Ένα από τα βασικά δόγματα των Πεντηκοστιανών, δια του οποίου κερδίζουν οπαδούς, μεταξύ ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το λόγο της Αληθείας, είναι το θέμα της Αρπαγής. Κατ’ επανάληψιν έχουμε αποδείξει πόσο εσφαλμένο είναι αυτό το αιρετικό δόγμα, και από πού έχει προέλθει. Παρ’ όλα αυτά, μια και οι άνθρωποι αυτοί εμμένουν στα ψευδή τους δόγματα, ας δούμε μερικές ακόμα παρερμηνείες που κάνουν, στην προσπάθειά τους να συντηρήσουν το εσφαλμένο αυτό δόγμα τους, που προσελκύει (δια του φόβου της δήθεν σύντομης αρπαγής), τόσους άπειρους οπαδούς.

Στην προσπάθειά μας να δείξουμε δημόσια το πώς παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή, προκειμένου να αποδείξουν τα εσφαλμένα τους δόγματα, θα χρησιμοποιήσουμε ένα δικό τους «αποδεικτικό και ερμηνευτικό» κείμενο, που έστειλαν σε Χριστιανικό μπλογκ, επισημαίνοντας τα ερμηνευτικά λάθη τους, στα οποία επιδίδονται, προκειμένου να αποδείξουν τα… αναπόδεικτα!

1. Άλλο «ανάσταση» και άλλο «αρπαγή»

Γράφει λοιπόν ο εν λόγω Πεντηκοστιανός ερμηνευτής:

«Αρπαγή... χμμ... Κι αν την ονομάζαμε... ανάσταση νεκρών;; Γιατί στα κλασσικά εδάφια που επικαλούνται όσοι μιλάνε για επισύναξη των πιστών στον Χριστό εις τον ΑΕΡΑ και ΟΧΙ ερχομός-παρουσία του Χριστού στη ΓΗ, Α'Κορ.ιε'(15)-51 και Β'Θεσ.δ'(4)-15, ο Απ.Παύλος μιλάει για ανάσταση των νεκρών. Τότε αμέσως βλέπουμε ότι ούτε οι Κορίνθιοι το πολυπίστευαν. Λογικό πολλοί να μη τον πιστεύουν. Πριν όμως εκθέσω τα βασικά επιχειρήματά μου να αναφέρω ένα χωρίο που πρόσεξα σχετικά πρόσφατα».

Γιατί όμως να την ονομάσουμε «ανάσταση νεκρών», όταν πρόκειται για ένα διαφορετικό πράγμα; Η ανάσταση των νεκρών, έχει να κάνει ΜΟΝΟ με τους νεκρούς. Η αρπαγή όμως των αγίων, σχετίζεται ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ. Το ακόλουθο χωρίο είναι χαρακτηριστικό:

«Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν του Κυρίου ου μη φθάσωμεν τους κοιμηθέντας· 16 ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού καταβήσεται απ' ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστω αναστήσονται πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις αέρα, και ούτω πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα» (Α΄ Θεσσαλονικείς 4/δ: 15,16,17).

Μας λέει λοιπόν σαφώς, ότι η αρπαγή των αναστημένων, θα γίνει «άμα συν αυτοίς», δηλαδή «ταυτόχρονα μαζί με αυτούς», τους ζωντανούς που θα αρπαχθούν. Συνεπώς, άλλο ανάσταση, άλλο αρπαγή!

2. Δεν αντιδιαστέλλεται η αρπαγή στον αέρα με την έλευση του Χριστού

Μάλιστα, προσέξτε, τι άλλο γράφει ο εν λόγω Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής, που αν και κακοδιατυπωμένο, φαίνεται τι προσπαθεί να πει. Λέει: «επισύναξη των πιστών στον Χριστό εις τον ΑΕΡΑ και ΟΧΙ ερχομός-παρουσία του Χριστού στη ΓΗ». Θέλει με αυτό να μας πείσει, ότι δήθεν άλλο πράγμα είναι η Παρουσία του Χριστού, και άλλο είναι η αρπαγή των Αγίων στον αέρα, για να είναι με τον Κύριο, επειδή δήθεν οι μεν «ανεβαίνουν», ο δε «κατεβαίνει». Τι λένε όμως τα ίδια τα χωρία της προς Θεσσαλονικείς επιστολής του Παύλου, που ο ίδιος παρερμηνευτής παραθέτει; Προσέξτε τι γράφει το χωρίο 15 στην προς Θεσσαλονικείς, που παραθέσαμε πιο πάνω: «εις την παρουσίαν του Κυρίου»!!! Άρα περί της Παρουσίας του Κυρίου ο λόγος! Η ανάσταση και η αρπαγή (που είναι διαφορετικό πράγμα, εφ’ όσον συμπεριλαμβάνει και τους ζωντανούς), γίνονται «εις την Παρουσίαν του Κυρίου», όπου ο Κύριος, σύμφωνα με το αμέσως επόμενο εδάφιο 16: «καταβήσεται απ' ουρανού». Άρα, δεν έχουμε αντιπαράθεση, στο: «καταβήσεται απ’ ουρανού», με το: «απάντησιν του Κυρίου εις αέρα», όπως υπονοεί ο Πεντηκοστιανός αυτός.

Το ότι ο μεν κατεβαίνει, οι δε ανεβαίνουν, δεν αποτελεί αντιπαράθεση, ούτε αντίφαση. Αντιθέτως, είναι φυσιολογικό, εφ’ όσον η συνάντησή τους θα γίνει «εν νεφέλαις», όπως και η έλευση του Κυρίου, «εν νεφέλαις» θα γίνει, κατά τις Πράξεις 1/α: 9-11:

«και ταύτα ειπών βλεπόντων αυτών επήρθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών. 10 και ως ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν πορευομένου αυτού, και ιδού άνδρες δύο παρειστήκεισαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, 11 οί και είπον· άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες εις τον ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναληφθείς αφ’ υμών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τον ουρανόν».

Το ίδιο λέει και στην Αποκάλυψη 1/α: 7: «Ιδού έρχεται μετά των νεφελών, και όψεται αυτόν πας οφθαλμός και οίτινες αυτόν εξεκέντησαν».

Τι πιο φυσιολογικό λοιπόν, ο Κύριος κατεβαίνοντας εκ του ουρανού, και οι άγιοι ανεβαίνοντας εκ της γης, να συναντηθούν κάπου στον αέρα, «επί των νεφελών»; Πού βλέπουν οι Πεντηκοστιανοί την αντίφαση; Δεν είναι επίσης σαφέστατο, ότι εδώ ο Απόστολος Παύλος, θέλει να μας πει, ότι οι άγιοι θα συμμετάσχουν, εκτός από την Ανάσταση του Κυρίου, και στην Ανάληψή Του, όταν θα είναι άφθαρτοι «όμοιοι με Αυτόν»; (Ρωμαίους 6/στ: 5. Α΄ Ιωάννου 3/γ: 3).

Συνεπώς, η αναφορά της καθόδου του Κυρίου, και της ανόδου των Αγίων, όχι μόνο δεν είναι απόδειξη αντίθεσης, αλλά τουναντίον, αποτελεί ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ότι η αρπαγή των Αγίων θα γίνει στη ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ 2^α Παρουσία του Κυρίου, για την οποία μιλούν όλα τα εδάφια που αναφέραμε, χωρίς να λένε οτιδήποτε για 3^η, 4^η, (κλπ), παρουσία του Κυρίου, όπως θέλουν οι Πεντηκοστιανοί, μετατρέποντας τον Κύριο σε «εκκρεμές» που πηγαινοέρχεται, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσουν δικά τους αντιχριστιανικά και αυθαίρετα δόγματα.

