• 1. Γιατί έγραψα αυτό το άρθρο

• 2. Η "Πηγή τών Λογίων" (Q) ως συλλογή αληθειών

• 3. Ο χρόνος συγγραφής τών Ευαγγελίων

• 4. Διαφοροποιήσεις και ελλείψεις τών Ευαγγελίων

• 5. Περιγραφές θαυματουργικών γεγονότων

• 6. Προσθήκες κειμένων και ανωνυμία

• 7. Η δομή τών πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων

• 8. Ψυχολογικές και κοινωνικές παράμετροι τής Καινής Διαθήκης

• 9. Αποστολική Διαδοχή

Επειδή κανείς απατεώνας ή μυθοπλάστης, δεν θα μπορούσε να καταγράψει την ακρίβεια τών εμπειριών αληθινών καταστάσεων, τις οποίες βιώνει ΚΑΘΕ άνθρωπος που βαδίζει στα ίδια αυτά μονοπάτια!

Γι' αυτό και πολλοί ΑΠΕΙΡΟΙ εμπειριών, αμφισβητούν την αξιοπιστία τών γεγονότων τής Καινής Διαθήκης, μη δυνάμενοι να επιβεβαιώσουν την ακρίβεια αυτών που περιγράφονται εκεί, με γεγονότα τής αληθινής ζωής τους. Γεγονότα όμως, που όποιος τα βίωσε τα αναγνωρίζει ως αληθινά και γνήσια, και μπορεί να τα καταθέσει ως μαρτυρία αξιοπιστίας. Γι' αυτό και τα καταθέτω επώνυμα.

1. Γιατί έγραψα αυτό το άρθρο

Ο χαρισματούχος ανάδοχός μου Αγάπιος Ματσαγκούρας (στη φωτογραφία δεξιά), (ένας άνθρωπος που βάδισε πριν από εμένα, σε παρόμοια μονοπάτια με εμένα, και έφθασε πολύ μακρύτερα), συνήθιζε να λέει ότι η Αγία Γραφή είναι "το φρέαρ τού Ιακώβ". Ένα πηγάδι, απ' όπου μπορείς να ανασύρεις τόσο νερό, όσο χωράει το δοχείο σου. Και καθώς προχωράς στη Χριστιανική οδό, ανασύρεις από το "πηγάδι" αυτό πληροφορίες, για τη δική σου πορεία στο ίδιο αυτό μονοπάτι, ώστε να τη συγκρίνεις και να ευθυγραμμίζεις τον δρόμο σου.

Σήμερα που γράφω, σχεδόν τρεισήμισι δεκαετίες μετά από τα γεγονότα τής μεταστροφής μου, βρίσκομαι ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ στην ίδια χρονική ΑΠΟΣΤΑΣΗ από αυτά τα γεγονότα τής ζωής μου, με την απόσταση που είχε η εποχή τού Χριστού από τις δεκαετίες κατά τις οποίες γράφθηκαν κάποια βιβλία τής Καινής Διαθήκης. Και καθώς διαβάζω επιχειρήματα σημερινών "αμφισβητιών" τής αξιοπιστίας τής Καινής Διαθήκης, οι συγκρίσεις που κάνω είναι αναπόφευκτες. Και μέσα μου ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩ για τη ρηχότητα τών επιχειρημάτων αυτών· επειδή αν τα επιχειρήματά τους εκείνα ίσχυαν ως κριτήρια αναξιοπιστίας τής Καινής Διαθήκης, τότε εφαρμόζοντάς τα σε εμένα τον ίδιο, και οι δικές μου αναμνήσεις και εμπειρίες θα έπρεπε να είναι "μυθικές" και αναξιόπιστες, και τα πιο ταραχώδη γεγονότα τής ζωής μου, που με σημάδεψαν και με διαμόρφωσαν για μια ζωή, θα έπρεπε να ήταν ανύπαρκτα!

Αυτή η εσωτερική μου επανάσταση λοιπόν, με ώθησε να συντάξω αυτό το άρθρο. Για να ελέγξω και να αμφισβητήσω με τη σειρά μου, τα πιο συνηθισμένα επιχειρήματα τών αμφισβητιών αυτών. Για να μαρτυρήσω από προσωπική εμπειρία μου, πόσο λάθος είναι ο τρόπος που σκέπτονται και πόσο αναξιόπιστα είναι τα δικά τους επιχειρήματα που τους πείθουν, και όχι η Καινή Διαθήκη. Γιατί πράγματα που θεωρούν ότι "δεν μπορεί να συνέβησαν", στη δική μου ζωή όντως συνέβησαν!

Παράλληλα, τα όσα θα καταγράψω έχουν μία ακόμα χρησιμότητα, απέναντι σε εκείνους που έχουν την Προτεσταντική αντίληψη περί "θεοπνευστίας τού γράμματος" και αλαθήτου τής Αγίας Γραφής, κάτι που στην Ορθόδοξη πίστη δεν έχει νόημα.

Δεν θα ασχοληθώ με την ιστορία τής μεταστροφής μου στην Ορθοδοξία συστηματικά. Αυτή είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο μου "Αναζητώντας την αλήθεια". Εδώ θα περιορισθώ σε επί μέρους καταστάσεις που βίωσα, κατά την έξοδό μου από την οργάνωση τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, κατά τη δημιουργία στη συνέχεια τής δικής μου κατ' οίκον "εκκλησίας", της εν συνεχεία διάλυσή της κατά τη μεταστροφή μου στην Ορθοδοξία, και τής καταγραφής τών γεγονότων και τών διδασκαλιών που συνέλεξα όλα αυτά τα χρόνια. Και θα το κάνω παραλληλίζοντάς τα με καταγεγραμμένες καταστάσεις τής Καινής Διαθήκης, ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση από τον καθένα, και να κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του, αν αυτά που έχουμε σήμερα ως Καινή Διαθήκη μπορούν να σταθούν σε ένα "τεστ πραγματικότητας".

2. Η "Πηγή τών Λογίων" (Q) ως συλλογή αληθειών

Οι μελετητές τής Καινής Διαθήκης θεωρούν ότι πριν γραφούν τα Ευαγγέλια, υπήρχε μία τουλάχιστον συλλογή λόγων τού Χριστού, προχειρογραμμένη από τους ακροατές Του, η οποία διαφυλάχθηκε και αποτέλεσε τη βάση τών πρώτων Ευαγγελίων. Αυτή ονομάζεται: "Πηγή τών Λογίων" (Q).

Κατά τον καιρό που ήμουν ακόμα Μάρτυρας τού Ιεχωβά ως το 1988 περίπου, (μην ξεχάσετε το "περίπου", γιατί όπως θα δούμε, έχει και αυτό τη σημασία του!), δεν υπήρχε ακόμα το Ίντερνετ. Κάποιος που έψαχνε να βρει πληροφορίες για κάτι, ένιωθε απελπιστικά "μόνος"! Σήμερα με ένα "γκουγκλάρισμα" βρίσκει ο καθένας κυριολεκτικά ό,τι πληροφορία ψάχνει. Τότε όμως η αναζήτηση ήταν μία επίπονη διαδικασία, που περνούσε μέσα από αμέτρητες ώρες σε δημόσιες (κυρίως) βιβλιοθήκες, και αυτό για όσους είχαν τον τρόπο και τον χρόνο να πάνε. Επειδή και η αγορά όσων βιβλίων χρειάζονται για μία σωστή έρευνα, ήταν οικονομικά αποτρεπτική. Θυμάμαι το "κλεφτό" ξεφύλλισμα βιβλίων σε βιβλιοπωλεία, μήπως και βρω τις πληροφορίες που ζητούσα, μη έχοντας τη δυνατότητα να τα αγοράσω...

