Αν και οι νεοπαγανιστές εμφανίζονται ως θεματοφύλακες και υποστηρικτές του ελληνικού έθνους, στην πραγματικότητα, όπως θα δούμε, ο ρόλος τους είναι αντεθνικός και ανθελληνικός και εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα.

Στο λιγοστό χρόνο αυτού του βίντεο θα κάνω μια προσπάθεια, πολύ περιληπτικά, να εξηγήσω με λίγα λόγια αυτή την κατάσταση, χωρίς ντοκουμέντα, και όποιος θέλει μπορεί να βρει όλα τα ντοκουμέντα στα σχετικά άρθρα της ΟΟΔΕ περί Ρώμης, περί Βυζαντίου, περί Δύσης, περί Νεοπαγανισμού, κυρίως στα άρθρα «Φράγκοι, οι κακοί της Ιστορίας» — κάντε μια αναζήτηση να το βρείτε — «Δογματική του Ρωμανίδη» και στα πολλά σχετικά ιστορικά άρθρα του παπα-Γιώργη τού Μεταλληνού. Μια αναζήτηση θα σας βοηθήσει να τα βρείτε όλα αυτά. Σε αυτό το βίντεο του YouTube, κάτω από το ίδιο το βίντεο, θα βρείτε δεσμούς για να μπορέσετε να τα δείτε ευκολότερα.

Αλλά ας ξεκινήσουμε.

Μετά από τρεις αιώνες οργανωμένων διωγμών εναντίον των χριστιανών από τους παγανιστές της εποχής εκείνης, κυρίως από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, συχνά με υποδείξεις και υποκίνηση των Ιουδαίων, (που ήταν και οι άμεσα θιγόμενοι από την ανάπτυξη των χριστιανών), και παρά τα εκατομμύρια των χριστιανών που δολοφονήθηκαν σε αυτούς τους διωγμούς, τελικά ο χριστιανισμός κατάφερε να επιβληθεί, να νικήσει τις ψευδείς διδασκαλίες του παγανισμού τής εποχής εκείνης, με την ανωτερότητα των δογμάτων του και της κοινωνικής ζωής των χριστιανών της εποχής εκείνης. Και από τον 4ο μ.Χ. αιώνα η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, από παγανιστική και αντιχριστιανική, απέκτησε χριστιανούς αυτοκράτορες και άρχισε να επεκτείνει τη χριστιανική πίστη σε κάθε λαό που ερχόταν ως εχθρικός στα σύνορά της και έκανε επιδρομές ενάντια στη χριστιανική πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ήδη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, αν και είχε ελληνική καταγωγή αλλά όμως είχε και τη λατινική γλώσσα, πριν ακόμα από την επικράτηση των χριστιανών είχε μετατραπεί σε μία ελληνική αυτοκρατορία, η οποία μιλούσε, έγραφε και σκεφτόταν ελληνικά. Και την ελληνική γλώσσα τη μετέδιδε σε όλα τα μήκη και πλάτη της.

Οι βάρβαροι παγανιστικοί λαοί που έμπαιναν στην αυτοκρατορία γίνονταν δεκτοί με ιεραποστόλους, διδάσκονταν, εξευγενίζονταν και εκχριστιανίζονταν, και στη συνέχεια γίνονταν δεκτοί ως έθνος μέσα στα πλαίσια αυτής της πολυεθνικής, ελληνικής όμως, αυτοκρατορίας. Γίνονταν και αυτοί δηλαδή μέτοχοι της ελληνικής παιδείας.

Γιατί η αρχαία ελληνική παιδεία και φιλοσοφία όχι μόνο δε χάθηκε όταν η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία εκχριστιανίστηκε· αντιθέτως, μέσα στα χριστιανικά μοναστήρια τα αρχαία ελληνικά κείμενα γράφονταν και αντιγράφονταν και μεταφράζονταν και στις γλώσσες των λαών που ερχόντουσαν μέσα στην αυτοκρατορία, και γίνονταν κομμάτι της.

Κάποιοι λαοί όμως, (και μιλάω για τους γερμανικούς λαούς), παρά το ότι εκχριστιανίστηκαν, είχαν βαθιά ριζωμένη μία πολύ κακή νοοτροπία: τον εθνικισμό, τον εθνοφυλετισμό. Ήθελαν αυτοί να κάνουν κουμάντο· δεν θεωρούσαν, όπως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ότι κάθε έθνος είναι δεκτό και ίσο, μέσα στα πλαίσια αυτής της πολυεθνικής αυτοκρατορίας, αλλά ήθελαν το δικό τους έθνος να έχει μία ηγετική θέση, γιατί θεωρούσαν τους εαυτούς τους ανώτερους και ευγενείς, παρά τη βαρβαρότητά τους.

