• 1. Αποπροσανατολίζοντας με ασθενή επιχειρήματα και απόσπαση της προσοχής

• 2. Αποπροσανατολίζοντας με χρήση αταίριαστων παραδειγμάτων

• 3. Τι πίστευε η αρχαία Εκκλησία;

1. Αποπροσανατολίζοντας με ασθενή επιχειρήματα και απόσπαση της προσοχής

Έχουμε δείξει εδώ και χρόνια σαφείς και καταλυτικές αποδείξεις υπέρ της Αγίας Τριάδος από την Αγία Γραφή, σε αμέτρητα άρθρα μας, που δεν χωρούν αμφισβήτηση. Πρόκειται για επιχειρήματα στα οποία η Σκοπιά ποτέ δεν τόλμησε να απαντήσει ευθέως και συστηματικά, παρά μόνο σε "ανύποπτο χρόνο" στα έντυπά της βάζει μια βεβιασμένη, αλλοπρόσαλλη και σποραδική απάντηση, μόνο και μόνο για να μπορεί να τη βρει ο πιστός της στο "Ίντεξ" της οργάνωσης όταν έχει συναντήσει "κάπου" το επιχείρημα, και ψάχνει. Μόνο και μόνο για να του σχηματίσει την εντύπωση ότι "η οργάνωση τα γνωρίζει όλα αυτά και έχει απαντήσει".

Στο παιχνίδι αυτό αποπροσανατολισμού των πιστών της, η οργάνωση χρησιμοποιεί πολλά κόλπα, όπως την παραχάραξη κειμένων. Χρησιμοποιεί όχι μόνο διαστρεβλωμένα εδάφια, που τα έχει αλλάξει στην παραχαραγμένη μετάφρασή της, (ΜΝΚ), αλλά και παραχαραγμένα χωρία αρχαίων πατέρων, για να υποστηρίξει ότι δήθεν η πρώτη Εκκλησία δεν πίστευε στην Αγία Τριάδα. Εκτός από την παραχάραξη και την παρερμηνεία εκτός συμφραζομένων όμως, σε έντυπά της στα οποία επιτίθεται κατά των Χριστιανικών δογμάτων της Αγίας Τριάδος, χρησιμοποιεί και τρεις άλλες βασικές μεθόδους αποπροσανατολισμού:

α. Γενικεύει τα θέματα, ανακατεύοντας εντελώς διαφορετικά δόγματα υπό τον τίτλο: "τριάδα". Για παράδειγμα, παρουσιάζει διάφορες τερατόμορφες τριπρόσωπες απεικονίσεις δήθεν της Αγίας Τριάδος, ως πρακτική όλων των πιστών σε αυτή. Έτσι κατηγορεί αδίκως τους Ορθοδόξους ότι απεικονίζουν (σαν άλλες θρησκείες), τον τριαδικό Θεό, κάτι που φυσικά σ' εμάς απαγορεύεται συνοδικά, ως ειδωλολατρία.

β. Παρουσιάζει άλλα αντί άλλων δόγματα. Για παράδειγμα, παρουσιάζει την αιρετική θέση του Σαβελλιανισμού (που ισχυρίζεται ότι ο Θεός είναι ένα πρόσωπο με τρία προσωπεία), δήθεν ως δόγμα της Αγίας Τριάδος. Και φυσικά έτσι είναι εύκολο να το αποκρούσει, γιατί δεν μπορεί να αποκρούσει κάτι αληθινό. Για παράδειγμα, σε μια τέτοια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, γράφει στο βιβλίο της: "Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθεί ο Θεός", στη σελίδα 258 και παρ.8: "Αν υπάρχουν τρεις Παντοκράτορες, πώς θα μπορούσε να υπάρχει ένας ύψιστος;" Και φυσικά αποφεύγει να πει, ότι για το δόγμα της Αγίας Τριάδος, ο Ύψιστος και ο Παντοκράτωρ είναι ο Θεός Πατήρ, εκ του οποίου λαμβάνουν την Παντοκρατορία τους τα δύο άλλα πρόσωπα της Θεότητος, ως ομοούσια με Αυτόν. Αποκρύπτει τις διακρίσεις της Εκκλησίας για τον Θεό, σε Μία Ουσία και Τρεις Υποστάσεις. Και έτσι ο οπαδός της, δεν μπορεί ούτε καν να διατυπώσει την ερώτηση σωστά, για να λάβει και την αβίαστη και απλή απάντηση.

