές των πιστών για να καλύπτουν τη συντήρηση και τα έξοδά τους, και για να φροντίζουν χιλιάδες φτωχών και απόρων συνανθρώπων μας. Για να μπορούν να παρέχουν σ' εμάς τους πιστούς το δικαίωμα του θρησκεύειν. Ένα δικαίωμά μας αναφαίρετο, που κανένας δήθεν ορθολογιστής δεν μπορεί να μας το στερήσει, με το άλλοθι των υπαρκτών μεν, αλλά ελαχίστων "χριστεμπόρων".

Όταν σε κάθε αναφορά θαυμάτων, ευεργεσιών της Εκκλησίας, γεγονότων πίστεως, ή θρησκευτικών αναλύσεων, φροντίζει κάποιος υποτιθέμενος "ορθολογιστής" να υπενθυμίζει ανελλειπώς ότι "υπάρχουν και αγιογδύτες", δεν είναι τυχαίο. Είναι μία εσκεμμένη παρεμβολή παρασιτικού θορύβου, για να θολώσει και να καλύψει το πραγματικό ζήτημα που γίνεται γνωστό. Να "θάψει" ένα ζήτημα που τιμά την Εκκλησία, και θίγει την ΠΙΣΤΗ των απίστων εναντίον της Εκκλησίας. Είναι δηλαδή, σαν κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται σε ένα επιστημονικό ή ιατρικό θαύμα, να κάνει ταυτόχρονα και μια ανάλογου μήκους αναφορά σε πλήθος ιατρικών λαθών και εξαπατήσεων διεφθαρμένων επιστημόνων, θάβοντας το ίδιο το γεγονός κάτω από πλήθος άσχετων με το θέμα πληροφοριών. Ή σαν κάθε φορά που λέμε για τα προτερήματα ενός φίλου μας, να σπεύδουμε να υπενθυμίζουμε και να αναλύουμε ότι έχει και ένα σωρό ελαττώματα. Φυσικά αυτό δεν το κάνουμε για κανέναν πραγματικό φίλο μας. Αυτό δεν συμβαίνει ούτε κάθε φορά που αναφερόμαστε σε ένα επιστημονικό θαύμα. Όμως αυτό συμβαίνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που στα ΜΜΕ ανακοινώνεται κάτι καλό για την Εκκλησία. Ένα σωρό "καλοθελητές" τότε, καλύπτουν το γεγονός κάτω από τόνους λασπολογίας. Και δυστυχώς, το άρθρο του Νίκου Δήμου, εντάσσεται σε αυτή την κατηγορία, επ' ευκαιρία του θαύματος της αφθαρσίας του λειψάνου του μοναχού Βησσαρίωνα. Πολύ "ορθολογικός" τρόπος κάλυψης ενός γεγονότος. Δεν νομίζετε;

5. Άγνοια της Χριστιανικής πίστης

Ήρθε τώρα η στιγμή που θα εξετάσουμε λεπτομερέστερα το πλαίσιο με τα μεγάλα γράμματα που επαναλαμβάνεται στην αρχή του κειμένου, όπως αναφέραμε στην αρχή. Το πλαίσιο αυτό, παρμένο από τη συνέχεια του κειμένου, γράφει τα εξής:

"Τι είπατε; Θίγω το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού; Ποιο αίσθημα; Ποιας θρησκείας; Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί. Μπορείτε να μου πείτε πού, σε ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να προσκυνάμε ιερά λείψανα;"

Το κειμενάκι αυτό, μαρτυράει τη συναίσθηση του Νίκου Δήμου ότι "θίγει το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού". αλλά εμμένει σε αυτό. Ρωτάει λοιπόν "ποιας θρησκείας;" Σαν να μη το γνωρίζει! Και λέει μάλιστα (βάζοντας και τον εαυτό του μέσα!!!) "νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί". Υπονοώντας ότι εμείς οι Ορθόδοξοι που διαφωνούμε μαζί του, δεν είμαστε... Χριστιανοί! Και αυτό όπως είπαμε, το γράφει για να λειάνει τις εντυπώσεις από τα όσα αντιχριστιανικά γράφει.

Δυστυχώς λάθος νόμιζε ο Νίκος Δήμου. Στο μυαλό του υπάρχει μια θολή σύγχυση του Χριστιανισμού, με αυτά που έχει μάθει στο εξωτερικό από τον Προτεσταντισμό και τον Παπισμό ως δήθεν Χριστιανισμό. Δυστυχώς όμως, οι γνώσεις του για τον Χριστιανισμό, δηλαδή για την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τόσο φτωχές, που ούτε ως Χριστιανός μπορεί να θεωρηθεί, ούτε είναι σε θέση να ασκήσει κριτική σε μια πίστη που αγνοεί εντελώς! Πόσο "ορθολογιστής" είναι κάποιος που κριτικάρει κάτι που δεν γνωρίζει;

Όπως προκύπτει από αυτά που λέει εδώ, αλλά και από όσα μου έγραψε σε κατ' ιδίαν αλληλογραφία, συγχέει τον Χριστιανισμό με τον Προτεσταντισμό και τον Παπισμό. Και αυτό φαίνεται από διάφορα που μου έγραψε σε μέηλ, όπως:

"Οι Προτεστάντες δεν είναι Χριστιανοί; Ποιος το αποφάσισε αυτό; Απίθανο!"

