• 1. Αντίθεση με τα επιστημονικά δεδομένα

• 2. Αντίθεση με τη λογική

• 3. Μυθικισμός και νεομυθολογία Αθεϊσμού

Το να είναι κάποιος άθεος, είναι κατανοητό, καθώς εύλογα μπορεί κάποιος να θεωρεί ότι δεν βρήκε ακόμα κάτι που να τον πείσει για την ύπαρξη τού Θεού. Το να είναι όμως κάποιος Αθεϊστής, δηλαδή να δογματίζει με βεβαιότητα την ανυπαρξία τού Θεού, είναι μία κατάσταση τόσο παράλογη, όσο και όλες οι άλλες σκοταδιστικές συνωμοσιολογικές εμμονές, που φέρουν τα ίδια χαρακτηριστικά με αυτόν.

Ας δούμε λοιπόν μερικά συνωμοσιολογικά χαρακτηριστικά τού Αθεϊσμού:

1. Αντίθεση με τα επιστημονικά δεδομένα

Ενώ η πίστη στον Θεό με φυσικό τρόπο, αν και εξ ορισμού αναπόδεικτη, συμφωνεί απόλυτα με όλα τα σχετικά βασικά επιστημονικά δεδομένα, ο Αθεϊσμός διαφωνεί ριζικά με αυτά!

Για παράδειγμα, ενώ είναι επιστημονικό δεδομένο η διατήρηση ύλης και ενέργειας, και ότι από το "τίποτα" δεν παράγεται οτιδήποτε, αλλά πρέπει να προ-υπάρχει μία αιτία, ο Αθεϊσμός ισχυρίζεται ότι όλα έγιναν από το "τίποτα", χωρίς να υπάρχει κατασκευαστής και νομοθέτης.

Μάλιστα, ενώ οι Χριστιανοί πάντα πιστεύαμε ότι ο κόσμος έχει αρχή, ως ακόμα και τις αρχές τού 20ού αιώνα, οι αθεϊστές τής εποχής εκείνης, είχαν ως "δόγμα", το ότι το σύμπαν ήταν αιώνιο και άναρχο, προφανώς αντιλαμβανόμενοι τον παραλογισμό τής δημιουργίας του από το "τίποτα". Ακόμα και ο Αϊνστάιν αναγκάσθηκε να προσθέσει μία "Κοσμολογική Σταθερά" αυθαίρετα στους μαθηματικούς του τύπους, για να μην παραδεχθεί ότι το σύμπαν είχε αρχή, όπως έδειχναν τα δεδομένα τής παρατήρησης! Κάτι που αργότερα απεκάλεσε ως "το μεγαλύτερο λάθος του".

Όμως η επιστημονική έρευνα, έδειξε όχι μόνο ότι το σύμπαν έχει αρχή, αλλά έγινε εφικτό να μετρηθεί ακόμα και η ηλικία του, 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, και ο χωροχρόνος, από απλώς "ο τρόπος να μετράμε τις αποστάσεις και τον χρόνο", αποκαλύφθηκε ως κάτι "χειροπιαστό", υποκείμενο και αυτό στην ανάγκη μιας Πρώτης Αιτίας έξω απ' αυτό.

Όχι ότι ήταν λογικό και το διαψευσμένο δόγμα τών Αθεϊστών ως τότε, τού "άναρχου" σύμπαντος, αλλά ήταν τουλάχιστον πιο "κρυφή" αντίθεση στις απόψεις τους, από το να παραδεχθούν ότι όλα αυτά έγιναν από το "τίποτα", όπως ισχυρίζονται σήμερα! (Για τον παραλογισμό τού άναρχου σύμπαντος, έχουμε παρουσιάσει σχετικό άρθρο).

Από τότε λοιπόν που διαψεύσθηκαν, οι Αθεϊστές, είναι υποχρεωμένοι πλέον να εμμένουν στο αντιεπιστημονικό δόγμα, ότι "τα πάντα έγιναν από το... τίποτα"!

Με παρόμοιο τρόπο, έρχονται σε αντίθεση με τη βασική αρχή τής Βιολογίας, ότι οι ζωντανοί οργανισμοί δεν προέρχονται από άβια ύλη. Δογματίζουν λοιπόν, (χωρίς την παραμικρή απόδειξη, και σε ευθεία αντίθεση με την απιθανότητα ενός τέτοιου συμβάντος), ότι δήθεν ο πρώτος μονοκύτταρος οργανισμός, πριν εξελιχθεί σε κάτι πιο σύνθετο, δημιουργήθηκε "αυτόματα" μέσα σε μια "οργανική σούπα" υλικών, στην πρωτόγονη γη.

