38. Ο Υιός δεν είναι κατώτερος αλλά ίσος με τον Θεό Πατέρα (Ιωάν. Ε:17-19).

Πώς ο Ίδιος ο Χριστός διαψεύδει τις ψευδοδιδασκαλίες τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

«Ο δε Ιησούς απεκρίνατο αυτοίς· ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι. Δια τούτο ουν μάλλον εζήτουν αυτόν οι Ιουδαίοι αποκτείναι, ότι ου μόνον έλυε το σάββατον, αλλά και Πατέρα ίδιον έλεγε τον Θεόν, ίσον εαυτόν ποιών τω Θεώ. Απεκρίνατο ουν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· αμήν αμήν λέγω υμίν, ου δύναται ο Υιός ποείν αφ’ εαυτού ουδέν, εάν μη τι βλέπη τον Πατέρα ποιούντα· ά γαρ αν εκείνος ποιή, ταύτα και ο Υιός ποιεί» (Ιωάν. 5:17-19)

Δηλαδή:

«Ο δε Ιησούς αποκρίθηκε σε αυτούς: Ο Πατέρας μου έως τώρα εργάζεται, (γι’ αυτό) και εγώ εργάζομαι. Αλλά γι’ αυτό οι Ιουδαίοι ζητούσαν περισσότερο να θανατώσουν αυτόν, διότι όχι μόνο καταργούσε το Σάββατο, αλλά και έλεγε δικό Του Πατέρα το Θεό, κάνοντας τον εαυτό Του ίσο με το Θεό. Απαντώντας δε στις επικρίσεις ο Ιησούς είπε: Αληθώς αληθώς σάς λέγω, δεν δύναται ο Υιός να κάνει από μόνος του τίποτε, εάν δεν βλέπει τον Πατέρα να κάνει· αλλά αυτά που κάνει Εκείνος, αυτά κάνει και ο Υιός ομοίως»

Ο Ιησούς δικαιολόγησε τα έργα Του (θεραπεία τού επί 38 έτη παραλύτου), αλλά οι Ιουδαίοι, όχι μόνον δεν αποδέχθηκαν τη δικαιολογία Του, αλλά βρήκαν και νέα αφορμή να τον κατηγορήσουν κι έτσι ν’ αυξήσουν το θανάσιμο μίσος εναντίον Του. Η δικαιολογία τού Χριστού, ότι εργαζόταν όπως ο Πατέρας Του, δεν έπεισε τούς κακοπροαίρετους Ιουδαίους, ότι με την τέλεση θαυμάτων δεν παρέβαινε την εντολή τού Σαββάτου. Ο Χριστός δεν μίλησε μόνο για να δικαιολογήσει τα έργα Του κατά το Σάββατο, αλλά και για να δείξει τη Θεότητά Του, αν και γνώριζε, ότι θα προκαλούσε περισσότερο τούς Ιουδαίους. Από τον μεγαλειώδη λόγο Του «Ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται, καγώ εργάζομαι», οι Ιουδαίοι κατάλαβαν, ότι ο Ιησούς ονόμαζε το Θεό Πατέρα Του με αποκλειστική έννοια, «ίδιον Πατέρα», δικό Του Πατέρα, φυσικό Του Πατέρα, και έτσι έκανε τον Εαυτό Του «ίσον τω Θεώ»!

Ότι ο Ιησούς «έλυε το σάββατον», αυτό δεν ήταν αληθές. Πώς ήταν δυνατό να καταργεί το Σάββατο εκείνος, ο οποίος στην επί τού Όρους Ομιλία τόνισε «Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τούς προφήτας»· ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι»; (Ματθ. 5:17). Κακώς οι νοσηροί και σχολαστικοί Ιουδαίοι νόμισαν, ότι ο Ιησούς «έλυε το σάββατον». Το άλλο όμως, ότι δηλαδή ο Ιησούς ονόμαζε το Θεό «ίδιον Πατέρα», δικό Του Πατέρα και έτσι έκανε τον Εαυτό Του «ίσον τω Θεώ», ίσο με τον Θεό, ορθώς αντιλήφθηκαν οι Ιουδαίοι.

