• 1. Σύνδεση με τις προηγούμενες ομιλίες

• 2. Η φθαρτοποίηση τής γης λόγω τής αμαρτίας

• 3. Το αντικείμενο αυτής τής εκπομπής για τη "διαμονή" τής γης

• 4. Κακές ερμηνευτικές προϋποθέσεις

• 5. Ο ουρανός και η γη ως περιβάλλον τού ανθρώπου

• 6. Η διαμονή τής γης και η έννοια τής λέξης "αιών"

Αγαπητοί ακροατές χαίρετε!

Η σημερινή εκπομπή έχει τίτλο: "Η Χριστιανική κλήσις και η νέα γη μέρος 2^ο". Και όπως είναι φυσικό, αποτελεί συνέχεια τής προηγούμενης. Παράλληλα, εντάσσεται στην γενικότερη σειρά εκπομπών περί Χριστιανικής κλήσεως στην οποία εξετάζουμε τις διάφορες αιρετικές κακοδοξίες, και ιδιαίτερα αυτή τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, οι οποίοι έχουν αλλοιώσει σημαντικά το Χριστιανικό ευαγγέλιο, ισχυριζόμενοι ότι οι Χριστιανοί δεν καλούνται σε μία, αλλά σε δύο διαφορετικές ελπίδες και επαγγελίες.

1. Σύνδεση με τις προηγούμενες ομιλίες

Έτσι, το Χριστιανικό ευαγγέλιο ενώνει τους ανθρώπους και τούς εξισώνει απέναντι τού Θεού, καταργώντας όλων τών ειδών τις φυσικές διαφορές, τουτέστιν τις φυλετικές, τις οικονομικές, τις ταξικές και τις διαφορές φύλων, κατά τον λόγο τού Αποστόλου Παύλου στην προς Γαλάτας επιστολή κεφ. γ: 26-29 που λέει ρητά: "Διότι πάντες είστε υιοί Θεού δια τής πίστεως εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι πλέον Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος, δεν είναι άρσεν και θήλυ, διότι πάντες σεις είστε εις εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε είσθε τού Χριστού, άρα είστε σπέρμα τού Αβραάμ, και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι".

Εν τούτοις, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προωθούν ταξικό Χριστιανισμό, διαχωρίζοντας τους Χριστιανούς σε κάστες, και ισχυριζόμενοι ότι μία μερίδα Χριστιανών, (πολύ ολίγοι), και οι οποίοι αποτελούν την θρησκευτική ελίτ, θα είναι βασιλείς και θα απολαμβάνουν άφθαρτη και αθάνατη ζωή μαζί με τον Χριστό στους ουρανούς, ενώ οι υπόλοιποι, η μάζα, ή ο Πολύς Όχλος, θα είναι υπήκοοι τών προηγουμένων, και θα ζουν πάνω σ' αυτή την γη που βλέπουμε σήμερα, μια ζωή που δεν θα είναι ούτε άφθαρτη ούτε αθάνατη, αλλά θα διέπεται από τους νόμους τών αλλοιώσεων και τής φθοράς, και θα είναι δέσμιοι τών φυσικών αναγκών.

Αφιερώσαμε τις πρώτες εκπομπές τής σειράς αυτής, για να εξετάσουμε τις δύο κύριες γραμμές τής επιχειρηματολογίας τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, υπέρ τής κακοδοξίας των, περί δύο διαφορετικών Χριστιανικών κλήσεων. Έτσι λοιπόν, είδαμε με λεπτομέρειεα τούς ερμηνευτικούς τους ισχυρισμούς περί "Άλλων Προβάτων", τής "Παραβολής τού Καλού Ποιμένος", που βρίσκεται στο 10 κεφάλαιο τού κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, και περί "Πολλού Όχλου" που βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο τού βιβλίου τής Αποκαλύψεως τού Ιωάννου, και διαπιστώσαμε τα ερμηνευτικά λάθη και τις λογικές αντιφάσεις που αυτές οι ερμηνείες τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά εμπεριέχουν.

Στην προηγούμενη εκπομπή, τής οποίας όπως αναφέραμε προηγουμένως η σημερινή αποτελεί συνέχεια, αρχίσαμε να εξετάζουμε τον 3ο ερμηνευτικό συλλογισμό τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, πάνω στον οποίον στηρίζουν την αυθαίρετη και επικίνδυνη θεωρία τους περί δύο διαφορετικών Χριστιανικών κλήσεων, μιας επουράνιας και μίας επίγειας. Επαναλαμβάνουμε λοιπόν και τώρα, πως ισχυρίζονται ότι ο πλανήτης γη που βλέπουμε σήμερα, και πάνω στον οποίον κατοικούμε, δεν θα καταστραφεί κατά τη συντέλεια τού αιώνος, οπότε θα γίνει η τελική κρίσις τής ανθρωπότητος, αλλά θα παραμείνει όπως είναι και πάνω σ' αυτή την γη, θα ζήσουν όλοι όσοι ανήκουν στην τάξη τού "Πολλού Όχλου", και γενικότερα όλοι όσοι δεν ανήκουν στην τάξη τών "Βασιλέων" αλλά έχουν επίγεια ελπίδα. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται και όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Νώε, ο Δανιήλ κλπ, και η συντριπτική πλειοψηφία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά.

Διαπιστώσαμε επίσης ότι στηρίζουν τη μη καταστροφή τής γης με τη μορφή που υπάρχει σήμερα, πάνω σε τρεις γραμμές επιχειρημάτων.

