Περιεχόμενα

• Πρόλογος

• 1. Αν όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό, τότε γιατί η Γραφή λέει ότι “ο Δαβίδ δεν ανέβηκε στον ουρανό”; (Πράξεις 2:34).

• 2. Επίσης, αν ο Δαβίδ δεν βρισκόταν στον ουρανό μετά τον θάνατό του, τότε γιατί να βρισκόταν εκεί ο Αβραάμ, όπως η πασίγνωστη παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου (συμβολικά) αναφέρει;

• Οι πατριάρχες δεν είναι σε ανυπαρξία κι εκμηδενισμένοι αλλά ζουν ως ζωντανές και συνειδητές υπάρξεις

• 3. Αν οι καλοί και αγαθοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό όταν πεθάνουν, τότε γιατί ο απόστολος Παύλος είπε στο 2 Τιμόθεο 4:8 ότι την (ουράνια) αμοιβή του θα την έπαιρνε την ημέρα που θα ερχόταν ο Χριστός;

• 4. Αν οι πιστοί άνθρωποι παίρνουν την αμοιβή τους αμέσως μετά τον θάνατό τους, τότε γιατί ο άγγελος στο εδάφιο Δανιήλ 12:13 είπε στον προφήτη Δανιήλ ότι θα ανασταινόταν κατά το τέλος των ημερών για να λάβει ακριβώς την αμοιβή του;

• 5. Αν όλοι μας έχουμε αθάνατη ψυχή ικανή να ζει αιώνια, τότε γιατί ο ίδιος ο Χριστός στο Ιωάννης 10:10 είπε ότι ήλθε για να έχουν οι πιστοί του αιώνια ζωή, αφού έτσι κι αλλιώς την κατείχαν με την μορφή της αθάνατης ψυχής;

• 6. Πώς μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γεννιούνται με αθάνατες ψυχές, όταν ο Χριστός λέει ότι θα πρέπει να αναστήσει κάποιον κατά την τελευταία ημέρα, ακριβώς για να έχει αιώνια ζωή; - Ιωάννης 6:40.

• Αυτοανάσταση Χριστού. Ο Ιησούς είναι ο μοναδικός Θεός και ο Αδωνάι τού Αποστόλου Θωμά και της Ελισάβετ

Οι απαντήσεις μας εις τις ενστάσεις περί αθανασία ψυχής που διετύπωσε ο συντάξας αυτές (Μέρος Α΄ 1-6)

Πρόλογος

Αγαπητοί αναγνώστες, με την παρούσα μελέτη, αναιρούμε ένα προς ένα τα επιχειρήματα (κατ’ ουσίαν «σοφιστείες») των Μαρτύρων τού Ιεχωβά, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο Facebook (https://www.facebook.com/antreas.antreou.391) σε δύο ξεχωριστές αναρτήσεις. Το πρώτο μέρος (21/03/2025) περιλαμβάνει τις 6 πρώτες ενστάσεις και το δεύτερο μέρος (25/03/2025) τις υπόλοιπες 9. Σχεδόν όλες οι ενστάσεις τους βασίζονται στην εσφαλμένη άποψη που έχουν περί του τι ακριβώς σημαίνει ανάσταση, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επανένωση ψυχής και σώματος.

Να ενημερώσουμε τους αναγνώστες ότι ΟΛΕΣ οι ενστάσεις των ακολούθων τής Σκοπιάς απαντήθηκαν ΛΕΠΤΟΜΕΡΩΣ, στο εν λόγω προφίλ που δημοσιεύθηκαν, με συνολικά 39 εκτεταμένα σχόλια και τα οποία σχόλια είναι όλη η παρούσα μελέτη.

Κι επειδή οι συγκεκριμένοι αιρετικοί ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ, ως προς το πιστεύω τους, με τους Σαδδουκαίους τής εποχής τού Χριστού, που ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ δεν πίστευαν σε ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος (Πράξ. 23:8-9), ελπίζουμε ότι, διαβάζοντας την απάντησή μας στην ένσταση Νο2 (στο κεφάλαιο: Οι πατριάρχες δεν είναι σε ανυπαρξία κι εκμηδενισμένοι, αλλά ζουν ως ζωντανές και συνειδητές υπάρξεις), να εννοήσουν ότι η απάντηση τού Χριστού στους Σαδδουκαίους ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ, οπότε οι καλοπροαίρετοι εξ αυτών να εγκαταλείψουν τις αντιγραφικές και πεπλανημένες διδασκαλίες τής Σκοπιάς.

Εκ προοιμίου ζητάμε την κατανόηση των αναγνωστών για την πληθώρα των κεφαλαίων, που θα συναντήσουν κατά την ανάγνωση τής παρούσης μελέτης, αλλά δυστυχώς, στο Facebook, δεν υπάρχει άλλος τρόπος υπογραμμίσεως σημαντικών λέξεων ή εννοιών.

Ο δε πρόλογος, που συνόδευε τις ενστάσεις των Μαρτύρων, ήταν ο εξής (διατηρούμε την ορθογραφία τής ανάρτησης):

ΕΙΝΑΙ Η ΨΥΧΗ ΑΘΑΝΑΤΗ; Επανερχόμενοι πάλι στο πολύ σημαντικό θέμα της αθανασίας της ψυχής κ των ζητημάτων που συνδέονται μ αυτήν, επιθυμούμε να επισημάνουμε την απλή αλήθεια οτι αν ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με αθάνατη ψυχή, τότε δεν θα χρειαζόταν ο θάνατος του Χριστού. Αυτό φαίνεται καθαρά στο πασίγνωστο εδφ Ιωάννης 3:16: Αν ο Χριστός πέθανε ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ αιώνια ζωή όσοι τον πιστέψουν, αυτό σημαίνει οτι ΠΡΙΝ την θυσία του αυτοί ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ αιώνια ζωή ούτε στην φύση τους (ως δυνατότητα), ούτε ως προοπτική (στο μέλλον), ούτε κ με καμμιά άλλη έννοια. Πρέπει εδώ να υπογραμμισθεί οτι παρ όλο που οι όροι “αθανασία ψυχής” κ “αιώνια ζωή” δεν ειναι ταυτόσημοι, όμως συγγενεύουν εννοιολογικά, γι αυτό κ πολλοί συνάνθρωποί μας τους χρησιμοποιούν εναλλάξ. Εμείς ακολουθούμε εν μέρει αυτή την τακτική.

Το θέμα ειναι εξόχως σημαντικό, αφού όπως καταλαβαίνει κανείς η ορθή του κατανόηση στηριζόμενη στον Λόγο του Θεού, ειναι σε θέση είτε να υποβιβάσει, είτε να εξυψώσει την θυσία του Κυρίου μας κ συνεπώς να την αναδείξει σαν την μόνη λύση στο μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου. Παρ οτι θα μπορούσαν αρκετά επιχειρήματα να δοθούν σχετικά, αρκούμαστε στα παρακάτω χάριν συντομίας. Εννοείται οτι οι ακόλουθες ερωτήσεις δεν σκοπεύουν να αμφισβητήσουν τις πεποιθήσεις των συνανθρώπων μας, αλλά να τους προτρέψουν να αναζητήσουν τις απαντήσεις με τον Λόγο του Θεού στα χέρια τους.

