Ελληνικός Παρατηρητής τής Σκοπιάς

Φραγμός στην εκμετάλλευση της απειρίας των άλλων

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

Μελέτες και Αγία Γραφή

1ο Μέρος:

Πιστός και Φρόνιμος Δούλος

Είναι ο Δούλος μέρος τού Σημείου;

45 Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιστός και φρόνιμος δούλος, που ο κύριός του τον κατέστησε επιστάτη στους υπηρέτες του, για να δίνει σ' αυτούς την τροφή στον καιρό της;

46 Μακάριος εκείνος ο δούλος, που, όταν έρθει ο κύριός του, θα τον βρει να κάνει έτσι. 47 Σας διαβεβαιώνω ότι, θα τον κάνει επιστάτη σε όλα τα υπάρχοντά του.

48 Αν, όμως, ο κακός εκείνος δούλος πει στην καρδιά του: Ο κύριός μου καθυστερεί νάρθει· 49 και αρχίσει να δέρνει τούς συνδούλους του, μάλιστα να τρώει και να πίνει μ' αυτούς που μεθούν, 50 θάρθει ο κύριος εκείνου τού δούλου σε ημέρα που δεν προσμένει, και σε ώρα που δεν ξέρει· 51 και θα τον αποχωρίσει, και θα βάλει το μέρος του μαζί με τους υποκριτές· εκεί θα είναι το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών.

35 Ας είναι οι μέσες σας περιζωσμένες, και τα λυχνάρια αναμμένα· 36 κι εσείς, όμοιοι με ανθρώπους που προσμένουν τον κύριό τους, πότε θα επιστρέψει από τους γάμους, για να του ανοίξουν αμέσως, όταν έρθει και κρούσει.

37 Μακάριοι εκείνοι οι δούλοι, που, όταν έρθει ο κύριός τους, τους βρει να αγρυπνούν· σας διαβεβαιώνω ότι θα περιζωστεί, και θα τους καθίσει στο τραπέζι, και αφού έρθει στο μέσον, θα τους υπηρετήσει. 38 Και αν έρθει κατά τη δεύτερη φυλακή τής νύχτας, και κατά την τρίτη φυλακή τής νύχτας έρθει, και βρει έτσι, μακάριοι είναι οι δούλοι εκείνοι.

39 Και να γνωρίζετε τούτο, ότι, αν ο οικοδεσπότης ήξερε ποια ώρα έρχεται ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε, και δεν θα άφηνε να διανοιχτεί το σπίτι του. 40 Κι εσείς, λοιπόν, γίνεστε έτοιμοι· επειδή, κατά την ώρα που δεν στοχάζεστε, έρχεται ο Υιός τού ανθρώπου.

41 Και ο Πέτρος είπε σ' αυτόν: Κύριε, σε μας λες αυτή την παραβολή ή και σε όλους;

42 Και ο Κύριος είπε: Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιστός οικονόμος, και φρόνιμος, τον οποίο ο κύριός του θα τον τοποθετήσει επάνω στους υπηρέτες του, για να δίνει τη διορισμένη τροφή στον ανάλογο καιρό;

43 Μακάριος ο δούλος εκείνος, που, όταν έρθει ο κύριός του, θα τον βρει να πράττει έτσι. 44 Σας διαβεβαιώνω, ότι θα τον κάνει επιστάτη επάνω σε όλα τα υπάρχοντά του.

45 Και αν ο δούλος εκείνος πει μέσα στην καρδιά του: Ο κύριός μου καθυστερεί νάρθει· και αρχίσει να δέρνει τούς δούλους και τις δούλες, και να τρώει και να πίνει και να μεθάει· 46 ο κύριος εκείνου τού δούλου θάρθει σε ημέρα που δεν προσμένει, και σε ώρα που δεν ξέρει· και θα τον διχοτομήσει, και θα βάλει το μέρος του μαζί με τους απίστους.

47 Και εκείνος ο δούλος, που γνώρισε το θέλημα του κυρίου του, αλλά δεν ετοίμασε ούτε έκανε σύμφωνα με το θέλημά του, θα δαρθεί πολύ. 48 Αλλά, όποιος, ενώ δεν γνώρισε, όμως έπραξε άξια δαρμών, θα δαρθεί λίγο. Και σε όποιον δόθηκε πολύ, πολύ θα ζητηθεί απ' αυτόν· και σε όποιον είναι εμπιστευμένο πολύ, περισσότερο θα απαιτήσουν απ' αυτόν.