"Άρα τώρα είσαι καθολικός - που έχει αδιάσπαστη γραμμή από το πρωτείο του Πέτρου"

Στα παραπάνω του απάντησα σε μέηλ τα εξής:

"Με την ευρεία έννοια για τον κάθε άσχετο με το Ορθόδοξο δόγμα, Χριστιανός είναι όποιος δηλώνει ότι δέχεται τον Χριστό. Σήμερα πολλοί αλλόθρησκοι υποστηρίζουν ότι είναι Χριστιανοί. Όμως το κριτήριο για να γίνει αποδεκτός ένας τέτοιος ισχυρισμός, είναι κατ' αρχήν, το πόσο προσκολλημένοι είναι οι άνθρωποι αυτοί στους λόγους του Χριστού και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, και το κατά πόσον μπορούν να αποδείξουν την έγκυρη διαδοχή τους από τους αποστόλους.

Όμως ΜΟΝΟ η ΜΙΑ Εκκλησία που άφησε ο Κύριος από τον 1ο αιώνα ως σήμερα ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΑ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να ονομάζεται έτσι. Πώς να το πούμε; Έχει τα "νομικά δικαιώματα", το "κόπυ ράιτ" αυτής της ιδιότητας! Δεν μπορώ εγώ να εμφανίζομαι ως Νίκος Δήμου, αξιώνοντας ότι κατέχω τη θέση του Νίκου Δήμου! Εσύ είχες αυτή την ταυτότητα κάτι δεκαετίες πριν από εμένα. Είτε αυτό, είτε η χρήση της ιδιότητας του Σώματος του Χριστού από οποιαδόποτε άλλη ομάδα πλην της αρχικής, αποτελεί ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑ ή ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ. Σαν να μπω δηλαδή στο δικό σου μπλογκ, και να γράφω με το όνομά σου διάφορα πράγματα διαφορετικά από τις δικές σου θέσεις. Πώς θα σου φαινόταν;

Δεν είναι δυνατόν να το παίζουν όλοι "χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη". Πώς δηλαδή ο Προτεσταντισμός που εμφανίσθηκε τον 16ο αιώνα, μπορεί να αξιώσει Χριστιανικότητα, όταν η Εκκλησια είναι ΜΙΑ μόνο, και ο Προτεσταντισμός δεν έχει σχέση με αυτήν;

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Αυτά σου τα γράφω εγώ, ένας πρώην Προτεστάντης, γεννημένος στον Προτεσταντισμό, που γνωρίζω τον Προτεσταντισμό και από μέσα, ως ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ σε αρκετές μορφές του. Μάλιστα είχα και τη θλιβερή εμπειρία (ορθότερα: ανοησία) να δημιουργήσω κάποτε τη δική μου Προτεσταντική "χριστιανική εκκλησία"..."

και

"Φυσικά και είμαι Καθολικός. "Πιστεύω... και εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν" λέμε στο Πιστεύω.

Μόνο που το "πρωτείο του Πέτρου" δεν είναι δόγμα της "Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας", η οποία είναι φυσικά σήμερα γνωστή κυρίως ως "Ορθόδοξη". Το "πρωτείο του Πέτρου" είναι ένα ΑΣΤΗΡΙΚΤΟ και ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ δόγμα της αίρεσης του Παπισμού, η οποία δημιουργήθηκε ως ανεξάρτητη αίρεση κατά τον 10ο αιώνα. Το δόγμα αυτό, αναιρείται πανεύκολα με την ιστορική απόδειξη ότι η Χριστιανική Εκκλησία είχε διαδοχή ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΙΣΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ και όχι ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ. Δηλαδή η Χριστιανική πίστη είναι συνοδική και όχι παπική. Και φυσικά δεν είναι ούτε το μοναδικό αιρετικό δόγμα των Παπικών αυτό. Συνεπώς δεν ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού, και ούτε αυτή έχει την Αποστολική Διαδοχή.

Περισσότερα για τον Παπισμό, για τη δημιουργία, την αποπομπή του από την Εκκλησία και μερικές από τις αιρετικές θέσεις του εδώ"

Αλλά αυτή η σύγχυση που έχει ο Νίκος Δήμου για τη Χριστιανική πίστη, φαίνεται πολύ περισσότερο και από το ίδιο το άρθρο που εξετάζουμε. Λέει για παράδειγμα: "σε ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να προσκυνάμε ιερά λείψανα;"

Την ίδια ακριβώς ερώτηση σαν τον Νίκο Δήμου, θα έκανε σ' εμάς τους Χριστιανούς ένας Προτεστάντης! Πράγμα που δείχνει την επιρροή που υπέστη ο Νίκος Δήμου από τη ζωή του στο εξωτερικό. Δεν έμαθε τη Χριστιανική πίστη στην πατρίδα του, αλλά υιοθέτησε ως "χριστιανική" την Προτεσταντική πίστη! Και θεωρεί "ορθολογισμό" το να μεταφέρει τις Προτεσταντικές ιδεοληψίες στην Ορθόδοξη πίστη, και να ζητάει απαντήσεις σε ανυπόστατα Προτεσταντικά ερωτήματα, "νομίζοντας ότι μιλάει ως Χριστιανός".

