Κατά το τέλος τού 1ου αιώνα μ.Χ., με αρχές 2ου, οι άπιστοι στον Χριστό Ιουδαίοι, αποφάσισαν να αφαιρέσουν από τον Κανόνα τής Παλαιάς Διαθήκης, 10 βιβλία, τα οποία ως τότε θεωρούσαν κανονικά βιβλία τής Αγίας Γραφής, και αυτοί, και οι Χριστιανοί. Οι Χριστιανοί όμως συνέχισαν να θεωρούν αυτά τα 10 βιβλία μέρος τής Αγίας Γραφής, αφού απ' αυτά παραθέτει και η Καινή Διαθήκη, αλλά και οι Χριστιανοί συγγραφείς όλων τών αιώνων. Όμως, τον 16ο αιώνα ο Προτεσταντισμός, αποφάσισε να υιοθετήσει τον "στενό" κανόνα τής Παλαιάς Διαθήκης, όπως ήταν καταγεγραμμένο στο Μασοριτικό Κείμενο τού 10ου αιώνα μ.Χ., γραμμένο από τους απίστους στον Χριστό Εβραίους, απορρίπτοντας τα 10 αυτά κανονικά βιβλία, που αποδέχονταν οι Χριστιανοί όλους τους αιώνες.

Σήμερα αν ρωτήσει κάποιος τη συντριπτική πλειοψηφία τών Προτεσταντών, "πόσα είναι τα βιβλία τής Αγίας Γραφής;" θα του απαντήσουν: "66", και όχι "76' που είναι κανονικά. Δεν έχουν ιδέα για τα 10 αυτά κανονικότατα βιβλία, τα οποία αφαίρεσαν οι ομόθρησκοί τους από την Αγία Γραφή πριν από 5 αιώνες. Νομίζουν ότι με τα 66 βιβλία έχουν ολόκληρη την Αγία Γραφή στα χέρια τους, επειδή έχουν το Μασοριτικό Εβραϊκό κείμενο, τών απίστων στον Χριστό Εβραίων που τα αφαίρεσαν. Το πολύ-πολύ, να πουν ότι υπάρχουν άλλα δέκα "Δευτεροκανονικά", ή... "Απόκρυφα", αφού μπερδεύουν αυτές τις δύο έννοιες, θεωρώντας τα ξένα προς την Αγία Γραφή.

Αν και έχουμε δημοσιεύσει πολλά άρθρα για το θέμα αυτό, με πλήθος αποδείξεων, ότι η Μετάφραση τών Εβδομήκοντα (Ο΄) που περιέχει εκείνα τα 10 βιβλία, είναι η κανονική και πλήρης Παλαιά Διαθήκη, και ότι τα 10 εκείνα βιβλία της ΔΕΝ είναι ούτε απόκρυφα, ούτε δευτεροκανονικά, αλλά ΚΑΝΟΝΙΚΑ, εδώ θα παρουσιάσουμε μία ακόμα απόδειξη.

Λογικά κάθε Χριστιανός θα συμφωνήσει, ότι μόνο ο Θεός μπορεί να γνωρίζει το μέλλον με ακρίβεια και να προφητεύει. Και μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δώσει προφητείες για τον Κύριο Ιησού Χριστό, αιώνες πριν Αυτός γεννηθεί στη γη ως άνθρωπος.

Άλλωστε η Αγία Γραφή σαφέστατα δηλώνει ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει το μέλλον, και μόνο δια Πνεύματος Αγίου μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός τού Θεού.

"Ας πλησιάσουν και ας μας δείξουν τι θα συμβεί· ας αναγγείλουν τα προγενέστερα, τι ήσαν, για να τα στοχαστούμε, και να γνωρίσουμε τα έσχατά τους· ή, ας μας αναγγείλουν τα μελλοντικά γεγονότα. Αναγγείλατε αυτά που θα συμβούν στο μετέπειτα διάστημα, για να γνωρίσουμε ότι είστε θεοί" (Ησαΐας 41: 22,23).

"Και αποκρινόμενος ο Σίμωνας Πέτρος, είπε: Εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός τού ζωντανού Θεού.
Και αποκρινόμενος ο Ιησούς είπε σ' αυτόν: Μακάριος είσαι, Σίμωνα, γιε τού Ιωνά, επειδή αυτό δεν σου το αποκάλυψε σάρκα και αίμα, αλλά ο Πατέρας μου, που είναι στους ουρανούς" (Ματθαίος 16: 16,17).

