• Προλεγόμενα

• 1. Πατερικές «αντιφάσεις»: μαγειρέματα και παχυλή άγνοια

• 2. Κατά φαντασία αντίφαση αρ.1

• 3. Κατά φαντασία αντίφαση αρ.2

• 4. Κατά φαντασία αντίφαση αρ.3

• 5. Κατά φαντασία αντίφαση αρ.4

• 6. Κατά φαντασία αντίφαση αρ.5

• Επίλογος

Προλεγόμενα

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με μία ακόμη περίπτωση αργόσχολων, που περνούν την ώρα τους αναρτώντας σε κάποια σελίδα στο Facebook υποτιθέμενες «αντιφάσεις» της Αγία Γραφής. Η σελίδα έχει τον τίτλο «‎ΜΑΡΑΝ ΑΘΑ» (=‘ελθέ Κύριε’) και την διαχειρίζεται κάποιος «Alexios Vrionis».

Εκεί, η παρουσίαση των διαφόρων αποσπασμάτων γίνεται με τη βοήθεια εικόνων, απορεί όμως κανείς αν αυτό το αφελές «χιούμορ» προέρχεται από άνθρωπο ενήλικο ή αν έχει βάλει κάποιος το ανιψάκι του να γράφει τις λεζάντες…

Δείτε για παράδειγμα, ένα από τα «ξεκαρδιστικά αστεία» τους:

Είναι φανερό πως το ταλέντο… ξεχειλίζει και σίγουρα τα «αστεία» αυτά θα έκαναν θραύση σε ανθρώπους με ηλικιακό όριο που φτάνει έως τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού σχολείου...

Ως προς το περιεχόμενο της σελίδας, να πούμε ότι γενικά, όσοι μιλούν για βιβλικές «αντιφάσεις» αναφέρονται κυρίως σε διηγήσεις που πιστεύουν ότι δεν αντέχουν σε εσωτερική και εξωτερική ιστορικοφιλολογική κριτική. Για παράδειγμα, έχουμε δει να σχολιάζονται εδάφια όπως το Μάρκ. 16,1-2 όπου στο συμβάν του μυρώματος αναφέρονται τρία πρόσωπα[1] ενώ στο ίδιο επεισόδιο το Ματθ. 28,1 αναφέρει μόνο τα δύο[2].

Ως προς το συγκεκριμένο εδάφιο είχαμε απαντήσει αναλυτικά (ΕΔΩ). Εμείς αρκεί μόνο να σχολιάσουμε πως η επιστημονική έρευνα εδώ και δεκαετίες έχει δείξει ότι ο Ματθαίος όταν έγραφε το Ευαγγέλιο του, γνώριζε και χρησιμοποίησε ως πηγή, το Ευαγγέλιο του Μάρκου. Κατά συνέπεια, έβλεπε ότι ο Ευαγγελιστής Μάρκος αναφερόταν σε τρεις γυναίκες, άρα συνειδητά ανέφερε μόνο τις δύο. Αυτό αποτελεί σημαντική απόδειξη ότι πολλές δήθεν «αντιφάσεις» οφείλονται στον προσωπικό τόνο γραφής του κάθε Ευαγγελιστή. Προφανώς ο Ματθαίος θεωρούσε επαρκή την αναφορά στις δύο γυναίκες.

Σε αυτόν ακριβώς τον προσωπικό τόνο και την διαφορετική συγγραφική αντίληψη του κάθε Ευαγγελιστή, οφείλεται η αναφορά ή η παράλειψη κάποιων γεγονότων, αφού κάθε ένας επιλέγει ποιες από τις εμπειρίες της πρώτης χριστιανικής κοινότητας θα καταγράψει, ώστε να επιτύχει καλύτερα τον διδακτικό στόχο που έχει στη σκέψη του. Είχαμε αναρτήσει και σχετικό άρθρο για μια τέτοιου είδους «αντίφαση» που «ανακάλυψαν» κάποιοι νεοπαγανιστές στο Κατά Ιωάννη, όπου δείχνουμε πως δεν είχαν καταλάβει καν τι έγραφε το Ευαγγέλιο...

Έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές ότι τα Ευαγγέλια δεν αποτελούν κλασική ιστοριογραφία και δεν έχουν σκοπό να καταγράψουν τα πάντα με χρονολογική σειρά. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για επιλεγμένες διηγήσεις που αντλούνται από τις μαρτυρίες της πρώτης Εκκλησίας, με στόχο να αποτυπωθεί η εμπειρία Χριστού και να γνωρίσουν οι νεότερες γενιές όσα βίωσαν οι αυτόπτες.

Ας αναφέρουμε ένα απλό παράδειγμα επιλεγμένων διηγήσεων χωρίς χρονολογική σύνδεση:

Δύο παλιοί συμμαθητές συναντιούνται και αναπολούν παιδικές αναμνήσεις.

