• 1. Μια πρώτη επαφή με τους Νεοπαγανιστές

• 2. Αιτίες ανάπτυξης του κινήματος

• 3. Πώς ο Νεοπαγανισμός, ωφέλησε τη Χριστιανική απολογητική

• 4. Η πτώση του Νεοπαγανισμού στην Ελλάδα

• Συνοπτικά

Το παρόν άρθρο, δεν επιχειρεί να κάνει μία πλήρη παρουσίαση του κινήματος αυτού, ούτε μία εκτενή δημοσιογραφική έρευνα για το ζήτημα. Απλώς θα παρουσιάσει το πώς ΕΜΕΙΣ, οι Χριστιανοί Απολογητές του Διαδικτύου,  βιώσαμε, παρακολουθήσαμε και κατανοήσαμε το παροδικό αυτό φαινόμενο, κυρίως στα πρώτα χρόνια τού 21ου αιώνα που μας απασχόλησε.

1. Μια πρώτη επαφή με τους Νεοπαγανιστές

Η πρώτη φορά που άκουσα για τους Νεοειδωλολάτρες, ήταν ενωρίς στη δεκαετία του 1990. Κάποιος φίλος τότε, με πληροφόρησε για κάποιον «μυστήριο» γνωστό του, που λάτρευε το 12άθεο, και που διάβαζε ένα περιοδικό με το όνομα: «Ειδωλολάτρης». Μου φάνηκε τόσο αστείο, που για τον μεν γνωστό του γέλασα, για το δε περιοδικό δεν το πίστεψα, ότι είναι δυνατόν στο τέλος του 20ού αιώνα να υπάρχει κάτι τέτοιο. 

Αρκετούς μήνες μετά, ένας άλλος γνωστός μου, μου είπε για κάποιον γείτονα που εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό χάριν του Δωδεκαθέου, και μάλιστα παρουσιάσθηκε και σε τηλεοπτική εκπομπή. Και πάλι γέλασα, και αναρωτήθηκα: «τι έχουν μερικοί άνθρωποι στο κεφάλι, αντί για μυαλό;» Και το θέμα πάλι ξεχάστηκε. Αλλά αυτό που παρατηρούσα, ήταν μια προφανής έξαρση του Εθνικισμού γύρω μου, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον πλανήτη. Ήταν προφανές, ότι ένα κύμα, ερχόμενο από το εξωτερικό, και κινούμενο από την παράλογη αίρεση του Εθνικισμού δυνάμωνε και στην Ελλάδα…

Ήταν αρχές του 21^ου αιώνα. Η Ελληνική παρουσία και γλώσσα στο Διαδίκτυο ήταν ακόμα στοιχειωδώς υπαρκτή, όπως στοιχειώδης ήταν και η παρουσία υπολογιστών στα Ελληνικά σπίτια, και ελάχιστοι έμπαιναν στο Ίντερνετ. Το όνειρό μου ήταν να δημιουργηθούν εγκαίρως κάποιες Χριστιανικές ιστοσελίδες στην Ελληνική γλώσσα, έτοιμες να υποδεχθούν τον «κατακλυσμό» Ελλήνων χρηστών του Ίντερνετ, που αναπόφευκτα θα ακολουθούσε, και ήδη εργαζόμουν προς την κατεύθυνση αυτή. Και στο μεταξύ, οι πρώτες συντροφιές συζητήσεων, άρχισαν να σχηματίζονται σε διάφορα φόρουμ, όπου μπορούσε κανείς να κουβεντιάσει γύρω από τα ενδιαφέροντά του. Κι εμείς οι Χριστιανοί είχαμε τα δικά μας ενδιαφέροντα, και αναζητούσαμε στο Διαδίκτυο να γνωρίσουμε συγχριστιανούς μας, με τις ίδιες ανησυχίες και προσδοκίες.

Στα φόρουμ αυτά, αρχίσαμε να γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους, και όχι μόνο Χριστιανούς. Ανθρώπους διαφόρων ιδεολογιών και ενδιαφερόντων, και συνήθως απολαμβάναμε τις συζητήσεις μαζί τους. Μέχρι που κάποια στιγμή, έκαναν την εμφάνισή τους κάποιοι παράξενοι τύποι, που μας έβριζαν! Δεν ξέραμε τι είναι αυτοί, και τι πρόβλημα είχαν, αλλά έδειχναν να «φρικάρουν» με κάθε Χριστιανική συζήτηση, και συμπεριφέρονταν σαν ο πλανήτης να τους ανήκει, και σαν να είχαμε εμείς εισβάλλει  στα… χωράφια τους! Συμπεριφέρονταν σαν να ήταν οι Χριστιανοί οι μοναδικοί άνθρωποι στον πλανήτη που δεν έπρεπε να λένε τη γνώμη τους, που δεν είχαν καν δικαίωμα ύπαρξης στον κόσμο!

Σε κάθε συζήτηση, ό,τι και αν λέγαμε, αυτοί ήταν αντίθετοι. Τα πιο φυσιολογικά πράγματα, από την ύπαρξη του Θεού, ως την αναγκαιότητα να υπάρχει αγάπη προς τον πλησίον, γι’ αυτούς ήταν αιτίες αντίθεσης και κόντρας! Τους ρωτούσαμε «τι πιστεύουν», και ποτέ δεν απαντούσαν ευθέως, ενώ συνήθως έλεγαν ότι «δεν πιστεύουν στον Θεό της ερήμου, τον Γιαχβέ». Αλλά ήταν εμφανής ένας ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ στα λόγια τους, ένα μεγάλο ΜΙΣΟΣ προς κάθε τι Χριστιανικό, ακόμα και προς τον Ίδιο τον Χριστό, που ποτέ και σε τίποτα δεν είχε αμαρτήσει! Και ο ρατσισμός αυτός, φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσαν για την αρχαία Ελλάδα. Λες και εκεί δεν υπήρχαν καθόλου προβλήματα, λες και εκεί υπήρχε μία μοναδική Ουτοπική κοινωνία σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Λες και οι Έλληνες ήταν μια ανώτερη φυλή, απ’ όλους τους άλλους ανθρώπους.

Σιγά – σιγά, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε, ότι αυτά που έλεγαν περί των αρχαίων «θεών», δεν ήταν «σχήμα λόγου», αλλά κάποιοι απ’ αυτούς τα πίστευαν! Και αυτό ήταν που μας μπέρδευε περισσότερο. Γιατί πώς ήταν δυνατόν στον 21^ο αιώνα να πιστεύει κανείς σε μυθολογίες; Και πώς ήταν δυνατόν, να αποτελούν αυτοί «μία ομάδα», όταν άλλοι δήλωναν Αθεϊστές, και άλλοι μιλούσαν για τους αρχαίους «θεούς»; Και πώς γινόταν, ένας που δηλώνει «αθεϊστής», να συνεργάζεται με πολυθεϊστές, αλλά να έχει πρόβλημα με τους Χριστιανούς μονοθεϊστές; Σίγουρα υπήρχε ανάμεσά τους διάσταση απόψεων. Παρ’ όλα αυτά, ήταν προφανές ότι μεταξύ τους υπήρχε συνεργασία εναντίον των Χριστιανών (και ΜΟΝΟ των Χριστιανών). Δεν είχαν πρόβλημα με τους Ινδουϊστές, ούτε με τους Υλιστές, ούτε με κανέναν άλλον. Μόνο τους Χριστιανούς μισούσαν και αντιστρατεύονταν και έβριζαν (συχνά αισχρά). Και ήταν προφανές ότι «πίσω» απ’ αυτούς, υπήρχε μία κοινή «δεξαμενή» από την οποία αντλούσαν όλοι αυτοί από κοινού, τις απόψεις τους και το μίσος τους.

Τον ίδιο καιρό, συνειδητοποιήσαμε ότι πύκνωσαν τα Αρχαιολατρικά βιβλία και περιοδικά στα περίπτερα, και οι Εθνικιστικές εκπομπές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Ακόμα όμως δεν τολμούσαν να κάνουν εκεί την ξεκάθαρη εμφάνισή τους, ως «πολυθεϊστές», γιατί κατά βάθος, καταλάβαιναν ότι αυτό θα τους εξεφτέλιζε δημόσια. Ποιος θα έδινε βάση στα λόγια κάποιου που πιστεύει στον… Δία; Προφανώς περίμεναν να μάθει διαφορετικά και να συνηθίσει την ύπαρξή τους η κοινή γνώμη.