Εδώ λοιπόν θα παρουσιασθεί μία εντυπωσιακή προφητεία, η οποία γράφθηκε στο βιβλίο "Σοφία Σολομώντος", (το οποίο ΔΕΝ δέχονται οι Προτεστάντες ως μέρος τής Αγίας Γραφής). Στην προφητεία αυτή, θα δούμε να προδιαγράφονται τα πάθη και ο θάνατος τού Χριστού, καθώς και η 2η ένδοξη Παρουσία Του!

Πρέπει να είναι σοκαριστικό για έναν Προτεστάντη, να ανακαλύπτει ότι ο Θεός έχει αποκαλύψει μια τέτοια προφητεία για τον Υιό Του Ιησού Χριστό αιώνες πριν, σε ένα βιβλίο που ο Προτεσταντισμός έχει απορρίψει ως "Απόκρυφο" ή "Δευτεροκανονικό"!

Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από την προφητεία αυτή, που βρίσκονται στο 2ο και στο 5ο κεφάλαιο τής Σοφίας Σολομώντος. Τα παρουσιάζουμε εδώ σε πλαϊνές στήλες, και στο αρχαίο κείμενο τών Εβδομήκοντα (Ο΄), και μεταφρασμένα στη Δημοτική:

Σοφία Σολομώντος 2ο κεφάλαιο:

1 Είπον γαρ εν εαυτοίς λογισάμενοι ουκ ορθώς:

"Ολίγος εστί και λυπηρός ο βίος ημών, και ουκ έστιν ίασις εν τελευτή ανθρώπου, και ουκ εγνώσθη ο αναλύσας εξ άδου. 2 ότι αυτοσχεδίως εγεννήθημεν, και μετά τούτο εσόμεθα ως ουχ υπάρξαντες· ότι καπνός η πνοή εν ρισίν ημών, και ο λόγος σπινθήρ εν κινήσει καρδίας ημών, 3 ού σβεσθέντος τέφρα αποβήσεται το σώμα και το πνεύμα διαχυθήσεται ως χαύνος αήρ. 4 και το όνομα ημών επιλησθήσεται εν χρόνω, και ουθείς μνημονεύσει τών έργων ημών· και παρελεύσεται ο βίος ημών ως ίχνη νεφέλης και ως ομίχλη διασκεδασθήσεται διωχθείσα υπό ακτίνων ηλίου και υπό θερμότητος αυτού βαρυνθείσα. 5 σκιάς γαρ πάροδος ο βίος ημών, και ουκ έστιν αναποδισμός τής τελευτής ημών, ότι κατεσφραγίσθη, και ουδείς αναστρέφει.

6 Δεύτε ουν και απολαύσωμεν τών όντων αγαθών και χρησώμεθα τη κτίσει ως εν νεότητι σπουδαίως. 7 οίνου πολυτελούς και μύρων πλησθώμεν, και μη παροδευσάτω ημάς άνθος αέρος. 8 στεψώμεθα ρόδων κάλυξι πριν ή μαρανθήναι.

9 Μηδείς ημών άμοιρος έστω τής ημετέρας αγερωγίας, πανταχή καταλίπωμεν σύμβολα τής ευφροσύνης, ότι αύτη η μερίς ημών και ο κλήρος ούτος.

10 Καταδυναστεύσωμεν πένητα δίκαιον, μη φεισώμεθα χήρας, μηδέ πρεσβύτου εντραπώμεν πολιάς πολυχρονίους.

11 Έστω δε ημών η ισχύς νόμος τής δικαιοσύνης, το γαρ ασθενές άχρηστον ελέγχεται.

12 Ενεδρεύσωμεν δε τον δίκαιον, ότι δύσχρηστος ημίν εστι και εναντιούται τοις έργοις ημών και ονειδίζει ημίν αμαρτήματα νόμου και επιφημίζει ημίν αμαρτήματα παιδείας ημών.

13 Επαγγέλλεται γνώσιν έχειν Θεού και παίδα Κυρίου εαυτόν ονομάζει· 14 εγένετο ημίν εις έλεγχον εννοιών ημών· βαρύς εστιν ημίν και βλεπόμενος, 15 ότι ανόμοιος τοις άλλοις ο βίος αυτού, και εξηλλαγμέναι αι τρίβοι αυτού·

16 εις κίβδηλον ελογίσθημεν αυτώ, και απέχεται τών οδών ημών ως από ακαθαρσιών· μακαρίζει έσχατα δικαίων και αλαζονεύεται πατέρα Θεόν.

