Όταν εμείς οι πιστοί μιλάμε με απίστους για το τέλος τού παρόντος κόσμου, όπως αυτό περιγράφεται στα Ιερά μας βιβλία, συχνά αντιμετωπίζουμε την κοροϊδία τους, και την πεποίθησή τους ότι αυτά είναι "αρχαίες μυθολογικές προσμονές, που δεν έχουν καμία σχέση με τη σύγχρονη επιστήμη", και που "δεν θα μπορούσαν σε καμία περίπτωση να συμβούν", ή που "δεν δικαιολογούνται από κανέναν φυσικό νόμο τέτοιου είδους αντιεπιστημονικά συμβάντα".

Πράγματι, σε έναν σύγχρονο άνθρωπο, που έχει μια στοιχειώδη επιστημονική γνώση για τον κόσμο γύρω του, φαίνονται πολύ παράξενες, εκφράσεις σαν τις παρακάτω, που συναντάμε στην Αγία Γραφή και σε άλλα Ιερά κείμενα τής Εκκλησίας:

Αποκάλυψις 6: 12-14: "και σεισμός μέγας εγένετο, και ο ήλιος μέλας εγένετο ως σάκκος τρίχινος, και η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα, 13 και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, ως συκή βάλλουσα τους ολύνθους αυτής, υπό ανέμου μεγάλου σειομένη, 14 και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον, και παν όρος και νήσος εκ των τόπων αυτών εκινήθησαν".

Ματθαίος 24: 29, 30: "Ευθέως δε μετά την θλίψιν των ημερών εκείνων ο ήλιος σκοτισθήσεται και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, και οι αστέρες πεσούνται από του ουρανού, και αι δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. 30 και τότε φανήσεται το σημείον του υιού του ανθρώπου εν τω ουρανώ".

Μάρκος 13: 24, 25: "Αλλ’ εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, 25 και οι αστέρες έσονται εκ του ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς σαλευθήσονται".

Β΄ Πέτρου 3: 7-13: "οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων....10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. ...προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι’ ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν".

Αποκάλυψις 10: 6: "και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τους αιώνας των αιώνων, ος έκτισε τον ουρανόν και τα εν αυτώ και την γην και τα εν αυτή και την θάλασσαν και τα εν αυτή, ότι χρόνος ουκέτι έσται".

Ησαΐας 34/λδ: 4: "Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής".

Ψαλμός 102/ρβ: 25,26: "Κατ' αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας, και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, Συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή".

 Μπορεί λοιπόν κάποιος να ρωτάει: Μα πώς μπορεί να αλλάξει χρώμα ο ήλιος και η σελήνη και να κοκκινίσουν; Πώς μπορούν να πέσουν τα αστέρια από τον ουρανό, αφού είναι ήλιοι ολόκληροι σε αποστάσεις πολλών ετών φωτός το καθένα; Πώς θα "σαλευθούν" οι ουράνιες δυνάμεις; Πώς θα σκοτεινιάσουν ο ήλιος και η σελήνη; Τι φωτιά είναι αυτή που θα κατακάψει και θα διαλύσει "τα στοιχεία"; Τι "τριγμός" είναι αυτός που θα κάνουν "οι ουρανοί", και πώς θα "παρέλθουν"; Πώς θα πάψει να υπάρχει "χρόνος"; Πώς θα "λιώσει" η "στρατιά τού ουρανού"; Πώς θα "παλιώσουν" οι ουρανοί σαν ρούχο σε ένα σύμπαν δισεκατομμυρίων ετών ήδη; Και ακόμα πιο παράξενο, πώς θα "τυλιχθούν σαν βιβλίο" οι ουρανοί; Τι είναι για να "τυλιχθούν";

Παράξενες εκφράσεις, που στα μάτια απίστων φαίνονται "μυθώδεις" και "ανορθολογικές" περιγραφές "αντιεπιστημονικών γεγονότων".