γ. Φροντίζει να αποφεύγει τα σοβαρά επιχειρήματα, και στη θέση τους να παρουσιάζει μόνο τα πιο αδύναμα. Έτσι ο αναγνώστης οπαδός της, να έχει την εντύπωση ότι τα επιχειρήματα των άλλων θρησκειών είναι αδύναμα και εσφαλμένα, και ότι δήθεν ο ίδιος "το έχει ψάξει"!

Ας δούμε ένα παράδειγμα αυτής της τρίτης τακτικής. Στο ίδιο βιβλίο της Σκοπιάς "Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθεί ο Θεός", στη σελίδα 258 και παρ.8 αναφέρει μεταξύ άλλων σχετικά με την Αγία Τριάδα: "... Επί πλέον, το Σιναϊτικό Ελληνικό χειρόγραφο του τέταρτου αιώνος μ.Χ., που περιέχει το βιβλίον της Αποκαλύψεως, επαναλαμβάνει τη λέξη "άγιος" οκτώ (8) φορές (για το εδάφιο Αποκ. 4:8), όχι τρεις φορές και θα ήταν ανόητο να υποστηριχθεί ότι αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν οκτώ Πρόσωπα στον ένα Κύριον και Θεόν τον Παντοκράτορα". (Τόσο το παρόν απόσπασμα, όσο και αυτά που θα ακολουθήσουν, παρατίθενται όπως ακριβώς μας στάλθηκαν από πρώην μέλος της Σκοπιάς που μας ρωτούσε).

Το επιχείρημα είναι (ως συνήθως) αποπροσανατολιστικό. Αποσύρει την προσοχή από άλλα πραγματικά σοβαρά επιχειρήματα, και καταπιάνεται με ύφος νικητή, σε ένα επιχείρημα που δεν χρησιμοποιείται από τους Χριστιανούς ως απόδειξη του Τριαδικού Θεού, αλλά ως σύμφωνο με άλλα που περιγράφουν την Τριαδικότητα πολύ πιο καθαρά. Και αποσπάει την προσοχή από το θέμα, (που είναι η Τριαδικότητα), σε θέματα κειμένων της Αγίας Γραφής, για τα οποία το 99,99% των οπαδών της Σκοπιάς έχει μαύρα μεσάνυχτα. Ελάχιστοι οπαδοί της γνωρίζουν τι είναι το Σιναϊτικό Ελληνικό χειρόγραφο, το πόσο και αν είναι αξιόπιστο, και το κατά πόσον αυτό έχει γίνει δεκτό ως αξιόπιστο κείμενο της Εκκλησίας. (και ποιας Εκκλησίας άραγε, αφού οι οπαδοί της έχουν μια εντελώς συγκεχυμένη και γενικευμένη εικόνα για τις θρησκείες που βρίσκονται εκτός αυτών; Οπότε ο μέσος οπαδός της Σκοπιάς, θαυμάζει το επιχείρημα σκεπτόμενος: "Α!!! Αφού ένα άλλο κείμενο το γράφει έτσι, άρα τα επιχειρήματα των Τριαδιστών είναι λάθος". Καταλαβαίνετε πόσο αφελής είναι ο  τρόπος σκέψης αυτών των ανθρώπων, που αφ' ενός πιστεύουν στην "κατά κείμενο" Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, (και όχι στην "κατ' ερμηνεία" όπως οι Χριστιανοί), και θεωρούν την Αγία Γραφή κάτι σαν "Σουπερμάρκετ", όπου μπορεί ο καθένας να επιλέγει ποια μετάφραση ή ποιο κείμενο θα επιλέξει να αποδεχθεί, έτσι ώστε να ταιριάζουν όλα αυτά με τις δογματικές του προτιμήσεις!

Ως Χριστιανοί όμως, (αν μας άφηναν), θα μπορούσαμε να τους απαντήσουμε:

1. Πώς γνωρίζουν ότι είναι σωστό το Σιναϊτικό και όχι το Βυζαντινό που χρησιμοποιεί η Εκκλησία; Δεδομένου ότι η Εκκλησία μας παρέδωσε (και χρησιμοποιεί) τον κανόνα βάσει του Βυζαντινού και όχι του Σιναϊτικού κειμένου!