Ζώντας στην κλειστή κοινωνία τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, όπου ακόμα και η αμφισβήτηση τής οργάνωσης σήμαινε τον κοινωνικό αποκλεισμό τής αποκοπής, δεν ήταν εύκολη η πληροφόρηση. Είχα μεν μεγάλη βιβλιοθήκη, όμως κατά το ήμισυ ήταν επιστημονικά περιοδικά και βιβλία, και κατά το ήμισυ θρησκευτικά, σχεδόν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ βιβλία και τόμους τής οργάνωσης τής Σκοπιάς, από τη δεκαετία τού 1950 ως την παρούσα εκείνη χρονιά. Σχεδόν όλα όσα είχε εκδώσει η οργάνωση στα Ελληνικά. Και τα περισσότερα εξ αυτών, τουλάχιστον από τις αρχές τής δεκαετίας τού 1970, τα είχα ήδη μελετήσει, και σταδιακά επεκτεινόμουν και προς τα παλαιότερα. Όλη μου η θρησκευτική πληροφόρηση, εξαντλείτο στις κατευθυνόμενες πληροφορίες που μου έδινε η εταιρία Σκοπιά. Δεν είχα ιδέα για την ουσία τών δογμάτων άλλων θρησκειών, πέρα από μία απαρίθμηση δογμάτων, και αυτά με διαστρεβλωμένο συνήθως τρόπο.

Σε ένα αυστηρά θρησκευόμενο περιβάλλον, όπου όλη η εκτός οργάνωσης πληροφόρηση θεωρείτο "ανωριμότητα", ακόμα και τα επιστημονικά περιοδικά που μονοπωλούσαν τις ισχνές οικονομικές μου δυνατότητες αγοράς, θεωρούνταν από πολλούς "λάθος". Πόσω μάλλον, αν διάβαζα θρησκευτικά βιβλία αλλοθρήσκων! Θεωρείτο καθαρά "σατανική ενέργεια".

Όταν λοιπόν έμαθα για την αμφισβήτηση τού βασικού δόγματος τής Σκοπιάς, τού 1914, οι πρώτες μου απόπειρες εξακρίβωσής του, ήταν άμεσα από την Αγία Γραφή. Και ήταν απογοητευτικό, όταν τα συμπεράσματα τής έρευνάς μου αποδείχθηκαν διαφορετικά από ό,τι είχα μάθει στην οργάνωση που ανήκα.

Το βιβλίο "Οι Καιροί τών Εθνών Αναθεωρημένοι" τού Όλαφ Γιόνσον, άλλαξε λίγο την κατάσταση. Μεταφρασμένο κρυφά στη φυλακή, από τον Αγαπητό (όπως λεγόταν τότε, και μετέπειτα Αγάπιο κατά το βάπτισμά του) Ματσαγκούρα, τον μελλοντικό μου Ανάδοχο, (τον οποίο ακόμα δεν γνώριζα), κυκλοφορούσε κρυφά σε φωτοτυπημένα αντίγραφα μεταξύ τών Μαρτύρων και πρώην Μαρτύρων τού Ιεχωβά. Η ανακάλυψη ενός τέτοιου βιβλίου στα χέρια κάποιου Μάρτυρα τού Ιεχωβά, συνεπαγόταν άμεσα δικαστική επιτροπή και πιθανότητα αποκοπή του από την οργάνωση. Δεν θυμάμαι πού το έκρυβα (έχει και αυτό τη σημασία του), κατά τους 6 περίπου μήνες που το μελετούσα κρυφά στο βενζινάδικο που εργαζόμουν. Αλλά ήταν κάτι πολύ επικίνδυνο για τη διατήρηση τής συνοχής τής οικογενείας μου.

Κατόπιν ήρθαν οι ηχογραφημένες κασέτες τού Γιώργου Χριστούλα, που κάθε εβδομάδα μου έφερνε κρυφά στη Σαλαμίνα ένα ζευγάρι πρώην Μαρτύρων τού Ιεχωβά. (Δεν θα καταγράψω το όνομά τους, επειδή ίσως δεν θα το ήθελαν. Και έχει και αυτό τη σημασία του για το παρόν άρθρο).

Αυτά που μάθαινα ακούγοντας κρυφά στη δουλειά μου στο κασετόφωνο, τις πάνω από 100 (αν θυμάμαι καλά, και έχει και αυτό σημασία), κασέτες, ήταν εκπληκτικά! Ήταν απίστευτα τεκμηριωμένα, αληθέστερα και βαθύτερα από όσα γνώριζα ως τότε στην οργάνωση. Αλλά ήταν "ήχος", και ξεχνιόταν! Πώς θα μπορούσα να έχω αυτές τις πληροφορίες όποτε ήθελα, χωρίς κασετόφωνο; Καταγράφοντάς τα!

Καθώς τις άκουγα, κατέγραφα σε χαρτί πρόχειρα και γρήγορα, (σχεδόν "στενογραφικά"), το περιεχόμενο κάθε κασέτας. Και μάζεψα έτσι ένα μεγάλο "πακέτο" δογματικών πληροφοριών, για τα "καυτά" θέματα που απασχολούσαν τις δογματικές μου απόψεις.

Κατέγραφα κυρίως τις δογματικές λεπτομέρειες και ΟΧΙ τις ιστορίες και τις εμπειρίες που αναπτύσσονταν στις κασέτες. Αυτό που με ενδιέφερε πρώτιστα, ήταν Η ΑΛΗΘΕΙΑ για τη Χριστιανική πίστη, και μόνο δευτερευόντως τα γεγονότα και τα ονόματα και οι ιστορικές πληροφορίες τών αφηγήσεων που άκουγα.

Παράλληλα, έφθαναν στα χέρια μου και άλλα μεταφρασμένα κείμενα από πρώην Μάρτυρες τού Ιεχωβά τού εξωτερικού, για επιπλέον ντοκουμέντα για την πτώση τής Ιερουσαλήμ, για στατιστικές περί τών "δεινών τής ανθρωπότητας", για την έννοια τών "εσχάτων ημερών", κλπ, τα οποία επίσης έκρυβα με προσοχή και μελετούσα εντατικά. Αλλά αυτά ήταν πολύ λίγα, συγκριτικά με τις 90άρες κασέτες και τον πλούτο τής πληροφορίας που υπήρχε εκεί, και που καταγράφηκε σταδιακά σε "χαρτάκια".

Όταν πλέον βρισκόμουν αποκομμένος εκτός οργάνωσης τής Σκοπιάς, δεν χρειαζόταν πλέον να κρύβω τα κρυφά μου αρχεία με πληροφορίες, και τα κατέθεσα φανερά στη βιβλιοθήκη μου. Μόνο που πλέον εκεί υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός θρησκευτικών βιβλίων διαφόρων θρησκειών.

Αλλά αυτό που χαιρόμουν περισσότερο απ' όλα, ήταν εκείνα τα "χαρτάκια", που είχα καταγράψει, τα οποία ήταν απόλυτα σύμφωνα και με τη νέα μου Ορθόδοξη πίστη. Ήταν για εμένα "Η Πηγή τών Λογίων", τών λόγων εκείνων δηλαδή που έριξαν για πρώτη φορά φως στο σκοτάδι τής πατρικής μου θρησκείας στο οποίο βρισκόμουν. Και σε αυτά ανέτρεχα πολύ συχνά, για να θυμηθώ εδάφια και επιχειρήματα και αποδείξεις τής νέας μου πίστης.

Οι πληροφορίες αυτές ήταν πολύ εκπληκτικές και διαφωτιστικές για εμένα, αλλά ήταν σπάνιες σε μια εποχή με έλλειψη πληροφόρησης, και δεν μπορούσα να τις κρατήσω για τον εαυτό μου. Όμως τα χαρτάκια ήταν προχειρογραμμένα και κακογραμμένα με τον κακό μου γραφικό χαρακτήρα, και συχνά ανακατεμένα. Έπρεπε να μπει μια τάξη!