Είναι όμως έτσι;

2. Συμβολικές εκφράσεις

Βεβαίως πολλές από τις εκφράσεις αυτές, είναι προφανέστατα συμβολικές, και μάλιστα σε άλλα σημεία ερμηνεύονται από την ίδια την Αγία Γραφή!

Για παράδειγμα, τα "άστρα" στην Αποκάλυψη 1: 20 μας αποκαλύπτεται ότι συμβολίζουν τους Επισκόπους τής Εκκλησίας. Άρα όταν μιλάει για "πτώση άστρων", μιλάει συμβολικά για μαζική πνευματική πτώση Επισκόπων!

Επίσης σύμφωνα με το Ιωάννης 1: 9 (και πολλά άλλα χωρία), είναι προφανές ότι όταν μιλάει για συσκότιση Ηλίου και Σελήνης, μιλάει πνευματικά για συσκότιση, τόσο τού πνευματικού Φωτισμού τών ανθρώπων, όσο και τής κατανόησής τους περί τής Παλαιάς (Σελήνη) και τής Καινής Διαθήκης (Ήλιος), δηλαδή τού Ευαγγελίου τής Σωτηρίας. Το δε κόκκινο χρώμα τών φωστήρων, κάνει φανερό συσχετισμό με τον θάνατο (αίμα) και την αμαρτία, σύμφωνα με τον Ησαΐα 1: 15,18., κλπ.

Από μόνοι τους λοιπόν οι συμβολισμοί τών παράξενων αυτών χωρίων, αρκούν για να δείξουν ότι παρόμοιες παράξενες εκφράσεις σαν αυτές με τις οποίες ασχολούμαστε εδώ, δεν μπορούν να θεωρηθούν σε καμία περίπτωση ως "αντιεπιστημονικές".

3. Η κατά γράμμα κοσμολογική εκπλήρωση προβληματίζει

4. Επιστημονικά παράλληλα σεναρίων καταστροφής του κόσμου

Στο περιοδικό "Περισκόπιο τής Επιστήμης" Νο 426 Σεπτεμβρίου 2017 (που τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο βρίσκεται ακόμα στα περίπτερα), στις σελίδες 10-17, υπάρχει εκτενές άρθρο για τις πιο πρόσφατες θεωρίες περί τής πιθανής καταστροφής τού σύμπαντος, με θέμα: "Αποσύνθεση τού Κενού. Ο σπινθήρας που μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή τού σύμπαντος".

Και μόνο αυτός ο τίτλος, προϊδεάζει, για το πόσο θα μπορούσε να μοιάζει το περιεχόμενο τού άρθρου με παραδοξότητα, καθώς μιλάει πράγματι για αποσύνθεση τού... κενού!

Για την αληθινά επιστημονική έννοια τού κενού, έχουμε μιλήσει σε παλαιότερα άρθρα μας, γι' αυτό εδώ θα πούμε μόνο την επιστημονικά τεκμηριωμένη διαπίστωση, ότι ο "κενός" χωροχρόνος, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου κενός, αλλά υφίσταται ως φυσικό μέγεθος που μπορεί να διασταλεί, να συσταλεί, ακόμα και να περιστραφεί!

Το νεότερο αυτό άρθρο λοιπόν, περί τής "Αποσύνθεσης τού Κενού", προχωράει ένα ακόμα βήμα, με βάση τις τελευταίες μετρήσεις που έγιναν στο πεδίο Χιγκς, εξηγώντας πώς μετά την ανακάλυψη τού Μποζονίου Χιγκς, οι επιστήμονες κατάφεραν να μετρήσουν ακόμα και την ενέργεια τού... κενού! Και αυτό οδήγησε σε μία σειρά από συνεπαγωγές, σχετικά με την πιθανότητα αποσύνθεσης τού ιδίου τού κόσμου μας, από έναν... σπινθήρα μικρής σχετικά ενεργείας!