Ήδη από το 1864, ο Παστέρ είχε διαψεύσει πειραματικά την ως τότε πίστη τών Αθεϊστών, ότι δήθεν η ζωή  γεννιέται αυτόματα. Παρ' όλα αυτά, ακόμα και σήμερα, συναντάμε μερικούς Αθεϊστές, να μάς λένε αυτό ακριβώς, αγνοώντας τον Παστέρ. Αλλά ακόμα και οι υπόλοιποι που γνωρίζουν αυτή τη διάψευση, μπορεί να μη μιλάνε πλέον για "αυτόματη γένεση", όμως μάς λένε τα περί "οργανικής σούπας", ως δεδομένα και πιθανά, ενώ κάτι τέτοιο είναι αδύνατο να συμβεί ακόμα και σε εργαστήριο, με κατευθυνόμενο τρόπο!

Ισχυρίζονται ότι σε πειράματα που έχουν γίνει, έχουν συντεθεί με τυχαίο τρόπο τα βασικά αμινοξέα τού DNA τής ζωής, και ότι δήθεν αυτό "αποδεικνύει" ότι η ζωή μπορεί να γίνει από μία "οργανική σούπα". Το να συντεθούν όμως εργαστηριακά (και κατευθυνόμενα) κάποια συστατικά τών πρωτεϊνών, απέχει ασύγκριτα με το να συντεθούν οι πρωτεΐνες τής ζωής από αυτά τα αμινοξέα τυχαία, και μάλιστα να επιβιώσουν και να επιλεγεί η σωστή ποιότητα αμινοξέων, και να συντεθούν στη σωστή σειρά, για να φτιάξουν ένα κύτταρο που να μπορεί να λειτουργήσει αυτόνομα και να αναπαραχθεί κιόλας! Σαν να λέμε, ότι επειδή βρήκαμε σε ένα ορυχείο μερικούς σβώλους μετάλλων, η γη παράγει αυτόματα... αυτοαναπαραγόμενα ρομπότ!

Ισχυρίζονται ένας Θεός που δεν αποδεικνύεται εξ ορισμού, είναι κάτι που κάθε λογικός άνθρωπος δεν πρέπει να το πιστέψει, επειδή "το βάρος τής απόδειξης πέφτει στον ισχυριζόμενο για κάτι υπαρκτό, και όχι σε αυτόν που πρέπει να το διαψεύσει". Αυτό όμως έρχεται σε ευθεία αντίθεση με μία βασική αρχή τής Λογικής επιστήμης!

Συγκεκριμένα, το (μαθηματικά αποδεδειγμένο πλέον) Θεώρημα Τής Μη Πληρότητας τού Γκέντελ, τεκμηρίωσε το γεγονός, ότι μία αναπόδεικτη πρόταση μπορεί να είναι ΑΛΗΘΙΝΗ, χωρίς να είναι αποδείξιμη! Αυτό σημαίνει, ότι ναι μεν, είναι δικαιολογημένος κάποιος, να μην πιστεύει σε έναν αναπόδεικτο αλλά "ίσως υπαρκτό" Θεό, αλλά είναι αδικαιολόγητος, όταν ΔΟΓΜΑΤΙΖΕΙ ότι ο Θεός αυτός δεν υπάρχει, χωρίς να έχει ο ίδιος αποδείξει ότι η πρόταση τής ύπαρξης τού Θεού είναι ψευδής! Το βάρος τής απόδειξης λοιπόν, πέφτει σε αυτόν που δογματίζει ότι η πρόταση τής ύπαρξης τού Θεού είναι ψευδής!

Είναι πολλά τα αντιεπιστημονικά δόγματα τού Αθεϊσμού, αλλά τα 3 παραπάνω είναι τα βασικότερα και πιο διαδεδομένα, και για το άρθρο αυτό θεωρώ ότι αρκούν.

2. Αντίθεση με τη λογική

Το θέμα τής λογικής βέβαια είναι το πιο τρωτό σημείο τού Αθεϊσμού, σε ΚΑΘΕ βήμα τών επιχειρημάτων του. Ας δούμε μερικά από τα αμέτρητα λογικά προβλήματα, τα περισσότερα τών οποίων συναντούμε στη συντριπτική πλειοψηφία τών Αθεϊστών:

Θεωρούν παράλογο και "σκοταδιστικό" να τα έχει φτιάξει όλα ένας Δημιουργός, αλλά δεν θεωρούν παράλογο και σκοταδιστικό, να έχουν γίνει όλα από το... τίποτα, τυχαία!