2. Η φθαρτοποίηση τής γης λόγω τής αμαρτίας

Η πρώτη είναι ο συλλογισμός ότι εφ' όσον η γη δημιουργήθηκε από τον Θεό όπως και ο άνθρωπος, με στόχο να κατοικείται, δεν είναι δυνατόν να εξέπεσε ο λόγος τού Θεού, και να ματαιώθηκε εξ αιτίας τής πτώσεως τού ανθρώπου.

Ενώ αυτός ο συλλογισμός είναι λογικοφανής, όπως είπαμε και στην προηγούμενη εκπομπή, όπου αναπτύξαμε με συντομία την κοσμοθεωρία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά και την αντίστοιχη Ορθόδοξη αντίληψη, είναι πέρα για πέρα εσφαλμένος. Διότι ξεκινά από λάθος δεδομένα.

Οι Μάρτυρες τού ιεχωβά λένε πως ο άνθρωπος και η γη πρέπει να εξακολουθήσουν να υπάρχουν, διότι έτσι επλάσθησαν. Αλλά το σωστό είναι ότι δεν επλάσθησαν έτσι από τον Θεό, και επομένως δεν μπορούν τα αλλοιωμένα και φθαρμένα από την αμαρτία δημιουργήματα, να διατηρούνται αιωνίως. Ούτε ο άνθρωπος, ούτε η υπόλοιπη κτίση πλάσθηκαν από τον Θεό όπως τα βλέπουμε σήμερα. Σήμερα βλέπουμε μια τραγικά αλλοιωμένη εικόνα τους, εξ αιτίας τής αμαρτίας. Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος, για τον οποίο και ο Θεός επιτρέπει τον θάνατο τού ανθρώπου, ώστε με αυτόν να απορρίπτεται το σώμα τής αμαρτίας, και στην ανάσταση να τού χαρίζεται καινούργιο. Άφθαρτο και αθάνατο.

Το ίδιο θα συμβεί και στην κτίση, συμπεριλαμβανομένης και τής γης, διότι υπετάγη στην ματαιότητα και την φθορά, με την ελπίδα όμως ότι στην "παλιγενεσία", "θα ελευθερωθεί από τη δουλεία τής φθοράς", όπως μάς αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους επιστολή, 8ο κεφάλαιο και εδάφια 19-21.

Έτσι λοιπόν, όλη η κτίση που έχει σχέση με τον άνθρωπο, θα καταστραφεί για να ξαναφτιαχθεί άφθαρτη και καθαρή. Όπως ακριβώς κάνουμε όταν ρίχνουμε σκουριασμένα παλιοσίδερα στην υψηκάμινο, για να φτιάξουμε από το σίδηρο που θα πάρουμε, νέα και αστραφτερά αντικείμενα.

3. Το αντικείμενο αυτής τής εκπομπής για τη "διαμονή" τής γης

Οι δύο άλλες γραμμές επιχειρημάτων που επιστρατεύουν οι ΜτΙ για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους, αφορούν αφ' ενός τα εδάφια τής Αγίας Γραφής που λέγουν ότι η γη διαμένει εις τον αιώνα", και στα οποία αποδίδουν στενή κατά γράμμα ερμηνεία, και αφ' ετέρου τα εδάφια εκείνα τα οποία αντίθετα με τα προηγούμενα, αναφέρονται στην καταστροφή τής γης, και για τα οποία καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να τους προσδώσουν αλληγορική και συμβολική ερμηνεία.

Σήμερα θα ασχοληθούμε με αυτές τις δύο μεγάλες κατηγορίες εδαφίων.

4. Κακές ερμηνευτικές προϋποθέσεις

Πριν όμως ξεκινήσουμε να εξετάζουμε αναλυτικά τα εδάφια αυτών τών δύο φαινομενικά αντιθέτων κατηγοριών, θα προσπαθήσουμε να διερευνήσουμε λίγο την εσφαλμένη κίνηση τών συλλογισμών που κάνουν οι αιρέσεις οι οποίες προωθούν ευαγγέλια υλιστικού τύπου, μεταξύ τών οποίων συγκαταλέγονται οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά. Επειδή δεν είναι προσκολλημένοι στην ερμηνευτική παράδοση τής Εκκλησίας, και έχοντας αποχωριστεί από τους κόλπους τής γνήσιας Εκκλησίας τού Χριστού, στερούνται τού Αγίου Πνεύματος, που είναι άλλωστε ο θησαυρός κάθε γνησίου Χριστιανού, και ο υποκινητής τών προφητών όλων τών εποχών μέχρι σήμερα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που συνέγραψαν τα κείμενα τής Αγίας Γραφής, όπως δηλώνει ο απόστολος Πέτρος. "Διότι δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλά υπό τού Πνεύματος τού Αγίου κινούμενοι ελλάλησαν οι άγιοι άνθρωποι τού Θεού". (Β΄ Πέτρου 1/α: 21).

Επειδή λοιπόν στερούνται τού Αγίου Πνεύματος, προσπαθούν να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις για να ερμηνεύσουν τα μυστήρια τού Θεού, που αναφέρονται στην Αγία Γραφή. Έτσι, επιχειρούν την ερμηνεία τών Γραφών, βασιζόμενοι στη σχολαστική μέθοδο, που καταργεί τη σοφία τού Θεού, δεδομένου ότι προϋποθέτει μονάχα την κοσμική γνώση και σοφία, και την συλλογιστική τού ερευνητή, αλλά ούτε καν την στοιχειώδη πίστη εκ μέρους του. Παράλληλα βέβαια, είναι και εφοδιασμένοι με ένα σωρό προσωπικές φιλοδοξίες, και με την ιδιότητα που αποστρέφεται ο Θεός περισσότερο από όλες τις άλλες, δηλαδή την υψηλοφροσύνη.