2. Ποιος τους είπε ότι στηρίζουμε την Τριαδικότητα σε εδάφια της Αγίας Γραφής; Την Τριαδικότητα τη στηρίζουμε στην ΑΜΕΣΗ αποκάλυψη του Θεού στους αγίους της Εκκλησίας. Το ότι η Αγία Γραφή μιλάει και αυτή για Τριαδικότητα, είναι ΠΑΡΑΓΩΓΟ της παράδοσης της Εκκλησίας, και όχι καθοριστικός παράγων. Και υπάρχουν πλήθος (εκατοντάδες) χωρίων, που μιλούν ξεκάθαρα για την Τριαδικότητα του Θεού. Αλλά οι ηγέτες της Σκοπιάς, αποκρούουν τα ασθενέστερα επιχειρήματα, για να φαίνονται στους άσχετους ότι απέκρουσαν την επιχειρηματολογία των Χριστιανών. Γιατί άραγε δεν αποκρούουν τα ισχυρά μας επιχειρήματα;

3. Και ποιος τους είπε ότι πρέπει να επιλέξουμε τη δική τους ερμηνεία του 19ου αιώνα για τα εδάφια της Αγίας Γραφής, και όχι την αρχαία ερμηνεία της Εκκλησίας, που δίνεται εδώ και 2000 χρόνια από τους αγίους Πατέρες για το κάθε τι;

2. Αποπροσανατολίζοντας με χρήση αταίριαστων παραδειγμάτων

Άλλος τρόπος αποπροσανατολισμού των αναγνωστών της Σκοπιάς, είναι τα ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. Ας δούμε ένα ακόμα παράδειγμα:

Από το ίδιο βιβλίο "Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθεί ο Θεός" στη σελ.123 κάτω από τον υπότιτλο: "ΕΙΝΑΙ ΚΤΙΣΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΓΕΝΝΗΘΗ;" στην παρ.13 γίνεται σχολιασμός της έκφρασης "αρχή της κτίσεως" (Αποκ. 3:14). Μεταξύ άλλων, εκεί αναφέρονται τα εξής: "Εν τούτοις, υπάρχουν πολλοί σπουδασταί της Γραφής, οι οποίοι δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι ο "μονογενής Υιός του Θεού" είναι, ΕΠΙΣΗΣ, και μία κτίσις. Λέγουν ότι εγεννήθη από τον Θεό αλλά δεν έχει κτισθή και ότι ήταν ο αρχίσας ή πηγή της κτίσεως μάλλον παρά η "αρχή της κτίσεως του Θεού". Ναι, αλλά υπήρχε τότε κάποιο θήλυ στον ουρανό, μέσω του οποίου ο Ιεχωβά Θεός εγέννησε τον μονογενή του Υιό; Αν υπήρχε, τότε το θήλυ αυτό θα έπρεπε να υπάρχει πριν από τον μονογενή Υιό του Θεού. Αλλά η Αγία Γραφή δεν διδάσκει κάτι τέτοιο. Μάλλον, ο μονογενής Υιός ήταν η αρχική και πρώτη απευθείας δημιουργία από τον Θεό δίχως τη χρησιμοποίηση μεσάζοντος όπως μια σύζυγος ή ένα θηλυκό πρόσωπο. Επίσης, λόγω της γεννήσεως, δεν πρέπει να φανταστούμε ότι ο Θεός έχει μήτρα όπως ένα θήλυ. Ο Θεός δεν είναι θηλυκού γένους".