Δυστυχώς, ο λαός των Φράγκων, του γερμανικού αυτού φύλου, δεν διάβασε τον πλούτο των ελληνικών συγγραμμάτων που υπήρχαν για αιώνες σε αυτή την αυτοκρατορία, αλλά θέλησε να αυτοσχεδιάσει. Άρχισε λοιπόν να διαστρεβλώνει ακόμα και τη χριστιανική πίστη. Συνέχεε τον χριστιανικό Θεό της αγάπης με τους ευγενείς του λαού τους, που έκαναν κουμάντο δια της βίας και της εξουσίας στους άλλους και έπλασαν έναν θεό στα μέτρα τους.

Θέλοντας λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι να ηγηθούν όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, έκαναν αρχικά μία προσπάθεια ο ηγέτης τους να παντρευτεί μία από τις πριγκίπισσες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να αποκτήσει νομικά δικαιώματα στο θρόνο.

Βέβαια κάτι τέτοιο δεν στέφθηκε με επιτυχία, και έτσι εκπόνησαν ένα δεύτερο σχέδιο: τη διάσπαση και κατασυκοφάντηση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ώστε με τη σειρά τους να παρουσιάσουν μετά, τον εαυτό τους ως Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ότι δήθεν είναι οι γνήσιοι εκπρόσωποι και δικαιωματικοί κυρίαρχοι της εξουσίας όλης της αυτοκρατορίας. Η κίνησή τους λοιπόν ήτανε, μέσω ενός πλαστού δόγματος του φιλιόκβε, δηλαδή ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού, να διασπάσουν την εκκλησιαστική συνοχή της αυτοκρατορίας. Έβαλαν δικούς τους επισκόπους, εντεταλμένους γι’ αυτό το σκοπό, κατέλυσαν την ίδια τη Ρώμη, βάζοντας στη θέση του Ορθόδοξου Πάπα έναν δικό τους πράκτορα, και διακηρύσσοντας το φιλιόκβε ως δόγμα δικό τους, και χαρακτηρίζοντας την υπόλοιπη Ανατολική Αυτοκρατορία ως αιρετική.

Μάλιστα, στην προσπάθειά τους κατασυκοφάντησης της αυτοκρατορίας, άρχισαν να ονομάζουν την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία «Βυζάντιο», ένα όνομα που ποτέ δεν είχε και δεν είχε καμία σχέση αυτό το όνομα, στη συνείδηση των Ρωμαίων. Τους Έλληνες τους αποκαλούσαν «Γραικούς», μια και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ελληνική, και η λέξη «Γραικός» απέκτησε στη γλώσσα τους την έννοια του «αιρετικού».

Τη συνέχεια την ξέρετε: με τη βοήθεια του παπισμού διέβρωσαν όλη τη Δυτική Αυτοκρατορία· σιγά-σιγά και το Ισλάμ διέβρωνε ανατολικά την υπόλοιπη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, την οποία οι Δυτικοί την έλεγαν Βυζάντιο, και με αποκορύφωμα τις Σταυροφορίες, κατέστρεψαν οι ίδιοι οι Δυτικοί την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη, την λεηλάτησαν και την αποδυνάμωσαν, ανοίγοντας έτσι την πόρτα να αλωθεί από τους Οθωμανούς.

Έτσι, αυτή η χιλιόχρονη Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, καταστράφηκε βάσει σχεδίου της Δύσης. Τώρα αυτοί άρχισαν να μαζεύουν ένα-ένα τα κομμάτια της κάποτε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ενσωματώνοντάς τα στη δική τους δυτική εξουσία, που κατευθυνόταν από τους γερμανικούς λαούς. Η χριστιανική ισότητα αντικαταστάθηκε από ένα σύστημα ευγενών, που έκαναν κουμάντο σε όλη την κάποτε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, όσα τμήματά της δεν είχαν πέσει στους Οθωμανούς.