34 σαν έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε άλλη χώρα, ο οποίος άφησε το σπίτι του, και έδωσε στους δούλους του την εξουσία, και σε κάθε έναν το έργο του, και στον θυρωρό πρόσταξε να αγρυπνεί.

35 Αγρυπνείτε, λοιπόν· (επειδή, δεν ξέρετε πότε έρχεται ο κύριος του σπιτιού: Το δειλινό ή τα μεσάνυχτα ή όταν λαλεί ο πετεινός ή το πρωί)· 36 μήπως και, όταν έρθει ξαφνικά, σας βρει να κοιμάστε. 37 Και όσα λέω προς εσάς, τα λέω προς όλους: Αγρυπνείτε.
 

Στη συνέχεια, μπορείτε να δείτε και το πρωτότυπο κείμενο, για προσεκτικότερη μελέτη τής παραβολής:

Ματθαίος 24/κδ: 45-51 στο Κείμενο

Λουκάς 12/ιβ: 35-48 στο Κείμενο

45 Τίς άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, ον κατέστησεν ο κύριος αυτού επί της θεραπείας αυτού τού διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρώ;

46 μακάριος ο δούλος εκείνος ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν.

48 εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, 49 και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των μεθυόντων, 50 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, 51 και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

37 μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας. αμήν λέγω υμίν ότι περιζώσεται και ανακλινεί αυτούς, και παρελθών διακονήσει αυτοίς. 38 και εάν έλθη εν τη δευτέρα φυλακή και εν τη τρίτη φυλακή έλθη και εύρη ούτω, μακάριοί εισιν οι δούλοι εκείνοι.

39 τούτο δε γινώσκετε ότι ει ήδει ο οικοδεσπότης ποία ώρα ο κλέπτης έρχεται, εγρηγόρησεν αν και ουκ αν αφήκε διορυγήναι τον οίκον αυτού. 40 και υμείς ουν γίνεσθε έτοιμοι. ότι ή ώρα ου δοκείτε ο υιός τού ανθρώπου έρχεται.

41 είπε δε αυτώ ο Πέτρος: Κύριε, προς ημάς την παραβολήν ταύτην λέγεις ή και προς πάντας;

42 είπε δε ο Κύριος: Τίς άρα εστίν ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, ον καταστήσει ο κύριος επί της θεραπείας αυτού τού διδόναι εν καιρώ το σιτομέτριον;

43 μακάριος ο δούλος εκείνος, ον ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ούτω ποιούντα. 44 αληθώς λέγω υμίν ότι επί πάσι τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν.

45 εάν δε είπη ο δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου έρχεσθαι, και άρξηται τύπτειν τους παίδας και τας παιδίσκας, εσθίειν τε και πίνειν και μεθύσκεσθαι, 46 ήξει ο κύριος τού δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά και εν ώρα ή ου γινώσκει, και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των απίστων θήσει.

47 εκείνος δε ο δούλος, ο γνούς το θέλημα τού κυρίου αυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς. 48 ο δε μη γνους, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. παντί δε ώ εδόθη πολύ, πολύ ζητηθήσεται παρ' αυτού, και ώ παρέθεντο πολύ, περισσότερον αιτήσουσιν αυτόν.

34 ως άνθρωπος απόδημος, αφείς την οικίαν αυτού, και δούς τοις δούλοις αυτού την εξουσίαν, και εκάστω το έργον αυτού, και τω θυρωρω ενετείλατο ίνα γρηγορή.

35 Γρηγορείτε ουν· ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτοροφωνίας ή πρωϊ· 36 μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καθεύδοντας. 37 α δε υμίν λέγω, πάσι λέγω· γρηγορείτε.

Παρατηρούμε λοιπόν αρχικά, ότι η παραβολή αυτή, υπάρχει στην Αγία Γραφή σε τρία σημεία και όχι μόνο σε ένα, το οποίο συνεχώς χρησιμοποιεί η εταιρία Σκοπιά, παραμελώντας τα άλλα. Συγκεκριμένα, προτιμάει να τονίζει το χωρίο Ματθαίος 24/κδ΄ 45-51 σε βάρος τής αφήγησης τού Λουκά κυρίως, επειδή ο Μάρκος τα γράφει πολύ περιληπτικά. Και αυτό δεν είναι τυχαίο! Ο λόγος όπως θα δούμε, είναι επειδή ο Λουκάς τους χαλάει "τη συνταγή" με τον τρόπο που διηγείται την παραβολή.