ΑΥΤΟ, λοιπόν, που μας προτρέπει ο συντάξας αυτές τις 15 ερωτήσεις, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΝΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ! Με βάση την Αγία Γραφή αναζητήσαμε τις απαντήσεις στις ενστάσεις των θνητοψυχιτών. Το αποτέλεσμα αυτής της ερεύνης είναι η παρούσα μελέτη, η οποία ευελπιστούμε να γίνει αιτία αφυπνίσεως των πεπλανημένων καλοπροαιρέτων αδελφών μας, οι οποίοι έπεσαν εις τα δίχτυα τής πλάνης τού Διαβόλου, διότι δεν πρόσεξαν ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον» (Παρ. 14:12, 16:25 Εβρ.)

Σημείωση: Λίγες ώρες προ της δημοσιεύσεως τής παρούσης διαπιστώσαμε ότι ο εν λόγω ακόλουθος τής Σκοπιάς, όχι μόνον μας μπλόκαρε στο Facebook, και δεν μπορούμε πλέον να δούμε το περιεχόμενο τού προφίλ του, ΑΛΛΑ ΜΑΣ ΔΙΕΓΡΑΨΕ ΚΑΙ ΤΑ 39 ΣΧΟΛΙΑ, ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΣ ΤΙΣ 15 ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ!!! Οι απαντήσεις μας, δηλαδή, παρέμειναν για 1-2 μόνον ημέρες δημοσιευμένες στο προφίλ του (06-07 Απριλίου 2025) παραπάνω δεν τις ανέχθηκε ο συγκεκριμένος ακόλουθος τής Οργανώσεως! Παρόλο που το εν λόγω προφίλ είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ, που σημαίνει ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε να δημοσιεύει σχόλια, εν τούτοις σχόλια που εκθέτουν τα πιστεύω τής Σκοπιάς ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΥΤΑ!!!

ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ  Α Λ Η Θ Ε Ι Α  ΚΙ ΕΓΙΝΑΝ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΓΙΑΤΙ ΑΓΑΠΟΥΝΕ ΤΗΝ  Α Λ Η Θ Ε Ι Α !!!

 *********************************************

1. Αν όλοι οι καλοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό, τότε γιατί η Γραφή λέει ότι “ο Δαβίδ δεν ανέβηκε στον ουρανό”; (Πράξεις 2:34).

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Διότι δεν υψώθη/ανελήφθη ο Δαβίδ στους ουρανούς, όπως υψώθη/ανελήφθη ο Ιησούς με σώμα («τη δεξιά ουν τού Θεού ΥΨΩΘΕΙΣ, την τε επαγγελίαν τού Αγίου Πνεύματος λαβών παρά τού πατρός, εξέχεε τούτο ό νυν υμείς βλέπετε και ακούετε» Πράξ. 2:33) ώστε να είναι ο Δαβίδ ο αίτιος της εκχύσεως των χαρισμάτων την ημέρα τής Πεντηκοστής. Με αυτό το επιχείρημα (της μη υψώσως/αναλήψεως δηλαδή τού Δαβίδ στους ουρανούς) ο Πέτρος προσπαθεί να πείσει τους Ιουδαίους ότι δεν προεφήτευσε ο Δαβίδ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ, αλλά για τον Ιησού, διότι Αυτός ανεστήθη και υψώθη/ανελήφθη στους ουρανούς, έλαβε το Άγιο Πνεύμα, που υπεσχέθη ο Θεός, και εξέχεε τούτο την ημέρα τής Πεντηκοστής (Πράξ. 21:32-33).

Με παρόμοιο τρόπο προσπάθησε προηγουμένως να πείσει τους Ιουδαίους ο Πέτρος και για την ανάσταση τού Ιησού. Την προφητεία Ψαλμ. 16:8-11 («....έτι δε και η σαρξ μου κατασκηνώσει επ' ελπίδι, ότι ουκ εγκαταλείψεις την ψυχήν μου εις άδου ουδέ δώσεις τον όσιόν σου ιδείν διαφθορά») ο Δαβίδ δεν την είπε για τον εαυτό του, αλλά για τον Ιησού, διότι δεν ανέστη ΑΥΤΟΣ εκ νεκρών, εφόσον μπορούσαν να ερευνήσουν τον τάφο του, να διαπιστώσουν ότι δεν είναι άδειος, όπως του Ιησού, και να βρουν τα οστά τού προφήτου εντός αυτού.

ΟΥΔΕΜΙΑΝ, ΛΟΙΠΟΝ, ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ Η ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΔΑΦΙΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΝ Ή ΜΗ ΨΥΧΕΣ Ή ΠΝΕΥΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!

 *********************************************

2. Επίσης, αν ο Δαβίδ δεν βρισκόταν στον ουρανό μετά τον θάνατό του, τότε γιατί να βρισκόταν εκεί ο Αβραάμ, όπως η πασίγνωστη παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου (συμβολικά) αναφέρει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Επειδή πολύ απλά η παραβολή ΔΕΝ ΛΕΕΙ ότι ο Αβραάμ βρισκόταν στον ουρανό, αλλά βρισκόταν μαζί με τον πλούσιο ΣΤΟΝ ΑΔΗ, αφού η παραβολή λέει: "και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν" (Λουκάς 16:23). Η διαφορά τού πλουσίου στον Άδη από τον Αβραάμ, δεν ήταν διαφορά θέσης, αλλά διαφορά κατάστασης, αφού ακόμα και στον Άδη, οι δίκαιοι βρίσκονταν "ψηλότερα", δηλαδή σε ανώτερη κατάσταση από τους αδίκους που βασανίζονταν, πάντα εντός τού Άδη όμως.

Εάν ο Αβραάμ, μετά τον θάνατό του, ήταν εκμηδενισμένος (δηλ. σε ανυπαρξία) και δεν ευρίσκετο πλησίον τού Θεού, ο τελευταίος θα εντρέπετο να συστήνεται επικαλούμενος το όνομα ενός ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΕΝΟΥ και ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥ προσώπου. Τώρα όμως που οι πατριάρχες (Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ) ομολογούν ότι είναι «ξένοι και παρεπίδημοί εισιν επί τής γης» (Εβρ. 11:13)» κι ότι «ορέγονται κρείττονος πατρίδος τουτ’ έστιν ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΥ» (Εβρ. 11:16) και επιθυμούν ΜΟΝΙΜΗ και ΑΝΩΤΕΡΑ πατρίδα, που είναι ΕΠΟΥΡΑΝΙΑ, διότι η επίγεια ήταν ΚΑΤΩΤΕΡΑ και ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ, γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός δεν εντρέπεται να συστήνεται αναφέροντας το όνομά τους («νυν δε κρείττονος ορέγονται, τούτ' έστιν, επουρανίου. Διο ουκ επαισχύνεται αυτούς ο Θεός Θεός επικαλείσθαι αυτών· ητοίμασε γαρ αυτοίς πόλιν» Εβρ. 11:16).