Με αυτές λοιπόν τις μεθόδους, και με αυτά τα προσόντα, προσπαθούν να διεισδύσουν στα μυστήρια τού Θεού, αγνοώντας τη γνώμη τού Θεού, που εκφράζεται ρητά μέσω τού Αποστόλου Παύλου, στην Α΄ Κορινθίους 2/β: 6-12, τους οποίους και διαβάζουμε:

"Λαλούμεν δε σοφίαν, μεταξύ τών τελείων. Σοφίαν όμως, ουχί τού αιώνος τούτου, ουδέ τών αρχόντων τού αιώνος τούτου τών φθειρομένων. Αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην, την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ τών αιώνων εις δόξαν ημών. Την οποίαν ουδείς τών αρχόντων τού αιώνος τού του εγνώρισε. Διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον τής δόξης. Αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε, και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας Αυτόν. Εις ημάς δε, ο Θεός απεκάλυψεν αυτά, δια τού Πνεύματος Αυτού. Επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βάθη τού Θεού. Διότι τις τών ανθρώπων γινώσκει τα τού ανθρώπου, ημί το πνεύμα τού ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτω και τα τού Θεού, ουδείς γινώσκει, ημί το Πνεύμα τού Θεού. Αλλ' ημείς, δεν ελάβομεν το πνεύμα τού κόσμου, αλλά το Πνεύμα εκ τού Θεού, δια να γνωρίσωμεν τα υπό τού Θεού χαρισθέντα εις ημάς. Τα οποία και λαλούμεν, ουχί με διδακτούς λόγους ανθρωπίνης σοφίας, αλλά με διδακτούς τού Πνεύματος τού Αγίου, συγκρίνοντες τα πνευματικά προς τα πνευματικά. Ο φυσικός όμως άνθρωπος, δεν δέχεται τα τού Πνεύματος τού Θεού, διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά. Διότι πνευματικώς ανακρίνονται. Ο δε πνευματικός ανακρίνει μεν πάντα, αυτός δε υπ' ουδενός ανακρίνεται. Διότι τις εγνώρισε τον νουν τού Κυρίου, ώστε να διδάξει αυτόν; Ημείς όμως έχομεν τον νουν τού Χριστού".

Με αυτά λοιπόν τα λόγια περιγράφει ο απόστολος Παύλος την γνώση τών μυστηρίων τού Θεού. Την διαχωρίζει ρητά από την κοσμική γνώση, και θέτει τις προϋποθέσεις που πρέπει κάποιος να πληρεί για να την αποκτήσει. Είναι σαφέστατο ότι οι προϋποθέσεις αυτές, δεν περιλαμβάνουν τις προσωπικές γνώσεις και ικανότητες τών ανθρώπων, γιατί αυτές δεν επαρκούν για να γνωρίσει κανείς τα βάθη τού Θεού, τα οποία μόνο το Πνεύμα τού Θεού μπορεί να ερευνήσει. Ωστόσο οι γνήσιοι Χριστιανοί διαθέτουν νουν Χριστού. Και έτσι μπορούν να διεισδύσουν στη γνώση τών θείων μυστηρίων, όπως είναι τα μυστήρια τού μέλλοντος αιώνος. Αντίθετα όμως, οι αιρετικοί είναι απομακρυσμένοι από την γνήσια Χριστιανική Εκκλησία, και επομένως είναι αμέτοχοι τού Αγίου Πνεύματος που είναι το μοναδικό μέσον ερεύνης τής θείας οικονομίας. Έτσι καταφεύγουν στα μέσα τής κοσμικής γνώσεως, στα εργαλεία δηλαδή τού φυσικού ανθρώπου. Και πάνω σε αυτά βέβαια στηρίζεται και η σχολαστική μέθοδος ερμηνείας τών Γραφών. Αυτά τα εργαλεία χρησιμοποιούν και οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, και μάλιστα πλυμελώς και ανειλικρινώς. Διότι αφ' ενός δεν διαθέτουν τις περισσότερες φορές την απαιτούμενη επιστημονική κατάρτιση για τις τέτοιου είδους έρευνες, όπως άλλωστε αποδείξαμε επανειλημμένως στο παρελθόν, αλλά και εκβιάζουν την ερμηνεία τής Αγίας Γραφής, για να υποστηρίξουν με κάθε μέσον τις αστήρικτες και εσφαλμένες δογματικές τους θέσεις αφ' ετέρου. Αυτό βέβαια θα αποδειχθεί για άλλη μία φορά στη συνέχεια, στο θέμα περί τής Νέας Γης που εξετάζουμε.

5. Ο ουρανός και η γη ως περιβάλλον τού ανθρώπου

Και σ' αυτό λοιπόν το θέμα, περί τής Νέας Γης, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά στερούμενοι τού Πνεύματος τού Θεού, αλλά και "ματαίως φυσιούμενοι υπό τού νοός τής σαρκός αυτών", έπεσαν σε τραγική πλάνη, ερμηνεύοντας στενά και κατά γράμμα τις λέξεις "γη" και "ουρανός", που αναφέρονται στη Βίβλο. Παρεξήγησαν τη λέξη "γη", που συναντάται πολλές φορές στην Αγία Γραφή, και θεώρησαν ότι αναφέρεται στον "πλανήτη" γη. Στα περισσότερα σημεία όμως που αναφέρονται οι εκφράσεις "ουρανός" και "γη", υποδηλώνουν απλά το περιβάλλον τού ανθρώπου.