Ας αρχίσουμε λοιπόν την ανάλυση, βλέποντας και αναιρώντας τις παρερμηνείες τής οργάνωσης, χρησιμοποιώντας το βιβλίο τής οργάνωσης τής Σκοπιάς "Η Χιλιετής Βασιλεία τού Θεού έχει πλησιάσει". Εκεί, στις σελίδες 331- 363, δηλαδή στο 17ο κεφάλαιο τού βιβλίου, η εταιρία Σκοπιά εκθέτει εκτενώς τις παρερμηνείες της. Αν και από τότε έχει αλλάξει πολλά η Σκοπιά και σε κάποια (έχει έρθει στα λόγια μας), εξακολουθεί παρ' όλα αυτά να κακοποιεί την παραβολή με πολλούς τρόπους. Γι' αυτό και θα δούμε τις παρερμηνείες τους αυτές αναλυτικά.

Αρχικά το κεφάλαιο αυτό αναφέρεται στο ότι το 1914 είναι το τέλος τών 7 καιρών, και το έτος τής παρουσίας τού Χριστού.

Με αυτό δεν θα ασχοληθούμε εδώ, γιατί έχουμε ήδη αποδείξει στις μελέτες μας για το 607 π.Χ. και για το πώς διαμορφώθηκε το δόγμα τών 7 καιρών, ότι κάτι τέτοιο δεν υφίσταται, και ότι αυτή η άποψη είναι λάθος.

Στη συνέχεια, και ως τη σελίδα 337, το βιβλίο ακολουθώντας τα γραφόμενα τού χωρίου Ματθαίος 24/κδ΄, αναπτύσσει το ότι ο Χριστός θα έρθει απροσδόκητα όπως στις ημέρες τού Νώε. Έτσι, προχωράει στη συνέχεια τής αφήγησης τού Ματθαίου, στο εδάφιο 45, όπου υπάρχει η εισαγωγή τής παραβολής "τού δούλου".

3. Είναι ο "δούλος" μέρος τού "σημείου";

Η εταιρία Σκοπιά, θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό της ως "πιστό και φρόνιμο δούλο". Θέλει λοιπόν, να συσχετίσει την παραβολή αυτή με τη σύγχρονη εποχή, ώστε να την εφαρμόσει στον εαυτό της, μια και σε παλιότερες εποχές ήταν απλώς ανύπαρκτη. Πώς το επιχειρεί αυτό;

"Πιάνεται" από το ότι ο Ματθαίος αφηγείται την παραβολή αυτή στο 24/κδ΄ κεφάλαιό του. Αυτό τη βολεύει, γιατί έτσι "δένει" το ζήτημα με αυτό που αποκαλεί "σύνθετο σημείο" τού τέλους. Συγκεκριμένα, η Σκοπιά διδάσκει ότι η δεύτερη παρουσία τού Χριστού, συνοδεύεται από μια σειρά γεγονότα, τα οποία όλα μαζί αποτελούν ένα σύνθετο σημείο. Αυτά υποτίθεται ότι ξεκίνησαν από το 1914, και θα συνεχίζονταν ως το τέλος. Βεβαίως σε άλλη μελέτη μας, αποδείξαμε ότι το "σύνθετο σημείο" είναι ένας μύθος. Εδώ όμως θα ασχοληθούμε με το κατά πόσον η ύπαρξη ενός "πιστού και φρόνιμου δούλου" είναι μέρος ενός σύνθετου σημείου.

Η Σκοπιά λοιπόν, θέλει να μας πει, ότι μετά το 1914, είναι δήθεν προφητευμένο, ότι η ταυτότητα τού "Πιστού και Φρονίμου Δούλου" θα γινόταν συγκεκριμένη. Έτσι εμφανίζεται θριαμβευτικά ως αυτή η ομάδα που εκπληρώνει την προφητεία στις τελευταίες ημέρες.