Πράγματι ο Ιησούς έχει το Θεό «ίδιον Πατέρα», όπως κατά το Ρωμ. 8:32 ο Θεός έχει το Χριστό «ίδιον Υιόν»! Ο Απόστολος Παύλος βροντοφωνάζει: «Ος γε τού ιδίου Υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν» δηλ. ο Θεός για εμάς δεν λυπήθηκε τον ίδιο Του τον Υιό, αλλά τον θυσίασε. Αφού λοιπόν πράγματι ο Ιησούς έχει το Θεό δικό Του Πατέρα, φυσικό Του Πατέρα, τότε πράγματι είναι ίσος με το Θεό.

Σαφώς στο Φιλιπ. 2:6 ο Απόστολος διακηρύσσει την ισοθεΐα τού Χριστού γράφοντας: «Ος εν μορφή Θεού υπάρχων ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ» δηλ. ο Χριστός, ενώ ήταν στη μορφή Θεού, ήταν δηλαδή Θεός, «το είναι ίσα Θεώ», την ισοθεΐα Του, δεν θεώρησε ευκαιρία προς απόλαυση, αλλά, «εαυτόν εκένωσε μορφή δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος» (στίχ.7). Ορθώς λοιπόν οι Ιουδαίοι αντιλήφθηκαν, ότι ο Ιησούς κήρυττε τον Εαυτό Του ισόθεο, ίσο με το Θεό-Πατέρα, αν και βεβαίως, λόγω αγνοίας τών Μεσσιακών προφητειών και κακής των προαιρέσεως, δεν παραδέχθηκαν τη Θεότητα τού Ιησού.

Αλλά αυτό που οι Ιουδαίοι αντιλήφθηκαν ορθώς, δεν αντιλήφθηκαν κατόπιν οι Αντιτριαδίτες, μάλιστα οι Αρειανοί παλαιότερα και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά στην εποχή μας. Οι Ιουδαίοι κατάλαβαν, ότι ο Ιησούς κήρυττε τον Εαυτό Του Θεό, αλλά τον καταδίκασαν ως πλάνο. Οι Αντιτριαδίτες παραδέχονται τον Ιησού ως αληθή, αλλά δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι η μεγαλύτερη αλήθεια που κήρυξε ο Ιησούς είναι η Θεότητά Του.

Ο θεός τού κόσμου τούτου, ο Διάβολος και Σατανάς, τύφλωσε τα υπερήφανα και κακοπροαίρετα πνεύματά τους, για να μη βλέπουν την υψίστη αλήθεια, ότι ο Αρχηγός τής Πίστεως είναι ο Υιός τού Πατρός, ο φύσει Υιός τού φύσει Πατρός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, μία ουσία ή Θεότης μαζί με τον Πατέρα και με το Άγιο Πνεύμα. Ο θεός τού κόσμου τούτου εργάζεται για να μη πιστεύουν οι κακοπροαίρετες ψυχές και να χάνονται, ενώ ο Αληθινός Θεός, ο Πατήρ ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, εργάζονται για να πιστεύουν οι καλοπροαίρετες ψυχές και να σώζονται. Ο λόγος τού Χριστού, ότι δεν μπορεί ο Υιός να κάνει από μόνος του τίποτε, δίνει την εντύπωση, ότι ο Υιός έχει εξάρτηση από τον Πατέρα και άρα είναι κατώτερος Εκείνου. Αλλά αυτή η εντύπωση είναι εσφαλμένη.

Πρώτον, λέγοντας ο Χριστός, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε από μόνος του, δεν δηλώνει αδυναμία φύσεως, αλλά ηθική αδυναμία απολύτως ελεύθερη. Αυτός ο λόγος τού Χριστού μοιάζει με τον παρόμοιο λόγο, ότι ο Θεός δεν μπορεί να είναι κακός, όπως επίσης μοιάζει με το λόγο, ότι ο ευσυνείδητος άνθρωπος δεν μπορεί να διαπράξει ατιμία.

