Εισαγωγικά

Επειδή υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες που έχουν εμπειρία Θεού, νομίζουν οι άθεοι ότι αν μας θυμίσουν τα θαύματα άλλων θρησκειών, θα ακυρώσουν την εμπειρία της Χριστιανικής αποκάλυψης. Νομίζουν ότι θα μας αποδείξουν έτσι, πως τα θαύματα είναι παραμύθια, ή στην καλύτερη περίπτωση απλές φαντασιώσεις. Όμως τους διαφεύγουν σημαντικά ζητήματα, λόγω της ρηχότητας της σκέψης τους.

Όπως έχουμε ξαναπεί στη μελέτη μας: "Θαύματα σε άλλες θρησκείες", εμείς δεν αρνούμαστε τα θαύματα των άλλων θρησκειών. Πώς θα μπορούσαμε άλλωστε, όταν υπάρχουν τόσες μαρτυρίες; Αλλά απλώς δείξαμε ότι θαύματα δεν κάνει μόνο ο Θεός, αλλά αυτά προέρχονται και από άλλες πηγές, όπως δείξαμε στη μελέτη μας: "Διάκριση θαυμάτων". Και αυτό το δείξαμε με εμπειρικό τρόπο, και με στοιχεία της Χριστιανικής πίστης.

Σε αυτό το άρθρο όμως, θα εξετάσουμε ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ που θα ξεκαθαρίσουν την προέλευση εξωχριστιανικών θαυμάτων, δείχνοντας ότι δεν προέρχονται από τον Θεό, αλλά από άλλες οντότητες. Και αυτό θα το κάνουμε με την "εις άτοπον απαγωγή", ομαδοποιώντες τις θρησκείες, επειδή όπως μπορεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί, δεν είναι δυνατόν να ερευνήσει κάποιος όλες τις θρησκείες διεξοδικά μία - μία.

Ψεύτης και απατεώνας  "θεός";

Για να μην αφήσουμε κενά στην ανάλυσή μας, θα καλύψουμε ακόμα και "τραβηγμένες" ενστάσεις. Έτσι, ίσως πει κάποιος, ότι μπορεί ο ίδιος "θεός" να κάνει τα θαύματα σε όλους, αλλά να τους "ξεγελάει", και να δίνει στον καθένα διαφορετική "αποκάλυψη".

Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μπορεί να συμβεί, επειδή το θαύμα, όταν προέρχεται από τον Θεό, δεν είναι δυνατόν να γίνεται από έναν "θεό" που αντιτίθεται στην πραγματικότητα και τη λογική. Εάν αυτός ο "θεός" αυτοπροσδιορίζεται με τρόπο παράλογο και ψευδή, δεν είναι δυνατόν να είναι ο αληθινός Θεός. Γιατί ο αληθινός Θεός δεν είναι κακός και απατεώνας. Και αυτό το έχουμε αναλύσει διεξοδικά στη μελέτη μας: "Καλός και κακός θεός". Εκεί δείχνουμε την αναγκαιότητα να αποδεχθούμε με βεβαιότητα, ότι ο Θεός είναι καλός και τίμιος, μια και ο Ίδιος τα έφτιαξε όλα κατά τη δική Του βούληση, προς την κατεύθυνση του καλού. Και για όποιον πονηρά σκεφθεί ότι έτσι ο Θεός θα ήταν "δέσμιος" του καλού, και "δεν θα μπορούσε" να κακοποιήσει, προτείνουμε τη μελέτη μας: "Το "Ναι" του Θεού", όπου αναλύουμε ότι δεν είναι θέμα ικανότητας, αλλά θέμα βούλησης, μια και τα πάντα είναι ΘΕΤΙΚΑ δεδομένα από Αυτόν, συνεπώς δεν τίθεται θέμα άρνησης προς κάποιον ή προς κάτι.

Ο Θεός λοιπόν, αποκαλύπτεται ΜΟΝΟ αληθώς, και ποτέ δεν εξαπατά τους πιστούς Του.