Παρ’ όλη την κόντρα μας, κάποιοι από εμάς τους Χριστιανούς, (καλοπροαίρετη καθώς είναι η πίστη μας), προσπαθούσαμε να μάθουμε από τα όσα έγραφαν για την αρχαία Ελλάδα. Εγώ τουλάχιστον, ένιωθα συγκίνηση για τα επιτεύγματα των προγόνων μας, και μια κρυφή ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ που ανήκω σε αυτό το έθνος. Γιατί αν και γνώριζα ΑΟΡΙΣΤΑ για το αρχαίο Ελληνικό μεγαλείο, όπως από μικρό παιδί με δίδασκαν στο σχολείο, δεν ήξερα λεπτομέρειες. Και οι άνθρωποι αυτοί, φαίνονταν ιδιαίτερα κατατοπισμένοι στην αρχαία Ελληνική ιστορία, και παρουσίαζαν λεπτομέρειες γι’ αυτό το «μεγαλείο» της αρχαίας Ελλάδας. Και αν και αυτά που έλεγαν για τον Χριστιανισμό ήταν ΠΑΝΤΟΤΕ λάθος και ανιστόρητες προκαταλήψεις, δεν είχα κανέναν λόγο να μη δεχθώ τα όσα έλεγαν για την αρχαία Ελλάδα και το μεγαλείο της. Μάλιστα με κολάκευε κιόλας! Ένα μόνο με ενοχλούσε: Το ότι οι άνθρωποι αυτοί, συκοφαντούσαν ό,τι είχε σχέση με το «Βυζάντιο», τη Νέα Ρώμη, τη μεγαλύτερη πολιτισμική δύναμη της ιστορίας! Ενώ τόσο υπερηφανεύονταν για την αρχαία Ειδωλολατρική Ελλάδα, έμοιαζαν να έχουν παρωπίδες, μπροστά στο μεγαλείο της Νέας Ρώμης και μάλιστα τη θεωρούσαν… εχθρική! Σαν κάποιος να παραδέχεται τον ικανό παππού του, αλλά να συκοφαντεί τον ικανότερο πατέρα του! Και αυτό το ιστορικό «άλμα» των 2000 χρόνων που έκαναν, ξεχνώντας και μάλιστα συκοφαντώντας τους ενδιάμεσους προγόνους μας, φαινόταν ανεξήγητο για Εθνικιστές όπως αυτοί! Και μόνη εξήγηση που έμοιαζε να ταιριάζει, ήταν το ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν για 1000 χρόνια Χριστιανική, και ότι το μίσος τους ήταν μεγαλύτερο από τον εθνικισμό τους. Οι περισσότεροι από εμάς, αργότερα μάθαμε την πηγή αυτών των αντιλήψεων.

2. Αιτίες ανάπτυξης του κινήματος

Σιγά – σιγά, το τοπίο ξεκαθάρισε. Αρχίσαμε να συνδέουμε πρόσωπα και πράγματα, και αντιληφθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, ανήκαν σε Νεοπαγανιστικές συμμορίες του διαδικτύου, που σκοπό είχαν να προσηλυτίσουν τους Χριστιανούς με τις συκοφαντίες τους εναντίον του Χριστιανισμού, στην αρχαία Παγανιστική θρησκεία. Και όλοι τους, σχετίζονταν με 5-6 Παγανιστικές ιστοσελίδες που δρούσαν στο διαδίκτυο, και από εκεί αντλούσαν τα ψευδή επιχειρήματά τους, όπως και από Νεοπαγανιστικά περιοδικά. Και ανάλογα με το περιοδικό ή την ιστοσελίδα που διάβαζε ο καθένας τους, είχαν και τις ανάλογες απόψεις. Για άλλους οι αρχαίοι «θεοί» ήταν… αστροναύτες. Για άλλους από αυτούς ήταν «φυσικές δυνάμεις». Για άλλους ήταν άνθρωποι που «θεώθηκαν». Για άλλους ήταν «συμβολισμοί», και για άλλους ήταν απλώς μια πατρογονική παράδοση, που έπρεπε να κρατηθεί πάση θυσία, έστω και αν ήταν γελοία. Παρά τις διαφορές τους όμως, σε ένα συμφωνούσαν: Στο μίσος τους για κάθε τι Χριστιανικό, και στις συκοφαντίες που εκτόξευαν εναντίον των Χριστιανών, και αντάλλασσαν μεταξύ τους άκριτα και ανιστόρητα.

Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς, είχαν προσηλυτιστεί στον Νεοπαγανισμό, ξεκινώντας από μία Εθνικιστική υπερηφάνεια, για κάθε τι αρχαιο-Ελληνικό, νιώθοντας ότι «παίρνουν πόντους» και αυτοί, ως απόγονοι αξίων προγόνων. Και μέσα σε αυτή την έπαρση, οι ηγέτες αυτών των κινήσεων, έριχναν έντεχνα και το δηλητήριο της συκοφαντίας κατά των Χριστιανών, κατηγορώντας τους για χίλια δυο ψευδή πράγματα, για τα οποία οι ανιστόρητοι παρασυρόμενοι οπαδοί τους δεν είχαν γνώσεις για να καταλάβουν ότι τους εξαπατούσαν.

Στην πραγματικότητα, στην αρχή, ούτε εμείς, οι περισσότεροι των Χριστιανών φανταζόμασταν το μέγεθος της απάτης. Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι ΟΛΑ αυτά για τα οποία κατηγορούσαν την Εκκλησία, (και μάλιστα με συγκεκριμένα ονόματα, γεγονότα και χρονολογίες), ήταν μια απάτη. Δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε, ότι είναι δυνατόν κάποιος, να βγάζει σε κοινή θέα (συχνά μάλιστα επώνυμα), τόσο τερατώδη ψέματα, για διωγμούς που δήθεν έκανε η Εκκλησία κατά των αρχαίων Παγανιστών. Και σκοπεύαμε να ερευνήσουμε, όχι αν πράγματι έγιναν, αλλά για ποιο λόγο έγιναν και από ποιους. Βλέπετε, οι άνθρωποι αυτοί, μιλούσαν με ονόματα, γεγονότα και χρονολογίες, όμως ΠΟΤΕ δεν έδιναν αρχαία βιβλιογραφία από τις ίδιες τις αρχαίες πηγές, πάνω στις οποίες υποτίθεται ότι στηρίζεται η ιστοριογραφία! Κι έτσι, όταν ψάχνεις να βρεις στοιχεία από τις πηγές, για κάτι που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ, βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση, γιατί δεν βρίσκεις τίποτα, και αναρωτιέσαι «πού αλλού πρέπει να ψάξεις» για να βρεις! Οι οπαδοί τους, τους είχαν πιστέψει, και αναπαρήγαγαν τις θέσεις τους στο διαδίκτυο και σε εκδόσεις, χωρίς στοιχεία, χωρίς πρωτογενή βιβλιογραφία, και αυτό που ΑΥΤΟΙ όφειλαν να αποδείξουν, το άφηναν να το αναιρέσουμε με αποδείξεις εμείς οι Χριστιανοί! Έπρεπε δηλαδή να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες! Σε σημείο που να αναρωτιόμαστε κι εμείς: «μήπως τελικά έχουν κάποιο δίκιο, και κάτι μας διαφεύγει;»

Αυτό πρέπει να ήταν κοινό πρόβλημα των Χριστιανών στο Διαδίκτυο εκείνο τον καιρό, γιατί όποτε πρωτο-επικοινωνούσαμε με κάποιον Χριστιανό, ρωτούσε να βρει απαντήσεις σε κάποια απ’ αυτά τα ζητήματα, όπως κι εμείς. Αλλά παράλληλα, όλη αυτή η αναζήτηση απαντήσεων, στο τέλος υπήρξε ευεργετική. Η αγορά σχετικών ιστορικών βιβλίων, που για τους περισσότερους από εμάς ήταν πρωτόγνωρη, μας άνοιξε νέους τομείς γνώσεων και επιχειρημάτων υπέρ του Χριστού, και το σπουδαιότερο, μας εξέπληξε, για το μέγεθος της απάτης, όχι μόνο των Νεοπαγανιστών, αλλά γενικότερα και του συστήματος εκπαίδευσης στη χώρα μας, που αντί για φιλοπατρία, καλλιεργεί τον εθνικισμό, δίνοντας εσφαλμένες πληροφορίες για την αρχαία ειδωλολατρική Ελλάδα και το «Βυζάντιο»!