Βέβαια αυτό το φαινόμενο, δηλαδή η αδιάκριτη χρήση τών εννοιών τών λέξεων τής Βίβλου, που φυσικό είναι να οδηγεί στην δημιουργία εσφαλμένων δογμάτων, είναι πάρα πολύ συχνό φαινόμενο, ανάμεσα στις διάφορες αιρέσεις.

Όπως είναι γνωστό, μια λέξη μπορεί να έχει πολλές σημασίες. Χρειάζεται λοιπόν γνώση και διάκριση ώστε ανάλογα με το περιεχόμενο τής υπόλοιπης φράσης, να αποδίδεται και η σωστή έννοια τής λέξης, και έτσι να ερμηνεύεται σωστά ολόκληρη η φράση.

Άλλες λέξεις που παρερμηνεύονται από διάφορους αιρετικούς, εκτός τής γης και τού ουρανού που εξετάζουμε σήμερα, είναι οι λέξεις "ψυχή", "πνεύμα", "πνευματικός", "ανάστασις", και άλλες.

Ας επανέλθουμε όμως στις λέξεις "ουρανός" και "γη", οι οποίες αναφέρονται για πρώτη φορά στη Βίβλο, στο πρώτο της εδάφιο, δηλαδή στο Γένεσις 1/α: 1:

"Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην".

Άραγε, με ποια έννοια χρησιμοποίησε εδώ ο Ιερός συγγραφέας τις λέξεις "ουρανός" και "γη"; Μήπως εννοούσε το σύμπαν ολόκληρο σαν ουρανό, και τον πλανήτη γη; Μήπως ήθελε να κάνει μια επιστημονική πραγματεία περί Δημιουργίας; Μήπως ήθελε να δώσει εμπεριστατωμένες απαντήσεις σε ζητήματα κοσμολογίας και βιολογίας; Κάθε άλλο! Ο στόχος του είναι καθαρά θεολογικός. Αναφέρεται στον ουρανό και την γη, σαν το περιβάλλον το οποίο έφτιαξε ο Θεός για να κατοικεί ο άνθρωπος. Δεν τον απασχολούν οι γαλαξίες, τα αστρικά σμήνη, τα κβάζαρς, ή τα σούπερ νόβα. Όμοια δεν τον απασχολεί το σχήμα τού πλανήτη γη, οι διαστάσεις του, οι δομή του, και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Αντίθετα, τον ενδιαφέρει να μάς πληροφορήσει για το "πώς" ήλθε σε ύπαρξη το περιβάλλον τού ανθρώπου. Γι' αυτό παραβλέποντας τις διάφορες τεχνικές λεπτομέρειες, όπως παραδείγματος χάριν είναι ο χρόνος τής δημιουργίας τους, γράφει:  "εν αρχή" και στη συνέχεια λέγει: "εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". Θέλει δηλαδή να τονίσει, ότι το περιβάλλον τού ανθρώπου, δεν είναι αυθύπαρκτο, αλλά είναι "ποίημα", δηλαδή "κτίσμα", δημιούργημα τού Θεού.

Πολλές είναι οι αιρέσεις σήμερα, προερχόμενες ιδιαίτερα από τον χώρο τής Αμερικής, οι οποίες προσδίδουν μία περιορισμένη και στενή φυσική ερμηνεία στο πρώτο ειδικά κεφάλαιο τής Γενέσεως, και αστοχούν στο να διακρίνουν το πνευματικό του περιεχόμενο.

Στη συνέχεια, από το 3^ο εδάφιο, ο Μωυσής περιγράφει την πλήρη διαμόρφωση τού περιβάλλοντος τού ανθρώπου, και τελικά την ίδια τη δημιουργία τού ανθρώπου σε 6 δημιουργικές ημέρες. Μάλιστα, οι λέξεις "ουρανός" και "γη", αναφέρονται ρητά κατά την 2η και 3η δημιουργική ημέρα.

Διαβάζουμε από το Γένεσις 1/α: 6-10:

"Και είπεν ο Θεός, Γενηθήτω στερέωμα αναμέσον των υδάτων, και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. 7 Και εποίησεν ο Θεός το στερέωμα, και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω. 8 Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα, Ουρανόν. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα δευτέρα. 9 Και είπεν ο Θεός, Ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του ουρανού εις τόπον ένα, και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. 10 Και εκάλεσεν ο Θεός την ξηράν, γην· και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε, Θαλάσσας· και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν."

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι ο Μωυσής αναφέρεται στη δημιουργία τού ουρανού και τής γης, σαν περιβάλλον τού ανθρώπου και όχι σαν κοσμολογικούς όρους, και μάλιστα την δημιουργία τους την τοποθετεί στην 2η και 3η δημιουργική ημέρα αντίστοιχα.

Την επισφράγιση όσων αναφέραμε προηγουμένως, ας την ακούσουμε πάλι από τον Μωυσή, αυτή τη φορά γραμμένη στο Έξοδος 20/κ: 11 στην εντολή περί Σαββάτου, όπου διαβάζουμε:

"Διότι εις έξ ημέρας εποίησεν ο Κύριος τον ουρανόν και την γην...".