Φυσικές και υπερφυσικές θεότητες

Ας δούμε τώρα "το είδος" του "θεού" που προσδιορίζεται σε κάθε θρησκεία. Και θα χωρίσουμε τις θρησκευτικές ομάδες, σε δύο μέρη: Την ομάδα που πιστεύει σε "φυσικές" θεότητες, και την ομάδα που πιστεύει σε υπερφυσική θεότητα (ή θεότητες). Φυσικές ονομάζουμε τις θεότητες εκείνες, που ζουν μέσα στον χωροχρόνο, και έχουν εξάρτηση από κάτι, (από οτιδήποτε κι αν είναι αυτό), πέραν του εαυτού τους. Και υπερφυσική οντότητα, ονομάζουμε αυτήν που δεν εξαρτάται από τίποτα, και δεν περιορίζεται από τον χωροχρόνο.

Στη μελέτη μας: "Η πανταχού παρουσία του Θεού", έχουμε δείξει ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν φυσικοί "θεοί", γιατί αν βρίσκονται μέσα στον χωροχρόνο, και εξαρτώνται από αυτόν, είμαστε υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε μια άλλη ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ Πρώτη Αιτία, από την οποία εξαρτώνται, από την οποία εξαρτάται και ο ίδιος ο χωροχρόνος, και Αυτή δεν εξαρτάται από τίποτα, ως Πρώτη Αιτία. Άρα  όλα τα είδη ενδοσυμπαντικών "θεών", υποβιβάζονται στο επίπεδο του "κτίσματος", και αυτή η ΑΚΤΙΣΤΗ Υψηλότερη Αιτία, είναι Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥΣ. Δεν αρνούμαστε ότι υπάρχουν τέτοια ενδοσυμπαντικά όντα, που μερικοί ονομάζουν "θεούς". Αλλά απλώς δεν μπορούμε να τους ονομάζουμε "θεούς", εφόσον ΕΞΑΡΤΩΝΤΑΙ από οτιδήποτε. Εμείς οι Χριστιανοί τους λέμε: "αγγέλους".

Θεό μπορούμε να ονομάσουμε μόνο την Πρώτη Αιτία, γιατί είναι Παντοδύναμη και Πανταχού Παρούσα, κάτι που δεν είναι δυνατόν να ισχύει για τους "ενδοκοσμικούς θεούς". Οι ενδοκοσμικές "θεότητες", δεν είναι ούτε παντοδύναμες ούτε πανταχού παρούσες. Και την απόδειξη γι' αυτό, μπορείτε να τη δείτε στη μελέτη μας: "Το "Ναι" τού Θεού". Από την επιχειρηματολογία εκείνης της μελέτης, μπορείτε να δείτε ότι μόνο μια εξωσυμπαντική Πρώτη Αιτία μπορεί να είναι Παντοδύναμη και Πανταχού Παρούσα, γιατί κάθε προσπάθεια παρουσίασης ενδοκοσμικής "θεότητας" ως παντοδύναμης και πανταχού παρούσας, πέφτει σε λογικές παγίδες και αντιφάσεις.

Δείξαμε επίσης στη μελέτη μας: "Ο Δημιουργός του Χώρου και του Χρόνου", ότι η αθεϊστική προσέγγιση των πραγμάτων είναι ανεπαρκής, γιατί δεν εξηγεί την ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ ύπαρξης των πάντων. Κάνοντας εκεί ανάλυση και διάκριση "κτιστού" και "Ακτίστου", δείξαμε ότι ΤΙΠΟΤΑ ενδοκοσμικό δεν μπορεί να μετέχει στην Άκτιστη Ουσία του Θεού. Και στην ίδια εκείνη μελέτη, δείξαμε ότι είμαστε αναγκασμένοι από τη λογική, να αποδεχθούμε ότι αυτή η Πρώτη Αιτία είναι ΝΟΗΜΩΝ.