Γράφει λοιπόν το άρθρο στην αρχή του, (σελ. 11), προλογίζοντας τα όσα θα επακολουθήσουν εκεί:

"Οι τελευταίες επιστημονικές θεωρίες σχετικά με τη φύση τού κενού, σε συνδυασμό με τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν το πεδίο Χιγκς, φαίνεται πως οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο φυσικός κόσμος βρίσκεται σε μια ασταθή, από ενεργειακή άποψη κατάσταση. Ένα φυσικό σύστημα τού οποίου η ενέργεια δεν είναι η χαμηλότερη δυνατή έχει την τάση να υφίσταται αλλαγές φάσης μέχρις ότου το επιτύχει. Σύμφωνα με ορισμένους ερευνητές, το σύμπαν θα μπορούσε οποιαδήποτε χρονική στιγμή να υποστεί μια καταστροφική μεταβολή μέσω τής αποσύνθεσης τού κενού, με αποτέλεσμα την ακαριαία καταστροφή όλων τών δομών που περιέχει!"

Είναι εντυπωσιακό, πόσο μοιάζει αυτό, με το χωρίο τού Πέτρου:

Β΄ Πέτρου 3: 7-13: "οι δε νυν ουρανοί και η γη τω αυτού λόγω τεθησαυρισμένοι εισί πυρί τηρούμενοι εις ημέραν κρίσεως και απωλείας των ασεβών ανθρώπων....10 Ήξει δε η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, εν ή ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυσούμενα λυθήσονται, και γη και τα εν αυτή έργα κατακαήσεται. ...προσδοκώντας και σπεύδοντας την παρουσίαν της του Θεού ημέρας, δι’ ην ουρανοί πυρούμενοι λυθήσονται και στοιχεία καυσούμενα τήκεται! 13 καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν".

Είναι εντυπωσιακό, ότι παρά τή δισεκατομμυρίων ετών ηλικία τού σύμπαντος, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή! Ποιο; Η διάλυση τών δομών, (τών στοιχείων) τού κόσμου! Όχι μόνο τής γης, αλλά και ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, εφ' όσον τα πάντα αντλούν τη σύστασή τους από το κενό!

Δεν φαίνεται πλέον και τόσο "αντιεπιστημονική" η προφητεία τού Πέτρου, μετά από την ανάγνωση αυτού τού επιστημονικού άρθρου, ούτε τόσο "παρατραβηγμένος" ο τόσο σύντομος χρόνος εκπλήρωσής της, (στη σύντομη περίοδο τής ανθρώπινης ιστορίας), σε ένα σύμπαν δισεκατομμυρίων ετών, όταν κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί οποιαδήποτε στιγμή!

Ας δούμε όμως μερικές ακόμα διατυπώσεις από το ίδιο εκείνο άρθρο τού περιοδικού, στη σελίδα 12:

"Σύμφωνα με τους κοσμολόγους, η πρόσφατη ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs και η επαλήθευση των θεωριών της φυσικής σχετικά με το πανταχού παρόν ομώνυμο πεδίο, μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε, μεταξύ των άλλων, και τους πιθανούς μηχανισμούς ενδεχόμενης καταστροφής του σύμπαντος".

Στη σελίδα 13, το άρθρο μας εξηγεί μεταξύ πολλών άλλων, και τα εξής, για το σωματίδιο Χιγκς, το οποίο είναι αυτό που προσδίδει τη ΜΑΖΑ στον υλικό κόσμο, επηρεάζοντας την ίδια τη δύναμη τής βαρύτητας και πολλά ακόμα στοιχεία τού κόσμου μας:

"Ουσιαστικά, η γνώση της μάζας του σωματιδίου Higgs καθώς και ενός ακόμη υλικού σωματιδίου της φύσης ως παραμέτρων, επιτρέπει τον υπολογισμό της αλληλεπίδρασης του πεδίου με τα υπόλοιπα υλικά σωματίδια. Ο μηχανισμός του πεδίου Higgs αλλάζει επίσης την έννοια του κενού στο σύμπαν, το οποίο μετατρέπεται σε κάτι που διαθέτει δομή και δυνατότητα αλληλεπίδρασης με τον φυσικό κόσμο".