17 Ίδωμεν ει οι λόγοι αυτού αληθείς, και πειράσωμεν τα εν εκβάσει αυτού· 18 ει γαρ εστιν ο δίκαιος υιος Θεού, αντιλήψεται αυτού και ρύσεται αυτόν εκ χειρός ανθεστηκότων.

19 ύβρει και βασάνω ετάσωμεν αυτόν, ίνα γνώμεν την επικείκειαν αυτού και δοκιμάσωμεν την ανεξικακίαν αυτού· 20 θανάτω ασχήμονι καταδικάσωμεν αυτόν, έσται γαρ αυτού επισκοπή εκ λόγων αυτού".

21 Ταύτα ελογίσαντο, και επλανήθησαν· απετύφλωσε γαρ αυτούς η κακία αυτών, 22 και ουκ έγνωσαν μυστήρια Θεού, ουδέ μισθόν ήλπισαν οσιότητος, ουδέ έκριναν γέρας ψυχών αμώμων.

1 Επειδή σκέφθηκαν από μέσα τους εσφαλμένα:

“Λίγη είναι και με λύπες η ζωή μας, και δεν υπάρχει θεραπεία στα τελευταία τού ανθρώπου, και δεν έγινε γνωστός κάποιος που επέστρεψε από τον Άδη. 2 Επειδή τυχαία γεννηθήκαμε, και μετά απ' αυτό θα είμαστε σαν να μην υπήρξαμε· επειδή η πνοή στα ρουθούνια μας είναι καπνός, και ο λόγος μας σπίθα στην κίνηση τής καρδιάς μας. 3 Στάχτη άσβεστης φωτιάς θα γίνει το σώμα, και το πνεύμα θα διαχυθεί σαν κούφιος αέρας· 4 και το όνομά μας θα ξεχαστεί στο χρόνο, και κανείς δεν θα μνημονεύσει τα έργα μας· και θα περάσει η ζωή μας σαν ίχνη νεφέλης και σαν ομίχλη που σκορπίζεται διωγμένη από ακτίνες ηλίου και βαρύνεται από τη θερμότητά του. 5 Σαν σκιά περνά η ζωή μας και δεν υπάρχει επιστροφή από τον θάνατό μας, επειδή σφραγίσθηκε, και κανείς δεν επιστρέφει.

6 Εμπρός, λοιπόν, ας απολαύσουμε τα αγαθά που υπάρχουν, και ας χρησιμοποιήσουμε την κτίση με νεανικό ζήλο. 7 Ας γεμίσουμε ακριβό κρασί και αρώματα, και ας μην αφήσουμε να μάς ξεφύγει λουλούδι στον αέρα. 8 Ας στεφανωθούμε με κάλυκες τριανταφύλλων πριν αυτά μαραθούν.

9 Κανείς από εμάς ας μη μείνει αμέτοχος τής μεγαλοπρεπείας μας· παντού ας αφήσουμε σύμβολα τής απόλαυσης, επειδή αυτό είναι το μερίδιό μας και η κληρονομιά μας.

10 Ας καταδυναστεύσουμε τον φτωχό δίκαιο. Ας μη λυπηθούμε χήρα, ούτε να ντραπούμε τα πολλών ετών άσπρα μαλλιά τού γέροντα.

11 Η δύναμή μας ας είναι νόμος δικαιοσύνης, επειδή η αδυναμία είναι άχρηστη και μπορεί να ελεγχθεί.

12 Ας στήσουμε ενέδρα στον δίκαιο, επειδή δεν μπορούμε να τον χειρισθούμε, και εναντιώνεται στα έργα μας, και μας επικρίνει ως παραβάτες του νόμου, και δυσφημίζει την αμαρτωλή παιδεία μας.

13 Διακηρύττει ότι έχει γνώση Θεού και ονομάζει τον εαυτό του παιδί Κυρίου· 14 μάς έγινε ελεγκτής τών σκέψεών μας· Είναι κουραστικός και που τον βλέπουμε, 15 επειδή η ζωή του είναι ανόμοια από τους άλλους, και διαφορετικοί οι δρόμοι του·

16 Θεωρηθήκαμε από αυτόν υποκριτές, και απομακρύνεται από τους δρόμους μας, σαν από ακαθαρσίες. Μακαρίζει τα τέλη των δικαίων και αλαζονεύεται ότι έχει πατέρα τον Θεό.