 *********************************************

Οι πατριάρχες δεν είναι σε ανυπαρξία κι εκμηδενισμένοι αλλά ζουν ως ζωντανές και συνειδητές υπάρξεις

Ότι δε οι πατριάρχες ΔΕΝ είναι εκμηδενισμένοι και σε ανυπαρξία, όπως πιστεύετε εσείς, αλλά είναι υπαρκτά όντα και εν ζωή (εννοείται ως ψυχές ή πνεύματα), αυτό φαίνεται από πολλά εδάφια στη Γραφή. Ενδεικτικώς αναφέρουμε ορισμένα εξ αυτών:

«Και εκπνεύσας απέθανεν ο Αβραάμ εν γήρατι καλώ, γέρων και πλήρης ημερών· και προσετέθη εις τον λαόν αυτού. Και έθαψαν αυτόν....Και ταύτα είναι τα έτη της ζωής τού Ισμαήλ, έτη εκατόν τριάκοντα επτά· και εκπνεύσας απέθανε και προσετέθη εις τον λαόν αυτού....Και εκπνεύσας ο Ισαάκ απέθανε και προσετέθη εις τον λαόν αυτού, γέρων και πλήρης ημερών· και έθαψαν αυτόν Ησαύ και Ιακώβ οι υιοί αυτού....Και παρήγγειλεν (Ιακώβ) εις αυτούς και είπε προς αυτούς, Εγώ προστίθεμαι εις τον λαόν μου· θάψατέ με μετά των πατέρων μου εν τω σπηλαίω τω εν τω αγρώ Εφρών του Χετταίου» (Γεν. 25:8-9, 17, 35:29, 49:29)

Όταν πέθανε ο Αβραάμ (όπως και οι Ισμαήλ, Ισαάκ και Ιακώβ) ΠΡΩΤΑ προσετέθη στον λαό του και ΚΑΤΟΠΙΝ τον έθαψαν. Πώς προσετέθη; Ως αθάνατο πνεύμα προς αθάνατα πνεύματα. Εάν οι πατριάρχες όταν πέθαιναν (αλλά και γενικώς ΟΛΟΙ οι άνθρωποι) εκμηδενιζόντουσαν ΤΙ θα προσετίθετο και ΣΕ ΤΙ; Το μηδέν εις το μηδέν; Παρόμοιες, με τα ανωτέρω εδάφια, διατυπώσεις (δηλ. σύναξη τεθνεώτος μετά των πατέρων ή προγόνων του) έχουμε και στα Β΄ Βασ. (Δ΄ Βασ. Ο΄) 22:20 καθώς και το παράλληλο αυτού Β΄ Χρον. (Β΄ Παραλ.) 34:28.

«Και εκοιμήθη ο Δαβίδ μετά των πατέρων αυτού και ετάφη εν τη πόλει Δαβίδ» (Α΄ Βασ. (Γ΄ Βασ. Ο΄) 2:10) Ο νεκρός ζει. Με βάση τα ανωτέρω περί της κοιμήσεως των πατριαρχών εδάφια, που μόλις εξετάσαμε, η φράση «εκοιμήθη ο Δαβίδ μετά των πατέρων αυτού» ίσως είναι βραχυλογική και δεν σημαίνει ότι εκοιμήθη ΩΣ οι πατέρες αυτού, αλλά ότι εκοιμήθη το σώμα του ΚΑΙ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΑΥΤΟΥ ως ψυχή ή πνεύμα! Την ίδια ακριβώς έκφραση χρησιμοποίησε κι ο Θεός όταν είπε στον Μωυσή: «Και είπε Κύριος προς τον Μωϋσήν, Ιδού, συ θέλεις κοιμηθή μετά των πατέρων σου» (Δευτ. 31:16) όπως επίσης όταν είπε στον Δαβίδ «Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθής μετά των πατέρων σου» (Β΄ Σαμ. (Β΄ Βασ. Ο΄) 7:12). Την ίδια επίσης έκφραση χρησιμοποιεί η Γραφή για τον θάνατο τού Σολομώντος «Και εκοιμήθη ο Σολομών μετά των πατέρων αυτού και ετάφη εν τη πόλει Δαβίδ του πατρός αυτού» (Α΄ Βασ. (Γ΄ Βασ. Ο΄) 11:41) όπως και για τον θάνατο τού Ροβοάμ «Και εκοιμήθη ο Ροβοάμ μετά των πατέρων αυτού και ετάφη μετά των πατέρων αυτού εν τη πόλει Δαβίδ» (Α΄ Βασ. (Γ΄ Βασ. Ο΄) 14:31)

«Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη» (Ιωάν. 8:56) δηλ. «Ο Αβραάμ ο πατέρας σας επόθησε σφοδρώς να δει την δική μου εποχή (δηλ. την εποχή του Μεσσία), και είδε και χάρηκε» 

Ο Χριστός είπε προηγουμένως στους Ιουδαίους ότι αυτός που τηρεί τους λόγους Του ουδέποτε πεθαίνει (στίχ.51). Αυτός όμως ο λόγος του Χριστού προϋποθέτει την αθανασία της ψυχής. Οι Ιουδαίοι όμως παρενόησαν τον λόγο του Κυρίου, διότι νόμισαν ότι αυτός που τηρεί τους λόγους Του ουδέποτε παθαίνει ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ, γι’ αυτό και του είπαν: «Αβραάμ απέθανε και οι προφήται, και συ λέγεις, εάν τις τον λόγον μου τηρήση ου μη γεύσηται θανάτου εις τον αιώνα; Μη συ μείζων ει τού πατρός ημών Αβραάμ, όστις απέθανε;» (Ιωάν. 8:52-53).

Σε αυτόν τον λόγο απαντώντας ο Ιησούς, και θέλοντας εκτός άλλων να δείξει ότι ο Αβραάμ ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ, λέει: «Αβραάμ ο πατήρ υμών ηγαλλιάσατο ίνα ίδη την ημέραν την εμήν, και είδε και εχάρη». Η έννοια, δηλαδή, του λόγου τού Κυρίου είναι η εξής: Ο Αβραάμ επόθησε σφόδρα να δει την μεσσιακή «ημέρα», την εις τον κόσμο δηλαδή επιδημία και δράση τού Μεσσία. Αυτή όμως η επιθυμία προϋποθέτει ότι ο Αβραάμ γνώριζε προηγουμένως ότι θα ερχόταν μεσσιακή «ημέρα». Με άλλα λόγια ο Αβραάμ είδε προφητικώς ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας και κυριεύθηκε από την προσδοκία να δει ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΣ το μέγα τούτο γεγονός.

Άξιο δε παρατηρήσεως είναι το γεγονός ότι ο Χριστός δεν είπε «ηγαλλιάσατο ίνα ίδη ΕΜΕ», αλλά είπε «ηγαλλιάσατο ίνα ίδη ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ την εμήν». Επεθύμησε, δηλαδή, να δει την ημέρα, τον χρόνο, την εποχή κατά την οποίον θα ερχόταν ο Μεσσίας. Με άλλα λόγια επεθύμησε να δει τον Μεσσία κατά «την ημέρα» της επιγείου παρουσίας Του! Όπως πολλοί προφήτες και δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης επεθύμησαν να ζήσουν μέχρι την εποχή τού Χριστού για να δουν το πρόσωπό Του και τα έργα Του και να ακούσουν την διδασκαλία Του (Ματθ. 13:17), έτσι επεθύμησε και ο Αβραάμ. Και ναι μεν ο Αβραάμ, καθώς και άλλοι προφήτες και δίκαιοι, πλην του Συμεών (Λουκ. 2:26), δεν έζησε μέχρι του Χριστού και δεν είδε με τους σωματικούς του οφθαλμούς τον Μεσσία, ΖΟΥΣΕ όμως, κατά την μεσσιακή «ημέρα», στον άλλο κόσμο και ΑΠΟ ΕΚΕΙ είδε με τους πνευματικούς του οφθαλμούς τον Χριστό και χάρηκε.