Παρατηρούμε την σημαντική ομοιότητα τού εδαφίου αυτού με το Γένεσις 1/α: 1: "εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην". Εδώ όμως γίνεται πλέον ξεκάθαρο, ότι ο ουρανός και η γη που ενδιαφέρουν, και αναφέρονται από τον Μωυσή, υποδηλώνουν το περιβάλλον τού ανθρώπου, και όχι τους απόλυτους όρους, όπως αυτοί χρησιμοποιούνται στην Κοσμολογία.

Όλα αυτά τα αναφέραμε, για να αποδείξουμε ότι οι λέξεις "ουρανός" και "γη", όταν απαντώνται στην Αγία Γραφή, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται με απόλυτο τρόπο, αλλά μόνο σε σχέση με τον άνθρωπο. Έτσι λοιπόν μπορούμε να αντιληφθούμε το τεράστιο ερμηνευτικό σφάλμα στο οποίο έχουν υποπέσει οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, προσδίδοντας στη λέξη: "γη", απόλυτη έννοια, και προσδιορίζοντας με αυτή τη λέξη τον "πλανήτη" γη, και κατά συνέπειαν, ερμηνεύοντας την "νέα γη" τού Μέλλοντος Αιώνος, σαν τον πλανήτη γη, που σήμερα βλέπουμε.

Επαναλαμβάνουμε για να το τονίσουμε, ότι είναι εσφαλμένο να θεωρούμε την Νέα Γη, σαν τον πλανήτη που βλέπουμε σήμερα, αλλά πρέπει να την αντιληφθούμε μαζί με τους Νέους Ουρανούς, σαν το καινούργιο περιβάλλον τού άφθαρτου, και ενδοξασμένου πλέον καινούργιου ανθρώπου, και το οποίο βέβαια, είναι ανάλογο και αντάξιό του, δηλαδή άφθαρτο και πλημμυρισμένο από την Θεία Χάρη. Και όπως ολόκληρο το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως περιγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο τής Γενέσεως στις 6 δημιουργικές ημέρες, συμπεριλαμβανομένου τού ουρανού και τής γης, τών φυτών, τών κτηνών, τών πτηνών και τών ιχθύων, ακολούθησε την "κεφαλή", τον άνθρωπο στην φθορά και στην ατιμία μετά την πτώση, έτσι θα τον ακολουθήσει και στην ενδόξαση κατά την παλιγενεσία.

6. Η διαμονή τής γης και η έννοια τής λέξης "αιών"

Τώρα λοιπόν που διαπιστώσαμε την βασική παρερμηνεία που γίνεται στον όρο "γη", ότι αφορά τον πλανήτη, ενώ στην πραγματικότητα αφορά κατά την ορολογία τής Αγίας Γραφής το "περιβάλλον τού ανθρώπου", ήρθε η ώρα να εξετάσουμε αναλυτικά ένα - ένα, τα χωρία εκείνα που αναφέρονται στην διατήρηση τής γης και στα οποία στηρίζουν οι υποστηρικτές υλιστικών ευαγγελίων, και ιδιαίτερα οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά τις θωρίες τους περί μη καταστροφής τού πλανήτη γη.

Και ας ξεκινήσουμε από το Ησαΐας 45/με: 18:

"Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς, Αυτός ο Θεός ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν. Όστις Αυτός εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν, ουχί ματαίως, αλλ' έπλασεν αυτήν δια να κατοικείται. Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος".

Το εδάφιο αυτό, πάλι αναφέρεται στο περιβάλλον τού ανθρώπου, τον ουρανό και την γη. Δηλώνει δε μεταξύ τών άλλων, ότι ο Κύριος δεν κατασκεύασε την γην εις μάτην, αλλά δια να αποτελέσει το κατοικητήριο, το περιβάλλον τού ανθρώπου. Καθόλου όμως δεν προκύπτει από το εδάφιο, ότι αυτή η γη, αυτό το κατοικητήριο τού ανθρώπου, θα διαμένει αιωνίως. Όταν κάποιος κτίζει ένα σπίτι, το κτίζει όχι μάταια, αλλά για να κατοικήσει σε αυτό. Δεν συνάγεται όμως, ότι το κτίζει για να κατοικεί σε αυτό αιωνίως, ούτε ότι το σπίτι θα διατηρείται επ' άπειρον. Και όμως, αυτή την ερμηνεία προωθούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εκβιάζοντας το κείμενο.

Ένα άλλο παρόμοιο εδάφιο, είναι το Ψαλμός ριθ: 90: "Η αλήθειά σου εις  γενεάν και γενεάν. Εθεμελίωσας την γην και διαμένει".

Βεβαίως και εδώ δεν δηλώνεται, αλλά ούτε και συνάγεται ότι η γη θα διαμένει επ' άπειρον. Αυτό που λέει το χωρίο αυτό, είναι ότι ο Θεός θεμελίωσε την γη, και ότι αυτή διαμένει έως την σήμερον. Αυτό άλλωστε δηλώνεται σαφώς στον επόμενο ακριβώς στοίχο, τον 91ο: "Κατά τας διατάξεις σου, διαμένουσιν έως την σήμερον. Διότι τα σύμπαντα είναι δούλοι σου".

Είναι φανερή και εδώ η καταστρατήγηση τού κειμένου, προκειμένου να εξαχθεί το συμπέρασμα που ενδιαφέρει τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά.