Με την παραπάνω ερώτηση, ο Νίκος Δήμου δείχνει ότι νομίζει πως η πηγή της Χριστιανικής πίστης είναι το γραπτό ευαγγέλιο. Είναι εντελώς ανυποψίαστος για το γεγονός ότι η πηγή της Χριστιανικής πίστης ΔΕΝ είναι κανένα γραπτό κείμενο, αλλά η ζωντανή εμπειρία των αγίων. Μας ζητάει να του δείξουμε "πού τα βρήκαμε αυτά στο Ευαγγέλιο, στα λόγια του Χριστού", λες και η Χριστιανική πίστη στηρίζεται στα τέσσερα Ευαγγέλια! Λες και ο Χριστός είναι απολίθωμα του παρελθόντος, και όσα γνωρίζουμε γι' Αυτόν είναι μόνο στα Ευαγγέλια! Λες και σήμερα δεν είναι εξ ίσου ζωντανός και κοντά στην Εκκλησία Του, όπως και ο Ίδιος είπε στα Ευαγγέλια: "Θα είμαι μαζί σας πάντοτε, ως τη συντέλεια του αιώνος" (τέλος του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου). Μάλλον ο Νίκος Δήμου συγχέει την Αγία Γραφή και το Ευαγγέλιο, νομίζοντας (όπως έχει μάθει από τους Προτεστάντες), ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται. Μας ρωτάει "πού τα λέει αυτά το Ευαγγέλιο", επειδή νομίζει ότι πρέπει να δεχόμαστε ως Χριστιανοί μόνο όσα λέει η Αγία Γραφή! Μακριά που είσαι νυχτωμένος Νίκο! Διάβασε σε παρακαλώ Νίκο τους δεσμούς που υπάρχουν στο παρόν άρθρο, και θα δεις, ότι ούτε ως Χριστιανός μιλάς, ούτε έχεις γνώση της Χριστιανικής πίστης, την οποία επιχειρείς να κριτικάρεις. Πώς λοιπόν κριτικάρεις κάτι που δεν γνωρίζεις; Είναι αυτό "ορθολογισμός"; Δεν έπρεπε πριν γράψεις να κάνεις πρώτα μια έρευνα, για να δεις τι πιστεύει για όλα αυτά τα πράγματα η Ορθόδοξη Εκκλησία, την οποία κριτικάρεις πάνω σε λάθος (Προτεσταντικές) βάσεις; Η Αγία Γραφή την οποία επικαλέσθηκες, λέει: "Το να αποκρίνεται κάποιος πριν ακούσει, είναι αφροσύνη" (Παροιμίες 18/ιη: 13).

Λοιπόν, μάθε φίλε Νίκο, ότι το ερώτημα αυτό που μας κάνεις δεν έχει νόημα. Ο Χριστός δεν μιλάει μόνο μέσα από την Αγία Γραφή, αλλά καθημερινά μιλάει άμεσα προς τους αγίους Του. Και όσα καταγράφηκαν στην Αγία Γραφή (και όχι μόνο), είναι μόνο μέρος, μόνο κατά μέρος έκφραση του Ευαγγελίου. Το Ευαγγέλιο δεν είναι γραπτό. Είναι πρώτιστα εν Χριστώ βίωμα.

6. Άγνοια των Χριστιανικών πρακτικών

Η παρακτική να προσκυνάμε λοιπόν ιερά λείψανα, αν και μόνο σπερματικά υπάρχει στην Αγία Γραφή, αποτελεί μέρος της Χριστιανικής ζωής, καταγραμμένη όχι μόνο στην ιστορία (από την εποχή του αγίου Πολυκάρπου ακόμα κατά τον 1ο αιώνα), αλλά και καταγραμμένη θεοπνεύστως ξεκάθαρα στα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας. Είτε αυτό θέλουν να το δεχθούν οι αιρετικοί του Προτεσταντισμού, είτε όχι. Και είτε μπορεί να το κατανοήσει και να το χωνέψει αυτό ένας άπιστος, είτε όχι. Δεν θα βάλουμε λοιπόν ούτε Προτεστάντες, ούτε απίστους στις δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος ως κριτές της πίστης μας και των πρακτικών μας. Και ούτε είναι ορθολογικό, να κρίνει κάποιος πρακτικές που βασίζονται σε προϋποθέσεις ξένες προς τον τρόπο της δικής του σκέψης, αν δεν καταφέρει πρώτα να αποδείξει ότι ο τρόπος εκείνος της σκέψης είναι εσφαλμένος.