Και με άξονα τον παπισμό και αργότερα τον προτεσταντισμό, άρχισαν να επεκτείνουν και πιο ανατολικά σιγά-σιγά την εξουσία τους. Αλλά και σε όλο τον πλανήτη η αποικιοκρατία της Δύσης είναι μέχρι σήμερα ονομαστή και φυσικά συνεχιζόμενη. Οι θησαυροί όλης της ανθρωπότητας λεηλατήθηκαν και μεταφέρθηκαν στις μεγάλες πόλεις της Δύσης, όπου έκαναν κουμάντο οι λίγοι ευγενείς, μία μικρή ομάδα γαλαζοαίματων, που αξίωναν νομικά δικαιώματα επί όλων των εδαφών της Αυτοκρατορίας.

Για τετρακόσια χρόνια ο ελληνικός λαός, κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό, κατάφερε με βάση την Ορθόδοξη πίστη να διατηρήσει την ταυτότητά του, την ελληνική και ταυτόχρονα ρωμαϊκή. Μέχρι σήμερα στην Ανατολή, οι μουσουλμάνοι μας λένε Ρουμ· δεν μας λένε Βυζαντινούς όπως μας λένε οι Δυτικοί.

Όταν λοιπόν οι Ρωμιοί επαναστάτησαν με στόχο την αναγέννηση της ελληνικής, χριστιανικής, ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αυτό δεν άρεσε καθόλου στους Δυτικούς. Και δέχτηκαν να βοηθήσουν μόνο υπό την προϋπόθεση ότι θα γινόταν ελληνικό κράτος, ένα έθνος-κράτος κατά το υπόδειγμα των Φράγκων, (που αυτό ήθελαν, να διασπείρουν παντού τον εθνικισμό), για να μπορούν στη συνέχεια να μαζεύουν ένα-ένα τα κομμάτια των διασπασμένων εθνών, τα σύνορα των οποίων επίτηδες χαράσσονταν από αυτούς με άδικο τρόπο, έτσι ώστε διαρκώς τα έθνη αυτά να σπαράσσονται από πολέμους και να μην μπορούν ποτέ να ορθοποδήσουν, δίνοντας την ευκαιρία σε αυτούς να συνεχίζουν διαχρονικά την εξουσία τους.

Ως Έλληνες λοιπόν πλέον, οι Ρωμαίοι έγιναν και αυτοί εργαλείο στα χέρια των Φράγκων, διασπώντας με τη σειρά τους την Οθωμανική Αυτοκρατορία σιγά -σιγά σε κομμάτια, τα οποία σκόπευαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να μαζεύουν ένα-ένα οι Δυτικοί, κάτω από τη δική τους εξουσία. Στη σημερινή εποχή κάτω από την εξουσία των Βρυξελλών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία έχει μετατραπεί σε μια ομάδα υποτελών κρατών, σε ένα μικρό διευθυντήριο κόσμο-εξουσιαστών, με έδρα τη Δύση φυσικά.

Όταν ιδρύθηκε λοιπόν το ελληνικό κράτος, ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε, γιατί είχε στο μυαλό του τη μεγάλη ιδέα της ανασύστασης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Όμως για τη Δύση έπρεπε το Βυζάντιο να συκοφαντηθεί· να μην αναγνωριστεί ο μεγάλος λαμπρός ελληνικός πολιτισμός του, ο οποίος συνέχισε τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αλλά συκοφαντήθηκε δήθεν ως κατακτητές των Ελλήνων, όπως και οι Ρωμαίοι ως δήθεν κατακτητές των Ελλήνων.

Όλα αυτά είναι τα οποία πρεσβεύουν οι σημερινοί νεοπαγανιστές, έτσι; Ακολουθώντας τη συκοφαντική γραμμή των εργοδοτών τους, των Φράγκων, οι οποίοι έριξαν άφθονο χρήμα εδώ στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1990 για να δημιουργήσουν αμέτρητες ομάδες νεοπαγανιστών και να υποσκάψουν τη βάση της ρωμιοσύνης σε αυτή τη χώρα, δηλαδή την πίστη και την ιστορική συνέχεια, δηλαδή τη δικαιωματική συνέχεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Στην ίδρυση λοιπόν του επαναστατημένου ελληνικού έθνους, δολοφόνησαν τον Καποδίστρια και έβαλαν έναν δικό τους, τον Όθωνα, που η πρώτη του δουλειά ήταν να κάνει ζημιά στη θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων· καταστρέφοντας μοναστήρια, αποδυναμώνοντας όσο μπορούσε την Εκκλησία, δημιουργώντας σχίσμα της Ελλαδικής Εκκλησίας από τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, και γεμίζοντας τις θεολογικές σχολές με δυτικούς καθηγητές, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα δίδασκαν (και μερικοί ακόμα διδάσκουν) δυτικά δόγματα ως δήθεν Ορθόδοξα.