Οι ηγέτες του Νεοπαγανιστικού κινήματος, αφού πρώτα ενέτειναν την υπερηφάνεια των θυμάτων τους με τον Εθνικισμό, μετά τους έδιναν ψευδείς πληροφορίες εναντίον του Χριστιανισμού, και τους έστρεφαν εναντίον του! Τους έλεγαν το άσπρο μαύρο! «Ξεχνώντας» τους τρεις αιώνες διωγμών κατά των Χριστιανών από Παγανιστές, αντέστρεφαν τα γεγονότα, υποστηρίζοντας ότι δήθεν οι Χριστιανοί δίωξαν τους Παγανιστές μετά από τον 3^ο αιώνα. Και προσπερνώντας τη διαφύλαξη της αρχαίας γνώσης, μέσω αντιγραφών των αρχαιοελληνικών βιβλίων από Χριστιανούς (κυρίως μοναχούς), έλεγαν ότι δήθεν οι Χριστιανοί κατέστρεψαν και έκαψαν όλα τα αρχαιοελληνικά βιβλία και βιβλιοθήκες. Μάλιστα διόγκωναν τις ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ καταστροφές αρχαίων ναών από Χριστιανούς, (ναοί που δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πλέον), για να δώσουν μια ψευδή εικόνα πλήρους διωγμού και διάλυσης της αρχαίας θρησκείας, από τους δήθεν «κακούς Χριστιανούς». Ποιους; Αυτούς που οι ίδιοι οι Παγανιστές δίωκαν για τρεις αιώνες συστηματικά! Με τον τρόπο αυτό, έδωσαν μια ψευδή αίσθηση αδικίας στα θύματά τους, και τους έστρεψαν κατά των Χριστιανών, που βρέθηκαν και διωγμένοι, και συκοφαντημένοι ως διώκτες, από τους… διώκτες τους!

Έτσι έσπειραν το μίσος οι ηγέτες του Νεοπαγανισμού, και έστρεψαν πολύ κόσμο ενάντια στους Χριστιανούς. Με ιστορικά ψεύδη και συκοφαντίες. Και οδήγησαν πολλούς ανθρώπους στη λατρεία  των ειδώλων, και ενάντια στον μόνο Σωτήρα, τον Ιησού Χριστό!

Παράλληλα, έσπειραν την αίσθηση στα θύματά τους, ότι «κάτι πρέπει να γίνει για να διορθωθεί η αδικία που μας έκαναν οι Χριστιανοί, να επαναφέρουμε τους πατρώους θεούς στη χώρα μας… μπλα - μπλα…», και ότι «πρέπει και πάλι να νομιμοποιηθεί η αρχαιοελληνική θρησκεία στον τόπο της, και να ξαναγίνει η Ελλάδα μεγάλη, όπως παλιά… μπλα – μπλα…» Έτσι μεγάλωσε και δυνάμωσε το Νεοπαγανιστικό κίνημα, στηριγμένο σε ιστορικά ψεύδη και συκοφαντίες κατά αθώων, κάτι που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, υπήρξε και η καταστροφή του!

3. Πώς ο Νεοπαγανισμός, ωφέλησε τη Χριστιανική απολογητική

Καθώς περνούσαν οι μήνες, άρχισαν να καταφθάνουν στους υπολογιστές μας υβριστικά μέηλ, και να γίνονται επιθέσεις σε Χριστιανικά φόρουμ, από ανθρώπους του ιδίου αυτού είδους. Παράλληλα, στην απολογητική μας ιστοσελίδα, έρχονταν μέηλ από Χριστιανικά φόρουμ, ή από μέλη διαφόρων άλλων φόρουμ, που ζητούσαν βοήθεια για να αποκρούσουν τέτοιου είδους οργανωμένες επιθέσεις Νεοπαγανιστών. Η κατάσταση είχε ήδη ξεφύγει από κάθε λογική, και έπρεπε κάτι να γίνει. Ναι, μπορεί οι πιστοί του Δία να ήταν «γραφικοί τύποι», παράλογοι και παλαβοί στα μάτια μας, όμως η ζημιά στις ψυχές ανυποψίαστων ανθρώπων ήταν αληθινή.

Αυτοί που ξεκίνησαν την απολογητική ιστοσελίδα μας, την ΟΟΔΕ, αρχικά σκόπευαν σε μια ιεραποστολική ιστοσελίδα, που απευθυνόταν στους Προτεστάντες, και κάθε ενασχόληση με τον Νεοπαγανισμό, ήταν «έξω από τα χωράφια τους». Όμως η διαρκής πίεση από την πλευρά των Νεοπαγανιστών στα φόρουμ, και οι διαρκείς αιτήσεις από αναγνώστες στα μέηλ, μας ανάγκασαν να αρχίσουμε να ψάχνουμε και προς αυτή την κατεύθυνση. Και ακόμα στο Ίντερνετ ΔΕΝ υπήρχαν Ελληνόγλωσσα κείμενα όπως σήμερα, που με μια αναζήτηση βρίσκεις αυτό που θέλεις. Η έρευνα έπρεπε να γίνει από μηδενική βάση, σε βιβλία και περιοδικά, και κατόπιν να εκτεθούν όλα αυτά στο Ίντερνετ. Επρόκειτο για μια εργασία τόσο εκτενή και επίπονη, (ειδικά για ανθρώπους που δεν είχαμε ποτέ ασχοληθεί με το αντικείμενο), που δεν ξέραμε από πού να αρχίσουμε να ψάχνουμε. Και οι ίδιοι οι Νεοπαγανιστές, δεν έδιναν την παραμικρή βιβλιογραφία για τις αρχαίες πηγές των ισχυρισμών τους, (εφ’ όσον δεν… υπήρχε!!!) Οι Νεοπαγανιστές υποτίθεται ότι αντλούσαν επιχειρήματα κυρίως από την Ιστορία και τη Γλωσσολογία. Αλλά χρησιμοποιούσαν και τη Φιλοσοφία, τη Θεολογία, την Παλαιοντολογία, τη Φυσική και την… Ουφολογία. Είχαμε συνεργάτες με πολύ καλή γνώση της Θεολογίας, της Φιλοσοφίας, της Μεσοποτάμιας Ιστορίας, της Φυσικής, της Παλαιοντολογίας, και ενήμερους για τις θέσεις της… Ουφολογίας. Αλλά από Ελληνική Ιστορία και Γλωσσολογία εμείς τουλάχιστον στην Ιστοσελίδα μας, ήμασταν «σκράπες», και γνωρίζαμε ό,τι είχαμε διδαχθεί στο σχολείο, και κάτι λίγα που είχαμε διαβάσει από τον Ρωμανίδη.

Η αρχική επικοινωνία μας με γνωστούς Πανεπιστημιακούς, για να μας δώσουν υλικό και απαντήσεις, δεν βοήθησε πολύ, γιατί αν και αυτοί γνώριζαν το θέμα, ήταν τόσο απασχολημένοι, που δεν μπορούσαν να μας βοηθήσουν ενεργά. Μόνο μας σύστησαν «κάποια βιβλία για να ξεκινήσουμε», όπως χαρακτηριστικά μας είπαν. Και είχαν δίκιο, γιατί δεν ήταν τόσο «απλό» το θέμα. Δεν ήταν κάτι που θα μπορούσαμε να λάβουμε έτοιμες απαντήσεις από κάποιον. Έπρεπε εμείς οι ίδιοι να εμβαθύνουμε σε όλα αυτά. Να μπούμε στον τρόπο σκέψης των Νεοπαγανιστών, για να μπορέσουμε και να βρούμε τις απαντήσεις. Ουσιαστικά χρειαζόμασταν «μακροχρόνιες σπουδές»!