Έτσι λοιπόν, παρατηρούμε τον Νίκο Δήμου, να κριτικάρει ("ορθολογικά") την Ορθόδοξη πρακτική των αγίων Λειψάνων, πάνω σε... Προτεσταντικές προϋποθέσεις, που κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά τον... 16ο αιώνα! Τον παρατηρούμε να νοσταλγεί τον άλλο άσχετο με τη Χριστιανική πίστη, τον είρωνα και βλάσφημο Ροϊδη, παραθέτοντας τα λόγια του ενάντια στις άγιες εικόνες, στα κομποσχοίνια, και τα ιερά λείψανα. Κρίνοντας από αυτό (επειδή προσιδιάζει προς τις δικές του πεποιθήσεις), ότι ο Ροϊδης ήταν καλύτερος Χριστιανός, επειδή απέρριπτε με Προτεσταντικό τρόπο όλες αυτές τις Χριστιανικές πρακτικές.

Είναι ενδιαφέρον, ότι ακόμα και τα κομποσχοίνια έβαλε στο μάτι ο Ροϊδης, δηλαδή το απλό αριθμητήρι που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για να προσεύχονται χωρίς περισπασμούς! Και αυτό για τον Ροϊδη φοβερό ήταν, και πρόξενος "εκμετάλλευσης"! Τόσο καλός "χριστιανός" ήταν!

Εξαπατήσεις όπως ψεύτικα "ιερά λείψανα" που αναφέρει ο Νίκος Δήμου, για αγίους με πολλαπλά κεφάλια και χέρια, φυσικά εντάσσεται στα πλαίσια των σπανίων εξαπατήσεων που αναφέραμε πιο πάνω, και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από έναν πραγματικό ορθολογιστή, ως "μοχλός κατάργησης" της τιμής των όντως ιερών λειψάνων. Το να χρησιμοποιεί κάποιος τις απάτες αυτές, για να υποστηρίξει ότι πρέπει να καταργηθεί η τιμή των ιερών λειψάνων, είναι σαν να υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθούν τα μαχαίρια επειδή με αυτά γίνονται και φόνοι! Ή να μην μπαίνει σε αυτοκίνητα, επειδή γίνονται δυστυχήματα! Αλλά ως εκεί φθάνει ο "ορθολογισμός" μερικών ανθρώπων. Δεν πάει πιο πέρα, να δουν πού οδηγούν αυτού του τύπου οι παραλογισμοί.

Λέει στη συνέχεια ο Νίκος Δήμου:

"Διότι τι άλλο από μαγική σκέψη είναι η ιδέα πως ένα λείψανο μπορεί να κάνει θαύματα; Δεν επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως χριστιανός".

Κι όμως, ως άπιστος επιχειρηματολογεί, και όχι ως Χριστιανός.

Γιατί ποιος σου είπε Νίκο Δήμου, ότι "λατρεύουμε τα λείψανα"; Τα λείψανα τα τιμούμε ως "ναό Θεού", και ΔΕΝ τα λατρεύουμε. Μόνο τον Θεό λατρεύουμε. Άλλο τιμή, και άλλο λατρεία όπως θα πούμε στη συνέχεια. Και ποιος σου είπε ότι τα θαύματα τα κάνουν τα λείψανα; Αυτό μόνο ένας άπιστος μπορεί να το πει, ή ένας Προτεστάντης άσχετος με τη Ορθόδοξη πίστη και ζωή. (Μήπως είσαι Προτεστάντης και δεν το έχεις καταλάβει;) Τα θαύματα αγαπητέ φίλε Νίκο, τα κάνει το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί σε αυτά τα άγια λείψανα, σαν σε ναό. Γιατί και κατά την Αγία Γραφή που επικαλέσθηκες, "Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού Θεού κατοικεί μέσα σας; Αν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον θα τον φθείρει ο Θεός· επειδή, ο ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος είστε εσείς" (Α΄ Κορ. 3/γ: 16,17). Να γιατί περιμένουμε θαύματα από τα άγια λείψανα, και να γιατί ο Θεός μας έδωσε αυτό το σημείο ειδικά τώρα που συζητείται το νομοσχέδιο για την καύση των νεκρών. Για να γνωρίζουμε το θέλημα του Θεού για τους Χριστιανούς για το ζήτημα αυτό, ώστε να μη φθείρουμε τα σώματά μας ούτε μετά τον θάνατο, γιατί παραμένουν ακόμα ναός του Θεού ως την ανάσταση. "Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε, κι εμάς θα αναστήσει με τη δύναμή του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας είναι μέλη τού Χριστού;" (Α΄ Κορ. 6/ς: 14,15). Όχι λοιπόν τα άγια λείψανα, αλλά ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ κάνει τα θαύματα για τους Χριστιανούς. Δεν είναι "μαγεία" όπως νομίζεις, αλλά είναι πράξη πίστης στη δύναμη του ζωντανού Θεού μας του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στα άγια λείψανα και του γεγονότος της ανάστασης των σωμάτων.