Με βάση τα παραπάνω βήματα αποδείξεων, ΟΛΑ τα θαύματα που γίνονται από ενδοσυμπαντικές "θεότητες", αποδεικνύονται άσχετα με τον Άκτιστο Θεό. Και οι θρησκείες που αποδέχονται τέτοιους "θεούς" και τα θαύματά τους, βγαίνουν από τη "λίστα εγκυρότητας" των θαυμάτων (αλλά και των δογμάτων).  Επίσης, κάθε Βουδιστικού τύπου θεώρηση "απρόσωπου θεού", ή Πανθεϊσμού, μαζί με τα θρησκευτικά δόγματα που στηρίζονται σε κάτι τέτοιο, πάλι αποδεικνύονται εσφαλμένα.

Με αυτή τη διάκριση "κτιστού και Ακτίστου", ήδη έχουμε συμπτύξει τις υπό εξέτασιν θρησκευτικές ομάδες στις Ιουδαιογεννείς, γιατί είναι οι μόνες που έχουν μια τέτοια διάκριση.

Αδιάφορος "θεός";

Θα μπορούσε κάποιος να επαναλάβει την πλάνη του Επίκουρου, ότι δήθεν ο Θεός (ή οι "θεοί"), δεν έχουν καμία σχέση με το σύμπαν, και δεν ασχολούνται με αυτό. Έτσι δεν υπάρχει θαύμα ή αποκάλυψη που να γίνεται από τον Θεό, άρα τα θαύματα καμίας θρησκείας δεν γίνονται από τον Θεό.

Ούτε αυτό όμως μπορεί να σταθεί. Στο άρθρο μας: "Επικούριοι παραλογισμοί", δείξαμε ότι η Πρώτη Δημιουργική Αιτία, ως Νοήμων Θεός που δημιουργεί από ανιδιοτελή αγάπη, δεν είναι δυνατόν να αφήνει το πλάσμα του στην τύχη, και να μην ενδιαφέρεται γι' αυτό. Και Αυτός που αγαπά, δεν αφήνει το πλάσμα Του έρμαιο στα απατηλά θαύματα ψευτοθεϊκών οντοτήτων. Γιατί η Πρώτη Αιτία, Ούσα απαθής και χωρίς ανάγκες, μόνο από αυτόβουλη αγάπη μπορούμε να δεχθούμε ότι προέβη σε Δημιουργική ενέργεια. Και όταν μιλάμε για αγάπη, κατανοητό είναι ότι αυτή απευθύνεται προς ζωντανά πλάσματα. Γιατί τι αγάπη μπορεί να υπάρξει για τα άψυχα;

Ξεδιάλεγμα στις Ιουδαιογεννείς ομάδες

Μεταξύ λοιπόν των Ιουδαιογεννών ομάδων θρησκειών, πρέπει να συνεχίσουμε την αναζήτηση της αληθούς Θεϊκής Αποκάλυψης, μια και οι άλλοι όλοι δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά κτιστού και Ακτίστου, συνεπώς οι "θεοί" τους που εμφανίζονται ενδοσυμπαντικοί, είναι είτε ανύπαρκτοι, είτε απατεώνες.  Και φυσικά πρέπει να αρχίσουμε από τη "ρίζα", την ίδια την Ιουδαϊκή θρησκεία.

Η βάση της Ιουδαϊκής θρησκείας, είναι οι Γραφές τους. Η Παλαιά Διαθήκη. Εκεί μπορεί ο καθένας αναγνώστης να διαπιστώσει, ότι ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη, περιστρέφεται γύρω από ένα πρόσωπο, το οποίο αναμενόταν να έρθει στη γη: "Το σπέρμα του Αβραάμ". Για το σπέρμα αυτό, δόθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη εκατοντάδες προφητείες, οι οποίες "φωτογραφίζουν" τη ζωή ενός ανθρώπου: Του Ιησού Χριστού. Ένα μικρό δείγμα αυτών των προφητειών, μπορείτε να δείτε στο άρθρο: "Μερικές προφητείες της Π.Δ. για τον Χριστό". Ασχέτως λοιπόν με το αν δέχθηκαν οι ίδιοι οι Ιουδαίοι τον Ιησού Χριστό, η ίδια η πίστη τους μας οδηγεί στον Χριστιανισμό.