17 Ας δούμε αν τα λόγια του είναι αληθινά, και ας δοκιμάσουμε την κατάληξή του· 18 επειδή αν ο δίκαιος είναι Υιός τού Θεού, θα τον βοηθήσει και θα τον ελευθερώσει από τα χέρια τών αντιπάλων του.

19 Με ύβρη και βασανισμό θα τον εξετάσουμε για να δούμε την ηρεμία του και να δοκιμάσουμε την ανεξικακία του· 20 ας τον καταδικάσουμε σε άσχημο θάνατο, επειδή έτσι θα γίνει η διαπίστωση αυτών που είπε."

21 Αυτά σκέφθηκαν και πλανήθηκαν· επειδή τους τύφλωσε η κακία τους, 22 και δεν γνώρισαν τα μυστήρια τού Θεού, ούτε έλπισαν σε ανταμοιβή οσιότητας, ούτε θεώρησαν άξιες βραβείου τις ψυχές τών άμεμπτων.

Πρέπει κάποιος να είναι τυφλός, για να μη βλέπει εδώ την εκπληκτική ακρίβεια τής προφητείας αυτής, στις αψιμαχίες τού Χριστού με τους εχθρούς Του, στα πάθη του, τη σταύρωση και τον θάνατό Του. Ας δούμε λοιπόν, πώς η Καινή Διαθήκη καταγράφει την εκπλήρωση αυτής της προφητείας, στον Ματθαίο (σε Μετάφραση):

Ματθαίος 27ο κεφάλαιο:

1 Και όταν έγινε πρωί, όλοι οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού έκαναν συμβούλιο εναντίον του Ιησού για να τον θανατώσουν.
2 Και αφού τον έδεσαν, τον έφεραν και τον παρέδωσαν στον Πόντιο Πιλάτο, τον ηγεμόνα.
...
12 Και ενώ οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι τον κατηγορούσαν, δεν απάντησε καθόλου.
13 Τότε, ο Πιλάτος λέει σ' αυτόν: Δεν ακούς πόσα μαρτυρούν εναντίον σου;
14 Και δεν του απάντησε ούτε σε έναν λόγο· ώστε ο ηγεμόνας θαύμαζε πολύ.
...
18 Επειδή, ήξερε ότι από φθόνο τον παρέδωσαν.
19 Και ενώ καθόταν επάνω στο βήμα, η γυναίκα του έστειλε κάποιον προς αυτόν, λέγοντας: Άπεχε από εκείνον τον δίκαιο· επειδή, πολλά έπαθα γι' αυτόν σήμερα σε όνειρο.
20 Οι αρχιερείς, όμως, και οι πρεσβύτεροι έπεισαν τα πλήθη να ζητήσουν τον Βαραββά, και να θανατώσουν τον Ιησού.
...
22 Και ο Πιλάτος λέει σ' αυτούς: Τι, λοιπόν, να κάνω τον Ιησού, που λέγεται Χριστός; Και όλοι λένε σ' αυτόν: Να σταυρωθεί.
23 Και ο ηγεμόνας είπε: Και τι κακό έπραξε; Εκείνοι, όμως, έκραζαν περισσότερο, λέγοντας: Να σταυρωθεί.
...
26 Τότε, τους απέλυσε τον Βαραββά· τον δε Ιησού, αφού τον μαστίγωσε, τον παρέδωσε για να σταυρωθεί.
27 Τότε, οι στρατιώτες τού ηγεμόνα, παίρνοντας τον Ιησού στο πραιτώριο, συγκέντρωσαν εναντίον του ολόκληρο το τάγμα των στρατιωτών. 28 Και αφού τον ξέντυσαν, τον έντυσαν με μια κόκκινη χλαμύδα. 29 Και πλέκοντας ένα στεφάνι από αγκάθια, το έβαλαν επάνω στο κεφάλι του, και του έδωσαν ένα καλάμι στο δεξί του χέρι· και καθώς γονάτισαν μπροστά του, τον ενέπαιζαν, λέγοντας: Χαίρε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων. 30 Και, φτύνοντάς τον, πήραν το καλάμι, και χτυπούσαν στο κεφάλι του.
31 Και αφού τον ενέπαιξαν, τον ξέντυσαν από τη χλαμύδα, και τον έντυσαν με τα ιμάτιά του· και τον έφεραν για να τον σταυρώσουν.
...
38 Τότε, σταυρώθηκαν μαζί του δύο ληστές, ο ένας από δεξιά και ο άλλος από αριστερά.
39 Και όσοι διάβαιναν, τον βλασφημούσαν, κουνώντας τα κεφάλια τους, 40 και λέγοντας: Αυτός που γκρεμίζει τον ναό, και που σε τρεις ημέρες τον κτίζει, σώσε τον εαυτό σου· αν είσαι Υιός τού Θεού, κατέβα από τον σταυρό.
41 Το ίδιο και οι αρχιερείς, μαζί με τους γραμματείς και τους πρεσβύτερους, εμπαίζοντας έλεγαν:
42 Άλλους έσωσε, τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει· αν είναι βασιλιάς τού Ισραήλ, ας κατέβει τώρα από τον σταυρό, και θα πιστέψουμε σ' αυτόν· 43 εμπιστεύθηκε στον Θεό· ας τον σώσει τώρα, αν τον θέλει· επειδή, είπε: Είμαι Υιός τού Θεού...