- «Θυμάσαι» λέει ο ένας «που ο Γιώργος περπατώντας στην άκρη της θάλασσας σκόνταψε, έπεσε μέσα και βράχηκε ολόκληρος»;

- «Πράγματι» λέει ο άλλος χαμογελώντας, «και ήταν επίσης ωραίο όταν πήγε στον δάσκαλο και του έλεγε αστείες δικαιολογίες επειδή δεν είχε διαβάσει».

Αυτές οι δύο αναμνήσεις παρουσιάζονται σε εμάς διαδοχικά, όμως αποτελούν ιστορικά γεγονότα που ανάμεσα τους μεσολαβεί άγνωστη χρονική απόσταση. Θα ήταν αφελής προσέγγιση να πει κάποιος ότι οι διηγήσεις είναι αντιφατικές, θεωρώντας ότι ο Γιώργος πήγε για μάθημα στο σχολείο αμέσως μόλις βγήκε από τη… θάλασσα, αφού ανάμεσα στα δύο συμβάντα μπορεί να μεσολαβούν μέρες ή και βδομάδες.

Έχει ειπωθεί λοιπόν από πλήθος επιστημόνων ότι δεν πρέπει να αναζητούμε σφιχτές χρονικές συνδέσεις (βλ. σημ. 4) σε όλες τις Ευαγγελικές διηγήσεις. Σε μεγάλο βαθμό αποτελούν συλλογές βιωμάτων της πρώτης κοινότητας, χωρίς όμως να στοχεύουν σε μια πλήρη και λεπτομερή βιογραφία του Ιησού. Να σημειώσουμε εδώ ότι πλήθος Απόκρυφων/Ψευδεπίγραφων Ευαγγελίων, Πράξεων, Επιστολών κ.λπ., τα οποία είναι όλα μεταγενέστερα της Καινής Διαθήκης, «ανέλαβαν» να συμπληρώσουν με μυθοπλασία κάθε λεπτομέρεια που θα ήθελαν να περιλαμβάνουν οι αυθεντικές βιβλικές διηγήσεις.

Επανερχόμενοι στις «αντιφάσεις», να πούμε ότι στο παρελθόν είχαμε ασχοληθεί με μια μακρά λίστα εδαφίων τέτοιου είδους που αφορούσαν τις διηγήσεις των Παθών και της Ανάστασης (ΕΔΩ και ΕΔΩ) και κυκλοφορούσαν σε μια copy-paste λίστα στο διαδίκτυο. Ο μοναδικός λόγος για τον οποίο το κάναμε, ήταν για να διαλύσουμε κάθε ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχουν απαντήσεις σε αυτές τις φαιδρότητες. Εάν κάποιος διαβάσει τις απαντήσεις μας, θα δει πόση προχειρότητα και άγνοια της βιβλιογραφίας και των βιβλικών κειμένων χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που ανακαλύπτουν τις «αντιφάσεις» αυτές. Επίσης, με αφορμή τον Σιναϊτικό Κώδικα είχαμε απαντήσει και σε αρκετές συνομωσιολογίες που αφορούν την ιστορία και συγγραφή των βιβλικών κειμένων (ΕΔΩ).

Δυστυχώς, αυτές οι λίστες με τις δήθεν «αντιφάσεις» και τις αντιβιβλικές «εξυπνάδες», θυμίζουν τα Fake news και τα Hoaxes, διότι εξαπλώνονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: οποιοσδήποτε διακατέχεται από αντιχριστιανική ιδεοληψία, τις ανακατασκευάζει ή τις αναδημοσιεύει και έτσι κυκλοφορούν στο ιντερνέτ από το 1995 τουλάχιστον. Αυτά κυκλοφόρησαν πρώτα σε αγγλόφωνες ιστοσελίδες και μετά οι «δικοί μας» τα μετέφραζαν και τα αντέγραφαν με μικρές παραλλαγές στις διατυπώσεις.

Ασφαλώς, σε εποχές προ διαδικτύου, όλα αυτά εμφανίστηκαν αρχικά σε διάφορα αμφιβόλου ποιότητας βιβλία, που με συνωμοσιολογικό ύφος υποστήριζαν ότι γράφουν αλήθειες που «έχει κρυμμένες η Εκκλησία και το σύστημα» και «καταρρίπτουν τον μύθο του Χριστιανισμού» (είχαμε παρουσιάσει κριτικές για μερικά τέτοια βιβλία)…

Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ούτε μισό εδάφιο μέσα σε αυτές τις λίστες περί «αντιφάσεων» που να μην έχει απαντηθεί εξαντλητικά, ακόμα και στην τελευταία λεπτομέρεια. Μάλιστα, επειδή το φαινόμενο αυτό είναι… εισαγόμενο, υπάρχουν εδώ και χρόνια πολλές ξενόγλωσσες ιστοσελίδες (κυρίως προτεσταντικές) που ασχολούνται αποκλειστικά με το αντικείμενο αυτό (π.χ. ΕΔΩ βλέπουμε μια τεράστια λίστα με πάνω από… 3.500 απαντήσεις σε διάφορες «αντιφάσεις» και θα βρούμε πολλές παρόμοιες αν κοιτάξουμε στο διαδίκτυο για «Bible apologetics». Πολλές από τις απαντήσεις αυτές μπορεί να είναι χρήσιμες και για τους Ορθοδόξους, αρκεί να μην άπτονται δογματικών ζητημάτων).