Το τρίτο χωρίο, είναι το Εκκλησιαστής 1/α: 4:

"Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται. Η δε γη διαμένει εις τον αιώνα".

Στο χωρίο αυτό, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά αποδίδουν στην φράση: "εις τον αιώνα", την έννοια: "επ' άπειρον". Ωστόσο αυτό δεν είναι ακριβές. Οι λέξεις "αιών" και "αιώνιος", όπως άλλωστε και οι ίδιοι παραδέχονται και εφαρμόζουν σε άλλα σημεία, δεν σημαίνει μια ατέλειωτη περίοδο χρόνου, αλλά αντίθετα μία μακρά αλλά πεπερασμένη περίοδο χρόνου.

Ενδεικτικά αναφέρουμε προς απόδειξιν τού γεγονότος, τα εξής εδάφια:

Έξοδος 21/κα: 6: "και ο κύριος αυτού, θέλει τρυπήσει το ωτίον αυτού, (τού δούλου), με τρυπητήριον. Και δουλεύσει αυτόν εις τον αιώνα", λέει το κείμενο τών Εβδομήκοντα. Ο Βάμβας το μεταφράζει "δια παντός". Προφανώς και στη μία και στην άλλη περίπτωση, δεν εννοείται "επ' άπειρον", ή "εις τούς αιώνας τών αιώνων".

Παρόμοια εδάφια όπου ο "αιών" δηλώνει πεπερασμένη περίοδο χρόνου, είναι και το Έξοδος ιθ' 9 κατά το κείμενο τών Εβδομήκοντα, και το Λευιτικόν στ: 18, όπου οι διατάξεις τής Παλαιάς Διαθήκης, χαρακτηρίζονται ως "νόμιμον αιώνιον", καταργήθηκαν όμως με την εγκαινίαση τής Καινής Διαθήκης.

Και στα βιβλία όμως τής Καινής Διαθήκης συναντούμε πολλές φορές τη φράση: "αιών", που δηλώνει πεπερασμένη περίοδο χρόνου, και όχι ατελεύτητο χρονικό διάστημα. Μάλιστα πολλές φορές αναφέρεται ο Ενεστώς Αιών, ο πονηρός, ο οποίος θα έχει τέλος ή συντέλεια, και θα υπάρχουν και επόμενοι αιώνες.

Μερικά παραδείγματα είναι και τα εξής:

Γαλάτας 1/α: 4: "όστις έδωκεν εαυτόν δια τας αμαρτίας ημών, δια να ελευθερώσει ημάς εκ τού παρόντος πονηρού αιώνος".

Εφεσίους 2/β: 7: "Δια να δείξει εις τους επερχομένους αιώνας, τον υπερβάλλοντα πλούτον τής Χάριτος αυτού".

Εβραίους 9/θ: 26: "Νυν δε άπαξ επί συντελεία τών αιώνων εις αθέτησιν αμαρτίας δια τής θυσίας αυτού πεφανέρωται". Εδώ ο απόστολος Παύλος ονομάζει τον χρόνο τής θυσίας τού Χριστού, "συντέλεια τών αιώνων".

Από τα εδάφια αυτά, που αποτελούν μόνο ένα μικρό δείγμα από την πληθώρα τών υπαρχόντων, συνάγεται με βεβαιότητα, ότι η λέξη "αιών", δεν προσδιορίζει κατ' ανάγκην μία απείρου μήκους περίοδο χρόνου. Μάλλον, χαρακτηρίζει μία μακρά αλλά πεπερασμένη χρονική περίοδο.

Ύστερα από τις πληροφορίες αυτές, ας επανέλθουμε πάλι στο εδάφιο τού Εκκλησιαστού:

"Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται. Η δε γη, διαμένει εις τον αιώνα".

Είναι φανερό ότι ο Εκκλησιαστής κάνει μια σύγκριση. Συγκρίνει την περίοδο τής ζωής τού ανθρώπου, με την περίοδο ύπαρξης τής γης, η οποία κτίσθηκε για να εξυπηρετήσει τον άνθρωπο. Και κάνει αυτή τη σύγκριση, για να αιτιολογήσει τη ματαιότητα τής ζωής τού ανθρώπου μακριά από τον Θεό. Και πράγματι, ο άνθρωπος που πλάσθηκε κύριος τής γης, ζει μόνο μερικές δεκάδες χρόνια, σε αντίθεση με το κατοικητήριό του, την γη, η οποία υπάρχει μέχρι τις μέρες τού Εκκλησιαστή και μέχρι σήμερα.

Αντιδιαστέλλει λοιπόν και συγκρίνει το μήκος τής ζωής τού ανθρώπου, που είναι ασήμαντο, δεδομένου ότι γενεές έρχονται και παρέρχονται, με το μεγάλο μήκος τής περιόδου ύπαρξης τής γης.

Αξίζει παράλληλα να τονίσουμε, ότι ο Εκκλησιαστής, δεν αναφέρεται στο μέλλον τής γης, αλλά συγκρίνει το παρελθόν της, το οποίο είναι σίγουρα μακρό, αλλά βεβαίως όχι άπειρο.

Το επόμενο εδάφιο που θα εξετάσουμε, είναι στον Ψαλμό ρδ: 5:

"Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα τού αιώνος".

Όπως και προηγουμένως, έτσι και εδώ, η φράση: "εις τον αιώνα τού αιώνος", δεν σημαίνει κατ' ανάγκην ένα άπειρο και ατελεύτητο χρονικά διάστημα, αλλά μπορεί να σημαίνει απλώς ένα μακρό χρονικό πεπερασμένο διάστημα, που όμως αφορά πάντοτε την παρούσα ζωή.