Αλλά για τη μοναδικότητα της Παρουσίας του Κυρίου, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών, έχουμε αναλύσει ειδικότερο θέμα στην ιστοσελίδα μας.

3. Υπήρχαν κενά στη Χριστιανική διδασκαλία, ή εμμονή των αιρετικών;

Συνεχίζει ο Πεντηκοστιανός:

«Β'Τιμ.β'(2)-17,18: "ων εστιν υμεναιος και φιλητος οιτινες περι την αληθειαν ηστοχησαν λεγοντες αναστασιν ηδη γεγονεναι και ανατρεπουσιν την τινων πιστιν"

Ο Υμέναιος κι ο Φιλητός έλεγαν, λέει, ότι έγινε ήδη η ανάσταση και οι πιστοί τους πίστευαν. Αν καθ'υπόθεση οι πιστοί είχαν διδαχθεί να περιμένουν την ανάσταση των νεκρών στην 2α Παρουσία και όχι πριν, δε θα έλεγαν σ'αυτούς τους δύο, "Μα καλά, που είναι ο Ιησούς;;; Που είναι τα κακά στην οικουμένη, η οργή του Θεού; Εδώ ο Ιησούς μίλησε για σημεία στον ουρανό και τη γη και καταστροφές!" Ή μήπως δεν ήξεραν καλά τη σειρά των γεγονότων οι αδελφοί, δεν τους τα είπε καλά ο απ. Παύλος;...

Τότε γιατί τους πίστεψαν ότι όντως έγινε; Μήπως περίμεναν ένα διαφορετικό γεγονός;»

Βεβαίως δεν είμαστε εμείς οι «δικηγόροι» του Υμέναιου και του Φιλητού, να δικαιολογήσουμε τις αδικαιολόγητες αιρετικές τους απόψεις. Ούτε φυσικά είναι δυνατόν, να βγάζει κάποιος ασφαλή συμπεράσματα για το τι πίστευαν οι Χριστιανοί, από τι… δίδασκαν οι αιρετικοί! Γιατί είναι προφανές, ότι αν υπήρχε οποιαδήποτε διδασκαλία στην Αγία Γραφή, που να δικαιώνει τις αιρετικές απόψεις των Πεντηκοστιανών περί «αρπαγής προ της Β΄ Παρουσίας», δεν θα κατέφευγαν στο τι πίστευαν οι αιρετικοί, ώστε να βγάλουν έμμεσα συμπεράσματα, αλλά θα μιλούσαν άμεσα για τη Χριστιανική διδασκαλία!

Προτού όμως πούμε για τα δήθεν «σημεία» της 2ας Παρουσίας, στα οποία αναφέρεται ο Πεντηκοστιανός, ας δούμε πρώτα, τι θα μπορούσαν να λένε οι Υμέναιος και Φιλητός, σύμφωνα με αρχαίους συγγραφείς:

Α. Σύμφωνα με τον Θεοδώρητο, θα μπορούσε να συμβαίνει το εξής: «Οι τας εκ παιδοποιϊας διαδοχάς ανάστασιν οι δυσώνυμοι προσηγόρευον», διατεινόμενοι, ότι «ήδη γέγονεν η ανάστασις, εφ’ οις έχομεν τέκνοις» (Πράξ. Παύλου και Θέκλης κεφ. 14), ώστε ο καθένας ζει μέσα από τους απογόνους του. Και φυσικά, όσο παράλογο και αν είναι αυτό, και αντίθετο με την πίστη της Εκκλησίας, μήπως με παρόμοια επιμονή δεν εμμένουν και οι ίδιοι οι Πεντηκοστιανοί, στην αντιχριστιανική διδασκαλία της «αρπαγής προ της 2ας Παρουσίας», έστω και αν η Αγία Γραφή είναι τόσο σαφής πάνω σε αυτό το θέμα; Μπορεί να βρεθεί λογική στην αίρεση;

Β. Βεβαίως υπάρχει και πιθανότερη, και πολύ λογικότερη δικαιολογία, που θα μπορούσαν να βρουν οι Υμέναιος και Φιλητός, για να αρνηθούν την ανάσταση. Θα μπορούσαν να ισχυρίζονται ότι υπάρχει μόνο η μία εκ των δύο αναστάσεων. Ότι η ανάσταση είναι δήθεν μόνο πνευματική, και όχι και σωματική, και ότι η μοναδική αυτή ανάσταση, δήθεν έγινε στο εν ύδατι βάπτισμα. Το βάπτισμα η Αγία Γραφή μας το εξηγεί ως «θάνατο του παλαιού ανθρώπου και γέννηση του νέου» (Ρωμαίους 6/στ: 4). Προσέξτε για παράδειγμα, πώς θα μπορούσαν να διαστρεβλώσουν τα λόγια της επιστολής του Παύλου στην προς Κολοσσαείς 2/β: 12,13 οι Υμέναιος και Φιλητός, αν την είχαν τότε στα χέρια τους ως μέρος της Αγίας Γραφής: Λέει το χωρίο: «12 συνταφέντες αυτω εν τω βαπτίσματι, εν ω και συνηγέρθητε δια της πίστεως της ενεργείας του Θεού του εγείραντος αυτόν εκ των νεκρών. 13 και υμάς, νεκρούς όντας εν τοις παραπτώμασι και τη ακροβυστία της σαρκός υμών, συνεζωοποίησεν υμάς συν αυτω, χαρισάμενος ημίν πάντα τα παραπτώματα». Θα έλεγαν: «βλέπετε; Η Ανάσταση ήδη έγινε με το άγιο βάπτισμα, και δεν υπάρχει κάτι άλλο να περιμένουμε ως ανάσταση»! Φυσικά δεν είχαν προφανώς τότε τις επιστολές του αποστόλου Παύλου ως μέρος της Αγίας Γραφής για να τις διαστρέψουν, όμως η ίδια αυτή διδασκαλία ήδη υπήρχε τότε, και ήταν ευκολότερο να τη διαστρέψουν προφορικά. Άλλωστε, κάτι τέτοιο δίδαξαν κάποιοι Γνωστικοί (Ειρην. Ι 23, 5, ΙΙ, 31, 2, Tertul. De anima 50, de res. carnis 19, Ιουστ. Απολογ. Ι 26, Διάλογ. 80).

Συνεπώς, το τι πίστευαν οι αρχαίοι αιρετικοί, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη, υπέρ των Πεντηκοστιανών αιρετικών θέσεων, της «αρπαγής προ της 2ας Παρουσίας».

Λέει ο εν λόγω Πεντηκοστιανός: «Ή μήπως δεν ήξεραν καλά τη σειρά των γεγονότων οι αδελφοί, δεν τους τα είπε καλά ο απ. Παύλος;» Δηλαδή, αν υπάρχουν αιρετικοί, και ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να δεχθούν την αλήθεια, φταίει ο Παύλος; Το ότι σήμερα ο Προτεσταντικός κόσμος, που ισχυρίζεται ότι στηρίζει την πίστη του στην Αγία Γραφή, είναι διαιρεμένος σε 30.000 αιρέσεις, που αλληλοσυγκρούονται μεταξύ τους για το τι γράφει η Αγία Γραφή, μήπως σημαίνει, ότι φταίει η Αγία Γραφή, που δεν τα έγραψε καλά; Ή μήπως φταίει η ίδια η εμμονή τους, στις αιρετικές Προτεσταντικές τους απόψεις; Εάν ίσχυε αυτό το επιχείρημα του εν λόγω Πεντηκοστιανού, περί του Υμέναιου και του Φιλητού, τότε ισχύει και για τη σημερινή κατάσταση του Προτεσταντισμού, και η Αγία Γραφή, «δεν τα λέει καλά». Άρα, άκυρο και αυτό το επιχείρημα, που πάει να βγάλει έμμεσα συμπεράσματα από την πίστη αρχαίων αιρετικών, ελλείψει αληθινών στοιχείων!

