• 1. Σύνδεση με τα προηγούμενα

• 2. Οι τρεις ερμηνευτικοί ισχυρισμοί τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

• 3. Η σωτηριολογία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

• 4. Η μετά την Αρμαγεδδώνα ελπίδα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

• 5. Ο κίνδυνος τής εξαπάτησης για όσους δεν γνωρίζουν

• 6. Τα τρία σκέλη τής επιχειρηματολογίας τής Σκοπιάς

• 7. Υποστήριξη δογμάτων από την Παλαιά Διαθήκη εις βάρος τής Καινής

• 8. Εκβίαση τού νοήματος τής Αγίας Γραφής

• 9. Οι δύο αντιθέτες κακοδοξίες περί ύλης και πνεύματος οδηγούν σε κάστες

• 10. Οι Ορθόδοξες θέσεις για την πτώση τού ανθρώπου και τής κτίσης

• 11. Η αφθαρτοποίηση τής υλικής κτίσης

Στην σημερινή εκπομπή, όπως και στις προηγούμενες, θα ασχοληθούμε με το ζήτημα της χριστιανικής κλήσεως.

1. Σύνδεση με τα προηγούμενα

Το θέμα αυτό μάς απασχόλησε εξαιτίας της κακοδοξίας των Μ.τ.Ι. ότι δήθεν υπάρχουν δύο διαφορετικές χριστιανικές κλήσεις. Αναλυτικότερα, υποστηρίζουν πως στην διάρκεια της χριστιανικής εποχής, όσοι ακούν το χριστιανικό κήρυγμα δεν προσκαλούνται σε μία ελπίδα, αλλά σε δύο διαφορετικές. Μάλιστα, αυτές οι διαφορετικές προσκλήσεις διαχωρίζονται μεταξύ τους χρονικά. Η πρώτη απευθύνεται μόνο σε 144.000 χριστιανούς όλων των εποχών, από τους οποίους όσοι έζησαν τα τελευταία εκατό χρόνια είναι όλοι τους Μ.τ.Ι., και οι οποίοι προσκαλούνται σε ουράνια ελπίδα, αιώνιας, άφθαρτης και αθάνατης ζωής.

Η πρόσκληση αυτή, κατά τους Μ.τ.Ι. πάντοτε, έπαψε να ισχύει το 1935, διότι τότε λένε, συμπληρώθηκε ο αριθμός των 144.000 θέσεων στον ουρανό και έτσι από τότε έδωσε την θέση της στην άλλη. Η δεύτερη πρόσκληση απευθύνεται μέσω του κηρύγματος των Μ.τ.Ι. σε όλους τους ανθρώπους που ζουν σήμερα, και αναφέρεται στην επιβίωση από τον Αρμαγεδδώνα, και σε μια επίγεια ζωή επάνω στην γη που βλέπουμε σήμερα, όπου θα απολαμβάνουν τα αισθητά υλικά αγαθά, χωρίς όμως να είναι απαλλαγμένοι από την φθορά και τον θάνατο. Με αφορμή λοιπόν αυτήν την πρωτοφανή και σημαντική αλλοίωση του χριστιανικού ευαγγελίου και της χριστιανικής κλήσεως, έχουμε ξεκινήσει ήδη να εξετάζουμε αυτό το ζήτημα και θα συνεχίσουμε και σήμερα.

2. Οι τρεις ερμηνευτικοί ισχυρισμοί τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

Τις προηγούμενες εκπομπές αναφέραμε, ότι οι Μ.τ.Ι. προσπαθούν να υποστηρίξουν την επίγεια κλήση πάνω σε τρεις κυρίως ερμηνευτικούς ισχυρισμούς.

Α. Τα άλλα πρόβατα της παραβολής του καλού ποιμένος, που αναφέρεται στο ι΄ κεφ. του κατά Ιωάννην ευαγγελίου.

Β. Τον πολύ όχλο, που αναφέρεται σε ένα όραμα του ζ΄ κεφ. του βιβλίου της Αποκαλύψεως του Ιωάννου.

Γ. Την νέα γη, που αναφέρεται αλληγορικά σε χωρία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, προκειμένου να περιγραφεί με κατανοητό τρόπο η κατάσταση μακαριότητος που θα επικρατεί στον μέλλοντα αιώνα.

Στις δύο προηγούμενες εκπομπές εξετάσαμε με αρκετή λεπτομέρεια τα δύο πρώτα σκέλη, δηλαδή τα χωρία που αφορούσαν το μικρό ποίμνιο και τα άλλα πρόβατα της παραβολής του Καλού Ποιμένος, όπως επίσης και το όραμα του πολλού όχλου της Αποκάλυψης.

Διαπιστώσαμε ότι ούτε στην μία, ούτε στην άλλη περίπτωση αφήνεται ούτε και το ελάχιστο περιθώριο για την διαφοροποίηση της μιας και μοναδικής χριστιανικής κλήσεως.

Διαπιστώσαμε επίσης, ότι οι Μ.τ.Ι., όπως και πολλές άλλες αιρετικές ομάδες του Χριστιανικού κόσμου, στηρίζονται σε λεπτομέρειες παραβολών ή προφητικών εικόνων, που είναι ασαφείς και ομιχλώδεις εξαιτίας της ίδιας τους της φύσης, για να εξάγουν δογματικά συμπεράσματα και μάλιστα τόσο συνταρακτικά, που αναιρούν το χριστιανικό ευαγγέλιο και αλλοιώνουν την χριστιανική κλήση, τα οποία είναι τα θεμέλια της πίστης και παρέμειναν αναλλοίωτα για τόσους αιώνες. (3: 42)

Στην σημερινή εκπομπή θα ασχοληθούμε αναλυτικά με το 3ο  σκέλος της επιχειρηματολογίας των Μ.τ.Ι., δηλαδή με το θέμα της Γης.

