Ο άγιος Ειρηναίος, έχοντας προ οφθαλμών την πρώτη εκπλήρωση τής Χιλιετούς Βασιλείας επί τού Ισλάμ και τού "προφήτη" του, που γι' αυτόν ήταν ακόμα μελλοντικά, βλέπει στην αποστασία που έφερε στον κόσμο το Ισλάμ, την ανακεφαλαίωση τής ανθρώπινης αποστασίας, μετά τη λήξη τών 6000 ετών ανθρώπινης ιστορίας. Είναι δε για εμάς που έχουμε την οπτική γωνία 1700 ετών μετά, ένας ακόμα πρόδρομος τού τελικού Αντιχρίστου.

1. [Επειδή, λοιπόν, σε αυτόν τον κόσμον άλλοι μεν προστρέχουν στο φως και με την πίστη ενώνονται με τον Θεό, άλλοι δε απομακρύνονται από το φως και χωρίζονται από τον Θεό, έρχεται ο Λόγος του Θεού και δίδει σε όλους την κατάλληλη κατοικία. Έτσι όσοι βρίσκονται στο φως, απολαμβάνουν τα αγαθά που είναι στο φως, και όσοι βρίσκονται στο σκοτάδι, παίρνουν τα κακά που βρίσκονται σε αυτό. Γι' αυτό ο Κύριος λέγει ότι όσους μεν είναι στα δεξιά, τους καλεί στη βασιλεία των ουρανών, όσους δε είναι στα αριστερά θα τους στείλη στο αιώνιο πυρ¹. Μόνοι τους στερήθηκαν όλα τα αγαθά]².

2. Και γι' αυτό ο Απόστολος λέγει: «Ανθ' ων την αγάπην του Θεού ουκ εδέξαντο εις το σωθήναι αυτούς· και δια τούτο πέμψει αυτοίς ο Θεός ενέργειαν πλάνης εις το πιστεύσαι αυτούς τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλ' ευδοκήσαντες εν τη αδικία»³. Όταν έλθη ο Αντίχριστος, μόνος του θα ανακαιφαλαιώσει την αποστασία στον εαυτό του και με τη δική του θέληση, ελεύθερα, θα κάνει όσα επιτελεί και θα καθίσει στο ναό του Θεού, ώστε σαν Χριστό να τον λατρεύουν όσοι θα παρασυρθούν από αυτόν⁴. Γι' αυτόν το λόγο δικαίως θα ριφθή στη λίμνη του πυρός⁵.

Όμως, ο Θεός τα γνωρίζει όλα από πριν και προνοεί και στον κατάλληλο καιρό στέλνει τέτοιον άνθρωπο «εις το πιστεύσαι τω ψεύδει, ίνα κριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες τη αληθεία, αλλά ευδοκήσαντες εν τη αδικία»⁶. Αυτού του Αντίχριστου την έλευση ο Ιωάννης τη φανέρωσε στην Αποκάλυψη ως εξής:

«Και το θηρίον ό είδον ην όμοιον παρδάλει και οι πόδες αυτού ως άρκου, και το στόμα αυτού ως στόμα λέοντος. Και έδωκεν αυτώ ο δράκων την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην. Και μίαν εκ των κεφαλών αυτού ως εσφαγμένην εις θάνατον. Και η πληγή του θανάτου αυτού εθεραπεύθη, και εθαύμασεν όλη η γη οπίσω του θηρίου, και προσεκύνησαν τω δράκοντι, τω δεδωκότι την εξουσίαν τω θηρίω, και προσεκύνησαν τω θηρίω λέγοντες: τις όμοιος τω θηρίω; τις δύναται πολεμήσαι μετ' αυτού; και εδόθη αυτώ εξουσία μήνας τεσσαράκοντα δύο. Και ήνοιξε το στόμα αυτού εις βλασφημίαν προς τον Θεόν. Βλασφημήσαι το όνομα αυτού και την σκηνήν αυτού, τους εν τω ουρανώ σκηνούντας. Και εδόθη αυτώ εξουσία επί πάσαν φυλήν και λαόν και γλώσσαν και έθνος. Και προσκυνήσουσιν αυτόν πάντες οι κατοικούντες επί της γης, ου ου γέγραπται το όνομα αυτού εν τω βιβλίω της ζωής του αρνίου του εσφαγμένου από καταβολής κόσμου. Ει τις έχει ους, ακουσάτω. Ει τις εις αιχμαλωσίαν απάγει, εις αιχμαλωσίαν υπάγει· ει τις εν μαχαίρα αποκτέννει, δει αυτόν εν μαχαίρα αποκτανθήναι. Ώδε εστίν η υπομονή και η πίστις των Αγίων»⁷.