 Κλείνοντας, παραπέμπουμε σε ένα εισαγωγικό άρθρο που βοηθά να κατανοήσουμε ότι ένας μεγάλος αριθμός δήθεν «αντιφάσεων» βασίζεται σε άγνοια βασικών ζητημάτων της βιβλικής πραγματικότητας.

1. Πατερικές «αντιφάσεις»: μαγειρέματα και παχυλή άγνοια

Έχουμε αναφέρει και άλλες φορές ότι οι ψηφιοποιημένες πηγές έχουν καταντήσει πλέον δίκοπο μαχαίρι: από τη μία, αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο για όσους έχουν όρεξη να δουλέψουν επάνω σε αυτές, και από την άλλη, έχουν γίνει μάστιγα στα χέρια κάθε αργόσχολου που χωρίς να ξέρει να τις χρησιμοποιεί, παριστάνει με αυτές τον «φωτεινό παντογνώστη». Έτσι λοιπόν και ο διαχειριστής της εν λόγω ιστοσελίδας, έχει στην κατοχή του ένα αντίγραφο της ψηφιακής βιβλιοθήκης TLG έκδοση E (όπως και όλος ο… πλανήτης άλλωστε) και νομίζει ότι μπορεί να παραστήσει τον μελετητή της αρχαίας Πατερικής γραμματείας χωρίς διάβασμα και μελέτη.

Βάζει λοιπόν μερικές λέξεις στο κουτάκι της αναζήτησης (κάτι που κάνει με ευκολία και ένα παιδάκι) και ό,τι εύρημα του επιστρέψει το software το αντιγράφει και το βάζει σε εικόνες, νομίζοντας ότι αυτό που κάνει αποτελεί κριτική σε Πατερικές ερμηνείες, χωρίς να έχει ιδέα ούτε πως λειτουργεί η TLG ούτε τι λένε τα κείμενα που αντιγράφει. Μάλιστα, θέλει να κρύψει ότι βρίσκει τα κείμενα τσάμπα και χωρίς κόπο, όμως οι παραπομπές τον προδίδουν. Για παράδειγμα, παρακάτω θα δούμε να παραπέμπει ως εξής: “Quaestiones ad Thalassium: Section 63, line 374”. Φυσικά αυτό δεν είναι καν παραπομπή! Θα πρέπει είτε να γράψει από ποια τυπωμένη έκδοση προέρχεται το κείμενο (συγγραφέα, τίτλο, τόμο, σελίδα, γραμμή) είτε να παραδεχτεί και να γράψει σαφώς ότι βρήκε το κείμενο στην TLG.

Αλλά αυτά είναι «ψιλά γράμματα» για τον Alexios Vrionis…

Αυτά λοιπόν μας προϊδεάζουν για όσα θα δείξουμε αναλυτικά, ότι δηλαδή οι αναρτήσεις που αναφέρονται σε Πατέρες της Εκκλησίας είναι γεμάτες χοντροκομμένα λάθη. Και είναι αστείο ότι κάποιοι οπαδοί της σελίδας χωρίς να μπορούν να κατανοήσουν όσα διαβάζουν (αν τα διαβάζουν…), πάνε στις εικόνες και κάνουν «Like»(!) αποδεικνύοντας έτσι το ρητό που αναφέρει ο Πλάτωνας, «ως όμοιον ομοίω αεί πελάζει».

Θαυμάστε λοιπόν τι είδαμε στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα:

Υπόμνημα:

Τα κυκλάκια, τα βελάκια και αριθμοί από το 1 έως το 14 επάνω στην εικόνα με έντονα κόκκινα γράμματα, είναι δικές μας προσθήκες-σημάνσεις και τα αναλύουμε αμέσως παρακάτω.

Η παραπάνω εικόνα, θεωρούν ότι περιέχει «αντιφάσεις» Πατερικών ερμηνειών, όμως αυτά που διαβάζουμε είναι κωμικοτραγικά:

αρ. (1) και (2)

Πρώτον λοιπόν, ο Alexios Vrionis δεν γνωρίζει καν ότι οι Κλήμης Αλεξανδρείας και Ωριγένης δεν είναι Πατέρες της Εκκλησίας… Τον Ωριγένη μάλιστα, καταδίκασε η Ε΄ Οικουμενική Σύνοδος. Πολλοί είναι οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς που μας προσφέρουν πολύτιμες μαρτυρίες για την ιστορία και τη ζωή της αρχαίας Εκκλησίας, χωρίς να είναι Πατέρες της Εκκλησίας. Έχουμε εξηγήσει αμέτρητες φορές σε άθεους, νεοπαγανιστές και προτεστάντες ότι μπερδεύονται επειδή τα εγχειρίδια χριστιανικής γραμματολογίας στην καθιερωμένη επιστημονική ορολογία ονομάζονται και «Πατρολογίες», όμως αυτό δεν σημαίνει πως όσοι αναφέρονται εκεί μέσα, είναι και «Πατέρες της Εκκλησίας»! Αντιθέτως, σε μια «Πατρολογία» θα βρει κανείς λήμματα για απόκρυφα κείμενα, για αιρετικούς χριστιανούς, για Γνωστικούς κ.λπ.