Οι Ιουδαίοι αντελήφθησαν ότι η έννοια των λόγων τού Χριστού ήταν ότι ο Αβραάμ είδε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΣ και όχι ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ τον Χριστό και γι’ αυτό του είπαν: «πεντήκοντα έτη ούπω έχεις και Αβραάμ εώρακας;» (στίχ.57). Εκείνο το οποίο οι Ιουδαίοι δεν αντελήφθησαν είναι ότι ο Χριστός εκήρυττε ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟ ΖΩΗ!

Ο Αβραάμ ήταν προφήτης (Γεν. 20:7) και γνώριζε ότι θα ερχόταν στον κόσμο ο Μεσσίας. Ο Θεός μάλιστα είχε αποκαλύψει στον Αβραάμ ότι ο Μεσσίας θα ήταν απόγονός του (Γεν. 12:3, Πράξ. 3:25, Γαλ. 3:8, 16 ) και επειδή γνώριζε ότι θα ερχόταν στον κόσμο ο Μεσσίας, επεθύμισε σφοδρώς, με λαχτάρα, να δει την εποχή τού Μεσσία, δηλαδή την χριστιανική εποχή. (Επεθύμισε να την δει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ κι όχι ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ, δηλαδή με τα μάτια τής πίστεως, όπως γράφει η Οργάνωση στο βιβλίο «Το ζήτημα τής πατρότητας», κεφ.69 «Ναι, με τα μάτια της πίστης, ο Αβραάμ απέβλεπε στον ερχομό του υποσχεμένου Μεσσία»).

Αυτή η σφοδρή επιθυμία εκπληρώθηκε. Ο Αβραάμ είδε αυτό που πόθησε διακαώς και χάρηκε. ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΕΙΔΕ, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά, ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ; Είχε μεν πεθάνει ΣΩΜΑΤΙΚΩΣ, αλλά ζούσε ως ΨΥΧΗ, ως ΠΝΕΥΜΑ, στον άλλο κόσμο και από ΕΚΕΙ είδε τον Χριστό στη γη και το έργο Του.

ΕΑΝ ΕΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΠΟΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΞΗΓΗΣΗ (ΚΙ ΟΧΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ), ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΕΤΕ 

«Πάσαν την γην την οποίαν βλέπεις, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου έως αιώνος» (Γεν. 13:15) και «και θέλω δώσει εις σε, και εις το σπέρμα σου μετά σε, την γην της παροικίας σου, πάσαν την γην Χαναάν, εις κατάσχεσιν αιώνιον» (Γεν. 17:8)

Ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ να δώσει ΣΕ ΑΥΤΟΝ και εις τους απογόνους του την γη Χαναάν. Όσο όμως ζούσε ο πατριάρχης σε αυτόν τον κόσμο, δεν του έδωσε κληρονομία στην Χαναάν «ουδέ βήμα ποδός», όπως μας πληροφορεί ο πρωτομάρτυρας Στέφανος  (Πράξ. 7:5). Ο Αβραάμ, όπως και οι Ισαάκ και Ιακώβ, οι συγκληρονόμοι τού υπεσχημένου αγαθού (Εβρ. 10:9), πέθαναν χωρίς να το λάβουν, αλλά το είδαν, όπως και άλλα υπεσχημένα αγαθά, από μακριά αιώνες προ της εκπληρώσεως. Πραγματοποιήθηκε τελικά η υπόσχεση τού Θεού για την Χαναάν; Κι αν πραγματοποιήθηκε ΠΟΤΕ και ΠΩΣ πραγματοποιήθηκε;

Η υπόσχεση τού Θεού για την Χαναάν πραγματοποιήθηκε επί των ημερών τού Ιησού τού Ναυή. ΤΟΤΕ οι Εβραίοι κατέκτησαν την γη τής επαγγελίας, ΤΟΤΕ και ο Αβραάμ έλαβε αυτήν ως κληρονομία, συμφώνως προς τον λόγο τού Θεού (Γεν. 13:15. 17:8) και την φρασεολογία τού Στεφάνου (Πράξ. 7:5).

Τι συμπέρασμα βγάζουμε μετά από την προηγηθείσα ανάλυση, αγαπητοί Μάρτυρες τού Ιεχωβά; Ότι ο Αβραάμ, μετά τον θάνατό του, ΔΕΝ ΕΞΕΜΗΔΕΝΙΣΘΗ, αλλά ως ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΝΕΥΜΑ μετέβη σε έναν άλλο κόσμο και ΑΠΟ ΕΚΕΙ έγινε κληρονόμος τής Χαναάν, όπως και αργότερα έγινε κληρονόμος τού κόσμου (Ρωμ. 4:13), έστω κι αν δεν βρισκόταν πλέον στη γη!

Όπως και ο Χριστός, ως άνθρωπος Μεσσίας, έλαβε κληρονομία τα πέρατα τής γης (Ψαλμ. 2:8) και είναι κληρονόμος πάντων (Εβρ. 1:2) αν και τώρα είναι στον ουρανό. Ακόμη κι από έναν τόπο τής γης ο άνθρωπος καθίσταται κληρονόμος σε άλλον τόπο τής γης, χωρίς απαραιτήτως να μεταβεί εκεί, όπως ακριβώς ο Αβραάμ, από τον άλλο κόσμο, που βρισκόταν ως ψυχή ή πνεύμα, είδε την εποχή τού Μεσσία και χάρηκε, όπως άλλωστε μαρτυρεί και το Ιωάν. 8:56 το οποίο και ερμηνεύσαμε προηγουμένως.

ΕΑΝ ΤΩΡΑ, ΟΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕ ΤΗΝ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ, ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΥΡΙΣΚΕΤΟ ΣΤΗΝ ΖΩΗ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΟΥΝ.  

«Περί δε τής αναστάσεως τών νεκρών ουκ ανέγνωτε το ρηθέν υμίν υπό τού Θεού λέγοντος, εγώ ΕΙΜΙ ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» (Ματθ. 22:31-32) και το παράλληλο αυτού «ότι δε εγείρονται οι νεκροί, και Μωϋσής εμήνυσεν επί τής βάτου, ως λέγει Κύριον τον Θεόν Αβραάμ και τον Θεόν Ισαάκ και τον Θεόν Ιακώβ. 38 Θεός δε ουκ έστι ΝΕΚΡΩΝ, αλλά ΖΩΝΤΩΝ· ΠΑΝΤΕΣ γαρ αυτώ ΖΩΣΙΝ» (Λουκ. 20: 37-38) 

Οι Σαδδουκαίοι, ΟΠΩΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ, δεν πίστευαν ούτε στην ανάσταση, ούτε στην ύπαρξη πνευματικού αγγελικού κόσμου, ούτε στην ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος («Σαδδουκαίοι μεν γαρ λέγουσι μη είναι ανάστασιν μήτε άγγελον μήτε ΠΝΕΥΜΑ, Φαρισαίοι δε ομολογούσι τα αμφότερα» Πράξ. 23:8-9).