Θεωρούν παράλογο να πιστέψουν σε μία οντότητα που εξ ορισμού δεν αποδεικνύεται (ως ελεύθερο και εξωσυμπαντικό πρόσωπο που είναι), αλλά θεωρούν λογικό να πιστεύουν ΑΝΑΠΟΔΕΙΚΤΑ, ότι ο Θεός δεν είναι δυνατόν να υπάρχει!

Λένε ότι θρησκεία περιορίζει την έρευνα, τη στιγμή που οι ίδιοι θεωρούν ανάξια έρευνας τη φιλοσοφική αναζήτηση τού κατά πόσον ο κόσμος έχει έναν Δημιουργό.

Αρνούνται τις μαρτυρίες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, που μαρτυρούν την προσωπική τους γνωριμία με έναν Θεό, τη στιγμή που σε κάθε δικαστήριο, η προσωπική μαρτυρία δύο και τριών μαρτύρων, αποδεικνύει τα γεγονότα. Και ενώ υπάρχουν όλα αυτά τα εκατομμύρια μαρτυρίες για την ύπαρξη τού Θεού, εμμένουν να λένε: "δεν έχουμε κανέναν λόγο και καμία απόδειξη να υποθέσουμε ότι υπάρχει ο Θεός"! Και όλες αυτές τις εκατομμύρια μαρτυρίες, τις αποδίδουν σε φαντασιώσεις, ή (συνωμοσιολογικά) σε "διαχρονική συνωμοσία" τών πιστών!

Μπερδεύουν τις φυσικές μεθόδους απόδειξης με τις ιστορικές μεθόδους, και ζητούν... πειραματικές αποδείξεις περί Θεού, όταν η ιστορικοδικαστική μέθοδος τών αυτοπτών μαρτύρων, είναι ο ενδεικνυόμενος τρόπος απόδειξης τής αλήθειας ενός ισχυρισμού για την ύπαρξη κάποιου.

Ενώ "διυλίζουν τον κώνωπα" στο κάθε τι που έχει σχέση με την πίστη και τη θρησκεία, "καταπίνουν την κάμηλο", για οποιοδήποτε ισχυρισμό βολεύει τις απόψεις τους, όσο αυθαίρετος και αν είναι, και οπουδήποτε τον βρίσκουν, χωρίς έλεγχο. Μάλιστα αυτοσχεδιάζουν, φτιάχνοντας ο καθένας τους αμέτρητους τέτοιους αστήρικτους ισχυρισμούς.

Αν και δεν μπορούν να αποδείξουν στον εαυτό τους, ότι ο διπλανός τους είναι πραγματικά νοήμον πρόσωπο με αυτοσυνειδησία και όχι "ρομπότ" που τους μιμείται, το αποδέχονται πλήρως, από τις ομοιότητες προς αυτούς. Αλλά για τον Θεό απαιτούν αποδείξεις!

Γενικεύουν έννοιες όπως: "οι πιστοί", "οι παπάδες", "οι σκοταδιστές", "ο μεσαίωνας", "οι οπισθοδρομικοί", "οι επιστημονικές αποδείξεις", "οι φαντασιόπληκτοι", κλπ, λες και οι συνάνθρωποί τους είναι όλοι ίδιοι, λες και όλες οι επιστήμες έχουν τον ίδιο τρόπο τεκμηρίωσης, και όλες οι επιστήμες είναι πειραματικές!

Ακόμα και όταν τους επισημαίνουμε, ότι και πειραματικά, η Λειτουργική ζωή αποδεικνύεται ότι παράγει αγίους, με χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος και αδιάλειπτη συνομιλία με τον Θεό, όλα αυτά τα προσπερνάνε σαν να μην τα άκουσαν, και τα αποδίδουν αυθαίρετα σε φαντασίες και απάτες.

Όπως κάθε άλλος συνωμοσιολόγος, αυτό που δεν κατανοούν, το αγνοούν ως ανύπαρκτο και το συκοφαντούν, χωρίς να κάνουν καν τον κόπο να το εξετάσουν ως δυνατότητα αληθείας.