Στη σελίδα 15, διαβάζουμε μεταξύ πολλών άλλων τα εξής στη λεζάντα τής δεύτερης εικόνας:

"Σύμφωνα με μια από τις ερευνητικές προσεγγίσεις, ο συσχετισμός μεταξύ της μάζας του σωματιδίου Higgs και του t κουάρκ, ως παραμέτρων, προσδιορίζουν τον τύπο του κενού στο σύμπαν: ασταθές, μετασταθές και ευσταθές. Τα δεδομένα προέρχονται από τρία πειράματα σωματιδιακής φυσικής και επί του παρόντος υποστηρίζουν την περίπτωση του μετασταθούς κενού.".

Και στην ίδια σελίδα εξηγεί:

"Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφεται η δομή και η αλληλεπίδραση του σωματιδίου Higgs με τα υλικά υποατομικά σωματίδια έτσι ώστε η αλληλεπίδραση αυτή να τους προσδίδει την ιδιότητα της μάζας, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο μιας αλλαγής φάσης ολόκληρου του σύμπαντος, από την ενεργειακή κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, στην κατάσταση ελάχιστης ενέργειας, με αποτέλεσμα την απόλυτη και ακαριαία καταστροφή του!

Κάθε φυσικό σύστημα το οποίο υπάρχει στο σύμπαν διαθέτει ενέργεια και χαρακτηρίζεται από την τάση να μεταπέσει στη χαμηλότερη δυνατή ενεργειακή κατάσταση. Η ισορροπία ενός φυσικού συστήματος εξαρτάται από αυτόν ακριβώς τον ενεργειακό συσχετισμό".

Και τι θα μπορούσε να ακολουθήσει την καταστροφή τού σύμπαντος, από μια τέτοια μετάπτωση σε χαμηλότερη ενεργειακή στάθμη;

Στη σελίδα 16 τού ιδίου άρθρου, υπάρχει η ίδια εικόνα που έχουμε χρησιμοποιήσει στο πάνω μέρος τού άρθρου μας αυτού, την οποία παραθέτουμε και εδώ:

Δίπλα σε αυτή την εικόνα λοιπόν, υπάρχει η εξής λεζάντα:

"Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός από τα σενάρια αποσύνθεσης του κενού στο σύμπαν: η περιοχή στην οποία λαμβάνει χώρα η αποσύνθεση του κενού διαφοροποιείται από το φυσικό σύμπαν ως ένα παράλληλο αλλά παρατηρήσιμο σύμπαν.".

Χμμμ! Πόσο θυμίζει αυτό, εκείνη την παράξενη προφητεία τού Αποστόλου Πέτρου!

Β΄ Πέτρου 3: 13: "καινούς δε ουρανούς και γην καινήν κατά το επάγγελμα αυτού προσδοκώμεν."

Καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη λοιπόν! Ένα νέο περιβάλλον στη θέση τού παλιού που θα διαλυθεί σε εκείνη τη φοβερή ημέρα τής Παρουσίας τού Χριστού!

Ξαφνικά, ούτε αυτό φαίνεται πλέον και τόσο... "αντιεπιστημονικό"!

Όμως γράφει κάποια ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα το άρθρο στη σελίδα 17:

"Εφόσον το κενό βρίσκεται πράγματι σε μια μετασταθή κατάσταση, ποια θα ήταν η διαδικασία η οποία θα μπορούσε να σηματοδοτήσει αυτήν την αλλαγή φάσης στο σύμπαν; Σύμφωνα με τους ερευνητές, το πιθανό έναυσμα για μια τέτοια αλλαγή δεν είναι μόνο ένα. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι η δράση ενός ιδιαίτερα ενεργητικού σωματιδίου το οποίο αλληλεπιδρά με το κενό (μέσω της δημιουργίας ενός ζεύγους σωματιδίων), η βαρυτική επίδραση μιας μαύρης τρύπας στον χώρο γύρω της, ή ακόμη και ένα επίγειο πείραμα σωματιδιακής φυσικής..."