Εν αντιθέσει προς τους Σαδδουκαίους, οι Φαρισαίοι παραδέχονταν «τα αμφότερα», και τα δύο, δηλαδή την ανάσταση των νεκρών και την ύπαρξη αγγέλων και πνεύματος, ανθρωπίνου πνεύματος, δηλαδή ψυχών. Γι’ αυτόν τον λόγο ηρνούντο την ανάσταση, διότι ηρνούντο την ύπαρξη τού ανθρωπίνου πνεύματος (και γενικώτερα του πνευματικού κόσμου). Οι δε Φαρισαίοι ομολογούσαν την ανάσταση, διότι παραδέχονταν την ύπαρξη τού ανθρωπίνου πνεύματος (και γενικώτερα του πνευματικού κόσμου). Η δε ύπαρξη τού ανθρωπίνου πνεύματος ή ψυχής είναι ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τής αναστάσεως.

Ανάσταση είναι η επιστροφή τού πνεύματος ή ψυχής στο σώμα με συνέπεια την ζωοποίηση αυτού. Αφού δε το ανωτέρω χωρίο (Πράξ. 23:8) αναφέρει ότι οι Φαρισαίοι «ωμολόγουν τα αμφότερα», η δε ομολογία είναι ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, αυτό συνεπάγεται ότι ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ!!! Στην προκειμένη, δηλαδή, περίπτωση δίκιο είχαν οι Φαρισαίοι, οι οποίοι πίστευαν ότι θα γίνει ανάσταση νεκρών και ότι υπάρχουν άγγελοι και πνεύματα ή ψυχές ανθρώπων. Κατ' αυτήν, λοιπόν, την εξήγηση, το χωρίο Πράξ. 23:8-9 είναι ΙΣΧΥΡΟΤΑΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Ή ΨΥΧΗΣ ΩΣ ΑΫΛΟΥ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ!!!

Εάν δε λάβουμε υπόψιν και την ομολογία τού Αποστόλου Παύλου ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ είναι Φαρισαίος («εγὼ Φαρισαίός ειμι» Πράξ. 23:6), δηλαδή έχει υιοθετήσει ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ τις διδασκαλίες των Φαρισαίων, τότε αυτομάτως εξάγουμε αβιάστως το συμπέρασμα ότι ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ συμφωνούμε κατά πάντα με το πιστεύω τού Αποστόλου Παύλου ενώ οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά έρχονται ΕΙΣ ΠΛΗΡΗ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ!!!

Άρα η απάντηση τού Ιησού, στην ένσταση των Σαδδουκαίων περί ΜΗ υπάρξεως ψυχής ή πνεύματος, απευθύνεται ΚΑΙ στους σημερινούς Μάρτυρες τού Ιεχωβά, εφόσον πιστεύουν ΠΑΡΟΜΟΙΑ με τους Σαδδουκαίους!

Αυτοί, λοιπόν, πλησίασαν τον Ιησού και του είπαν μία πλαστή μάλλον ιστορία νομίζοντας ότι έτσι θα έφερναν σε δύσκολη θέση τον Ιησού και θα αποδεικνυόταν ότι δεν υφίσταται ανάσταση νεκρών και, κατά λογική συνέπεια, ούτε, μετά θάνατον, ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος. Η απάντηση τού Ιησού, στην γνωστή ιστορία με τα επτά αδέλφια που όλα έλαβαν την ίδια γυναίκα για σύζυγό τους, είναι κατά πρόσωπο προσβολή κι εξευτελισμός για τους Σαδδουκαίους.

Η γραφή, τους λέει ο Ιησούς, δεν κηρύσσει ανάσταση με σαρκικά πάλι πάθη και σαρκικές σχέσεις (όπως πιστεύουν ΚΑΠΟΙΟΙ ότι θα αναβιώσουν την εποχή τής ΔΗΘΕΝ ΕΠΙ ΓΗΣ Χιλιετούς Βασιλείας τού Θεού). Πλανάσθε, τους λέει, (όπως πλανώνται και όσοι έχουν παρεμφερείς ΕΠΙΓΕΙΕΣ προσδοκίες σαν τους Σαδδουκαίους), διότι μετά την ανάσταση ούτε οι άνδρες έρχονται σε γάμο ούτε οι γυναίκες δίνονται σε γάμο, αλλά άνδρες και γυναίκες είναι σαν άγγελοι τού Θεού ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ και ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΓΗ, ΟΠΩΣ ΠΡΟΣΔΩΚΑ Η ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ ΑΥΤΗΣ! Οι άνθρωποι τής αναστάσεως, όπως και οι άγγελοι, δεν θα διακρίνονται σε αρσενικούς και θηλυκούς, δεν θα έχουν σαρκικές επιθυμίες και σχέσεις, θα είναι άφθαρτοι, ένδοξοι και αθάνατοι πλέον.

Για να αποδείξει δε ο Ιησούς την ανάσταση των νεκρών από ΜΟΝΗ την Πεντάτευχο τού Μωυσέως, την οποίαν ΑΥΤΗΝ ΜΟΝΟΝ παραδέχονταν οι Σαδδουκαίοι, αποδεικνύει την ΕΓΓΥΗΣΗ και ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τής αναστάσεως, που είναι η ΥΠΑΡΞΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ Ή ΨΥΧΗΣ, ΑΫΛΟΥ και ΑΘΑΝΑΤΟΥ στοιχείου τού ανθρώπου. Και πώς αποδεικνύει ο Ιησούς ότι ο άνθρωπος έχει πνεύμα ή ψυχή, άυλο και αθάνατο στοιχείο και συνεπώς δεν είναι σαν τα ζώα, που με τον θάνατο εκμηδενίζονται;

Ο Ιησούς χρησιμοποιεί ένα μεγαλειώδες χωρίο τής Εξόδου κατά το οποίο ο Θεός παρουσιάστηκε στον Μωυσή με μορφή πυρός, μέσα από την βάτο, και του είπε: «Εγώ ΕΙΜΑΙ ο Θεός Αβραάμ και ο Θεός Ισαάκ και ο Θεός Ιακώβ» (Έξοδ. 3:6). Δεν είπε: «Εγώ ΗΜΟΥΝ ο Θεός τού Αβραάμ κ.τ.λ.», αλλά «Εγώ ΕΙΜΑΙ ο Θεός τού Αβραάμ κ.τ.λ.». Αν και ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ είχαν πεθάνει προ πολλού, ο Θεός ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ να είναι Θεός αυτών. Ο δε Θεός δεν είναι Θεός ΝΕΚΡΩΝ αλλά ΖΩΝΤΩΝ, δηλαδή ο Θεός δεν είναι Θεός ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΕΝΩΝ, ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ, αλλά είναι Θεός ΖΩΝΤΑΝΩΝ, ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΟΝΤΩΝ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΩΝ ΥΠΑΡΞΕΩΝ!

Ο δε Ευαγγελιστής Λουκάς, στην παράλληλη αφήγηση, προσθέτει και την φράση: «ΠΑΝΤΕΣ γαρ αυτώ ΖΩΣΙΝ» (Λουκ. 20:38) που σημαίνει ότι για τον Θεό ΠΑΝΤΕΣ, ζώντες ή κεκοιμημένοι, γι’ Αυτόν ΖΟΥΝ. Οι κεκοιμημένοι είναι νεκροί ΓΙΑ ΕΜΑΣ, διότι νεκρώθηκαν σωματικά και έφυγαν από ανάμεσά μας, αλλά ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ. Ως ψυχές ή πνεύματα ζουν κοντά Του, ο Οποίος είναι «ο Πατήρ των πνευμάτων» (Εβρ. 12:9). Ο ισχυρισμός των Μαρτύρων τού Ιεχωβά ότι οι νεκροί ζουν στην μνήμη τού Θεού και όχι πραγματικώς, είναι ΤΟ ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ, διότι στην σκέψη τού Θεού ήταν οι άνθρωποι και ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥΣ, αλλά δεν ήταν «ζώντες». Το «ζώντες» λέγεται εν αντιθέσει προς το «νεκροί» και σημαίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ.