Βλέπουμε λοιπόν πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, που λέει κι ο λαός και το ρεσιτάλ ασυναρτησίας συνεχίζεται…

αρ. (3), (4), (5), (6) και (7)

Στις πέντε αυτές σημάνσεις, βλέπουμε τον τραγικό συνδυασμό άγνοιας και χρήσης ψηφιακών πηγών. Πήραν στα χέρια τους την TLG μη γνωρίζοντας πως δουλεύει το εργαλείο αυτό, έκαναν αναζήτηση μερικών λέξεων, και τελικά κατάφεραν να παραθέσουν δήθεν Πατερικά κείμενα που έφεραν την ένδειξη “[Sp.]” το οποίο σημαίνει “Spurious” δηλαδή… “Νόθα” (τα βάλαμε σε κύκλους με βελάκια μπας και τα δουν…).

Αθροίζοντας λοιπόν και τα πέντε αυτά παραθέματα, βλέπουμε ότι έχουν καταχωρήσει συνολικά έντεκα (11) αποσπάσματα, από τα οποία ήδη τα επτά (7) είναι άχρηστα: δύο (2) δεν είναι καν από Πατέρες της Εκκλησίας και άλλα πέντε (5) προέρχονται από νόθα κείμενα, δηλαδή κείμενα που σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν τα έγραψαν εκείνοι στους οποίους κάποτε αποδόθηκαν!

Έτσι αντιλαμβανόμαστε το γνωστικό επίπεδο του διαχειριστή αλλά και το επίπεδο των οπαδών που κάνουν «Like» στις αναρτήσεις αυτές…

αρ. (8a), (8b) και (8c)

Όπως βλέπουμε στην εικόνα, από τα τρία αυτά παραθέματα τα δύο είναι νόθα. Όμως τα αναφέρουμε για να δείξουμε την κατεργαριά. Που βρίσκεται άραγε η αντίφαση ανάμεσα σε τρία παραθέματα που λένε ότι:

α) «έλαιο» είναι «τα καλά έργα»,

β) «έλαιο» είναι «τα αγαθά έργα»

γ) «έλαιο» είναι «η ελεημοσύνη» (ένα από τα σπουδαιότερα αγαθά έργα: «πλήρης αγαθών έργων και ελεημοσυνών» Πράξ. 9,36);

Θα πρέπει κάποιος να είναι είτε αδίστακτος, είτε αφελής, για να προβάλλει ως «αντιφάσεις» τρεις ερμηνείες με το ίδιο περιεχόμενο. Μάλιστα ακόμα και η ερμηνεία αρ. (13) του Μ. Βασιλείου αυτό ακριβώς εννοεί, διότι μιλάει για τα «εφόδια» που πρέπει να έχει κανείς αναμένοντας την Δευτέρα Παρουσία, και τέτοια εφόδια είναι τα καλά έργα: «την ημέρα που θα μας κρίνει ο Χριστός [θα είστε] πλούσιοι σε καλά έργα» (Φιλ. 1,9-10).

[ Έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε παλαιότερο άρθρο μας, ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει την βαθιά πίστη ότι καθοδηγείται από το Άγιο Πνεύμα το οποίο διδάσκει την Αλήθεια μέσω των ομοφώνων αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και της λεγόμενης Συμφωνίας Πατέρων. Η Συμφωνία Πατέρων, αφορά τις ανεξάρτητες σύμφωνες γνώμες που έχουν διατυπώσει κατά καιρούς οι Πατέρες της Εκκλησίας, θεμελιώνεται όμως όχι επάνω σε τυχόν μεμονωμένες απόψεις αλλά στη συμφωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας τους, ποσοστό δηλαδή που δεν επιτρέπει την παραμικρή αμφιβολία για την ορθή κατεύθυνση (βλ. ΕΔΩ). ]

αρ. (9), (10), (11), (12) και (14)

Εδώ βλέπουμε το αποκορύφωμα της έλλειψης λογικού ειρμού. Άραγε, με ποιο κριτήριο αναζητείται η ερμηνεία της λέξεως «έλαιο»;

Στην ερμηνεία αρ. (9) ο Μάξιμος Ομολογητής (‘’Προς Θαλλάσιον, περί αποριών’’) αναφέρεται σε όραμα του προφήτη Ζαχαρία (Ζαχ. 4, 1 και εξής) όμως οι ερμηνείες αρ. (10) και (11) -που προέρχονται από νόθα κείμενα- αναφέρονται στην Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη (Λουκ. 10,34). Μιλάμε δηλαδή για εντελώς διαφορετικά κείμενα!

