13. Ιωάν. Α:1α: Εν αρχή ην ο Λόγος

ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Ο Ιωάννης έχει τούς περισσότερους τίτλους απ’ όλους τούς αγίους: Είναι ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ, ΘΕΟΛΟΓΟΣ, (διότι διακηρύττει την Θεότητα τού Υιού και Λόγου τού Θεού περισσότερο από όλους τους Ευαγγελιστές και Αποστόλους), ΕΠΙΣΤΗΘΙΟΣ, ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ, ΜΑΘΗΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ [(Υιός βροντής), διότι άστραψε και βρόντησε καταπολεμώντας τούς εχθρούς τής αληθείας, τούς αιρετικούς, λέγοντας το φοβερότερο χαρακτηρισμό, τούς ονόμασε αντιχρίστους (Β΄ Ιωάν. στίχ.7)], ΠΑΡΘΕΝΟΣ, (διότι ήταν αγνός όπως ο Πρόδρομος και η Παναγία) Φέρει επίσης τον τίτλο «Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ», ονομάστηκε και λόγω αξιώματος αλλά και λόγω ηλικίας. Θα μπορούσαμε να μεταφράσουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό με το «Γέροντας» που χρησιμοποιούμε για σεβαστούς Επισκόπους, Ιερομόναχους και Μοναχούς. Τελευταία ονομασία του είναι αυτή τού ΠΡΟΦΗΤΟΥ, διότι συνέγραψε το μεγαλύτερο προφητικό βιβλίο τής Γραφής, την Αποκάλυψη.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ

Ενώ είναι ΤΕΤΑΡΤΟ κατά σειρά, στην αξία έρχεται ΠΡΩΤΟ. Οι τρεις Συνοπτικοί αρχίζουν τα Ευαγγέλια από την επίγεια παρουσία τού Χριστού, ενώ ο Ιωάννης από την αιωνιότητα, από την άναρχη προΰπαρξη τού Λόγου. Σαν αετός πετάει σε δυσθεώρητα ύψη, εισέρχεται στην αιωνιότητα από ΕΚΕΙ κατεβάζει το Ευαγγέλιο. Οι Συνοπτικοί εκθέτουν περισσότερο την ηθική διδασκαλία τού Χριστού, ενώ ο Ιωάννης την δογματική! Οι Συνοπτικοί παρουσιάζουν περισσότερο την ανθρώπινη φύση τού Χριστού, ενώ ο Ιωάννης την Θεότητά Του!

«Εν αρχή ην ο Λόγος»

Το υποτιθέμενο ερώτημα εις το οποίο απαντάει ο Ευαγγελιστής με την πρώτη πρόταση τού Ευαγγελίου του, δεν είναι «τι ήταν στην αρχή;», διότι τότε θα απαντούσε «Εν αρχή ην ο Θεός», αλλά τώρα απαντά διαφορετικά, διότι το υποτιθέμενο ερώτημα είναι άλλο: «Από πότε ήταν ο Λόγος;». Πολλά σημεία στη Γραφή δεν εξηγούνται εύστοχα, διότι δεν γίνεται αντιληπτό, ότι ορισμένες λέξεις έχουν έμφαση, ή διότι δεν τίθεται η έμφαση στη σωστή λέξη. Εις τούς 5 δε πρώτους στίχους τού Ευαγγελίου τού Ιωάννου υπάρχει πλήθος εμφάσεων, όπως επίσης και εις τούς 3 πρώτους στίχους τής Α΄ Καθολικής Επιστολής τού Ιωάννου, που είναι παρόμοιες με τού Ευαγγελίου περικοπές. Η δε ορθή κατανόηση τής εννοίας τών 5 πρώτων στίχων τού Ευαγγελίου τού Ιωάννου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το εάν θα παρατηρήσει κάποιος τις υπάρχουσες εμφάσεις.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΛΟΓΟΣ»