Και σε άλλο σημείο τής ίδιας σελίδας, γράφει:

"Αρκετοί επιστήμονες θεωρούν ότι η διαδικασία της αποσύνθεσης του κενού θα μπορούσε να έχει αρχίσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια σε κάποιο μακρινό γαλαξία στο σύμπαν. Καθώς, όπως πιστεύεται, η αποσύνθεση αυτή θα διαδίδεται με την ταχύτητα του φωτός, θα ήταν δυνατό να δημιουργήσει μια «φυσαλίδα» ενός παράλληλου σύμπαντος, με τους δικούς του φυσικούς νόμους και σταθερές, η οποία θα διαστελλόταν μέσα στο φυσικό σύμπαν. Η φυσαλίδα αυτή θα έφτανε κάποια στιγμή και στη Γη σε χρόνο που θα εξαρτάτο από την απόσταση του αρχικού σημείου δημιουργίας της. Ένα ακόμη σενάριο σχηματισμού μιας φυσαλίδας παράλληλου σύμπαντος λόγω της αποσύνθεσης του κενού, προβλέπει ότι η φυσαλίδα αυτή θα αποχωριζόταν από το δικό μας σύμπαν, αλλά θα βρισκόταν σε τέτοια θέση ως προς αυτό ώστε θα μπορούσαμε να την παρατηρήσουμε".

Ένα νέο σύμπαν με δικούς του φυσικούς νόμους; Κάτι που κάνει να μη φαίνεται πλέον τόσο παράξενη ούτε εκείνη η προφητεία, που μιλάει για τους νέους φυσικούς νόμους τής αφθαρσίας, που θα υπάρχουν στους καινούργιους ουρανούς και την καινούργια γη, στην οποία θα περιέλθει η κτίση:

"και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού" (Ρωμαίους 8: 21).

Ας σκεφθούμε όμως και το εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο, θα δημιουργηθεί μία "φυσαλίδα" ενός νέου σύμπαντος, ΜΕΣΑ στο δικό μας σύμπαν. Αλλά, "φυσαλίδα" τίνος πράγματος; Φυσαλίδα ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ!

Ό ίδιος ο ουρανός, θα τυλιχθεί σαν αρχαίο βιβλίο σε μια νέα φυσαλίδα γύρω μας Δείτε ξανά την εικόνα που παραθέτουμε πιο πάνω! Δεν θυμίζει τυλιγμένο αρχαίο βιβλίο; Τυλιγμένο τι; Ο ουρανός!

Και ξαφνικά, ούτε η ακόλουθη προφητεία μοιάζει τόσο παράδοξη:

Ψαλμός 102/ρβ: 25,26: "Κατ' αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας, και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, Συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς, και θέλουσιν αλλαχθή".

Ησαΐας 34/λδ: 4: "Και πάσα η στρατιά του ουρανού θέλει λυώσει, και οι ουρανοί θέλουσι περιτυλιχθή ως βιβλίον, και πάσα η στρατιά αυτών θέλει πέσει, καθώς πίπτει το φύλλον από της αμπέλου και καθώς πίπτουσι τα φύλλα από της συκής".

Σκεφθείτε όμως, καθώς η γη θα βρίσκεται μέσα σε ένα τέτοιο κατακλυσμιαίο γεγονός, καθώς η φυσαλίδα αυτή θα διογκώνεται και οι ουρανοί θα τυλίγονται καθώς ο χωροχρόνος τού νέου σύμπαντος που θα δημιουργηθεί γύρω μας θα διαστέλλεται, πώς θα φαίνονται τα άστρα στον ουρανό;

Καθώς ο ορίζοντας θα διαστέλλεται, θα άστρα θα φαίνονται να κατεβαίνουν προς το κάτω μέρος τού ορίζοντα, καθώς οι αποστάσεις μεταξύ τους θα αυξάνουν!