Επίσης, η ερμηνεία αρ. (12) προέρχεται από μια ομιλία του Μ. Βασιλείου επάνω στον Ψαλμό ΜΔ΄ (Ψαλμ. 44,8). Άρα, και αυτό το κείμενο έχει διαφορετικό περιεχόμενο από τα δύο προηγούμενα!

Τέλος, η ερμηνεία αρ. (14), επίσης από νόθο κείμενο, αναφέρεται εξολοκλήρου στο βιβλίο Βασιλειών Β΄, κεφ. 21-24, δηλαδή και πάλι έχουμε ένα κείμενο εντελώς διαφορετικό από τα τρία που προηγήθηκαν!

Ο άνθρωπος αυτός δηλαδή θέλει να μιλήσει για Πατερικές ερμηνευτικές «αντιφάσεις» και δεν έχει καταλάβει ότι επέλεξε τέσσερα διαφορετικά κείμενα, από διαφορετικούς βιβλικούς συγγραφείς, διαφορετικών εποχών, και με διαφορετικά συμφραζόμενα, και μέσα σε αυτά υπάρχουν και κείμενα νόθα!

Μιλάμε για ανάρτηση εκτός τόπου και χρόνου διότι ακόμα και στα Νέα Ελληνικά, η απαίτηση κάποιου να έχει κάθε λέξη μία και μοναδική ερμηνεία σε όποιο κείμενο κι αν παρουσιαστεί, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ερμηνευτικό χάος. Αν για παράδειγμα δούμε τη λέξη «καιρός», θα μπορούσε να έχει τουλάχιστον επτά διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με τα συμφραζόμενα:

Καιρός είναι η παρέλευση του χρόνου (περνά ο καιρός).

Καιρός είναι το μετεωρολογικό δελτίο (θέλω ν’ ακούσω τον καιρό).

Καιρός είναι ο ελεύθερος χρόνος (θα έχεις όλο τον καιρό για παιχνίδι).

Καιρός είναι μια συγκεκριμένη χρονική περίοδος (στον καιρό της Τουρκοκρατίας).

Καιρός είναι η κακοκαιρία (θα έχει καιρό αύριο).

Καιρός είναι το μεγάλο χρονικό διάστημα (έχω καιρό να σε δω).

Καιρός είναι η κατάλληλη στιγμή (είναι καιρός ν’ αποφασίσεις).

Στη γλώσσα μας λοιπόν η ερμηνεία των λέξεων βασίζεται στα συμφραζόμενα και σε όλο το πλαίσιο ενός κειμένου και ο Alexios Vrionis δεν έχει καταλάβει ότι δεν είναι δυνατόν να γίνεται λόγος για «αντίφαση» συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα και διαφορετικά συμφραζόμενα από:

- μια προφητεία του Ζαχαρία,

- μια Παραβολή του Ιησού,

- ένα κείμενο από το Β΄ Βασιλειών και

- έναν Ψαλμό του Δαυίδ!

Η λέξη «έλαιον» στα βιβλικά κείμενα αναφέρεται ως φάρμακο, ως θρησκευτικό σύμβολο, ως είδος προς κατανάλωση, ως ένδειξη πλούτου αγαθών, ως αγροτικό προϊόν, ως πράξη φιλοξενίας. Ακόμα και μέσα στο ίδιο κείμενο η λέξη «έλαιον» μπορεί να έχει περισσότερες από μία σημασίες, πόσο μάλλον σε τέσσερα διαφορετικά κείμενα. Επίσης, μέσα σε μια παραβολή ή προφητεία μπορεί να έχει έννοια μεταφορική, και στην περίπτωση αυτή οι συμβολικές ερμηνείες μπορεί να διαφέρουν αφού εξαρτώνται από το συνολικό πλαίσιο.

Αποτελεί λοιπόν τον ορισμό της ασυναρτησίας όλο αυτό το συνονθύλευμα κειμένων, και δυστυχώς, όσες αναρτήσεις του Alexios Vrionis ελέγξαμε με δήθεν Πατερικές «αντιφάσεις» βρίσκονται στο ίδιο κακό χάλι. Για παράδειγμα, σε μια άλλη ανάρτηση μπερδεύει την τροφή «ακρίδες» από το Ματθ. 3,4 με τις συμβολικές «ακρίδες» που εμφανίζονται στην προφητεία του Αμώς (7,1)… Άλλα αντί άλλων δηλαδή.