Έτσι, ο τίτλος της εκπομπής είναι: «Η χριστιανική κλήσις και η νέα γη».

Όπως κάθε φορά, έτσι και σήμερα, πριν προχωρήσουμε στην αναίρεση των θέσεων του υλιστικού Ευαγγελίου που κηρύττουν οι Μ.τ.Ι., θα παραθέσουμε αναλυτικά την διδασκαλία τους σχετικά με το θέμα αυτό.

3. Η σωτηριολογία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

Ξεκινούν λοιπόν από μια λογικοφανή θεωρία για την γη και η οποία, όπως θα δούμε στην συνέχεια, στηρίζεται κυρίως στην Π.Δ. Έτσι υποστηρίζουν, πως ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο, αφού δημιούργησε την γη που βλέπουμε σήμερα, και τον τοποθέτησε μέσα στον γήινο Παράδεισο για να ζει αιώνια με αυτήν την μορφή. Στην συνέχεια, επειδή ο άνθρωπος αμάρτησε με την παρακοή του, έγινε θνητός. Παράλληλα, ο Θεός, εξαιτίας της παρακοής του ανθρώπου καταράστηκε την γη να μην είναι τόσο εύφορη. Για την ίδια αιτία χάλασαν οι σχέσεις του ανθρώπου και με το ζωϊκό βασίλειο. Στην συνέχεια ήλθε ο Ιησούς Χριστός στην γη για να τακτοποιήσει το νομικό ζήτημα που είχε δημιουργηθεί με την παρακοή του ανθρώπου μεταξύ του Θεού και του διαβόλου. (Σημειωτέον, ότι οι Μ.τ.Ι. θεωρούν τον Ιησού Χριστό σαν τον ενανθρωπισθέντα αρχάγγελο Μιχαήλ). Με την μέχρι θανάτου υπακοή του απέδειξε, ότι τελικά ο Θεός είχε δίκιο και έτσι άνοιξε τον δρόμο για την καταλλαγή του ανθρωπίνου γένους με τον Θεό και ταυτόχρονα την αποκατάσταση των πάντων.

Ισχυρίζονται λοιπόν, πως για να αποκατασταθούν τα πάντα, ο αναστημένος Ιησούς Χριστός, ο οποίος απέβαλλε πάλι το ανθρώπινο σώμα του, αγοράζει 144.000 ανθρώπους από την γη, για να τον βοηθήσουν στο έργο αυτό. Αυτοί λοιπόν οι 144.000 ανασταίνονται με πνευματικά σώματα όμοια με αυτό του Χριστού, και μαζί του, συνιστούν μια ουράνια κυβέρνηση, που έχει σαν στόχο την επαναφορά ολόκληρου του υπολοίπου ανθρωπίνου γένους στην προπτωτική του κατάσταση, την αποκατάσταση του πλανήτη στις αρχικές του συνθήκες και την συντριβή του διαβόλου, των δαιμόνων και των ασεβών ανθρώπων.

Λένε μάλιστα, πως όταν θα γίνει η μάχη του Αρμαγεδδώνος, με την οποία θα λήξει η παρούσα κατάσταση, τότε όλοι όσοι είναι Μ.τ.Ι. θα σωθούν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα φονευθούν.

4. Η μετά την Αρμαγεδδώνα ελπίδα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά

Είδαμε αναλυτικά στις προηγούμενες εκπομπές, πως αυτοί οι Μ.τ.Ι. που θα επιβιώσουν από την μάχη του Αρμαγεδδώνος, χαρακτηρίζονται σαν «τα άλλα πρόβατα» ή ο «πολύς όχλος». Αμέσως μετά την μάχη αυτή θα αναστηθούν όλοι οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης και όλοι όσοι κριθούν άξιοι αναστάσεως από τους υπολοίπους λαούς όλων των εποχών. Όλοι αυτοί λοιπόν θα ζουν επάνω στην γη που βλέπουμε σήμερα, θα απολαμβάνουν τα υλικά αγαθά που υπάρχουν, και θα διοικούνται και θα εκπαιδεύονται από την ουράνια Κυβέρνηση των 144.000 και Ενός. Είναι περιττό βέβαια να πούμε, πως όλοι όσοι ζουν επί της γης δεν είναι ούτε άφθαρτοι ούτε αθάνατοι. Και μάλιστα μπορούν να εκδηλώνουν και αμαρτωλές και κακές τάσεις. Παράλληλα, όσοι ανήκουν στον πολύ όχλο θα μπορούν ακόμη και να τεκνοποιούν. Πιστεύουν επίσης ότι αυτή η νέα κατάσταση θα διαρκέσει 1000 χρόνια. Γι’ αυτό και άλλωστε και ο κόσμος τους ονομάζει και χιλιαστές. Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο στην ανάπτυξη των θεωριών των Μ.τ.Ι., διότι κάτι τέτοιο ξεφεύγει από τις ανάγκες του θέματος που εξετάζουμε, δηλαδή "το κατά πόσο το χριστιανικό ευαγγέλιο περιλαμβάνει μία κλήση για επίγεια ζωή και κατ’ επέκταση ποιες είναι οι προοπτικές της γης που βλέπουμε σήμερα". Ωστόσο, στο σημείο αυτό θέλουμε να κάνουμε μία επισήμανση.