Όλα αυτά ήταν μια συνέχεια του αρχικού σχεδίου, τού «Διαίρει και Βασίλευε», το οποίο εφαρμόζουν οι Δυτικοί — και όχι μόνο εδώ σε εμάς, αλλά σε όλο τον κόσμο. Όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ, καθώς και η φιλοπατρία των Ελλήνων, ήταν εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια. Εδώ λοιπόν χρησιμοποίησαν και τον κομμουνισμό, ο οποίος ως βασικές αρχές του, όπως μπορείτε να δείτε και στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» του Μαρξ και του Ένγκελς, είναι η κατάργηση της θρησκείας, της πατρίδας και της οικογένειας· τα τρία δηλαδή συνεκτικά στοιχεία μιας κοινωνίας, έτσι ώστε κάθε κοινωνία, στερούμενη αυτών των τριών στοιχείων, να γίνεται μια πολυπολιτισμική σούπα, έρμαιο του ατομισμού, του δικαιωματισμού και της κάθε είδους μεγάλης εξουσίας, η οποία πληρώνει αδρά μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων σήμερα παγκοσμίως, για να εγκαθιστά τη δική της εξουσία και τις δικές της ιδεολογίες.

Πάντοτε με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση αυτής της μικρής ομάδας κοσμοεξουσιαστών που ακόμα κυβερνούν τον κόσμο, διασπώντας τον σε έθνη-κράτη, χωρίς θρησκευτική συνοχή όπου μπορούν να το πετύχουν, χωρίς εθνική συνείδηση, και εσχάτως ακόμα και χωρίς ηθικούς φραγμούς και χωρίς οικογένεια. Στα πλαίσια αυτά εργάζεται και η woke ατζέντα· και άθελά τους οι νεοπαγανιστές κατασυκοφαντώντας την ιστορία της ελληνικής Ρώμης, (το λεγόμενο Βυζάντιο κατ' αυτούς), κατασυκοφαντώντας την Εκκλησία και αντιστρέφοντας την ιστορία, παρουσιαζόμενοι δήθεν ως θύματα, ενώ ήταν οι θύτες της ιστορίας, οι πρόγονοί τους παγανιστές.

Αυτό δεν είναι τυχαίο· έπεσε πολύ χρήμα για να δημιουργηθεί στην Ελλάδα αυτό το κίνημα, το οποίο πλέον έχει ξεφουσκώσει βέβαια, γιατί ο ελληνικός λαός είχε αντιστάσεις. Οι εκκλησίες μας όχι μόνο δεν άδειασαν, αλλά είναι πλέον γεμάτες από νέους, και η ιστορική αλήθεια, και η φιλοπατρία, και η πίστη, και οι οικογενειακές αξίες επανέρχονται — όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον πλανήτη.

Η ανθρωπότητα αντιδράει σε αυτά τα σχέδια. Όμως οι νεοπαγανιστές, (παρά το ότι ο διαβρωτικός τους σκοπός έχει ατονίσει τόσο πολύ, και στο διαδίκτυο εκτίθενται όλα τους τα ψέματα ένα προς ένα, και λίγοι μόνο είναι οι αφελείς οι οποίοι παρασύρονται), ακόμα και με τον εθνικισμό τους και τον αντιεπιστημονισμό τους, καταφέρνουν να παρουσιάζουν τη φιλοπατρία ως κάτι βδελυρό, ως κάτι άσχημο.

Βλέπετε, οι Δυτικοί έχουν φροντίσει να διασπείρουν τον εθνικισμό σε κάθε χώρα, και οι ακραίοι αυτοί άνθρωποι — όπως είναι οι νεοπαγανιστές — οι οποίοι γίνονται συχνά περίγελος, εμφανιζόμενοι ως θεματοφύλακες του έθνους κατασυκοφαντούν την ίδια την έννοια του έθνους. Την ίδια την Ελλάδα γελοιοποιούν με αυτά τα οποία λένε και κάνουν· πέραν του ότι απεργάζονται την καταστροφή της ιστορικής συνέχειας του ελληνικού έθνους, κάνοντας ένα άλμα από την αρχαιότητα προ Χριστού στη σημερινή εποχή, προσπερνώντας όλη τη ρωμαϊκή ιστορία μας ως δήθεν σκοτεινούς αιώνες. Γιατί εδώ δεν είχαμε ποτέ σκοτεινούς αιώνες· στη Δύση υπήρχαν οι σκοτεινοί αιώνες.