Το υψηλό και θεολογικό όνομα «Λόγος» ο Ευαγγελιστής λαμβάνει από τη Γραφή: «Αποστέλλει τον Λόγο Αυτού και ιατρεύει αυτούς και ελευθερώνει από τής φθοράς αυτών» Ψαλμ.(106 Ο΄) 107:20, «Ο παντοδύναμός σου Λόγος απ’ ουρανών εκ θρόνων βασιλειών απότομος πολεμιστής εις το μέσον τής ολεθρίας ήλατο γης, ξίφος οξύ την ανυπόκριτον επιταγήν σου φέρων, και στας εκπλήρωσε τα πάντα θανάτου· και ουρανού μεν ήπτετο, βεβήκει δ’ επί γης» δηλ. «Θεέ! Ο παντοδύναμος Λόγος σου από τούς ουρανούς, από τούς βασιλικούς θρόνους, ως άγριος πολεμιστής πήδησε εις το μέσον τής χώρας τού ολέθρου, τής Αιγύπτου, και φέροντας σαν κοφτερό σπαθί την ακατηγόρητη, τη δίκαιη διαταγή σου, στάθηκε και γέμισε τα πάντα με νεκρούς. Και ενώ πατούσε στη γη, συγχρόνως άγγιζε τον ουρανό»  (Σοφία Σολομ. 18:15-16).

Περικοπή εις την οποίαν περιέχεται λόγος παραδοξότατος και καταπληκτικότατος για τον Λόγο τού Θεού, διότι περιγράφεται ως πρόσωπο ουράνιο, ως βασιλεύς ουράνιος, ως άγριος πολεμιστής, ως παντοδύναμος αλλά και ως πανταχού παρών, αφού πατούσε επάνω στη γη και συγχρόνως άγγιζε τον ουρανό! Δηλαδή ο Λόγος τού Θεού είναι ΚΑΙ Αυτός Ύψιστο και Θείο Πρόσωπο. Πράγματι παραδοξότατο και καταπληκτικότατο εδάφιο, που με την απίθανη παραδοξότητά του αποδεικνύει την θειότητα τού βιβλίου, εις το οποίο περιέχεται. Εις δε την Καινή Διαθήκη ο Υιός τού Θεού ονομάζεται «Λόγος» εις τα εξής εδάφια: Λουκ. 1:1-4, Εβρ. 4:12-13 και Α΄ Ιωάν. 1:1.

ΓΙΑΤΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ «ΛΟΓΟΣ»

Το όνομα Λόγος για τον Υιό τού Θεού ορμάται από αναλογία που υπάρχει μεταξύ τού Θεού και τού ανθρώπου, διότι όπως ο άνθρωπος γεννά λόγο (ενδιάθετο και προφορικό), έτσι ΚΑΙ ο Θεός γεννά Λόγο, με την διαφορά βεβαίως, ότι ο Λόγος τού Θεού είναι ενυπόστατος, είναι πρόσωπο. «Ζων ο Λόγος τού Θεού» (Εβρ. 4:12), ενώ ο λόγος τού ανθρώπου είναι νεκρός. Ο Λόγος τού Θεού είναι ΠΡΟΣΩΠΟ ενώ τού ανθρώπου είναι ΠΡΑΓΜΑ. Από όμοια αναλογία ορμάται και ο χαρακτηρισμός «Πνεύμα» για τον Παράκλητο. Όπως ο άνθρωπος εκπορεύει, βγάζει από μέσα του, «πνεύμα», πνοή, έτσι ΚΑΙ ο Θεός εκπορεύει, βγάζει από μέσα Του Πνεύμα, με την διαφορά βεβαίως, ότι το Πνεύμα τού Θεού είναι ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΟ, είναι ΠΡΟΣΩΠΟ, ενώ το «πνεύμα», η πνοή, τού ανθρώπου είναι ΠΡΑΓΜΑ!

Ο Υιός τού Θεού ονομάζεται «Λόγος», διότι α) έχει σχέση προς τον Θεό Πατέρα όποια σχέση έχει ο λόγος προς το νου! Γεννάται (δεν «κτίζεται», δεν δημιουργείται) από τον Θεό Πατέρα απαθώς, χωρίς με την γέννηση να παθαίνει κάτι ο Θεός Πατήρ, δηλ. χωρίς να μειώνεται ή να μεταβάλλεται. Γεννάται, όπως ο ενδιάθετος και ο προφορικός λόγος γεννάται από τον άνθρωπο, είναι γέννημα όχι κτίσμα! Και διότι β) λ έ γ ε ι, δηλ. αναγγέλει και εξαγγέλει σε μάς όσα ακούει από τον Πατέρα, τις αλήθειες και τα θελήματα τού Θεού Πατρός! Όπως είπαμε και πριν, με την πρώτη πρόταση τού Ευαγγελίου του «Εν αρχή ην ο Λόγος», ο Ιωάννης δίνει απάντηση στο υποτιθέμενο ερώτημα  «Από πότε ήταν ο Λόγος;». Και η απάντηση είναι: Στην αρχή ήταν ο Λόγος, από την αρχή ήταν ο Λόγος. Και επειδή τίποτα δεν είναι αρχαιότερο από την αρχή, η διακήρυξη τού Ευαγγελιστού σημαίνει: Ανέκαθεν, πάντοτε ήταν ο Λόγος! Καταρρίπτεται δηλαδή η διακήρυξη τού Αρείου (και τών πνευματικών απογόνων αυτού Μαρτύρων τού Ιεχωβά) που δίδασκε ότι «ην ποτε ότε ουκ ην».