Παραθεωρώντας την άγνοια των συγγραφέων της Σκοπιάς, μεταξύ των εννοιών "γεννώ" και "τίκτω", τις οποίες συγχέουν επίσης, ο λογικός αναγνώστης δεν μπορεί να μη γελάσει με το παράδειγμα της "γυναίκας του Θεού" που χρησιμοποιείται εδώ ως επιχείρημα! Αυτά που γράφει η Σκοπιά για το "θήλυ", πράγματι είναι ΞΕΚΑΡΔΙΣΤΙΚΑ! Γιατί δεν είναι δυνατόν ο Θεός να γεννάει κατά τον τρόπο που γεννούν τα κτίσματα της γης, με θηλυκό, για να κάνει η Σκοπιά τέτοια σύνδεση! Η λέξη "γέννηση", όταν αναφέρεται στον Θεό, θέλει να μας δείξει ΚΑΠΟΙΑ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ με τη γέννηση των κτισμάτων. Ως προς τι λοιπόν θα μπορούσε να είναι όμοια αυτή η γέννηση με τους ανθρώπους; Φυσικά όχι στον χρόνο, μια και ο Υιός έπλασε τον χρόνο ("όλα όσα έγιναν" - Ιωάννης 1/α: 3) και "τους αιώνες" (Εβραίους 1/α: 2), και δεν είναι νεότερος του Πατρός. Ούτε στον τρόπο, μια και δεν μεσολαβεί θηλυκό. ΜΟΝΟ ΔΥΟ ΑΠΟΜΕΝΟΥΝ: Στην αιτία ("εξήλθα από τον Πατέρα, και ήρθα στον κόσμο" -Ιωάννης 16/ιστ: 28 ), και στην ουσία! ("και Θεός ήν ο Λόγος" - Ιωάννης 1/α: 1). Το παράδειγμα αυτό της "γυναίκας" του Θεού, πραγματικά εκπλήσσει για την παράνοιά του!

Στο ίδιο βιβλίο, στον συγκεκριμένο υπότιτλο γίνεται χρήση εδαφίων με σκοπό να δειχθεί ότι οι Εβραϊκές Γραφές μιλούν για τη γέννηση πραγμάτων, τα οποία δεν είναι ούτε πρόσωπα ούτε ζώα (πχ Παρ. 27:1, Ησ. 55:10, 59:4, Ιώβ 38:28, Γεν. 2:4 και καταλήγει: "...Θα ονομάσωμε, λοιπόν, τον Θεό Πατέρα των ουρανών και της γης, διότι αυτός είναι ο γεννήτωρ των;"

Ας δούμε λοιπόν ένα - ένα τα προβλήματα των χωρίων αυτών, τα οποία χρησιμοποιεί η Σκοπιά ως παράδειγμα:

Παρ. 27:1: "Μη καυχάσαι εις την αύριον ημέραν· διότι δεν εξεύρεις τι θέλει γεννήσει η ημέρα".

Δεν μιλάει εδώ για κάτι ΖΩΝΤΑΝΟ, για να πούμε ότι μιλάει για κατά γράμμα γέννηση. Η γέννηση είναι χαρακτηριστικό των ΖΩΝΤΑΝΩΝ υπάρξεων. Από τη στιγμή που μιλάμε για ΠΡΑΓΜΑ, και όχι για ζωντανή οντότητα, είναι σαφές ότι η λέξη χρησιμοποιείται μεταφορικά, ως προσωποποίηση. Εάν για παράδειγμα πούμε ότι "ο ήλιος χαμογέλασε", δεν σημαίνει ότι θα πάρουμε ως βάση αυτή την προσωποποίηση, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι το "χαμόγελο" είναι το ίδιο πράγμα με το φως του ήλιου! Ομοίως και στο θέμα της γέννησης, δεν θα πάρουμε την προσωποποίηση της ημέρας "που γεννάει", για να πούμε ότι το πρωτότυπο, η γέννηση των όντων, ταυτίζεται με κάτι που "φτιάχνεται". Δεν προσδιορίζει η προσωποποίηση την έννοια της λέξης, αλλά το αντίθετο!

Ησ. 55:10: "ως γαρ εάν καταβή υετός ή χιών εκ του ουρανού και ου μη αποστραφή έως αν μεθύση την γην και εκτέκη και εκβλαστήση και δω σπέρμα τω σπείροντι και άρτον εις βρώσιν"

