Όποιος  διαβάζει  τις  δύο  πρώτες  επιστολές  τού  αποστόλου  και  Ευαγγελιστού  Ιωάννου  βρίσκεται  μπροστά  στο  εξής  φαινόμενο:  Στην  Α΄  επιστολή  του  (4,2)  έχει:  «Παν  πνεύμα  ό  ομολογεί  Ιησούν  Χριστόν  εν  σαρκί  εληλυθότα  εκ  τού  Θεού  εστιν». Δηλαδή:  «Κάθε  άνθρωπος  με  χάρισμα  πνευματικό  που  ομολογεί  ότι  ο  Ιησούς  Χριστός  έχει  έλθει  "εν  σαρκί", σωματικώς, είναι  από  τον  Θεό». Στην  Β΄  επιστολή  του  (στίχ. 7)  έχει:  «Πολλοί  πλάνοι  εξήλθον  εις  τον  κόσμον, οι  μη  ομολογούντες  Ιησούν  Χριστόν  ερχόμενον  εν  σαρκί». Δηλαδή:  «Πολλοί  πλάνοι  εξήλθαν  (ή  εισήλθαν)  στον  κόσμο, οι  οποίοι  δεν  ομολογούν  ότι  ο  Ιησούς  Χριστός  έρχεται  "εν  σαρκί", σωματικώς».

Η  ύπαρξη  και  ο  συνδυασμός  αυτών  τών  δύο  χωρίων  με  την  παράθεση  τών  δύο  διαφορετικού  χρόνου  μετοχών  («εληλυθότα»  και  «ερχόμενον»)  μάς  δίνει  αφορμή  να  κάνουμε  τις  εξής  σκέψεις  και  να  βγάλουμε  τα  εξής  συμπεράσματα. Σ'  αυτό  μάλιστα  μάς  βοηθάει  και  η  έκφραση  «εν  σαρκί», η  οποία  υπάρχει  και  στα  δύο  χωρία, η  οποία  και  τα  συνδέει.

1)  Ορθώς  ο  J.  A.  Bengel  σχολιάζοντας  την  έκφραση  «εν  σαρκί»  γράφει:  «Αυτός  λοιπόν  (ο  Χριστός)  είναι  τι  πλέον  τής  σαρκός». Και  προσθέτει  ο  Παναγιώτης  Τρεμπέλας  που  παραθέτει  το  σχόλιο  τού  Bengel:  «Η  ανθρωπίνη  φύσις  περιβάλλει  την  προσωπικότητα  τού  Λόγου»  (Υπόμνημα  εις  τας  επιστολάς  τής  Καινής  Διαθήκης, τόμ.  Γ΄, έκδ. 2α, Αθήναι  1956, σελ. 501). Φυσικά  έτσι  νοούνται  και  φανερώνονται  οι  δύο  φύσεις  τού  Ιησού  Χριστού, η  θεία, ο  Υιος  και  Λόγος  τού  Θεού  και  η  ανθρώπινη  φύση, η  ψυχή  και  το  σώμα  τού  ανθρώπου.

2)  Το  χωρίο  Α΄  Ιω. 4,2  με  το  να  έχει  «Χριστόν  εν  σαρκί  εληλυθότα»  σημαίνει  ότι  από  την  αρχή  τής  σαρκώσεως  και  ενανθρωπίσεώς  Του  (ο  Χριστός)  ήταν  από  δύο  φύσεις. Είναι  αυτό  που  παραδέχονται  όλοι  οι  Χριστιανοί·  ότι  ο  Χριστός  ήταν  και  είναι  «εκ  δύο  φύσεων».

3)  Το  χωρίο  Β΄  Ιω. 7  με  το  να  έχει  «Χριστόν  ερχόμενον  εν  σαρκί»  σημαίνει  ότι  και  στη  συνέχεια  μετά  τη  σάρκωσή  Του  και  ενανθρώπισή  Του  ο  Χριστός  μέχρι  και  σήμερα  έχει  (φέρει)  και  τις  δύο  φύσεις  Του. Είναι  αυτό  που  ομολογούν  οι  Χριστιανοί (δυστυχώς  όχι  όλοι)*  ότι  ο  Χριστός  είναι  ακόμη  και  στους  αιώνες  «εν  δύο  φύσεσι».