Στις αρχές τής δεκαετίας τού 1990 αγόρασα μια γραφομηχανή και μετά έναν Υπολογιστή, και έμαθα τυφλό σύστημα πληκτρολόγησης. Και από τα χαρτάκια αυτά κυρίως, (μαζί με επιπλέον στοιχεία που είχα συλλέξει στο μεταξύ), φτιάχθηκαν γύρω στα 50 φυλλάδια, που διένειμα σε Μάρτυρες τού Ιεχωβά κυρίως, τότε, σε μορφή φωτοτυπιών. Είχαν ήδη περάσει κάπου 10 χρόνια από τις πρώτες εκείνες απομαγνητοφωνήσεις που είχα κάνει στις κασέτες, ώσπου να καταγραφούν αυτά τα 50 φυλλάδια.

Με το ξεκίνημα τού 1999 συνδέθηκα στο Ίντερνετ. Είχα ήδη εντοπίσει τη δυναμική αυτού τού νέου μέσου πληροφόρησης. Και ήδη από την προηγούμενη χρονιά, (1998), τα 50 εκείνα φυλλάδια αποτέλεσαν τα πρώτα άρθρα τής ΟΟΔΕ που κατασκευάσθηκαν, τής Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας, σε συστηματική μορφή πλέον.

Τα υπόλοιπα "χαρτάκια" τής απομαγνητοφώνησης που δεν είχαν αποθησαυριστεί σε φυλλάδια, τα έδωσα σε κάποιον πρώην Μάρτυρα τού Ιεχωβά, που ανέλαβε να τα καθαρογράψει στον υπολογιστή του λόγω δικής μου έλλειψης χρόνου· κάτι που όχι μόνο δεν έγινε, αλλά χάθηκαν κιόλας!

Τον ίδιο εκείνο καιρό κατά τη δεκαετία τού 1990, μάζευα και κάτι ακόμα, (αυτή τη φορά σε τετράδιο). Απευθυνόμενος αρχικά στους πρώην ομοπίστους μου, τους Μάρτυρες τού Ιεχωβά, για να τους βοηθήσω να ελευθερωθούν και αυτοί από την οργάνωση, κατέγραφα σκόρπια επιχειρήματα και ντοκουμέντα που θα τους βοηθούσαν. Γέμισα έτσι όλο το τετράδιο. Όμως κανείς δεν θα καθόταν να το διαβάσει ποτέ σε αυτή τη μορφή ατάκτων επιχειρημάτων προχειρογραμμένων. Έπρεπε να ταξινομηθούν και να καταγραφούν με τρόπο προσιτό σε όλους. Και ο καλύτερος τρόπος, θα ήταν να καταγραφούν μέσα από την ίδια μου την ιστορία, καθώς τα βίωνα στην πράξη. Και αυτή η καταγραφή τους μέσα από την εμπειρία μου, γέννησε το βιβλίο: "Αναζητώντας την Αλήθεια", που άρχισε να ανεβαίνει στο Διαδίκτυο, τον Ιούνιο τού 1999, και κατόπιν αίτησης τής Ι. Μ. Μαχαιρά εκδόθηκε και σε χαρτί το 2004.

Ας δούμε τώρα, γιατί τα έγραψα εδώ όλα αυτά, και ποιος είναι ο παραλληλισμός:

Λένε οι εχθροί τής Καινής Διαθήκης, ότι αφού τα Ευαγγέλια γράφθηκαν από παλαιότερη πηγή, την "Πηγή τών Λογίων", δήθεν ΔΕΝ τα έγραψαν αυτοί που τα άκουαν αρχικά, αλλά "από δεύτερο χέρι". Λένε ότι δήθεν όλοι οι Ευαγγελιστές ΔΕΝ είναι αυτόπτες μάρτυρες τού Χριστού, και όσων καταγράφουν, αλλά απλώς αντιγραφείς παλαιοτέρων "ξένων ή μυθικών" παραδόσεων, και λένε ψέματα. Μέγα λάθος! Η ζωή μου τους διαψεύδει! Και επαναστατώ εξ εμπειρίας απέναντι στην προχειρότητα τών συλλογισμών τους και τών συμπερασμάτων τους!

Κι εγώ υπήρξα ακροατής τών κασετών που προανέφερα, και ΠΡΙΝ τις καταγράψω ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ συστηματικά σε φυλλάδια και άρθρα, κατέγραψα ΜΟΝΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥΣ σε πρόχειρα χαρτάκια, σε μία δική μου "πηγή τών λογίων" εκείνων που είχα ακούσει, και που με διαφώτισαν αρχικά. Μία πηγή, που στη συνέχεια τη χρησιμοποίησα εγώ ο ίδιος ως βάση, για τις μετέπειτα συστηματικές καταγραφές μου.

Και οι εμπειρίες μου που καταγράφηκαν στο βιβλίο μου "Αναζητώντας την Αλήθεια" ήταν πραγματικές και δικές μου. Όμως ΠΡΙΝ τις καταγράψω συστηματικά σε μία ενιαία ιστορία (υπό τύπον "ευαγγελίου" τής ζωής μου), είχαν καταγραφεί πρόχειρα και σκόρπια σε ένα τετράδιο, χωρίς ειρμό και χωρίς ιστορικό πλαίσιο. Όπως ακριβώς τα λόγια τού Χριστού στην "Πηγή τών Λογίων", πριν καταγραφούν στα Ευαγγέλια.

Είδα να συμβαίνει δύο φορές στη ζωή μου, αυτό που οι λόγιοι τής Καινής Διαθήκης λένε ότι συνέβη και με τα Ευαγγέλια! Η χρήση μίας πρωτογενούς πηγής, που χρησίμευσε ως βάση για τα μετέπειτα Ευαγγέλια!

Αυτό όχι μόνο δεν σημαίνει ότι οι Ευαγγελιστές ήταν ψεύτες και απατεώνες, που πήραν δήθεν ξένες πληροφορίες και τις ανέπτυξαν με "μυθικό" τρόπο ως δήθεν δικές τους, αλλά σημαίνει το ακριβώς αντίθετο!

Σκεφθείτε!

Αν κάποιος ήθελε να γράψει μια ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ για να εξαπατήσει τον κόσμο, τι θα έκανε; Απλώς θα άρχιζε να την καταγράφει ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ, χωρίς τη χρήση "πηγής τών λογίων". Γιατί απλώς σε μία φαντασιακή καταγραφή, θα έγραφε ό,τι κατεβαίνει στο κεφάλι του! Δεν θα κατέβαλλε καμία προσπάθεια να συμπεριλάβει σε αυτό μία παλαιότερη πηγή!

Το να έχουμε περισσότερα από ένα Ευαγγέλια, τα οποία χρησιμοποιούν την ίδια αυτή βασική πηγή, σημαίνει μόνο ένα: Οι συγγραφείς τους, καταβάλλουν φιλότιμη προσπάθεια να μεταφέρουν πιστά, και χωρίς ελλείψεις, πραγματικές καταστάσεις που διαφώτισαν και τους ίδιους, και θέλουν να τα μοιρασθούν και με τους συνανθρώπους τους. Όπως ακριβώς εγώ, θέλησα αυτά που με εξέπληξαν, να γίνουν προσιτά και στους άλλους, και τα κατέγραψα στη συνέχεια συστηματικά.

Έχω γράψει αμέτρητα άρθρα και φανταστικά διηγήματα στη ζωή μου. ΠΟΤΕ όμως, δεν χρησιμοποίησα μία αρχική πρόχειρη καταγραφή "πηγής λογίων" σε κάτι φανταστικό. Ποτέ! Προσχέδιο χρησιμοποίησα μόνο όταν είχα να καταγράψω κάτι αληθινό! Τα φανταστικά μου διηγήματα, έβγαιναν πάντα κατ' ευθείαν από το κεφάλι μου, χωρίς να με ενδιαφέρει η ακρίβεια τών λόγων και η πληρότητά τους.

Το ότι η πηγή τών λογίων είχε αρχικά ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ τού Χριστού και ΟΧΙ ιστορίες, δείχνει ότι αυτό που ενδιέφερε αυτούς που τις κατέγραψαν, ήταν η ωφέλεια τών άλλων, και όχι μία μυθική διήγηση. Και οι Ευαγγελιστές χρησιμοποιώντας αυτές ακριβώς τις καταγραφές τής διδασκαλίας τού Χριστού, έδειχναν ότι ΔΕΝ είχαν σκοπό να καταγράψουν μια απατηλή ιστορία, αλλά να μεταφέρουν ένα ΑΓΓΕΛΜΑ, ένα ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ προς τους αναγνώστες τους. Η βάση όσων έγραψαν, ήταν η διδασκαλία και όχι η εξιστόρηση.