Προς απόδειξιν αυτού τού γεγονότος, ας διαβάσουμε τον Ψαλμό ριθ: 44:

"Και θέλω φυλάττει τον νόμον σου διαπαντός, εις τον αιώνα τού αιώνος". Ασφαλώς εδώ ο Ψαλμωδός εννοεί το υπόλοιπον τής ζωής του, μέχρι τον θάνατό του.

Ας δούμε όμως πάλι το εδάφιο που μάς ενδιαφέρει:

"Ο θεμελιών την γην επί την βάσιν αυτής, δια να μη σαλευθή εις τον αιώνα τού αιώνος".

Επισημαίνουμε κατ' αρχήν, ότι ούτε αυτό το εδάφιο, όπως και όλα τα άλλα όσα εξετάσαμε προηγουμένως, και που προβάλλουν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά προς υποστήριξιν τών απόψεών τους, δεν έχει ως κύριο στόχο τον προσδιορισμό τής μελλοντικής διάρκειας ύπαρξης τής γης. Στόχος του, είναι το εγκώμιο στον Κύριο, ο Οποίος μεταξύ τών άλλων, εθεμελίωσε την γην ασφαλώς, ούτως ώστε να εκπληρώσει ασφαλώς και βεβαίως μέχρι τέλους την αποστολή της, και τον σκοπό ύπαρξής της.

Είναι λοιπόν ανόητο να συμπεραίνουμε ότι Εκείνος που την δημιούργησε και την εθεμελίωσε, δεσμεύεται και δεν μπορεί να την καταργήσει και να φέρει τέλος στη γη με τη μορφή που την γνωρίζουμε σήμερα, μια μορφή λερωμένη από την αμαρτία και καταδικασμένη στην φθορά και την θέση της να πάρει μια Νέα Γη, με απείρως καλύτερα χαρακτηριστικά.

Αυτό βέβαια θα το αναπτύξουμε με λεπτομέρειες στο επόμενο σκέλος τής μελέτης μας, που αφορά τα εδάφια που αναφέρονται στην καταστροφή τής γης.

Έτσι, ας περιορισθούμε σε ένα μόνο χωρίο, που και αυτό αναφέρεται στους Ψαλμούς, ειδικότερα στον Ψαλμό ρβ: 25 και 26:

"Κατ' αρχάς συ Κύριε την γην εθεμελίωσας. Και έργα τών χειρών σου είναι οι ουρανοί. Αυτοί θέλουσιν απωλεσθεί, συ δε διαμένεις. Και πάντες ως ιμάτιον θέλουσι παλαιωθεί. Ως περιένδυμα θέλεις τυλίξει αυτούς και θέλουσιν αλλαχθεί".

Παρατηρούμε λοιπόν, ότι και εδώ αναφέρεται ότι ο Κύριος εθεμελίωσε την γη, αλλά επιπρόσθετα αναφέρεται ότι και οι ουρανοί είναι δημιούργημά του. Ωστόσο, ο Ψαλμωδός αναφέρει ρητά, ότι και η γη αλλά και οι ουρανοί, θα παλιώσουν και θα απωλεσθούν με τη μορφή που τους γνωρίζουμε σήμερα. Παράλληλα διαφαίνεται ότι τη θέση τους θα πάρουν άλλοι διαφορετικοί, αλλαγμένοι, ανακαινισμένοι.

Το τελευταίο εδάφιο που ανήκει σε αυτήν την κατηγορία, και που χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους περί μη καταστροφής τής γης, αναφέρεται στον Ψαλμό ϟστ, στίχος 10:

"Είπατε εν τοις έθνεσιν: ο Κύριος βασιλεύει. Η οικουμένη θέλει βεβαίως είσθαι στερεωμένη. Δεν θέλει σαλευθεί".

Βεβαίως ύστερα από την ανάλυση που κάναμε στα προηγούμενα εδάφια θα ήταν περιττό κάθε σχόλιο για το εδάφιο αυτό. Ένας μείζων λόγος, είναι και ότι δεν αναφέρεται κατά λέξιν η λέξη: "γη", αλλά χρησιμοποιείται ο όρος: "οικουμένη", δηλαδή "κατοικουμένη", δηλαδή με άλλα λόγια το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως αναφέραμε και στην αρχή τής σημερινής μας εκπομπής.

Και πάλι βέβαια τονίζουμε, ότι και εδώ δεν γίνεται άμεσα λόγος για την περίοδο ύπαρξης τής γης, παρά μόνον έμμεσα αναφέρεται.

Ο λόγος στο εδάφιο αυτό, γίνεται πάλι για τον Κύριο και την σταθερότητα τής βασιλείας Του. Σαν συνέπεια τονίζεται ότι εφ' όσον ο Κύριος θεμελίωσε την γη και Αυτός βασιλεύει, από Αυτόν και μόνο εξαρτάται η διάρκεια και η μορφή τής ύπαρξής της, και όχι από άλλους εξωτερικούς και δευτερεύοντες παράγοντες, που πιθανόν να προκαλούν φόβους και ανησυχίες στους ανθρώπους.

Σκοπός λοιπόν αυτού, και τών παρομοίων εδαφίων, δεν είναι να προσδιορίσουν το ποσόν και τον τρόπο ύπαρξης τής γης στο μέλλον, αλλά να στρέψουν το ενδιαφέρον τού ανθρώπου στον Δημιουργό τού σύμπαντος και δημιουργό του, και να τον απαλλάξουν από ανησυχίες και αποπροσανατολιστικά ενδιαφέροντα για το αν, πότε και πώς μπορεί να καταστραφεί η γη.