Συγχέουν μεταξύ τους,  τους πιστούς ριζικά διαφορετικών θρησκειών και φιλοσοφικών απόψεων, με ριζικά διαφορετικές μεταξύ τους πηγές πίστεως και θεωρήσεις τών πηγών πίστεως. Και επειδή συνήθως παπαγαλίζουν επιχειρήματα Δυτικών Αθεϊστών κατά τών Προτεσταντών ή τών Παπικών, τα ίδια ακριβώς λένε και σε έναν Ορθόδοξο, αγνοώντας πλήρως τις εντελώς διαφορετικές προϋποθέσεις τών Ορθοδόξων θεωρήσεων για όλα αυτά.

Θέλουν να έχουν άποψη για θέματα τα οποία αγνοούν ριζικά, και γενικεύουν το "δεν ξέρω" ως "δεν ξέρουμε", λες και η δική τους άγνοια για τον Θεό, είναι άγνοια όλης τής ανθρωπότητας!

Συνηθίζουν να λένε αοριστολογώντας, για το "κακό που έφερε η θρησκεία στον κόσμο", ξεχνώντας να αναφέρουν το κακό που έφερε ο Αθεϊσμός στον κόσμο!

Μιλούν για αντιεπιστημονικότητα τής θρησκείας, αλλά ξεχνούν να αναφέρουν την αντιεπιστημονικότητα τού Αθεϊσμού, όπως καταγράφηκε στα Αθεϊστικά καθεστώτα!

Συνηθίζουν να θέτουν ερωτήσεις χωρίς κανένα απολύτως λογικό νόημα, όπως: "ποιος έφτιαξε τον Θεό", ή "πού ήταν ο Θεός πριν φτιάξει το σύμπαν", ή "δείξε μου τον Θεό", ή "από τι αποτελείται ο Θεός", και άλλα τέτοια, λες και ο Θεός που εξ ορισμού είναι έξω από τον χωροχρόνο, μπορεί να ορισθεί στον χώρο, ή από ρηματικούς χρόνους, και λες και ο Δημιουργός τού χωροχρόνου βρισκόταν σε κάποιο "χρονικό διάστημα" ή "τόπο", πριν υπάρξει ο χώρος και ο χρόνος, ή υφίσταται οποιαδήποτε τροπή ελλείψει χρόνου!

Προσπαθώντας να βρουν ηθικό στήριγμα στην απιστία τους, ΞΕΧΝΟΥΝ ότι στον Θεό χρωστούν το κάθε τι καλό που έχουν, και παρουσιάζουν τη ζωή ως κάτι κακό και αβάσταχτο, κατηγορώντας τον Θεό, ότι αν υπήρχε, θα ήταν υπεύθυνος για κάθε κακό. Τα καλά όμως δεν τα λαμβάνουν καν υπ' όψιν! Έτσι επίσης συγχέουν την πρόγνωση τού Θεού, με τον προκαθορισμό, που είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Ακόμα και όταν τους λέμε ότι ο Θεός δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει τη δημιουργία Του, και το κακό είναι "έλλειψη καλού" και όχι κάτι υπαρκτό, κάνουν σαν να μην το άκουσαν, και εμμένουν στις κατηγορίες τους. Ακόμα και όταν τους λέμε ότι ο Θεός θα αναστήσει και θα αποκαταστήσει κάθε αδικία τού ατελούς/ημιτελούς αυτού κόσμου, ενώ αρνούνται να δεχθούν αυτές τις θεϊκές υποσχέσεις από έναν "ανύπαρκτο" γι' αυτούς θεό, όταν πρόκειται να κατηγορήσουν, ξεχνούν ότι μιλούν για κάποιον που θεωρούν ανύπαρκτο! Δέχονται λοιπόν κάθε υποτιθέμενη ευθύνη του, αλλά αρνούνται κάθε υπόσχεση αποκατάστασης.

Όπως κάθε άλλος συνωμοσιολόγος που "σέβεται τον εαυτό του", ισχυρίζονται οι περισσότεροι απ' αυτούς, ότι "η επιστήμη έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει Θεός", ή "η επιστήμη έχει κάνει περιττή την υπόθεση ότι υπάρχει Θεός". Μόνο που αυτές οι διαβεβαιώσεις, για το τι (κατά τη γνώμη τους), έχει αποδείξει η επιστήμη, ή τι δεν χρειάζεται η επιστήμη, βρίσκονται μόνο στο κεφάλι τους, χωρίς καμία απολύτως απόδειξη ή τεκμηρίωση!