Αυτός ήταν ο λόγος που κι εγώ κατέγραψα αρχικά τη διδασκαλία που άκουγα ή που βίωνα, και ΜΕΤΑ όλα αυτά, τα έφτιαξα συστηματικά στο πραγματικό ιστορικό τους πλαίσιο.

Και δυστυχώς δεν διασώζονται όλες οι πληροφορίες. Όπως τα δικά μου υπόλοιπα "χαρτάκια" χάθηκαν πριν καταγραφούν συστηματικά και μόνιμα, έτσι χάθηκαν και πολλά απ' αυτά που είπε και έκανε ο Χριστός, κάτι που οι αυτόπτες ευαγγελιστές το γνώριζαν, γι' αυτό και ο Ιωάννης, παρά το ότι έγραψε κυρίως πράγματα που παρέλειψαν οι άλλοι Ευαγγελιστές, δηλώνει:

"Και είναι και πολλά άλλα, όσα έκανε ο Ιησούς, τα οποία αν γραφούν ένα προς ένα, ούτε ολόκληρος ο κόσμος, νομίζω, δεν θα χωρούσε τα βιβλία που θα γράφονταν." (Ιωάννης 21: 25).

Συμπερασματικά, η εμπειρία δείχνει, ότι η χρήση "πηγής λογίων", αποτελεί εγγύηση αξιοπιστίας και ΟΧΙ ένδειξη απάτης!

3. Ο χρόνος συγγραφής τών Ευαγγελίων

Τα Ευαγγέλια γράφθηκαν δεκαετίες μετά από τον θάνατο και την ανάσταση τού Χριστού. Αυτό σύμφωνα με ορισμένους κακούς κριτικούς τής Καινής Διαθήκης, σημαίνει ότι είναι αναξιόπιστα και χαλκευμένα, επειδή (κατ' αυτούς), θα έπρεπε να έχουν γραφθεί συγχρόνως με τη ζωή τού Χριστού, ή έστω μέσα στα πρώτα χρόνια από τότε.

Και πάλι η εμπειρία μου τους διαψεύδει! Όπως ανέφερα προηγουμένως, από τη στιγμή που καταγράφηκαν οι κασέτες τις οποίες απομαγνητοφώνησα, μέχρι η διδασκαλία τους να γίνει φυλλάδια και άρθρα στο Ίντερνετ, πέρασαν πάνω από 5 χρόνια. Στη σύγχρονη εποχή, που έχουμε πλούσια γραφική ύλη, φωτοτυπικά μηχανήματα, γραφομηχανές και υπολογιστές! Και η ιστορία μου εκδόθηκε σε βιβλίο σχεδόν 20 χρόνια μετά από τα γεγονότα που περιγράφει!

Σκεφτείτε όμως ότι όταν μιλάμε για τα Ευαγγέλια, μιλάμε για μια εποχή στην οποία ΔΕΝ υπήρχαν ούτε γραφομηχανές, ούτε υπολογιστές, ούτε καν χαρτί! Τα μέσα καταγραφής τών συγγραμμάτων ήταν σπανιότατα και ακριβά, και έπρεπε όλα να αντιγράφονται στο χέρι! Αν ζούσα τότε, υπό τις τότε συνθήκες και ελλείψεις, δεν ξέρω αν θα προλάβαινα καν να τα καταγράψω όλα εκείνα στη διάρκεια τής ζωής μου!

Προφανώς τα λόγια τού Χριστού καταγράφηκαν τότε από πολλούς ακροατές Του, ΟΤΑΝ εύρισκαν κάπου να τα καταγράψουν. Όμως η διάδοση όλων αυτών, ήταν πολύ δύσκολη, και μάλιστα σε ένα περιβάλλον τόσο εχθρικό, όσο το περιβάλλον τών θρησκευόμενων φανατικών Ιουδαίων, που θεωρούσαν τον Χριστό βλάσφημο και ψευδοπροφήτη.

Προηγουμένως έγραψα για την εμπειρία μου να μελετάω και να καταγράφω ΚΡΥΦΑ τις πρώτες μου πηγές αληθινής γνώσης, και καταγραμμένες σε πρόχειρα χαρτάκια, τα οποία έπρεπε να κρύβω, για να μη βρω μπελά από τους Ιεροεξεταστές τής οργάνωσης τής Σκοπιάς. Σκεφθείτε λοιπόν τον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν ειδικά τότε οι ακόλουθοι τού Χριστού, που έφθανε ακόμα και μέχρι θανάτου! Πώς θα διαδίδονταν γρήγορα κείμενα λόγων τού Χριστού, με έλλειψη γραφικής ύλης, με δυσκολία αντιγραφής γράμμα-γράμμα, και "υπό τον φόβο τών Ιουδαίων";

Κάποιος που έχει αυτή την εμπειρία τής κρυφής διάδοσης ιδεών σε ένα φανατικό θρησκευτικό περιβάλλον, αυτό το κατανοεί πλήρως, και θυμάται το πρόβλημα τού Νικοδήμου, τού Φαρισαίου εκείνου, κρυφού μαθητή τού Χριστού που αν και άρχοντας, Τον συναντούσε νύχτα, από τον φόβο τών ομοθρήσκων του: "Υπήρχε και ένας άνθρωπος από τους Φαρισαίους, που ονομαζόταν Νικόδημος, άρχοντας των Ιουδαίων. Αυτός ήρθε στον Ιησού μέσα στη νύχτα" (Ιωάννης 3: 1,2). "Και από τους άρχοντες πολλοί πίστεψαν σ' αυτόν· αλλά εξαιτίας των Φαρισαίων δεν ομολογούσαν, για να μη γίνουν αποσυνάγωγοι." (Ιωάννης 12: 42).

Πώς θα διέδιδε κάποιος κείμενα με τα λόγια τού Χριστού σε ένα τέτοιο περιβάλλον;

Αυτά είναι πράγματα που τα έχω βιώσει κι εγώ στο πετσί μου για χρόνια! Τα περιγράφω στο βιβλίο μου, και δεν είναι φανταστικές καταστάσεις! Όποιος τις έχει ζήσει τις αναγνωρίζει από την εμπειρία του, διαβάζοντάς τις στα Ευαγγέλια, και ξέρει πολύ καλά ότι είναι γνήσιες αφηγήσεις, και περιγράφουν αληθινά γεγονότα!

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, το παράξενο ΔΕΝ είναι το ότι τα Ευαγγέλια ολοκληρώθηκαν κάποιες δεκαετίες μετά από τον θάνατο και την ανάσταση τού Χριστού, δεδομένου ότι έγιναν σε δύο φάσεις, από την "Πηγή τών Λογίων" σε επεξεργασμένα Ευαγγέλια. Το παράξενο θα ήταν αν τα είχαμε ενωρίτερα!

Σήμερα έχουν περάσει σχεδόν τρεισήμισι δεκαετίες από κάποια γεγονότα τής ζωής μου, που περιέγραψα εδώ πιο πάνω. Και σε αυτό το άρθρο καταγράφονται για πρώτη φορά, μια και κάποιες λεπτομέρειες που γράφω εδώ, δεν έχουν καταγραφεί ούτε στο αναλυτικό βιβλίο μου. Πόσο μου θυμίζει αυτό τις συμπληρωματικές πληροφορίες που καταγράφει μετέπειτα και με καθυστέρηση δεκαετιών ο Ιωάννης, στο δικό του Ευαγγέλιο, τις οποίες δεν συμπεριέλαβαν οι άλλοι προηγούμενοι Ευαγγελιστές!