Ξεκινήσαμε λοιπόν, μαζεύοντας απαντήσεις στους τομείς που κατείχαμε καλά, και παράλληλα ερευνώντας από διάφορα έντυπα των πλουσιότατων βιβλιοθηκών μας, κάθε φορά το Ιστορικό ή Γλωσσολογικό θέμα που μας προέκυπτε πρώτο, ή που μας ρωτούσαν στα μέηλ. Παράλληλα μαζεύαμε από τα φόρουμ ό,τι άξιζε, από συζητήσεις Χριστιανών με Νεοπαγανιστές. Και αυτό μας έφερε σε επαφή με κάποιους Χριστιανούς, που είχαν κάποια ικανοποιητική γνώση σε ορισμένα θέματα, και επικοινωνήσαμε μαζί τους. Με αυτούς τους ανθρώπους, και με άλλους που αναζητούσαν απαντήσεις όπως εμείς στο Διαδίκτυο, με τον καιρό σφυριλατήθηκε μια στενή φιλία και μακροχρόνια συνεργασία στο Ίντερνετ, και σταδιακά σχηματίσθηκε ένα ευρύτατο δίκτυο εκατοντάδων συνεργατών, που αποφασίσαμε να το ονομάσουμε «Απολογητική Ομάδα Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα». Σε αυτή την ομάδα, σταδιακά ενσωματώθηκαν Γλωσσολόγοι, Ιστορικοί, αλλά και άνθρωποι κάθε είδους ειδικότητας, οπότε πλέον είχαμε τις προϋποθέσεις για μια εκτενέστατη αναίρεση των Νεοπαγανιστικών θέσεων.

Ενδιαφέρον είναι, ότι στην παρέα μας ενσωματώθηκαν, όχι μόνο Χριστιανοί, αλλά και πρώην παρασυρόμενοι από Παγανιστές, που μας έγραφαν καλοπροαίρετα για να ρωτήσουν, και εκπλήσσονταν όταν έβλεπαν ότι είχαν εξαπατηθεί τόσο πολύ. Αυτοί που βρίσκονταν «στον τρόπο σκέψης» των Παγανιστών, ήταν πολύτιμοι συνεργάτες, για να μας εξηγούν κάθε φορά τι και ποιος ακριβώς κρύβεται πίσω από κάθε ισχυρισμό των Νεοπαγανιστών, και ήταν «η ψυχή της ομάδας» στη συγκεκριμένη έρευνα, γιατί εξ αιτίας του Νεοπαγανισμού γνώρισαν τον Χριστό, και ήταν θέματα που τους ενδιέφεραν άμεσα!

Με τον καιρό, εκτός από τη δική μας ιστοσελίδα, εμφανίσθηκαν και άλλες Χριστιανικές ιστοσελίδες συνεργατών μας, κάποιες εκ των οποίων ασχολούνταν αμιγώς με τον Νεοπαγανισμό, όπως η ιστοσελίδα του Ανώνυμου Απολογητή, της Αρχαιοπληξίας, και μία Γλωσσολογική. Και όταν οι Νεοπαγανιστές, δεν άντεχαν πλέον τα επιχειρήματα της ιστοσελίδας του Ανώνυμου Απολογητή, και επιχείρησαν να την κλείσουν με θρασύδειλες επιθέσεις διαφόρων τρόπων, ως απάντηση, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε και στην ΟΟΔΕ θυγατρική ιστοσελίδα ειδικά γι’ αυτούς, με τίτλο Νεοπαγανιστικές Απάτες. Οι ιστοσελίδες αυτές, (που συνεχίζουν να εμπλουτίζονται), έδωσαν τη χαριστική βολή στη θρασύτητα των Νεοπαγανιστών στο Διαδίκτυο. Πλέον, με μια αναζήτηση, όποιος ζητούσε απαντήσεις, μπορούσε να δει όλο το μέγεθος της απάτης τους και να σιχαθεί τις μεθόδους τους.

Πίσω στο 2003 - 2004, χρονιές που αποτέλεσαν την κορύφωση των δραστηριοτήτων των Νεοπαγανιστών στο Διαδίκτυο, τότε που κι εμείς αρχίσαμε να τους γνωρίζουμε, φαίνεται ότι η έκπληξη ήταν διπλή. Από τη μία εμείς εκπλαγήκαμε για την ύπαρξη ανθρώπων που πίστευαν σε αυτά τα όσα πρωτοφανή βλέπαμε και διαβάζαμε εξ’ αιτίας τους, αλλά και αυτοί δεν έδειχναν λιγότερη έκπληξη γνωρίζοντας κάποιους από τους συνεργάτες μας. Όταν μιλάμε για «Νεοπαγανιστές» της εποχής εκείνης, ουσιαστικά επρόκειτο για ανθρώπους με ρηχότατη, έως ανύπαρκτη γνώση για τη Χριστιανική πίστη. Ήταν προφανές, ότι όταν άκουγαν «Χριστιανός», στο μυαλό τους είχαν κάτι τύπους με τσεκούρια που καταστρέφουν ναούς και βιβλιοθήκες. Μας φαντάζονταν ως κάτι φανατικούς χωρίς επιχειρήματα, χωρίς δομημένη Φιλοσοφική και Θεολογική σκέψη, και πλήρεις αγραμματοσύνης και αντιεπιστημονικότητας. Οι άνθρωποι αυτοί είχαν υποστεί τέτοια πλύση εγκεφάλου κατά των Χριστιανών, που αν και ζούσαν σε ένα Χριστεπώνυμο έθνος, και μιλούσαν μια γλώσσα στην οποία οι Χριστιανοί εδώ και 2000 χρόνια έγραψαν αμέτρητα συγγράμματα που τα θαυμάζει όλη η ανθρωπότητα, είχαν μία εντελώς διαστρεβλωμένη άποψη για τους Χριστιανούς. Πολεμώντας μας και μισώντας μας, νόμιζαν ότι κάνουν καλό στον… πολιτισμό και στη χώρα! Γι’ αυτό συμπεριφέρονταν «σαν ταύροι εν υαλοπωλείω», νομίζοντας ότι θα «ξεσκεπάσουν» έτσι «ορμητικά» τον «σκοταδισμό» του Χριστιανισμού, και ότι όλοι θα τους πουν «μπράβο!». Γι’ αυτό έμπαιναν στα διάφορα φόρουμ «φορτισμένοι» προκλητικοί και υβριστικοί, και έδειχναν τόσο απόλυτοι.

Τις ίδιες εκείνες χρονιές, η σιγουριά τους εξατμίσθηκε!

Οι πρώτες τους δημόσιες συζητήσεις με Χριστιανούς στο Ίντερνετ, απέδειξαν το λάθος των εντυπώσεών τους. Το εκπληκτικό είναι ότι συνήθως, ο Χριστιανός με τον οποίο συζητούσαν ήταν επιστήμονας, ενώ αυτοί αποδεικνύονταν ημιμαθείς σε ΚΑΘΕ τομέα. Ακόμα και όταν ο Νεοπαγανιστής ήταν πτυχιούχος, ήταν αστείο να αποστομώνεται από τα επιχειρήματα κάποιου Χριστιανού χωρίς διπλώματα, (κάτι που το επιδιώκαμε για να δείξουμε την κενότητά τους απέναντι στην αλήθεια, και τη μωρία της ανθρώπινης σοφίας, απέναντι στη σοφία του Χριστού). Η φιλοσοφία τους αποδεικνυόταν δημόσια ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ και αντιφατική. Η επιστημονική τους γνώση ημιμαθής και ρηχή, και τα επιχειρήματά τους, λάβαιναν άμεση απάντηση, τόσο καταλυτική, που κατέληγαν να βρίζουν και να απειλούν. Ήταν προφανές ότι ούτε οι ίδιοι πίστευαν την ύπαρξη των «θεών» τους! Ξαφνικά ξεδιπλωνόταν μπροστά τους ένας Χριστιανισμός που δεν είχαν φαντασθεί, με απαντήσεις και λογική συνέπεια, με Θεολογικό και Φιλοσοφικό πλούτο, και με απόλυτη σύμπνοια με την Επιστήμη, σε τέτοιο βαθμό, που Χριστιανοί επιστήμονες απέκρουαν τους Νεοπαγανιστικούς ισχυρισμούς με Επιστημονικές θεωρίες! Και απέναντι σε Χριστιανούς που ΓΝΩΡΙΖΑΝ την πίστη τους, οι Νεοπαγανιστές (που δεν την γνώριζαν), φάνταζαν εντελώς ανίσχυροι και «γραφικοί». Και απέναντι σε Χριστιανούς με συγκροτημένη σκέψη και πίστη, δεν μπορούσαν να παπαγαλίζουν συκοφαντίες αναπόδεικτες. Σε κάθε τους ισχυρισμό, ζητούσαμε τις αρχαίες πηγές, ζητούσαμε ΑΠΟΔΕΙΞΗ, κάτι που φυσικά δεν είχαν να προσκομίσουν, για τις ψευδείς συκοφαντίες τους.