Ο Χριστός υπήρχε πάντοτε! Όπως εξ αρχής ήταν ο Θεός Πατήρ, έτσι εξ αρχής ήταν και ο Λόγος Του. ΚΑΝΕΙΣ από τούς δύο δεν είναι αρχαιότερος και ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι νεότερος τού άλλου. Αφ’ ότου υπάρχει ο ήλιος, ΑΜΕΣΩΣ γεννάται και υπάρχει και το φως. ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ με τον ήλιο ΚΑΙ το φως. Ο ήλιος και το φως του είναι το καλύτερο παράδειγμα για το μυστήριο τού Θεού Πατρός και τού Υιού και Λόγου Του. Όπως ήλιος και φως, που γεννάται από τον ήλιο, είναι ΣΥΓΧΡΟΝΑ και τής ΙΔΙΑΣ ηλικίας, έτσι Θεός Πατήρ και Υιός ή Λόγος! Αφ’ ότου υπάρχει ο Θεός Πατήρ, ΑΜΕΣΩΣ γεννάται και υπάρχει ΚΑΙ ο Υιός και Λόγος. ΠΑΝΤΟΤΕ υπάρχει ο Θεός Πατήρ, ΠΑΝΤΟΤΕ γεννά τον Υιό και Λόγο Του, όπως ο ήλιος το φως, και ΠΑΝΤΟΤΕ υπάρχει ο Υιός και Λόγος. Θεός Πατήρ και Υιός ή Λόγος είναι ΣΥΝΑΪΔΙΟΙ, ΣΥΝΑΙΩΝΙΟΙ!!!

Η ΠΡΟΫΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Την προΰπαρξη και την εξ αρχής ύπαρξη τού Λόγου ο Ιωάννης τονίζει και διακηρύττει και στα εξής εδάφια: «Ο ην απ’ α ρ χ ή ς». Κηρύττουμε σε εσάς, λέγει ο Απόστολος, αυτό που ήταν εξ α ρ χ ή ς, «τον Λόγον τής ζωής» (Α΄ Ιωάν. 1:1), δηλ. τον Λόγο που είναι η ζωή. Μάλιστα στο δεύτερο κεφάλαιο τής Α΄ Επιστολής του, η εξ αρχής ύπαρξη τού Λόγου γίνεται όνομά Του: «Γράφω υμίν, πατέρες, ότι εγνώκατε τ ο ν α π’ α ρ χ ή ς», «Έγραψα υμίν, πατέρες, ότι εγνώκατε τ ο ν α π’ α ρ χ ή ς» (Α΄ Ιωάν. 2:13-14).

Η προΰπαρξη και η εξ αρχής ύπαρξη τού Υιού και Λόγου τού Θεού διακηρύσσεται και στην Αποκάλυψη τού Ιωάννου: «Η κεφαλή αυτού και αι τρίχαι λευκαί ως έριον λευκόν, ως χιών» (Αποκ. 1:14) δηλ. «Το κεφάλι του και τα μαλλιά του ήταν λευκά σαν το λευκό μαλλί, σαν το χιόνι». Ο Χριστός δηλ. παρουσιάζεται σαν ασπρομάλλης γέροντας, για να δειχθή η αρχαιότης Του, η αΐδιότης και αιωνιότης Του. Όπως ακριβώς περιγράφεται ο Θεός στο Δαν. 7:9. Ο ίδιος ο Χριστός στην Αποκάλυψη διακηρύττει, ότι αυτός είναι «το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος» (Αποκ. 1:8,17, 2:8, 21:6, 22:13). Οι τρεις αυτές εκφράσεις είναι συνώνυμες, σημαίνουν δηλ. το ίδιο πράγμα, την αιωνιότητα τού Χριστού.