Δεύτερον, αυτός ο λόγος τού Χριστού σημαίνει συμφωνία τής θελήσεως και τής ενεργείας τού Πατρός και τού Υιού. Πολύ ορθά είπε ο Χριστός, ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε από μόνος του, αφού η θέληση τού Πατρός και τού Υιού είναι κοινή, μία και η αυτή, όπως επίσης είναι και η ενέργεια. Πώς είναι δυνατόν η κοινή θέληση και η κοινή ενέργεια τού Πατρός και τού Υιού να διασπασθεί; Ο λόγος τού Χριστού μοιάζει με το λόγο ανθρώπου, ο οποίος, επειδή αποφασίζει και ενεργεί από κοινού με το συνέταιρό του, λέγει προς τρίτους: «Εγώ δεν ενεργώ από μόνος μου». Προφανώς εννοεί, ότι ενεργεί σε συμφωνία και αρμονία με το συνέταιρό του. Αυτή δε η συμφωνία και η αρμονία ασφαλώς δε σημαίνει, ότι ο ένας συνέταιρος είναι ανώτερος και ο άλλος κατώτερος, αλλά αντιθέτως σημαίνει την ισότητα τών συνεταίρων.

Ο Χριστός είπε, ότι ο Υιός κάνει ό,τι βλέπει να κάνει ο Πατήρ. Η έκφραση είναι ανθρωποπαθής και σημαίνει εσωτερική σχέση τού Υιού προς τον Πατέρα. Επειδή ο Υιός γεννάται από τον Πατέρα, γι’ αυτό βλέπει στον Πατέρα. Το ίδιο ισχύει και για το Άγιο Πνεύμα, το οποίο επειδή εκπορεύεται από τον Πατέρα, γι’ αυτό κι εκείνο βλέπει στον Πατέρα (πρβλ. Ιωάν. 3:11).

Ο Ιησούς είπε, ότι αυτά τα οποία κάνει ο Πατήρ, αυτά κάνει και ο Υιός ομοίως. Δεν κάνει άλλα Πατήρ και άλλα ο Υιός, αλλά τα ίδια ακριβώς κάνει και ο Πατήρ και ο Υιός. Αυτός ο λόγος είναι παράδοξος, δεν ισχύει για τούς ανθρώπους και τα έργα τών ανθρώπων. Εάν ένας άνθρωπος κάνει κάποιο έργο, το ίδιο έργο δεν το κάνει άλλος, αφού το έκανε ο πρώτος. Κι αν δύο άνθρωποι εργάζονται συγχρόνως στο ίδιο έργο, κανείς από τούς δύο δεν κάνει το έργο ολόκληρο, αλλά καθένας κάνει μέρος τού έργου.

Προκειμένου όμως για τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, τα τρία πρόσωπα εργάζονται συγχρόνως, και ό,τι κάνει ένα πρόσωπο, το ίδιο ακριβώς κάνει και καθένα από τα άλλα δύο πρόσωπα. Έτσι, ολόκληρο τον κόσμο δημιούργησε ο Πατήρ, ολόκληρο τον ίδιο κόσμο δημιούργησε ο Υιός και ολόκληρο τον ίδιο κόσμο δημιούργησε το Άγιο Πνεύμα. Αυτό αποδεικνύει, ότι τα τρία πρόσωπα έχουν την ίδια θέληση και ενέργεια, αλλά και την ίδια ουσία!

Άλλα σχετικά άρθρα:

• Περί τών υποστάσεων τής Αγίας Τριάδος

• Ιησούς Χριστός: Το Α και το Ω

• Ο Πατήρ είναι «Μείζων» του Υιού και ο Υιός «Κρείττων» των αγγέλων

• «Πατήρ μου μείζων μου εστιν» (Ιω. 14, 28)

• Ότι ο Πατήρ μου μείζων μου εστι