Αυτοί από την πλευρά τους, στο τέλος, κατέφευγαν στο ίδιο τέχνασμα κάθε φορά, αρνούμενοι ότι είμαστε Ορθόδοξοι, όχι μόνο για να αποδυναμώσουν τα επιχειρήματά μας απέναντι σε τρίτους άσχετους, αλλά και επειδή οι ίδιοι είχαν στο μυαλό τους μια «ορθοδοξία» εντελώς διαστρεβλωμένη από την πραγματική, και αυτά που τους λέγαμε, ήταν γι’ αυτούς πρωτοφανή! Μάλιστα επειδή αντέγραφαν τα επιχειρήματά τους από Νεοπαγανιστές του εξωτερικού, οι οποίοι είχαν δομήσει επιχειρήματα ενάντια σε Προτεστάντες ή Παπικούς, επιχειρούσαν να μας αποκρούσουν με αυτά, τα οποία όμως ήταν εντελώς ανίσχυρα και άσχετα, απέναντι στην αληθινή Εκκλησία του Κυρίου. Και όταν τους ξεκαθαρίζαμε ότι αυτά που μας λένε, είναι καλά μόνο για Προτεστάντες και Παπικούς, όχι όμως για Ορθοδόξους, κατέφευγαν στο ίδιο παραμύθι, και σε προσωπικές επιθέσεις, κάτι όμως που γινόταν αντιληπτό από τους παρατηρητές της συζήτησης.

Αντιληπτό έγινε επίσης, το ότι σε αυτούς, συμπεριλαμβάνονταν άνθρωποι καθ’ όλα αστείοι και φαντασιόπληκτοι, αλλά και άσχετοι με την πίστη, που γίνονταν Νεοπαγανιστές, μόνο από τυφλό μίσος για τον Χριστιανισμό. Μασόνοι που κρύβονταν πίσω από ένα προσωπείο Αθεϊσμού ή Παγανισμού, Ομοφυλόφιλοι που τους ενοχλούσε η καθαρότητα των κανόνων της Εκκλησίας, πρώην Προτεστάντες που έχασαν την πίστη τους, αλλά τους έμεινε το μίσος κατά του κλήρου, εκδότες που θησαύριζαν με παγανιστικά βιβλία, και ένιωθαν να απειλείται η χλιδή τους, επίδοξοι δελφίνοι που ονειρεύονταν να γίνουν στελέχη ενός νέου κινήματος, Εθνικιστές που τους ενοχλούσε η απαγόρευση του Εθνικισμού από την Εκκλησία, μάγοι που απλώς μισούσαν τον Χριστό… Όλους αυτούς τους «χαρακτήρες» τους συναντήσαμε κάποια στιγμή στις διαδικτυακές (και όχι μόνο) μάχες μας. Βεβαίως οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν απλώς θύματα των προηγουμένων, και των ηγετών τους, και πίστευαν σ’ αυτά που έλεγαν.

Τότε λοιπόν που στάθηκε δυνατό να ελέγξουμε πλέον σε βάθος τα ιστορικά στοιχεία που επικαλούνταν, επειδή είχαμε πλέον τους κατάλληλους συνεργάτες, εκπλαγήκαμε για δεύτερη φορά. Αυτή τη φορά, εκπλαγήκαμε για το μέγεθος της απάτης τους, και για τη θρασύτητά τους, να σκαρώνουν από το τίποτα ιστορίες εντελώς ανύπαρκτες, επικαλούμενοι πηγές εντελώς ανύπαρκτες, με πρόσωπα… φανταστικά! Από την υποτιθέμενη «γενοκτονία του Λέοντα», ως την «καταστροφή των πλούσιων βιβλιοθηκών της Αρμενίας», μπροστά μας βλέπαμε να ξετυλίγεται μια απίστευτη κατευθυνόμενη εξαπάτηση των συμπατριωτών μας. Ο νους μας δεν μπορούσε να χωρέσει, ότι θα μπορούσαν κάποιοι άνθρωποι να ψεύδονται τόσο ασύστολα δημόσια! Ήταν τόσο παρατραβηγμένες οι απάτες τους, που δεν πιστεύαμε στα μάτια μας, όταν ξεψαχνίσαμε τις ίδιες τις αρχαίες πηγές, των εποχών που επικαλούνταν. Γιατί ΠΑΝΤΟΤΕ, αυτό που βρίσκαμε ήταν ΑΝΤΙΘΕΤΟ από αυτό που ισχυρίζονταν οι Νεοπαγανιστές! Περιμέναμε να βρούμε έστω κάτι που να δικαιολογεί αυτά που έλεγαν, αλλά ΠΟΤΕ δεν βρήκαμε οτιδήποτε που να τεκμηριώνει, (ούτε καν να υπονοεί), οποιαδήποτε συκοφαντία τους!

Οι Απολογητικές μας ιστοσελίδες λοιπόν συνέχισαν ως σήμερα να εμπλουτίζονται με απαντήσεις σε συκοφαντίες καινούργιες, αλλά και πολύ παλαιότερες, που οι Νεοπαγανιστές μας έκαναν τη χάρη να συλλέξουν για εμάς, και να μας τις δώσουν έτοιμες για απάντηση! Μπορούσε πλέον στο διαδίκτυο, στη δική μας γλώσσα, να βρει κάποιος ΕΤΟΙΜΕΣ απαντήσεις για συκοφαντίες αιώνων, που δημιούργησαν διάφορα αντίχριστα στοιχεία σε όλο τον πλανήτη, και μάλιστα στην Ελληνική γλώσσα! Παράλληλα, συνέχισε (αυτό που ξεκίνησε εξ αιτίας τους), να στελεχώνεται και η μεγάλη πλέον ομάδα των συνεργατών μας, και μάλιστα όχι μόνο ενάντια σε αυτούς, αλλά και «ενάντια σε κάθε ύψωμα επαιρόμενο κατά της γνώσεως του Θεού». Μία δυνατή, εκτενής διεθνής ομάδα Χριστιανών απολογητών, με δυνατότητα έρευνας κάθε είδους!