Αυτά εκπληρώθηκαν από τη Σοφία Σολομώντος, ως προς την 1η Παρουσία τού Χριστού. Ας δούμε τώρα άλλο ένα απόσπασμα από τη Σοφία Σολομώντος ως προς τη 2η Παρουσία τού Χριστού:

Σοφία Σολομώντος 5ο κεφάλαιο:

Κείμενο Εβδομήκοντα (Ο΄)

Μετάφραση στη Δημοτική

1 Τότε στήσεται εν παρρησία πολλή ο δίκαιος κατά πρόσωπον τών θλιψάντων αυτόν και τών αθετούντων τους πόνους αυτού.

2 Ιδόντες ταραχθήσονται φόβω δεινώ και εκστήσονται επί τω παραδόξω τής σωτηρίας.

3 Ερούσιν εν εαυτοίς μετανοούντες και δια στενοχωρίαν πνεύματος στενάξονται και ερούσιν:

4 ούτος ην ον έσχομέν ποτε εις γέλωτα και εις παραβολήν ονειδισμού οι άφρονες· τον βίον αυτού ελογισάμεθα μανίαν και την τελευτήν αυτού άτιμον. 5 πώς κατελογίσθη εν υιοίς Θεού και εν αγίοις ο κλήρος αυτού εστιν;

1 Τότε θα σταθεί με πολύ θάρρος ο δίκαιος μπροστά σε αυτούς που τον έθλιψαν και αθέτησαν τους κόπους του.

2 Βλέποντάς τον θα ταραχθούν από τρομερό φόβο και θα εκπλαγούν από την παραδοξότητα τής σωτηρίας.

3 Θα συνταραχθούν μέσα τους μετανιώνοντας, και θα αναστενάξουν από στεναχώρια πνεύματος και θα πουν ταραγμένοι:

4 "Αυτός ήταν που κάποτε τον είχαμε για να γελάμε, και για παράδειγμα κοροϊδίας οι ανόητοι! Τη ζωή του τη θεωρήσαμε τρέλα και το τέλος του άδοξο. 5 Πώς καταλογίσθηκε μεταξύ υιών Θεού και η κληρονομιά του βρίσκεται μεταξύ αγίων;

6 Άρα πλανηθήκαμε από τον δρόμο τής αληθείας, και το φως τής δικαιοσύνης δεν έλαμψε σ' εμάς, και ο ήλιος  δεν ανέτειλε σ' εμάς.

Αν δεν σάς λέει κάτι, το ότι ΜΟΝΟ οι Προτεστάντες και οι άπιστοι στον Χριστό Εβραίοι δεν το δέχονται, αλλά το δέχονταν οι Χριστιανοί όλων τών αιώνων ως κανονικό, και μάλιστα και η ίδια η Καινή Διαθήκη παραθέτει απ' αυτό, (όπως έχουμε δείξει αλλού), τουλάχιστον αφήστε να μαρτυρήσει στην καρδιά σας αυτή η προφητεία για την εγκυρότητα και την κανονικότητα αυτού τού βιβλίου, το οποίο σάς απέκρυψαν από τον Κανόνα τής Αγίας Γραφής, άνθρωποι πλανημένοι, που υποτιμούν τον λόγο του Θεού και απορρίπτουν σημαντικά του αποσπάσματα.

Ν. Μ.