4. Μίλησε ο Χριστός για «σημεία της 2ας Παρουσίας»;

Όμως ο Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής μας, γράφει και κάτι ακόμα. Λέει: «Αν καθ'υπόθεση οι πιστοί είχαν διδαχθεί να περιμένουν την ανάσταση των νεκρών στην 2α Παρουσία και όχι πριν, δε θα έλεγαν σ'αυτούς τους δύο, "Μα καλά, που είναι ο Ιησούς;;; Που είναι τα κακά στην οικουμένη, η οργή του Θεού; Εδώ ο Ιησούς μίλησε για σημεία στον ουρανό και τη γη και καταστροφές».

Εφ’ όσον δείξαμε, ότι δεν φταίει η διδασκαλία των αποστόλων, για την εμμονή των αιρετικών στην αίρεσή τους, αλλά η ίδια τους η εμμονή στις εσφαλμένες τους απόψεις, το τι διδάχθηκαν οι Χριστιανοί, δεν σχετίζεται σε καμία περίπτωση με το τι συνέχιζαν να ισχυρίζονται οι αιρετικοί.

Όμως εδώ θα αναιρέσουμε κάτι ακόμα, που οι σύγχρονες εσχατολογικές αιρέσεις, (όπως οι Πεντηκοστιανοί και οι Μάρτυρες της Σκοπιάς) ισχυρίζονται. Λέει όπως είδαμε, ο Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής της Αγίας Γραφής: «"Μα καλά, που είναι ο Ιησούς;;; Που είναι τα κακά στην οικουμένη, η οργή του Θεού; Εδώ ο Ιησούς μίλησε για σημεία στον ουρανό και τη γη και καταστροφές».

Εδώ έχουμε να πούμε τρία πράγματα:

Α. Μήπως η Αγία Γραφή, δεν λέει σαφέστατα και κατηγορηματικά, ότι εκτός από τη 2^α Παρουσία του Χριστού, δεν υπάρχει άλλη παρουσία; Μήπως δεν λέει κατηγορηματικά, ότι η αρπαγή γίνεται ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ του Χριστού; Παρ’ όλα αυτά, οι Πεντηκοστιανοί αυτό το απορρίπτουν, όσο σαφές και αν είναι στην Αγία Γραφή. (Και έχουμε δείξει πόσο σαφές είναι). Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν, οι αρχαίοι αυτοί αιρετικοί Υμέναιος και Φιλητός, ενέμεναν στις θέσεις τους, παρά τη σαφή διδασκαλία των Αποστόλων, ότι η ανάσταση γίνεται στη 2^α Παρουσία. Και δεν είναι σοβαρό επιχείρημα, οι σύγχρονοι αιρετικοί, να επικαλούνται τους αρχαίους, για να στηρίξουν τη σύγχρονη αίρεσή τους, περί της αρπαγής! Γιατί ο Πεντηκοστιανός αυτός, αυτό ακριβώς κάνει εδώ!

Β. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τους σύγχρονους Μάρτυρες της Σκοπιάς, που λένε ότι «η ανάσταση έγινε αόρατα, και η παρουσία του Χριστού έγινε εξ ίσου αόρατα το 1914». Κατά τον ίδιο τρόπο, θα μπορούσαν οι Υμέναιος και Φιλητός, να μιλούν για «αόρατη παρουσία» του Χριστού, ή για κάτι παραπλήσιο! Εφ’ όσον έχουμε φανερό σύγχρονο παράδειγμα αυτής της αιρετικής στάσης, ούτε το αρχαίο αποκλείεται!

Γ. Το ενδιαφέρον όμως, είναι ότι αν και ο φίλος μας ο Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής μιλάει για δήθεν σημεία και καταστροφές που θα γίνονταν στην Παρουσία του Χριστού, στην πραγματικότητα, ο Χριστός μόνο ένα σημείο έδωσε, και αυτό θα είναι ουράνιο και ταυτόχρονο με την Παρουσία Του.

Συγκεκριμένα, ας πάρουμε ως παράδειγμα την ίδια ανωτέρω αίρεση της Σκοπιάς, που ισχυρίζεται ότι ο Χριστός ήλθε αόρατα στη 2η Παρουσία Του το 1914, και ως απόδειξη, μας παρουσιάζουν κάποια δήθεν «σημεία», που υποτίθεται ότι έδωσε ο Χριστός στα Ευαγγέλια Ματθαίος 24/κδ, Μάρκος 13/ιγ, και Λουκάς 21/κα. Για μια φορά ακόμα, βλέπουμε ότι αν κάποιος θέλει να εμμένει σε μία αιρετική άποψη, σαν τον Υμέναιο και τον Φιλητό, ανακαλύπτει «σημεία» εκεί που δεν υπάρχουν!

Δεν θα επεκταθούμε εδώ στο θέμα των υποτιθέμενων «σημείων», το οποίο έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα μας, και μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει τις ακόλουθες μελέτες μας, (στους ακόλουθους δεσμούς), που αποδεικνύουν τα εξής:

α. Ο Χριστός δεν έδωσε ΠΟΤΕ σημεία καταστροφών, (όπως ισχυρίζεται ο Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής, και η άλλη αίρεση, της Σκοπιάς), αλλά το ουράνιο και μοναδικό σημείο στο οποίο αναφέρεται, «το σημείο του Υιού του ανθρώπου» είναι φυσικά ο Σταυρός, όπως μαρτυρούν οι άγιοι ερμηνεύοντας διαχρονικά το χωρίο, που θα εμφανισθεί ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με την Παρουσία του Κυρίου.

β. Η εποχή μας, δεν έχει κανένα ιδιαίτερο σημείο που να το έδωσε ο Χριστός, ώστε να την προσδιορίσει ως «γενιά του τέλους», όπως ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί και η Σκοπιά.

γ. Ο Χριστός στη 2^η Παρουσία Του έρχεται ΟΡΑΤΑ και όχι αόρατα.

δ. Οι έσχατες ημέρες» είναι ολόκληρη η Χριστιανική περίοδος.

Συνεπώς, όπως τώρα, έτσι και τότε. Αυτοί που θέλουν να προωθούν τις αιρέσεις τους, τις διδάσκουν, ό,τι και αν έχει πει η Εκκλησία, και όσο καθαρά και αν το έχει γράψει στην Αγία Γραφή. Και από το τι παρερμηνεία έκαναν οι αρχαίοι αιρετικοί, δεν μπορεί να προκύψει, το τι δίδαξε η Εκκλησία, όπως θα βόλευε να ισχυρίζονται, όσοι δεν έχουν ευθείς αποδείξεις.