5. Ο κίνδυνος τής εξαπάτησης για όσους δεν γνωρίζουν

Είπαμε στην αρχή, ότι αυτή η θεωρία των Μ.τ.Ι. είναι λογικοφανής. Δεν είναι όμως λογική και αυτό θα το αποδείξουμε στην συνέχεια. Πολύ δε περισσότερο δεν συμβαδίζει με την Αγ. Γραφή. Εύκολα όμως κάποιος, ο οποίος δεν έχει αρκετές γνώσεις στο θέμα της θείας Οικονομίας, και δεν γνωρίζει την Αγ. Γραφή και την δογματική της Εκκλησίας, ώστε να διακρίνει τα σφάλματα και τις πλάνες, ή ακόμη και την αλλοίωση και παραχάραξη των Γραφών, μπορεί να παρασυρθεί από μερικά εξωτερικά στοιχεία, τα οποία μάλιστα οι Μ.τ.Ι. τα παρουσιάζουν με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο μέσω των συγχρόνων μεθόδων διαφήμισης και εκτύπωσης, όπως ωραίες εικόνες από Παραδεισένιο περιβάλλον, όμορφους, υγιείς και νέους ανθρώπους, αφθονία υλικών κ.τ.λ.

Εάν λοιπόν κανείς δεν προσέξει, θα γίνει σύντομα θύμα της πλάνης της αιρέσεως. Και όπως όταν κάποιος έλθει αντιμέτωπος με ένα ιατρικό θέμα ή πρόβλημα και ταυτόχρονα ακούσει μια ιατρική συμβουλή δεν είναι φρόνιμο να την ενστερνιστεί και να την ακολουθήσει αμέσως, αλλά να την εξετάσει και να την θέσει υπόψιν των ειδικών γιατρών, που ο ίδιος έχει δοκιμάσει και εμπιστεύεται, το ίδιο πρέπει να κάνει και στα πνευματικά και θρησκευτικά ζητήματατα. Στην δεύτερη περίπτωση μάλιστα για έναν λόγο παραπάνω. Στην μια περίπτωση κινδυνεύει η προσωρινή μας ζωή, ενώ στην δεύτερη και αυτή, αλλά κυρίως και η αιώνια. Επιπρόσθετα, ο Κύριος μάς έχει ρητά προειδοποιήσει «εγερθήσονται γαρ ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού προείρηκα υμίν». (Ματθ. κδ΄ 24-25).

Είναι λοιπόν φανερό ότι ο κίνδυνος είναι μεγάλος, και λόγω δικής μας αγνοίας, αλλά και λόγω δόλου και περιπλοκότητος και μεθοδειών της πλάνης. Άλλωστε, αν η πλάνη ήταν εμφανής, και τα ψεύδη απροκάλυπτα, κανείς δεν θα επρόκειτο να πέσει στα δίχτυα των αιρετικών. Γι’ αυτό συνιστούμε αυξημένη προσοχή και εγρήγορση, γνώση του λόγου του Θεού και των δογμάτων, και το κυριότερο, στενή σχέση με τον «στύλο και το εδραίωμα της αληθείας», δηλαδή την Εκκλησία και τους εκάστοτε γνησίους εκπροσώπους της.

6. Τα τρία σκέλη τής επιχειρηματολογίας τής Σκοπιάς

Είναι καιρός όμως να ασχοληθούμε αναλυτικά με την επιχειρηματολογία των Μ.τ.Ι. υπέρ της άποψής τους, ότι η γη που βλέπουμε σήμερα θα παραμείνει όπως είναι στους ατελεύτητους αιώνες. Η επιχειρηματολογία τους αυτή περιλαμβάνει τρία σκέλη. Έναν συλλογισμό και δύο ομάδες εδαφίων από την Αγ. Γραφή.

 Το πρώτο σκέλος, ο συλλογισμός δηλαδή, είναι ο εξής: Ξεκινούν από τον άνθρωπο και την γη που βλέπουμε σήμερα, αφού θεωρήσουν σαν δεδομένο ότι αυτά είχαν ίδια φύση και μορφή και στην προπτωτική κατάσταση, έτσι δηλαδή τα δημιούργησε ο Θεός και έμειναν απαράλλακτα και μετά την πτώση του ανθρώπου. Υποστηρίζουν, ότι εφόσον ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο γήινο, και την γη για να κατοικείται από τους ανθρώπους (Ησ. με΄ 18), δεν είναι δυνατόν η πτώση του ανθρώπου να ματαίωσε το σχέδιο του Θεού. Συμπεραίνουν λοιπόν, πως στον μέλλοντα αιώνα ο άνθρωπος θα είναι όπως είναι τώρα με όλες τις τωρινές φυσικές του ανάγκες, μόνο που θα μπορεί να ζει αιωνίως, χωρίς γήρας και αρρώστιες. Όμοια, η γη θα παραμείνει όπως είναι σαν πλανήτης, μόνο που θα είναι πιο φιλικός, πιο εύφορος, και απαλλαγμένος από την μόλυνση.

Το δεύτερο σκέλος της επιχειρηματολογίας τους, αναφέρεται σε όλα τα εδάφια στα οποία υποδηλώνεται ότι η γη διαμένει εις τον αιώνα. (Εκκλ. α΄  4). Και συμπεραίνουν από αυτήν την ομάδα εδαφίων, καταστρατηγώντας τους ερμηνευτικούς κανόνες της Βίβλου, ότι η γη θα παραμείνει αναλλοίωτη επ’ άπειρον σαν πλανήτης. Σ’ αυτήν την κατηγορία εδαφίων προστίθενται και μερικές προφητείες όπου χρησιμοποιούνται εικόνες από υλικές ευωχίες, για να περιγράψουν την πνευματική μακαριότητα του Μέλλοντος αιώνος. Οι Μ.τ.Ι., λοιπόν, παίρνουν κατά γράμμα αυτές τις προφητικές εικόνες για να υποστηρίξουν τις γήινες και υλικές τους ελπίδες. Σημειώνουμε, πως η συντριπτική πλειοψηφία των εδαφίων αυτής της κατηγορίας ευρίσκεται στην Π.Δ.