Ο άνθρωπος αυτός βάζει απλώς λέξεις στην αναζήτηση και μετά παραθέτει αδιακρίτως ό,τι εμφανίσει η TLG: κείμενα και εδάφια ανακατεμένα, άσχετα μεταξύ τους, χωρίς να γνωρίζει αν είναι από Πατέρες τις Εκκλησίας και αν αποτελούν έργα γνήσια, αμφιβαλλόμενα ή νόθα…

Γίνεται λοιπόν κατανοητό για τι είδους «Πατερικές αντιφάσεις» μιλάμε… Από τη μεριά μας σπαταλήσαμε πολύτιμο χρόνο για να γράψουμε τόσες σελίδες και ν’ αναζητήσουμε ένα σωρό κείμενα, τουλάχιστον όμως φάνηκε η φαιδρότητα των αναρτήσεων του Alexios Vrionis.

Από εδώ και πέρα, για οικονομία χρόνου θα ασχοληθούμε με τις βιβλικές «αντιφάσεις» του Alexios Vrionis που και αυτές βεβαίως είναι από εντελώς ανούσιες έως κωμικές. Επιλέξαμε 5 αναρτήσεις από τις πιο πρόσφατες ως δείγμα της «δουλειάς» του και τις παρουσιάζουμε ευθύς αμέσως.

Σε περίπτωση βεβαίως που ο Alexios Vrionis το επιθυμεί, μπορεί να επιλέξει εκείνος και να μας στείλει μία ή δύο «αντιφάσεις» -όποιες θέλει- που πιστεύει ότι δεν μπορούν να απαντηθούν με τίποτα, κι εμείς θα κάνουμε ειδικό άρθρο γι’ αυτές ώστε να μην έχει αμφιβολίες.

2. Κατά φαντασία αντίφαση #1: Ο Ανδρέας και ο Πέτρος σε ποια πόλη ζούσαν, στην Καπερναούμ ή στη Βηθσαϊδά;

Καταρχάς, από τους άλλους δύο Συνοπτικούς, οι οποίοι γράφουν έχοντας υπόψη τους το Ευαγγέλιο του Μάρκου, γίνεται σαφές ότι ο Πέτρος είχε σπίτι στην Καπερναούμ (“σπίτι του Σίμωνα”, Λουκ. 4,38) όπου έμενε μαζί με την πεθερά του (“ο Ιησούς στο σπίτι του Πέτρου, είδε την πεθερά του στο κρεβάτι με πυρετό”, Ματθ. 8,14) και έτσι μπορούμε να υποθέσουμε ότι εκεί ήταν ο τόπος καταγωγής της γυναίκας του.

Κατά συνέπεια, η φράση «εκ της πόλεως» (Ιω. 1,44) μας εξηγεί ότι η Βηθσαϊδά ήταν ο τόπος καταγωγής των δύο αδελφών και δεν αποτελεί αντίφαση το γεγονός ότι κάποιος κατοικεί μόνιμα ή προσωρινά σε τόπο διαφορετικό από εκείνον που κατάγεται.

Ο Πέτρος λοιπόν κάποια στιγμή μετακινήθηκε από την Βηθσαϊδά στην κοντινή Καπερναούμ και ο αδελφός του Ανδρέας έμεινε μαζί του όπως άλλωστε και ο Ιησούς που φιλοξενήθηκε εκεί για κάποιο διάστημα και γι’ αυτό «οι εισπράκτορες του φόρου» (Ματθ. 17,24-25) αναζήτησαν τον Χριστό στο σπίτι του Πέτρου. Αυτή η μετεγκατάσταση του Ιησού μαρτυρείται και στο Ματθ. 4,13: «εγκατέλειψε τη Ναζαρέτ και πήγε κι έμεινε στην Καπερναούμ, πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης».

Το γεγονός ότι η Καπερναούμ βρισκόταν εγγύτερα «στις όχθες της λίμνης» από τη Βηθσαϊδά, μας βοηθά να σκεφτούμε ότι η μετακίνηση των δύο αδελφών μπορεί εκτός άλλων να είχε και κίνητρα επαγγελματικά αφού και οι δύο ήταν ψαράδες.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι δεν γίνεται εύκολα κατανοητό που ακριβώς βρίσκεται το ερμηνευτικό πρόβλημα στα συγκεκριμένα εδάφια. Για να μιλήσουμε για «αντίφαση» θα πρέπει να έχουμε μπροστά μας ένα αδιέξοδο χωρίς καμία δυνατότητα επίλυσης, διαφορετικά μιλάμε απλώς για προχειρότητα και ιδεολογικές παρωπίδες...

3. Κατά φαντασία αντίφαση #2: Πως ο Πέτρος ανακάλυψε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας, του το αποκάλυψε ο Θεός ή ο αδελφός του ο Ανδρέας;

Όπως βλέπουμε, ο πονηρός Alexios Vrionis θέλει να κρύψει ότι και στις δύο αυτές διηγήσεις, η ορθή πληροφορία ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός διαχέεται πρώτα μεταξύ των μαθητών. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα όχι μόνο στο Ιω. 1,40-42 αλλά και στο Ματθ. 16,15 όπου ο Ιησούς ρωτάει: «Εσείς [δηλαδή “εσείς οι Απόστολοι”] ποιος λέτε πως είμαι;»!