4. Διαφοροποιήσεις και ελλείψεις τών Ευαγγελίων

Διαβάζοντας κάποιος τα 4 Ευαγγέλια, διαπιστώνει ότι οι Ευαγγελιστές δεν καταγράφουν τα γεγονότα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Υπάρχουν διαφορές στη σειρά κάποιων γεγονότων, στο πόσα πρόσωπα βρίσκονταν κοντά σε κάποιο γεγονός, σε παραλείψεις προσώπων και ονομάτων, κλπ. Αυτό κάποιοι κριτικοί τής Καινής Διαθήκης, το εκλαμβάνουν ως απόδειξη αναξιοπιστίας τών Ευαγγελιστών, και φανταστικής διήγησης. Λένε ότι σε τόσο σημαντικά γεγονότα σαν αυτά τής θαυμαστής ζωής τού Χριστού, θα έπρεπε όλοι να τα θυμούνται πολύ καλά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Πόσο μακριά βρίσκονται από την αλήθεια! Και το λέω και πάλι εξ εμπειρίας!

Όταν έγραψα το πρώτο βιβλίο μου "Αναζητώντας την Αλήθεια", κατέγραψα πολλά γεγονότα τής ζωής μου. Σημαντικά γεγονότα που με συντάραξαν και συγκλόνισαν την ίδια μου την οικογένεια. Πράγματα απ' αυτά που μένουν ανεξίτηλα στη μνήμη σου, όσα χρόνια και αν περάσουν!

Κι όμως! Κάποια χρόνια μετά την έκδοση τού βιβλίου μου, κάθισα να το ξαναδιαβάσω. Ήταν απίστευτο πόσα πράγματα είχα ξεχάσει ότι είχαν συμβεί, και τα ξαναθυμήθηκα τότε!

Το πιο ενδιαφέρον που με εντυπωσίασε και με εξέπληξε, ήταν ότι κάποια σημαντικά γεγονότα, τα θυμόμουν με διαφορετική σειρά από αυτή που τα είχα καταγράψει στο βιβλίο, τότε που ήταν πιο φρέσκα στη μνήμη μου! Η σημαντικότητά τους, δεν εμπόδισε τη μνήμη μου να αντιστρέψει τη σειρά τών γεγονότων! Αλλά αυτό φυσικά δεν έκανε τα  γεγονότα λιγότερο αληθινά! Ούτε έκανε εμένα που τα είχα βιώσει, "απατεώνα που έγραφα φαντασίες". Αργότερα διάβασα επιστημονικές έρευνες, που έχουν αποδείξει ότι η μνήμη μας ξαναγράφεται κάθε φορά που ανακαλούμε κάποιο γεγονός, και αυτό δημιουργεί μία σταδιακή αλλοίωση τών αναμνήσεών μας. Αυτό μου εξήγησε πολλά!

Αν οι Ευαγγελιστές ήθελαν να χαλκεύσουν γεγονότα, θα φρόντιζαν να γράψουν τα ίδια ακριβώς πράγματα, χωρίς να μπορεί να διακρίνει κάποιος διαφορετική οπτική μεταξύ τους. Ένας απατεώνας θα φρόντιζε να μην αφήνει ενοχλητικές διαφοροποιήσεις σε αυτά που έγραφε, για να μη δημιουργήσει υποψίες. Όχι όμως οι Ευαγγελιστές! Κατέγραφαν πραγματικά αυτά που είχαν δει και ακούσει. Κατέγραφαν τις εμπειρίες και τις αναμνήσεις τους, όσο πιο πιστά θυμούνταν και τις είχαν κατανοήσει όταν συνέβαιναν, χωρίς να καταβάλλουν προσπάθεια να εξαλείψουν τις φαινομενικές διαφορές μεταξύ τους.

Όπως θα πρόσεξε ο αναγνώστης αυτού τού άρθρου, πιο πάνω έγραφα κάθε τόσο: "αυτό έχει τη σημασία του", σε πράγματα που δεν θυμόμουν καλά ως προς το χρόνο ή τα γεγονότα. Να ποια είναι η σημασία τους: Αν και ήταν σημαντικά πράγματα, σταθμοί στη ζωή μου, το ότι σήμερα έχω ξεχάσει κάποιες λεπτομέρειες, δεν τα κάνει λιγότερο αληθινά!

Υπάρχουν όμως και εκούσιες παραλείψεις γεγονότων και προσώπων. Στο παρόν άρθρο, γράφω για πρώτη φορά τα ονόματα κάποιων προσώπων, που στο βιβλίο μου τα παρουσιάζω με ψευδώνυμα. Και αυτό γίνεται επειδή όταν ένα γεγονός είναι ακόμα σχετικά πρόσφατο, συχνά ο αφηγητής κρίνει (για διάφορους προφανείς λόγους), ότι δεν πρέπει να φανερώσει κάποιο όνομα, ή πρέπει επίτηδες να "ανακατέψει" κάποια γεγονότα, για προστασία τών προσώπων αυτών, ή συγγενών τους, από δυσάρεστες καταστάσεις. Ειδικά όταν στην υπόθεση εμπλέκεται θρησκευτικός φανατισμός και μέθοδοι κοινωνικού αποκλεισμού εναντίον πρώην μελών μίας ομάδας. Τέτοιες συγκεκαλυμμένες αναφορές με αοριστία για κάποια πρόσωπα όπως αυτή: "ήρθε η Μαρία η Μαγδαληνή, και η άλλη Μαρία" (Ματθαίος 28: 1), μαρτυρούν μία παρόμοια τακτική και τών Ευαγγελιστών, καθώς απέκρυπταν συχνά τα πρόσωπα ή τις λεπτομέρειες, για προφανείς λόγους, και άφηναν να γίνουν τα πρόσωπα αυτά αντιληπτά μόνο σε έναν στενό κύκλο. (Ποια ακριβώς ήταν η "άλλη Μαρία";). Το ότι αποκρύπτονται πρόσωπα εμφανώς, είναι χαρακτηριστική ένδειξη εγκυρότητας τής αφήγησης. Επειδή αν ήταν ψεύτικη, δεν υπήρχε και κανείς να προστατευθεί με απόκρυψη τού ακριβούς του ονόματος!

Παρά τις τρεισήμισι δεκαετίες από τα γεγονότα που περιγράφω στο βιβλίο μου, μία μεγάλη σειρά γεγονότων και λεπτομερειών παραμένει φυλαγμένη σε ξεχωριστό βιβλίο, με ονόματα και καταστάσεις, που παρά τα σχεδόν 35 χρόνια, κρίνω ότι είναι ακόμα πολύ ενωρίς να γίνουν φανερά. Και μόνο ελάχιστα πρόσωπα έχουν πρόσβαση σε αυτές τις λεπτομέρειες. Κάτι που δεν έχει νόημα σε μία φανταστική ιστορία, όπου τα ανύπαρκτα πρόσωπα και γεγονότα δεν εκθέτουν κανέναν αν φανερωθούν εκτενώς.

Και κάτι ακόμα: Η συγκεκριμένη "απόρρητη" ιστορική καταγραφή που έχω κάνει, έχει ξεκινήσει να γράφεται πολύ κοντά στα γεγονότα, και συμπληρώνεται διαρκώς σε διάστημα δεκαετιών με τα νέα γεγονότα, ή με συμπληρωματικές πληροφορίες που μαθαίνω από αυτόπτες μάρτυρες παλαιών γεγονότων, τα οποία γνώριζα περιληπτικά. Και όποτε και αν αποφασίσω ότι μπορώ να τη βγάλω σε κοινή θέα, το γεγονός ότι η συγγραφή της στην πραγματικότητα ξεκίνησε πολύ κοντά στα γεγονότα, δεν αλλάζει!

Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Λουκάς για παράδειγμα, έχοντας γράψει στις Πράξεις τών Αποστόλων, τόσα λεπτομερή ιστορικά γεγονότα, για εμένα είναι μία ισχυρή ένδειξη ότι ξεκίνησε να τα γράφει πολύ πιο κοντά (χρονικά), σε όσα αφηγείται, και ότι σε αυτά προσέθετε διαρκώς όλο και νεότερα γεγονότα, ΟΠΟΤΕΔΗΠΟΤΕ και αν έστειλε το σύγγραμμά του στον Θεόφιλο, και έγινε αυτό το σύγγραμμα ευρύτερα γνωστό!