5. Άνθρωποι αμέριμνοι

Στη συνέχεια, ο Πεντηκοστιανός, δίνει μερικά χωρία, για να ισχυρισθεί ότι δήθεν οι Χριστιανοί θα γλιτώσουν τον Αντίχριστο. Ας τα δούμε. Λεει:

«1. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΙ

κ.ΜΑΤΘΑΙΟΝ κδ'37:“ωσπερ γαρ δε αι ημεραι του νωε ουτως εσται και η παρουσια του υιου του ανθρωπου ωσπερ γαρ ησαν εν ταις ημεραις ταις προ του κατακλυσμου τρωγοντες και πινοντες γαμουντες και γαμιζοντες (νυμφευόμενοι και νυμφεύοντες-προς αποφυγή παρεξηγήσεων) αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ουκ εγνωσαν εως ηλθεν ο κατακλυσμος και ηρεν απαντας ουτως εσται και η παρουσια του υιου του ανθρωπου”

κ.ΛΟΥΚΑΝ ιζ'26:“και καθως εγενετο εν ταις ημεραις του νωε ουτως εσται και εν ταις ημεραις του υιου του ανθρωπου ησθιον επινον εγαμουν εγαμιζοντο αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας ομοιως καθως και ως εγενετο εν ταις ημεραις λωτ ησθιον επινον ηγοραζον επωλουν εφυτευον ωκοδομουν η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας”

κ.ΜΑΤΘΑΙΟΝ κε'5:“Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι και εκοιμώντο.”

Ο κόσμος αμέριμνος πριν τη 2αΠαρουσία;;; Εδώ διαβάζουμε ότι οι άνθρωποι θα τρέχουν να κρυφτούν στις σπηλιές απ'τον φόβο τους!

Γιατί νύσταξαν οι φρόνιμες, εφόσον τα γεγονότα που εξελίσσονται μέχρι την 2α Παρουσία είναι συγκεκριμένα και αυτοί που ξέρουν, τα βλέπουν και περιμένουν την έλευση του Κυρίου;

2.  κ.ΛΟΥΚΑΝ ιζ'26:"αχρι ης ημερας εισηλθεν νωε εις την κιβωτον και ηλθεν ο κατακλυσμος και απωλεσεν απαντας"

"η δε ημερα εξηλθεν λωτ απο σοδομων εβρεξεν πυρ και θειον απ ουρανου και απωλεσεν απαντας"

Είναι τυχαίο που ο Ιησούς χρησιμοποιεί 2 παραδείγματα όπου οι άνθρωποι του Θεού γλιτώνουν την θεία Δίκη;

Απαντούμε:

Όχι, δεν είναι τυχαίο. Ο Χριστός τα λέει αυτά, στη συνάφεια των λόγων του στα εν λόγω κεφάλαια, ότι ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ!!! Με τα λόγια αυτά, τους ξεκαθαρίζει, ότι αν υπήρχαν σημεία, ο κόσμος θα περίμενε την έλευσή Του, και κανείς δεν θα ήταν αμέριμνος. Αλλά όταν θα γίνει η 2^α Παρουσία,  θα είναι αμέριμνοι, γιατί δεν θα υπάρχουν σημεία, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών και της Σκοπιάς και των σχετικών εσχατολογικών αιρέσεων, που μιλούν για σημεία του τέλους.

Σε καμία περίπτωση το χωρίο ΔΕΝ ΛΕΕΙ και ΔΕΝ ΥΠΟΝΟΕΙ, ότι δήθεν οι Χριστιανοί θα ξεφύγουν από τον Αντίχριστο. Άλλο είναι να ξεφύγει κάποιος από τη Θεία Δίκη, και άλλο από τον Αντίχριστο, όπως θέλουν να συγχέουν τα πράγματα οι Πεντηκοστιανοί. Άλλωστε, είναι σαφέστατο στην προφητεία του Δανιήλ, ότι η Εκκλησία (οι άγιοι) θα είναι εδώ, και θα διωχθεί από το Θηρίο, τον Αντίχριστο «Εθεώρουν, και το κέρας εκείνο έκαμνε πόλεμον μετά των αγίων και υπερίσχυε κατ' αυτών·… 23 Και εκείνος είπε, το θηρίον το τέταρτον θέλει είσθαι η τετάρτη βασιλεία επί της γης, ήτις θέλει διαφέρει από πασών των βασιλειών, και θέλει καταφάγει πάσαν την γην και θέλει καταπατήσει αυτήν και κατασυντρίψει αυτήν. 24 Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθή εκ της βασιλείας ταύτης· και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθή· και αυτός θέλει διαφέρει των πρώτων και θέλει υποτάξει τρεις βασιλείς. 25 Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου» (Δανιήλ 7/ζ: 21, 23-25).

6. Εκφυγή της μελλούσης οργής

Συνεχίζει ο Πεντηκοστιανός παρερμηνευτής της Αγίας Γραφής, ως εξής:

«3. ΕΚΦΥΓΗ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΟΡΓΗΣ

Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ε'9: “οτι ουκ εθετο ημας ο θεος εις οργην αλλα εις περιποιησιν σωτηριας δια του κυριου ημων ιησου χριστου του αποθανοντος υπερ ημων ινα ειτε γρηγορωμεν ειτε καθευδωμεν αμα συν αυτω ζησωμεν διο παρακαλειτε αλληλους και οικοδομειτε εις τον ενα καθως και ποιειτε”

Και για ποιόν λόγο να παρηγορούμε αλλήλους, θα περάσουμε την δοκιμασία της καταστροφής της οικουμένης, αλλά μη στεναχωριέστε αδελφοί, όλα θα πάνε καλά; Για ποια ποια οργή μιλάει;;»

Απαντούμε:

Φυσικά ΔΕΝ μιλάει για την οργή του διαβόλου και του Αντιχρίστου, αλλά για την «οργή» του Θεού!

Η παρηγοριά μας, είναι ότι αν και θα υποστούμε την οργή του Αντιχρίστου, ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΟΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, η οποία θα στραφεί ενάντια στον Αντίχριστο, που θα μας ταλαιπωρήσει προσωρινά.

Υπάρχει η οργή του Διαβόλου (και κατ’ επέκτασιν του Αντιχρίστου) κατά της Εκκλησίας:

«17 και ωργίσθη ο δράκων επί τη γυναικί, και απήλθε ποιήσαι πόλεμον μετά των λοιπών του σπέρματος αυτής, των τηρούντων τας εντολάς του Θεού και εχόντων την μαρτυρίαν Ιησού» (Αποκάλυψις 12/ιβ: 17). Όπως βλέπετε, δεν τους εξαιρεί ο Θεός από την οργή του Θεού, αλλά όπως είδαμε στον Δανιήλ, τους νικάει κιόλας!

Υπάρχει όμως και η οργή του Θεού, κατά των ασεβών:

«έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας» (Κολοσσαείς 3/γ: 6) και «ει τις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού, και λαμβάνει το χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί την χείρα αυτού, 10 και αυτός πίεται εκ του οίνου του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού, και βασανισθήσεται εν πυρί και θείω ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του αρνίου» (Αποκάλυψη 14/ιδ: 9, 10).

Ορίστε λοιπόν ξεκάθαρα, ποια είναι η παρηγοριά μας: Ότι θα ξεφύγουμε την οργή του Θεού, που θα ξεχυθεί πάνω στους οπαδούς του Αντιχρίστου, που θα μας βασανίσουν!

Είναι τόση η παρερμηνεία των Πεντηκοστιανών, ώστε συγχέουν τις δύο «οργές»!  Συγχέουν την οργή του Θεού με την οργή του εχθρού του Θεού, του διαβόλου, και του Αντιχρίστου!!! Δεν καταλαβαίνουν πότε μιλάει για τον Θεό, και πότε μιλάει για τον Διάβολο! Αν είναι δυνατόν!