Το τρίτο σκέλος της επιχειρηματολογίας τους, αναφέρεται στα εδάφια εκείνα, τα οποία όμως σε αντίθεση με αυτά της προηγούμενης κατηγορίας, δηλώνουν ότι η γη θα καταστραφεί. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται.»  (Ματθ. κδ΄ 35).

Τώρα λοιπόν σ’ αυτά τα εδάφια, και μάλιστα σ’ όσα από αυτά δεν αγνοούν ή αποσιωπούν, προσπαθούν να αποδώσουν συμβολική ή μεταφορική ερμηνεία. Καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες, καταφεύγοντας πάντοτε στις γνώριμες μεθόδους τους της διαστροφής των εννοιών των λέξεων, της καταστρατήγησης των κανόνων της γραμματικής, του συντακτικού και της ερμηνείας των κειμένων, προκειμένου να αποδείξουν για καθένα από τα προβληματικά για τις θεωρίες τους εδάφια, ότι η γη που αναφέρεται σ’ αυτά δεν είναι η κατά γράμμα γη, αλλά το σύνολο των ασεβών ανθρώπων. Ας σημειώσουμε εν τω μεταξύ, ότι τα περισσότερα εδάφια αυτής της κατηγορίας ευρίσκονται στην Κ.Δ., σε αντίθεση με την προηγούμενη κατηγορία. Στο σημείο αυτό, και πριν να προχωρήσουμε στην έκθεση των απόψεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας σχετικά με το ζήτημα της γης, και στην αναίρεση των διδασκαλιών της εταιρείας «Σκοπιά», που είναι η πνευματική ηγεσία και η κατευθυντήριος δύναμη των Μ.τ.Ι., θα θέλαμε να κάνουμε δύο παρατηρήσεις βασισμένες στα όσα είπαμε προηγουμένως εκθέτοντας την δογματική των Μ.τ.Ι. περί της γης, αλλά και γενικότερα περί της Θ. Οικονομίας και περί Αποκαταστάσεως.

7. Υποστήριξη δογμάτων από την Παλαιά Διαθήκη εις βάρος τής Καινής

Παρατήρηση 1η: Στην σύντομη ανάπτυξη των θέσεων και της επιχειρηματολογίας των Μ.τ.Ι., διαπιστώσαμε ότι στηρίζονται εν γένει στα εδάφια της Π.Δ. που αναφέρουν ότι «η γη θα διαμένει εις τον αιώνα», και κατά συνέπεια ερμηνεύουν με συμβολικό τρόπο όλα τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή της γης και στην πλειοψηφία τους βρίσκονται στην Κ.Δ. Δηλαδή έχουμε το εξής παράδοξο φαινόμενο. Οι Μ.τ.Ι. ερμηνεύουν την Κ.Δ. με βάση την Παλαιά και όχι το αντίστροφο. Δεν κοιτάζουν το σώμα, που είναι η Κ.Δ., αλλά κοιτάζουν την σκιά, δηλαδή την Π.Δ., για να αποφανθούν πώς είναι το σώμα. Αυτό έρχεται σε τελεία σύγκρουση με τους ερμηνευτικούς κανόνες της Αγ. Γραφής. Διαβάζουμε στην προς Εβραίους ι΄ 1: «Σκιάν γαρ έχων ο νόμος των μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα των πραγμάτων». Εάν κανείς δεν προστρέξει στον Χριστό και στην Κ.Δ. είναι πιθανότατο να βγάλει τελείως εσφαλμένα δογματικά συμπεράσματα. Αυτό θα το διαπιστώσουμε επανειλημμένως στην συνέχεια. Μας το λέει όμως ρητά και ο απ. Παύλος στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή, στον στίχο γ΄ 14. «Άχρι γαρ της σήμερον το αυτό κάλυμμα επί τη αναγνώσει της παλαιάς διαθήκης μένει, μη ανακαλυπτόμενον ότι εν Χριστω καταργείται» . Έτσι λοιπόν, δεν κάνουμε δογματική ανάλυση και ερμηνεία της Κ.Δ. με βάση την Παλαιά, όπως κάνουν οι Μ.τ.Ι. και οδηγούνται σε εσφαλμένα συμπεράσματα, διότι το κλειδί για την κατανόηση της Π.Δ. είναι ο Χριστός και η Κ.Δ. Όχι αντίστροφα. Αυτό το σημείο είναι η βασική αιτία των περισσοτέρων εσφαλμένων δογμάτων, όχι μόνον ανάμεσα στους Μ.τ.Ι., αλλά και σε άλλους αιρετικούς.

8. Εκβίαση τού νοήματος τής Αγίας Γραφής

Παρατήρηση 2η: Δεν ακολουθούν μια φυσιολογική ερμηνευτική πορεία, αλλά εκβιάζουν τα εδάφια που αναφέρονται στην διατήρηση της γης, και τις ευλογίες του ανθρωπίνου γένους στον μέλλοντα αιώνα, και που συνήθως περιγράφονται με αισθητό τρόπο, γνώριμο σε εμάς, ότι πρέπει να ερμηνευτούν κατά γράμμα, ενώ όλα τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή της γης, ότι πρέπει να ερμηνευτούν συμβολικά. Παρατηρούμε, ότι για μία ακόμη φορά δεν διδάσκονται από την Αγ. Γραφή, αλλά την εκβιάζουν να προσαρμοστεί στις δογματικές τους απαιτήσεις.