4)  Είπαμε  προηγουμένως  ότι  ο  Χριστός  είναι  και  ακόμη  και  στους  αιώνες  «εν  δύο  φύσεσι». Πράγματι  εάν  θα  δώσουμε  στη  μετοχή  «ερχόμενον»  και  την  εσχατολογική  έννοια, την  οποία  αποδίδουν  μερικοί  ερμηνευτές, και  αυτό  σημαίνει  ότι  ο  Χριστός  μέχρι  και  τη  Β΄  Παρουσία  Του  θα  είναι  «εν  δύο  φύσεσι», όχι  «εν  μια», όχι  με  μία.

5)  Πάντως  με  τη  διατύπωση  αυτή  «εν  σαρκί  ερχόμενον»  (ενεστώς  διαρκείας), σημαίνει  ότι  διατηρείται  ακόμη  η  ανθρώπινη  φύση  τού  Ιησού  Χριστού, ότι  υφίσταται  ακόμη  και  σήμερα  και  δεν  απορροφήθηκε  από  τη  θεία  Του  φύση. Έτσι  εφ'  όσον  ο  Ιωάννης  μάς  λέει  στο  Α΄  Ιω. 4,2  «εν  σαρκί  εληλυθότα»  και  εδώ  (στο  Β΄  Ιω. 7)  «εν  σαρκί  ερχόμενον», σημαίνει  ότι  ο  Ιησούς  Χριστός  είναι  και  σήμερα  και  εκ  δύο  φύσεων  και  εν  δύο  φύσεσιν.

6)  Αυτά  οφείλουμε  να  τα  έχουμε  όλοι  μας  υπ'  όψη  και  οι  συμπαθείς  φιλορθόδοξοι  μονοφυσίτες  και  οι  φίλα  προσκείμενοι  προς  αυτούς  ορθόδοξοι  και  ρωμαιοκαθολικοί  θεολόγοι  κατά  τις  συναντήσεις  τους  και  τις  συζητήσεις  τους  για  μια  ορθή  και  κανονική  προσέγγιση  και  ένωση  όλων  στους  κόλπους  τής  Μιας, Αγίας, Καθολικής  και  Αποστολικής  Εκκλησίας, τής  Εκκλησίας  τών  επτά  Οικουμενικών  Συνόδων.**

7)  Ο  υπάρχων  στο  χωρίο  Β΄  Ιω. 7  ενεστώς  διαρκείας, δηλαδή  το  «ερχόμενον»  αντί  τού  «εληλυθότα»  (= έχει  έλθει)  που  έχει  ο  Ιωάννης  στην  Α΄  Ιω. 4,2. Επιστολή  του, μάς  δίνει  επίσης  λαβή  να  θεωρήσουμε  ένα  διαρκή, ένα  επαναλαμβανόμενο  ερχομό  τού  Ιησού  Χριστού. Αυτός  ο  ερχομός  προφανώς  λαμβάνει  χώρα  ιδίως  στη  Θεία  Ευχαριστία, η  οποία  τελείται  κανονικώς  μέσα  στην  Εκκλησία. Αυτό  όμως  δεν  αποκλείει  να  αποτελείται  η  Μία  Καθολική  Εκκλησία  από  διάφορες  υπερτοπικές  και  τοπικές  αυτοκέφαλες  χριστιανικές  Εκκλησίες.

8)  Εξ  άλλου, τέλος, από  το  συνδυασμό  και  συνύπαρξη  τού  «εληλυθότα»  και  «ερχόμενον  εν  σαρκί»  υποδεικνύεται  ότι  δεν  είναι  ανάγκη  να  υπάρχει  «εν  σαρκί»  και  κάποιος  άλλος  άνθρωπος  που  να  αντιπροσωπεύει  τον  Χριστό  (Vicarius)  επί  τής  γης.  Είναι  παρών  ο  ίδιος  ο  Ιησούς  Χριστός.

Σημειώσεις τής ΟΟΔΕ

* Εννοούνται εδώ οι καθ' ομολογίαν Χριστιανοί και όχι οι αληθώς, Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι ανεξαιρέτως αποδέχονται τις δύο φύσεις.

** Επτά ως το μεγάλο σχίσμα και όχι στο σύνολο τών Οικουμενικών Συνόδων.