Έπειτα και για τον υπασπιστή του, τον οποίο ονομάζει «ψευδοπροφήτη», λέγει: «ελάλει ως δράκων. Και την εξουσίαν του πρώτου θηρίου πάσαν ποιεί ενώπιον αυτού. Και ποιεί την γην και τους εν αυτή κατοικούντας ίνα προσκυνήσωσι το θηρίον το πρώτον, ου εθεραπεύθη η πληγή του θανάτου αυτού. Και ποιήσει σημεία μεγάλα, ίνα και πυρ ποιή εκ του ουρανού καταβαίνειν εις την γην ενώπιον των ανθρώπων. Και πλανά τους κατοικούντας επί της γης»⁸.

Αυτά τα σημεία μη νομίζει κανείς πως τα κάνει με θεία δύναμη, αλλά με μαγική ενέργεια. Και δεν είναι άξιο απορίας εάν με τα δαιμόνια και τα πνεύματα της αποστασίας, που τον υπηρετούν, κάνει τα σημεία, με τα οποία εξαπατά όσους κατοικούν επάνω στη γη. «Και εικόνα», λέγει, «κελεύσει γενέσθαι τω θηρίω και δοθήσεται πνεύμα τη εικόνι, ίνα και λαλήση η εικών και ποιήση όσοι εάν μη προσκυνήσωσιν αυτή, ίνα αποκτανθώσι. Και ποιήσει δοθήναι χάραγμα επί του προσώπου και επί της χειρός της δεξιάς, ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα του ονόματος του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού. Και ο αριθμός αυτού χξς'»·⁹ εξ εκατοντάδες και εξ δεκάδες και εξ μονάδες. Δηλαδή, ομιλεί για την ανακεφαλαίωση όλης της αποστασίας του, η οποία έγινε κατά τη διάρκεια έξι χιλιάδων ετών.

3. [Σε όσες ημέρες έγινε ο κόσμος, σε τόσες χιλιετηρίδες τελειώνει. Και γι' αυτό λέγει η Γραφή: «Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη, και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσεν ο Θεός τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού ά εποίησε και κατέπαυσεν ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού»¹⁰ Αυτό αναφέρεται σε όσα έγιναν πριν, και προφητεύει όσα θα γίνουν στο μέλλον. Διότι «η ημέρα Κυρίου ως χίλια έτη»¹¹. Σε έξι, λοιπόν, ημέρες τελείωσαν όσα έγιναν. Επομένως, είναι φανερό ότι το τέλος τους είναι το έτος έξι χιλιάδες]¹².

4. Και γι' αυτό σε όλον αυτόν τον καιρό, ο άνθρωπος, που στην αρχή πλάσθηκε με τα χέρια του Θεού, δηλαδή, με τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, γίνεται «κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν»¹³ Θεού. Πετάγονται τα άχυρα, δηλαδή, η αποστασία. Μέσα στην αποθήκη συγκεντρώνεται το σιτάρι¹⁴, δηλαδή, όσοι καρποφορούν την πίστη προς τον Θεό. Και γι' αυτό η θλίψη είναι αναγκαία γι' αυτούς που σώζονται, ώστε συντετριμμένοι, τρόπον τινά, και εκλεπτυσμένοι και ενωμένοι δια της υπομονής με τον Λόγο του Θεού και πυρωμένοι, να είναι κατάλληλοι για το βασιλικό δείπνο. [Όπως είπε κάποιος από τους δικούς μας, που καταδικάσθηκε στα θηρία για τη μαρτυρία του Θεού: «σίτός ειμί Θεού. Και δι' οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα καθαρός άρτος ευρεθώ»¹⁵]¹⁶.

Σημειώσεις

1. Ματθαίος 25: 34. 41.

2. Ιωάννου Δαμασκηνού, εις τα Ιερά Παράλληλα. Εξέδωκε Halloixius.

3. Β΄ Θεσσαλονικείς 2: 10-12.

4. Β΄ Θεσσαλονικείς 2: 4.

5. Αποκάλυψη 19: 20.

6. Β΄ Θεσσαλονικείς 2: 11-12.

7. Αποκάλυψη 13: 2-10.

8. Αποκάλυψη 13: 11-14.

9. Αποκάλυψη 13: 14-18.

10. Γένεση 2: 1-2.

11. Ψαλμοί 89: 4. Β΄ Πέτρου 3: 8.

12. Εξέδωκε ο Cotelier (Patr. Apost. Ii, notae in epist. Barn., 15).

13. Γένεση 1: 26.

14. Παράβαλλε Ματθ. 3: 12. 13: 30. Λουκάς 3: 17.

15. Ιγνατίου, επιστολή Προς Ρωμαίους, 4: 1 (ΒΕΠ 2, 275).

16. Ευσεβίου, Εκκλησιαστική Ιστορία, Γ', 36: 12 (ΒΕΠ 19, 277, 20-22).