Συνεχίζει ο Πεντηκοστιανός:

«Α'ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ α'10: “και αναμενειν τον υιον αυτου εκ των ουρανων ον ηγειρεν εκ των νεκρων ιησουν τον ρυομενον ημας εκ της οργης της ερχομενης”

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ γ'10: “οτι ετηρησας τον λογον της υπομονης μου καγω σε τηρησω εκ της ωρας του πειρασμου της μελλουσης ερχεσθαι επι της οικουμενης ολης πειρασαι τους κατοικουντας επι της γης”

ΡΩΜΑΙΟΥΣ ε'9:  “πολλω ουν μαλλον δικαιωθεντες νυν εν τω αιματι αυτου σωθησομεθα δι αυτου απο της οργης”

Ποιά οργή έρχεται και μας ελευθερώνει ο Ιησούς, μήπως οι πληγές της Αποκάλυψης;»

Απαντούμε:

Φυσικά! Και όπως δείξαμε, οι πληγές της Αποκάλυψης, δεν είναι οργή του Σατανά προς τους πιστούς, αλλά ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, οργή του Θεού προς τους απίστους του Αντιχρίστου!

Ο δε Επίσκοπος της Εκκλησίας της Φιλαδελφείας, προς τον οποίο λέει ο Κύριος ότι θα τον λυτρώσει, όχι από την «οργή» του Θεού ή του Αντιχρίστου, αλλά από «την ώρα του πειρασμού», ακόμα και αν θελήσουμε να εφαρμόσουμε το χωρίο εσχατολογικά προς κάποιους που θα ζήσουν στην εποχή του εσχατολογικού Αντιχρίστου, και πάλι μιλάει για μια συγκεριμένη ομάδα Χριστιανών, που κατά τα λόγια του Κυρίου «τήρησαν τον λόγο της υπομονής του Κυρίου». Ανθρώπους που ΗΔΗ δοκιμάσθηκαν, και ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟΙ θα ξεφύγουν τον πειρασμό (και όχι την οργή).

Και ο Πεντηκοστιανός συνεχίζει να «σκοτώνει» τα αγιογραφικά χωρία ως εξής:

«κ.ΛΟΥΚΑΝ κα'28: “αρχομενων δε τουτων γινεσθαι ανακυψατε και επαρατε τας κεφαλας υμων διοτι εγγιζει η απολυτρωσις υμων”

Όταν αρχίσουν να γίνονται, άρα πριν τελειώσουν;

κ.ΛΟΥΚΑΝ κα'36: “αγρυπνειτε δε ουν εν παντι καιρω δεομενοι ινα κατισχυσητε καταξιωθητε εκφυγειν ταυτα παντα τα μελλοντα γινεσθαι και σταθηναι εμπροσθεν του υιου του ανθρωπου”

Εκφυγειν;Εκφυγειν;...χμμ»

Απαντούμε:

Εδώ θέλει να μας πει, ότι αφού θα τα «ξεφύγουμε», άρα θα αρπαχθούμε πριν από τον Αντίχριστο που θα φέρει τα δεινά!

Τι λένε όμως τα συμφραζόμενα του χωρίου, το οποίο ο άνθρωπος αυτός «ξερίζωσε» από το περιβάλλον του;

Εκεί, στα προηγούμενα, ο Χριστός μεταξύ άλλων λέει:

«…16 παραδοθήσεσθε δε και υπό γονέων και συγγενών και φίλων και αδελφών, και θανατώσουσιν εξ υμών, 17 και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου· 18 και θρίξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται· 19 εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών…  23 ουαί δε ταις εν γαστρί εχούσαις και ταις θηλαζούσαις εν εκείναις ταις ημέραις· έσται γαρ τότε ανάγκη μεγάλη επί της γης και οργή τω λαω τούτω, 24 και πεσούνται στόματι μαχαίρας, και αιχμαλωτισθήσονται εις πάντα τα έθνη, και Ιερουσαλήμ έσται πατουμένη υπό εθνών άχρι πληρωθώσι καιροί εθνών. 25 Και έσται σημεία εν ηλίω και σελήνη και άστροις, και επί της γης συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, 26 αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη· αι γαρ δυνάμεις των ουρανών σαλευθήσονται. 27 και τότε όψονται τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 28 αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφαλάς υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών…34 Προσέχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη και μερίμναις βιοτικαίς, και αιφνίδιος εφ’ υμάς επιστη η ημέρα εκείνη· 35 ως παγίς γαρ επελεύσεται επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. 36 αγρυπνείτε ουν εν παντί καιρω δεόμενοι ίνα καταξιωθήτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθήναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου» (Λουκάς 21/κα).

Προσέξτε! Σας φαίνονται όλα αυτά ως προφητεία που λέει ότι θα «αρπαχθούν» οι Χριστιανοί, ΠΡΙΝ συμβούν όλα αυτά; Σε ποιους δηλαδή τα λέει αυτά ο Χριστός; Ποιοι θα διωχθούν με όλους αυτούς τους τρόπους που διαβάσαμε, για χάρη του Χριστού, αν όχι οι Χριστιανοί προς τους οποίους μιλάει, με τη λέξη «υμών» («εσάς»);;;

Έρχονται οι Πεντηκοστιανοί, και χρησιμοποιούν το χωρίο εκείνο που ο Χριστός λέει τι θα πάθουν οι Χριστιανοί, για να μας πουν ότι… θα το αποφύγουν!!! Αν είναι δυνατόν!

Βεβαίως κάποιοι Χριστιανοί θα ταλαιπωρηθούν λιγότερο, ή θα αποδημήσουν προς τον Κύριο, πριν έρθει ο Αντίχριστος, κυρίως αυτοί που ως βεβαιόπιστοι θα έχουν ΗΔΗ λάβει από τον Κύριο τη δικαίωση, σαν τον Επίσκοπο της Φιλαδελφείας, που αναφέραμε πριν. Και σ’ αυτούς αναφέρεται όταν λέει να προσευχόμαστε για να ξεφύγουμε από αυτή την οργή, μήπως και ο Κύριος μας συγκαταλέξει μετ’ αυτών. Αυτό όμως σε καμία περίπτωση, δεν σημαίνει ότι ΟΛΟΙ οι πιστοί Χριστιανοί θα αρπαχθούν για να τα ξεφύγουν! Ελάχιστοι Χριστιανοί της εποχής εκείνης θα τα αποφύγουν, όσοι ευδοκήσει ο Κύριος να τα αποφύγουν. Αλλά στη συνέχεια, στο παρακάτω κεφάλαιο που θα ασχοληθούμε με την ταυτότητα του «Κατέχοντος», θα πούμε περισσότερα επ’ αυτού.

Αντίθετα μάλιστα, από τους ισχυρισμούς των Πεντηκοστιανών, που μιλούν για «αρπαγή πριν από την Παρουσία», τα χωρία αυτά, ξεκαθαρίζουν ότι όλα αυτά, θα συμβούν λίγο πριν από την έλευση του Κυρίου στη 2^α Παρουσία Του, «επί των νεφελών», όπου και θα δώσει ένα τέλος στον Αντίχριστο, και θα παραλάβει την Εκκλησία Του, αφθαρτοποιώντας την κτίση.