Όμως το ίδιο συμβαίνει και με το Ισλάμ. Στο Κοράνιο, που είναι πηγή πίστης για τους Μουσουλμάνους, αναφέρεται ο Ιησούς Χριστός ως προφήτης του Θεού. Άρα και ο Ισλαμισμός μας οδηγεί στον Χριστό!

Αν μάθουμε τι είπε και τι δίδαξε ο Χριστός όμως, βλέπουμε ότι αυτά αντιτίθενται τόσο με τον σημερινό Ιουδαϊσμό, όσο και με το Ισλάμ. Με βάση λοιπόν τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ καθοδήγηση, οφείλουμε να απορρίψουμε τις δύο αυτές θρησκευτικές ομάδες, επειδή διαφωνούν με αυτόν που... εγγυώνται ότι είναι προφήτης του Θεού!

Το ΤΙ ο Ιησούς Χριστός δίδαξε, μπορούμε να το βρούμε στην Καινή Διαθήκη, την οποία δέχονται όλες οι Χριστιανογεννείς θρησκείες. Και μπορούμε να το βρούμε με την εγγύηση ΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ των αυτοπτών μαρτύρων που τον γνώρισαν. Γιατί κανείς ψεύτης δεν θυσιάζεται για το ΔΙΚΟ ΤΟΥ ψέμα. Πολύ δε περισσότερο, όταν όλοι σχεδόν οι αυτόπτες μάρτυρες της ζωής, της διδασκαλίας και των θαυμάτων του Χριστού, θυσιάστηκαν για την πίστη τους! Και περί της θυσίας τους αυτής, μπορείτε να δείτε τη μελέτη μας: "Οι απόστολοι που θυσιάστηκαν για την πίστη τους".

Για την αρχαιότητα και την εγκυρότητα των συγγραμμάτων αυτών των αποστόλων, μαρτυρούν όχι μόνο οι αποστολικοί πατέρες που τους γνώρισαν, και τα συγγράμματα των οποίων ακόμα έχουμε, αλλά και σύγχρονοι παπυρολόγοι. Για παράδειγμα μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη στο άρθρο: "Ο χρόνος συγγραφής των τεσσάρων Ευαγγελίων". Μάλιστα τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, είναι τα εγκυρότερα από όλα τα άλλα αρχαία κείμενα που διαθέτει η ανθρωπότητα, όπως μπορεί να φανεί στο άρθρο: "Η αξιοπιστία της Αγίας Γραφής". Έτσι γνωρίζουμε, ότι πράγματι αυτοί οι άνθρωποι που ως αυτόπτες μαρτύρησαν την αλήθεια για τον Χριστό και τις θεϊκές του δυνάμεις, έγραψαν αυτά τα βιβλία.

Και για τον Χριστό, μαρτυρεί η ίδια η ιστορία, καθώς και ο ίδιος προφήτευσε, και οι προφητείες του εκπληρώθηκαν και συνεχίζουν να εκπληρώνονται. Για παράδειγμα μπορείτε να δείτε την προφητεία του για την πτώση της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ., που έσωσε τους Χριστιανούς της Ιερουσαλήμ επειδή την πρόσεξαν και την περίμεναν! Την ιστορική αυτή εκπλήρωση της προφητείας του Χριστού, μπορείτε να δείτε στο άρθρο: "Η έξοδος των Χριστιανών από την Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.".