Όμως το εδάφιο Ματθ. 16,15 έχει «εξαφανιστεί» από την εικόνα ακριβώς για να μαγειρευτεί η δήθεν «αντίφαση»…

Ο κύκλος των μαθητών λοιπόν, έχει διαμορφώσει την αντίληψη ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, και από εκεί και πέρα, τα βιβλικά κείμενα διδάσκουν και στις δύο διηγήσεις ότι η αλήθεια αυτή πηγάζει από τον Θεό. Αυτό αναφέρεται σαφώς στο Ματθ. 16,17 και το ίδιο μας λέει διαμέσου του Βαπτιστή και το Κατά Ιωάννη (στο οποίο αναφέρεται πως ο Χριστός είναι ο Θεός, Ιω. 1,1):

«Αυτός που με έστειλε να βαφτίζω με νερό [δηλαδή ο Χριστός], αυτός μου είπε … και διακήρυξα δημόσια πως είναι ο Υιός του Θεού» (Ιω. 1,33-34).

Κατά συνέπεια ουδεμία «αντίφαση» υφίσταται και θα το βλέπαμε καθαρά αν ο Alexios Vrionis δεν φρόντιζε να αφαιρέσει το «ενοχλητικό» εδάφιο Ματθ. 16,15…

4. Κατά φαντασία αντίφαση #3: ο Χριστός φανερώθηκε ή θα φανερωθεί;

Άραγε, ο Alexios Vrionis κοίταξε καθόλου τα συμφραζόμενα των συγκεκριμένων εδαφίων; Το απόσπασμα από την Επιστολή Α΄ Πέτρου αναφέρεται στην επίγεια ζωή και τη Θυσία του Χριστού και γι’ αυτό μετά το «φανερωθέντος» αναφέρεται στην Ανάσταση:

φανερωθέντος δι’ υμάς => εγείραντα αυτόν εκ νεκρών

Αντιθέτως όμως, στο Κολ. 3,4 το «φανερωθή» με τον χρονικό σύνδεσμο «όταν» αναφέρεται στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού για το οποίο δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία η αναφορά «εν δόξη». Όπως σημειώνει αλλού ο Παύλος, η δόξα αυτή των ανθρώπων είναι αγαθό μελλοντικό (“μέλλουσαν δόξαν”, Ρωμ. 8,21).

Το χειρότερο όμως είναι ότι ο Alexios Vrionis δεν πρόσεξε τη φράση «υμείς φανερωθήσεσθε» (Κολ. 3,4) που ο ίδιος μας παρέθεσε! Αν λοιπόν ακολουθήσουμε το «ερμηνευτικό» του σκεπτικό, ότι δήθεν ο Χριστός «δεν είχε εμφανιστεί ακόμα», τότε προκύπτει μια ασύλληπτη ασυναρτησία: φαίνεται σαν ο Παύλος να μιλάει σε ανθρώπους που ζουν στη Γη… αόρατοι, και τους λέει πως «όταν εμφανιστεί ο Χριστός στη Γη», τότε «θα εμφανιστείτε και εσείς» (“Χριστός φανερωθή => υμείς φανερωθήσετε”)!!

Τι να πει κανείς…

5. Κατά φαντασία αντίφαση #4: Τελικά «απεστράφησαν» «πάντες οι εν τη Ασία» τον Παύλο ή ο Παύλος έπεισε «σχεδόν πάσης της Ασίας» και «μετέστησεν ικανόν όχλον»;

Εδώ φυσικά δεν έχουμε «αντίφαση» αλλά δύο εδάφια που μιλάνε για εντελώς διαφορετικά πράγματα…

Καταρχάς, το εδάφιο Πράξ. 19,27 αναφέρεται σε μια επιτυχημένη μεταστροφή πλήθους ειδωλολατρών της Ασίας στον Χριστιανισμό. Δεν έχει ουδεμία σχέση με το άλλο εδάφιο που αναφέρεται σε συνεργάτες του Αποστόλου Παύλου από την Ασία που τον εγκατέλειψαν!

Ο Παύλος στο Β΄ Τιμ. 1,15 μιλάει με πικρία για δικά του πρόσωπα, χριστιανούς και πρώην συνεργάτες που είχε μαζί του και κατόπιν έφυγαν, πιθανόν λόγω του φόβου των διώξεων όπως φαίνεται στο Β΄ Τιμ. 4,16: «Στην πρώτη μου απολογία στο δικαστήριο δεν μου συμπαραστάθηκε κανείς· όλοι με εγκατέλειψαν».

Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς την κεντρική ιδέα του εδαφίου διότι μετά το «απεστράφησάν με» αναφέρονται τα συγκεκριμένα ονόματα Φύγελλος και  Ερμογένης. Με μια πρόχειρη μελέτη της Επιστολής βλέπουμε ότι παρόμοια πικρία εκφράζει και αλλού για πρόσωπα όπως ο Δημάς, για τον οποίο λέει «με εγκατέλειψε και πήγε στη Θεσσαλονίκη» (Β΄ Τιμ. 4,10). Μάλιστα ο Δημάς ήταν συνοδοιπόρος του Παύλου στον ιεραποστολικό αγώνα, όπως φαίνεται στην Επιστολή Προς Κολοσσαείς: «Σας χαιρετούν ο αγαπητός μου γιατρός Λουκάς και ο Δημάς» (Κολ. 4,14).