Τι είπες; Δεν πιστεύεις στον Θεό ή στην ανάσταση; Μα εσύ δήλωσες ότι "Δεν επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως χριστιανός". Και αν επιχειρηματολογείς ως Χριστιανός, αυτά πρέπει στη συζήτηση να τα λάβεις ως δεδομένα. Αν πάλι επιχειρηματολογείς ως άπιστος, τότε λάθος θέμα βρήκες να καταπιαστείς (και κακώς δηλώνεις ότι επιχειρηματολογείς ως χριστιανός). Γιατί για να κουβεντιάσεις αυτά, πρέπει ΠΡΩΤΑ να εξαντλήσεις το θέμα της ύπαρξης του Θεού και της ανάστασης. Αυτό τουλάχιστον υπαγορεύει ο ορθολογισμός.

Στο ίδιο άρθρο, θίγει ο Νίκος Δήμου και το ζήτημα του "Τιμίου Σταυρού" ως εξής:

"Για να μην πούμε για το Τίμιο Ξύλο, από τον Σταυρό του Ιησού Χριστού, όπου ο όγκος όλων των σωζόμενων κομματιών αντιστοιχούσε σε ολόκληρα δάση".

Τι εννοεί εδώ ο Νίκος Δήμου; Αφού ο Σταυρός του Κυρίου που βρέθηκε από την Αγία Ελένη πριν από 17 αιώνες, είναι σαφής και ξεκάθαρος, και φυλάσσεται σε συγκεκριμένο σημείο. Πού τα είδε τα ολόκληρα δάση; Προφανώς ο Νίκος Δήμου αναφέρεται στο Τίμιο Ξύλο που πολλοί από εμάς έχουμε για να λαμβάνουμε από τη Χάρη του Σταυρού του Κυρίου. Είναι προφανές ότι ο Νίκος Δήμου, έχει την εντύπωση, ότι όλα αυτά τα "ξυλαράκια" (που είναι εκατομμύρια κιλά), έχουν κοπεί από... τον Σταυρό του Κυρίου! Αν είναι δυνατόν! Δηλαδή πόσο "ορθολογιστής" μπορεί να είναι ο Νίκος Δήμου, αν μας θεωρεί τόσο τρελούς, που να κομματιάζουμε τον Σταυρό του Χριστού και να τον διασκορπίζουμε στον κόσμο; Αν μας θεωρεί τόσο αφελείς, που να νομίζουμε ότι όλα αυτά τα ξυλαράκια που κυκλοφορούν με το όνομα "Τίμιο Ξύλο", είναι... κομμάτια του Σταυρού του Κυρίου; Είναι δυνατόν ένας "ορθολογιστής" να είναι τόσο αφελής;

Μάθε φίλε Νίκο Δήμου, ότι αυτά τα κομματάκια ξύλου που λέμε "Τίμιο Ξύλο" και που έχουμε πολλοί από εμάς, μόνο ένας άσχετος με τη Χριστιανική πίστη θα νόμιζε ότι τα κόψαμε από τον Σταυρό του Χριστού. Ο Σταυρός του Χριστού από τότε που ξεθάφτηκε από την Αγία Ελένη, μετά την αρπαγή του από τους Πέρσες και την επαναφορά του, τεμαχίστηκε και μοιράστηκε σε Πατριαρχεία και σε Μοναστήρια όπου πολλά μικρά κομμάτια σώζονται έως σήμερα. Τα κομματάκια αυτά ξύλου για τα οποία μιλάμε όμως, είναι κομμάτια απλού ξύλου, που έχουν αφεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στον ίδιο χώρο με τον Σταυρό του Χριστού, ώστε να διαποτισθούν από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και να λάβουν μέρος της ευλογίας του Σταυρού του Κυρίου. Τα κομματάκια του Τίμιου Ξύλου, είναι ένα τυχαίο ξύλο που φέρει μέρος της ευλογίας του Σταυρού!

Ναι, ξέρω, αυτά για εσένα είναι απίστευτα. Όμως "νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί!" Νόμιζα ότι "επιχειρηματολογείς ως Χριστιανός" και όχι ως άπιστος, κατά τις δικές σου δηλώσεις με τα μεγάλα γράμματα!

Αναφέρει στη συνέχεια ο Νίκος Δήμου τη Χριστιανική πίστη ως "μια θρησκεία τόσο ανθρώπινη και διαυγή", αναφερόμενος στο παράδειγμα της Επί του Όρους Ομιλίας του Κυρίου.