Κλείνοντας αυτή την κατηγορία εδαφίων που οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά χρησιμοποιούν για να αποδείξουν την εσφαλμένη τους θέση, ότι ο πλανήτης γη θα έχει αιώνια, επ' άπειρον και χωρίς τέλος ύπαρξη, δηλαδή δεν θα καταστραφεί ποτέ, αλλά θα παραμείνει στους ατελεύτητους αιώνες με τη μορφή που τον βλέπουμε σήμερα, συμπερασματικά αναφέρουμε ότι τα εδάφια που επικαλούνται, και τα οποία εξετάσαμε ένα προς ένα λεπτομερώς, όχι μόνο δεν υποστηρίζουν αλλά και είναι άσχετα τις περισσότερες φορές με το θέμα.

Συνοψίζοντας λοιπόν όσα αναφέραμε στη σημερινή εκπομπή, ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από την παρερμηνεία που δίνεται από τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, αλλά και από πολλές άλλες αιρετικές ομάδες, κυρίως προερχόμενες από τον Προτεσταντικό χώρο, ότι η φράση: "ουρανός και γη", που αναφέρεται στο βιβλίο τής Γενέσεως και αλλού, δηλώνει τον ουρανό και τη γη, σαν κοσμολογικές οντότητες όπως ακριβώς τις εννοούν σήμερα οι επιστήμονες, και όχι απλά το περιβάλλον τού ανθρώπου, όπως διαμορφώθηκε για να τον υποδεχθεί.

Παράλληλα αναλύσαμε κατά κάποιον τρόπο και τα αίτια που τους οδήγησαν σ' αυτή την παρερμηνεία. Ευρισκόμενοι μακράν τού χώρου τής Εκκλησίας, όπου το Άγιον Πνεύμα τού Θεού δρα και ενεργεί τον αγιασμό τών Χριστιανών, ενώ άλλοτε τους χορηγεί το χάρισμα τής προφητείας και μ' αυτό τον τρόπο τους καθοδήγησε να γράψουν και την Αγία Γραφή, και άλλοτε πάλι τούς χορηγεί το χάρισμα τής διακρίσεως και τής ερμηνείας τών Γραφών, οδηγήθηκαν σε άλλους τρόπους ερμηνείας, στηριγμένες όχι στο Άγιο Πνεύμα, αλλά στο ανθρώπινο πνεύμα, και προσπάθησαν με τις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες να διεισδύσουν στα μυστήρια τού Θεού.

Έτσι λοιπόν, ξεκινώντας από την εσφαλμένη τους άποψη, ότι ο πλανήτης γη δεν θα καταστραφεί ποτέ, επιστράτευσαν τα εδάφια που εξετάσαμε σήμερα, για να το υποστηρίξουν, εκβιάζοντάς τα σε μια ερμηνεία αφύσικη και ανεπίτρεπτη όπως αναλυτικά διαπιστώσαμε.

Αλλά βέβαια το θέμα δεν σταματά εδώ. Όπως αναφέραμε προηγουμένως, υπάρχει και μια άλλη κατηγορία εδαφίων, η οποία αναφέρει, (και μάλιστα ξεκάθαρα αυτή τη φορά), ότι η γη θα καταστραφεί! Για να ξεπεράσουν λοιπόν αυτή τη μεγάλη αντίφαση στη θεωρία τους, οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά δεν διστάζουν να ισχυρισθούν, ότι τα εδάφια αυτά δεν αναφέρονται πλέον στον πλανήτη γη, αλλά στο σύνολο τών κακών ανθρώπων.

Όμοια, υπάρχουν άλλα εδάφια που μιλούν και για την καταστροφή και τών ουρανών. Έτσι έπρεπε να βρουν και γι' αυτά και άλλη μια ερμηνεία, έστω και αν είναι εξωφρενική. Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι εκεί οι ουρανοί συμβολίζουν τις ανθρώπινες κυβερνήσεις.

Για τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά λοιπόν, η γη, όπως και η νέα γη, είναι ο πλανήτης γη, ΕΚΤΟΣ από τα σημεία που αναφέρεται ότι καταστρέφεται, οπότε υποδηλώνει τους κακούς ανθρώπους. Οι δε ουρανοί, σημαίνουν το σύμπαν που μάς περιβάλλει. Όταν όμως η Αγία Γραφή δηλώνει ότι θα καταστραφούν, τούς ερμηνεύουν συμβολικά σαν κυβερνήσεις, ενώ ως "Νέους Ουρανούς", χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση τού Χριστού μαζί με τους 144.000.

Η νέα γη λοιπόν πλανήτης, ενώ η νέοι ουρανοί κυβερνήσεις.

Αυτές και πάρα πολλές άλλες ασυνέπειες τής θεωρίας τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά περί κλήσεων και περί γης, θα μάς δοθεί η ευκαιρία αν επιτρέψει ο Κύριος, να εξετάσουμε στην επόμενη εκπομπή αναλυτικά.

Παράλληλα θα δούμε και κάποιες άλλες προφητικές εικόνες που αναφέρονται στη Νέα Γη, και που αποτελούν ιδιαίτερα προσφιλή επιχειρήματα για τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά.

Απομαγνητοφώνηση: Ν. Μ.