9. Η υιοθέτηση δύο αντιθέτων κακοδοξιών περί ύλης και πνεύματος οδηγεί στον καστισμό

Παρατήρηση 3η: Ανάμεσα στις χριστιανικές αιρέσεις έχουν υπάρξει αρκετές που τραβώντας το ένα άκρο απορρίπτουν εντελώς την υλική δημιουργία και θεωρούν ότι μόνο το πνεύμα είναι άξιο σωτηρίας. Έτσι διδάσκουν μια πνευματική αποκατάσταση όπου οι άνθρωποι θα αναστηθούν σαν ψυχές ή κάτι αντίστοιχο και δεν θα έχουν σωματική υπόσταση, αλλά θα είναι άυλη. Μια άλλη κατηγορία αιρέσεων έχει τραβήξει το άλλο άκρο και κηρύττει υλιστικό ευαγγέλιο. Διδάσκουν δηλαδή, ότι οι άνθρωποι θα αναστηθούν με τα σώματά τους, αυτά ακριβώς που έχουν σήμερα, με την ίδια ακριβώς σύσταση και υφή πάνω στην γη όπως την βλέπουμε σήμερα και βέβαια θα έχουν τις ίδιες φυσικές ανάγκες που έχουν σήμερα (τροφή, ύπνο κ.τ.λ).

Οι Μ.τ.Ι. παραδόξως έχουν υιοθετήσει και τις δύο κακοδοξίες και μάλιστα κατά έναν τρόπο που προωθεί «καστισμό» στον χώρο της χριστιανοσύνης, δηλαδή ταξικό χριστιανισμό. Έτσι υποστηρίζουν την πνευματική ανάσταση με άυλα σώματα μόνο για τον Χριστό και άλλους 144.000 προνομιούχους περιβεβλημένους με τιμές και δόξες, και οι οποίοι θα αποτελέσουν την μελλοντική Κυβέρνηση, όχι μόνο των υπολοίπων ανθρώπων, αλλά και ολόκληρης της κτίσης συμπεριλαμβανομένων και των αγγέλων· βέβαια, θα μαντέψατε ήδη, ότι σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκουν όλοι όσοι αποτελούν την πνευματική ηγεσία των Μ.τ.Ι., όχι μόνο του παρόντος αλλά και του παρελθόντος. Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι ανήκουν, ούτως ειπείν, στην χαμηλότερη κάστα, όχι των κυβερνώντων, αλλά των κυβερνωμένων. Και αυτοί δεν ελπίζουν σε πνευματική, αλλά σε υλική ανάσταση. Τα σώματά τους, όπως και η υπόλοιπη κτίση δεν θα περιβάλλονται από δόξα και τιμή, αφθαρσία και αθανασία, όπως την προηγούμενη κατηγορία, αλλά θα είναι υπόδουλοι των νόμων της φθοράς. Σ’ αυτήν την κατηγορία δεν ανήκουν μόνο όσοι θα σωθούν και δεν πίστεψαν στον Χριστό, αλλά και οι Δίκαιοι της Π.Δ. Ακόμη και η συντριπτική πλειοψηφία των Μ.τ.Ι. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, πως ενώ άλλοι αιρετικοί τράβηξαν το ένα ή το άλλο άκρο, οι Μ.τ.Ι. κατάφεραν να υιοθετήσουν και τα δύο άκρα. Και μάλιστα κατά τρόπο που προωθεί τον καστισμό και τον ρατσισμό, και όλα αυτά βέβαια στο όνομα της αληθείας. Αναιρώντας λοιπόν στην συνέχεια τις θέσεις των Μ.τ.Ι., αυτόματα θα αναιρεθούν και οι θέσεις των δύο άλλων κατηγοριών των αιρετικών ομάδων.

10. Οι Ορθόδοξες θέσεις για την πτώση τού ανθρώπου και τής κτίσης

Ήρθε όμως η ώρα να δούμε τις θέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας πάνω σ’ αυτό το ζήτημα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι θέσεις αυτές παραμένουν αναλλοίωτες από την εποχή των Αποστόλων και όπως είναι φυσικό ευρίσκονται σε πλήρη αρμονία με τον λόγο του Θεού, όπως εκφράζεται στην Αγ. Γραφή. Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και του έδωσε την δυνατότητα της κοινωνίας με τον Δημιουργό μέσω της άκτιστης θείας Χάρης, δηλαδή μέσω της ζωοποιού ενεργείας του Αγ. Πνεύματος. Τον έπλασε με την δυνατότητα της αθανασίας και της αφθαρσίας. Βέβαια, πριν απ’ αυτόν εδημιούργησε το περιβάλλον μέσα στο οποίο θα ζούσε και που συνοπτικά στην Γένεση, αλλά και στην υπόλοιπη Αγ. Γραφή ονομάζεται Ουρανός και Γη. Ο άνθρωπος λοιπόν, δεν ήταν φύσει άφθαρτος και αθάνατος, αλλά ούτε και υπέκειτο στην φθορά και στον θάνατο. Βρισκόταν, όπως διδάσκουν από παλιά οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, σε μία μέση κατάσταση. Δυναμικά μέσα του ευρίσκοντο και οι δύο αντίθετες καταστάσεις. Το ίδιο βέβαια συνέβαινε και με την υπόλοιπη παραδείσια κτίση· και την έμψυχη και την άψυχη. Δεν βασίλευε ούτε η φθορά ούτε ο θάνατος. Εφόσον ο άνθρωπος ήταν σε σχέση κοινωνίας και ενότητας με τον Θεό, ετροφοδοτείτο συνεχώς από την ζωοποιό ενέργεια του Αγ. Πνεύματος, που είναι ο «θησαυρός των αγαθών», και «ζωής χορηγός».