5. Περιγραφές θαυματουργικών γεγονότων

Τα θαυματουργικά γεγονότα που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη, θεωρούνται για τους κακούς κριτικούς τής Βίβλου, ντοκουμέντα για τη μυθική και φανταστική της διάσταση.

Προερχόμενος από μία θρησκεία η οποία πιστεύει ότι δήθεν "τα θαύματα σταμάτησαν κατά τον πρώτο αιώνα με το θάνατο τών αποστόλων", αντιμετώπιζα τα θαύματα με σκεπτικισμό. Και όταν κάποιος φίλος Πρώην Μάρτυρας τού Ιεχωβά, με διαβεβαίωσε ότι διαρκώς βίωνε θαυματουργικές εμπειρίες τις οποίες μου διηγόταν συχνά, στην αμφισβήτησή μου, απάντησε απλά: "Γιατί δεν ζητάς ο ίδιος από τον Θεό να σού δείξει ότι και σήμερα θαυματουργεί; Αν είσαι πιστός και το θέλεις πραγματικά, θα σου το δείξει άμεσα". Και την ίδια νύχτα, ενώ ξαγρυπνούσα με προσευχή ζητώντας επίμονα μία επιβεβαίωση από τον Θεό, κατά τις 3:00 τη νύχτα, μία ξεκάθαρη και ευκρινής φωνή μού απάντησε: "Ζήτησες μία απόδειξη. Τώρα την έχεις!". Και όλα άλλαξαν στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμουν ως τότε τον Θεό. Όχι πλέον ως ένα απολίθωμα τού παρελθόντος, αλλά ως έναν Ζωντανό Θεό, που ακούει προσευχή και απαντάει ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ όταν χρειάζεται.

Στο βιβλίο μου "Αναζητώντας την Αλήθεια", περιγράφω κάποιες ελάχιστες από τις θαυματουργικές εμπειρίες που βίωσα έκτοτε, τόσο πριν, όσο και μετά τη γνωριμία μου με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και σε όλα αυτά, είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι προκατειλημμένοι αρνητές τής αξιοπιστίας τής Αγίας Γραφής, θα με πουν απατεώνα, ή φαντασιόπληκτο, ή παλαβό, ή θύμα απάτης. Δεν με απασχολεί. Εγώ περιέγραψα αληθινές μαρτυρίες, απλά και καθημερινά, όπως απλά και καθημερινά είναι τα θαύματα σε κάθε πιστό άνθρωπο που αφήνει τον Θεό να ενεργεί στη ζωή του, όπως απλά και καθημερινά παρουσιάζονται τα θαύματα στην Αγία Γραφή.

Το να αρνείται κάποιος μία μαρτυρία ασυνήθιστων εμπειριών ως "μύθο", μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος δεν είχε κάποια παρόμοια εμπειρία (αφού έχει αποκλείσει τον Θεό από τη ζωή του), δεν κάνει τη γνώμη του πιο έγκυρη, ούτε πιο αξιόπιστη. Αντιθέτως, την κάνει προκατειλημμένη και κατευθυνόμενη από τις ιδεοληψίες του.

Εγώ διαβάζοντας τις περιγραφές τής Καινής Διαθήκης για τις πνευματικές εμπειρίες τών πρώτων Χριστιανών, όχι μόνο δεν βλέπω εκεί κάτι ξένο, αλλά αντιθέτως βλέπω κάτι πολύ οικείο. Και ξαναζώ τις εκπληκτικές καταστάσεις που βίωσα πραγματικά πλάι στον χαρισματούχο Ανάδοχό μου τον Αγάπιο, τότε που ένιωθα τον ουρανό να κατέρχεται και να με κυκλώνει, όταν έβλεπα μέσα απ' αυτόν, να ενεργεί η Χάρις τού Αγίου Πνεύματος, με τρόπους ανεξήγητους για τη λογική ενός απίστου. Και ξέρω ότι οι εκπληκτικές αφηγήσεις που διαβάζω στην Καινή Διαθήκη είναι αληθινές, επειδή τις έχω βιώσει σε κάποιο βαθμό!

6. Προσθήκες κειμένων και ανωνυμία

Το ότι κάποια βιβλία τής Καινής Διαθήκης δεν αναφέρουν άμεσα τον συγγραφέα τους, και έχουν εμφανείς προσθήκες χωρίων από μετέπειτα κειμενογράφους, (όπως για παράδειγμα το τέλος τού κατά Μάρκον Ευαγγελίου), ή τμήματα γραμμένα με άλλο συντακτικό ύφος, κάνουν κάποιους να θεωρούν τα κείμενα αυτά αναξιόπιστα και προϊόντα "συρραφής" μύθων και όχι τών συγγραφέων στους οποίους αποδίδονται.

Στην εποχή που περιφερόμουν ψάχνοντας για την Εκκλησία μεταξύ τών Προτεσταντικών ομάδων, έγραψα ένα ανώνυμο βιβλιάριο με τίτλο: "Το δόγμα τού 1914. Πόσο αξιόπιστο είναι;" το οποίο διέδωσα σε μορφή φωτοτυπιών σε φίλους μου Προτεστάντες διαφόρων δογμάτων. Το είχα γράψει ανώνυμο, επειδή το όνομά μου ήταν γνωστό μεταξύ τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, για να μην αρνηθούν να το διαβάσουν όσοι απ' αυτούς το συναντήσουν κάπου.

Αυτό κυκλοφορούσε φωτοτυπημένο για πολλά χρόνια ανώνυμα σε πολλούς θρησκευτικούς χώρους εν αγνοία μου. Ώσπου μία ημέρα έπεσε στα χέρια μου ένα πολύ πιο "παχύ" ανώνυμο βιβλιαράκι με τον ίδιο ακριβώς τίτλο. Και όταν το ξεφύλλισα, διαπίστωσα ότι κάποιος είχε χρησιμοποιήσει το αρχικό μου σύγγραμμα ως βασικό κορμό, και πάνω σε αυτό είχε αναπτύξει περισσότερα στοιχεία και επιχειρήματα τού θέματος τού βιβλιαρίου.

Ήταν προφανές ότι το ύφος είχε αλλάξει, όπως και ο σκοπός τού περιεχομένου. (Εγώ το είχα φτιάξει ειδικά για Μάρτυρες τού Ιεχωβά και μόνο μέσα από δικά τους έντυπα, ενώ αυτό το επαυξημένο, απευθυνόταν σε ευρύτερο κοινό). Όμως ούτε το νόημα, ούτε οι αποδείξεις, ούτε οι δογματικές του τοποθετήσεις ήταν αλλαγμένες. Και σκέφθηκα ότι "ο αρχαιολόγος τού μέλλοντος", θα έλεγε διαβάζοντας αυτό το βιβλιαράκι, ότι "δεν είναι δικό μου, επειδή είναι γραμμένο σε άλλο ύφος από το δικό μου". Και λοιπόν; Μήπως αυτό άλλαζε το γεγονός ότι εξυπηρετούσε την εξέταση και τεκμηρίωση τού ιδίου θέματος; Το ότι σε αυτό συνέβαλε και κάποιος άλλος, άραγε σε τι μείωσε την αξία του; Μήπως άλλαξε το γεγονός ότι όντως είχα συγγράψει εγώ τον "κορμό" του, παρά το ότι είχε κάνει τις προσθήκες του και κάποιος άλλος; Μήπως η έλλειψη ονόματος συγγραφέα, μείωνε την αξιοπιστία τών επιχειρημάτων του;

Έχοντας αυτή την εμπειρία, μπορούσα να κατανοήσω πώς και στην εποχή τών Αποστόλων, ανώνυμα κείμενά τους, ήταν δυνατόν να κυκλοφορούν μεταξύ τών Χριστιανών, και κάποια απ' αυτά να αποκτούν και κάποιες προσθήκες, (πάντα στα πλαίσια τής Χριστιανικής Εκκλησίας), χωρίς όμως αυτό να μειώνει την αξιοπιστία τους, αφού η Εκκλησία εξακολουθούσε να τα χρησιμοποιεί και να τα θεωρεί "δικά της", μια και αντανακλούσαν όντως τις θέσεις της. Γιατί σε τελική ανάλυση, το ζητούμενο ενός κειμένου πίστεως είναι το περιεχόμενο, και αν αυτό το περιεχόμενο είναι αποδεκτό από την Εκκλησιαστική κοινότητα, απηχώντας τις απόψεις της, και όχι ένα όνομα πίσω απ' αυτό.