Με το ρήμα, λοιπόν, «ειμί» σε χρόνο ενεστώτα, ο Ιησούς αποδεικνύει την ανάσταση! Πώς όμως αποδεικνύεται η ανάσταση με μία απλή λεξούλα, όπως είναι το «ειμί»; Αποδεικνύεται, διότι όπως προείπαμε και ανωτέρω, με αυτήν την λεξούλα ο Ιησούς αποδεικνύει την ύπαρξη των πατριαρχών ως ΖΩΝΤΑΝΩΝ ΥΠΑΡΞΕΩΝ και όχι ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΜΕΝΩΝ, εφόσον ο Θεός είναι Θεός ΖΩΝΤΩΝ (δηλ. ΥΠΑΡΚΤΩΝ ΟΝΤΩΝ) κι όχι ΝΕΚΡΩΝ (ΑΝΥΠΑΡΚΤΩΝ)!

Και με ΠΟΙΟΝ άλλον τρόπο υπάρχουν οι πατριάρχες ως ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ, εάν όχι ως ΨΥΧΕΣ ή ΠΝΕΥΜΑΤΑ; Άρα ο Ιησούς για να αποδείξει την ανάσταση τι αποδεικνύει πρώτα; Την ΕΓΓΥΗΣΗ ή ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τής αναστάσεως που είναι η ύπαρξη ΨΥΧΗΣ ή ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ που αναμένει την ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ με το σώμα! Αυτή, λοιπόν, η επανένωση ψυχής ή πνεύματος και σώματος συνιστά την ανάσταση, την οποίαν δεν εδέχοντο οι Σαδδουκαίοι και την οποίαν αποδεικνύει ο Ιησούς με το να αποδεικνύει την ΕΓΓΥΗΣΗ ή ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τής αναστάσεως που είναι η ύπαρξη ΨΥΧΩΝ ή ΣΩΜΑΤΩΝ! Η επιχειρηματολογία τού Ιησού εξέπληξε τους ακροατές του (Ματθ. 22:33) και ουδείς ετόλμησε να τον ξαναρωτήσει κάτι (Λουκ. 20:40). 

ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΑ ΟΙ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ; ΕΚΠΛΗΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΟΠΩΣ ΟΙ ΤΟΤΕ ΑΚΡΟΑΤΕΣ ΤΟΥ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΟΙ, ΠΟΥ  Κ Α Ι  Α Υ Τ Ο Ι  ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΨΥΧΗΣ Ή ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ; ΚΙ ΑΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΔΙΔΟΥΝ ΤΙΣ ΠΕΠΛΑΝΗΜΕΝΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΩΣ ΔΗΘΕΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ» ΧΡΙΣΤΟΥ;

Μήπως, στο σημείο αυτό, να θυμηθούμε και την μαρτυρία/προσευχή τού Αγίου Πολυκάρπου (μέσα 2ου αιώνος μ.Χ.), κατά την ώρα τού μαρτυρίου του, ώστε να πληροφορηθούμε ότι η πίστη στην ύπαρξη και αθανασία τής ψυχής ούτε μεταγενέστερη ούτε διαβολική διδασκαλία είναι, αλλά είναι ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ; «Κύριε ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο του ευλογητού και αγαπητού παιδός σου Ιησού Χριστού πατήρ, δι’ ου την περί σου επίγνωσιν ειλήφαμεν, ο θεός αγγέλων και δυνάμεων και πάσης τής κτίσεως παντός τε του γένους ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ, ΟΙ ΖΩΣΙΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΟΥ» (Μαρτύριο Πολυκάρπου, κεφ.14, παρ.1).

 *********************************************

3. Αν οι καλοί κ αγαθοί άνθρωποι πηγαίνουν στον ουρανό όταν πεθάνουν, τότε γιατί ο απόστολος Παύλος είπε στο 2 Τιμόθεο 4:8 ότι την (ουράνια) αμοιβή του θα την έπαιρνε την ημέρα που θα ερχόταν ο Χριστός;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Διότι μέχρι την ημέρα τής Β΄ Παρουσίας (όχι αυτής του 1914, αλλά αυτής που πρόκειται να έλθει στο μέλλον) πάντες, είτε δίκαιοι είτε αμετανόητοι αμαρτωλοί, ΠΡΟΓΕΥΟΝΤΑΙ, ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ δηλ. ΜΕΡΙΚΩΣ, των αγαθών ή των δεινών που πρόκειται ΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩ ΒΑΘΜΩ να γευθούν την ημέρα τής Β΄ Παρουσίας και  τελικής κρίσεως. Το στεφάνωμα δηλαδή των «αθλητών» τού Θεού θα ολοκληρωθεί ΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩ ΒΑΘΜΩ ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ Β΄ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ. Και για του λόγου το ασφαλές παραθέτουμε και το αντίστοιχο εδάφιο ώστε να μην θεωρηθεί ότι αυτά που γράφουμε είναι προσωπικές σκέψεις και γνώμες.

«Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια τής πίστεως ουκ εκομίσαντο την επαγγελίαν, τού Θεού περί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι» (Εβρ. 11: 39-40) δηλ. «Όλοι δε αυτοί, αν και έλαβαν καλή μαρτυρία λόγω της πίστεώς τους, δεν έλαβον αυτό που υποσχέθηκε ο Θεός, διότι ο Θεός προέβλεψε κάτι ανώτερο για εμάς, δηλαδή να μην τελειωθούν χωρίς εμάς». Και τελείωση (ολοκλήρωση) χωρίς το σώμα που θα λάβουν οι ψυχές στην ανάσταση, δεν είναι "ολοκλήρωση". Επειδή ο άνθρωπος δεν πλάσθηκε για να είναι σκέτη ψυχή, αλλά ψυχοσωματική ενότητα, ως πλήρης άνθρωπος.

Ο Παύλος λέει ότι όλοι οι δίκαιοι τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως αντιστοίχως και αυτοί της Καινής Διαθήκης, δεν έλαβαν ακόμη το υπεσχημένο αγαθό, διότι ο Θεός επιφυλάσσει κάτι ανώτερο για τα παιδιά του. Ποιο είναι αυτό; Να τα στεφανώσει ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ! Να λάβουν οι δίκαιοι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ τον στέφανον τής αιωνιότητος! Αυτό, λοιπόν, σημαίνει ότι οι δίκαιοι (όπως και οι αμετανόητοι αμαρτωλοί) προς το παρόν και μέχρι την Β΄ Παρουσία και τελική κρίση ΠΡΟΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ, ΠΡΟΓΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΩΣ των αγαθών ή των δεινών που πρόκειται στο μέλλον, μετά την τελική κρίση, να γευτούν ΕΝ ΑΠΟΛΥΤΩ ΒΑΘΜΩ!