4. Η πτώση του Νεοπαγανισμού στην Ελλάδα

Αυτό που μας παραξένευε, ήταν ότι κάθε φορά που δίναμε επιχειρήματα εναντίον τους, δεν έκαναν τον κόπο να μας απαντήσουν, αλλά συνέχιζαν να λένε τα ίδια πράγματα, και να προχωράνε σε νέα θέματα, σαν να μην είχαν καν διαβάσει καθόλου αυτά που τους απαντούσαμε. Ήταν προφανές ότι αυτό που τους ενδιέφερε, ήταν απλώς να συκοφαντήσουν, και όχι η αλήθεια! Ήθελαν δια της συκοφαντίας να στρέψουν την κοινή γνώμη ενάντια στην Εκκλησία, και αυτό θα το πετύχαιναν με τη Γκεμπελική μέθοδο: «ρίξε μπόλικη λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει». Γιατί όλο και κάποιος θα παρέλειπε να διαβάσει τις απαντήσεις μας, ώστε να εγκωβισθεί και εκείνος στην παγίδα του Νεοπαγανισμού. Τους ενδιέφερε λοιπόν, η άγρα θυμάτων, και όχι η αλήθεια για τα όσα ψευδώς έλεγαν. Μάλιστα, σε Νεοπαγανιστικά φόρουμ, στα οποία έγιναν μέλη κάποιοι συνεργάτες μας, για να δουν τι γίνεται εκεί, συχνά, στα μεταξύ τους μηνύματα, βρίσκαμε την εξής παρότρυνση από πολλούς Νεοπαγανιστές: «Μην απαντάτε στους Χριστιανούς, γιατί αυτοί έχουν να απολογηθούν, και όχι εμείς. Μόνο να κατηγορείτε» (!!!) Φυσικά με τον τρόπο αυτό, οι ηγέτες των Νεοπαγανιστών, αποθάρρυναν τους οπαδούς τους να μπουν στη διαδικασία δικής τους απολογητικής, ώστε να μη νιώσουν το μέγεθος της απάτης που τους είχαν κάνει. Οι άλλοι όμως έβλεπαν και τις απαντήσεις μας, αλλά και την έλλειψη απαντήσεων από μέρους τους, και γινόταν πλέον αισθητή η απάτη.

Παράλληλα με τις διαδικτυακές απαντήσεις μας, Χριστιανοί Πανεπιστημιακοί (κυρίως), ανέλαβαν να απαντήσουν στα ψεύδη του Νεοπαγανισμού, σε διάφορα μη παγανιστικά περιοδικά, που είχαν βρει την ανεύθυνη ενασχόληση να προβάλλουν αυτές τις ΝΕΟΦΑΝΕΙΣ θέσεις του Παγανισμού κατά των Χριστιανών, ως δήθεν «ιστορική αποκάλυψη που οι Χριστιανοί έκρυβαν». Το ένα μετά το άλλο, όλα τους τα επιχειρήματα απαντήθηκαν σε σειρές άρθρων Χριστιανών αρθρογράφων, που ζήτησαν από τα περιοδικά «βήμα λόγου», ενάντια στα όσα ψευδή μας καταμαρτυρούσαν. Μάλιστα, κάποιοι Χριστιανοί Πανεπιστημιακοί, προχώρησαν πιο πέρα, καλώντας δημόσια σε διάλογο κάποιους ηγέτες Νεοπαγανιστικών ομάδων, αλλά ελάχιστοι απ’ αυτούς τόλμησαν να δεχθούν, μόνο και μόνο για να φανεί η αμάθεια και η απάτη τους. Έτσι, στο τέλος αναγκάσθηκαν αυτοί να περιορισθούν μόνο σε Παγανιστικά περιοδικά, ώστε να μην εκτίθενται δημόσια. Ομοίως, πλήθος Χριστιανικών βιβλίων εμφανίσθηκαν στα βιβλιοπωλεία, με απολογητικά θέματα κατά των Νεοπαγανιστών, δίνοντάς τους απαντήσεις και σε αυτό το μέτωπο.

Η δράση, οδηγεί σε αντίδραση, και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στον ιδεολογικό και θρησκευτικό χώρο. Δεν ήταν δυνατόν να δρα ανεξέλεκτα και χωρίς αντίλογο, μια ομάδα ψευδολόγων συκοφαντών, και να μένει αλώβητη. Ήταν θέμα χρόνου, το πότε οι Χριστιανοί θα αντιδρούσαμε από την πρώτη έκπληξη των νεοφανών αυτών συκοφαντιών, και θα περνούσαμε στην αντεπίθεση. Και δεν μιλάμε πλέον για άμυνα, αλλά για επίθεση!

Καθώς λοιπόν σκαλίζαμε την ιστορία και τις αρχαίες πηγές, για να βρούμε απαντήσεις σε όσα μας καταμαρτυρούσαν, δεν βρήκαμε μόνο απαντήσεις στα ψεύδη τους εναντίον της Εκκλησίας. Βρήκαμε πολύ περισσότερα! Βρήκαμε ότι πολλά απ’ αυτά, που το Δυτικότροπο Ελλαδικό κράτος μας δίδαξε από παιδιά, για την αρχαία Ελλάδα, ήταν ιστορικά ψεύδη, προερχόμενα από την εποχή του Διαφωτισμού, τα οποία είχαν σκοπό να χτυπήσουν τότε την Εκκλησία, παρουσιάζοντάς την ως «καταστροφέα του μεγάλου αρχαιοελληνικού πολιτισμού». Και φυσικά ο αρχαιοελληνικός αυτός πολιτισμός, έπρεπε να παρουσιασθεί ως πολύ σπουδαίος, σπουδαιότερος απ’ ό,τι ήταν στην πραγματικότητα! Έπρεπε επίσης να αποκρύψουν όλα τα αρνητικά του πολιτισμού αυτού! Όμως σκαλίζοντας τις αρχαίες πηγές και τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ψάχνοντας για απαντήσεις, όλα αυτά βγήκαν στο φως! Και στα έκπληκτα μάτια μας, ξεδιπλώθηκε όλη η δυσωδία του αρχαίου Παγανιστικού πολιτισμού της αρχαίας Ελλάδος και των ψευτο-"θεών" της! Ακόμα και οι διώξεις των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων από τους άλλους Παγανιστές, που υποτίθεται ότι τους τιμούσαν!

Η αλήθεια είναι, ότι στην αρχή διστάσαμε να παρουσιάσουμε αυτά που βρήκαμε για την αρχαία Ελλάδα στο διαδίκτυο, και απλώς «τα θάβαμε» κι εμείς, γιατί νιώθαμε κάπως άβολα, να παρουσιάσουμε το χάλι των Παγανιστών προγόνων μας, που στο κάτω – κάτω, δεν είχαν ακόμα γνωρίσει το μεγαλείο του Χριστιανισμού, και δικαίως ασχημονούσαν, όπως όλα τα άλλα παγανιστικά έθνη της αρχαιότητας και του παρόντος. Όμως από κάποιο σημείο και μετά, αποφασίσαμε ότι το θέμα ήταν μονόδρομος. Οι Νεοπαγανιστές δεν μας άφηναν περιθώρια δισταγμού. Δεν ήταν δυνατόν, να τα  γνωρίζουμε όλα αυτά, και να τα κρύβουμε, αφήνοντας τους Νεοπαγανιστές να αλωνίζουν στο διαδίκτυο με ψεύδη και καυχήσεις, εναντίον της αληθινής πίστης του Χριστού. «Παν το φανερούμενον φως εστί», λέει η Αγία Γραφή. Κι εμείς ρίξαμε την «εθνική μας υπερηφάνεια» στο έδαφος, χάριν των συνανθρώπων μας που παρασύρονταν από εθνικά ψεύδη, που μας καλλιεργεί συστηματικά από τα παιδικά μας χρόνια η κρατική μας εκπαίδευση. Και υπεύθυνοι γι’ αυτές τις αποκαλύψεις, ήταν ΜΟΝΟ οι Νεοπαγανιστές, που έκαμψαν κάθε μας δισταγμό με τα συνεχιζόμενα ψεύδη τους κατά του Χριστού και της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εκθειάζοντας ταυτόχρονα με ανύπαρκτα προσόντα, τον Παγανισμό του παρελθόντος.

Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που για πρώτη φορά αναγκασθήκαμε σε φόρουμ του διαδικτύου να παρουσιάσουμε μερικά από τα ντοκουμέντα που διαθέταμε για την ειδωλολατρική αρχαία Ελλάδα και τους ψευτοθεούς της. Επρόκειτο για μια ολομέτωπη σύγκρουση σε γνωστό φόρουμ, όπου από τη μία μεριά βρισκόμασταν εμείς, και από την άλλη μία μεγάλη ομάδα Νεοπαγανιστών, (μεταξύ των οποίων και γνωστοί ηγέτες τους με ψευδώνυμα), και επικολλούσαν κείμενα με ακατάσχετα ψεύδη κατά των «κακών Χριστιανών που κατέστρεψαν τον μεγαλειώδη αρχαιοελληνικό πολιτισμό». Στην αρχή επικολλούσαμε αμυντικά, απλώς τις απαντήσεις σε αυτά που έλεγαν, τις οποίες είχαμε ήδη έτοιμες απαντημένες από άλλα φόρουμ όπου επικολλούσαν συστηματικά τα ίδια ψεύδη. Όταν όμως είδαμε τη λύσσα που έδειχναν, και ότι αντί να επιχειρήσουν να απαντήσουν στα επιχειρήματά μας, συνέχιζαν να επικολλούν νέες συκοφαντίες με αυξανόμενο ρυθμό, οι δισταγμοί μας κάμφθηκαν, και αποφασίσαμε ότι έπρεπε πλέον να τελειώνει η άμυνα, και να απαντήσουμε με τη δική μας επίθεση, ενάντια στον Παγανισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς τη φανέρωση της αληθινής διάστασης των πραγμάτων στην αρχαία Ελλάδα. Και το κρίμα στο λαιμό τους!