7. Η δομή τών πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων

Υπάρχουν και κάποιοι που αμφισβητούν το ότι στην εποχή τού Παύλου και τών Ευαγγελίων υπήρχαν συμπαγείς και δομημένες τοπικές Εκκλησίες σε πολλές πόλεις, ισχυριζόμενοι ότι επρόκειτο για ένα συνονθύλευμα Γνωστικών ομάδων, που συγκροτούσαν μία βαβυλωνία διαφορετικών απόψεων, στην οποία ακόμα δεν είχε αποκρυσταλλωθεί το Χριστιανικό δόγμα.

Αυτοί που δεν πείθονται από τις σαφείς μαρτυρίες που υπάρχουν στην Καινή Διαθήκη, για ξεκάθαρη Χαρισματική διάρθρωση συγκεκριμένων ηγετικών τάξεων στις πρώτες Εκκλησίες, απλώς δεν θέλουν να πεισθούν. Αλλά εδώ το θέμα μας είναι ο εμπειρικός παραλληλισμός με σημερινές προσωπικές μου εμπειρίες!

Όταν μετά την αποκοπή μου από την πατρική μου θρησκεία, έφτιαξα τη δική μου κατ' οίκον "εκκλησία", δημιουργήσαμε κατ' ανάγκην μία σαφή ιεραρχία. Και οι δραστηριότητές μας περιστρέφονταν γύρω από αυτά ακριβώς που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη: "Και έμεναν σταθερά στη διδασκαλία των αποστόλων, και στην κοινωνία, και στην κοπή τού άρτου και στις προσευχές" (Πράξεις 2: 42). Μαζευόμασταν συχνά-πυκνά για να μεταλάβουμε τον άρτο και τον οίνο, για να κάνουμε παρέα και για να μελετήσουμε τα λόγια τών αποστόλων στην Αγία Γραφή, ψάχνοντας για την ακριβή διδασκαλία τής Χριστιανικής Εκκλησίας, την οποία αγνοούσαμε, έχοντας εξέλθει από τις (ποικίλες) αρχικές μας θρησκείες.

Η Θεία Κοινωνία ήταν το κεντρικό μας αντικείμενο σε κάθε μας σχεδόν σύναξη, όπως ακριβώς στην πρώτη Εκκλησία (αλλά και στη σημερινή, την οποία τότε αγνοούσαμε ακόμα). Και παράλληλα προοδεύαμε εντοπίζοντας τι ακριβώς θα έπρεπε να πιστεύουμε ως Χριστιανοί, μια και είχαμε ήδη απορρίψει τα δόγματα τών παλιών μας θρησκειών.

Στις συνάξεις μας έρχονταν άνθρωποι και από άλλες θρησκείες και κουβέντιαζαν μαζί μας και μαθαίναμε όλοι μαζί. Αλλά στη δική μας "εκκλησία", δεν είχαν αρμοδιότητες. Εκεί είχαμε τη δική μας ιεραρχία και τα δικά μας δόγματα.

Αυτή η εμπειρία κάνει σ' εμένα ξεκάθαρη την κατάσταση που επικρατούσε στην πρώτη Χριστιανική Εκκλησία. Ξεκάθαρη τοπική ηγεσία σε κάθε Εκκλησία, κεντρική θέση στη Θεία Ευχαριστία, και τακτικές συγκεντρώσεις τών Χριστιανών σε κοινά γεύματα και συντροφιά. Μία κλειστή κοινωνία, που μοιραζόταν τη διαφορετικότητά της από τους αλλοθρήσκους, χωρίς όμως να αρνείται και τη δική τους παρουσία ως προσήλυτους στις συνάξεις της.

Δεν θα μπορούσε να μην είναι έτσι! Αυτή η ανάπτυξη μιας νεοσύστατης ομάδας είναι κανόνας μεταξύ όλων τών παρόμοιων ομάδων που γνώρισα! Πώς θα μπορούσε λοιπόν η Χριστιανική Εκκλησία να είναι ανοργάνωτη σε τοπικό επίπεδο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι;

Όσο για τα δόγματα, το ότι δεκάδες άνθρωποι, προερχόμενοι από πολλές διαφορετικές θρησκείες, μελετώντας την Καινή Διαθήκη, φθάσαμε να συμφωνήσουμε όλοι μας, στο ποιο ακριβώς είναι το δόγμα που διδάσκει η Καινή Διαθήκη, και να το αποδεχθούμε όλοι, είναι για εμένα απόδειξη για το εξής ξεκάθαρο: Ότι η Εκκλησία τής Καινής Διαθήκης, δεν ήταν μία βαβυλωνία διαφόρων Γνωστικών και μη δογμάτων, σε ένα συνονθύλευμα διαφορετικών "χριστιανισμών", με ρευστά και μη αποκρυσταλλωμένα δόγματα, όπως ισχυρίζονται οι άσχετοι επικριτές τής Καινής Διαθήκης. Αντιθέτως η Εκκλησία τού πρώτου αιώνα, είχε σαφή και ξεκάθαρα δόγματα, που την ξεχώριζαν από όλες τις γνωστικές ομάδες που την περιτριγύριζαν, και επιζητούσαν να την απορροφήσουν στη δική τους βαβυλωνία. Και δεν είναι έκπληξη, αλλά σ' εμένα λέει πάρα πολλά, το ότι τα δόγματα εκείνα στα οποία κατέληξε τότε η μικρή, νεοσύστατη "εκκλησία" που είχαμε σχηματίσει τότε, ήταν τα ίδια δόγματα που πιστεύει ως σήμερα αναλλοίωτα, εδώ και 2000 χρόνια η Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οποία και ενταχθήκαμε όταν το συνειδητοποιήσαμε!

Η εμπειρία μου μαρτυράει σαφή διοικητική δομή, σαφές κέντρο λατρείας τη Θεία Ευχαριστία, και σαφή δόγματα και αναλλοίωτα στο χρόνο, ήδη από τότε που καταγράφηκαν στην Καινή Διαθήκη!

8. Ψυχολογικές και κοινωνικές παράμετροι τής Καινής Διαθήκης

Οι διάλογοι τού Χριστού με τους Φαρισαίους και τους επικριτές Του, οι αγωνιώδεις επιστολές τού Παύλου, ή τού Ιακώβου ή τού Ιωάννη, θα έπρεπε κανονικά να είναι επαρκώς πειστικές για την πραγματικότητα τών περιγραφομένων καταστάσεων σε κάποιον που διαβάζει την Καινή Διαθήκη χωρίς προκατάληψη και δογματισμούς. Κι όμως αυτά διαφεύγουν από τους κακούς κριτικούς τής Βίβλου!

Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχει κάποιος ιδιαίτερη εμπειρία σε θρησκευτικές ομάδες και καταστάσεις, για να εντοπίσει την ακρίβεια τών συγκρουσιακών γεγονότων που περιγράφονται στην Καινή Διαθήκη. Οι ερωτήσεις-παγίδες τών "Ιεροεξεταστών" Ιουδαίων προς τον Χριστό και οι εσωτερικές ταραχές ψευδοεπισκόπων και ψευδοπροφητών τών πρώτων Χριστιανικών Εκκλησιών τους οποίους καταπολεμούσε ο Παύλος ή ο Ιωάννης και οι άλλοι Επίσκοποι στις επιστολές τους, θα έπρεπε να είναι επαρκώς πειστικές για την αξιοπιστία τών περιγραφομένων γεγονότων. Πρέπει κάποιος να είναι πολύ προκατειλημμένος ή κοινωνικά άπειρος, για να μη "νιώσει" την ένταση τών διαλόγων και την αγωνία τών επιχειρημάτων τών συγγραφέων τής Καινής Διαθήκης.