Έτσι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι, άλλοι εν γνώσει τους όπως το έχουν παραδεχθεί — για παράδειγμα ο Φουράκης, αν έχετε δει το γνωστό του βίντεο — και άλλοι εν αγνοία τους, παίζουν το παιχνίδι των Δυτικών κοσμοκυρίαρχων, έστω και αν εμφανίζονται ως δήθεν Έλληνες. Διαιρούν τον ελληνικό λαό, κατασυκοφαντούν όλους τους συνδετικούς δεσμούς του ελληνισμού και της ρωμιοσύνης, και δημιουργούν σύγχυση στην ιστορία.

Κάπου εδώ όμως πρέπει να σταματήσω. Αλλά πριν τελειώσω θέλω να δώσω έμφαση σε κάτι:

Στην εποχή μας γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια, αυτά τα τελευταία χρόνια, να δημιουργηθεί σύγχυση μεταξύ εθνικισμού, εθνισμού και παγκοσμιοποίησης. Αν ψάξετε αυτούς τους όρους στο Ίντερνετ, θα δείτε να αλληλοεπικαλύπτονται· προφανώς εκ προθέσεως, γιατί υπάρχουν τεράστιες διαφορές σε αυτές τις τρεις έννοιες.

Ο Εθνικισμός είναι όταν κάποιος θεωρεί το έθνος του καλύτερο από τα άλλα. Αυτό είναι από την Ορθόδοξη Εκκλησία καταδικασμένο ως αίρεση και είναι λάθος.

Ο Εθνισμός, η μόνη συμβατή έννοια με την αληθινή φιλοπατρία, είναι το να αποδέχεσαι ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε έθνη, ίσα όμως μεταξύ τους, εκ των οποίων το καθένα σέβεται όλα τα άλλα έθνη. Όπως ένας κήπος γεμάτος λουλούδια ομορφαίνει τον κόσμο με τις ιδιαιτερότητες του κάθε λουλουδιού, όμως όλα είναι ίσα.

Και από την άλλη πλευρά υπάρχει ο Διεθνισμός, που αποσκοπεί στον αφανισμό των συνεκτικών σχέσεων μεταξύ των κοινωνιών και τη μετατροπή του κόσμου σε μια σούπα χωρίς ιδεολογίες, χωρίς τους δεσμούς που κρατάνε τις πατροπαράδοτες αξίες μας, κάνοντας τον κάθε άνθρωπο να ενεργεί ως άτομο, βάσει δικαιωμάτων, χωρίς να νιώθει καμία υποχρέωση προς το κοινωνικό σύνολο.

Και θα δείτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στις ημέρες μας, όπου υπάρχει φιλοπατρία και όπου υπάρχει πίστη, να το λένε «ακροδεξιά». Όχι δεξιά· «ακροδεξιά». Σε μια διεθνή προσπάθεια κατασυκοφάντησης των παραδοσιακών αξιών, θέλοντας να δημιουργήσουν σύγχυση μεταξύ εθνικισμού και φιλοπατρίας. Άλλο φιλοπατρία και εθνισμός, και άλλο εθνικισμός.

Δεν είναι εθνικιστής όποιος αγαπάει την πατρίδα του, ούτε ακροδεξιός όποιος πιστεύει στις αξίες της οικογένειας και της πίστης. Αυτό το λέω για να έχουμε τα μάτια ανοιχτά και να βλέπουμε την ενορχηστρωμένη προσπάθεια που γίνεται από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.

Εδώ όμως πρέπει να σταματήσω. Ήδη έχω υπερβεί το χρόνο, και σας καλώ να διαβάσετε όλα τα σχετικά άρθρα της ΟΟΔΕ για την ιστορία της δυτικής επεκτατικότητας προς την περιοχή μας. Αυτό θα σας βοηθήσει να καταλάβετε και όλο το πλαίσιο των γεωπολιτικών συγκρούσεων οι οποίες συμβαίνουν όχι μόνο στην περιοχή μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.