Όμως δύο ακόμα λόγοι υπάρχουν, για τους οποίους ο Χριστιανισμός είναι η μοναδική Ιοδυαιογεννής πίστη, που μπορεί να έχει απλανή τη Θεία αποκάλυψη:

Ο ένας λόγος είναι ότι ο άχρονος Θεός έδωσε μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, όχι μόνο με προφητείες προς τους Ιουδαίους, αλλά και σε πλήθος άλλους λαούς. Για παράδειγμα, ένα δείγμα από εντυπωσιακές και ακριβέστατες προφητείες που έδωσε ο Θεός στους Έλληνες περί του Χριστού, μπορείτε να δείτε στο άρθρο: "Μερικές αρχαιοελληνικές προφητείες για  τον Χριστό". Και είναι φυσικό ότι ο Θεός όλων των ανθρώπων, δεν θα αρκείτο να προφητεύσει μόνο στους Ιουδαίους, (έστω αν για κάποιο διάστημα τους ξεχώρισε για να γίνει δυνατή η γέννηση του Χριστού στο έθνος τους). Αλλά ο Θεός όλων των ανθρώπων, προφήτευσε και στα άλλα έθνη!

Ο άλλος λόγος είναι και πάλι καθαρά Θεολογικός: Ο Θεός είναι ανόμοιος με οτιδήποτε υπάρχει στον κτιστό κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουμε οτιδήποτε προς σύγκρισιν για να τον γνωρίσουμε. Θα παρέμενε λοιπόν απλησίαστος και ά-γνωστος, αν δεν γνωριζόταν με την ενανθρώπισή Του! Και αυτή την ενανθρώπιση του Ακτίστου και Υπερλόγου Θεού, τη διδάσκει ΜΟΝΟ η Χριστιανική πίστη. Είναι δηλαδή η μόνη πίστη που δίνει έναν εφικτό τρόπο να γνωσθεί ο Θεός. Περισσότερα για την αδυναμία μας να γνωρίσουμε το άκτιστο, μπορείτε να δείτε στο σχετικό κεφάλαιο της Χριστιανικής Δογματικής: "Γνώση Θεού". Και περί της γνώσεως του Θεού εν Ιησού Χριστώ, δείτε το κεφάλαιο: "Γνώση δια του Υιού και Λόγου". Μόνο μέσα στη Χριστιανική πίστη λοιπόν μπορεί να γνωρίσει κάποιος τον Θεό, γιατί μόνο εκεί υπάρχει ο Χριστός, η Εικόνα του Θεού.

Ξεδιάλεγμα μεταξύ των αποκαλουμένων "Χριστιανών"

Όμως ο κατακερματισμός που υπάρχει μεταξύ των θρησκειών που αυτοαποκαλούνται Χριστιανικές, εξακολουθεί να δυσκολεύει το ξεδιάλεγμα, για όσους δεν γνωρίζουν τη Χριστιανική πίστη και την ιστορία των Χριστιανών. Ας δούμε λοιπόν ορισμένα περιληπτικά στοιχεία, που με απλό τρόπο διαχωρίζουν τους Χριστιανούς από τους τσαρλατάνους.

Οι περισσότερες (κυριολεκτικά δεκάδες χιλιάδες) θρησκείες που αυτοαναγορεύονται "χριστιανικές", ανήκουν στον Προτεσταντισμό. Και από τη στιγμή που κάποιος οικειοποιείται τη Χριστιανική πίστη, οφείλει και να είναι συνεπής με αυτήν. Όμως όλες αυτές τις Προτεσταντικές ομάδες, τις σβήνουμε από τον κατάλογο εγκυρότητας της θείας αποκάλυψης, κυρίως για δύο βασικούς λόγους, που είναι κοινοί σχεδόν για όλους τους, (ενώ άλλοι έχουν το ένα ή και τα δύο προβλήματα), παρά τις άλλες διαφορές τους:

1. Εμφανίσθηκαν πολύ αργά στην ιστορία, χωρίς να έχουν την αποστολική διαδοχή, που είναι βασικό στοιχείο της Χριστιανικής πίστης, που προσδιορίζει τη Χριστιανική ενότητα εν τω Επισκόπω. Και αυτό μπορείτε να το δείτε αναλυτικότερα στο άρθρο μας: "Οι διάδοχοι τών αποστόλων". Εκεί θα δείτε πώς η εξουσία των Αποστόλων πέρασε στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως σήμερα, κάτι που δεν έχουν οι Προτεστάντες.