Γι’ αυτόν, λοιπόν, τον λόγο ο Απόστολος Παύλος λέει στον Τιμόθεο ότι το δικό του στέφανο θα τον λάβει, από τον δίκαιο κριτή, «εν εκείνῃ τη ημέρᾳ» κι όχι διότι, όπως ΕΣΦΑΛΜΕΝΩΣ εσείς κατανοείτε, αυτός ο λόγος τού Αποστόλου ΔΗΘΕΝ απορρίπτει την είσοδο στον ουρανό των ψυχών ή πνευμάτων ή απορρίπτει την ύπαρξη αυτών.

 *********************************************

4. Αν οι πιστοί άνθρωποι παίρνουν την αμοιβή τους αμέσως μετά τον θάνατό τους, τότε γιατί ο άγγελος στο εδάφιο Δανιήλ 12:13 είπε στον προφήτη Δανιήλ ότι θα ανασταινόταν κατά το τέλος των ημερών για να λάβει ακριβώς την αμοιβή του;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Όπως απαντήσαμε και ανωτέρω οι πιστοί (όπως και οι αμετανόητοι αμαρτωλοί) ΔΕΝ λαμβάνουν τον πλήρη μισθό τους ΑΜΕΣΩΣ μετά την κοίμησή τους, αλλά ΑΠΑΝΤΕΣ πρόκειται να στεφανωθούν (ή να υποστούν τα δεινά τής αμετανοησίας τους) ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΕΝ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΗΜΕΡΑ. Σας προτείνουμε ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ να μάθετε ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ το Ορθόδοξο πιστεύω και ΚΑΤΟΠΙΝ να προσπαθήσετε να το αναιρέσετε. Το να προσπαθείτε να αναιρέσετε διδασκαλίες ή πράγματα που ΔΕΝ ανήκουν ή δεν τα κηρύττει η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι σαν να πυγμαχείτε και να δίνετε γροθιές στον αέρα, όπως πολύ σοφά, αλλά και χιουμοριστικά, αναφέρει και ο Απόστολος (Α΄ Κορ. 9:26).

 *********************************************

5. Αν όλοι μας έχουμε αθάνατη ψυχή ικανή να ζει αιώνια, τότε γιατί ο ίδιος ο Χριστός στο Ιωάννης 10:10 είπε ότι ήλθε για να έχουν οι πιστοί του αιώνια ζωή, αφού έτσι κι αλλιώς την κατείχαν με την μορφή της αθάνατης ψυχής;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Ερώτηση ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΗ! Διότι αιώνια ζωή θα κληρονομήσουν και οι αμετανόητοι αμαρτωλοί, όπως βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι’ αυτούς: «και απελεύσονται ούτοι εις ΚΟΛΑΣΙΝ αιώνιον» (Ματθ. 25:46). Ο άνθρωπος δηλαδή, από την στιγμή τής δημιουργίας του (ως Αδάμ ή Εύα) ή από την στιγμή τής γεννήσεώς του, ως ψυχοσωματική ύπαρξη, έχει μεν ΑΡΧΗ, αλλά δεν έχει ΤΕΛΟΣ! Ο Χριστός, λοιπόν, ήλθε στον κόσμο ώστε με την σταυρική Tου θυσία να έχουν ΑΠΑΝΤΕΣ την δυνατότητα τής ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ αναστάσεως (τότε ερεί ο βασιλεύς τοις ΕΚ ΔΕΞΙΩΝ αυτού· δεύτε οι ευλογημένοι τού πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου Ματθ. 25:34), της καλής, δηλαδή, αναστάσεως κι όχι αυτής της αναστάσεως που θα γευθούν όσοι αναστηθούν στην εξ αριστερών του Χριστού ανάσταση, αυτής που οδηγεί στην ΚΟΛΑΣΗ και στην αιώνια απώλεια και τον πνευματικό δεύτερο θάνατο, για τον οποίον κάνει λόγο και η Αποκάλυψη 21:8 («τοις δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ό εστιν ο θάνατος ο δεύτερος»). Άλλωστε, η λέξη: "αιώνια", όσον αφορά τη ζωή τού μέλλοντος αιώνος, εμπεριέχει και την έννοια τής ποιοτικά ανώτερης ζωής, από την εν χρόνω ζωή που βιώνουμε σήμερα, όπως οι άγγελοι και ο Χριστός, ως κάτοικοι τών "αιώνων", βιώνουν ανώτερη ζωή από την τωρινή, έστω και αν σήμερα είμαστε ζωντανοί! Γι' αυτό και για μεν τους δικαίους μιλάει για "αιώνια ΖΩΗ", ενώ για τους ασεβείς για "κόλαση αιώνια", αφού συγκριτικά, η δική τους αιωνιότητα, δεν νοείται ως "ζωή", χωρίς το Άγιο Πνεύμα που ενώνεται με την ψυχή τών Χριστιανών, κατά το: «άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8:22), που αν και ζουν, είναι νεκροί.

Και μια που αναφέραμε το εδάφιο Ματθ. 25:46 («και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον») να εκφράσουμε και μια απορία επ’ αυτού: Η λέξη κόλαση, την οποία αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, εμπεριέχει την έννοια τής ΤΙΜΩΡΙΑΣ και του ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ. Για ποιον λόγο η Οργάνωση την μετέφρασε με μία λέξη (εκκοπή/κλάδεμα) που ΔΕΝ εμπεριέχει την έννοια τής ΤΙΜΩΡΙΑΣ ή του ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ κι όταν μάλιστα αυτή η απόδοση αφορά σε ΔΕΝΤΡΑ κι όχι σε ανθρώπους; (Δ. Δημητράκου, «Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσης», τόμ.8, σελ.3996) Για ποιον λόγο η Οργάνωση δεν θέλει να ενημερωθούν/πληροφορηθούν οι αναγνώστες της ότι οι εξ αριστερών τού Χριστού ανεστημένοι πρόκειται να κολάζονται, δηλαδή να τιμωρούνται και να βασανίζονται, αιώνια;

Τρεις φορές υπάρχει η λέξη κόλαση και το αντίστοιχο ρήμα στην Καινή Διαθήκη (εκτός από το εδάφιο τού Ματθαίου απαντάται επίσης Β΄ Πέτρ. 2:9 και Α΄ Ιωάν. 4:18) ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ η Οργάνωση το μετέφρασε με λέξεις που ΔΕΝ εμπεριέχουν την έννοια τής ΤΙΜΩΡΙΑΣ ή του ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ, όπως απαιτεί η απόδοση τής συγκεκριμένης λέξης. Στην πρώτη περίπτωση με την λέξη «εκκοπή/κλάδεμα», κάτι που, όπως προείπαμε, αρμόζει σε ΔΕΝΤΡΑ και όχι σε ανθρώπους (Δ. Δημητράκου, «Μέγα Λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσης», τόμ.8, σελ.3996), στην δεύτερη (Β΄ Πέτρ. 2:9) με την λέξη  «καταστροφή» και στην τρίτη (Α΄ Ιωάν. 4:18) με την έννοια τού «περιορισμού»!!! Αλήθεια σε ΠΟΙΑ ΛΕΞΙΚΑ η Οργάνωση ανακάλυψε αυτές τις αποδόσεις ώστε να ενημερωθούμε κι εμείς;

ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ  ΕΣΚΕΜΜΕΝΕΣ  ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ/ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΕΙΣ/ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΘΕΝΤΙΑ Ή ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΗΣ;

 *********************************************

6. Πώς μπορούν όλοι οι άνθρωποι να γεννιούνται με αθάνατες ψυχές, όταν ο Χριστός λέει ότι θα πρέπει να αναστήσει κάποιον κατά την τελευταία ημέρα, ακριβώς για να έχει αιώνια ζωή; - Ιωάννης 6:40.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Όπως διευκρινίσαμε και στην ερώτηση Νο2 η έννοια τής αναστάσεως συνίσταται εις την επανένωση ψυχής ή πνεύματος με το σώμα. Ο Ιησούς απέδειξε στους Σαδδουκαίους ότι οι πατριάρχες ζουν ως ψυχές ή πνεύματα κάτι που είναι ΕΓΓΥΗΣΗ ή ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τής αναστάσεως. Όταν, λοιπόν, ο Ιησούς κάνει λόγο για ανάσταση και αιώνια ζωή εννοεί την ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ψυχής ή πνεύματος με το σώμα ώστε ο άνθρωπος, ως ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ πλέον ύπαρξη, να μετάσχει της αιωνίου ζωής.