7. Φήμες ότι έγινε η αρπαγή

Συνεχίζει ο Πεντηκοστιανός:

«4. ΦΗΜΕΣ ΟΤΙ ΕΓΙΝΕ Η ΑΡΠΑΓΗ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'β'1:“ερωτωμεν δε υμας αδελφοι υπερ της παρουσιας του κυριου ημων ιησου χριστου και ημων επισυναγωγης επ αυτον εις το μη ταχεως σαλευθηναι υμας απο του νοος μηδε θροεισθαι μητε δια πνευματος μητε δια λογου μητε δι επιστολης ως δι ημων ως οτι ενεστηκεν η ημερα του κυριουα χριστο”

Γιατί να θορυβηθούν οι Θεσ/κεις, αν καθ' υπόθεση ΔΕΝ είχαν διδαχθεί να περιμένουν την ανάσταση πριν την 2α Παρουσία, αλλά στην 2α Παρουσία; Σ' αυτή την περίπτωση το ότι έρχεται η 2α Παρουσία δε θα τους θορυβούσε, αλλά θα τους χαροποιούσε!»

Απαντούμε:

Κατ’ αρχήν, γι’ αυτό ακριβώς θα έπρεπε να θορυβηθούν! Επειδή ενώ αυτοί είχαν διδαχθεί ότι η ανάσταση γίνεται κατά τη 2^α Παρουσία και ΟΧΙ ΠΡΙΝ, κάποιοι αιρετικοί, θα τους έλεγαν (όπως σήμερα οι Πεντηκοστιανοί και οι Μάρτυρες της Σκοπιάς), ότι η Ανάσταση γίνεται σε διαφορετικό χρόνο απ’ αυτήν! Γι’ αυτό οι αστήρικτοι στη Χριστιανική πίστη, θα θορυβούντο, ότι δήθεν ήταν λάθος τα όσα διδάχθηκαν από την Εκκλησία, και πιθανόν οι αιρετικοί αυτοί να είχαν δίκιο!

Έτσι θορυβούνται και σήμερα τα θύματα των Πεντηκοστιανών, όταν οι θύτες τους, τους λένε ότι η 2^α Παρουσία θα γίνει ΜΕΤΑ την αρπαγή, και τους οδηγούν να απορρίψουν την πίστη της Εκκλησίας, που τόσο ξεκάθαρα διδάσκει και η Αγία Γραφή!

Προσέξτε, πόσο καθαρά το λέει το ίδιο το χωρίο που χρησιμοποιεί ο Πεντηκοστιανός: λέει το Χωρίο: «ερωτωμεν δε υμας αδελφοι υπερ της παρουσιας του κυριου ημων ιησου χριστου και ημων επισυναγωγης επ αυτον». Σαφέστατα το χωρίο συνδέει την αρπαγή («επισυναγωγή») με την Παρουσία του Κυρίου! Αλλά δεν πάει να λέει το χωρίο ό,τι θέλει; Οι Πεντηκοστιανοί έχουν άλλη άποψη!!!

Μήπως σήμερα, δεν «θορυβούνται» και οι αστήρικτοι στην πίστη, από τους Πεντηκοστιανούς, που λένε ότι η αρπαγή θα γίνει πριν από την Παρουσία; Δεν θορυβούνται από τους άλλους αιρετικούς της Σκοπιάς, που λένε ότι η Παρουσία και η αρπαγή, και η ανάσταση, έγιναν «αόρατα», το 1914 και το 1918; Και θορυβούνται, αντίθετα από τα λόγια του Αποστόλου, και γίνονται και αυτοί αιρετικοί!

Αλλά ο απόστολος το ξεκαθαρίζει, ότι:

«Ερωτώμεν δε υμάς, αδελφοί, υπέρ της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ημών επισυναγωγής επ' αυτόν, 2 εις το μη ταχέως σαλευθήναι υμάς από του νοός μήτε θροείσθαι μήτε δια πνεύματος μήτε δια λόγου μήτε δι' επιστολής ως δι' ημών, ως ότι ενέστηκεν η ημέρα του Χριστού. 3 μη τις υμάς εξαπατήση κατά μηδένα τρόπον· ότι εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιος της απωλείας, 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος επί πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ωστε αυτόν εις τον ναόν του Θεού ως Θεόν καθίσαι, αποδεικνύντα εαυτόν ότι εστί Θεός.»

Προσέξτε, πόσο καθαρά τα λέει ο απόστολος Παύλος! Με απλά λόγια, λέει: «σχετικά με την παρουσία του Χριστού και την αρπαγή μας προς αυτόν, μη σας θορυβήσει και μη σας εξαπατήσει κανένας, δήθεν ότι έρχεται το τέλος, η ημέρα του Χριστού. Επειδή η (ΜΙΑ) ημέρα του Χριστού, (δηλαδή η ημέρα της Παρουσίας Του και της αρπαγής μας για την οποία μιλάμε), δεν πρόκειται να έρθει, αν πρώτα δεν εμφανισθεί ο Αντίχριστος!»

Και έρχεται σήμερα ο κάθε Πεντηκοστιανός, να μας πει ότι είμαστε στο τέλος, και θα αρπαχθούμε ΠΡΙΝ έλθει ο Αντίχριστος! Και αυτά μας τα λέει, τολμώντας να χρησιμοποιήσει το ίδιο εκείνο χωρίο, στο οποίο ο απόστολος Παύλος λέει ότι αυτά θα γίνουν ΜΕΤΑ από τον Αντίχριστο, και που μας ξεκαθαρίζει ότι θα γίνουν μαζί!!!

Αν είναι δυνατόν! Πόση τύφλωση χρειάζεται για κάτι τέτοιο; Και μετά μας λένε τι θα μπορούσαν, και τι δεν θα μπορούσαν να υποστηρίζουν ο Υμέναιος και ο Φιλητός. Τον εαυτό τους δεν τον βλέπουν, πόσο ξεκάθαρες διδασκαλίες της Αγίας Γραφής προσπερνούν, χάριν της αίρεσής τους;

8. «Το Κατέχον» και η αποφυγή του Αντιχρίστου

Συνεχίζει η παρερμηνεία των Πεντηκοστιανών ως εξής:

«ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'β'6:“και νυν το κατεχον οιδατε εις το αποκαλυφθηναι αυτον εν τω εαυτου καιρω το γαρ μυστηριον ηδη ενεργειται της ανομιας μονον ο κατεχων αρτι εως εκ μεσου γενηται και τοτε αποκαλυφθησεται ο ανομος”

Ποιός είναι τελοσπάντων αυτός ο κατέχων που εμποδίζει τον Αντίχριστο να εμφανιστεί, και θα το κάνει όταν ο πρώτος “εκ μέσου γένηται”; Να κάνω μια υπόθεση...μήπως η Εκκλησία των πιστών με το Πνεύμα το Άγιο; Που βασίζομαι;

-κ.Ματθαίον ις' 18: “καγω δε σοι λεγω οτι συ ει πετρος και επι ταυτη τη πετρα οικοδομησω μου την εκκλησιαν και πυλαι αδου ου κατισχυσουσιν αυτης”

-κ.Ματθαίον ε' 13: “υμεις εστε το αλας της γης”

-κ.Λουκάν ι'19: “ιδου διδωμι υμιν την εξουσιαν του πατειν επανω οφεων και σκορπιων και επι πασαν την δυναμιν του εχθρου και ουδεν υμας ου μη αδικησει”