2. Οι Προτεστάντες στηρίζουν την πίστη τους στην Αγία Γραφή, και όχι στην Εκκλησία, κάτι που είναι αντίθετο από την πίστη της ιδίας της Αγίας Γραφής και της Εκκλησίας. Και αυτό μπορείτε να το δείτε στο άρθρο: "Είναι Χριστιανικό να δεχόμαστε μόνο την Αγία Γραφή;" Και σε αυτό προσθέστε το ότι οι Προτεστάντες έχουν αφαιρέσει και από την ίδια την Αγία Γραφή 10 βιβλία, σε αντίθεση με τον παραδεδομένο κανόνα της Εκκλησίας. Γι' αυτό μπορείτε να δείτε το άρθρο: "Ευρύς ή στενός ο Κανόνας της Π.Δ.;".

Αφήνοντας λοιπόν κατά μέρος τους Προτεστάντες, απομένουν οι Ορθόδοξοι και οι Παπικοί, εκ των οποίων οι Παπικοί, όχι μόνο εισήγαγαν στη λατρεία τους αντιχριστιανικές αιρετικές διδασκαλίες. Και αυτό μπορείτε να το δείτε στο άρθρο: "Βλάσφημοι Παπικοί κανόνες".

Αλλά δεν έχουν στην πραγματικότητα ούτε και αυτοί την Αποστολική Διαδοχή, γιατί οι επίσκοποι που έβαλαν στο Σχίσμα, μπήκαν χωρίς την έγκριση της Χριστιανικής Ιεράς Συνόδου με πραξικοπηματικό τρόπο, χωρίς καν να είναι χειροτονημένοι, αφού έδιωξαν με τη βία τους Ορθοδόξους επισκόπους των περιοχών αυτών τις οποίες κατέλαβαν. Για το θέμα αυτό, μπορείτε να δείτε το άρθρο: "Τα πραγματικά αίτια του σχίσματος".

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι το Σώμα των Χριστιανών, που από την εποχή των Αποστόλων ως σήμερα, κράτησε τη Χριστιανική πίστη ανόθευτη, μαζί με την αδιάσπαστη αλυσίδα των επισκόπων της. Όσο πίσω κι αν ψάξουν οι ιστορικοί και οι αρχαιολόγοι, στις ρίζες της Εκκλησίας, θα βρουν Ορθοδόξους. Ούτε Προτεστάντες θα βρουν, ούτε Παπικούς. Και στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει η μοναδική έγκυρη και σαφής αποκάλυψη του Θεού.

Δεν είναι Χριστιανός όποιος λέει ότι είναι Χριστιανός. Χριστιανός είναι αυτός που αγωνίζεται, βαπτισμένος στη ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ Εκκλησία του Χριστού, να λάβει κάθαρση, φωτισμό και θέωση. Και όσοι βρίσκονται στον δύσκολο αυτό δρόμο της σωτηρίας, δεν έχουν προνόμιο. Έχουν ΕΥΘΥΝΗ.

Από τα παραπάνω, είναι προφανής η περιπλοκότητα του θέματος. Γι' αυτό οι ράθυμοι, προτιμούν να τα απορρίψουν όλα χωρίς να μπουν στη διαδικασία να τα ερευνήσουν.

Όμως το σημαντικότερο που προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ότι οι Χριστιανοί δεν είναι εύπιστοι άνθρωποι, που πιστεύουν στον Θεό επειδή είδαν κάποιο θαύμα. Αντιθέτως! Συγκρίνουν και κρίνουν τα θαύματα με λεπτές διακρίσεις εννοιών, με βάση τη λογική, τα στοιχεία και τη διαχρονική εμπειρία της ανθρωπότητας, στην επαφή της με τον Θεό και με άλλες κτιστές οντότητες.

Ν. Μ.