3. Μυθικισμός και νεομυθολογία Αθεϊσμού

Ειδικότερα κάποιοι απ' αυτούς, (ακόμα πιο συνωμοσιολόγοι απ' όλους τους), έχουν δημιουργήσει γύρω τους μία συνωμοσιολογική μυθολογία, πλασμένη στη φαντασία τους, ώστε να αρνούνται να δουν τα ιστορικά τεκμήρια τής Χριστιανικής πίστης.

Οι άνθρωποι αυτοί, έχουν πείσει τους εαυτούς τους, (και προσπαθούν να πείσουν και τους λοιπούς άσχετους), ότι δήθεν ο Ιησούς Χριστός δεν υπήρξε ποτέ, και ότι όλα τα ιστορικά τεκμήρια που έχουμε γι' Αυτόν, είναι δήθεν "χαλκευμένα" από μία διαχρονική... συνωμοσία τών θρήσκων! Έτσι νιώθουν άνετοι με τις εμμονές τους, και αναπαύουν τη συνείδησή τους, για τις μαρτυρίες που αρνούνται να δουν, κρύβοντας το κεφάλι τους στην άμμο!

Κάνουν μία επιφανειακή και πολύ πρόχειρη ανάγνωση τής Καινής Διαθήκης, και αποτυγχάνοντας να δουν τη συνάφεια και την εσωτερική μαρτυρία μίας συγκροτημένης ιστορικής πραγματικότητας, ισχυρίζονται ότι όλα αυτά γράφθηκαν δήθεν αιώνες μετά από τον Χριστό, από απατεώνες! Ούτε καν δίνουν σημασία στην ιστορική σκαπάνη τών λογίων αυτών τών αρχαίων κειμένων, ούτε καν διανοούνται να δουν τη συνάφειά τους, και με πλήθος άλλων πρωτοχριστιανικών συγγραμμάτων, που μαρτυρούν σαφώς την ιστορική τους συνέχεια.

Έτσι, έχοντας φτιάξει στο μυαλό τους μία συνωμοσιολογική θέση για τους δήθεν "απατεώνες" που έγραψαν παραμύθια για κάποιον δήθεν ανύπαρκτο Χριστό, ρωτούν να μάθουν "μη Χριστιανικές πηγές". Λες και αυτές οι πηγές θα ήταν πιο αξιόπιστες από τους πιστούς! Γιατί ποιος θα γνώριζε καλύτερα τα τού Χριστού, παρά αυτοί που τον γνώρισαν προσωπικά; Και πόσοι θα έμεναν άπιστοι, από όσους είδαν τα θαύματά Του;

Αλλά ακόμα και όταν τους δείχνουμε τέτοιες εξωχριστιανικές πηγές, και πάλι σπεύδουν ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ χωρίς την παραμικρή απόδειξη, να τα χαρακτηρίσουν και αυτά "χαλκευμένες απάτες"  τών Χριστιανών τών πρώτων αιώνων.

Έτσι, όπως κάθε άλλος συνωμοσιολόγος που σέβεται τη... συνωμοσιολογία του, παρακάμπουν αυθαίρετα κάθε πηγή αντίθετη στις θέσεις τους, με την αστήρικτη συκοφαντία τής "αλλοίωσης" τών πηγών!

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολύ περισσότερα για η συνωμοσιολογική πλευρά τού Αθεϊσμού, όπως για την εγωιστική ψυχολογική ανάγκη τους, να νιώθουν "φωτισμένοι" και "φωτοδότες" ενός δήθεν "ευκολόπιστου και παροδηγημένου πλήθους", να νιώθουν δήθεν "πιο έξυπνοι" από τον μέσο θρήσκο άνθρωπο, "προοδευτικοί" και "υπέρμαχοι τής επιστήμης", (έστω και αν οι περισσότεροι απ' αυτούς δεν ξέρουν καν τι σημαίνει "επιστημονική μεθοδολογία", και πολλά ακόμα. Όμως κάτι τέτοιο αποτελεί ξεχωριστή ψυχολογική ενότητα και ξεφεύγει από την περιληπτική θεώρηση αυτού τού άρθρου, που σκοπό είχε απλώς να υποδείξει τη συνάφεια τού Αθεϊσμού, με τις υπόλοιπες συνωμοσιολογίες.

Ν. Μ.