Εδώ πάλι, είναι πιο άσχετο το παράδειγμα. Εδώ το "σπέρμα" είναι Ο ΣΠΟΡΟΣ. Και δεν λέει "να γεννήσει σπέρμα", αλλά ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΣΠΕΡΜΑ (Η μετάφραση αυτή είναι των Εβδομήκοντα). Εάν πάλι αναφέρεται στο "εκτέκη", θυμίζουμε ότι Ο ΑΝΔΡΑΣ ΓΕΝΝΑ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΙΚΤΕΙ. Και πάλι δεν μιλάμε για γέννηση, αλλά για "κυοφορία" και έξοδο του σπέρματος από τη γη, φυσικά ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ. Γιατί και το "γεννάν" και το "τίκτειν" είναι των ζώντων. Και φυσικά εφαρμόζεται και εδώ επιπλέον το ίδιο που ίσχυε και πριν, δηλαδή το ότι έχουμε μεταφορική έννοια, και η πρωτότυπη έννοια της λέξεως "γέννηση", δεν εξαρτάται από τη μεταφορά που της γίνεται σε άψυχα.

Ησ. 59:4: "Κανένας δεν ζητάει δικαιοσύνη ούτε κρίνει με αλήθεια· έχουν το θάρρος τους επάνω στη ματαιότητα, και μιλάνε ψέματα· συλλαμβάνουν κακία, και γεννούν ανομία".

Και σε αυτό το τρίτο εδάφιο, έχουμε και πάλι μεταφορική έκφραση. Ισχύει το ίδιο με πριν.

Ιώβ 38:28: "Έχει πατέρα η βροχή; Ή, ποιος γέννησε τις σταγόνες τής δρόσου;".

Εδώ ΡΩΤΑΕΙ! Ούτε καν το δηλώνει! Και φυσικά και πάλι μεταφορικά το ρωτάει, εφ' όσον ούτε η βροχή είναι κάτι ζωντανό για να γεννιέται.

Γεν. 2:4: "αύτη η βίβλος γενέσεως ουρανού και γης ότε εγένετο η ημέρα εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην".

Αυτό και αν είναι ΚΟΥΤΟ επιχείρημα! Οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν να ξεχωρίσουν τη διαφορά της λέξης "γένεση" (με ένα "ν"), από τη "γέννεση" (με 2 "ν")!!! Η λέξη είναι σαφέστατα ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ και όχι "γέννηση". Άλλωστε το επεξηγεί άμεσα αμέσως μετά: "ότε εγένετο". Δηλαδή "όταν έγινε", και όχι "όταν γεννήθηκε". Αν μιλούσε για γέννηση, θα έλεγε: "ότε εγεννήθη"!!!

Όπως αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης, για να βάλουν τόσο άσχετα παραδείγματα, ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να βρουν κάποιο παράδειγμα που να τεκμηριώνει αυτό που λένε, ότι δηλαδή δήθεν η γέννηση και η γένεση είναι το ίδιο πράγμα. Εάν ήταν έτσι, θα βλέπαμε παντού να χρησιμοποιούνται εναλλάξ. Όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ όμως, βρίσκουμε στην Αγία Γραφή, ξεκάθαρα το λόγο για τον οποίο χρησιμοποιείται η λέξη ΓΕΝΝΗΣΗ, χωρίς μεταφορές και προσωποποιήσεις: "Και ο Αδάμ έζησε 130 χρόνια, και γέννησε γιο, σύμφωνα με την ομοίωσή του, σύμφωνα με την εικόνα του, και αποκάλεσε το όνομά του Σηθ" (Γένεσις 5/ε: 3). Βλέπετε το σημείο; Αυτό που θέλει να τονίσει η λέξη "γέννηση", είναι Η ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ του γεννήτορα με το γεννώμενο! Χωρίς παρομοιώσεις, υιοθετήσεις και άλλα τέτοια κόλπα, που χρησιμοποιούν οι αιρετικοί για να εκβιάσουν το νόημα των λέξεων.

Η Γένεση (και όχι μόνο), έχει πλήθος γενεαλογίες, όπου ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ, γράφει: "εγέννησεν υιόν", ή "εγέννησεν υιούς και θυγατέρες". Γιατί στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ που να λέει: "έκτισεν υιόν"; ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΦΘΑΝΕΙ!!! Γιατί δεν υπάρχει; Γιατί δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο, που να λέει οποιονδήποτε γιο, "κτίσμα" του πατρός του; Μόνο στον Χριστό γίνεται εξαίρεση;