Το ότι η Σκοπιά συνδέει το σύνθετο σημείο με την παραβολή αυτή, φαίνεται σε πολλές εκδόσεις της, όπως για παράδειγμα στη Σκοπιά 1-8-1987 σελ. 17, ή στη Σκοπιά 1-7-1981 σελ. 26. Το αναφέρει και στο βιβλίο της "Χιλιετής Βασιλεία" που εξετάζουμε εδώ, στη σελίδα 340, 341, παρ. 21,23. Εκεί μεταξύ άλλων αναφέρει τα εξής: "...Εφόσον ο Ιησούς μίλησε γι' αυτόν το "δούλο" στην προφητεία του σχετικά με το σημείον τής παρουσίας [του] και τής συντελείας τού αιώνος", μήπως εκείνος ο σύνθετος "πιστός και φρόνιμος δούλος" ήρθε σε ύπαρξη στη διάρκεια τής "παρουσίας" του από το 1914 και έπειτα;"...."Η παραβολή τού Ιησού άρχισε να εκπληρώνεται κατά την αναχώρησή του το έτος 33 μ.Χ., και ο σύνθετος "δούλος", δηλαδή, "ο Ισραήλ τού Θεού", η γεννημένη από το πνεύμα, χρισμένη εκκλησία τού Χριστού τής οποίας τα μέλη τελικά θα φτάσουν τους 144.000 υπάρχει από τότε. (Αποκάλυψις ζ΄ 4 - 8. ιδ΄ 1 - 3). Οι ιστορικές αφηγήσεις δείχνουν ότι στην αρχή τής αόρατης παρουσίας τού "κυρίου" στο τέλος τών Καιρών τών Εθνών το 1914 υπήρχε ακόμη ένα υπόλοιπο απ' αυτή την τάξη τού "δούλου" πάνω στη γη. Συνεπώς, ο σύνθετος "δούλος" έχει ζήσει για να δει το "σημείο" τής "παρουσίας" τού Κυρίου.

Στα σημεία που τονίσαμε με έντονα γράμματα, φαίνεται καθαρά ο ισχυρισμός τής Σκοπιάς, για κάποιο "δούλο" που σχετίζεται με το "σημείο τής παρουσίας" τού Χριστού. Όμως αυτό είναι λάθος! Και αυτό φαίνεται από την παράλληλη αφήγηση τού Λουκά, που αναφέρει την παραβολή αυτή όχι στο 21/κα΄ κεφάλαιο που ασχολείται με το σημείο τής παρουσίας, αλλά στο 12/ιβ΄ 35 - 48. Ποιος έχει λοιπόν δίκιο; Ο Ματθαίος ή ο Λουκάς;

Είναι σημαντικό να πούμε, ότι ο Ματθαίος έγραψε το ευαγγέλιό του σε ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ χωρίς χρονολογική σειρά, ενώ ο Λουκάς έγραψε το δικό του με ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΣΕΙΡΑ. Αυτό φαίνεται από τον ίδιο το Λουκά, στο Λουκάς 1/α΄ 3, όπου λέει: "έδοξε καμοί παρηκολουθηκότι άνωθεν πάσιν ακριβώς καθεξής σοι γράψαι κράτιστε Θεόφιλε". Αν λοιπόν θέλουμε την ιστορική ακρίβεια, θα ανατρέξουμε στο Λουκά, και όχι στο Ματθαίο, που έγραψε με θεματική συνάφεια. Ο λόγος που το έγραψε εκεί ο Ματθαίος, είναι ότι το θέμα αυτό είχε σχέση με την ετοιμότητα και αγρυπνία.

Εφόσον λοιπόν ο Λουκάς τοποθετεί την παραβολή αυτή σε άλλο πλαίσιο, δεν έχει κατ' ανάγκην σχέση με το "σημείο τής παρουσίας", και οι ισχυρισμοί τής Σκοπιάς είναι άτοποι και αναπόδεικτοι.

Βεβαίως το πόσο ρηχές είναι οι ερμηνείες τής Σκοπιάς, θα το δούμε και στη συνέχεια, καθώς ήδη έχει αλλάξει κάποιους από τους παραπάνω ισχυρισμούς. Πλέον, (ενώ γράφονται αυτές οι λέξεις), ΔΕΝ δέχεται ότι ο "δούλος" είναι οι 144.000, αλλά μόνο το Κυβερνόν Σώμα τους. Και επίσης, δεν δέχεται ότι ο Κύριος τούς έθεσε σε αυτή την υπηρεσία το 33 μ.Χ., αλλά λένε πλέον, ότι τους διόρισε το 1919 μ.Χ.! Όμως έχουν κρατήσει την παρερμηνεία τους περί δήθεν "μέρους τού σημείου" που είδαμε εδώ, και περί δήθεν "σύνθετου δούλου", κάτι που θα δούμε ευθύς αμέσως στη συνέχεια.

Συνεχίζεται...

Ν. Μ.