-Ιωάννου Α'δ'3: “και παν πνευμα ο μη ομολογει τον ιησουν χριστον εν σαρκι εληλυθοτα εκ του θεου ουκ εστιν και τουτο εστιν το του αντιχριστου ο ακηκοατε οτι ερχεται και νυν εν τω κοσμω εστιν ηδη υμεις εκ του θεου εστε τεκνια και νενικηκατε αυτους οτι μειζων εστιν ο εν υμιν η ο εν τω κοσμω”

Μήπως όσο είμαστε στη γη νικάμε το πνεύμα του αντιχρίστου, γιατί είναι μεγαλύτερος αυτός που είναι μέσα μας, το Πνεύμα το Άγιο, παρά αυτός που είναι στον κόσμο, ο Διάβολος;»

Απαντούμε:

Τα ανωτέρω εδάφια, έχουν μεν σχέση με το θέμα μας, όμως δεν γίνονται από τους Πεντηκοστιανούς κατανοητά σε όλο τους το βάθος. Όσα εδάφια και αν παραθέσουν, δεν βρίσκουν το ζητούμενο. Γιατί πώς είναι δυνατόν, να κατανοήσουν οι Πεντηκοστιανοί τον «Κατέχοντα», όταν ΔΕΝ ΚΑΤΕΧΟΥΝ το βίωμα της Εκκλησίας, που μας πληροφορεί για την ταυτότητά Του; Το προσεγγίζουν μεν, αλλά δεν το φθάνουν, γιατί δεν έχουν το βίωμα της αληθούς Εκκλησίας! Και καταλήγουν να ΥΠΟΘΕΣΟΥΝ αυθαίρετα ότι η Εκκλησία είναι αυτή που εκβάλλεται, αντί να κατανοήσουν ότι πρόκειται όχι για την ίδια την Εκκλησία, αλλά απλώς για μια συγκεκριμένη λειτουργία της Εκκλησίας, την «προσευχή της καρδιάς»!

Φυσικά, όπως δείξαμε ξεκάθαρα στα προηγούμενα, η Εκκλησία όχι μόνο θα είναι στη γη στην εποχή του Αντιχρίστου, αλλά θα νικηθεί κιόλας για λίγο! Άρα, ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, όταν μιλάει για το «Κατέχον».

Σε παλαιότερο άρθρο μας, εξηγήσαμε τι είναι «ο Κατέχων», ή «το Κατέχον», που εμποδίζει τον Αντίχριστο, να εμφανισθεί, και ο αναγνώστης μπορεί να το μελετήσει στον ανωτέρω δεσμό. Εδώ θα αρκεσθούμε να πούμε μόνο πώς, λόγω του Κατέχοντος, κάποια μέλη της Εκκλησίας, θα αποφύγουν τον Αντίχριστο!

Όπως δείξαμε στο εν λόγω άρθρο μας, «το Κατέχον» που θα εκβληθεί, και θα αφήσει έτσι χώρο να εμφανισθεί ο Αντίχριστος, δεν είναι, παρά η Χάρις του Αγίου Πνεύματος, υπό μορφήν «εν Πνεύματι» προσευχής της καρδιάς, ή με άλλα λόγια, εν Πνεύματι «γλωσσολαλιάς» στην καρδιά των Αγίων. (Καμία σχέση με τη γλωσσολαλιά των Πεντηκοστιανών).

Αυτό που «κατέχει» (που συγκρατεί) τον Αντίχριστο, είναι η εν Αγίω Πνεύματι προσευχή των χαρισματούχων αγίων της Εκκλησίας. Αυτοί από την εποχή των αποστόλων μέχρι σήμερα, προσεύχονται ακατάπαυστα, ημέρα και νύχτα, την αδιάλειπτη προσευχή της καρδιάς, και ως «αλάτι» αυτού του κόσμου, και νικούν πατώντας πάνω σε όλη τη δύναμη του εχθρού, ευχόμενοι με το γλυκύτατο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Από την εποχή των αποστόλων, ο Σατανάς προσπαθεί να δώσει την εξουσία του κόσμου στον Αντίχριστο, ώστε «το πνεύμα του Αντιχρίστου» που υπάρχει ήδη από τότε, (κατά τα λόγια του αποστόλου), να ενσαρκωθεί σε ένα ανθρώπινο πρόσωπο, στον «άνθρωπο της ανομίας», που θα πολεμήσει και θα νικήσει την Εκκλησία. Όμως οι άγιοι, ευχόμενοι στον Κύριο, δεν αφήνουν τόπο στον διάβολο. Τον έχουν «κρατημένο», «δεμένο» με την προσευχή τους, ώστε να μη μπορεί να φέρει σε πέρας τους σκοπούς του. Η εν Αγίω Πνεύματι ευχή τους, αποτρέπει τα σχέδια του διαβόλου, και αντί ο διάβολος να φέρει τον Αντίχριστο, η Εκκλησία εξακολουθεί να αυξάνει και να οικοδομείται.

Όμως, αυτό δεν θα συνεχισθεί επ’ άπειρον. Κάποια στιγμή, παρά την επέκταση του Ευαγγελίου, οι άγιοι θα λιγοστέψουν, και η προσευχή της καρδιάς θα μειωθεί σε ένα κρίσιμο «ελάχιστο», και η πίστη «και η αγάπη των πολλών θα ψυχρανθεί» (Ματθαίος 24/κδ). Το Άγιο Πνεύμα θα εκβληθεί από τις καρδιές της συντριπτικής πλειονότητας των Χριστιανών, και ελάχιστοι άγιοι θα μείνουν να προσεύχονται εν Αγίω Πνεύματι, ώστε ο Σατανάς θα βρει την ευκαιρία να νικήσει πρόσκαιρα. Τότε «θα λυθεί» από τη φυλακή του, και θα πλανήσει τα έθνη, (Αποκάλυψη 20/κ), φέρνοντας σε ύπαρξη τον προφητευμένο Αντίχριστο. Χωρίς το «άλας της γης», τους εν Πνεύματι Αγίους, ο Σατανάς θα καταφέρει για λίγο να προχωρήσει στα σχέδιά του για τον απόλυτο έλεγχο της ανθρωπότητας και την προσπάθεια εξάλειψης της Εκκλησίας.

Ο Χριστός γνωρίζει, ότι όλα αυτά «μέλλουν να συμβούν». Γι’ αυτό και στο εδάφιο του Λουκά που είδαμε προηγουμένως, προειδοποιεί και παροτρύνει:

«κ. ΛΟΥΚΑΝ κα' 36: “αγρυπνειτε δε ουν εν παντι καιρω δεομενοι ινα κατισχυσητε καταξιωθητε εκφυγειν ταυτα παντα τα μελλοντα γινεσθαι και σταθηναι εμπροσθεν του υιου του ανθρωπου”»

Προσέξτε! «εν παντί καιρώ δεόμενοι» λέει ο Κύριος! Αδιάλειπτη προσευχή της καρδιάς! Γιατί; «…για να καταξιωθείτε να ξεφύγετε όλα αυτά που μέλλουν να γίνουν, και να σταθείτε μπροστά μου»!