Όταν ο άνθρωπος παρήκουσε την εντολή του Θεού, τότε διέκοψε αυτήν την σχέση κοινωνίας που είχε μαζί του, και έτσι αποκόπηκε από την πηγή της ζωής. Την ίδια στιγμή επήλθε ο πνευματικός θάνατος, δηλαδή χωρίστηκε η ψυχή του ανθρώπου από τον ζωοδότη Θεό. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και μέσα στην άμετρη φιλανθρωπία του, ο Θεός επέτρεψε και τον σωματικό θάνατο, δηλαδή τον χωρισμό της ψυχής από το σώμα, και την επιστροφή του σώματος στην γη από όπου και ελήφθη. Αυτό το έκανε, «ίνα μη το κακόν αιώνιον γένηται». Δηλαδή, για να μην καταδικαστεί ο άνθρωπος με το σώμα που αμάρτησε να ζει αιωνίως χωρισμένος από τον Θεό. Έτσι, λοιπόν, με την παρακοή του ο άνθρωπος άλλαξε, αλλοιώθηκε. Δεν ήταν πλέον ο άνθρωπος όπως τον είχε δημιουργήσει ο Θεός. Αφού διασπάστηκε η σχέση αγάπης με τον Θεό, που συγκρατούσε ενωμένη ολόκληρη την δημιουργία, διασπάστηκαν τα πάντα μέσα σ’ αυτήν. Ο άνθρωπος, ακολουθώντας τον Σατανά έγινε εγωϊστικό ον, κατηγορεί την Εύα, και διαχωρίζει τον εαυτό του από αυτήν, σε αντίθεση με όσα είχε πει προηγουμένως για την σχέση ενότητας που τους συνέδεε, λέγοντας ότι είναι «οστούν εκ των οστέων μου, και σαρξ εκ της σαρκός μου». Άλλαξε, λοιπόν, κάτι βαθύτερα μέσα στον άνθρωπο μετά την πτώση, ώστε ο άνδρας να βλέπει την γυναίκα του, και ο αδελφός τον αδελφό του, σαν κάτι το διαφορετικό· το τελείως ξένο και εχθρικό.

Το ίδιο βέβαια συνέβη και στην κτίση γύρω του. Η κτίσις ακολούθησε την κεφαλή της στην πτώση, όπως θα την ακολουθούσε και στην ενδόξαση. Τα πάντα έχασαν την συνοχή τους και τον αληθινό τους προορισμό. Εξέπεσαν από την αγάπη του Θεού που τους έδιδε ζωή. Έχασαν την πρώτη τους ωραιότητα και έπαψαν να είναι «καλά λίαν». Εισήλθαν στο Βασίλειο της φθοράς και του θανάτου. Και η κτίσις λοιπόν αλλοιώθηκε ακολουθώντας την κεφαλή της, τον Αδάμ, και υποτάχτηκε και αυτή στην φθορά, όπως άλλωστε το δηλώνει και ο απ. Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή (η΄ 20-21). «Τη γαρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα, επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». Πριν λοιπόν την πτώση του ανθρώπου, η κτίση δεν ήταν υποταγμένη στην φθορά όπως σήμερα, και επομένως είναι εσφαλμένη η υπόθεσις των αιρετικών, ότι η γη και η υπόλοιπη κτίση ήταν ολόκληρη όπως την βλέπουμε σήμερα, και έτσι θα είναι και στον μέλλοντα αιώνα. Είναι φανερό, πως οι αιρετικοί ξεκινούν από λάθος δεδομένα και επομένως είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι οδηγούνται και σε λάθος συμπεράσματα.

11. Η αφθαρτοποίηση τής υλικής κτίσης

Ο Θεός λοιπόν δεν εδημιούργησε την φθορά και τον θάνατο, ούτε στον άνθρωπο ούτε στην κτίση, αλλά έκανε τα πάντα «εν σοφία» και «καλά λίαν». Αυτά όμως που εδημιούργησε ο Θεός τα λέρωσε πολύ η αμαρτία, και τα πάλιωσε και τα έφθειρε η αδικία και η κακή τους χρήση. Αυτή είναι και η αιτία για την οποία θα χρειαστούν ανακαίνιση. Ο τωρινός, ο γνωστός μας ουρανός και η γη θα παρέλθουν, θα περάσουν και την θέση τους θα πάρουν καινούργια, άφθαρτα, όπως άφθαρτοι και αθάνατοι θα είναι και οι άνθρωποι στον μέλλοντα αιώνα. Όλα θα μεταμορφωθούν, όλα θα γίνουν φωτεινά, λαμπερά, ενάρετα, πνευματικά, άγια, αλλά όχι άυλα ή ασώματα. Ο ουρανοβάμων απ. Παύλος, ο οποίος «ηρπάγη εις τον Παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 4), αναφέρει γι’ αυτήν την μεταμόρφωση τα εξής. «ιδού μυστήριον υμίν λέγω· πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δε αλλαγησόμεθα, εν ατόμω, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· σαλπίσει γαρ, και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, και ημείς αλλαγησόμεθα. δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν. όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος· κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (Α΄ Κορ. ιε΄ 51-54).