Και στο σύντομο εκείνο κλάσμα χρόνου, που θα διαστέλλεται η φυσαλίδα τού νέου σύμπαντος, θα μοιάζουν σε έναν επίγειο παρατηρητή, σαν να πέφτουν προς τα κάτω, προς τα χαμηλότερα σημεία τού ορίζοντα!

Και όσοι πιστοί θα βιώσουν αυτό το γεγονός, θα θυμηθούν τότε την τόσο παράξενη εκείνη προφητεία τού Ιησού Χριστού που έλεγε:

Μάρκος 13: 24, 25: "Αλλ’ εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην ο ήλιος σκοτισθήσεται, και η σελήνη ου δώσει το φέγγος αυτής, 25 και οι αστέρες έσονται εκ του ουρανού πίπτοντες, και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς σαλευθήσονται".

Και ξαφνικά, ούτε η πτώση τών αστέρων φαντάζει και τόσο αντιεπιστημονική!

Αλλά καθώς η διαστολή τής φυσαλίδας θα φθάσει στον ήλιο και τη σελήνη με την ταχύτητα τού φωτός, το φαινόμενο Ντόπλερ, θα μεταθέσει το φάσμα τού φωτός τους προς το ερυθρό, πριν χαθεί για πάντα το φως τους στο υπέρυθρο για τα μάτια μας. Και ξαφνικά θα αποκτήσει κατά γράμμα νόημα και εκείνη η άλλη παράξενη προφητεία:

Αποκάλυψις 6: 12-14: "και σεισμός μέγας εγένετο, και ο ήλιος μέλας εγένετο ως σάκκος τρίχινος, και η σελήνη όλη εγένετο ως αίμα, 13 και οι αστέρες του ουρανού έπεσαν εις την γην, ως συκή βάλλουσα τους ολύνθους αυτής, υπό ανέμου μεγάλου σειομένη, 14 και ο ουρανός απεχωρίσθη ως βιβλίον ελισσόμενον, και παν όρος και νήσος εκ των τόπων αυτών εκινήθησαν".

Το ξανατονίζω, για τρίτη φορά: ΔΕΝ ισχυρίζομαι ότι θα εκπληρωθούν έτσι ακριβώς οι προφητείες. Απλώς επιστημονικά παράλληλα παρουσιάζω, για τους ανθρώπους εκείνους που όλες αυτές οι Χριστιανικές προφητείες τους φαίνονται "παραμύθια" και "αντιεπιστημονικές αρχαίες περιγραφές".

Το τι θα συμβεί θα το δούμε ΟΤΑΝ συμβεί. Και ας μην είμαστε αρνητικοί σε ασυνήθιστες περιγραφές, αλλά ούτε και να προτρέχουμε. Όσα είναι να συμβούν, θα συμβούν, όταν "χρόνος ουκ έσται έτι", καθώς να ανατέλλει ο νέος Μέλλων Αιώνας, σε έναν νέο χωροχρόνο, με τους δικούς του φυσικούς νόμους αφθαρσίας.

"Επειδή, λοιπόν, όλα αυτά διαλύονται, ποιοι πρέπει να είστε εσείς σε άγια διαγωγή και ευσέβεια, προσμένοντας και σπεύδοντας στην παρουσία τής ημέρας τού Θεού, κατά την οποία οι ουρανοί, καθώς θα φλέγονται, θα διαλυθούν, και τα στοιχεία, ενώ θα καίγονται, θα χωνευτούν;

Όμως, σύμφωνα με την υπόσχεσή του, καινούργιους ουρανούς και καινούργια γη προσμένουμε, στους οποίους δικαιοσύνη κατοικεί" (Β΄ Πέτρου 3: 11-13).

Ν. Μ.