Κι όμως, όσο ωραία και αν κοσμεί με αυτά τα λόγια τη Χριστιανική πίστη ο Νίκος Δήμου, ούτε αυτή η δήλωσή του είναι Χριστιανική. Γιατί η Χριστιανική πίστη δεν είναι ανθρώπινη θρησκεία. Είναι Θεϊκή Αποκάλυψη. Και όποιος την αντιλαμβάνεται ως "ανθρώπινη" θρησκεία, είναι βέβαιο ότι δεν την έχει κατανοήσει τόσο διαυγώς όσο νομίζει! Γι' αυτό τείνει να αφήνει απ' έξω την τιμή των αγίων λειψάνων, γιατί δεν αποδέχεται το Άγιο Πνεύμα στη ζωή του. Στην ίδια αυτή ομιλία, ο Χριστός λέει σε κάποιο σημείο: "Ζητείτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα σας προστεθούν" (Ματθαίος 6/ς: 33). Αυτό άραγε πόσο το αποδέχεται κάποιος που δεν πιστεύει στη δύναμη του Θεού να κάνει θαύματα, και που θεωρεί το θρησκεύειν ως άχρηστο; Που βλέπει τη Χριστιανική πίστη μόνο ως μια "ανθρώπινη διαυγή φιλοσοφία", και όχι ως οδό θέωσης; Που νομίζει ότι μπορεί να επιλέγει κατά το δοκούν μόνο τμήματα της Χριστιανικής πίστης, και να απορρίπτει άλλα ως "μαγικές πρακτικές"; Ή κάποιος αποδέχεται ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα χαρακτηριστικά της Χριστιανικής πίστης, ή δεν ανήκει σε αυτήν. Ή δέχεται ότι ο Θεός είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και θαυματουργεί ως σήμερα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στη ζωή μας, ή δεν Τον δέχεται. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν στη Χριστιανικότητα. Δεν μπορεί ο Νίκος Δήμου να λέει ότι τα θαύματα είναι "ανύπαρκτα γεγονότα" και να πιστεύει στον Θεό, ούτε να θεωρεί τα θαύματα "ανατροπή των νόμων της φύσης", γιατί τα θαύματα κατά τη Χριστιανική πίστη, είναι φυσικά γεγονότα. Όσο καλός άνθρωπος και αν είναι, και όσο αγαπητός και αν είναι, και όσο και αν τον συμπαθώ και απολαμβάνω άλλα άρθρα του Νίκου Δήμου, (ειλικρινά το λέω και δεν νομίζω ότι αυτό το άρθρο δίνει την εντύπωση πως τον "γλύφω", γιατί εκεί που χρειάζεται τα λέω "έξω από τα δόνται"), δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω Χριστιανό. Προτεστάντη ίσως. Χριστιανό όχι.

Στο άρθρο του αναφέρει ως απόδειξη ψευδών θαυμάτων την "Ιερά Σινδόνη του Μιλάνου". Προφανώς εννοεί την "Ιερά Σινδόνη του Τορίνου". Και λέει ότι "αποδείχθηκε πλαστή". Δεν νομίζω! Αν και προσωπικά δεν έχω πάρει θέση για κάτι που δεν έχω εξετάσει επισταμένα, το άρθρο που υπάρχει στη διεύθυνση αυτή, λέει εντελώς αντίθετα πράγματα από τον Νίκο Δήμου, όσον αφορά το τι απέδειξε η έρευνα. Αλλά και έτσι αν ήταν, ένα "μη θαύμα", δεν αποτελεί απόδειξη κατά της αληθινότητας των θαυμάτων. Έχω τις προσωπικές μου εμπειρίες επ' αυτού, που δεν χρειάζεται να καταφύγω σε άλλα παραδείγματα για να αποδεχθώ το θαύμα στη ζωή μου. Ούτε να το αρνηθώ, επειδή μου το λέει ένας άγευστος του γεγονότος αυτού στη δική του ζωή.

Πέραν αυτού, ο ισχυρισμός του Νίκου Δήμου ότι δήθεν "από όλα τα θαύματα που έχουν ερευνηθεί επιστημονικά (και είναι εκατοντάδες) ούτε ένα δεν άντεξε τον έλεγχο", όχι μόνο δεν είναι αληθής, αλλά αναιρείται στο ίδιο του το άρθρο. Γιατί τα πορίσματα της επιστημονικής διερεύνησης που έγιναν στο λείψανο του Βησσαρίωνα από πολύπειρο ιατροδικαστή, δεν γίνονται αποδεκτά από τον ίδιο τον Νίκο Δήμου, με πρόφαση την... ηλικία του ιατροδικαστή! Κάνει λοιπόν ο "ορθολογιστής" φίλος μας μια επιλεκτική αποδοχή του ποια θαύματα θεωρούνται ελεγμένα και ποια όχι. Αυτό όμως, ούτε ορθολογισμός είναι, ούτε αντικειμενικότητα. Είναι υποκειμενική πίστη σε κυριολεκτικά ό,τι θέλει ο καθένας. Θα συμφωνήσω ότι εκατοντάδες θαύματα αποδείχθηκαν πλαστά. Όμως παραμένουν εκατοντάδες που καμία επιστημονική έρευνα δεν κατάφερε να εξηγήσει. Όπως το λείψανο του Βησσαρίωνα, και όπως το Άγιο Φως που βγαίνει σε κάθε Ανάσταση στην Ιερουσαλήμ εδώ και αιώνες. Πώς γίνεται τόσους αιώνες να μη μας έχει εξηγήσει κάποιος με τεκμηριωμένο επιστημονικό τρόπο πώς συμβαίνει αυτό το θαύμα; (και μη μου πείτε για τον Καλόπουλο, γιατί αυτός εκτίθεται οικτρά με τις παραστάσεις που δίνει με χημικά φωσφόρου).