Βεβαίως, το «με απαρνήθηκαν όλοι» που λέει ο Παύλος δεν θα εκληφθεί κατά γράμμα αφού ο ίδιος μας λέει πως ο Ονησιφόρος (Β΄ Τιμ. 1,16) και ο Τυχικός (Β΄ Τιμ. 4,12) που ήταν και οι δύο από την Ασία, παρέμειναν πιστοί συνεργάτες του.

Πρόκειται λοιπόν για ένα ακόμη φαιδρό τέχνασμα της ιστοσελίδας που δεν έχει τι να γράψει και καταφεύγει σε αστειότητες...

6. Κατά φαντασία αντίφαση #5: Γιατί ο Ιησούς διατάσσει τους μαθητές του να μην αποκαλύψουν ότι είναι ο Χριστός και από την άλλη δεν ενδιαφέρεται εάν αυτό γίνει γνωστό;

Δυστυχώς εδώ έχουμε μια κλασική περίπτωση σύγχυσης, όμως τα 12 εδάφια που παρουσιάζονται παραπάνω ερμηνεύονται εύκολα, αρκεί κάποιος να δει τον άξονα στον οποίο κινείται η σκέψη του Ιησού.

Ο Χριστός καταρχάς δεν έχει κάποια εμμονή με τα μυστικά:

- “Ήρθα στον κόσμο, για να φανερώσω την αλήθεια”, Ιω. 18,37.

- “Μίλησα φανερά στον κόσμο, κρυφά δε δίδαξα τίποτε”, Ιω. 18,20.

Αυτό που ο Ιησούς δεν θέλει, είναι να παρεξηγήσουν οι άνθρωποι τι είδους Βασιλιάς είναι:

«Η δική μου βασιλεία δεν προέρχεται απ’ αυτόν τον κόσμο· αν η βασιλεία μου προερχόταν απ’ αυτόν τον κόσμο, οι στρατιώτες μου θα αγωνίζονταν να μην πέσω στα χέρια των Ιουδαίων αρχόντων» (Ιω. 18,36).

Και αλλού:

«Ο Ιησούς επειδή κατάλαβε πως σκόπευαν να έρθουν να τον αρπάξουν για να τον κάνουν βασιλιά, έφυγε πάλι και πήγε στο βουνό ολομόναχος» (Ιω. 6,14-15).

Για τον Ιησού λοιπόν ήταν πολύ σημαντικό να μην παρερμηνευτεί ο ρόλος του και γι’ αυτό επιλέγει κάθε φορά τον κατάλληλο τρόπο για να αποκαλύψει την πραγματικότητα. Εκεί που δεν υπάρχει φόβος να τον δεχτούν ως επίγειο Βασιλιά, αποκαλύπτει ευθέως την αλήθεια, όπως π.χ.

- Στους Μαθητές, που ήταν δεκτικοί στην αλήθεια.

- Στον Πιλάτο, ο οποίος ειρωνεύεται τη Βασιλεία του Ιησού.

- Στους Σαμαρείτες, που θεωρούσαν ότι ο Μεσσίας είναι ένας δεύτερος Μωυσής.

- Στον Αρχιερέα, που εξέλαβε την αλήθεια ως βλασφημία.

Ακόμα και την θριαμβευτική είσοδο στην Ιερουσαλήμ αποδέχτηκε ο Ιησούς, επειδή έγινε από ανθρώπους με φρόνημα ταπεινό που αποδέχτηκαν ότι ο βασιλιάς έρχεται καθισμένος πάνω σε γαϊδουράκι (Ιω. 12,14-15) κάτι που για τους θρησκευτικούς ηγέτες ήταν η απόλυτη απογοήτευση.

(Δεν γίνεται κατανοητό για ποιον λόγο έβαλαν στην εικόνα και το Ιω. 7,37-41 που δείχνει απλώς ότι ο Ιησούς ήταν πρόσωπο αμφιλεγόμενο).

Επίλογος

Νομίζουμε φάνηκε καθαρά ότι πρόκειται για μια ιστοσελίδα του σωρού, που απλώς βαραίνει το διαδίκτυο με άχρηστο υλικό.

Ιστοσελίδες σαν αυτή εμφανίζονται και εξαφανίζονται διαρκώς τα τελευταία 20 χρόνια καθώς οι διαχειριστές τους γρήγορα αντιλαμβάνονται ότι η αναζήτηση καβαφικών «βαρβάρων» και τα… «Like» κάποιων ομοϊδεατών στις αφελείς αναρτήσεις τους, δεν πρόκειται να λύσουν τα προσωπικά τους αδιέξοδα…