Μεταμόρφωσις λοιπόν των σωμάτων κατά την εσχάτη σάλπιγγα, που θα ηχήσει στην Δευτέρα Παρουσία σε άφθαρτα και αθάνατα. Και όπως θα είναι ο άνθρωπος, έτσι θα είναι και η υπόλοιπη κτίση. Ας σημειώσουμε πάλι ότι στην Βασιλεία των Ουρανών θα έχουμε σώματα, και θα είμαστε μόνο ψυχές ασώματες και άυλες. Όσα είπαμε και διαβάσαμε προηγουμένως αφορούσαν τα σώματά μας. Αυτά θα είναι άφθαρτα και αθάνατα. Η ψυχή έχει εκ φύσεως αυτές τις ιδιότητες. Η ανάσταση λοιπόν είναι ανάσταση σωμάτων. Οπότε οι ψυχές των ανθρώπων θα ενωθούν πάλι με τα σώματα στα οποία ευρίσκοντο και που τα χώρισε ο θάνατος. Μόνον που τώρα, τα σώματα αυτά θα είναι ανακαινισμένα. Θα είναι όμοια με το σώμα του Χριστού. «Εξεύρομεν ότι όταν φανερωθεί θέλομεν είσθε όμοιοι με αυτόν» (Α΄ Ιωάν. γ΄ 2). Και «Οποίος και ο χοϊκός», δηλαδή ο Αδάμ, «τοιούτοι και οι χοϊκοί». Και «οποίος ο επουράνιος», δηλαδή ο Χριστός, «τοιούτοι και οι επουράνιοι». Και «οίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι. και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, φορέσομεν και την εικόνα του επουρανίου». (Α΄ Κορ. ιε΄ 48-49). Αλλού πάλι ο απ. Παύλος λέγει: «ημών γαρ το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει, εξ ου και σωτήρα απεκδεχόμεθα Κύριον Ιησούν Χριστόν, ος μετασχηματίσει το σώμα της ταπεινώσεως ημών εις το γενέσθαι αυτό σύμμορφον τω σώματι της δόξης αυτού κατά την ενέργειαν του δύνασθαι αυτόν και υποτάξαι αυτώ τα πάντα». (Φιλ. γ΄ 20-21).  Έτσι, το σώμα της αναστάσεως θα είναι ίδιο με το αναστημένο σώμα του Χριστού. Και όπως εκείνο δεν εμποδιζόταν στην κίνησή του από το βάρος ή τα υλικά αντικείμενα και την απόσταση, δεν είχε φυσικές ανάγκες ύπνου, φαγητού, ζέστης, κρύου, κόπωσης κ.τ.λ. έτσι κι αυτό. Αυτό το σώμα που εδώ υπέφερε, το ίδιο σώμα όμως άφθαρτο και αθάνατο, θα απολαύσει εκεί. Όσοι ανήκουν στην Βασιλεία των Ουρανών, θα βλέπουν και θα γνωρίζουν ο ένας το σώμα του άλλου.

Μερικοί βέβαια που δεν πιστεύουν, και περιορίζουν τον Θεό, αποδίδοντάς του σαν δυνατότητες, μόνο όσα εκείνοι μπορούν να φανταστούν και να καταλάβουν, και θέλοντας υποκινούμενοι από την υψηλοφροσύνη που τους κυριεύει να πολυπραγμονούν γύρω από τον τρόπο πραγματοποιήσεως των υποσχέσεων του Θεού, δυσπιστούν για το πώς μπορούν υλικά σώματα να είναι άφθαρτα και αθάνατα, ή ο ουρανός και η γη να αλλάξουν και να αφθαρτοποιηθούν.  Έτσι, μέσα από την απιστία τους βγάζουν θεωρίες και υποθέσεις, για το πώς θα γίνουν όλα αυτά, και βέβαια δεν αργούν να αποκτήσουν και οπαδούς, να γίνουν δηλαδή αιρεσιάρχες, ενώ είναι φανερό πως ούτε οι ίδιοι ξέρουν τί λέγουν. Γι αυτούς λέγει ο απ. Παύλος «μηδείς υμάς καταβραβευέτω θέλων εν ταπεινοφροσύνη και θρησκεία των αγγέλων, α μη εώρακεν εμβατεύων, εική φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού» (Κολ. 2/β΄ 18). Και πάλι «ων τινες αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μη νοούντες μήτε α λέγουσι μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται. Οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται» (Α΄ Τιμ. α΄, 6-7). Όμοια λοιπόν και οι αιρετικοί, με των οποίων τις θεωρίες ασχολούμαστε σ’ αυτές τις εκπομπές, ενώ δεν έχουν δει, ούτε έχουν ακούσει για τα πράγματα του μέλλοντος αιώνος, δεν αρκούνται σε όσα οι προφήτες και οι απόστολοι της Εκκλησίας μας άφησαν, και που ο απ. Παύλος συνοψίζοντας τα χαρακτήρισε σαν «άρρητα ρήματα», δηλαδή σαν ανεκλάλητα λόγια που δεν είναι δυνατόν να περιγραφούν με την ανθρώπινη γλώσσα, αλλά πολυπραγμονώντας περιγράφουν ακόμα και τις λεπτομέρειες του Παραδείσου. Δηλαδή της νέας Γης και των Νέων Ουρανών.

Πολλοί μάλιστα από αυτούς, όπως οι Μ.τ.Ι., δεν διστάζουν να τυπώνουν και σκίτσα και εικόνες από την καινή κτίση στα φυλλάδια και τα περιοδικά τους, είτε παρερμηνεύοντας και ερμηνεύοντας κατά γράμμα τις προφητικές αλληγορικές εικόνες, είτε «υπερθεματίζοντας», «ματαίως φυσιούμενοι…» ενώ «δεν νοούσιν, όσα τι λέγουσι ούτε, περί τίνος δει ισχυρίζονται».