Ας δούμε τελειώνοντας και τα όσα γράφει ο Νίκος Δήμου για τις άγιες εικόνες. Γιατί κι εδώ προφανώς, έχει πλήρη άγνοια, τόσο της Χριστιανικής πίστης, όσο και των Χριστιανικών εννοιών που ενυπάρχουν στο ζήτημα αυτό. Αλλά θα αρχίσω από αυτό που γράφει σχετικά με ένα περιστατικό της εποχής της εικονομαχίας. Γράφει ο Νίκος Δήμου για τους εικονομάχους:

"Η μεγάλη ευκαιρία για την ορθόδοξη Εκκλησία χάθηκε με την Εικονομαχία. Οι άνθρωποι που ήθελαν να εκσυγχρονίσουν τη λατρεία... ηττήθηκαν και πλήρωσαν την ήττα τους με πολύ αίμα. (Δολοφονήθηκαν δεκάκις μύριοι, λένε τα χρονικά της εποχής - εκατό χιλιάδες!)".

Εδώ ο Νίκος Δήμου κάνει μια απαράδεκτη διαστρέβλωση της ιστορίας σε πολλά επίπεδα. Και εξηγούμαι:

1. Παρουσιάζει τους Εικονομάχους ως τα προοδευτικά θύματα της εικονομαχικής περιόδου. Και φυσικά αποφεύγει να μιλήσει για τους φριχτούς διωγμούς που έκαναν εναντίον των Ορθοδόξων, κατά το διάστημα που είχαν τον αυτοκράτορα με το μέρος τους.

2. Αποκρύπτει ότι αυτοί που σκοτώθηκαν, δεν ήταν απλώς οι εικονομάχοι (όπως τα παρουσιάζει), αλλά οι Παυλικιανοί, μια πολιτικοθρησκευτική αίρεση της εποχής.

3. Παρουσιάζει το θάνατό τους ως θρησκευτικό διωγμό, ενώ ήταν ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, καθώς ταλαιπώρησαν την αυτοκρατορία από τον 7ο ως τον 9ο αιώνα! Οι Παυλικιανοί είχαν σχεδόν αποσπάσει τη Μικρά Ασία από την αυτοκρατορία! Συμμαχούσαν στη διάρκεια τριών αιώνων με τους εχθρούς του Βυζαντίου, και το κατέστρεφαν εκ των έσω. Πρόκειται δηλαδή για νεκρούς πολέμου, και όχι για διωγμένους δήθεν εξ αιτίας της εικονομαχικής τους προτίμησης. Για παράδειγμα, συμμάχησαν κατ' επανάληψιν με τους Μουσουλμάνους κατά των Βυζαντινών, συμμάχησαν το 820 κατά του Βυζαντίου με τον επαναστάτη Σλάβο Θωμά τον Καππαδόκη, είχαν πολεμήσει εναντίον της αυτοκρατορίας το 873 στους πολέμους για τα θέματα, κλπ. Αμφισβητούσαν την κοινωνικο-οικονομική δομή του Βυζαντινού κράτους, και δεν αναγνώριζαν την έννοια της ιδιοκτησίας. Επρόκειτο δηλαδή για πολιτικούς εχθρούς του κράτους, και όχι για δήθεν διωγμένα θύματα, όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν οι εχθροί της Ορθόδοξης πίστης.

4. Ενώ ο Νίκος Δήμου τους παριστάνει ως "εκσυγχρονιστές", αποκρύπτει τι πίστευαν στην πραγματικότητα. Δείτε λοιπόν τι πίστευαν: Πίστευαν ότι υπήρχαν δύο θεοί ξεχωριστοί: ο Kοσμοποιητής Σατανάς, θεός του επίγειου κόσμου, και ο επουράνιος θεός, που θα κυβερνούσε την οικουμένη στο μέλλον. Καταδίκαζαν την ύλη ως έργον διαβόλου και απέρριπταν τη γέννηση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία, όπως επίσης την ενσάρκωση, το θάνατο και την Ανάστασή Του, τα οποία θεωρούσαν απατηλά ψεύδη. Έδειχναν ακόμη αδιαφορία για την Παλαιά Διαθήκη, τα μυστήρια της Βάπτισης και της Θείας Ευχαριστίας, το σταυρό, τις εικόνες και τα άγια λείψανα. Σύμφωνα με τον Νίκο Δήμου λοιπόν, η Ορθοδοξία έχασε την ευκαιρία να αποδεχθεί αυτό το κατάντημα!

Νομίζω ότι κάθε περεταίρω σχόλιο για την "ορθολογιστική" και πλήρη ανακρίβειας πληροφορία που μας δίνει εδώ ο Νίκος Δήμου είναι περιττό!

Για τις άγιες εικόνες τέλος, ας δούμε πόσο άσχετες με τη Χριστιανική πίστη είναι οι θέσεις του Νίκου Δήμου. Γράφει ότι η τιμή των εικόνων είναι "ειδωλολατρικά κατάλοιπα". Και συνεχίζει πιο κάτω ως εξής:

"Αντίθετα, στις Δέκα Εντολές υπάρχει απαγόρευση των εικόνων: "Ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης, ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσης αυτοίς.""