Η ΠΡΟΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η διδασκαλία τής Καινής Διαθήκης, ότι ο Υιός και Λόγος τού Θεού ήταν εξ αρχής, ανέκαθεν, πάντοτε, συμφωνεί με την διδασκαλία τής Παλαιάς Διαθήκης. Στο Παροιμ.8:23 η ενυπόστατη Σοφία, ο Υιός και Λόγος τού Θεού, ομιλεί και λέγει για τον Εαυτό της: «Προ τού αιώνος εθεμελίωσέ με, εν αρχή» (Ο΄) ή «Προ τού αιώνος με έχρισεν, απ’ αρχής» (Εβρ.). Εδώ η φράση «εν αρχή» είναι συνώνυμη τής φράσεως «προ τού αιώνος». Το εδάφιο σημαίνει: Ο Θεός Πατήρ μού έδωσε ύπαρξη στην αρχή, προαιωνίως, προ τού κόσμου και τού χρόνου.

Εις δε τον στίχ.25 η ενυπόστατη Σοφία αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός τής έδωσε την ύπαρξη. Ο τρόπος είναι η γέννηση. «Προ τού όρη εδρασθήναι, προ δε πάντων βουνών γ ε ν ν ά με» (Ο΄) ή «Πριν τα όρη θεμελιωθώσι, προ τών λόφων, εγώ ε γ ε ν ν ή θ η ν» (Εβρ.). Ο Χριστός δηλ. προέρχεται εκ τού Πατρός δια γεννήσεως προ τής δημιουργίας τού κόσμου, προαιωνίως. Πρβλ. Μιχ.5:1 «Και αι έξοδοι αυτού απ’ αρχής, εξ ημερών αιώνος» (Ο΄) ή «τού οποίου οι έξοδοι είναι απ’ αρχής, από ημερών αιώνος» (Εβρ.). Ο Μεσσίας δηλαδή εξήλθε από την αρχή, από την αιωνιότητα!

Οι Μάρτυρες τού Ιεχωβά ισχυρίζονται, ότι ο Χριστός είναι το πρώτο κτίσμα τού Θεού. Υπάρχουν αναρίθμητα Γραφικά επιχειρήματα που ανατρέπουν αυτόν τον ισχυρισμό. Αλλά και ΜΟΝΟΝ η πρώτη πρόταση τού Ευαγγελίου τού Ιωάννου είναι αρκετή για ν’ ανατρέψει αυτήν την αιρετική διδασκαλία. Ο Χριστός θα ήταν το πρώτο κτίσμα, όπως επιθυμούν οι αιρετικοί, εάν ο Ιωάννης έγραφε: «Εν αρχή ε κ τ ί σ θ η ο Λόγος» ή «Εν αρχή ε π ο ι ή θ η ο Λόγος» ή «Εν αρχή ε γ έ ν ε τ ο ο Λόγος» ή «Εν αρχή ε δ η μ ι ο υ ρ γ ή θ η ο Λόγος». Εις αυτήν δε την περίπτωση ΚΑΙ ο Μωυσής, στον πρώτο στίχο τής Γενέσεως, θα έγραφε: «Εν αρχή εποίησε ο Θεός τ ο ν Υ ι ό ν αυτού». Αλλά τώρα ούτε ο Ιωάννης ούτε ο Μωυσής γράφει κάτι τέτοιο. Ο Μωυσής γράφει: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τ ο ν ο υ ρ α ν ό ν κ α ι τ η ν γ η ν».

Με την πρώτη λοιπόν πρόταση τού Ευαγγελίου του «Εν αρχή ην ο Λόγος», ο Ιωάννης διακηρύττει την προΰπαρξη τού Λόγου, την ύπαρξή Του εξ αρχής, προαιωνίως, και υποδηλώνει την Θεότητά Του!

Σχετικά άρθρα

• Ιησούς Χριστός: Το Α και το Ω

• Περί τής ταυτότητας τού Παλαιού τών Ημερών - τού Κυρίου τής Δόξης- που εμφανίσθηκε στους προφήτες

• Είναι ο Ιησούς Χριστός "κτίσμα";

• Λεξικογραφική ανάλυση των λέξεων: "γεννητός" και "κτιστός"

• Ο Πατήρ είναι «Μείζων» του Υιού και ο Υιός «Κρείττων» των αγγέλων

• Κτίσθηκε η Σοφία του Θεού;

• Ταυτίζει το Δευτερονόμιο 32/λβ: 18, τη λέξη: "κτίζω" με τη λέξη: "γεννώ";

• Η κτιστή ανθρώπινη φύση του Χριστού

• Εν αρχή ην ο Λόγος

• Προσθήκες άρθρων κατά της Θεότητας του Χριστού

• Η ισότητα με τον Θεό και ο "αρπαγμός"