Και σ' αυτό είχα τις δικές μου εμπειρίες, τόσο στους διωγμούς και τους κοινωνικούς κινδύνους τής εξόδου μου από την παλιά μου θρησκεία, όσο και στους "λύκους" που μαζεύονταν στην ομάδα που φτιάξαμε αργότερα, οι οποίοι προσπαθούσαν να μας απορροφήσουν. Αλλά και ως Ορθόδοξος, ως σήμερα, δεν μπορώ να μην κάνω τον παραλληλισμό συγχρόνων "Ιεροεξεταστών" που  γνώρισα και γνωρίζω, και τών Φαρισαίων, (τών Ιουδαίων Ορθοδόξων τής εποχής εκείνης με την ορθή δογματική πίστη κατά τον Παύλο), που όμως αντί να τους οδηγήσει προς το καθ' ομοίωσιν τού Θεού, τους οδηγούσε να γίνουν Ιεροεξεταστές και Εισαγγελείς τών αδελφών τους. Δεν μπορώ να μη δω τις ομοιότητες τών "στημένων" πονηρών ερωτήσεων-παγίδων για τη δημιουργία εντυπώσεων. Δεν μπορώ να μη δω τις ομοιότητες ψευδομαρτύρων και ψευδοκατηγόρων εντός τής Εκκλησίας, που εκδηλώνουν το "θρησκεύειν" με επιθετικότητα, και όχι με την εν Χριστώ αγάπη που δίδαξε ο Κύριος.

Τέτοιοι διάλογοι και τέτοια επιχειρηματολογία, ΔΕΝ μπορεί να είναι στημένα! Δεν μπορεί να είναι ψεύτικα και ψηφιδωτά σκόρπιων παραδόσεων. Υπάρχει συνοχή και ακρίβεια στα λεγόμενα, και διεγείρουν τα συναισθήματα επειδή ακριβώς είναι αληθινά, και τα έχω βιώσει και στη δική μου ζωή! Πρέπει να είναι κάποιος πολύ τυφλός για να μη τα βλέπει!

9. Αποστολική Διαδοχή

Αναρωτιέμαι, πώς οι κακοί κριτικοί τής Βίβλου, δεν βλέπουν την ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ που υπάρχει από τα κεντρικά πρόσωπα τών διηγήσεων τής Καινής Διαθήκης, στο ζήτημα τής "εξουσίας" και τής "διαδοχής" στην πίστη;

Καθώς λειτουργούσε η αυθαίρετη και αυτόνομη "εκκλησία" που είχαμε ιδρύσει πριν γίνουμε Ορθόδοξοι, ξαφνικά άρχισα να αναρωτιέμαι: "Μα εγώ βλέπω στην Καινή Διαθήκη ότι υπήρχε σαφής ιεραρχία, χειροτονίες, Πρεσβύτεροι, Διάκονοι, Προφήτες, κλπ. Εγώ με ποιο δικαίωμα βαπτίζω ανθρώπους στη θρησκεία μου; Με ποιο δικαίωμα μοιράζω τον άρτο και τον οίνο; Με ποιο δικαίωμα καταχρώμαι εξουσίες Πρεσβυτέρου, όταν κανείς δεν με χειροτόνησε;" Αυτές οι ερωτήσεις ήταν που οδήγησαν στη διάλυση τής ομάδας μας, και στην ένταξή μας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είχε την εξουσία 2000 ετών για όλα όσα έκανε, από την εποχή τού Χριστού ως σήμερα.

Μου είναι δύσκολο να φαντασθώ, πώς δεν έκαναν τις ίδιες αυτές ερωτήσεις στον εαυτό τους οι ηγέτες τών πρώτων Χριστιανικών Εκκλησιών, ΑΝ δεν είχαν μία σαφή Ιεραρχία με ξεκάθαρη Αποστολική Διαδοχή!

Ήδη στην Αγία Γραφή το ζήτημα τής Εξουσίας παίζει κεντρικό ρόλο, ήδη από τον Ίδιο τον Χριστό: "Και όταν ήρθε στο ιερό, καθώς δίδασκε, ήρθαν κοντά του οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού, λέγοντας: Με ποια εξουσία τα κάνεις αυτά; Και ποιος σου έδωσε αυτή την εξουσία;" (Ματθαίος 21: 23). Δεν θα μπορούσαν οι πρώτοι Χριστιανοί να ενεργούσαν αυθαίρετα, ΑΝ δεν ένιωθαν αυτή την "αλυσίδα εξουσίας", που πήγαζε από τον Χριστό και έφθανε ως τη δική τους διακονία.

Και σε όσους δεν το κατανοούσαν αυτό, ο απόστολος Παύλος έδειχνε την εξουσία αυτή "εν δυνάμει", θαυματουργικά και όχι μόνο με λόγια. "Μερικοί, όμως, υπερηφανεύθηκαν, ωσάν εγώ να μη επρόκειτο νάρθω σε σας· όμως, θάρθω σε σας γρήγορα, αν ο Κύριος το θελήσει, και θα γνωρίσω όχι τον λόγο των φουσκωμένων, αλλά τη δύναμη. Επειδή, η βασιλεία τού Θεού δεν είναι με λόγο, αλλά με δύναμη. Τι θέλετε; Νάρθω σε σας με ράβδο ή με αγάπη και πνεύμα πραότητας;" (Α΄ Κορινθίους 4: 18-21).

Αυτή τη δύναμη τού Αγίου Πνεύματος αναγνωρίζει κάθε πιστός Χριστιανός στους προκατόχους του στην πίστη. Ο Παύλος στους προγενέστερους αποστόλους. Οι Προφήτες-Επίσκοποι Τιμόθεος και Τίτος στον Παύλο και τους λοιπούς αποστόλους. Οι Επίσκοποι Ιγνάτιος και Πολύκαρπος και Κλήμης, στους διαδόχους τών Αποστόλων, Προφήτες-Επισκόπους. Και οι μετέπειτα Επίσκοποι στους προγενέστερους, ως σήμερα.

Αυτή τη δύναμη τής αποστολικής διαδοχής που δοκιμάσαμε κι εμείς και τη βρήκαμε  στους σημερινούς διαδόχους τών Αποστόλων και Προφητών, ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ και όχι μόνο με λόγια! Τη Χάρη τού Αγίου Πνεύματος που συνόδευε το δογματικό κήρυγμα τών σημερινών διακόνων τού Ευαγγελίου, το οποίο κι εγώ συνάντησα σε ανθρώπους σαν τον Νονό μου τον Αγάπιο. Που όχι μόνο με επιχειρήματα και ντοκουμέντα, αλλά και εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου έβλεπα μέρα με την ημέρα να με εκπλήσσει με τρόπους θαυμαστούς.

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμα παραλληλίζοντας τις εμπειρίες μου με αυτά που βρίσκω στην Καινή Διαθήκη, αλλά κάποτε πρέπει να σταματήσω πριν το παρόν άρθρο γίνει βιβλίο. Πράγματα βγαλμένα μέσα από τη ζωή μου, που τα εντοπίζω διαβάζοντας τις σελίδες τής Καινής Διαθήκης, να συμβαίνουν στην πρώτη Εκκλησία, με έναν εκπληκτικά παρόμοιο τρόπο.

Πράγματα που μιλούν σ' εμένα φανερά για την αξιοπιστία τής Αγίας Γραφής και την ιστορικότητα τών προσώπων της. Που αν αυτά είναι ψεύτικα και παραμύθια, τότε με την ίδια λογική και τα ίδια επιχειρήματα, και η ίδια μου η ζωή είναι ένα φανταστικό παραμύθι. Και αυτή την εμπειρία καταθέτω ενώπιον τών αδελφών μου με πολλή αγάπη.