Θυμάμαι ακόμα το έκπληκτο μήνυμα που κάποιος απ’ αυτούς έγραψε σε κάθε μας αποκάλυψη για την αρχαία Ελλάδα και γελάω: «ντροπή σας αν αυτά είναι ψέματα, και ντροπή σας αν είναι αλήθεια»! Η αλήθεια πονούσε πολύ! Έπρεπε να παραμείνει κατ’ αυτόν κρυμμένη! Ήταν προφανές, ότι όλα αυτά για την αρχαία Ελλάδα, τα έβλεπαν για πρώτη φορά, και «έπεφταν από τα σύννεφα»! Για πρώτη φορά, οι Νεοπαγανιστές την ημέρα εκείνη, κατάλαβαν ότι στο εξής, αντί να κορδώνονται και να υπερηφανεύονται, αυτοί θα έπρεπε να απολογούνται για τους αρχαίους ομοθρήσκους τους. Η δραστηριότητά τους από εδώ και πέρα θα γινόταν πολύ δύσκολη. Οι Χριστιανοί είχαμε περάσει στην αντεπίθεση!

Πράγματι, από τότε, αναγκάσθηκαν να αλλάξουν τρόπους. Άρχισαν σταδιακά να «συμμαζεύονται». Κυρίως περιορίσθηκαν σε δικά τους φόρουμ, όπου δεκάδες απ’ αυτούς, έγραφαν τα δικά τους, και «έπνιγαν» κάθε διαφορετική φωνή αλήθειας, που δεν ήταν δυνατόν να απαντάει σε εκατοντάδες μηνύματα. Έτσι συνέχισαν να νιώθουν ότι κάτι είναι, αλληλοσυγχαιρόμενοι και συκοφαντώντας εκ του ασφαλούς. Όσο για τις δικές μας αποκαλύψεις, από τότε ως σήμερα, είναι πλέον γνωστές σε κάθε έναν που ψάχνει το θέμα στο διαδίκτυο, και σύντομα πολλά περιοδικά μιμήθηκαν το παράδειγμά μας, και άρχισαν να λένε την αλήθεια για όλα αυτά.

Πλέον, στα δικά τους φόρουμ, η συμβουλή που επαναλάμβαναν μεταξύ τους, ήταν: «να μην λέτε τι πιστεύετε, να παρουσιάζεστε ως «Αθεϊστές», για να μη δίνουμε στόχο στους Χριστιανούς, να θίγουν τα σεβάσματά μας». Κι έτσι, οι δήθεν «αθεϊστές», που στην πραγματικότητα ήταν Νεοπαγανιστές «μεταμφιεσμένοι», αυξήθηκαν. Όμως τα επιχειρήματά τους, (όλα παρμένα από τις ίδιες πηγές), συνέχισαν να τους εκθέτουν, όπως και η συστηματική συνεργασία των δήθεν «αθεϊστών» με… πολυθεϊστές κατά των μονοθεϊστών Χριστιανών. Και φυσικά ούτε ως «Αθεϊστές» παρέμειναν αλώβητοι, γιατί και τα άρθρα μας κατά της Αθεϊστικής θρησκείας εξακολουθούν να αυξάνουν!

Αυτό που εν τέλει αποκαλύφθηκε ξεκάθαρα μπροστά μας, ήταν η ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ Αθεϊσμού και Παγανισμού. Όχι μόνο λόγω του Επίκουρου, αλλά και λόγω της αντικληρικαλιστικής παράνοιας των «Διαφωτιστών», που επεχείρησαν να χτυπήσουν την Παπική «εκκλησία» εκθειάζοντας και προωθώντας τον Παγανισμό. Κάτι που από τότε επιχειρείται διαρκώς (από παρόμοιους Δυτικόπληκτους τύπους), να μεταφερθεί και στην Ανατολή, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί επιτυχώς με την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.

Από την αρχή οι Νεοπαγανιστές, είχαν ένα παραμύθι: «Οι κακοί Χριστιανοί μας δίωξαν τότε και μας διάλυσαν, αλλά έσεται ήμαρ! Θα επιστρέψουμε, και θα επικρατήσουμε πάλι». Μάλιστα, κολακευμένοι από την αρχική εκρηκτική τους άνοδο, που στηρίχθηκε στην έκπληξη από τα καινοφανή τους ψεύδη, έλεγαν: «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ξεκινήσαμε και θα νικήσουμε!». Όμως, στην τύφλωσή τους, δεν είδαν ότι πράγματι «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», και ότι δεν είναι δυνατόν να καταλυθεί η νίκη του Χριστού στον κόσμο. Δεν είδαν ότι ο Χριστός «εξήλθε νικών και δια να νικήσει» (κατά τον λόγο της Αγίας Γραφής), και πίστεψαν ότι μπορούσαν να αντιστρέψουν και να οπισθοδρομήσουν την ιστορία, επαναφέροντας την Παγανιστική πλάνη.

Αφού λοιπόν έκαναν τα θύματά τους «οπαδούς», και τα έπεισαν ότι δήθεν βρίσκονται υπό διωγμόν για 2000 χρόνια, (φυσικά στη φαντασία τους όλα αυτά), τους είπαν ότι «πρέπει να αναγνωρισθούν επίσημα από την Ελληνική πολιτεία ως γνωστή θρησκεία, με στόχο να αναγνωρισθούν στο μέλλον ως η επίσημη θρησκεία των Ελλήνων». Και αυτός ο στόχος, της αναγνώρισής τους ως «γνωστή θρησκεία», έγινε το αντικείμενο του αγώνα τους, για πολλούς απ’ αυτούς. Όμως η «παπατζίδικη» νοοτροπία τους απέναντι στο Ελληνικό κράτος, και οι εξωπραγματικές διεκδικήσεις τους, δεν επέτρεπαν στο Ελληνικό κράτος να αναγνωρίσει κάποιο από τα σωματεία τους ως «γνωστή θρησκεία». Και αυτό το εκλάμβαναν ως «διωγμό» τους, και «εκκλησιαστικό δάκτυλο», δήθεν για να μην αναγνωρισθούν. Αντίθετα όμως από το τι πίστευαν αυτοί, εμείς από την πλευρά μας, «ζητωκραυγάσαμε», όταν τελικά κάποιο από τα σωματεία τους αναγνωρίσθηκε από το κράτος! Γιατί ήμασταν σίγουροι ότι αυτό θα είναι και το τέλος τους. Φθάνοντας στο τέλος του σκοπού τους, θα αντίκριζαν επιτέλους την ΚΕΝΟΤΗΤΑ της θρησκείας τους, και τη ματαιότητά της. Μετά απ’ αυτό, απέμενε μόνο η πτώση τους! Και θα γνωρίζαμε πλέον καλά «με τι έχουμε να κάνουμε», γιατί δεν θα μπορούσαν πλέον να κρύβονται, αλλά θα ήταν υποχρεωμένοι να εκθέτουν τα δόγματά τους στο κράτος, χωρίς δυνατότητα να τα αλλάζουν κατά το συμφέρον τους ευκαιριακά. Αλλά περισσότερο περιμέναμε κάτι ακόμα: Εδώ Χριστιανοί, συχνά «μεθούν» από την εξουσία, και τρώγονται για θέσεις και επικράτειες, που ο Χριστός, (ο Υπηρέτης όλων), ξεκαθάρισε ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται έτσι σ’ εμάς. Κι όμως δεν τον άκουσαν πολλοί, με αποτέλεσμα να λέει ο απόστολος Παύλος σε Χριστιανούς: «αν δαγκώνετε και κατατρώγετε ο ένας τον άλλον, προσέξτε μήπως αφανισθείτε μεταξύ σας!». Και αν αυτά συμβαίνουν σε Χριστιανούς, πόσο μάλλον, (περιμέναμε), θα αλληλοσπαράσσονταν οι λάτρεις των δαιμόνων, για θέσεις, εξουσίες και επικράτειες! Και πράγματι, δεν κάναμε λάθος. Η αναγνώριση μιας ομάδας απ’ αυτούς, επιτάχυνε την πτώση τους!