Οι ίδιοι επίσης, ξεχνούν ότι ο Υιός δεν λέγεται μόνο Υιός, αλλά και Σοφία και Λόγος του Θεού. Συνεπώς, δεν μπορούν να μιλούν για κτίσμα, διαφορετικά ο Θεός πριν "φτιάξει" τον Χριστό ήταν "άσοφος" και "άλογος"!!! Βλέπετε πόσο κουτά είναι όλα αυτά που λένε, και πώς στραμπουλούν τις λέξεις, και πώς "ξεχνούν" διάφορες διαστάσεις του ιδίου θέματος, προκειμένου να εξυπηρετήσουν την πλάνη;

Το χαρακτηριστικό της γέννησης, είναι ότι ο γεννήτορας δίνει την ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ στο γεννώμενο. Γι' αυτό και το γεννώμενο είναι ΠΑΝΤΟΤΕ της ίδιας ουσίας με τον γεννήτορα. Διαφορετικά δεν μιλάμε για γέννηση, αλλά για "κατασκευή", για "κτίση". Και η Αγία Γραφή, σαφέστατα μας ξεκαθαρίζει, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, ήταν και αυτός ΘΕΟΣ!!! Αν αυτό δεν θέλει να δείξει το ομοούσιο, τότε τι άλλο θα μπορούσε να το δείξει; "Και Θεός ην ο Λόγος" (Ιωάννης 1/α: 1). Θυμηθείτε και τι άλλο λέει εκεί αμέσως μετά: "και χωρίς τον Λόγο, δεν έγινε ΟΥΤΕ ΕΝΑ το οποίο έγινε"!!! Μα τότε, πώς έγινε ο Λόγος και δεν γεννήθηκε; Μάλιστα το πρώτο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής, στο εδάφιο 3, μας ξεκαθαρίζει ότι ο Υιός είναι "λάμψη του φωτός του Πατρός" (απαύγασμα της δόξης"), και "ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΕΩΣ" του Πατρός!!! Αυτό σημαίνει ότι είναι "σταμπαρισιά" Του! Η λέξη "υπόσταση" στην εποχή που έγραφε ο Παύλος, σήμαινε ΟΥΣΙΑ!!! Το εδάφιο διδάσκει ξεκάθαρα το ΟΜΟΟΥΣΙΟ! (Η λέξη: "υπόσταση", μόνο από τον 4ο αιώνα έλαβε την έννοια του προσώπου για τη θεολογία, λόγω του επαναπροσδιορισμού της λέξεως από τους Καππαδόκες Πατέρες. Ως τότε είχε ΜΟΝΟ την έννοια "ουσία").

3. Τι πίστευε η αρχαία Εκκλησία;

Τέλος, (αν και θα είχαμε πολλά ακόμα να γράψουμε), ας τονίσουμε δύο πράγματα:

1. Η Εκκλησία ΠΑΝΤΟΤΕ έτσι χρησιμοποιούσε την έννοια των λέξεων Γέννημα και Κτίσμα, και ΜΟΝΟ ΤΟΝ 4ο αιώνα, ο Άρειος "σκότωσε" τη λέξη. Είναι πολύ σημαντικό να βλέπουμε πάντοτε, πώς Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ερμήνευε τα χωρία, και όχι όπως θέλουν να τα ερμηνεύουν κάποιοι στον... 20ό αιώνα!!! Ας μας δείξουν, ποιος ερμήνευε έτσι τα χωρία αυτά πριν τον Άρειο; Κανείς! Εμείς όμως μπορούμε να δείξουμε ότι η πρώτη Εκκλησία πίστευε στην Αγία Τριάδα, και στην ταυτότητα ουσίας Πατρός και Υιού! Π.χ. αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, προς Ρωμαίους Επιστολή (γράφτηκε μεταξύ 98-107 μ.Χ.), γράφει: "ο γαρ Θεός ημών Ιησούς Χριστός εν Πατρί ων"!!! (3:3).