Όπως διδάσκει και ο Απόστολος Παύλος οι άνθρωποι πρόκειται να εμφανιστούμε ενώπιον του βήματος τού Χριστού για να λάβει ο καθένας ό,τι του αρμόζει για όσα έπραξε ΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ, είτε καλό είτε κακό («τους γαρ πάντας ημάς φανερωθήναι δει έμπροσθεν τού βήματος τού Χριστού, ίνα κομίσηται έκαστος τα ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ προς α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν» Β΄ Κορ. 5:10). Οι πιστοί αναμένουν με αγωνία οριστική και ολοκληρωτική υιοθεσία, η οποία συνίσταται εις την απελευθέρωση του σώματός μας από την φθορά και τον θάνατο («....και ημείς αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, την απολύτρωσιν ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΗΜΩΝ» Ρωμ. 8:23).

 *********************************************

Αυτοανάσταση Χριστού. Ο Ιησούς είναι ο μοναδικός Θεός και ο Αδωνάι τού Αποστόλου Θωμά και της Ελισάβετ

Το σώμα, με το οποίο ο κάθε πιστός αγωνίστηκε εδώ στην γη, πρόκειται ΚΙ ΑΥΤΟ να αμοιφθεί και να ενδοξασθεί εν εκείνη τη ημέρα, όπως άλλωστε ο ίδιος ο Ιησούς δόξασε, δια της αναστάσεως, το δικό Του σώμα, αυτό που σκαμπιλίστηκε, που εφτύσθη, που μαστιγώθηκε, που σταυρώθηκε.

Αυτό το σώμα που Ο ΙΔΙΟΣ, ΩΣ ΘΕΟΣ,  Α Υ Τ Ο Α Ν Ε Σ Τ Η Σ Ε  («...λύσατε τον ναόν τούτον, και εν τρισίν ημέραις ΕΓΕΡΩ αυτόν... εκείνος δε έλεγε περί τού ναού τού ΣΩΜΑΤΟΣ αυτού» Ιωάν. 2:19,21). Κι αν κάποιος εξ υμών έχει την οποιανδήποτε αντίρηση η ένσταση ότι εις το εν λόγω εδάφιο (όπως και εις το παρόμοιο Ιωάν. 10:18 «...εξουσίαν έχω θείναι αυτήν [την ζωή Μου], και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν...») ο Ιησούς ΔΕΝ ομιλεί περί της ΑΥΤΟΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ, ευχαρίστως να το συζητήσουμε.  

Αυτό το σώμα το οποίο, όταν εψηλάφησε ο Θωμάς, ομολόγησε ότι απέναντί του είχε ΤΟΝ Κύριό του και ΤΟΝ Θεό του («και απεκρίθη Θωμάς και είπεν ΑΥΤΩ· Ο Κύριός μου και Ο Θεός μου» Ιωάν. 20:28). Αλήθεια πόσοι από εσάς έχετε προβληματιστεί από την ομολογία τού Θωμά; Πώς γίνεται ο Θωμάς να αποκαλεί τον Ιησού ως ΤΟΝ Κύριο και ΤΟΝ Θεό του (ΕΝΑΡΘΡΩΣ δηλαδή) χωρίς ο Θωμάς να εννοεί ότι ο Ιησούς είναι ο Ιεχωβά Πατέρας; Και μάλιστα αμφότεροι οι χαρακτηρισμοί, στην Μετάφραση Νέου Κόσμου να είναι με κεφαλαίο; Κύριος, με κάππα κεφαλαίο και Θεός με θήτα κεφαλαίο; Άρα δεν γίνεται λόγος για κάποιον μικρό θεό ή κάποιον με θεοειδή ιδιότητες, αλλά για τον ΕΝΑΝ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΥΡΙΟ και ΘΕΟ τού Αποστόλου Θωμά!!!

Κι αν λάβουμε υπόψιν ότι ο Θωμάς, ως πιστός Εβραίος τού Ιουδαϊσμού, ΕΝΑΝ αναγνώριζε ως Κύριό του (δηλ. ως Αδωνάι) τον Ιεχωβά Θεό, πώς γίνεται τώρα να αναγνωρίζει ως τον ΜΟΝΟΝ Αδωνάι («Ο Κύριός μου») τον Ιησού και ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΝ, ΕΑΝ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ;;;

Παρομοία περίπτωση έχουμε και στην συνάντηση τής μητέρας τού Ιησού με την Ελισάβετ όταν η τελευταία, πλησθείσα Πνεύματος Αγίου (Λουκ. 1:41), την αποκαλεί «μήτηρ τού Κυρίου της» («και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ τού Κυρίου μου προς με;» Λουκ. 1:43) !!! Η Ελισάβετ, ως πιστή Εβραία του Ιουδαϊσμού, ΠΟΙΟΝ εδέχετο ως Κύριό της, δηλαδή ως Αδωνάι; Δεν εδέχετο μόνον τον Ιεχωβά Θεό; Πώς τώρα αποκαλεί Κύριό της (Αδωνάι) ένα ΑΚΟΜΗ ΑΣΧΗΜΑΤΙΣΤΟ ΕΜΒΡΥΟ, εφόσον η συνάντηση των δύο γυναικών έγινε λίγες μόνον ημέρες μετά τον Ευαγγελισμό της Παναγίας (Λουκ. 1:39) εάν το κυοφορούμενο έμβρυο δεν είναι Ο ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ;;;

Απαραίτητη διευκρίνιση προς αποφυγήν παρεξηγήσεως: Όταν λέμε ότι ο Ιησούς είναι ο ενσαρκωμένος Γιαχβέ της Παλαιάς Διαθήκης δεν εννοούμε ως ΠΡΟΣΩΠΟ (όπως εννοούσε ο Σαβέλλιος, αιρεσιάρχης του 2ου-3ου αιώνος), αλλά ως ΦΥΣΗ και ΟΥΣΙΑ, εφόσον ο Χριστός, ως αληθινός Θεός (Α΄ Ιωάν. 5:20 «....εν τω υιώ αυτού Ιησού Χριστώ. ΟΥΤΟΣ εστιν ο αληθινός Θεός και ζωή αιώνιος») είναι ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΓΙΑΧΒΕ, όπως ο Πατέρας Του!

ΤΡΟΦΗ ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ!!!

Ακολουθεί το 2ο Μέρος με απαντήσεις στις υπόλοιπες ερωτήσεις