Σύντομα μετά από την αναγνώρισή τους, άλλες «ανταγωνιστικές» Νεοπαγανιστικές ομάδες, έσκασαν από τη ζήλια τους, και άρχισαν να αλληλοτρώγονται και να αλληλοσυκοφαντούνται δημόσια, σε περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας στο χώρο της «αναζήτησης». Βαριά λόγια ακούσθηκαν, και οι οπαδοί τους συνειδητοποίησαν ότι η «ενότητα σκοπού» δεν ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την ενότητα, σε ένα τόσο αλλοπρόσαλλο σύνολο ανθρώπων, με τόσο διαφορετικές αντιλήψεις για τους «θεούς» τους, ακόμα και για το «τι είναι εν τέλει αντιπροσωπευτικό της αρχαίας Ελλάδος». Οι «Γκουρού» της κάθε ομάδας, ήθελαν την ηγεσία για τον εαυτό τους, και κάκιαζαν στους άλλους. Και οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν, φέρνοντας μαζί τους την απογοήτευση στη βάση των ομάδων αυτών. Και οι οπαδοί άρχισαν να αραιώνουν.

Στο μεταξύ, δεισιδαίμονες καθώς είναι οι Νεοπαγανιστές, στην ετήσια γιορτή τους «Προμήθεια» που κάνουν κάθε χρόνο στον Όλυμπο, το 2007 βρέθηκαν τρομοκρατημένοι απέναντι σε μια σειρά «κακών οιωνών», που τους κατατρόμαξαν, και «προοιώνισαν» τη διάλυσή τους! Κατ’ αρχήν, ο… Προμηθέας, δεν εννοούσε να τους δώσει από το… φως του, να ανάψουν τη φωτιά τους! Και όταν με τα πολλά το κατάφεραν, κατά τη διάρκεια των ειδωλολατρικών τους εκδηλώσεων, φύσηξε δυνατός αέρας, ανατρέποντάς τους τις δάδες, με αποτέλεσμα να τρέχουν πανικόβλητοι για να μην πιάσει φωτιά το δάσος, και έχουν άλλα τραβήγματα! Ευτυχώς αυτό αποφεύχθηκε. Όμως, σαν να μην έφθανε αυτό, ένας από τους καλεσμένους τους, τους «Καλλάς», (σύγχρονους ειδωλολάτρες με καταγωγή από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου που ζουν στην Ασία), τους οποίους είχαν προσκαλέσει να συμμετάσχουν, πέθανε, και αυτό το πρόγραμμα ακυρώθηκε. Και τέλος, δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα μεταξύ τους πριν τελειώσουν τα Προμήθεια. Όλα αυτά τα γεγονότα, τους τρόμαξαν τόσο, που δεν τόλμησαν να τα φανερώσουν όλα αυτά σε σχετικές εκθέσεις που δίνουν κάθε χρόνο σε περιοδικά, παρά έκαναν ό,τι μπορούν να τα αποκρύψουν, ή να μειώσουν τις εντυπώσεις.

Αλλά και στα Προμήθεια του 2008, η μείωση του αριθμού των οπαδών των δαιμονίων, ήταν ακόμα εμφανέστερη, κάτι που προσπάθησαν σε συνεντεύξεις τους να το καλύψουν με φράσεις όπως: «ωρίμανση του κινήματος», «αναπροσδιορισμός», κλπ. Και έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να κρατήσουν κρυφή τη σοβαρή διένεξη που παρ’ ολίγο να οδηγήσει σε απομάκρυνση ενός από τους σημαντικότερους ηγέτες τους.

Την ίδια αυτή χρονιά, τα περιοδικά του Ειδωλολατρικού χώρου, συνέχισαν την πτώση του αριθμού των αναγνωστών τους, κάποια αυτά πέφτοντας στο 1/5^ο της κυκλοφορίας τους, και κάποια σταματώντας εντελώς. Κάποιο απ’ αυτά, από 4.000 αναγνώστες που είχε προ δύο ετών, έπεσε στους… 700 και τα υπόλοιπα είχαν παρεμφερή τύχη. Τέλος στο διάλειμμα της απάτης! Τα κεφάλια μέσα! 

Συνοπτικά

Το κίνημα των Νεοπαγανιστών, ξεκίνησε δυναμικά, δήθεν «αποκαλύπτοντας» ιστορικά ντοκουμέντα αδικίας των αρχαίων Ειδωλολατρών, από τους «κακούς και βίαιους Χριστιανούς», και αντιστρέφοντας το γεγονός, των εκατομμυρίων διωγμένων Χριστιανών Μαρτύρων, από τους ειδωλολάτρες, κατά τους τρεις πρώτους μετά Χριστόν αιώνες. Αυτό δημιούργησε σε πολλούς «αίσθημα αδικίας», εθνικιστική έπαρση και μίσος κατά των Χριστιανών.

Μετά την πρώτη έκπληξη, οι Χριστιανοί αναδιπλώθηκαν, οργανώθηκαν σε ισχυρά δίκτυα και απάντησαν συστηματικά και τεκμηριωμένα σε όλα αυτά τα ψεύδη, και με τη σειρά τους αντεπιτέθηκαν, παρουσιάζοντας την αλήθεια για τα αίσχη της αρχαίας Ελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας, σε πείσμα ακόμα και της εθνικιστικής κρατικής προπαγάνδας για το θέμα αυτό.

Οι Νεοπαγανιστές, αντιλήφθηκαν ότι «τα πράγματα δεν ήταν όπως τα νόμιζαν», ούτε από πλευράς ιστορίας, ούτε από πλευράς αντίστασης των Χριστιανών, στις αήθεις συκοφαντικές επιθέσεις τους, ούτε από πλευράς δυναμικής, και σύντομα συμμαζεύτηκαν εξευτελισμένοι δημόσια στο Ίντερνετ, σε περιοδικά, σε βιβλία και στα οπτικοακουστικά μέσα.

Φθάνοντας στο σκοπό τους, της επίσημης κρατικής αναγνώρισής τους, άρχισαν οι προστριβές και οι διαιρέσεις μεταξύ τους, και σύντομα συρρικνώθηκαν στο ένα πέμπτο της εποχής της αιχμής τους, και η πτώση τους καλά κρατεί… Σε αντίθεση, η «ομάδα κρούσης» που δημιουργήθηκε στο διαδίκτυο εξ αιτίας τους, συνεχίζει να αυξάνει και να δυναμώνει τη φωνή της, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε διεθνές επίπεδο. Γιατί είναι γραμμένο για την Εκκλησία του Κυρίου, ότι «κανένα όπλο κατασκευασμένο εναντίον σου δεν θα ευοδωθεί, γιατί εγώ ο Θεός είμαι μαζί σου για να σε ελευθερώνω».

Η δόξα ανήκει στον Θεό και στον Κύριο Ιησού Χριστό, γιατί Εκείνος ηγείται ενεργά της Εκκλησίας Του, και φροντίζει ώστε το ψεύδος να μην μπορέσει να νικήσει, αλλά το Ευαγγέλιο να βγαίνει νικητής σε κάθε σύγκρουση με τους δαίμονες, τους κοσμοκράτορες του σκότους, ώσπου ο Ίδιος ο Κύριος, να επιστρέψει και να ανακαινίσει την κτίση Του και να την καθαρίσει οριστικά και ολοκληρωτικά από τους δαίμονες και τη λατρεία τους.

Γ. Κ.