2. Η Εκκλησία δεν ψάχνει στην Αγία Γραφή για να μας πει αν ο Θεός είναι ή δεν είναι Τριαδικός. Τα χωρία της Αγίας Γραφής τα χρησιμοποιούμε για να το δείξουμε, μόνο και μόνο χάριν των αιρετικών! Και μόνο οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων που το τεκμηριώνουν αυτό, είναι εξ ίσου Θεόπνευστες με την Αγία Γραφή! Ουσιαστικά οι αιρέσεις, παίρνουν την Αγία Γραφή που ΕΜΕΙΣ ΓΡΑΨΑΜΕ, και που ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΕΨΑΜΕ, και που ΕΜΕΙΣ ΕΡΜΗΝΕΥΣΑΜΕ ΕΤΣΙ, (και γι' αυτό τη μαζέψαμε), και έρχονται να μας πουν τι λέει αυτό που ΕΜΕΙΣ ΓΡΑΨΑΜΕ! "Έλα παππού μου να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου"!

 Επειδή ως φέροντες το πνεύμα του Αρειανισμού, οι ΜτΙ, προσπαθούν διαρκώς να λένε ότι αυτό που λέμε σήμερα Ορθοδοξία τάχα δεν υπήρχε πριν, και ο Άρειος κατηγορήθηκε, απλά "επειδή οι νικητές γράφουν την ιστορία". Αν διάβαζαν όμως τον αξιόπιστο ιστορικό Σωκράτη (380 - 440 μ.Χ.), και την Εκκλησιαστική Ιστορία του θα διάβαζαν ότι:

"Το δε καινόν επινόημα της Γραφής ίσον εστι της Αρειανής αιρέσεως... Ούτοι γράψαντες εξετέθη νυν η πίστις, έδειξαν ότι νεώτερον το της αιρέσεως αυτών έστι φρόνημα, και ουκ ην πρότερον (PG 67, 309C-312A).

Δηλ. όπως λέει ο Σωκράτης, οι άνθρωποι αναγνώριζαν τότε ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ ότι αυτά που δίδασκε ο Άρειος ήταν νεωτερισμοί και ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΡΙΝ.

Οι Ορθόδοξοι άλλωστε δεν πιστεύουν, και ουδέποτε αποδέχονται εξέλιξη ή βελτίωση του δόγματος. Εξ αρχής, από τον 1ο αιώνα, τα δόγματα βιώνονταν ακριβώς με το ίδιο περιεχόμενο που έχουν και σήμερα, απλά κάποια στιγμή χρειάστηκε να διατυπωθούν γλωσσικά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Αν όμως μιλούσαμε για βελτίωση ή εξέλιξη δογμάτων, τότε αυτό θα εμπεριείχε την αμφιβολία για το προγενέστερο έργο της Εκκλησίας. Γιατί, αν ήταν η Εκκλησία υπό την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, για ποιο λόγο να χρειάζεται βελτίωση και εξέλιξη το δόγμα; Έτσι και κάθε Οικουμενική Σύνοδος, είναι συμφώνησε διαχρονικά στο περιεχόμενο με όλες τις προγενέστερες.

Ο Μ. Βασίλειος λέει για την διδασκαλία της Εκκλησίας: "...ουχί μεταβολή εστίν εκ του χείρονος προς το βέλτιον, αλλά συμπλήρωσις του λείποντος κατά την προσθήκην της γνώσεως" (Μ. Βασιλείου, Προς Ευστάθιον, PG 32, 829Β).

Ας το δουν αυτό οι ΜτΙ, που στο τεύχος της "Σκοπιάς" της 1ης Οκτωβρίου του 1931 είχαν ως σύμβολο τον Σταυρό, και στο τεύχος της 15ης Οκτωβρίου του 1931, τον είχαν αφαιρέσει!!! Δηλ μέχρι τις 14 Οκτωβρίου, τιμούσαν ένα σύμβολο και φαντάσου ψυχολογία που δημιουργούν σε έναν πιστό, όταν τον υποχρεώνουν μετά από μία ημέρα να το βδελύσσεται...

Περισσότερα περί των εννοιών Κτίσμα και Γέννημα, ο αναγνώστης μπορεί να δει στις εξής μελέτες μας:

• Είναι ο Ιησούς Χριστός "κτίσμα";

• Λεξικογραφική ανάλυση των λέξεων: "γεννητός" και "κτιστός"

Εκεί φαίνεται σαφέστατα, ότι οι λέξεις "γεννητός" και "κτιστός", όχι μόνο δεν είναι ίδιες, αλλά και ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ!

Ν. Μ. και Papyrus 52