Για άλλη μια φορά ο Νίκος Δήμου, παπαγαλίζει με ανορθολογικό τρόπο τα Προτεσταντικά επιχειρήματα, αγνοώντας βασικά πράγματα, όπως:

1. Οι Χριστιανοί δεν υποχρεούνται να τηρούν τον Μωσαϊκό Νόμο από τον οποίο έχει ληφθεί η ανωτέρω εντολή που παραθέτει. Διαφορετικά θα έπρεπε να τηρούν και το Σάββατο που αναφέρεται σε άλλη εντολή στο ίδιο μέρος.

2. Αλλά και πάλι, όπως έχουμε ήδη δείξει σε άλλη μας μελέτη, η εντολή αυτή της Παλαιάς Διαθήκης δεν μιλάει για οποιαδήποτε εικόνα, αλλά για ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΘΕΟΥ. Στην Εκκλησία δεν απεικονίζουμε Θεό, αλλά ανθρώπινες φύσεις, ή οράσεις. Στο δεσμό αυτής της παραγράφου, μπορείτε να δείτε τη σαφέστατη Χριστιανική θέση για τις άγιες εικόνες, τις οποίες ο Νίκος Δήμου αγνοεί.

3. Στον ίδιο αυτό ανωτέρω δεσμό, μπορείτε να δείτε ότι για να θεωρηθεί μια εικόνα είδωλο, πρέπει να απεικονίζει τον Θεό, κάτι που σαφώς απαγορεύεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και για ανάλυση της λέξεως "είδωλο", ώστε αυτό να αποδειχθεί ξεκάθαρα, δείτε εδώ.

4. Για να υπάρχει "ειδωλολατρία", πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει "λατρεία". Τις άγιες εικόνες όμως, ΔΕΝ τις λατρεύουμε, όπως ΔΕΝ λατρεύουμε ούτε τους αγίους. Μόνο τον Θεό λατρεύουμε. Όλα τα άλλα, (είτε άγιες εικόνες είναι, είτε άγιοι, είτε σκηνώματα, είτε ιερά αντικείμενα), απλώς τα τιμούμε. Περισσότερα στοιχεία γι' αυτό, δείτε εδώ.

5. Ομοίως, στον ίδιο ανωτέρω δεσμό της προηγούμενης παραγράφου, μπορείτε να δείτε όλα τα στοιχεία, ότι για τη Χριστιανική πίστη η προσκύνηση ΔΕΝ είναι λατρεία. Αλλά εκτός από τη λατρευτική, υπάρχει και η τιμητική προσκύνηση.

Όλα αυτά ο Νίκος Δήμου, ούτε τα γνώριζε όταν έγραφε το άρθρο, αλλά ούτε έκανε τον κόπο να τα ψάξει λίγο. Αλλά με εντελώς ανορθολογικό τρόπο, εφάρμοσε αυθαίρετα τις δικές του Δυτικόφερτες εντυπώσεις για την πίστη της Εκκλησίας του Χριστού στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Και έκρινε χωρίς να γνωρίζει τίποτα σωστό για όλα αυτά τα οποία κατηγορεί!

Για τον Νίκο Δήμου, όλοι εμείς που πιστεύουμε στα θαύματα, που προσκυνάμε άγιες εικόνες και άφθαρτα λείψανα, είμαστε "αγράμματοι", (και δεν έχουμε τη δική του "οξύνοια", που έγινε τόσο εμφανής σε αυτό το άρθρο!!!) Και όσον αφορά εμένα που του απαντάω, ναι, ίσως έχει δίκιο, γιατί δεν είμαι παρά ένας αγράμματος απόφοιτος τεχνικού Λυκείου. Αλλά ας πάει να πει αγράμματο τον σεβασμιώτατο Νικόλαο επίσκοπο Λαυρεωτικής, που μέχρι πριν λίγα χρόνια, (προτού γίνει μοναχός), κατασκεύαζε διαστημόπλοια για τη NASA!

Όμως έχει και ένα δίκιο ο Νίκος Δήμου. Μερικοί άνθρωποι (σαν αυτόν), έχουν μεγάλη ανάγκη από τον ανορθολογισμό, ώστε να νιώθουν καλά με τις ιδέες τους. Θέλουν να νιώθουν μορφωμένοι και "φωταδιστές", και να πιστεύουν ότι όσοι δεν συμφωνούν με τις "προοδευτικές" τους ιδέες (του 18ου αιώνα!!!) είναι οπισθοδρομικοί σκοταδιστές! Γι' αυτό θα τελειώσω αντιστρέφοντας λίγο τα δικά του λόγια:

"Και όμως, οι δήθεν "ορθολογιστές" εκεί: πιστεύουν τυφλά στις αρχές του Διαφωτισμού. Όσα κι αν λέμε εμείς οι πιστοί, οι πραγματικοί ορθολογιστές, η απιστία δεν μας ακούει".

Γι' αυτό και όσοι διαβάσουν με φανατισμό την απάντησή μου στο άρθρο αυτό, παρά το ότι δεν έμεινε καμία επίθεση κατά της Εκκλησίας του Χριστού αναπάντητη, θα παπαγαλίσουν για μια φορά ακόμα τα ίδια ανορθολογικά λάθη σε κάθε ευκαιρία που θα βρουν για να κατηγορήσουν την Εκκλησία του Χριστού.

Ν. Μ.