Ας επανέλθουμε όμως στην δημιουργία του ανθρώπου, διότι εξετάζοντας την προπτωτική τους κατάσταση θα μπορέσουμε να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα, για το πώς μπορεί να είναι ο αποκατεστημένος άνθρωπος. Θέλουμε βέβαια πάλι να τονίσουμε ότι μόνο μερικά αμυδρά και στοιχειώδη συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε. Διότι ούτε ο άνθρωπος, ούτε η κτίσις γύρω του, ήταν τελειωμένη και ενδοξασμένη· κάτι που θα συμβεί μετά την τελική κρίση της Δευτέρας. Παρουσίας.  

Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, αφού προηγουμένως είχε δημιουργήσει τον πνευματικό κόσμο των αγγέλων. Και στο τέλος της δημιουργίας του ουρανού και της γης, δηλαδή του υλικού κόσμου που θα αποτελούσε το περιβάλλον του υλικού ανθρώπου.  Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Θεός δημιουργεί πρώτα τον πνευματικό κόσμο, ύστερα τον υλικό, και τελικά δημιουργεί τον άνθρωπο, στον οποίο θέλησε να συγκεφαλαιώσει τις δύο προηγούμενες δημιουργίες. Έτσι, δημιουργεί τον άνθρωπο υλικό και πνευματικό. Συνεκέρασε λοιπόν ο Κύριος τις δύο διαφορετικές φύσεις, τις δύο διαφορετικές δημιουργίες, σε μία τρίτη, τον άνθρωπο. «Και έπλασε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον από χώματος εκ της γης. και ενεφύσησεν εις τους μυκτήρας αυτού πνοήν ζωής, και έγεινεν ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γεν. β΄ 7). Ας σημειώσουμε λοιπόν εδώ με συντομία, ότι ο άνθρωπος διαφέρει από την υπόλοιπη υλική κτίση. Την άψυχη και την έμψυχη, η οποία έγινε με τον Λόγο του Κυρίου. «Και είπεν ο Θεός. Γενηθήτω ...» κτλ, και έγινε ούτω. Το ίδιο βέβαια συνέβη και με τα έμψυχα ζώα.  «Και είπεν ο Θεός, Ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών· και έγεινεν ούτω» (Γεν . α 24). Δεν συνέβη όμως έτσι και με τον άνθρωπο, ο οποίος φέρει την προσωπική σφραγίδα του Δημιουργού, και κάτι περισσότερο. Στο ζήτημα όμως αυτό θα επανέλθουμε, εάν ο Κύριος επιτρέψει, σε μελλοντική εκπομπή, οπότε και θα το εξετάσουμε αναλυτικά. Ωστόσο, θέλουμε να τονίσουμε ότι η Ορθόδοξη άποψη της Εκκλησίας ήταν πάντοτε ότι έτσι θα είναι ο άνθρωπος όταν ενδοξασθεί, στην Βασιλεία των ουρανών, μετά την γενική ανάσταση. Έτσι επίσης θα είναι και όταν καταδικαστεί.  Θα είναι ακριβώς όπως πλάσθηκε στην αρχή· διπλός, δηλαδή υλικός και πνευματικός, σώμα και πνεύμα. Μόνο που τότε θα είναι άφθαρτος και αθάνατος. Άφθαρτη και αθάνατη θα είναι και η καινούργια κτίση, οι νέοι Ουρανοί και η νέα Γη.

Αποτελεί λοιπόν μεγάλη συκοφαντία εκ μέρους των αιρετικών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται βεβαίως και οι Μ.τ.Ι., που λέγουν ότι οι Ορθόδοξοι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι στον μέλλοντα αιώνα θα είναι άυλες και ασώματες ψυχές.

Μια τέτοια αντίληψη έχει καταδικαστεί επανειλημμένως στο παρελθόν από την Ορθόδοξη Εκκλησία, σαν αιρετική. Παρόλα αυτά όμως, οι αιρετικοί δεν διστάζουν συκοφαντικά και αβασάνιστα πολλές φορές, να το χρησιμοποιούν σαν επιχείρημα εναντίον της Εκκλησίας. Τους προσκαλούμε λοιπόν να απορρίψουν την καταστροφική για την σωτηρία τους συκοφαντική και επικίνδυνη άγνοια που δολίως τούς επιβάλλουν οι πνευματικές τους ηγεσίες, και να γνωρίσουν «ιδίοις όμμασι», τα πανάρχαια δόγματα της Εκκλησίας, μελετώντας αυτά απευθείας από τα γραπτά των αγίων Πατέρων, χωρίς τους παραμορφωτικούς φακούς της αιρετικής ενημέρωσης.

Στο σημείο όμως αυτό φτάσαμε στο τέλος και της σημερινής εκπομπής. Στην επόμενη εκπομπή, με την βοήθεια του Θεού, θα συνεχίσουμε το θέμα της νέας γης, αναφερόμενοι πλέον αναλυτικά στην επιχειρηματολογία πλέον των Μ.τ.Ι. και των άλλων οπαδών του υλικού ευαγγελίου. Και ανασκευάζοντας ένα προς ένα τα σημεία, τα οποία την στηρίζουν. Παράλληλα, θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε με λεπτομέρεια, την ορθή διδασκαλία της Αγ. Γραφής πάνω στο ζήτημα αυτό.

Απομαγνητοφώνηση π. Κωνσταντίνος Μ.