Να πώς αποφεύγονται τα δεινά για κάποιους: Όχι με το να αρπαχθούν δήθεν, ως Εκκλησία, πριν από τον Αντίχριστο, αλλά με το να τον αποτρέψουν να εμφανισθεί, και να «αναπαυθεί» η γενιά τους εν Κυρίω, χωρίς να τον συναντήσουν στη δική τους γενιά! Με τα λόγια αυτά, ο Κύριος τους προειδοποιεί, ότι η γενιά που θα απωλέσει την εν Αγίω Πνεύματι αδιάλειπτη προσευχή, την προσευχή της καρδιάς, την προσευχή που «συγκρατεί» τον Σατανά και αποτρέπει την εμφάνιση του Αντιχρίστου, η γενιά εκείνη που θα «εκβάλλει» από την καρδιά της το Άγιο Πνεύμα, θα υποστεί όλες εκείνες τις συνέπειες που μέλλουν να συμβούν. Αλλά όταν οι Χριστιανοί παραμένουν «εν παντί καιρώ δεόμενοι», ο Σατανάς θα παραμένει δεμένος, το Ευαγγέλιο θα συνεχίζει να αυξάνει απρόσκοπτα, και αυτοί θα καταξιωθούν να σταθούν μπροστά στον Κύριο, ΧΩΡΙΣ να συναντήσουν τον Αντίχριστο στην εποχή τους. Όπως ακριβώς ο άγιος Επίσκοπος της Φιλαδελφείας που είδαμε στην Αποκάλυψη, ο οποίος μετέχοντας στους αγίους, και αγρυπνώντας στην προσευχή της καρδιάς «εν παντί καιρώ», καταξιώθηκε να αποτρέψει τον Αντίχριστο, από το να εμφανισθεί στην εποχή του, μέχρι που συνάντησε τον Κύριο.

Η έλευση του Αντιχρίστου δεν είναι μονόδρομος. Είναι κάτι σαν την πρόβλεψη του Θεού προς τον Αδάμ, που του είπε ότι «αν φας απ’ αυτό θα πεθάνεις». Ο Θεός ως προγνώστης προειδοποίησε τον Αδάμ για το τι θα του συμβεί, όταν απωλέσει το Άγιο Πνεύμα από την καρδιά του, και πεθάνει πνευματικά. Παρ’ όλα αυτά, ο Αδάμ είχε τη δυνατότητα να ζήσει για πάντα στη Χάρη του Θεού, χωρίς θάνατο και ταλαιπωρία. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως προγνώστης, γνωρίζει τα μέλλοντα δεινά που θα συμβούν, αν οι άγιοι απωλέσουν την εν Αγίω Πνεύματι αδιάλειπτη προσευχή, και προειδοποιεί, και μας ξεκαθαρίζει, ότι αυτό μπορεί να αποφευχθεί, αν την κρατήσουμε, και ο Αντίχριστος να παραμείνει μόνο «πνεύμα Αντιχρίστου», και να μη τον συναντήσουμε ως ανθρώπινο κυβερνήτη του κόσμου μας. Η έκβαση εξαρτάται από εμάς, όπως η πτώση και η απώλεια του Αγίου Πνεύματος εξαρτήθηκε κάποτε από τον Αδάμ.

Η αποφυγή του Αντιχρίστου, δεν θα επιτευχθεί με μία δήθεν «αρπαγή» πριν απ’ αυτόν. Μόνο με την εν Αγίω Πνεύματι αδιάλειπτη προσευχή, ο Σατανάς θα παραμείνει δεσμευμένος και «κατεχόμενος», υπό του Κατέχοντος Αγίου Πνεύματος.

Αυτή είναι και η πραγματική απάντηση στα χωρία που προτείνουν οι Πεντηκοστιανοί ως επιχειρήματα, παρερμηνεύοντας τη σημασία τους.

9. Η Χιλιετής Βασιλεία

Συνεχίζει στο κείμενό του ο Πεντηκοστιανός «ποιμένας», θεωρώντας ότι τα προηγούμενα που είπε είναι πειστικά, και καταλήγει ως εξής:

«Ακριβώς επειδή είναι απλά, διάβασε σε παρακαλώ Αποκ.κεφ 20

4. "και ειδον θρονους και εκαθισαν επ αυτους και κριμα εδοθη αυτοις και τας ψυχας των πεπελεκισμενων δια την μαρτυριαν ιησου και δια τον λογον του θεου και οιτινες ου προσεκυνησαν το θηριο ουδε την εικονα αυτου και ουκ έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και απί την χείραν αυτών (επταετία Αντιχρίστου) και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού χίλια έτη. και οι λοιποι των νεκρων ουκ εζησαν εως τελεσθη τα χιλια ετη. αυτη η αναστασις η πρωτη."

Άρα,με απλά λόγια,μετά την επταετία του Αντιχρίστου έρχεται ο Χριστός με τους Αγίους Του στη γη (2Α Παρουσία) και βασιλεύουν 1000 χρόνια. Πόσο πιο απλά;;; Ούτε κρίση ακόμη, ούτε νέοι ουρανοί και νέα γη ακόμη.

Και μετά;

7 "και οταν τελεσθη τα χιλια ετη λυθησεται ο σατανας εκ της φυλακης αυτου"

"και ο διαβολος ο πλανων αυτους εβληθη εις την λιμνην του πυρος και θειου"

(τέλος χιλιετούς).

11 "και ειδον θρονον μεγαν λευκον και τον καθημενον επ αυτω ου από προσωπου εφυγεν η γη και ο ουρανος και τοπος ουχ ευρεθη αυτοις."

(καταστροφή τη γης;)

12 "και ειδον τους νεκρους τους μεγάλους και τους μικρους εστωτας ενωπιον του θρονουκαι βιβλια ηνοιχθησα και αλλο βιβλιο ηνοιχθη ο εστιν της ζωης"

(Κρίσις)

κεφ.21

1 "και ειδον ουρανον καινον και γην καινην ο γαρ πρωτος ουρανος και η πρωτη γη απηλθον"

Αυτή είναι η σειρά των γεγονότων, με απλά ελληνικά...........»

Εδώ ο Πεντηκοστιανός μας φίλος, μη κατανοώντας καθόλου τις προφητείες της Αγίας Γραφής, κάνει μία ακόμα παρερμηνεία των προφητειών της Αποκάλυψης. Συγχέει την Παρούσα Χιλιετή Βασιλεία, όπου ο Κύριος βασιλεύει εν Πνεύματι με τους αγίους Του, με μία υποτιθέμενη μελλοντική «μεσοβασιλεία» χιλιαστικού τύπου. Αποτυγχάνει να κατανοήσει την έννοια του «δεσίματος» του Σατανά, από τον «Κατέχοντα», από τη Χάρη των Αγίων που τον αποτρέπουν από τα σχέδιά του να εμπλέξει την ανθρωπότητα στον πόλεμο. Αποτυγχάνει να προσέξει το οριστικό άρθρο «τον» (Αποκάλυψη 19/ιθ: 19 και 20/κ: 8), και να κατανοήσει, ότι «ο» πόλεμος της Αποκάλυψης 19/ιθ’ είναι ο ίδιος με τον πόλεμο του τέλους των χιλίων συμβολικών ετών, ο οποίος τελειώνει με τη Β΄ Παρουσία του Κυρίου, και την ανακαίνιση ουρανού και γης.

Αυτό όμως είναι ένα άλλο, διαφορετικό μεγάλο θέμα, άσχετο με το θέμα της αρπαγής, που το έχουμε αναλύσει εκτενέστερα σε παλαιότερο άρθρο μας, και μπορείτε εκεί να διαβάσετε τα σημεία στα οποία πλανώνται οι Χιλιαστικές αιρέσεις, όπως αυτή τών Πεντηκοστιανών της ΕΑΕΠ.

Αυτή είναι η ερμηνεία των ανωτέρω χωρίων και προφητειών, σε απλά Ελληνικά…

N. M.